장음표시 사용
401쪽
6 Σπέρμα δικως τ σπέρμα δυναται νοεωδαι, και ore ιβυκη π βωλος, καὶ ora ori ἀπαντης εἰς Αιβύην ἀποικίας. Et γα or κοι νιν βάλεν ει - ταν βωλον ἔσωσεν εἰς Tαίναρον, πις δουἐστι στόμα, μετα τέσσαρας α γενεὰς ἐγένετο ἡ ἀποικία καὶ ἔλαβε συν τοῖς ἄλλως τηνευρεῖαν πειρον την ιμών ' ἐπειδWδε υ διεσωθη, αλλ' ἐτάκη ἐν τῆ νησο θηρεν, συκέτι φησιν Ωεύσεσθα ἐκ της -κωνικης τεν ἀποικίαν μετα πέσσωρας γενεὰς, ἀλλα με--τα πτακαίδεκα ε ἀλλοδαπών γυναικων γεννηθέντας τινὰς κωδέξειν την Ἀψύην ἔσχε
ει γυναῖκα ὁ Εὐφημος αονόμην πιρακλέους ἀδελφην, Ἀμφιτρύωνος δε δυνατέρα και ελκμηνης Ταίναρον δὲ πόλις ἄκωνικη, ἐν , πύλη ἐσσιν εἰς Ἀδου κατάγουσα.
83. τετρώτων παίδων οἱ γαρ, Εὐφημου τέτωρτοι ἔμελίλον, ἀποικίαν στέλλ σθαι πω ακεδαίμωνος εις ιβυην νυν δε διὰ το διαλελύσθω την βῶλον εἰς Θηραν ἐπ ακεδαίμονος vi τέταρτοι ἀπο ὐφημου πονται καὶ ἀποχηρας σι πτακαιδέκατομως μετὰ την ὁ Πνεὰν Εὐφημου την 'δοὐσαν εἰς Θηραν ας τεκκσίδεκα γενέσθαι Ds τετάρτων ἐξ Εὐφημου παίδων γεγονότων γένος - ἐκείνην ἔλαβε καὶ κατέσχε συντοις Ελλων την μεγάλ. καὶ πλατεῖαν πειρον της Αιβύης.85 Εὐρεῖαν ἄπειρον γην, γουν την ιβύην, θεν o D in . καὶ εἰ τουτοούτως ἐγένετο, γουν τὸ η λυδηναι την βῶλ- ξω της πατρίδος του --ου, ἐξον - σταννο ἐξηγέρθησαν αὐ- των τόπων τούτων, και ἀπηλδον ἐκεισε εἰς την ιβύην. ἐπει δ' ooτως ἐγένετο, οὐ τουτο τ γένος ἀπελεύσεται κεισε, ἀλλὰ το ἀπὸ των ημνι- δων γυναικῶν. υτόν r γὰρ μεσάλας τότε γὰρ οἱ Πρακλεἔδαι κατελθοντες μετὰ τέσσαρας γενεὰς ἐξανέστησαν του προκατέχοντας ἀπο ὐφημου Μυκηνων καὶ Ἀργους και σκεδ&ί--νος- ua ικται δὲ ὁ χρόνος ἐλανίστανται γαρ, φησὶν, ἀντὶ του ἐξαναστησονται. αὐταν - Μηδεια προλέγεν ως ἐσόμενα στερον. τότε γὰρ π μεγάλης απεδαιμονος ἀναστειτο γίνονται καὶ του Ἀργείου κόλπου καὶ των -κηνῶν. 88. ra μάν ἐπὶ δὲ του παρόντος ων ξένων 'υναικῶ π εκκριτον γένος ευροπε τψν ἀποεκέαν n ιστυμ σιαμιτ ταῖς Θημνίαις γυναιξιν ασεβῶς δια ιμ- ναις περὶ τὰς της Ἀφροδίτης τιμὰς η δεος δυςοσμίαν προςέπεμψε, και οὐτως αὐτὰ οι ἄνδρες απεστράφησαν αἱ ὁ συνθέμεναι sto εαυτὰς ε ἐπιβουλης τους ἄνδρας ἀνει- λον τηνικαυτα δἐ οἱ Ἀργοναῶτα τὸν te Σκυθίαν στελ λόμενοι πλουν προς μίσθησαν τῆ - , και εν ντες ερημα ἀρσένων τον νησον συνελθόντες ταῖς γυναιξὶν ἀπηkλάγησαν. δε φύντες ἐξ αὐτῶν ηλθω εἰς Αακεδαίμονα κατὰ ζητησιν των πατέρων, mul
