Pindari opera quae supersunt. Textum in genuina metra restituit et ex fide librorum manuscriptorum doctorumque coniecturis recensuit, annotationem criticam scholia integra interpretationem latinam commentarium perpetuum et indices adiecit Augustus Bo

391쪽

'προτέρων κακων μεταβαλόντες ηὐφρανθησαπι χεῶν - ἔτυχον γάμων λουτοι γαρ, Κάδμος καὶ Πηλευς, πολλὰ παρὰ των θεῶν εὐπραγησαντες, φησι, καὶ τιμηθέντες, ποτὲ ἐδυς άγησαν, εἰ και πάλιν ἔστησαν ορδην την καρδίαν, ἡγουν ἐξ λοκληρου, νουν ηὐφράνθησαν - λίμων ἀπαλλαγέντες. εἰ οὐν ἐκεῖνοι τοιουτοι Oντες πέμενον, πό-

σν μαλλον πομένειν χρη καὶ σέ; bi 3. Tὸμ μ ἐν ὀξείαισι τον μὲν Κάδμον, τρεῖς θυγατέρες ἀπολλύμεναι ταῖς οξείαις συμφοραῖς το της ευφροσύνης μέρος σμωσαν καὶ ἀφειλοντο ἐν σχηματι ἐεIπεν, ἀντὶ του εὐφροσύνης ἔρημον ἐποίησαπι εἰς δ το της ἐπεράστου ΣεμΩης λέχος ὁ κεὲς παρεγένετο. τι δε α δυνατέρες του κάδμου Πυςτύχησαν, δηλος ὁ λόγος η μεν γαρ Σεμελη κεραυνώθη παρὰ Λιός ' αν καὶ ἔν εἰς μανίαν τραπεῖσαι τους παiδας διέσπασαπι και η μεν Ἀγαυη τον Πενθέα, η δε δε κατά τινας - μελικέρτην εἰς λέβητα κατεθηκε πολλοὶ - τον Ἀθάμαντα παραδιδόασιν ἐμβεβληκεναι η ἡ λεβητι. 177. ἱμερτον Θυώνα Θυών. την Σεμέλην λέγει. υτ δε νομάζεται ἀποτο περὶ τον σιόνυσον πάθους, τι δει καὶ νοουσι κατὰ τους χορούς. ἴτω κώθυάδες, Βάκχαι, και δύσθλα οἱ θύρσοι. β Ἀλλως Θυών τῆ Σεμέλη φησί διω- νυμίον γὰρ κέχρητο εἰσὶ δε ο και την αυτην λώνην λέγουσιν, -περ Εὐριπίδης ἐν Ἀντιγόνη In παῖ Λιώνης,- ἔφυς μέγας δεος,

Σ1ιόνυσε, θνητοῖς τ' οὐδαμῶς πόστατος. ενιοι δε ἐν Θυωνην τέραν της ΣεμΩης φασὶν εἶναι, τροφον του ιονύσου, -περ Πανύασις ἐν τρίτου ' Ηρακλείως ,καί ' ὁ με ἐκ κόλποι τροφου θόρε ποσσι θυωνης. ετυμολογουσι δε την Θυώνην ἀπο της θυηλης Σεμέλη δε η κατὰ το μυθικον τα μέλη του σώματος π των βροντων διασαλεύσασα, η κατὰ το φυσικὸν τε σείει τα μέλη των Οἰνουργούντων Aιόνυσος, ἐν του βοτρυς ἄλλόμενοι πατουσιπι η δε θυώνη κατὰ τ μυθικον, διὰ το κεραυνοῖς τεθραυσθαι si κατὰ δε το φυσικον, τι πυρώδης η υσία

i 78. ου δὲ παις ονπερ μόνον ἀθανάτα τίκτε δ το δ Πηλέως Ῥῖς ὁ Ἀχιλλεύς, ονπερ μόνον η ἄφθαρτος Θέτις γέννησεν, ἐν του 'Iλιακ πολέμου τοις Ἀπόu-

Ultimum scholium est ex Pal. C. Verba νουν ξ λοκλήρου supra adscripta sunt tota vero annotatio Byaantinam aetatem sapit a Gott εμβεβηκένan. 3 Fragm. 17. O . Vala. Diatr. Eurip. p. 5 sqq. ab scholiastam imperitiae insimulans negat Dionysum esse Diones filium, et Vocem Λιονυσε falsam esse scripturam, quam scholiastes in codico invenerit, docet. Sana inis tigona liae putes de Amor esse, non de Libero sed non in eo diseriam scholiastae narrationem istiusmodi argumentis refutare, praesertim quum Dione non unius deae nomen fuerit, se a Vide Buttnaannum nostriam ad Dem. Μid Spalding. p. a sqq. Bacchus autem ab Antigona ut Paulus Thebarum deus inVocari potuit; et scholiasten satis tuetur Hesychii locus v. Βάκχου Λιώνης Paam vis obscuriis neque enim Bacchi et Dionysi distinctionem adeo premendam in Poetis arbitror.

Vulgo εν ἐκ notavit Eeynius mori. Confer de hoc loco valch ad Ammon. . M. Delevi post hanc vocem pronomen auris, pro quo Gou. αὐτην. Sic Gou. Vulso τεθάφθω.

