장음표시 사용
201쪽
ἐνταυδα ουν εἰς την 'Επίδαυρον ἐπεκα λέσατο τόν τε ἐαυτου προγονων Ποσειδωνα καὶ πον τοξοφόρον καὶ ωπον της δείας An iv τον Ἀπόλλωνα τον ἐαυτου πατέρα. 9 καλῶς πε τερπνης χρυσοστεφάνοιο καρπόπι ἐν γαρ τ' ακμ του σώματος οἱ ἄνδρες τατέλεια φρονουσι τερπνην δε καὶ εὐστέφανον κάλεσε . ἀκμην του σωματος δια ookαρο αντης καρπον 'πιβας της δεου λέγει, ς βησεν Ἀλφεο μέσω ο δε- φεως εκ της 'Αρκαδίας ρέει επὶ τΟΤΗΣιν κατελθών ἐν του ποταμου παίδριος, ἀντιτου πο τον αερα εν νυκτὶ ἐκάλεσε τον Ποσειδῶνα - εαυτου πρόγονον, ἀντὶ του πάππον κατὰ μητέρα. εἶπε γαρ ἐν τοῖς προσεδεῖσιν, ὁτι τ' mτάν' ν νύμφη ἐμίγη ο Ποσειδων, ἐξ ης Εὐάδνη, και ἀπωχυάδνης καὶ Ἀπόλaωνος υμος. - Vet. Tερπνας δ' ἐπεά με εἰς τουτο λικίας ιδεν,.ώς γενειον ἄνθησαι ξανθόν τοδὶ τερπνῶς εἶπε δια o του ἐν τοιαύτη unia οντας ραίους φαίνεσδαι δέον iis πειν χρυσοστέφανον προς το καρπον, χρυσοστεφάνοιο Iπε προς το βης. ἐπεὶ ἐελαβεν Ἀαμος καρπον βης ηδείας, πάγκαλον προτεινούσης στέφανον, γουν γένεια, απροέτεινεν δικuae ακμη ερπν παγκάλως δι' αὐτῶν στεφανοῶσα, τουτέστιν ἐπειδη εἰς ἀκμῆν λικίας. φθασε τερπνης, καὶ γενείοις παγκάλως ἐστεφανώσατο, καταβο, εν . μέσω του Ἀλφειοὐ, γουν κατὰ την ' ίδαυρον - ἐν μέσω γαρ Ηλιδος καὶ Ἀρκαδίας Ἐπίδαυρος ἐκάλεσε τον Ποσειδῶνα τον αυτου πάππον τον πυρίαν, γουν τὸν τ - πολυ ἰσχυρον, καὶ τον σκοπον, γουν τον φορον, τον γεμόνα της Βήλου νήσου τῆς δεοδμητο τον τοξοφόρον, τουτέστι τον πόλλωνα τον πατέρα αὐτολ αιτῶν Ουτον εν νυκτὶ παίδριος, . ἐπιρρηματικῶς αντὶ του ἐν ἀσκέπου τόπω, τιμήν τινα νεαντου κεφαλν, περιφραστικῶς ἀντὶ του αυτω λαότροφον, τουτέστιν ὁπο ου λαολαυοανομένην. Rec. 96 Ἀρυσοστεφάκον o J της προξενούσης χρυσολ στέφανον. Gl. r. 99. Εὐρυβίαν Ο μεγαλοδύναμον Gl α. g. r. 1oi. θεοδμήτας λέγει, η ην χουσιν οἱ θεοι δόμον, Ἀπολλων καὶ 'χρτεμις, της υπωδεῶν κατασκευασδείσης. φαλον γαρ υσαν Ζευς ἀνηκεν εἰς φῶς. δεόδμητον ἔσω λέγει αυτον, δια το πλανωμένη. στ αε no της γεννκμεως οὐ ἀπόλλωνος Rec. Σκοπόν J φυλακα. l. r. Ioa. αότροφον την διατρέφουσα αυτον ἐκ του λαου πιστήμην αυτναἰτῶν λέγει δε την μαντικήν. οἱ γαρ τοιουτο ὐπο ου πλήθους τρέφονται μαντευόμενοι τινες δε λαοτρόφον φασι την βασιλείαν την του λαούς τρέφουσαν. λαότροφον ουν προπαροξυτόνως τον ὁια της μαντικης τρεφόμενον, παροξυτόνως δε - τρέφουσαν τονλαον, τουτέστι τὸν πλον 3 9 άλλως λαοτρόφον τιμάπι βασιλικην οὐ ο σι''Oμηρος μολογῶν του βασιλέας ποιμένας λαῶν ονομάζει αἰτει οὐ τιμην τινα πώποπολλῶν, ἐν πολλως πλοις, πάρξαι αὐτου τ' κεφαλν. τιμην π των λαῶν και αὐξανομένην καὶ τρεφομένην. Vet. Aαοτρόφος, ο λαον τρέφω λαότροφος δε ρ'παροξυτόνως, ὁ π λαου τρεφόμενος. Rec. 1o4 Nυκτος υπαίθριοςJ τουτ συναπτέον το πρώτω καταβὰς ἐν μέσου το
