장음표시 사용
191쪽
Hiκης δὲ μετα 'Eτεοκλέους ἐντος θημων δη, οἱ ὁ καυθέντες των στρατηγων τέσσαρες Φαν οὐδἐ Θηβαις προς το τελεσθέντων συναπτέον. Rec. 23. τελεσθέντων' ἐπισωρευθέντων, τοι καταριθμηδέντων ' ινα καὶ το ξης του λόρου οντως ἔχ' ' καταριθμησας γαρ ὀ Ἀδραστος τους νεκρους καὶ λείποντα τον Ἀμφιάραον ευρῶν εἰκότως δυςφορησας τον λόγον ἀπεφθεγξατο. Imως. En τὰ δ' ἔπειτα Γζητεῖται, πως ἐπτώ φησι τὰς πυράς - δύνατον γάρ - εστ γαρ ὁ Ἀμφιάραος, Ἀδραστος δὲ ζῶν εἰς Ἀργο αποφεύγει, Πολυνεικης δε αναφος ερριπνους ἐπιστρατεύσας τη πατρίδι, -τε - ἀληθεῖ λόγω πεσσαρας Aαν - πυρκατὰ των τεθνηκότων. ἀλλ' ἐπιλυτέον ούτως, τι τὰς πυρὸς ὁ Πίνδαρος ου καταριθμεῆται προ αυτούς τους στρατηγούς, ἀλλα τὰ τούτων στρατεύματα ' πτὰ γὰρ τάξεις τραπευμώτων περὶ τεις ἔπτὰ πύλας των Θηβῶν μάχην συνεστησαντο, καὶ Ουτήτων ἐν μάστη πύλ' τεθνηκότων στρατιωτων φησι γενέσθαι τὰ ἐπτὰ πυρκατώς νυλλως το σημειον , ὁr ἔπτὰ πυράς φησι, των ἔπτὰ μη ποδανόντωπι Ἀμφιάραος γὰρ κατεπόθη σὴν ταῖς πποις ἐν ζ12ρωπω πόλει της Βοιωτίως. 'Eπτὰ δ' επειτα πυρῶν των διαμεβοημένων ἐστι καὶ τουτο πως ἐπτώ φησι γενέσθαι πυρὰς των πτὰ ἐπιστρωνευσάντων καὶ Ου πάντων κειέντων. Ἀμφιάραος μἐν κατεπόθη σύν τοῖς πποις ἐν Ἐρω- Πολυνείκης δε υκ ἐτάφη ' ταφος γὰρ μεινεν Ἀδραστος δε ζῶν εἰς υργος ἀπηλειν καταλείπονται δ' Ti δε- καπανευς, Παρθενοπαῖος, 'Tππομέδων ο μεν ουν Ἀρίσταρχός φησιν, τι ἰδιάζε καὶ ἐν τούτοις ὁ Πίνδαρος, ως καὶ ἐν αλλως, ωδε Ἀριστόδημος φησι τὰ ἔπτὰ πυρὰς ευαε των σνρατιωτῶν των ἀπολομένων. υτω καὶ ἱππομέδων καὶ Ἀρμονίδης γράφει 'κα πυρὰς ποιουντες ἔπτὰ ἐπὶ τοῖς ρμασεν, ἐνταυδα που καλουνται πτὰ πυραι, ἀπο τῶν ἐπτὰ ἐπὶ Θηβαις, η ἀπο τῶν πτῶν παίδων Μόρης ἐκεῖ καυθέντων ἀπο τῶν ιδ χωρισθεισῶν τῶν συζυγιῶκ Vot. 24. ' πο ου αλαος αλαων ἀπ τουτου ταλαδονίδης - ἀπο- οὐ γαπετω' πετειν, It ἀπο τούτου 'μπετιονίδης. Rec:
Στρατιας φθαλμόν J τοι τον ἐν πολεμω περίβλεπτον η τον προοραν τῶ μίλλοντα δυνάμενον - μάντιν καὶ δι' ἀμφότερα φησιν αυτὸν ποθεῖν εἰς δ το μαντις καὶ πολεμιστης ἀπο κοινοῖ το παθός. περ ἔξεστιν εἰπών καὶ το Ἀγησίc τω δεσπότητο υμπου. τί δε αυτ πάρεστιν, o καὶ το Ἀμφιαράο καὶ μάντις καὶ ἀνδρεῖος τὰ ἐν μάπαις. 3 ὀφθαλμον στρατιῶ τον Ἀμφιάραον ἐκάλεσεν δυνάμει προύκοντα καιμάντιν ἄντα καὶ προπα τὰ μέλλοντα δυνάμενοπι οφθαλμος γὰρ προύχει του σώματος. τουτο υν καὶ ἐπὶ τούτου λέχει του νικηφόρου Vet. Ex Vrat A. Codex ' imo μος φησι τως ἔπι που ς - Ομέμων Seripsi πυρας ἔναετῶν - τι-ῶν τῶν σπολομένων. f. schol. Nem. IX, 2. Deinde codex ππομεδ et ρμονιδ . Utriamque nomma eorruptum iudico et Hippomedontis quidem ex ante clientibus natiam est, in altero vero Areonion lateae Videtur, cuius aliProtiis in scholiis mentio fit MM EaImorudes nomen Graecum est, ex Luciani libello notum. O cod. ἔσεπιν. Ad vocem πυροι post alias παι rasa
supra scriptum est naim Cetera in intellexeris. 'at Λ a Vrati A.