402쪽
- δεχεέντες παρὰ τοῖς άκωσι παι πολιτευσάμενοι - έδεια ἐποθέσθαι τῆ Σπάρτη γνωσθέντες δε συνελή θησαν και καθείσθησαν ἐν εἰρκτῆ κατὰ δε τινας αἱ μητέρες συνελθουσαι προ αυτούς - μὸν αυτῶν ἐσθητας ἐκείνως περιωεσαν καὶ αὐτόθι μειναν, ἐκείνους δευς γυναῖκας ἀποπέμψασαι κατακεκαλυμμένους διέδωσαν, οἱ δε παῖδες τψ μπαν Ῥαπι -δρ ίως ἀπέφυγον των δε ακώνων βουλομένων αὐτούς ανελεῖν θηρος ὁ Αὐτεσίωνος κατὰ συντυχίαν τότε ἀποικίαν στέαον καθικετευσε τούς --ας εἰς την ἀποιαίαν αὐτο τους ἄνδρας παραπε , καὶ δεξάμενος εἰς την Θηραν ἐκτοπίζεο. συνην δε αὐτου καὶ Σάμος, ο ἀπόγονος ἀντος - πρωτος ἀπωκων εἰς κ .ην ἔστεμ λεν. Aia c. ζητεῖται τίνες εἰσὶν αι ἀλλοδαπαὶ γυναικες, α ν φησι τους φυντας καθέξειν την κυρηνην. πότερον λεν Θηρου κησαν συνεξορμησασα μετὰ Κάδμου, τε ἐπὶ τὸν της πώπης ζητησιν ἀπηρεν ἐκ ποινίκης υπέμειναν γαρ ἐν Θωκν μετὰ Μεμβλιάρεω - κάδμου συνεξορμησαντος Φοίνιπσαί-ινες γυναῖκες. η ἀλλοδα- γυναικας τὰς ημνίας λεγει, περι ων Ἀστορία προείρηται. 69. κριτον ευ ρησε γυναεκῶν εν Ἀεσε γένος τίς επηπεε η προπει- μένη πειρος η ψύη. ἐπι δε που παρόντος τῶν ἀλλοδαπῶν ααὶ ξένων γυναικῶντο ἔν τως-οίταις ἔκκριτον - διαπρεπε γένος εὐρησε την ἀaοικίαν - οἷσινες sis injδεων εἰς ταύτην την νησον παραγενόμενοι τέκωσι τον Βάττον - ῶν της Αιβύης,
403쪽
1oo. Η εα Μηδείας ἐπέων στίχες θ - ἡ της Μηδείας σπιχομυδώσω συνη-δω ὁ ο Πίνδαρος πληθυντικοῖς νικα ἐπηγαγεν. ὁ ὁ νους' -- εἰρηκασιν ἐτης Μηδείας λόγοι, οἱ ὁ ἰσόδεο ανδρες ρωες κατεπλάγησαν σιωπη την πυκνην καὶ συνετην σαμβουλην της Μηδείας κατακούσαντες. 1o4. N. μάκαρ υἱ Πολυμνάστου 'Αρι-ότελες. ὁ γὰρ αὐτος Βάττος καὶ Ἀριστοτέλιος ὁ δε νούς - μακάριε υἱε του Πολυμνηστου Ἀριστότελες σε δ' εν . --δείας λόγου, χρηρμος ωρθωσε καὶ ἀπεδειξε της ελφικης ἰερείας συνομάτου δάπε λέγει δε της Πυθωνος ' μελίσσας ὁ κυρίως μεν τὰς της Μητρος ἱερείας φασὶ καταχρηστικῶς δε καὶ τὰς πάσας, δια το του ζωου καδαρόν. τι τὰς περὶ τὰ θεῖα μύστιδας καὶ μελίσσας φασιν, τέρωθι ὁ αυτός φησι Ni ἱεραῖς μελίσσαις τέρπεται. οτι δε καὶ τὰς περὶ τὰ ιερὰ διατελούσας νύμφας μελίσσας ἔλεγον, Μνασίας ὁ Πατα-