202쪽
φης καὶ μηδὸν ἔχουσα ἀποκεκρυμμένον, -περ ι σεισμοί. Vet. de τι επης Γη ἄρτια και ἀληθη λέγουσα. νευδηγορεῖν - οὐκ ἐπίσταται στόμα To δεῖον. γ το πατρία σσα αντ ευθείας ληπτέον, ἔν ' ἀντεφθέγξατο ἡ πατροκη οσσα ἡ ἄρτα-
πης, γουν παραυτίκα των ἐκείνου λόγων το δε μετάλλασέν τέ μιν δια μέσου, ἀντὶ τουηρεύνα του χάριν απτον ἐπεβοησατο τ ὁ ἀντεφθέγξατο προ τ υρσο ἔχει την δύναμιν πάγκοινον δὲ τον χωρον δια την εν αυτ υστερον συμβασαν πανηγυριν των 'ολυμπίων ' Σύνταξις ἀντεφθέγξατο δε αυτ χρηματισμος πατρικος ἀρτιεπης, Θουν ἀληθη χρηματίζων, μετάλλασε τε αυτον, τοι ἐζητησε, τουτέστι καὶ επεστράφη αυτρου ἔσοδε ο λόγος πρω θύστερος. φειλε γαρ vrως ἐζητησε δε αδτον, προυν πεστράφη αυτοἡ χρησμος του πατρὸς φευδῆ χρηματίζων, καὶ ἄπτεφθέγξατο υσο, τέκνον, γουν διεγέρ--δητι, κινηθητι πισθεν της φημης, γουν - ἐμοὐ χρηματισμού, της μης φωνης, ελ- θεῶν δε εις την χωραν την πάγκοινον ἐσομένην ψηλονότι τίνα δε ταύτην τὴν χώραν λέγει, ν του παγομένω λόγω δείκνυσιν ἐπάγει γάρ - κοντο δε ἀφίκοντο δὲ π την πέτραν του κρονίου λόφον του φηλ- την λίβατον, γορον την μετέωρον καὶ ρδίαν, τουτεστι πν 'Oλυμπίαν, που παρέσχεν αὐ- το Ψάμου δηλονότι ὁ Απόλλων θησαυρον μαντείας διπλουν, τότε μεν φωνην ἀκούειν αυτου, δηλονότι που πόλλωνος, ψευδέωναγνωστον, γουν υ γινώσκουσαν φεύδη ἐνεργητικῶς - εἰ γαρ ἐπὶ παθητρκης ἐλέγετο σημασίας δοτικῆ ν συνετάττετο ταν δε ἐλθὼν ὁ Ηρακλης ὁ θρασυμπανος, γουν γενναῖα μηχανωμενος το βλάστημα so σεβάσμιον των ἀπ του Ἀλκαίου του Ἀμφεπυ- ωνος, ορτην τε του πατρος αυτο κτίση, εγουν συστησην, πλειστόμβροτον, πιο ' πλεί- στω ανδρώπων συγκροτουμένην, και νόμον μέγιστον αγωνων, θείη δηλονότι ' ου ηαρδύναται τὸ κτίση ἀπο κοινου λέγεσθαι, συνυπακούεται δε τὸ οἰκεῖον κατ' ἀναλογίαν νουπρορρηθέντος εν βωμο σιος ἀκροτάτω ἀντι του φηλοτάτο τότε - προςέταξε τογάμο πονησαι χρηστηριον, γουν μαντειοπι ἀφ' υ χρόνου καταπολυ δεδοξασμένον ἐστὶ κατὰ τους' αληνας τὸ γένος των Ιαμιδῶν, γουν των ἀπο του γάμου καταγομένων, ἀφ' υ πο κοινου, λβος ευδαιμινία μολιούδησεν, αὐτω δηλονότι. ineo. 1o6. Με πόλλα σε νε ιν ἐὰν με επὶ του Ἀπόλλωνος, νοεῖσθαι δει υτως' ἐπεζητησέ τε αυτον - εν ροντίδι σχεν, πως αν ἐκ μέλλοντα προχέμν' - - αὐ-το. 4αν δὲ ἐπὶ του 'Lάμου, σι της φωνος ἀκούσας του Ἀπόλλωνος ἐπεζητησεν αυτὸν,3 Exorat. D. Vrat. A. Aeselayl. Prom. Ima.