192쪽
δε μητινα ξένον, υτω καὶ τουτο ' Ἀμφοτερον, εἰ ἐν χὐδετέρως τους δέχοιτό τις, παρακινδυνεύει ου γαρ ἐνικως δύναται λέγεσθαι τα αμφότερα - εἰ δ' ἀρσενικῶς καταἰτιατικην, αντὶ του ἀμφοτεροδέξιον, ἔξω της γνωμης τοξεύει των χρησαμένων αὐτου. ἐπὶ γαρ τούτου του σημαινομένου καὶ μετὰ ευδείας ἴστιν or λέγουσιν αυτο - εν τούτοις 'υμφότερον, πολιός τε νοον πολιός τε κάρηνον. δοκεῖ δη ἐπιρρηματικῶς μαλλον λέγεσθαι, ἀντι του κατ' αμφότερα Ῥυτω γαρ καὶ τηνεν ιαν σώζει καὶ το παρακινδύνευμα λύει καὶ π χρησει οἰκείως χει Rec. 29. ' Σύντ αξις τὰ καὶ ἀνδρί τουτο τ προς Ἀμφιάρεων ρηθεν αρμόζει καιτο Ἀγησία καὶ γαρ καὶ αυτὸς ἄμφότερα εστι, και ανδρειος καὶ κ μάντεων καταγόμενος β ο και ἀνδρίJ τους τ επὶ Ἀμφιάρεο δ μονότι ρηθεν πο πάρεστι νυν,
στρατευσάμενον αὐλους πολέμους κατωρθωκέναι μαντείον καὶ ἀρετ Vet. SI Nυν πάρστι γράφε δια το μέτρον, καὶ ου δύς ερίς τις εἰ δ' ἄλλως γράφεις, ου ορδον ἔσται Nosc. B.
3a. Os τε δύς ερὸς ἐών J ἐγὼ γὰρ, φησὶν, ἴτε φιλόνεικος υτ 3ύςερίς τις πάνυ - ς ι ταν μέγιστον ρκον ὀμόσαιμι, μαρτυρων το Ἀγησί*, o καὶ ἐπὶ του Ἀμφιαράου λέγεται εἴχομαι δε επιτρέψαι μοι τὰς Μούσας καὶ συνεργησαι. εἰκότως δε ἐπιτραπη- ναι παρὰ των Μουσῶν αιτιῶται, ἐπειδη οἶδεν ἀνάρμοστον ν - τὸ μνύναι ποιητ ἐγκωμιάζοντι. o γὰρ δύςερις καὶ ψευδη δύνατα λέγειν προς φιλονεικίαν. Vet.
Od τε δυς ερίς τις θ τουτέστιν ἄγαν σκληρος εις ριν, υτ φιλόνεικος, καὶ θανορκον μόσας, τούτο το ἔπος, γουν τουτον τον επαινον αληθῶς αὐτου, ω' ησαν, μαρτυρησω αἱ γλυκύφωνοι δε δαὶ ἐπ' ἐμοὶ τοὐτο δώσουσιν, γουν οὐκ ἀντιτάξονται, συν--δραμοῖνται το μαρτυρί Rec. 35. ποῖ τό γέ ω σαφ δεος μαρτυρη σή τοῖτο αυτ μαρτυρησω το προδεδηλωμένον, ὁτι ει πάντα o Ἀγησίας παραπλησιος . v Ἀμφιαράου Vet. 36 Ἐπιτρέψοντι συμφωνησουσιν. Gl. . . 3 . V Φάντις, ἀλλα ζευξον ουτος ην νίπος της απηνης si s Ἀλλως ονους - λλ' Φίντις, ζευξον δη τὰς μιόνους μοι τροπικο δε λόγου χρηται δοκῶν γαρ
προςκαλεῖσθαι τον νίοχον την αυτοῖ υχην σπουδάσαι προς το υμνον προτρέπεται
καί φησιν ἀντὶ τον γενοῖ μοι πρόφασις, η στω μοι ἀφορμη του μνου Φίντις ' οηνίοχος καὶ τα ἄρματα του νιόχου Φίντις ωρικῶς ἐσχημάτισται. - δ' ἄν κατὰ την μετέραν διάλεκτον Φίλτις οἱ Λωριεῖς γὰρ μετατιθέασι το λοις , ταν εἴτε o , rτε το o. τ δε κλητικο οὐκ πρησατο, ἄλλα τ' ευδείετε πιλιος - πάντ'
193쪽
Σύνταξις Ἀλλ' ω Φίντις, γουν ἡνίοχε, προ τον ἔσυτο δἰ λέγει νουν, ζευξονεδη μοι, ἡγουν ἀπο ου νυν το θένος των μιόνων, τουτέστι την δύναμιν του λόγου του περὶ των μιόνων του Ἀγησίου καθ' oσον τάχος ὀπως ἐν δ καδαρῆ, τουτέστι δι- καί , ἀναβιβάσωμεν το εκ ori γουν τ πημα, ἀντὶ του ον μνον τον ἐπι- α ματι, κωμαί τε ἀφίκωμαί τε, καὶ προς γένος των ανδρῶν, γουν προς τον Ιαμον.κεινα γαρ, γουν αἰ μίονοι του Ἀγησίου μόναι δηλονότι εξ απάντων --λλων Ἀπων ἐπὶ την δον ταύτην, γουν την προς γένος τῶ Ἀγησίου επίστανταε γεμονευσαι, ηγουν δηγησαι, προοδοποιησαι Dia στεφάνους ἐδέξαντο, που ἐστεφανωθησαν ἐν τ' 'Oλυμπί*. χρη τοίνυν ἀναπιτνάμεν, γουν ἀναπεταννύειν, ἀνοίγειν χάριν αυτῶν, τωνημόνων δηλονότι, τὰς πύλας των μνων, ἀντὶ του χρη μνia αυτάς Rec.