392쪽

νος τόξοις ἀπολιπὼν την φυχνν τ πυρι καιόμενος κίνησεν ἐπ' αὐe γόον ἐκ των 'κ ληνων. μετὰ γαρ το τελευτῆσαι καη. I Ἀλλως οὐ μόνον -- ἐγέννησεν, ἀλλα ad ἄλλους, ους βουλομένη ἀπαθανατίζειν ἔκτεινε φασὶ δ οτι καὶ τον Ἀχιλλέα μέλλουσα καίειν καὶ κπια φδεῖσα πο ου Πηλέως εἰς την θάλασσαν ἔφυγεν. - ἐξης ωρσενε Λαναων πυρὶ καιόμενος ἰρσε δε διορμησα εποίησεν. aem. Εἰ δὲ τό τις εχ ει εἰ δέ τις ἡ ἀλήθειαν των πραγμάτων προτδεῖν δυ- ναται, δεῖ πρὸς των δεων ε πάσχοντα ἐαυτον μη λυπεῖν, ἀλλα συνεπιδιδόναι την φυεην ταῖς ἀπὸ των θεῶν εὐπραγίαις. το δε υ κοινον πρός τε τὸ πασχέμεν καὶ προς το μακάρων τυπάνοντα. AHως. ει δέ τις των ἀνθρωπων οἶδε της ληθείας την δον, τουτεστιν ὀρθῶς λογίζετα καὶ φρόνιμός ἐστι, ρμηκει αὐτον παρὰ θεῶν ευεργετούμενον φωτασθαι καὶ της εὐπραγίας ἀπολαύειν. και 'υμηρος υουτοι ἀπόβλητ' ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέα δῶρα,

13 'Aλλοτε δ' ἀλλοῖαι πνοαί -περ οὐκ or αυτοι νεμοι, φησι, διαπαντός πνέουσιν, αλλ' ἄλλοτε αλλοι,---κα α τύκαι τῶν ἀνθρώπων π αι αὐταὶ παραμένουσιν 'u' ἄλλον με εἰ --- μεταβάλλουσαν, -kλοτε λ εἰς ἀναδόν. Ἀωι - ροπόδης - γκάμνουσι ναρ τοι καὶ βροτοῖς, συμφοραί, καὶ πνεύμων ἀνέμων οὐκ ἀει ρώμην χελ159. ολβος δ' υκ ἐς μακρον δὲ των ἀνδρω- ευδαιμονία - ἐς μα- αν παραγίνεται, ἀντι-o Ου ἐπιπολυ παραμένει, ἐπειδὰν μάλιστα ἐπακολουθησας πολυς επιβαρηση καὶ παραγένηται ληρίκα ἐπιβαρύνας ουτον και δροίσας πηταλα ου καὶ πιπίδης ' 'O μέγας ολβος ου μονιμος ἐν βροτοῖς. I91. μικρὸς εν σμικροῖς τινες οσως' - σμικρα λτα περὶ ἐμὸ καὶ αυ- τδ εα της ἀνάγκης ἔσομαι σμικρός - ἐὰν μεγάλα, εἰκὁτως ἐπαρθησομαι και μεγάλα

φρονησω. ατοπον δε και υτω κατὰ Πίνδαρον την ἀλαζονείαν δοκειν ταῖς τύχαις συ- σχηματίζεσθαι. εστιν ου λέγει τοιουτον μικροις συν- αι καταδεεστέροις μου μικρον μαντον ποιησω συμμετρησας ἐκείνοις, ἐν δε νοῆς μείζοσο πάλιν, αὐτὸς ora νων ἐκείνοις ἐξισωθησομαι.

isa. οὐδ' ἀμφέποντ' ἀεὶ δαίμοναJ τὸν δε περιέχοντά με δαίμονα και τηντ-ην ἔσω τῆ διανοία και θεραπεύσω αὐτὸν κατὰ την ἐμαυτο γνώμην. 3 Ῥύτως ἀεὶ τον περιέχοντά με δαίμονα ἀσκησω και δεραπεύσω ἐν ται φρεσι, σμικρὰ μεν πράσων ε σμικροῖς, ἐν δ μεγάλοις μεγάλας ἐπιβολὰς ν λαμβάνων.

195. Εἰ δέ μοι πλουτον' αἰνίττεται ι τον Πρωνα προτρεπόμενος αυτο αφειδως τοῖς ποιηταῖς χορηγεῖσθαι τὸν μισθον, -τε ἀνυμνεω θαι αυτον. ρ ὁ δε νοῶς

ἐὰν δέ μοι ὁ θεὸς πλουτον ἄνδηρον και ευδαίμονα παράσχ' ἐλπίζω δόξαν εὐρεῖν φ λοτάτην κα τον μετὰ τειον χρόνον. sis δέ μοι δῶκεν ὁ θεὸς πλουτον ήλπίζω δια

393쪽

τούτου δοῖασθανακι ἐν ν πάντας διὰ τούτου δεξιουσδαι τουτο λέγει παροπινῶν - Πρωνα ἀσχοληθω αε αυτου 198. Νέστορα καὶ Aύκιον Σαρπηδόνα καὶ τον Νέστορα καὶ τὸν Σαρπηδόνα δια τους μνους των ποι πω γινωσκομεν νυλλως. Νέστορα και Αύκιον δερπηδόνα γινώσκομεν ἐξ ἐπέων κελαδεινων οἷα σοφοι τέκτονες ἡρμοσαν. ανθρώπων φάνος περιφραστικως, νεῖς- ἄνθρωποι ἡ προςτωεμεν το ἴσασι, καὶ ξει την ἀκολουθίαν Ουκέτι δι' ἀπερβατοῖ, αλλ' ἀκολούθως νυλλως λείπει το λόγ* το ἴχει, νιν, Νέστορα καὶ λύκων Σαρπηδόνα ἄνθρωπων φάτις εχει, και ἐξ ἐπέων κεῖ δεινων μυ- τους γινωσκομεν, οἷα σοφοι τέκτονες ηρμοσαν ποιηταί. uost. Γινωσκομένα δ' ἀρετά Pn δε ἀρετα ταῖς ἐπιδόξοις δαῖς χρονία καὶ διηνεκης παραμένει. - ουν- η δε ρετη των ανδρωπων ἐπὶ χρόνον παραμένει υμνων τροχοῖσα - δὸ τοιούτον διω ἀξασδαι λίνοις ράδιόν ἐστι κα -κατόρδωτον,το καὶ πλουτεῖν καὶ ἐπαινεισδαι προτρέπεται δε αὐτον δωρεῖσθαι τοι ποιηταις, ναυνηδ' f γουν, ἐκεῖνος πάρχεε αείμνηστος, τις δώσει χρηματα καὶ ποιήσει ἐνελμια ἐαυνν. ἀασθαι δὲ καὶ ποιησα τουτο λίγοις πάσει μολον -