203쪽
ἄςτε καὶ κατ' οφιν αυτ- ευτυχῆσαι της δέας του δεμ το M μενάλλασέν α λάθωμεν ἀντὶ του ἀνηρωτησεν, ἀκύρως κεῖται μεταλλησαι γάρ ἐστι το ζητησαι ἀπο τῶν μετάλλων. Ἀλλως Μετάλλασέν τέ μιν J ἰδίως κέχρηται et λαει μεταλ-σω γάρ ἐστι το ζητησα ἀπο - μετά aων, νυν δὲ ἐπ' οὐδενος τοιουro τέταχεν, αλλ' -τὶ τουω θέγξατο καὶ προςεῖπεν αυτον καὶ οιονεὶ φιλοφρονησατο. ενιοι δε υτως ἐπεὶ ἀφα-
τέκνον δευρ πάγκοινον ἐς χώραν ταυτα παρα Ἀπόλλωνος προς Ἀμον - ἄγε δη, ναστασο παῖ ἀπδε θωμεν εις την σομενη -rερον πολύκοινον καὶ πολυπληθη -- λέ
τεῖον τ δια των θυμάτων. νυλλως μαντεῖον - εν υλυμπέα - πηγος γέγονενυαμος τ' δια - εμπυρων μαντει , - καὶ μεχρι του νυν οἱ γαμίδαι χρωνται. να--λαμβάνοντες γαρ τὰ των ἱερείων δέρματα επιτιθέασιν εἰς το πυρ καὶ Ουτω μαντευονται. ενιοι δε υτω φασί τεμνομενοι δερμασι μαντεύεσθαι αυτούς. λαμβάνοντες ο - τὰς βύρσας τῶν ιερείων σχιζον, κα κατὰ τα σχίσματα μαντεύοντο ἀφορῶντες εἰς την O-μην, πότερα ευδεῖά ἐστιν η υ. τότ αυχρηστηριον θέσθαι το δια τῶν --πύρων μαντεύεσθαε ουτω ὁ μέχρι νυν- γαμίδαι μαντευονται, εμπυρα -- τιθεν-
τες ἐν - βωμῶ. Ηρακλείδης ὁ ἐν ψ περὶ χρησμῶν τοι δέρμασί φησιν αυτούς μαντεύεσθαι φορῶντας εἰς τὰς τινὰς τῶν δερμάτων, πότερον εὐθεῖαί εἰσιν ου Vet. Iliad. Ros Vrat. A. a vetat. A. Haec rati A. ad s. 38. Codex ἀ-
204쪽
III. νευνέων γνωστον PMηθη. αγνωστος δὲ ψευδέων η των θεων φωνή. ἄλλοι δέ φασιν πνέων. Vet. 115. Σεμνον δαλοςJ, βλάστημα των -καοῶν φησὶ δὲ τον του Ἀμφιτρύωνος Ουτος γαρ λκαίου παις ἔνιοι μέντοι αὐτὸν τον Ηρακλέα δε-io καλύσθαι βούλονται, μετωνομασθαι δἐ φωκλέα Ἀπόλλωνος τοῖτο χρησμοδοτησαντος. 3 Λέδυ- μός φησι μη σώζεσθαι τον λόγον τον γὰρ Ηρακλέα δάλ- Iπεν Ἀλωαἶδαν ἀπο Ἀμφιτρύωνος, ο ἡνωκαίου παῖς ἔθος δ το Πινδάρ κατὰ του νος τάσσειν το πληθυντικόν ς τι μφιτρύων -καίου παῖς ἐστι, δηλον - οὐ καὶ Ἀλωείδης ὁ πιρα- κλης το πρότερον ἐκαλεῖτο et 116. Πατρός δ' ἐορτάν J- τε υκ ἔστιν ἀργον - ωνταί τινες, ἀλλα τούτολέγει δια το προυπάρχειν ἐκia μόνου ἱερον, δεν καὶ Κρόνιος λόφος καλεῖται, η διότι του Λιος ἔπτη καὶ των ἄλλων ἴνδεκα δεων ν ως ἔφαμεν o 'Mρταῖς θεῶν μεγίσταις, νον ναύμιδος ολυμπιονίκ' ora κτων ἀντὶ του ποιηση - ο γαρ κτίζων οἰκίαν ποιεῖ ταύτην Reo. Πλειστόμβροτον παρ'Ἀν--στο των ανδρωπων θροίζονται Ζηνὸς ἔπ' ἄκροτάτο βωμο τω κατὰ την 'Oλυμπίαν μαντικο βωμου του ιός ε περὶ οι πολλοὶ των ανθρώπων συνάγονται Vet. II9. ρηστηριον Vox ἐμαντεύοντο εν ῆυλυμπία Ἱαμίδα - μηρον πιμελ κεκαλυμμένον εἰς πυρ εμβάλλοντες, η δορὰν προβάτων σχίζοντες, καὶ ἐκ της σχίσεως, εἰμι ευδεῖ γίν παι, καλὰ εσεσδαι τὰ μαντευόμενα, εἰ ὁ λοξη, αποτρόπαια. Reo. ago. 'Eξ υ λβος γαμιδῶν σπετο ἰδίως τῆ φράσει χρησατο σφ' ου δηχρόνου ἐνδοξότατον γένος των 'μμιδων εὐδαιμονών -ὶούθησεν αντι δοτικης την ἀκολουθίαν εχούσης προ τον λόγον - - ου των ' μιδῶν γενει ὁ ολβος κολούθησε καθ' 'Eλληνας. Vet. Πολυα λειτον πολυδόξαστόν εστιν. I. g. r. 121. 'Iαμιδῶν J ἐκτεταμενον δ' μιδαν δια o ἀντίστροφον et 1aa. Oλβος δ' ἄμ' ἐσπετο θυμηρικο ν σχηματι της ερμηνείας κέχρητο ' ξο των ' μιδῶν το γεν Ἀλβος μ' .σπετο, αντι του τλτων Ιαμιδῶν γένει ολβος κολούθησεν. Ἀλλως. ομοίως προ 'IL πληθυς επὶ νηας Ἀχαιων απονεοντο. Tιμωντες δ' ἀρετάς ητοι καθάλου γνωμικος ο λόγος, η ἐπὶ των 'μμιδων - ἱδ 'μμίδαι τὰς ἀρετὰς τιμῶντες ἀεὶ εἰς πίδοξον δον βίου πορεύονται Vet. To τιμῶντες εἰ μεν μετὰ του et ἄρθρου εἴποις, καδολικῶς γνωμικὸς σται ὁ λόγος εἰ δε χωρις του αρθρου, προς τους Ιαμίδας νοησεις καὶ τὸ δεκμαίρει χρη εκαστον η δε αυτους η διὰ πάντας ερεις ' Σύνταξις. or τιμωντες δε ἀντὶ του οἱ ἀσκουν- τες τὰς ἀρετὰς, -περ υτοι δηλονότι, εἰς φανερὰν δον ερχονται, γουν εἰς διάδηλον καὶ φανερὰν πολιτείαν. Rec.