39. Oφρα κελεύθου τ' εν κα δαρῆ is ἐπιβιβάσωμεν ἐν καδαρῆ ὁ τοπημα. ἀλληγορε δε νυν περ του μνου λέγω- να δια καθαρῶς λεωφόρου οὐ νον ἐπιβιβάσαντες τῆ υηματι χρησώμεθα. 'Aλλως 'υφρα κελευθ J ἀλληγορει καί φησιν ' να δικαίη καὶ καθαρῶ οδω ν των λόγο=ν ἐπιβησωμεν τ πημα, ἀντὶ τολύμνη-
σωμεν δικαίως - και προςηκόντως, καὶ ἱνα προς το γένος κωμαι των ανδρωπι λέγειδε των προγόνων του Ἀγησίου - κωμαι δε ἐν αὐτσι διὰ των ἐγκωμίων ἐκεiναι γαρ αἰημίονοι του Ἀγησίου παρὰ τὰς ἀλλας πάσας ἐπίστανrαι καὶ δύνανται γεμονευσα ται - την την ὁδόν ποίαν δόν την των ων- ἐπειδη του ἐνυλυμπίον στεφάνους ἐδόξαντο. - τάχος, ἀντι του - τάχος τ οδ δε ν καθαρα, τη μη χο ' πίληφεν φευδος, ἀλλα ἀληθειαν οὐδε δυον κατὰ, πλειστον επὶ των μιόνων τι θεασιν , τοδε βάσομεν ἀντὶ του βησωμεν 'Ομηρικον Vet-4o. Ῥωχον ρυθμόν Gl. - Ικωμαί νε προ ανδρῶν καὶ γένος I τον καὶ σύνδεσμον υπερβιβαστεο καὶ προς το τῶν ανδρων γένος παραγένωμαι, τουτέσr μνημονεύσω καὶ τῶν προγόνων αυ- του ανέφερε δε o Ἀγησίας εἰς τους Ιαμίδας το γένος ἔνιοι δε - καὶ σύνδεσμον περισσον δέχονται, ν' ' ἄκωμαί τε προ τ τῶν ἄνδρῶν γένος. et 41. 'E ἄλλαν δ παρὰ τὰς ἄλλας πάσας, αντι τολύπὸ πάσας τὰς λοιπάς. αυταινα παρὰ τὰς ἄλλας πάσας τὰς ἀγωνισαμένας νικησασαι προκαλούντα τον μνον. Vet. 4a Ἀγεμονευσα H προτερευσαι. l. r. 44. Ἐπεὶ δέξαντο δ ἀντὶ του ἐπεδείξαντο 3 τους στεφάνους, ους ελαβον. ἐπει- δη καὶ αὐται αἱ μίονοι τοι στεφάνοις ἐβάλλοντο και τοῖς ἄνθεσιν Vet. Πύλας υμνων ἐνέμεινε τη τροπν καί φησο προςηκε τὰς πύλας τῶν μνων ἀνοίγειν ταῖς μιόνοις. προς-ει καθάπερ πύλας, ουτω καὶ τους μνους ἀναπετάσαι.ε δε τη παρασκευ παρίστησι την τε του ἐπαινουμένου μεγαλειότητα και την του παινεῖν αὐτου δύναμιν ὁ ποιητης. περὶ τῶν μιόνων λόγος αυται γαρ παρὰ τὰς ἄλλας αγωνιζόμεναι νικησασαι προκέκληνται τον μνον γράφεται καὶ επεδείξαντο τους στεφάνους, ους λαβον et 45 'Aναπιτνάμεν γ ἀπο του πιτνῶ, et πίπτω, καὶ της αν προθέσεως ἀνα-
1 mane vocem de coniectura addidi a tuo hae r seliolia dedi ex Vrat A. qui βησσμεν μηρικουν. Sie rat. D. 6 Vrat. D. β Vrat. A. Ultima inde a γράφεται variam lectio
nem non textus, sed scholiorum coiticis designant.