ρευς αφηγειται λεχων λ αυται κατέπαυσαν σαρκοφαγουντας τους ἀνθρώπους πείσασαι τῆ ἀπο των δενδρον χρησθαι τροφῆ καθ' o καιρον καὶ ω τις αυτῶν Μελισσα κηρία μελισσων ευρουσα πρώτη φαγε καὶ δατι μίξασα πιε, και τὰς ἄλλας δε δίδαξε, κἄι τὰ ζῶα μελίσσας ἐξ εαυτης ἐκάλεσε, καὶ ω λακπν πλείστην ποιησατο ταυτα δε φησιν ἐν Πελοποννυσω γενεσθαι ἄνευ γὰρ Νυμφῶν χύτε Ῥητρος ἱερc τιμῶται διὰ το ται - τας πρωτας καρποκ ἀποδειξαι καὶ την ἀλληλοφαγίαν παυσαι καὶ περιβληματα χάριν αἰδους ξ λης πινοησαι, οὐτε γάμος ουδεὶς νευ Νυμφῶν συντελειται, αλλὰ ταύτας πρῶτον τιμῶμεν γ μνημης χάριν, τι ενσεβείας τε καὶ σιότητος αρχηγοὶ γενοντο αυτομάτου δε κελάδου φησιν, oro αυτοκελεύστου οὐ γὰρ κατὰ ἐπίταγμα των χρησμου-δουμενων η προφητις τους χρησμους εκφέρει αλλ' πιπνοί*' η' μη εὐσυντάξεως φερομένν, αλλ' ἀπαυτοματιζομένου καὶ ἰδίω 3 ου ηρωτηθη γὰρ παρὰ του Βάττου περιτης ἀποικίας, u περὶ της φωνης - ενδεν δη καὶ αυτώρης ὁ τρίπους, ως αλλ μαχος Aοτώρης τε τοῖσιν πέφραδε καὶ τότε αυτώρης η μάντις λεγεται, - μὴ
νου παρόσον ἐκ ταυτομάτου χρησεν Πυθία περὶ της ἀποικίας, του Βάττου περιφωνης ἐρωτῶντος. Aυτομάτου οἴκοθεν λεγομενο- ἐνθουσιῶσα γὰρ λεγε τὼς μαντείας. Io8. A se χαίρειν εἰ ς τρίςJ τις σε περIτης κακοφώνου κα τραχείας φωνης ἀνερωτῶντα τίς παρὰ δε- λυσις γένοιτο, χαίρειν τρις προςειποῖσα εἱμαρμένον απιλέω δι- νων χρησμῶν ἀπέφηνε τῆ Κυρήνγ ν ἀνακρινόμενον ἀνερευνῶντα, τίς σταιτης φωνης ποινη, τουσἐστιν ἀπολυσις ἐπεὶ η ποινη απολύσεως Iνεκεν γίνεται. γ112. io ιν τίς Lαμοιβη η λύσις. 113. Η μάλα δη o νους - δη λίαν καὶ - του παρόντος -περ ἔν τ' τοῖφοινικου καὶ ἀνθηρου ἔαρος ακμῆ καὶ ρα ἀπο κοινου θάλλει το μέρος καὶ το ἄνθος, οὐτω καὶ ἐν τούτοις τοι παισὶν ογδοον μέρος - θάλλει καὶ βλαστῆ ὁ Ἀρκεσίλαος .