3 Haec duo scholia exorat A. Consietas delendum esse μη ante verbum ἀπιθαι. λ-
post Verriun Homeri Iliad. , 5 . addit: το -- τιμῶντος. Sunt lacera omnia et mutila.
205쪽
123. εκμαίρροι χρῆμ' εκαστον I ἀμφίβολον, πότερ- ἀρσενικόν ἐστι et ἔκαστον ἡ υδέτερον. ἐὰν ἐν οὐδετέρως δεξωμεθα, Drω σαφ ἐς δε ποιεῖ καὶ τεκμηριοῖεκαστον ἔργον το δων πραγμα εὰν δε ἀρσενικως, ουτως εκδηλον καὶ φανερον καθαστησι των ἀνθρώπων καστον το διον πρῆγμα φανερον ποιεῖ, ως ' μηρον ἡ ποίησις, η ρητορικη Θημοσθ: νην. καστον γαρ τῶν ανθρωπων τεκμαίρει και μηνυε ηοοἰκεῖον πραγμα, .' μηρον η ποίησις και ημοσθενην Ῥητορικη λείπει το θω o νυν δια τουτ επαιτω. 4 δε λόγος γνωμικός. Vet. Tεκμαίρει χρημ' καστονJ γουν ἔκαστον ἀνθρώπων ν πραξις δεικνύει Wo- τος δε - αuων δονουντων κρέμαται, ἀντὶ του πιφέρεται τούτοις ἄν ἐπὶ την ἔνδοξον οφιν χάρις, νίκης δηλονότι, αἰδοία, ἡγουν αἰδους αξία, στάζει, ἀντὶ του παραγίνεται, πρῶτον, τουτέστιν ἐξαιρέτως, περὶ δωδέκατον δρομον λαυνοντων του Ἀπους Reo.
1a4. Μῶμος δ' ξ αλ ω, J δόνος δε καὶ φόρος ἐξ ἄλλων τινῶν, ἐκ των οδ
νερῶν, ἐπικρέματο τούτοις, οἷς αν ποτε κατὰ την 'Ολυμπίαν περὶ τον δωδεκάκυωλον δρομον ἀγωνισαμενοι καὶ νικησασιν η ἐκ της νίκης χάρις ενδοξον τὸν φιν παρώ- v I AHως ο νους ἐκ --λλων τῶν φθονουντων μῶμος πικρέμαται πῶς τετυχηκόσι τῶν τιμῶν τούτων ' ora οἱ μη τετυχηκότες τους τυχόντας διαμωμῶνται - μηδε- νος αξιολόγου τετυχηκότας Vet. νῶμος δεθ τουτο λέγει υπὸ του Ἀγησίου φῶς δονηθέντος παρά τινων δια την κατορθωθῶσα αυτ νίκην ἡ ἁπλῶς τους λέγων οτι οἱ νικῶντες βασκαίνονται Προς γαρ τον χονδ' ὁ φθονος ἔρπει, φησι Σοφοκλης. 3 πο δε ποτι προς το μορφὰν συναπτέον ουτως ' οἷς προς την μορφην την εὐκλέα καὶ νδοξον σταζει άρις αἰδοία καὶ σεμνη, τουτέστιν οἷς δια τὸν κατορθω θεῖσαν αὐτοῖς νίκην μεγάλη τις ευφροσύνη συμβαίνουσα χαρίεντα αὐτῶν τὰ πρόςωπα τίθησιν. η γαρ ἐν του προ πω επιφαινομένη ηδον τεκμηριον ἐστι της ἐν ' πη δονης δέον δὲ εἰπειν ευκλεῶς προς το στάζει, εὐκλέα εἶπε προ τ μορφάν. το δὲ πρῶτον προς το στάζει συναπτέον υτως οἷς σταζει
πρῶτον χάρις αἰδοία, και τὰ ξης. Beo.