194쪽
πιτνῶ σφ' ου ἀναπανάμεν καὶ Λωρικως ἀναπιτνώμεναι καὶ ναπιτνάμεν αντὶ του ἄνω κεῖσθαι ποιεῖν, ἡγουν ἀνοίγειν, ἀναπετῶν ἀποβάλλει δὲ τ προςγε ρειμμένον , Mσυστέλλεται κατὰ τυμ ακολουθίαν του ἔμεναι, δόμεναι, θέμεναι Reo. 46. προς Πιτάναν δέ Πιτάναν νυν την Ομώνυμον πολιν λέγει θ ρωπι, μι κειμένην ταῖς χθαις που πώτα ποταμου. προςώθηκε δὲ παρ' υρωτα πόρον, ἐπειδη
και της Αἰολίδου ἐστὶν η Πιτάνη ἄστη δ η Πιτάνη η του πώτα προγονός ἐστι τῶν 'Ιαμιδῶν ταύτης γαρ ἡ Ποσειδῶνος Εὐάδνη, Εὐάδνης si καὶ Ἀπόλλωνος Ταμος μάντις, αφ' ου καὶ Ταμuαι. της Πιτάνης δὲ μ υμος η πόλις. υάδναι δὲ δισσαι, μία ἐν η Ποσειδωνος καὶ Πιτάνης, τέρα δὲ Ἀφιδος, ην καὶ 'Lάνειραν λεγομένην φασὶν Εὐάδνην νομάσέναι δι τ πληδος των ἔδνων, ων ἔδωκε Καπανευς η δε Λακωνι-- Πιτάνη Εὐρωπι που ποταμου γενεαλογεπαι εἶναι - Σωσίβιος vin νη, ἀφ' ης
καὶ ἡ πόλις καθ ο ἔτι δόκει παρθένος εἶναι Gia καὶ ι εξ αὐτῶν παῖδες Παρδέ- νωι Aλλως Προς Πιτάναν καὶ παρ' Εὐρώτα πόραν ὁ Ἀγησίας γένειμεν η Ἀρκὰς καὶ Ἀργεῖος ως ἀπὸ γάμου υτω Πιτάνη γαρ γεγονεν Εὐρώτα απωνι-
κου ποταμου ' συνελθὼν Ποσειδων ἐγέννησεν υάδνην τινά. αὐτ η Πιτάνη το γε--δἐν ἐκπεμπε λαθραίως εἰς Ἀρκαδίαν τρέφεσθαι παρα Αἰπύτου - Ελάτου παιδί. ταλτην την υάδνη εν ἀκμ γενομένην διεκόρευσεν ὁ Ἀπόλλων, καὶ τεκεν ταμον, αφ' vos Ιαμίδαι μάντεις κατὰ Πίσαν, εἰς Ους το γένος νάγει o 'Arησίας καὶ ἴτω ευρι- σκεται- μεν ἀπο της Πιτάνης Ἀργεῖος, ως δε ἀπο άμου καὶ Εὐάδνης της εν ' καδία υρκάς. ἔστι δε Πιτάνη πόλις Αακεδαίμονος, καὶ πώτας ποταμος καὶ πάρτης καὶ ἄλλος Ἀταλίας. Vet. Ἱστορία περὶ της Πιτάνης. υρώτου του -κωνικου ποταμο θυγάτηρ γεγον Πο- τἀνα αυτ υπο Ποσειδῶνος ἔγκυος γενομένη καὶ του δοκειν εἶναι παρθένος λανθάνουσα, οτε καιρὸς πιε του τοκετοὐ γεννησασα την υάδνην δέδωκε ταις ἀμφιπόλοις λάθρα προς Arπυτον Ἀρκάδων βασιλέα αγαγεῖν το βρέφος ἄλλοι δε φασι καὶ ἀλη- λέγοντες, - νίκα τοῖς ἐγέννησε, δια των θεραπαινίδων εἰς ρημίαν ἐξέδηκεν ὀδεν ἄνελόμεθνος Αἴπυτος δρεψεν καὶ ΠώHαρος εἰδως, πειδ εγκώμιον Ἀγησίου ποιεῖται, ἀντιτο εἰπεῖν ἐκθεῖναι αὐτην το βρέφος, ἐκπέμφαι προς Αἴπυτον λέγει ἀτροί- γα σίου εἶχεν αν ' Σύνταξις Προς την Πιτάνην δὲ την του νοματος αὐτης μεταδουσαν τῆ πόλει τῆ παρα το ρευμα του Εὐρώτα του ποταμο δει σημερον ἀπελθεῖν ἐγκαίρως, ις του Ποσειδῶνι μιγεῖσα του υἱου του Κρόνου λέγεται τεκεῖν αὐτου θυγατέρα μελανοπλόκαμον - Εὐάδνην. Bee. 47. εῖ σάμερον λθεῖν εν ωρα ἐν δέοντι κωρο δεῖ αὐτης μνησθηναι ση- μερον. 'Aλλως δε σημερον, φησὶν, κατὰ τον ωρισμένον καιρον τῶν ἐγκωμίων ἐλ- δεῖν ταχέως και περὶ της Πισάσης εἰπεῖν της του Εὐρώτα ποταμο θυγατρός. τον λέγει ὁ ποιητης, ἀντὶ του σχολάσω του μνω. etia
YHaec ad si si ex Vrat. Α. inuida Fidem, neque arris abiiciωnda Cod. . σωγιος, a d Coueat Gerhardus, et ρω ης Soribitis est Laca, grammaticus, quo scholiastes etiam ad Pyth. II, 27. sus est. Cetarum intum hoc scholium ad us. 46. ex libris retaxi. Quae de cierim et
195쪽
οπτως ' πις τω Ποσειδωνι μιγεῖο τ υἱου του κρόνου, λέγροται συλλαβουσα ἐν τοῖς μυχοῖς της γαστρὸς σύλληφιν παρθενικην τε- αὐτω δογατέρα μελανοπλόκαμον νην - άδνην κατὰ τὸν μηνα δὲ τονώρισμένον του τόκου, γουν ὐτίκα δε καθ' o μνα τε- προ αυτην, πέμπουσα ἀμφιπόλους, αντι του προςπολους, γουν δούλους, ἐκδεευσεν αὐτο δ νοτι δουνα τ ρρέφος το πω το Εἰλατίδη, Θουν το Αἰπύτο τω υἱου του Ἐλάτου πορσαίνειν, γουν ἀνατρέφειν, αυρειν λαπὸ του πόρρω πόρσω, καὶ rem τούτου προ- σαίνω, το εἰς προκοπν' ἄγω, καὶ πόρρω ποιῶ ἐκείνου, ἐφ . ἐστιν. 3 τουτο διπλῶς νόει. εκρυφε δὲ η Πιτάνη ἐν τοῖς κόλποις την παρθενίαν καὶ παρθενικην δῖνα, πσον et συνέλαβεν δινα κρυφε παρθένος Iναι δοκουσα. -υτως ' κρυφε δ' ἐν τοις κόλποις τηνώδῖνα την παρθενίαν, τουτέσre τὸν κρυφίως γενομένην Παρθένιοι γαρ λεγονται παῖδες οἱ λάδρα τικτόμενοι παρὰ των τι νομιζομένων Iναι παρθένων. χλω που και
Παρθένιος. ἐμοὶ δὸ δοκεῖ κά ον παρθενίον γράφειν is εἴη σαφης ὁ λόγος Ουτως ἔκρυφε δὲ την εν τοῖς κόλποις δῖνα ἐν τῆ παρθενίον, ἐν το δοκεῖν ἔτι παρθένος Dore. εἰ δ' ἐπ' εοθείας το παρθενία δήσεις λέγων, ἔκρυφε δ η παρθενία την ἐν τοῖς κόλποις δῖνα, o μόνον σαφέστερος αν - ὁ λόγος, ἀλλα καὶ κωτὰ σύνταξιν ἀρίστως ἔχων οἱ δὲ me φοντες τὸ φαι δίφθογγον is προς το λέγεται συντάξωσιν, ἀγνοουσι τὰ μέτρα Rec. 52. υρέου δ' ἐν μηνει νους το κυρίου μηνὶ το τίκτειν ἀποστείλασα-- νάποντὰς ἐκπεμπε το βρέφος προ τον βασιλέα τῶν Ἀρκαδων Τπυτον Ἐλάτου παιδα. Ἀλλως. χριον εἶπε τον μην- εις ον ἔδει τεκε αὐτην. το κῶρος ἔχοντι του τόκου Vet. 54. ρω πορσαι διν τ εξῆς ' ηρωτειλατί3e δόμεν ωςτε πορσαίνειν ωιτρέφειν το βρέφος Vet.