404쪽
σαις, αντι του πομνησω καὶ νενικηκότα ανυμνησω καὶ το χρυσουν δέρας ζητεῖται δε, δύ ν αἰτίαν συγ-ονος ἔμνησθη καὶ του εἰς Σκυθίαν ἀπόπλου καί φαμεν τι Ἀρκεσίλαος εἰς Θημον ανάγει το γένος το τον βωλον ὁποδεξάμενον και συσταχέντα τοις ' γροναύταις. xllo. και. το πάγχρυσον ἄκος το χρυσεον δέρας του κριου - γαρ -υτοτο δέρας των Ἀργοναυτων πλευσάντων θεῖαι τιμαὶ τοῖς Κυρηναίοις φυτεύθησαν. χλ- λως κατὰ κοινου το Μοίσαισι δώσω Μινυαν δὲ των Ἀργοναυτῶν φησιν - οἱ auia Oυς αυτων εἰς Μινύαν - Ποσειδωνος καὶ Πιτογενείας της AIόλου ὁ γίνος ἀνηγον, ως καὶ Ἀπολλώνιός φησιν 'Eπεὶ Μινύαο πατρων Or πλειστοι καὶ ἄριστοι - αιματος ευκετόωντο x a. Θεόπομποί σφισι ri αὐτάῖς τοι κυρηναίοις τοῖς ἐς παν την αποικίών
1a4 sc γὰρ ἀρχὰ εδέξατο ὁ λόγος ἐρωτηματικος πρὸς την Μουσαν τίς γαραση του πλουν ποῖος ὁ κίνδυνος εν τοις ἰσχυροτάτω του αδάμαντος εδησεν ἀλοις.; το πω - ποία πυρὰ καὶ κινδυνώδης ανάγκη παρώρμησε τους Ἀργοναύτας; eis ' η- ρικο ζηλο μετὰ την ἐρωτησιν ἐπάγει rτιον μεμοιραμένων, χρησμ*δηδὸν uri τὸν Πελίαν ἐκ των ἄγαν διαφανων Αἰολιδων τελευτησας τον βίον - καὶ γνώσι η και πράξεσιν κατα- τοις καὶ σκληραῖς. ἄρχεται δε της Ἀστορίας, δι' ην πλευσαν οἱ
405쪽
συνετο αυτο θυμου, τὸ κατα τον μέσον --o ρηδὸν, τουτέστι κατὰ τ dia ικον χρηστηριον τὸ ἐν μέσω της οἰκουμένη της εὐδωρου γης λέγει δὲ της Πυθωνος.133. ον μονοκρήπιδα τὸν μονοσάνδ&λοπι κρηπὶς γαρ τὸ βημα, καὶ ψηται παρὰ την βάσιν. Ἀστορία παρὰ Φερεκύδει. Idve, φησὶν, o Πελίας τῶν Ποσειδωνι, καὶ προεῖπε πασι παρεῖναι Θι δἐ σων oris ἄλλοι πολῖται καὶ ὁ 'μσων - ετ ati ἀροτρευων ἐγγύς του Ἀναύρου ποταμου, σάνδαλος 3 δὲ διέβαινε τον ποταμον, δι- μὰς δε τον ἐν δεξιον ποδεῖται πόδα, - δε ρι-ερον ἐπιληθεται, καὶ ἔρχεται οἴτως επι δεῖπνον ἰδὼν δὲ ὁ Πελίας συμβάλλει το μαντητον, καὶ τότε ἐν ησύπασε, ν δ υστερμίον μεταπεμφώμενος αυτον πετο , τι ποιοίη εἰ - χρησθείη - του - πολετων ἀποθανεῖν - δε 'μσων, πέμφαι - εἰς ων αυτ Ἀπὶ το κῶας τὸ χρυ μαλλον, αξα τα ῶν ἀπο -πτεω υ ταοτα δε το δησονι μη ἐς νόον βάλλει, - λὸοι η Μηδεια τψ Πελω κακόν L 3λλως ὁτι ἐκ του Ἀναύρου ποταμου μόγις σὲ δερὰν πέδιλον ἔσωσεν, ἱστορεῖ καὶ Ἀπολλωνιου λέγων υλλοχὸν ξεσάωσεν υπ' ἰλύος, αλλο δ' ενερ
καλλιπεν αυδε πέδιλον νισχόμενον προχοῆσιν. εἰσὶ δε καὶ Αἰτωλοὶ πάντες μονοκρηπιδες διει το πολεμικωτατοι Dres. 'ν δε vo μάντευμα τοιουτοπι τον μονοκρηπιδα πάντως ἐν φυλακῆ σχεθέμεν, και τα ξης. σχεθέμεν, φυλάσσεσδαε.