1a . ἰδοία ποτιστάξειJ πεὶ, νικῶντες δοκούσιν εὐειδεῖς εἶναι το δε ποτμστάξει, ἐπιχαρίτους ποιησει τους νικῶντας το ξης του λόγου οἷς ἄν ποτε πρωτον
ἡρματηλατησασιν ' αἰδοία χάρις ἐπιστάζει εὐκλεῶ -gi, μορφὰν δε εἶπε δια τοπεριβλέπτους εὶναι τους νικῶντας καὶ επιχάριτας καὶ λαμπρούς. Vet. 1as. Εἰ δ' ἐτύμως πιο κυλλώνας ρος DADHην ορος Ἀρκαδίας ερον '-μου. φησὶ δi, τι εἰ δη-ληθῶς οι που Ἀγησίου χατὰ μητέρα προγονοι την Κυλληνην κατοικουντες το της Ἀρκαδίας δρος, ἐτίμησαν δια δώρων καὶ δυσιῶν που ἄν πολλάκις τον κηρυκα τῶν θεῶν τον 'μὴν τον τῶν ἀγώνων ὀσπόζοντα και τὰς μερίδας τῶν ἄθλων κεκληρωμένον, τον τὸν Ἀρκαδίαν τιμῶντα, τουτον - λοιμεν καὶ νυν, ω Σω-
206쪽
τε-- οἰκουντες ποκάτω του ρους της Κυλληνης, Ἀρκἀς γαρ ν προς μητρος ο ' η- σίας, δυσίαις λιτανευτικαῖς πολλάκις πολλαῖς ἐδώρησαν, ἀντὶ του δωρησαντο, ἐδεξιώσαντο, ευσεβῶς τον κηρυκα των θεων τον 'μην, o των ἄγωνων ἐξουσιάζει και μεραδος των βραβείων, καὶ την Ἀρκαδίαν τε την καλῶς ἔχουσαν ἔνεκα γενναιότητος ἀνδρῶν et μα, γουν δοξάζει ικων εν αὐτῆ εκεῖνος ο ερμης, ῶ παῖ του Σωστράτου, συν ψαατρὶ αὐτο τω Aa του βαρυγδουπυi, τουτέστι του - βροντῶν αἰτίω των βαρυν κτλπον εργαζομένων, κραίνει, αντὶ του διοικεῖ την εὐτυχίαν την σηκ δοξαν εχω, ἀντὶ του
λόγον φέ0ω τινὰ ἐπὶ γλώσση, γουν πρόχειρον εἰρησθὰ ἀπὸ νου δηλονότι, ς σίδηρον
- ἀκόνης λιγυρῶς, τουτέστιν ξέως ποιούσης κεῖν τα ἀκονωμενα, ο με ελκεε δέ- λοντα ἐπὶ πνοὰς καλλιρρόους, γουν δῶ ευπους, τὰς ἀπο - οργώνων ναφερομένας. Rec.
13o. 'Aγησία σημείωσαι τι κατὰ μητέρα Ἀρκας η Ἀγησίας. Vel - Μάτρωες Lor μητερος δελφοί. et orat A. Μάτρωες ανδρες οἱ προς μητρος συγγενεις σου. ἐνταυδα γαρ , προμην Εὐάδνη, ς φαμεν, ἀνετράφη π του Αἰπύτω. Bec. 131. Λώρησαν θεῶν κάρυκαθ αντι του δωρησαν- του κηρυκι των δεῶν, χοροῖς ἐτίμησα αυτόν. Vet. 134. 'o αγῶνας εχ ει ἐναγώνιος γαρ o θεός ἡ στι κηρυξ, κηρυξ δε καὶ ἐν ἄγωσιν ' η τι της πάλης στὶν εὐρετης. ἐναγώνιος γαρ ὁ θεός - δι αν κῶσιν οἱ περὶ Ἀγησίαν. et
137. - αι Σωστράτου τῆν σῆ ευτυχία ντου Σωστράτου παῖ, - ενδοξίαν
επιστεφανοῖ o γα κραίνειν καὶ επ' ἄλλων Ουτω τίθησιν ' ηρος - μυσος δ' επι χείλεσι κεκράανται,
ἐπιτετερμάτισται. τινὸς δέχονται, ἄπλῶς αὐτοῖ λέγοντος στεφάνωται M. 14o is ξαν κω εως του ἔτικτεν Do νους πω τινὰ καὶ τέραν δόκησιν υνωμε προτρεπομένην λέγειν περὶ σου, ςανε της ἀκόνης της ξύνειν δυναμένης το παραθηγόμενον ' τις δόκησις nos τί μοι καὶ βουλομένου προςέρπει καὶ προςπίπτει πο ταῖς των αυλῶν πνοαις καὶ των πωπι δια νοης γαρ ὁ χος ἐκφέρεται απις δόκησίς ἐστι του μνεῖν σε ἐκ της μης προγόνου Μετώπης ἀπο Στυμφηλου πόλεως Ἀρκαδικης. μα-
207쪽
τροματω δὲ την Μετώπην λέγει ὁ Πίνδαρος ουτω θυγάτηρ μὲν ἄρ ἡ Μιτω-
δωνος του της Ἀρκαδίας ποταμου, γυνη δε υσωπου του ἐν Θηβαις ποταμου ἐκ ταύτης γέγονε νύμφη τις Θηβη, ατ ης η πόλις - φαῖος δὲ Ο Πίνδαρος δια τουτο ματρομάτορα ἰδίαν λέγει ταν Μετώπην λυκω ούτω ποταμος ἐν Ἀρκαδία μετωπη. yy Vet. χω τινὰ ἐπὶ γλωττη δοκησιν ἀκόνας λιγυρας το- λέγει, - του ἐπέρχεταί μοι εννοια τις καὶ λόγος δω ni σώ, παρακινων με λεγειν τούτο προς σέ. -περ ἄρκ ἀκόνη ξύνει το παραθηγόμενον, υτω και η μη μουσικη-ςπερ τις ἀκώη ἐστὶ προς εμέ. ἐπεὶ δε δια της μουσικης φαλλε πάντα τα αυτο ποιηματα, εἰκότως καὶ τηρ νυνεπερχομένην αὐτου δόκησιν υπὸ του ἐθησίου εἰπειν της αυτο μουσικης ταυτην Πναί φησι τ δε πνοαῖς αυλῶν λέγει, δι τι καὶ με- μουσικης και μετὰ αὐλων δε τους -τους. Rec.