τ Barbara nota ex PaI. C. ' Hic locus usis eorruptissimus egitur. Pro Vecti το δε ἔξες dedi ruis amori Danx litani non multum interest sed υλλως monstrat alium iam interpretem dicere. Deinde post πανπηδόνα legebatur: ἀνθρώπων φώτις isti e ἐπ M1 sed Ptius . quod Goti habet γινωσκομεν Noa ait o α σοφοι τε καθηρμοσαν ἀνθρωπων. De conloctura correxi τέκτονες ηιρμοσαν, et deleri ἄνθιμων natum ex repetitione sequentis vocis. M te Gore.

394쪽

ακατάληκτον.

παιδὶ Κυρηναίω o γένος της Αιβύης, --σαντι την τριακοστην πρωτην Πυθιάδα ἔνιοι δε καὶ την γδοηκοστην δε υλυμπιάδα αλλ' ὐκ γραφεν εἰς την 'Oλυμπιακην αὐτο νίκην, καίτοι μετα την Πυθικην γενομένην, ἀλλ' εἰς τὰ Πύδια μόνον γράφει δὲ εἰς ταύτην και τέρα αυτω δην την 3 εφεξῆς, τις καὶ οἰκειοτέρα εστὶ κατὰ τανοηματα καὶ κατὰ την οἰκονομίαμ η γαρ ὁ προκειμένη δη ἱστορικην χει παρέκβασιν τα γαρ ἐπὶ Κυρηνης κτίσεως καὶ των ἐν-- ταραχῶν περιέχει, καὶ - Ἀρκεσαλαος τους μεν ἀνεῖλε, τους δε φυγάδευσεν εν οἷς τις ν καὶ Λαμόφιλος, ο εκπεσὼν της πατρίδος λβεν εἰς Θηβας, πὸ Ου φαίνεται Πίνδαρος παρακαλων καὶ βουλόμενος αυτον διαλλάξαι και ζιῶν την Μουσαν παραστῆται το Ἀρκεσιλάω, κα ην μαραν διαπέμπεται τον πίνικον. o γαρ προςκαλειται αὐτ γράφων παραστῆναι την Ου-

σαπι ου γαρ α διωρίσατο ἐν μι- μέρ γράφαι τον μνον. Ἀλλως ταύτην ἔγρα- νεν Ἀρκεσιλάο ν Κυρηναίων βασιλεῖ νικήσαντι ταμ τριακοστην πρώτην Πυθιάδα, ἔς γέγονεν ἀπο του πρώτου Βάττου κυρήνης γαρ πρῶτος ἐβασίλευσε Βάττος ο Πολυμνή στου, ο και την ἀποικίαν εὐθήρας εἰς ιβυην παναρον και κυρήνην οἰκίσας ες διάδοχον της ἀρχῆς κατέλιπεν υἱ- Ἀρκεσίλαον παρὰ δὲ τούτου παρέλαβε την βασιλείαν Βάττος ὁ ἐπικληδεὶς ευδαίμων του δε Βάττου ἄλλος γίνεται Ἀρκεσίλαος, καὶ ἴτω παῖς παρὰ πατρος την δυναστείαν παρέλαβε, καὶ τέσσαρες ἐν Βάττοι, τέσσαρες δε Φ-κεσίλαοι ἐγένοντο πέμπτος δέ ἐστιν Ἀρκεσίλαος Φερετίμης ἰος, es Ηρόδοτος μνημονεύει ' Ora τελευταιος ουτος Ἀρκεσίλαος δολοφονηθεὶς no κυρηναίων ἀπέβαλε των Βαττιαδῶν την ρα. ετ διακόσια διαμείνασαν. Ηρόδοτος i ουν φησιν, τι ἡ Πυθία τον πρῶτον Βάττον ουτω προςπορευσεν Ἀριστοτέλην πρότερον λεγόμενον, τη --βύων φωνη Aφυες γαρ Βάττους τους βασιλέας λέγουσιν οἷ δε τι ἰσχνόφωνος ἐν καιπὲρ της -- πυνθανόμενον ἡ Πυθία Βάττον προςηγόρευσεν, ἐπεὶ καὶ τ επέχεσθαι την γλῶτταν βατταρίζειν φαμέν. ἔνιοι δε Κόκκυγα αυτον καλεῖσθαι, διὰ το μη γερο-

395쪽

νος φθέγγεσθαι ora Ἀκέσανδρος ἡ ἐκ γενετῆς αυτόν φησιν ἰσχνόφονον γεγενησθαι, αλλ απο αὐτομάτου δεθηναι την γλῶτταν ἡ δὲ λάκη ρητορικος, φησι, και συμβουλεύσασθαι δυνάμενος β Ἀλλως τάττεται η δη εἰς τους ἐπινίκους, μεῖζόν τι η καrὰεπίνικον ουσα δια το μεμηκύνθαι καὶ πραγμάτων χειν ἀφηγησιν ἐντοπίων το δὲ ἀνωτάτω κατ- γην φυγάδος Λαμοφίλου τινός. 1. Σάμερον μεν χρη σε J διαλέγεται δε ὁ Πίνδαρος προς την Μουσαν, και παραινε αυτ σημερον παραστηνα τέ Ἀρκεσιλάω, εἰς κείνην κνη μέραν ναφερων τον