196쪽
55. 'πις ἀνδρων Ἀρκάδων νασσε Φαισάν -- Φαισάναν πάντες ἐν Ο ὐπομνηματισται της Ἀρκαδίας Αναι πολιν ἐξεδέξαντο, ὁ δὲ Λίδυμός φησι της πιιδος
αυτην ναι, καὶ ὐπερωτολογειται του ρητο ovaως, Ora ποτὲ o Ἀρκάδες καὶ της Ηλιδος ἐβασίλευον κατ- τον χρόνον του Αἰπύτου. o δὲ βουλόμενοι την Φωσάναν ἈρκαδικηνεDαι τ περὶ χφειο ούτως ἐπιλύονται, or δια Φαισάνης ἔχει --ταμος τὰ ρεύματα φέρεται γαρ ἐξ Ἀσέας κώμης Ἀρκαδικης η τι αἱ πηγαὶ του Aλφειο ει άσεις εἰσὶ της Αρκαδικης καὶ ἀντιποιουνται αντον οι άρκάδες. Aίδυμός φησιν, τι πάντες οἱ υπομνηματισάμενοι Φαισάναν φασὶν εἶναε της καδίας πόλιν αυτος δε φησιν Iναιτης Ηλιαίας, και παρανίδεται ἔστρον στορουντ εν ῆ πέμπτη των 'Hλιακῶν. ros οὐ Πίνδαρος φεύδεται, η δια το την Πίσαν π τοῖς άρκάσι ποτι γενεσθαι βασιλεύειν φησὶ της Φαισάνης τοὐπιπυτον. 'Mλως ὁ νους δςτις πυτος βασιλεύων της άρκαδίας καὶ υ- φ' αυτον την Φαισάναν, λαχε κατοικεῖν ἐν ταις ἀρχαῖς του ποταμου ἄρχεται γαρ τα ρεῖδρα ἐν Ἀρκαδιον, εὐπιὸ ιδ δε ἐκλάμπει πολύς. Vet. i Σύνταξις ' ς ανδρῶν Ἀρκάδων δοῦτις, γουν- λυτος, ἀνδρῶν κάδωνεβασίλευε κατὰ την πόλιν την Φαισώναν, λαχέ τε, γουν ἐκληρώθη, οἰκειν τοὐπιφει ἀπο της Φαισάνης γαρ καταρρει ἀλφειὸς καταντ δε εἰς την 'Inιπι τ δε μέσον αὐτου κατατη. 'Eπίδα - ενδα δ' ἀνατραφεισα αὐτη, δηλονότι η Εὐάδνη, υπ' Ἀπόλλωνος πρωτον ἔφαυσεν Ἀφροδίτης γλυκείας, ἀντὶ του ἱμερτης κλέπτουσα δε, γουν πειρωμεν λαθεῖν ἐγκυμονούσα τον γόνον, τουνεστι τὸ σπέρμα του δεου, τos. του Ἀπόλλωνος, v ελαδε τον λυτον ἐν παντὶ χρόν*, γουν δια παντός. Reo 58- Πρωτον ἔφαυσε 1 δαιμονίως ο φαυσεν - ἐπὶ δείας αφροδισίας συνόδουε ταξε τω δε λον διεφθάρη a 'Ania νος. -λως της γλυκείας πρῶτον του Ἀπόλλωνος συνουσίας μετεσκεν s. λάθρα τεκουσα η Πετάνη ἀπεστειλεν εἰς Ἀρκαδίαν Αἰπύτο ν Ελάνου παιδί. ora ἐκ συνταίας συμβεβηκος κ προνοίας λέγει γεγενη- σθαι την γαρ Εὐάδνην ἐκτεθεῖσαν λυτος εὐρων ἀνελαβεν Vet. 59. Οὐδ' ελαδεν Lota δυνηδ δε λαθεῖν τον αὐτην δρέφαντα -πυτον δεξαμένη γόνον δεου v ἔλαθε τω εχ εο λαθραιον ἀδίκημα κρύπτουσα τον πάντα χρόνον. γ ω γαρ αὐτην εγκυον ουσαν. 'εοῖο γόνον, τον ἐξ Ἀπόλλωνος νενόμενον παPα. Vet. 61. ' Σύνταξις Ἀλλ' ὁ μεν Πυθώναδεδ αλλ' ο μεν νους θυμον οὐ φατον, ηρουν ἄρρητον, μέρον, ἐν τῆ φον κατασχών - φροντίδι ὀξεατ, τουτέστιν ἐπιτεταμένη, ἀπο μεταφορα των ρέων βελῶν των βλάπτειν μαλιστα δυναμένων, ἀφανης γένετο απερχόμενος Πυθωναδε που εἰς Πυθῶνα, μαντευσόμενος περὶ ταύτης της φορητου βλάβης, τουτωτι της κρυφίου διακορησεως. ἡ δε που η Εὐάδνη, καταδεῖσα την ζω- νην αὐτης , φοινικόκροκον που την κρόκο βεβαμμένην καὶ την κάλπιδα κ' ἀποαργύρου κατεσκευασμένην. Ἀστι δε ἡ κάλπις ἀοῦγειόν τι δροδθον Reu 'E δυμ- πιέσας χόλον J κατὰ την φυχην καίτοι δειν. ἶσαν την - - λογισμο κατασχὼν καὶ προ της ἀληθοῖς γνώσεως οὐκ ἐκφηναι το δεινον βουληθεὶς, καίτοι