135. Ευτ αν αδπεινων ἀπὸ σταθμων ἀπ των φηλοτάτων ἐπαύλεων, αγε δε του πείρωνος παρὰ γὰρ αυτ ἐπαιδεύθη ἐς ευδείελον, γουν την υ πρὸς εσπέραν κειμένην. - δὲ νους - ταν ἀπὸ των φηλῶν ἐπαύλεων του πείρωνος εἰς πνπρος τῆ εσπέρα γην της εὐδόξου γωλκου παραγένηται ξένος - και πολίτης sis δὲ σημεῖον , τι σταθμον τὰς κατ' αγρους ἐπαύλεις ελεγε, και or εὐδείελον το εἴδηλωπροςονομάζεται. ε ω που τις νησων εὐδείελος η τις ἀκτη. την διαφαν καὶ ἐπίσημον ξεῖνος α τ' ων στό ς' καὶ ξένος - καὶ πολίτης
ὁ Τάσων, πολίτης μἐν τι ' λκέους ευε του γονεῖς, ξένος δε τι ταδεις παρὰ ψ λείρων ἀνετράφη.138. O δ' ἄρα χρόνον δὲ Ιἄσων χρόν παρεγένετο, δε δόρασι θαυμαστὸς
καὶ ἐκπληκτικός. ἐσδης ὁ διπλη συνεῖχεν αὐτον, - των Μαγνητων ἐπιχώριος ἄρ-- ζομένη τοι δαυμαστοῖς μέλεσι, καὶ η παρὰ πείρωνι παρδαλέα, η σκεπε καὶ ἀπηλαυνε 7 τους φρίσσειν παρασκευάζοντας ομβρους 'Auως. ημφίεστο γὰρ δύο σχηματα, τό τε παρὰ πείρωνι καὶ το Μαγνητων, καὶ ἐν ην στολη, η ὁ παρὰ πείρωνι δορὰ παρδάλεως φρίσσοντας ομβρους ' ου αυτους φρίσσοντας, αλλὰ φρίσσειν
406쪽
145. οὐδὲ κομαν πλόκαμοι ο---πρών. Uvν εἰς σπαρκην τοῖς θεοῖς ἐκείρατο, ἀλλ Ἀχιλλευς νέος - πρωτοκόμης. 'χμηρος - - Σπερχεῖ', ωλως σοί γε πανηρ --ατο Πηλεύς.
Πλόκαμον οὐ δρεπτηριον, ν δευτερον ὁ τόνδε πενθητηριον, 'Oρέστης φησὶ το Ἀγαμέμνονι τὰς γαρ πρωτας κόμας τοῖς ποταμοῖς οἱ να- ἀπεκείραντο, σμμβολον του ἐξ υδατος ναι πάντων , αυρησιν. 14s. τάχα δ' εὐδυς ἰώνJ ταχέως δε εὐοὐ πορευόμενος της αὐτου γνωμης της ἀφόβου καὶ ἀταράκου στη διάπειραν λαμβάνων ο δε λέγει τοιουτόν ἐστιν, ὀτι και πολ- λου πλου οντος ἐν τῆ ὁλει προς παρρησίαν λον αυτον παρεσκεύαζεν τ δε σημεῖον χ', ὁτι ἀταρβηκτο ελεν ἀντι του ἀκαταπληκτου, καὶ τι γνώμας ἀντὶ του διανοίας. τ δε ξης ἐστάθη ἐν ἀγορῆ πληδοντος πλου. Ἀλλως ευδυς, ἐπ' ευδείας πορευ- δείς. ora σφετέρας συνως ἔδει αρ ῶς περι νος ναρ ἡ λόγος. εὐδυς ἀντι
I 52. To μεν ου γίγνωσκον τουτον μεν ου νεωστὶ ' Μαγνησίεν ἐπιδημη- σαντα ι ἐνοικουντες υκ ἐγίνωσκον. πιζομένων, ἐπιστρεφομένων προς αὐτον κά τους ωπὰς ἐπιβαλλόντων. - ἴσως με οπις εστιν η του μέλλοντος επιστροφη, το ἐσόμενον στερον προλαβών τις εἶπεν. πιζομένων, τῶν τους θεούς προ οφθαλμων κον- των καὶ υσεβῶν.
i54. ού τι που ουτος Ἀπόλλων ἐχρησαν του λόγω πάνυ κεκολασμένως τοούτι προςδεὶς, καὶ δωκε διαγεν το κάλλος μοιον εἶναι τοῖς θεοῖς τον γάσονα, διά γε μυν το της φύσεως φθαρτον ἀμφιβάλλον ἀπαρνειται. 3 ὁ δε σοῖς - ουδρομως Ουτός ἐστιν ὁ Ἀπόλλων, ουδε μην ὁ ἱππικωτατος Ἀρης ὁ πόσις της Ἀφροδίτης τουτο δέ φησι διὰ το αγαν ἀνθηραν καὶ ραιον του γάσονος χαριεστατα δε παρέλαβεν Ἀρεα ωαὶ Ἀπόλλωνα. τουτ ελεγον, εἰ καὶ διστάζοντες, ἐπειδη συνηδειαν εἶχον κατέπεσθαι οἱ θεοὶ ἐν ταις ορταῖς αὐτῶν. - 156. Ἀν ὁ Νάξω φαντὶ δανειν ἐν δ τ ευδαίμονι M. φασὶ τεθνηκεναιτο της Ιφιμεδείας παῖδα χτον καὶ σε, ω τολμηρότατε μωλτα. μιμεδείας δε καὶ Ἀλωέως γεγόνασι παῖδες Σῖτος καὶ μιάλτης. Dro δὲ ἀπεβῶς διετέθησαν περὶ την Ἀρτεμιν, καί ποτε εις ἔλαφον η δεος αυτ, μεταποιησασα δηρεύουσιν αὐτοῖς κατὰ in Νάξον εν μέσω φθη. οἱ δε κατατοξεύσειν την λαφον πολαμβάνοντες ἴλαθον ἀλληλους τιτρώσκοντες. τούτους - επὶ του ἐκτραπέλου γ του Ἱάωνος σώματος παρείληφεν. άλλως ἐν νη Νάξου τεθνηκασιν Ἀλωειδαι, o καλοὶ ἐκεῖνοι μεμφεται δε δαψις ἐπὶ τῆ παραληφε τῶν Ἀλωειδῶν - ἀρκει γὰρ ὁ Ἀπόλλων καὶ ὁ Ἀρης. θεοῖς ἐν α εἰκάζο- Iliad. , 479. Iliad. , 44. 3 Choeph. 6. M E Pal. C. Ante hoc tria alia
407쪽
μέν τινας ἀνθρωπsις υπερφυέσι καὶ τερατώδεσιν οὐκέτι. τι δἐ ευπρεπης ν ὁ Ιἄσων, δηλον ἐκ του καὶ r. φαν κατά τινας αυτω ἐπιμανῆναι. 16o. και μὰν ιτυόν ἀλλα μην καὶ τον ιτυον το της Ἀρτεμιδος βελος ἐθηρευσε καὶ ἀνεῖλεν ἐκ της ἀνικητο βελοθηκης ορμωμενον ἀκυρως δε τονσιτυον ἐνταυ- δα παρατίθησι τερατώδη εντα τὸ σῶμα καὶ ἄλλως ἀσεβη. I Ἀλλως ὁ μὲν πιτυος μέγας - καλος δὲ Ου. ὁτι δὲ uo Ἀπόλλωνος ωαὶ Ἀρτέμιδος ἐτελεύτησε τοξευθεὶς καὶ Φερεκυδης ' φησί ἐπάγει δε καὶ αὐτος, τι τοξευ θεὶς ὁ ιτυὸς υπὸ της Ἀρτέμιδος καὶ ανσιρεθεὶς παράδειγμα τοι μετὰ ταυτα γέγονεν, πως ἄν τις των δυνατῶν ἐπιθυμιῶν ὀρέγηται. 