λόγον, ἐν θυελλε δεξασδαι τον ἐπίνικον ὁ Ἀρκεσααος Ου γαρ εἰ εν νουμηνί , λογουχάριν, ἐγράφη,. εκε, υπεστήσατο v. μέρε καὶ παρὰ το Ἀρκεσιλάου ἔσεσ=αι, αλ οεμελλεν σεσθαι, τουτο)ώς ἐπὶ του καιρο καὶ ἐνεστηκότος εἶπε. την ὁ Κυρηνην νω- πον Iπεν Οὐκ εκ του παρατυχόντος, αλλ' τι Ποσειδων του Aίβυας διδάξ.ι την των

αρμάτων κατάζευξιν καὶ την Lππείαν δε υδηνῶν ἐν Λιβυη γενεσθαι φασί τινες δώς τι η ἱππικη ἐν τῆ ιβῶ ευρέθη 'Auως ο νοῖς σημερον ἐν προέηκε σεπαραστηνα καὶ του προςφιλεστάτω ἀνδρὶ καὶ βασιλεῖ της ευειπου Κυρηνης, πως α' Μουσα, v τω Ἀρκεσιλάο κώμους ἄγοντι καὶ χορεύοντι ἐπὶ τῆ νίκη, τοι τε ηνους παισὶ καὶ τῆ Ποδῶν τον φειλόμενον ὐμνον αὐξησης καὶ ἀποδος το των μνων ουρον το συν προς το αυξης, ιν συναύξης κωμάζοντι δε, κώμους ἄγοντι κώμους e

4. ατ οῖδαισιν ὀφειλόμενον nro τοι Ἀπόλλωνος - ο Ἀπόλλωνι μών, -τε το πληθυνrικὸν n του νικου ἐξενεχδηναι, περ καὶ βέλτεον, το αἰτίου της νίκης ὀφείλεσθαι τον μνον καὶ το τόπου, ουπερ ὁ ἀγων ἐπώνυμος δύναται δε καὶ τους κυρηναίους νοεισδαι διὰ το Ἀπόλλωνος καὶ κυρηνης τον Ἀρισταῖον γενέσθαι, ν παρ Κυρηναίοις ως οἰκιστην διὰ τιμης αγεσθαι δύναται, δε καὶ τους Λελφους λέγειν. ετ ρωδι γὰρ Ἀπολλωνίδας αυτοὐς προςηγόρευσε - -λφοὶ δεμιστῶν μνων μάντιες Ἀπολλωνίδαι

6. Eνδα ποτε χρυσέων Λιος αἰετων πάρεδρος 3 λόγος τις τοιουτος περιπει, τι ὁ Ζευς τ μεσαίτατον της οἰκουμένης καταμετρησασδαι βουληθεις σου κατὰ το τάχος αετοῖς ἐκ δυσεως καὶ ἀνατολης ἀνηκεπι ι δε διωσάμενοι συνέπεσον ἀλληλοις κατὰ την Πυθωνα, ωςτε την ροπτωσιν ὁρίζειν αυτόθι της λης οἰκουμένης το μεσαί- τανον. στερον δε σημεῖον του γεγονότος καὶ χρυσους αετοῖς κατασκευάσας ἀνέθηκετο του θεοῖν τεμένει. νυλλως ἔτι πο Λιὸς ἀφεθένrες εκ των περάτων της γης συνέπεσον ἐνταὐθα, καὶ ουτως ἐγνώσθη το μέσον της γης. ων εἰκόνες ο χρυσοῖ ἀνέκειντο παρα το ομφαλον ἀετοὶ φρδησαν δε ἐν του Φωκικο πολέμω, δν Φιλόμηλος 3 συνεστη- σατο. δε νους - που ποτε η των χρυσῶν του ιδ αετῶν πάρεδρος καὶ ιερεια του πολλωνος Πυθία οὐκ ἀποδημουντος του δεου ἀλλὰ παρόντος ἐχρησμοδησε συνοικισxην γενεσθαι της Αιβύης τὸν Βάττον, πως ἄν - ἱερὰν νησον Θηραν καταλιπών - άτ- τος ris τυν εὐάρματον και ἱππικωτάτην πόλιν ν το τροφιμωτάτ* και ρον μέρει

της Αιβύης, και το της Μηδείας ἔπος ἀνασων το περ της θηρας, ὁτι η πτακαιδε

Φιλομηλος, quod postulabat vesset ad Diod. XVI, 3. praestatur a Gott. ex quo nonnulla addicti.

396쪽

κατη γενετ αποικία ἔστα ει θηρας εἰς Αιβύην, περ δη πος ἡ του του - ψοπίλος μεὶδεια ἐκ του α θανάτου πεφθέγξατο στόματος, ἡ των κόλεων βασιλίς. s. υκ ἀποδάμου Ἀπόλλωνος Pδια τούτων ἐμφαίνει των ρηθέντων το ἀσφαλές τότε γαλη Πυθία μάλιστα κριβέστερον χρησμουδεῖ, 3τε πάρεστι του μαντείου ὁ θεός. s. Ἱέρεα μη ἱέρεια καὶ το Ἐρεα προπαροξυτονως τονιστέον ἰοτι γαρ καπῶσἀπομο- του i. o γαρ κατα Ἀττικους ιερέα φιερεία λέγεται ' πος γουν φησι

T. γαρ πρωες ἔθηκαν Ἀθηναίης ψειαν,

συστεaας την τελευταίαν

xo Oικι στηρα Βάτου ori λείπει τὸ σεσθαι. περὶ δε της - Βάττου εἰς τομαντεῖον ἀφίξεως ου ὁμολογοῖσιν ἀλληλοις οι συγγραφεῖς οι μὲν γὰρ ἔνεκεν της φωνης φασιν αὐτον ἐλθεῖν και τον χρησμὸν νω καὶ κάτω θρυλλουσι τόν, Βάττ', ἐπὶ φωνην λθες - ἄναξ δέ σε Φοιβος Ἀπόλλων 'Eς Αιβύην πέμπει μηλοτρόφον οἰκιστηρ οἱ δὲ στάσεως περιπεσούσης πολιτικης ὁ Μενεκλης γούν πιθανωτέραν δοκεῖν φησι την