197쪽
καὶ πάνυ χαλεπαίνων, εἰς πο ου Πυθίου Ἀ-λλωνος μαντειον ἐπορευετ γνωσόμενος
περὶ του ἀτλώου και ατόπου της διαφθορῶς πάθους. οξεία δε μελέτα, τῆ μεγάλη φρον--τιδιο μελέτας - τὰς φροντόδας λέγουσιν Vet. Πιέσας J κρατήσας Mi. . .
65. Ἀτλάτου περὶ του προδεδηλωμένου -ολμητο υντος, η ν - αν τις ψοί- ως ενέγκοι διὰ την βριν Vet. 66. Φοινικόκροαον, κοκκινόβαφον. Gl. r. ' ν φοινικόκροωον η υάδνη φοινικόκροκον δε την κ φοινικης κρόκης ασμένην. Vet. 67. Zώνανδ ὁ λυτος ως πετο προσμελφους μαντευσόμενος, η υάδνη μελαγμένη την ζώνην της γαστρος καὶ την δρίαν ἀποδεμένη τεκε τον προμον Vet. 3. Ἀργυρεαν ἔδo ην ταῖς ἡρωῖσιν εαυταῖς δρεύσασθαι, ως και η υάδνη, οτε τον παῖδα ἐγέννησεν ἔδος δε και ταῖς τικτουσαι λύειν τὰς ζώνας. Vet.
69. A μας π κυανεας του ανδηρου καὶ καταπύκνου τοῖς φυτοῖς τόπου. κυανέως, τοι τὰς βαθείας η παρὰ την των ων χροιάν. Vet. A μως υ πο κυανέας J γουν ποκάτω δένδρων σκιῶς βαδείας ποιητικων διατην πυκνότητα ἔτεκεν ων δεόφρονα, γουν ἐνδέου φρονησεως δεκτικόν τουτο δέ φησι
διὰ την στερον σκημέν- αιτ. μαντικήν. Rec. κυανέαςJ η τὰς σκιώδεις διὰ το δά- η τι τα α τοιαύτην ἔχει την χροιάν. δεόφρονα δε λέγει τον Ἀ-ον ως γινώσκοντα τὰ πάντα διὰ της μαντικης, -περ ιδεοί. παρέστησεν αὐτῆ φησὶ, καὶ τὰς Μοίρας μετὰ της -ειδυίας, να τὰ κδaιστατἐ παιδὶ ἐπικλώσωσι. Οὐτ δε ποίει σεμνύνων τὰς αὐτολγονώς. Rec. 7o. Tίκτε δεόφρονα νον εο ν τον ' μμον, τι μάντις την τέχνην ' Ιαμος. or δεων βουλαῖς γένετο o δε νους η δε υάδνη την κ φοινικης κρόκης ζώνην λυσασα καὶ ποδεμένη δε καὶ την κάλπιν ουτ λοιπον τεκεν ἐν συσκίου τόποτον ἐσόμενον δε-ρανα παῖδα λεγε δε τον γαμον, αφ' ου ο γένος ἔχει ὁ Ἀγησίας. Vet.
i. α με ὁ ρυσοκόμας τ' Εὐάδν ἀποκυούση παρέστησεν ὁ χρυσοκόμης
Ἀπόλλων m. ιλείθυιαν κεχαρισμένα φρονουσαν καὶ τὰς Μοίρας. η δε ενδειξις υ μόνον περὶ εὐτοκίας, ἀλλα και καλλίστης γενεσεως του παιδός Vet. T μεν ταύτη μεν τικτούση ὁ Ἀπόλλων ὁ χρυσην χων κόμην παρέστησεν πλευ- θω, γουν Γλείθυιαν, φορον δηλονότι θεῶν των τόκων. Rec. Πραυμητίν τ' Ἐλευθώ πραεῖαν καὶ Ῥενη. 9 την Εἰλείθυιαν πραυμητιν εἶπεν, ὁτι αἱ τίκτουσαι πρ*ότεραι γίνονται τε παρθένοι εἰσίν. Vet. a. Ιαρέστασε a J τους συνδέσμους μεταδετέον. ὁ γὰρ λόγος Ουτως ωπαιτεῖ τ' ἐν ὁ ρυσοκόμας πρα ητιν Εἰλείθυιαν παρέστασε Μοίρας τε κατὰ τον τόκον υπ' ἀδῖνος. Vet. Πραυμητιν J γουν πραέα, φίλα φρονουσα αυτν, καὶ τὰς Μοίρας συμπαρέπτησεν is ευδαίμων δηλονότι r o παις. μδε δὲ λ αμος εἰς ως αὐτικα κ της ἐπε--3 orat A. Vrat. A. IDVrat. Supplevi in xM. A. Vrat. D.