165. , μεν ἀλλάλοισιν τοιαυτα μῖν οἱ κατα την ἀγορὰν Μάγνητες οντες ἀλληλοις διαλεγόμενοι ἔλεγον. προτροπάδην αντι του ἐπτοημένως ὁ δε νους ε δε τοις ημιόνοις καὶ τῆ ευδόξω ἀπηνη ἐπτοημένως παρεγένετο σπεύδων ὁ Πελίας λη προτροπάδην το προτετραμμένος ἐπ' ευθείας. τάφε δ' αὐτίκα - ευθεως δὲ κατεπλάγη δεασάμενος το ἄγαν αυτου δια τὸν χρησμον εὐγνωστον πόδημα του Ιἄσονος το δεξιο αὐτου περικείμενον ποδί. πέδιλον δὲ νυν εἶπε - κρηπῖδα πάντα γαρ τα τοῖς ποσιπεριειλούμενα πέδιλα καλειται νυλλως ἔξεπλάγη δὲ δων τὸν μονοκρηπιδα, - κατ'αιτο τι δράσοντος του Τάσονος, καὶ του χρησμου νυν πιτελουμένου. 3 1 1. κλέπτων δὲ θυμοJ ποκλεπτων δε τῶν νυν τὸν ψον τὸν περὶ τον χρησμὸν πριςεῖπεν. ἀντὶ του υκ ἀπογυμνῶν αυτου την εὐλάβειαν - 17a. Ποίαν γαῖαν, ω ξεῖν', ευχεαι ποίαν γην, ω ξένε, καυχῆ ἔχειν πατρίδα, καὶ τέ σε των χαμαιγενέων ἀνδρώπον ἐκ τιμίας ἀνηκε γαστρός; εἰπε, μη τοι uoia στοις φεύδεσι ταν γένναν β καταμιάν ς. 174. Ἀνθρώπων χαμαιγενέων Pr ἀνθρώπων αρμοζε τώ ἔτεκεν ο καὶ κ' ἀρσένων ωεμεμ' ὁ δε γυναικῶν του νυν κειμένου 'Mανηκε γαστρός' διον - των γυναικῶν οὐτοὶ πολια δε νύν λέγει της τιμίας, παρὰ τὸ του γηρως εντιμον. 177. Mn φεύδεσι καταμιάναις λείπει τοι τό. εἶδος η τὸν λόγον. οἷον, μημολάνης τοις ψευδεσι τη- μορφην καὶ τὸ εἶδος, ἐπε πόθεν γεγένησαι ἡτω πρὸς τό Lδος καὶ ἐλευθερίως δέννου. i Bo. Φαμ διδασκαλίων δ φημι in διαβεβαιο-- - είρωνος διδασκαλίαν κομίζειν, ἀντὶ του γνώση δια των λόγων Οὐφευδόμενον μ' - οὐ πιέρωνος αυτόν ne δεριως ἄναθρέφαντος α διδάξωντος η φεύδεσθαι. ν' Ἀλλως διδασκαλία του πιαρωνος, --δεια ola' ου ψευσομαι ἀλλα την ἀληθειαν ἐρῶ, ν μαδον παρὰ πείρω
et 81. υντροδ γὰρ νέομαι εδος αυτ των τοπικῶν τὸ ν ἀφαιρεῖν ὁ δε νους - ἐκ γωρ του ειρωνίου σπηλαίου παραγένομαι ἀπὸ της αρικλοῖς καὶ Φιλύρας, ἔνδαμε, τοὐ κενταύρ- 'ia κόραι ἀνωρεφαν και φιλόρα ἐν μητηρ Σειρωνος rim
408쪽