στάσεως αἰτίαν, μυθικωτέραν δε την περὶ της φωνης. smy δε, τ οι πολῖται εν τῆθηρεν ἐστασίασαν καὶ διέστησαν ἀλλήλων, γεῖτο δ της αρας των στάσεων ὁ δε- τος διαγωνισαμένων δὲ τῶν στάσεων του του Βάττου συνέβη ἐκπεσειν της πόλεως καιφυγειν την χώραν, ἀπογινώσκοντας δε την εἰς πατρίδα κάθοδον περὶ ποικίας βουλευε- σθαι--ποδημησας δε εἰς Λελφοὐ Βάττος ηρώτα περὶ της στάσεως, πότερον διαγωνίσονται περ της εἰς την πωρίδα ἐπαναστροφης τέρωσέ ποι ἀποικίαν στείλωνται τονδε δεον χρῆσαι Bώτπε, το πρόσθε κακον, το δὲ δεύτενον ἐσθλον ἐρευνῆς; 'aεο, λεῖφ' λίαν χώραν ηπειρος ἀμείνων. ψος πρότερον δόλον εκβαλε πε δε πείθων Στερρην γην ὁσίως, ἡ μισεῖ πολλην ἀθεμίστως. I τ' ἀνηρ ἔρξει, τοῖον τέλος αυτὸν ἱκάνει.11. ' ἱερὰ, νῶ so ἱερὰν εἶπε τημ θηραν τοι δια το περὶ νην γην ἰδίωμα κισσηρωδης γαρ υσα πολυφορός ἐστι καὶ πολύκαρπος - ἡ δτι Κάδμος πιμαλων καὶ τον νησον οἰκίσας βωμοὐς ἱδρύσατο δωσειδωνος καὶ ' δνας. Προκλης δι φησι τους κAακεδαίμονος ἀποικίσαντας Ἀπόλλωνι αυτην ἀνιερῶσαι ἐκχωρεῖ δε καὶ κόσμου χάριν κεῖσθαι το ἐπίθετον s ἱεραν νησον την Θηραν π απλῶς νομάζει, αλλ' υσι Κάδμος κατὰ ζ Πησιν υρωπης της αδελφης στελλόμενος προωρμισθεὶς γνησο ἀνέκτισε Ποσειδῶνος καὶ δηνῆς ερο αυτόθι - ἱστορεῖ Θεωραστος.

Erat ρεα η ristia. Σερέα est fi Boin cetera ipse mutavi, via ἱερεἰ iutina longa ANticum est. V. Μoer. Iliad. : Mo. Ultimam corripi iii hoc loco inoliastes licit, Ma amatus est in antepenuaxima ab Herodot. IV, 255. Confer ab unio citatum ulterium de Herodot. p. m. Versu primo post Aeta addidi et cum eynio, et scripsi cum eodem ερευνας Pro vulgato ἐρευνα. Versu tertio adem coniecit πρότερον δόμων et πειθε μέθω. Versu quarto libri στερρόν . .inde ν μισεῖ corruptim est. Ultimo versu Golt. ἔρξεις. Pleraque, ut Milet in orae Hlis, obscuriMima sunt DIliad. ι, At.

397쪽

ράγειν αυτον φησι πιθανως, παλλαξάμενον τον μαστον Ἐροκλῆς, men reinδαιτην πόλιν ἐπὶ λόφου μαστοειδους λευκογείου μαλλον δὲ π της υτροφίας, ώς Ἀρασταρχος - και α ὁ ἀργινόεις συνώδει τούτο μαλλον ἀπο του γάλακτος. 15. Kα, τὸ Μηδείας ἔπος ἀγκομίσαι τουτέστιν ἀνασώσειεν, ἔπι -ος αγάγοι. - δὲ Ἀριστοτέλης ζ ἀπο ὐφημου του Ποσειδωνος καὶ πωπης - λαβόντος - βωλον παρὰ Πίτωνος μάγωομίσαιτο, ἀνακομίσειεν, ἐπιμελείας ἀξιω- σειεν ἔχει δὲ ἡ ἱστορια δυσως ηνέκα εἰς την Σύρτιν ἐμπεσόντες οἱ δργοναυται ἔφερον δια της Αιβύης π -- την ἀργῶ, is καθηκαν εἰς ἡ θάλασσαν, συντυχώνες υ- ρυπύλου τετου Ποσειδωνος παιδὶ καὶ επειγόμενοι πρὸς το πλουν ἐδεραντ ξένια τα παρατυχόντα ἐκεινος γαρ βῶλον ἀπὸ της γης λαβών δωκεν ὁ δε υφημος ἐδέξατο arre πρὸς τ' meae περκλυσαντος του κύματος καὶ διαλυθείσης της βώλου ἐμαντεύσατο Μηδε- ἐν τῆ Θηρψ οννων αυτῶν, τους ἀπ Εὐφημου πτακαιδεκάτη γενεῆ ἀποικίαν στείλασθαι ἐκ Θηρας εἰς Αιβύην. - Εὐφημος παι Ποσειδῶνος ην καὶ Μηκιονίκης της πρώτα θυγατρος, ο εγημε Φυγατέρα Ἀλκμηνης μονόμην, αφ' υ πτακαιδέκατος ἄν ὁ Βάντος ὁ και Αριστοτέλης ἀποικίαν ἐς Αιβύην ἐστείλατο κατὰ τὴν μαντείανουν της Μηδείας πτακαιδέκατος γεγονὼς ὁ Βάττος εδυςτύχησε τὴν φωνην, και ἐκ θεον, τίς λύσις in ἀνερωτῶντι αυτ. ἀνείλετο υτω'mo', ἐπὶ φωνην λθες - ῶνα δέ σε Φοῖβος - λων Et Asm πέμπει μηλοτρόφον οἰκιστηρα. το δὸ σημεῖον, τι πτακαιδεκάτην γενεὰν ἀπ των Myoναυτων φησι γενομένην ν ἐκ των Λημνιάδων οἰκισαι την πρότερον καὶ λίστην, στερον δε παν. Θηραιον δε - περινης, θηρας λεκδὸν η' ἐν Θηρον εἰρημέν- ἐκεῖ γὰρ ὁ λόγος της Μηδείας καὶ τὸ μάντευμα ἐρρήδη.37. αμενης Γωμενης, Ἀγαν ὀργίλος καὶ πικρά. ὁ δε ἐπίδετον ἐκ της ιστορίας, τι πεμεινε τούς αυτης παιδας ἀποσφάξαι καὶ τον ἀδελφὸν Ἀφυρτον. et 8 la θανάτου στόματος Dἀθάνατον στομα το Μηδείας εἶπεν, ως μεν πιψις, ε μέρους την ἀθάνατον, ἐπεὶ καὶ ' Ησίοδος ἐν ν Θεογονί. ἀθάνατον αυτην φησιν ως δε Ἀσκληπιάδης, ὁτι Ουδεν των ρηθέντων - αυτης ατελὸς γέγονεν οὐδ ἐφθάρη.aa. κέκλυτε J ἐπακούσατε, ω μεγαλοφυχων τε ανδρῶν καὶ θεῶν ααιδες.a4. Φαμὶ γὰρ πιας δ' ἐξ ἄλιπλάγκτου της Θηρας viro δτι μάλιος ουσαπληττεται πωτων κυμάτων η της βώλου της διαλυθείσης περκλύσαντος του κύματος την ναυν Dorai νους φημὶ γὰρ ἐκ ταύτης της αλιπλάγκτου γης νη- 'Eπάφου κνην. Αιβύην των πολιτῶν την ριζαν καὶ καταβολην φυτευσαι καὶ σπεῖραι την τοι ἄνδραποις εν ἐπιμελώ- ουσαν, ἐν τοις του ιος Ἀμμωνος δεμελίοις, τουτέστιν ἐν τη ιβυν.