την Στυμφαλίδα περιεκτικην αυτης μητρομητωρ δε ειπὼν πάγει - ἐφερμηνεύων ' τις, ηγο- η Μετώππ, την πραν τεκε - πληξιππον, γουν την πληττουσαν του λπους ἐν τοις δρόμοις, τουτέστι την ἱππικην, την ολεμικην ταύτης επέραστον δωρ πίομαι, ἀντὶ του εὐπορίαν λώτων ἄπο ταύτης πορίσομαε ποικίλον μνον συντιδεις χάριν ἀνδρῶν αἰχμητῶν, τουτεστι πολεμιστῶν Roc.
144. Στυμφαλὶς εὐανδης Μενωπαδ Μετώπη Ἀσωποῖ μεν η γυνη, μηνηρδε Θημης, αφ' ς η πόλις Θω προςηγορεύθη διὰ την οἰκειότητα οὐν φησὶν o Πίν - δαρος, την προευμ της Μετώπης, τις θυης μητηρ is ἐμ. πατρίδος, ελκεταί με
208쪽
εὐανθης δὲ Μετωπα, η ακμαία και ανδηρὰ, ν' ὁ λόγος ἐπι της νύμφης ἀκουηται. τίλους Στυμφηλος πόκειται τη Avia ηνη, ἔστι δε της Ἀρκαδίας. δὴ κατὰ την μητέρα πρόγονοι του Ἀγησίου Στυμφηλιο εισι Φιλοστέφανος- ἐν το περὶ Κυλληνης - κυλληνην καὶ 'Eλίκην δρέφαι ἐναγωνίου ὁ οντος του δεου φησιν τι οἱ περιτον προσίαν δια την συγγένειαν, ἐπειδη καὶ 'μης ἐν Ἀρκαδία, εἰκότως νικωσιν. 9'Λλλως. Στυμφαλὶς ευανδη G Στύμφηλος γαρ πόλις Ἀρκαδίας ' ηρος 3 Στομφηλόν τ' εἶκον καὶ Παρρασέην ἐνέμοHO. ματρομάτορα δὲ λέγει την μετωπην ὁ Πίνδαρος ουτωρ Μετώπη θυγάτηρ με -δωνος
του ἐν Ἀρκαδίον ποταμου, γυ- δε υσωπου του ἐν Θηβαις ποταμου, τις Μετώπη ἐγεννησε την ἱππικην Θηβην, κατὰ ἀναφορὰν των νοικουντων ε ται Θηβαις. Vet. Στυμφαλίς ηγουν Ἀρκαδικη Στύμφαλος α πόλις Ἀρκαδίας. τ δε ευανδης αντὶ του δραία 'Lστορία η Μετώπη θυγάτηρ ν άδωνος του ποταμου, γυνη δε Ἀσωποῖ του ε Θηβαις ποταμου - ου δυγατέρα νε θυην ης η πόλις ἐπώνυμος θη- βαῖος δε ο Πίνδαρος διὸ καὶ την Μετώπην μητρομπτορα καλει, ιονε μητερα της μητρος oro Θήβης φασὶ δε την Μετώπην οι ἐν λίμνην, o δε ποταμόν. Bec. 146. ῆς J ταύτης οὐ της Μετώπης λέγει δὲ νυν τον ὀμώνυμον ποταμον τηηρωιδι. τι δε η Μετώπη της Ἀρκαδίας ποταμος, Καλλίμακος στροει ἐν μνοις Πολύστειόν τε Μετώπην Vet. 147 Πίομαι ἀνδράσιν ως του μνο Ἀνδράσι νυν του τε Ἀγησίην καὶ τοις τούτου προγόνοις το δε πλεκων τοι προς το ποικίλον καὶ διάφορον της φθογγης λεγουσι γαρ καὶ στροφας =δε ' η ς επὶ στεφάνο μουσικης. ὁ δε λόγος - οἱ της ἐμης δατρίδος ' κωδικης Μετώπη λέγει δε του ποταμοῖ γεύσομαι του μνου, καὶ τὰ ις τοἐγκώμιον ἀναληφομαι, αὐτ τε του Ἀγησίον καὶ τοῖς τούro ἀνδρείοις καὶ πολεμικωτα--τοις πρbγόνοις τον ποικίλον καὶ πολύφθογγον πινον διαπλέκων ωαὶ συντιθείς. - λεγεται κυρίως ὁτι πίομαι το απο της Μετώπης δωρ ἀλλὰ olari γεύσομαι αὐτης διατον μνον, καὶ ταύτην εἰς οὐ νον συλληφομαι. Vet. 148. Oτρυνον νυν ταίρους, Αἰνέα ἀποστρεφε τον λόγον πρὸς το Αἰνέαντον χοροδιδάσκαλον Αἰνέας - οἴτος χοροδιδάσκαλος, τινι ὁ Πίνδαρος χρησατο διατο αὐτον ἰσχνόπωνον Iναι καὶ, δύνασθαι ἐν τω δημοσίω δι' αὐτο καταλέγειν τοις χοροῖς, περ οροπλχῖστοι καὶ μεγαλόφωνοι των ποιητῶν αγωνιζόμενοι ποίουν, δι' ἐαυτῶν διδάσκοντες τους χορούς. ἀπέπrρεφεν ουν τον λόγον ο Πίνδαρος προ τον Αἰνέα λέγων παρόρμησον νυν, ω Αἰνία, τους ταίρους τους εν του χορν, -τε μνησαι πρωτον μεν την Ἐραν, ἔπειτα δε γνωρίσαι τοῖς λόγοις ποίησον αυτους, εἰ κατὰ τον ληδη λόγον ἐκφεύγομεν τ ονειδος των Βοιωτων καὶ την παροιμίαν την λεγομένην Βοιoiri ἴς ηδε παροιμία ἐννευδεν. ' ντες, θνος βάρβαρον αρχαῖον, κατωκησαν τὴν Βοιωτίαν, ους
209쪽
υστερον δeαμδηναι την λέξιν ἐπὶ των Βοιωτῶν, καὶ λοιπον νομισδηναι δια mum Q γίαν κὰ ἀγροικίαν οἴσως λαρκαίου αὐτούς κεκλησθαι, τους τε βουλομένους εἰς παιδευσίαν ἐπισκώπτειν τινὰς τουτο λέγειν, Βοιωτία υς. - δε νους παρόξυνον ἐπὶ του παρόντος τους χορευτὰς, ω Αἰνέα, πρῶτον μὲν την φαν τὴν is το Παρθενω ὁρει Παρ- δενίαν ἀνυμνησαι, καὶ γνωνα ἀληθέσι λόγοις δια του μνου ποίησον τους κούοντας, εἰ ἀποφεύγομεν κεῖνο o νειδος, ο αμουσίας ενεκεν His τοῖς Βοιωτοῖς προςτρίβεται. υπάρχεις γαρ των καὶ λικόμων Μουσῶν ἄγγελος ἀληθης καὶ υποφητης, καὶ τρόπον τινὰ σκυτάλη καὶ σκηπτρον τούτων τυχχάνεις καὶ κρατηρ δυς των ἐπισημων καὶ ἄγαν εὐφη- μων μνων, αντι του μουσικώτατος γαρ a. Vet.' 'Dτρυνον Αἰνέα Aινέω, διέγειρον νυν τους ταίρους, γουν τους συπορευτὰς, πρῶτον ἐν μνησαι τη- μα την Παρδενίαν, γουν τον εν του Παρθενίω ορεετης Ἀρκαδίας τιμωμενην, πειτά τε γνῶναι, ἀντι του γνώριμον ποιησαι κατ' ἀληθη λογον, εἰ φεύγομεν την Βοιωτίαν ν λεγετο ἀρχαιον νειδος, τουτέστι την παλαιαν διαβολην την επι τῆ μουσαν. πάρχεις γαρ ἄγγελος ορδος, γουν κηρυξ ἀληθης, των rem λιτρίχων Μουσῶν σκυτάλη, τουτέστι ράβδος, γλυκυς κρατηρ, γουν γλυκύ ἀγγεῖον, γλυκυς οἶνος των δῶν - ἀγαφ θέγκτων, τουτέστιν ων πολυ o κλέος λουτος ὁ Αἰνέας χοροδιδάσκαλος ην του παρὰ Πινδάρου χορον, τινι προς το δημον πρην Πίνδαρος διδάσκοντι τὰ αὐτου ποιηματα και μεθ' ετέρων φάλλοντι διὰ το αὐτον ἰσχνόφωνον ελναι καὶ μη δύνασθαι λέγειν ἀξίως ' τορία, δεν o 'ri Βοιωτία 'Tαντες, ἔθνος ἀρχαῖον καὶ βάρβαρον, κησαν ἐν Βοιωτία, ους διὰ πολλην προςουσαν αὐτοῖς ἀλογίαν
σκώπτοντές τινες καὶ παρα-είροντες το νομα ἔνα καστον τούτων ν λεγον, καὶ επεκράτησε τοσουτον αὐτη Ῥιαν δορὰ ως νειδος τοῖς Θηβαίοις τους ἄλλους προφέρειν ταύτην την παροιμίαν τὸ Βοιωτία ς λίγει υν ὁ Πίνδαρος eo τον ινωπι διέγειρον τον τὰ ἔπη δοντα χορον, να γνῶσιν ἄπαντες, ως ο τῆ παροιμί προςηκομεν τῆλεγούση Βοιωτία υς, αλλ εσμὸν Μουσῶν δρωματα- Reo. 149. πραν Παρθενίαν την ἐν του Παρθενί-το ρει της Ἀρκαδίας τιμωμένην is ἡ την ἐν Ἀρκαδίψ ούτω δε καὶ ἐν Ἀργει τιμῶσαι ' Ηρα ν Ηραν, την δαλαμίαν φαν τινὸς δε τον Ἀγησίαν φασὶν ἱδρύσασθαι γαλμα Ηρας. οἱ δε δτι γαμηλιος καὶ αἰτία γενέσεων, και ἐν ψοία Παρθένος καλεῖτο, καὶ μναμος Παρθένιος,