198쪽
ράστου - των σπλεχνων ἐγκυμνησεως νον ἐν κνιζομενα, αντὶ του λυπουμένη, -- ρουσα, κατ μπανεν ἐν δύο δ δράκοντες γλαυκῶπες, γουν λαμπρους καὶ στοιβοντας εχοντες τους φθαλμους, κατὰ βούλησιν δε- δρέφαντο αυτον κηδόμενοι, nyOυνω μελούμενοι, δι' ἰου μελισσῶν ἀμεμφους, τουτέστιν υ μέμφεως ἄρα ἀλλὰ παίνου δηλονότι, γουν διει μέλιτος ο βασιλεὴς δε, ὁ Αἴπυτος δηλονότι, ἐπει ἀφίκετο ἐκ της
Πυδῶνος της πετραέσσης, ἡγουν της πετρώδους, της τραχείας, ελαύνων του ιππους δηλονότι, παντας του ἐν ota ηρώτα τον παῖδα, ον η υάδνη τεκε του Φοίβουγα πατρος ετ αυτον γεγονέναι, υἱον δηλονότι, μάντιν δε ἔσεσθαι τοι ἀνδρώπως ἔξοχον περισσῶς πάννων πων ἀνθρώπων, ἡγουν πὸ πάντας ανθρώπους Ουδέποτε ἐκλείφειν, γουν σβεσθησεσδαι εκποδων γενησεσθαι την γενεὰν αὐτοῖ Ree.
3. Ηλθε δ' mo σπλάγχνων , o νους τοιουτος ἐν νηδη δὸ ξ ἐπεράστου ἀδῖνος ὁ παμος, καὶ ηλθεν εἰς φως ευδέως τουτον Ουν τίκτουσα καὶ ἐπιλυπουμένη καταλέλοιπεν ἐπὶ τῆ γῆ η υώδνη- δύο δε αυτον φοβερώτατοι δράκοντες θεων βουλησει
ἀνωρεφον ἀβλαβη ἰον προς φερόμενοι, να λέγη το μέλι. , ἡ δευτέρα υπὸ ἀντι της
μετὰ η πρώτη δε υς αντι της από Vet.' Υπ σπλάγχνων δ γουν ἐν ' νηδύζ' εν τουτο - του της γαστρος μέρει ἐοιτο Lμβρυοπι η το σπλώχχνων αντὶ του γαστρος απλῶς. ineo. . 'πδῖνος - ατης J τοι γέννας ἐπιθυμητης η διμι θεου παῖδα γέννα, πασαι ἐπιθυμουσι τεκεῖν καὶ των ἐντευθεν ἀπηλλάχθαι κακῶν. Boc. 75. E φάος αυτ αα εὐθέως ἀκολούθως, - πο ευμενεστάνης Εἰλειθυίας, ραδίαν καὶ ἄμυθον την δῶνα μοιησατο. Vet. τον με κνιζομέναJ δοκεῖ το κνιζομένα ἐναντίον εἶναι προς την της Πλειδυίας ευμένειαν. καὶ σως την μετρίαν αἴσθησιν της ἀλγηδόνος ποφαίνει κνισμον νομάζων. κνιζομένη, λυπουμένη ' λγει με γαρ ς μηνη στέργουσα το τέκνοπι κατελείπετο ἐαντο ἐπι της ρημίας, βουλομένη λαθεῖν. κνιζομένη, λυπουμένη ἐπὶ τοὐ μη δυνασθαι τρέφειν αυτόν. et 76- λαυκῶπες αυτόνθη πυρώδεις' τ γα γλαυκον ἐπὶ του πυρώδους θεσαν πολλοὶ, καὶ την σεληνην λαυκὼ λέγουσιπι η απ του γλαύσσειν Vet. Γλαυκῶπες J εὐόφθαλμοι. I. α. 7. αιμόνων βουλαῖσιν ἰ τοι καθόλου - θεῶν κουστέον, η εἰς Ἀπολ- λωνα καὶ Ποσειδῶνα ἀνακτέον, τον μεν πατέρα, τον δε προπάτορα Vet.