V Hearnius volebat γενόμενον, quippe Batrem et ego scripsi ὲπτακαιδεκάτην γνοῶν Paum Vulso dativus legeretur. Sic ad M. M. μεσῶ τὸν Ἀπεὰν ἡφη- τη Ἐλθοῖσαν εις θήραν. alim tamen et Goan. Ceterum scholiastes musatur. Nam astino XVII. kuphemi progenies Cyreetua condidit, non Theram nequa aliud Pindariis uiui s. mo. VOL. II. P. I. 44

398쪽

Fπατοι κόραν, τὴν Αιβύηπι τι η χώρα διβυης της Ἐπάφου του in κάι Ιους της μάχου μώνυμος. εἰώθασι δὲ Ουτοι συμπλέκειν τα των χωρῶν η τῶν πόλεων καὶ τὰ - ρωMων νόματα διακοινοποιοὐντες, οἷον' υάρματε χρυσοχίτων ἱερώτατον ἄγαλμα, θυα φ το με γαρ εὐάρματε της πόλεως, το δὲ χρυσοχίτων της ρωtδος. 2 6 Ἀστέων ρίζαι την Κυρηνην ἐξ αυτης γαρ καὶ Ἀπολλογνία και εὐχειρα ἐκτίσθησαν μελησίμβροτον δέ φησι την δια φροντίδος Οὐσαν πολλοις. βούλεται ὁ λέγειν, τε ἐκ της θηρας η ιβύη μεταφυτευδησεται πόλεων ρίζα.gθ- ιο ς ε Ἀμμων ο ς J Ἀμμωνα φυε τον is προςαγορευουσι καὶ ἴτω τιμῶσι, καὶ ἔστιν αὐτου μαντεῖον εν ιβύν και γαρ καὶ Φαῖστος εν τοῖς Αακεδαιμονικοῖς ἐπιβάuων φησί 'δεος Αιβύης Ἀμμων κερατηφάρ κέκλυθι μάντι-

ἐνταυδα δε πῶς την Κυρηνην του μαντείου πλησίον MIναι φησιν; απέχει γαρ κανοῖς σταδίοις ἰλλα ρητέον, oro πασα η χώρα ἀφιέρωται . θεου. 29. 'Eλαχυπτερύγων ὁτι αἱ παραπλεύριοι κανθαι αυτῶν πτερύγια καλουνται. τ ελακυ προς σύγκρισιν των πνέωπι ἀντὶ δε νησιωτικῶν καὶ Φαλασσίων ἔκγων πειρωτικὰ καὶ ἱππικὰ μεταληφονται. ὁ δὲ λόγος, σι νησιῶται ντες ι Θηραῖοιηπειρῶτα γενησονται β ὁ δὲ νους ἀντὶ δε των μικροπτερύγων δελφίνων Ἀπους μεταληφονται καὶ νία ἀντὶ κωπῶν, και δίφρους κινmo υσε κατ- τον δρόμον. πτέρυγας δε των δελφίνων τὰς ἀκάνθας φησὶ τὰς ἐκατέρωθεν τῶν βραχχίων, αἷς καὶ διαν ονταοκα δι τανται περ οἰχθύες ἀελλόποδας δε ἀπο τῶν ελκόντων τους δίφρους ψηκεν. 33. εινος ὀρνιςὶ ἐκεινος o σύμβολος, κεῖνος ὁ Οἰωνος, τουτεστιν η βῶλος παρασκευάσε των μεγίστω πόλεων μητρόπολιν γενεσθαι την Θηραν. ἀπο γαρ ταύτης κυρηνη ἀνακτίζεται. g αλως. κεῖνος ορνις η βῶλος, κεῖνο ἔρνεον το γαρ ορνεον