i5a. Εἰ φεύγομεν Βοιωτίαν νJ τι δια νην ἀποικίαν καὶ την ἀναγωγίαν τοπάλαιον ι Βοιωτοὶ ες καλουντο, καθάπερ και αὐτος ἐν τοι Λιθυράμβοις moτε συας το Βοιωτιον ἔθνος ἔλεγον. καὶ Κρατῖνος '
ονοι δ' εἰσὶν Συοβοιωτοὶ κρουπεζοφόρον γένος ανδρῶν Ἀρίσταρχος παρὰ το λεγόμενον Ἐν Βοιωτίην ς πεποιθὼς δε, Πίνδαρος cla 4αυ-
Ex Vrat. A. qui Caivων Callimachi laeus est apud schol Apollon. II, 868 coli ad
210쪽
δῶς ἔσκωπτοντο. ταντε δ φκησαν την Θήβην, seia ἀ- του νόματος μετετράπη τὸ καὶ Συοβοιωτους λεγεσθαι. Vet. 154. Ηὐκόμων σαυτάλα ΜοισανJ των --ων Μουσων αξιο γε oryn κα κηρυξ. κυτάλην γαρ ἐκ τοὐ συμβεβηκότος λεγουσιν, ς καὶ ε τοῖς Ἀρχιλόχου πομνη- μασιν εἴροπας - ' νυμένη σκυτάλη ἡ δε σκυτάλη τοιουτόν ἐστι. άκωνες πυκας διαπεμπόμενοι, ξύλον μελαίνοντες περιείλεσσον λευκω ἱμάντι, καὶ περιέγραφον τέ του ἱμάντι καὶ τω ξυλου, εἶτα πέλυον, -τε την ἀκολουθίαν της γραφη μη σώζεσθαι, τμη προςτεθείη πάλιν ὁ ἱμάς καὶ συνω δια ἐν τέρου - ἱμάντα, δια δε τέρου τοξύλον ἀπέστελλον οἰ δε τι ξύλων διαπρίζοντες ενδον απέγραφον καὶ ουτως.ἀπεστελλον. γοὶ δὲ, τι ξύλον τι στρογγύλον, περ διαπρίζοντες τὸ μεν μισυ κατεικον αυτου, το δὲ ε τερον ἐδίδουν τῶν αρμοστῆ τω ἐκπεμπομένω εω τινα πόλιν - Ιτα εἰ βούλοντο δηλῶσαι αντον περὶ πορρηνων, μάντι περιειλίσσοντες o εἶκον αὐτοὶ ξύλον, ἐπέγραφον, ντινα δεξάμενος ο αρμοστης περιειλε ω εἶκεν ἐκεῖνος ἀποκόμματι, καὶ ουτως ἀνεγίνωσκεν ησαν δὲ ἁρμοσταὶ Αακεδαιμονίων εἴκοσιν. uo δε, σι υρωντο πλατείαις σκυτάλαις οἱ -
κωνες, ἐγγράποντες αὐτῶν τὰς πιστολας κά εγκλείοντες εἰς σκύτινα απεια, καὶ ουτω
Ἱστορία, πως ἡ σκυτάλη γένετο Ore προς τιr πόλιν ο -κωνες στραπηγον ἔπεμπον, βουλόμενοι δηλωσαι τι αυτ των πορρητων οὐκ πίστευον χάρτη, αλλὰ τοιουτο τι ποίουν ' τορεύοντες ξύλον στρογγύλον τριῶν η τεττάρων πηχεων καὶ τέμνοντες εἰς δύο, το μεν εν του ἐκπεμπομέν στρατηγο ου ἐδίδουν, θάτερον δε αὐτοὶ κατεῖχον. πότε ει προς αὐτον μηνυσαί τι βούλοντο, περιειλίσσοντες στενὸν ἱμάντα τῶν παρ' υτοῖς ξύλου εγραφοπι Ιτα ἀπολύσαντες τον Θώντα τψ στρατηγῶ αυτον πεμπον ὁ δε νειλίσσων τω οἰκεί. ξύλου τουτον ἀνεγίνωσκε τὰ γεγραμμενα πρὸς αυτόν. λεγει - τον Αἰνέαν σκυτάλην Μουσῶν, οιονει ἄγγελον των αυνου πῶν προς τους ἄλλους. Bec. 156. Συν ταξις Εἶπον δε ελε δε τοις ταίροις μεμνησθαι τῶν Συρακουσῶν τε καὶ της ορτυγίας, ντινα, γουν την 'Oρτυγίαν, καδαρο σκηπτρω διοικῶν ὁ Πρων, τουτέστιν ἄγν καὶ καθαρ. βασιλεία, αρτια, γουν γκαιρα, ἀληθη βουλευόμενος, ἀμφέπει, τουτέστι περιέπει, τιμα - ημητραν την φοινικόπεζαν, γουν την ρυδροὐς εχουσαν πόδας ἀπο μέρους δε πῆσαν ἐρυθρὰν θέλει δηλουν καὶ τυ θυγατρος αυτης της λευκίππου, γουν της κόρης της καὶ Περσεφόνης, τὰν εορτην τιμα δηλονότι, καὶ το