σιν οἱ τρέφονrες, καὶ ουτοι εἰώθασιν ἐμειν - ἰον, ωςτε τουναντίον ἐργάζεσθαι τον των δρακόντων - ονπερ εἰώθασι κατα φύσιν, του δεου εἰς τουτο παραστησαντος τὴν φυσιν η Vrat. . Codex bis ἄπο pro uno, item της ἄντι μεται omisso ἀντι altero. rati
199쪽
Βασιλευς δ' ἐπεὶ πετραέσσας - τραχεως. - εξῆς πετραέσσας Πυ-δωνος fra δε νους - ἐπειδη υν λθεν - το μαντείου ὁ βασιλεῖ Arπυτος, ἀνηρετο πάντας τους εν ῆ οἰκί* ερ νου γεννηθέντος παGος π της υάδνης. Vet. 8a. ἡ λάβης εἰς το παιδα ἔξωθεν το δια, ἄλλ' -περ φαμεν, στερουμαί σε πλου- , και ἀφαιρουμαί σε οἰκίων, και βρέζω σε βριν, ουνω και ερομαι σε λυρον- Εὐριπίδης - ' ην, ἔρωμαι δύο λόγω του εὐοντ αντι του διεβεβαιουντο, ἐπεικα ὁ καυχωμενος διαβεβαιοῖται τουτ o καυχῶσαι - ευχοντο ἀντι του μετα πης προς σεον εν ης διεβεβαιούντο τ δὲ πεμπταῖον γεγενημένον αντὶ του πέντε μέρμ υον μετὰ τυ γεννηθηναι. στι ὸ ἀπὸ του ποιητο λήγοντος πέντε τουτον μόρας εχ ομμετ τὸ γεννηθηναι κῶνοι ἄσε ἀκουσαι οὐτε δειν διεβεβαιουντο - πίνω ἐνταυθα καὶ τὸ βατίον καταχρηστικῶς Iπε πενος - τλλεγομενον ἰδιωτικων μύλον κω η τον--των συναγωγη ἐνταῖδα δε φ σχινο και ματέα ἀντὶ του δασε νόει, ηυιοτι ἐν τοις βώτοις - ρόδα - τὰ ω ευρίσκεται καὶ ἐν ταῖς πίνοις δέον δε- ως εἰπεῖν, πνων δαψιλῶς βεβρεγμένος, ἄβρὸν is προς το σῶμα Reo. M. - δνατω 3J περιωσως υπὸ πάντας ἀνθρωπους ἔλεγε γὰρ -- ἐκ - τρὸς Ἀπόλλωνος γεγονέναι καὶ περισσως υπὸ πάντας ἀνθρωπους γενέσθαι μάντιν, και
του καί. γουν καὶ - ἐκέκρυπτο ἐν πίνου και ἐν μανία, που βάτου ἀπειρών, τον-τέστιν ἀφηλαφητο, ἀφαύστου, διὰ τὰς ἀκάνθας B eo. τοι δ' οὐτ' ων δ οἱ κατ' -- του Αἰπύτου θεράποντες εἶπον. - - ων ο
200쪽
9o. ατ ε α τ' εν ἀπειρώτρο βάτειαν εἶπε την βάτον, o ἐστιν σκάνδης εἶδος, καὶ τω Ἀαμον ἐτυμολογεῖ ἀπειράτω δὸ, εν δρυμ μεγάλω ἀπειράτ. πο--ων 3 3 βατε ίq τ εν ἀπειράτω ην - ἔστι δια πὰ κέντρα διαπερασαι, η την πολλην καὶ δύςβατον μεταπηματίσας βάτειαν εἶπεν. οἷον ἐν δρυμω κεγάλ. Vet. 91. Ἀκτῖσιν ωri γουν λαμπρότησι, δεαυγείαις ξανδαῖς καὶ καταπολυ πορφυροῖς, περιπραστικως ἀντι του no δι-πων ων ξανθῶν Ἀαὶ καταπολύ πορφυρων βεβρεγμένος, τουτέστι δεδροσισμένος το τρυφερον σωμα διο καὶ τούτο δ ἐκαλεῖτο δηλονότι, το Ιαμος ἀπο γαρ των ων ἔαρος ἐκληδη διεδωκεν Ῥητηρ αυτο καλεῖσθαι αυτὸν κατὰ πάντα τον ἐξης χρόνον, ἀθάνατον, ἀντὶ του ἀοανάτως. Rec. Παμπορφύροις ἀκτῖσι ad Ζηνόδοτος γράφει - - .ἀντι το βεβρεγμένος ἀκτῖνας λέγει τας ἀποπιπτούσας ἀπο των ἀνθέων δρόσους ατιλπ- δ' ἀπέπιπτον επσαι 'η την λαμπηδόνα των ἀνδέων ἀκτῖσι, παμπορφύροις εἶπεν, ἐπειδη - - τα μενυπολευκίζει, τὰ δ πορφυρῶ ἐστιν. otia 93. To κατεφάμιξεν ο ἀντι-οὐ δια το τοῖς ἔοις δροσίζεσθαι αυτον ἀστείως και ἔαρον καλεῖσθαι. 'tet. κατεφάμιξενJ κηρυξεν. l. - καλεῖσθαιJ ἀπ του σμῶν, oras νεντι τὸ δερίζειν ω, o ἐστιν ἄνδη, λέγεται
Υερπνῆς δὲ βας J ετ εν ταυτη μαλιστα τὰ ηδέα τοῖς ἀνθρωποι γίνεται. In-λως. ερπνῶς δ' ἐπεὶ χρυσοστεφάνο4 o ὁ νους ἐπειδη δε ἐν ἀκμ ηλικίας ἐγένετο, καὶ τον καρπον οὐ χρόνου νεγκε, λέγει δὲ τὰ γένεια, τότε δη παραγενόμενος εἰς την Ἐπίδαυρον ηύξατο ε μέσο γὰρ muδος και Ἀρκαδίας ε'Eπίδαυρος, ων γενἈρκαδία προς λτην ἀσην, ἡ δε Ηλις τὰ προς ταῖς ἐκβολαῖς ἀγἰκεῖται οὐ ποταμοὐ-
Vrat. D. - ἐν του si Sic haec eat. D. ab Ultimum omnia QVrat. D. ADEx rati A. 1 Haec inde ab avola Vrat. A. Cetera supplevi indidem. Locus Homeri est Iliast. ξ, 351. in spis o lex Dromo ν. Quid vero Zeno lotus in loco Pindari scripserit nescimus, quia