ἐπι της βώλου λαμβάνουσι 35 νόν ποτε ρι ωνίδος I ρίτων ποταμος Αιβύης, ἐν Ἀθηνα γεννη- δη ἀφ' ου και ριτογένεια ονομάζεταε Mλλως. πριτωνίδος λίμνης - καλουμένης περὶ την ιβύην, καθ' ην συντρέχοντες το Εὐρυπύλω - Ἀργοναῶτα την βῶλον ἐδεξαντο. ora νους ' ονπερ ορνιν, λέγει δε την βῶλον, ἐν ταῖς προχοαῖς της ριτωνίδος λίμνης, -- ἀνδρὶ ὁμοιωθέντι και ξενια πορεχομένω ἐκ της πρώρας καταβὰς ὁ Ευφημος ἐδέξατο. ζητεῖται δε, δι ην αἰτίαν πεδέξατο - μῶλον ὁ Εὐφημος - καὶ

οἱ μεν φασιν, ὁτι πρωρεῖς ην φαίνεται γαρ καὶ ὁ πύπυλος ἐπιστὰς τῆ πρώρα καιεπιδούς το ξένιον ' ο δε δια την συγγένειαν- αμφότεροι γαρ Ποσειδῶνος, o τε δον και λαμ- ὁ δε Ἀσκληπιάδης τὰ ἐν ταῖς μεγάλαις Ῥοίαις παρατίθεται ' ἔ -- 'RA 'λ πυκινόφρων Μηκιονίκη, ' Η τέκεν Εὐφημον Γαιηόεο Ἐννοσιγαίνμιχθεῖσ' ἐν φιλότητι πολυχρύσου Ἀφροδίτης. 37 . εω ἀνέρι εἰδομενω τουτο καινοτέρως ο Πίνδαρος ἱστορει, τε εος - ρυπύλο παρεικασθεὶς παρέστη τοι Ἀργοναύταις. Ex Gotti Fragmentum Pindariciam ra Ex Goti Vulso et 'u . f.

399쪽

42. Ἀνίκ ἄγκυραν τον, Πίτ- Φησιν αυτ.ῖς συντετυχηκέναι ἀναγομένοις - η τόσε - τὰς ἀγκύρας του μυθοῖ ἀνασπάσαντες ἐκκρεμῶσι της νεώς Ἀργους χάλινον την ἄγκυραν λεγε ἀπο μεταφορῶς τῶν πων, διὰ το ἐπέχειν τὰς ναυς δικην χαλινοδ προ τ ναμ αρ ημνώντων ἐπεκύρησε, τουτέστιν αναγομένων. τίς, ἐπεκυ- ρησεν ο ἀνδρὶ εἰκασμένος Πίσων. τε πην ἄγκυραν την χαλκῆς ἔχουσαν γένυς πρωτ' συνελκυσάντων των Ἀργοναυτων καὶ ἀποκρημνάντων ἐπέτυχεν ὁ Εὐρυπυλος. νη-

μαίνει- διὰ τούτων - πό-o- τε γαρ πλεῖν μέλλουσιν, ἀνάγουσι τὰς ἀγκυρας. ἐπέτοσσε δε ἀντὶ που ἐπέτυπα 44. Λώδεκα δὲ πρότερον ἀμέρας τσυτο πρωειληφέναι φησι Λίδυμος Πί δαρον τεραπείας άριν της προς ροῶς, ἐπει Mi πρέπον το προ ειδότας λέγειν ὁ δευμ νιος περὶ τούτων ούτω γράφει καὶ αυτρον συμπεριλαμβάνει διὰ τὸ ταῖς αυτης

βουλαῖς την ξω σπην ποιησασθαι ' ἐκβιβάσαι γαρ συνεβούλευσε αι δια του Ἀδρίου ποιησαι τον πλουρο ποντο νεναντίον το ἐκ του Ωκεανο υπὸ την ιβύην κομίσαι την ναυν εἰς την ριτωνίδα - λλὰ μαλλον, δια του Φάσιδος εἰς ων 'Nκεανο εκπεπτωκότων. οι λόγοι παρὰ της Μηδείας εν δωδεκα μέραις τοπρότερον ζω του 'Nκεανου φέρομεν κατὰ τον νωτον της ἐρημου καὶ μαλης γης το δαλάττιον δόρυ, τουτέστι . ναυν τοις μετέροις βουλεύμασιν ἀνασπάσαντες. - πρόςωπον της --δείας μιμειται ὁ ποιητης ' τοῖς μετέροις, φησὶ, βουλεύμασιν ἀνασπάσαιτες ρ παρὰ τον ιβυκ- Ἐκεανον ἐλθόντες, καὶ μη δυνάμενοι διεξελθεῖν διὰ το εἶναι τεναγώδη, συμβουλαῖς της Μνψείας την ναυν βαστάσαντες διεκόμισαν εἰς την Πιτωνίδα λίμνην. -

ής του τἀκ δ' οἰοπόλοςJ το τηνικαυτα δἐ ὁ μόνος ἀναστρεφόμενος δεος -- ρεγένετο ἀνδρος αἰδεσίμου καναξιοπρεπούς φαιδρὰν καὶ εὐπρεπη φιν εαυτω περιθεὶς, εστιν ο ρίτων Εὐρυπύλο μοιούμενος Κυρηνης βασιλεῖ. 5a. Φιλ ω ν δ επέων J λόγων δὲ προςφιλων καὶ φιλοφρονητικων κατησιτο, ως- περ τοι ξένοις παραγεγονόσιν οἰ ξενισται τὰ δειπνα καὶ την φιλοφροσύνην πρῶτον

επαγγέλλονται, υτ και αὐτος ταῖτα ἐπηγγειλα- τούτο γὰρ δει συνυπακοῖσαι.

56. Ἀλλὰ γὰρ νόστου πρόφασις ἀλλὰ γὰρ non γλυκείας ἀνακομιδης προφασις ἐκώλυσεν αὐτούς παραμένειν καὶ της θεοῖ δεξιώσεως ἀπολαύειν. 5 . ἀτ δ' Ευρύπυλος Γελεγε δε ὁ Εὐρύπυλος του ἀφθάρτου Ποσειδωνος ἶναι παις. τοῖτον- Ἀπολλωνιος ποτε ἐν Εὐρύπυλον προςαγορεύει, ποτε δὲ Πίτωνα. Ἀκέσανδρος δέ φησιν ἀδελφον εἶναι τὸν Εὐρύπυλον Πίσωνος, γράφων ἴτως Εὐρύπυλος Ποσειδωνος καὶ κελαινοῖς της Ἀτλαντος, ρίτωνος ἀδελφός. οἶτος γαμεῖ Στερόπηντην Ηλίου, Πασιφάης ἀδελφην, και νον παιδας - Αυκάονα καὶ Αεύκιππον. 59. ιγνωσκε δ' ἐπειγομένου vi συνεώρα ὁ και αὐτος, φησὶν, μας ἐπειγο-

61. εξιτερῆ προτυχὀνJ Xαῖρέ φησι δεῖν γράφειν παρατυχόν, D ' ἀναρπάσας δε εὐθύς ἐκ της η τ δεξι. χειρι το παρατυχον ξένιον cήτει παρασχεῖν, περ

γ Gore Rom. προπον, omisso lemmate.

400쪽

- η βωλος διατί M si μος έδατο, πολ- οντων, ζη 'Πται. καὶ ι μέν φασι διὰ το ἐγγύς προήιρεος - , δι φησι Πωαρος πρωρηδεν οι δια συγγένειαπι οἱ δὲ οτι ὁ δούς - βωλον εἷσε Πίνων ἡ εἰκασμένος Εὐρυπύλω .rτε υρυπυλος ουτος, ην Ποσειδῶνος υἱός - ἄλλως τε καὶ λ η σιβύη ἱερὰ Ποσειδῶνος δια το μεμίχθαι Αιβύητον Ποσειδῶνα ταμεν - καὶ ὁ υφημος δια νην οἰκειοτητα ἐδεια το προς θείη δ' ἄν τις, ὁτι καὶ Λινάρου βασίλευεν αυτη δ Ποσειδῶνος ἱερά. Ἀσκληπιάδης δέ φησινοτι καὶ Περικλυμενος κωι 'Eργῖνος καὶ Ἀγκαῖος la Ποσειδῶνος τί Oυν οὐδεὶς εἰληφει τούτων φησι γουν αὐτος δῶρον ἔκειν o Ευφνημον παρα Ποσειδῶνος την θάλασσαν ἀπημάντως διαπορευε-σι ως δια γης πρου δὲ τους λέγοντας τε κυβερνητης ο ὐφημος - καὶ πρωρεὴς, τοὐτ γαρ ἰστορεῖν σμεν θεότιμον, λεκτέον τι και πανυ λόγον χεινον κυβερνητην ς ηπομενον της νεὼς την βῶλον παρὰ του ρίτωνος λαβειν. 63. οὐδ' ἀπίθησέ νιν παθητικῶς - ουδ απιθη αὐτον πεποίηκε προς την

τῆ αυτο χειρὶ τρο αυτου ἀντερείσας, γουν ανδαρμόσας η συνάφας καὶ ἐπικτείνας χεῖρα, δέξατο την θείαν βῶλον. 66. Βώλακα δαιμονίαν την δείαν, τοι τι α αυτης ἀποικίαι καὶ χρησμῶἈπολλωνος, οτι δεος ὁ δωρησάμενος. 6 . Πεύδομαι δ' υτάν ἔτι περὶ της βωλου τον λόγον ποιειτα η Μηδεια,

οτε πέπυσται δὶς αυτην διατετηκυῖαν, καίπερ παρακελευομένη φυλάξαι. λυλλως. μετέπεσεν ει το ποιητικαν πρόςωπον, και οὐκέτι το της Μηδείας ἐφύλαξε διαπαντός. φησὶν ου κατακούω δὲ αὐτην την βῶλον κατακλυσθεῖσαν ἐκ της νεὼς συν τῆ θαλασσντης δύσεως διενηνέχθαι καὶ διαλυδηναι συμφερομένην τοις κύμασι την συν υν πρό-δεσι- συντακτέον ψυῶμεν, ν' ' συμμηναι, τοι συμβεβηκέναι καὶ συνελθεῖν εἷς ταυτό. λ μαλ α βῶμεν συμβεβηκέναι και εἰς ταυτο γεγενησδαι τῆ Mασσία αλ- μ', ὁ ἔστι κατα περίφρασιν τ' αλ σν Ἀ δούρατος δὲ ε της νηος. o. 'Eσπέρας γρου πελάγει θ τοι κανα τον καιρὸν της σπέρας, τ πελάγει της δυτικης θαλάττης ἀκολουθησασαν. 71. Η μάν νιν δ ναὶ μην -- την βῶλον, συνεχως τοι λυσιπονοις οἰκέταις

φυλάδαι, φησὶν, ἄτρυνον, τούτων δε εἰς ληδην λθον αἱ φρένες. ἐπειδη ὁ ο οἰκέται τῶν δεσποτῶν οὐ πόνους διαλύουσι τ δεραπείαν, λυσιπόνους υτους κάλεσεν , E ριπίδης - γλύλοισι γάρ τε ζῶμεν οι ἐλεύθερσε. 4. καὶ νυν εν ῆδε ὁ λόγος περὶ της Μηδείας, ῶς προςορμισθείσης κατα τοτηνικαυτα καὶ διαλεγομένης περὶ της μου fra δε νους καὶ νυν εν ῆδε τῆ ἀφθάρτο νησο προ του δέοντος καιρο διεκύδη της ευραωρου ιβύης το σπέρμα, τουτωνον