184. Erκοσι δ' ἐκτελέσαις θ -- δἐ ἐκπληρώσας ἐνιαυτους παρὰ πείρωνι ἴτε ἔργον ἴτε λόγον ἐκείνοις ἀπαίδευτον εἰπὼν παρεγενόμην εἰς τὰ οἰκεῖα, τὴν χην καιβασιλείαν σπεύδων ἀναλαβῶν του πατρος AIσονος κ' ἄλ- - ου κατὰ το δίκαιον ουσαν ἐκτράπελον δὲ ἀπαίδευτον, αἰσχρον ἐκτρέφαιτο ἄν τις η ἐντράπελον καὶ
a33. Orκαδ' ἀρχαίαν κομίζων παραγωγως ἐξηγαγε την eam, ς καὶ 'Uμηρος την ανάγκην Ἀναγκαίη γὰρ, νησὶν, ἐπείγει , - - χαῖρις γράφει -- ἀγκομίζων πατρος μου, ἔν ῆ, την ἀσην ἀνακομιούμενος του ἐμοὐ πατρος, τις βασιλεύεται παρὰ πάντα τὰ δίκαια. 4 γὰρ Πελίας ἀφείλετο τον Arsoνα την ἀρχην.19o. ἄν ποτε Ζευς πασεν ηντινά ποτε ασιλείαν o Zευς ἐχαρισατο του-όλω καὶ τοις αυτολ3 παισίν. η ὁ γενεαλογία οἴσω Προμηθέως Λευκαλίων, ου Ελλην, ου Ἀωλος, - μηδευς καὶ Ἀθάμας καὶ Σαλμωνεύς καὶ κρηδέως με παις --σων, πισονος ἐυάσων Σαλμωνέως diremm ης καὶ Ποσειδωνος Πελίας και Νηλεύς. 393. Πεύδομαι γάρ μιν κατακούω δε τον ἄδικον Πελίαν ταῖς ἀνοητοις πεισθέντα φρεσὶ των μετέρων γονέων ἀποσυλησαι την βασιλείαν. 194. ευκαις πιθησαντα ρεσιδ λευκὰς εἶπε φρένας κατὰ τ εναντίον ταις παρ' ' ηρ μελαίναις, ας ἐκεῖνος ἀπο των ἐν βάθει διαφαινομένων δώτων κατὰ μεταφορὰν νομασε τὰ ἐν γὰρ ἐπιπόλαια των δάτων διαυγη καὶ λευκὰ, τὰ δε ἐν μά- δε μέλανα διόπερ τὰς μεν ἐπιπολαίους λευκὰς φρενας εἶπε Πίνδαρος, τὰς δὲ ἐν βάθει μελαίνας' ὁ θειότατος ηομηρος. s σημειωτεον τι τὰς κενὰς οἴνως Iπεν. a 95. Ἀμετέρων ἀποσυλῶσαι Mψις γράφει Ἀμετερων, καὶ περισπῶ τὸ Ἀρχεδικαν, ν' ἐν των μετέρων πατέρων των ἀσεδικων ἀποσυλησαι αὐτὸν πεύθομαι. ἐὰν ὁ Ἀρχεδίκαν, την ἀνην, ν ατὰ δίκην, τουτέστι κατὰ τὸ δίκαιον ευον οἱ ἐμοὶ γονεῖς βιάζεται δε μεταγράφων προτέταχε γὰρ την ἀσηπι δε αν οἴκαδ' ἀρχαίαν κομίζων - διόπερ ἀκολούθως ἐπηγαγεν Ἀμετέρειν ἀποσυλησαι αὐτην πεύθομαι. g εἰ δὲ περισπωμένω ἀναγινώσκομεν Ἀρχεδικῶν, - ἐκκοπτει ἡ γραφη- στα γὰρ ὁ λόγος τοιουτος ' την μετέραν ἀπην των ἀρχεδικῶν μου γονέων --ας νιν Πελίαν ἀ συμ
πένθιμον -περ τετελευτηκότος μου ἐν τοι οὶκοις διμενοι συν Μηνον νυν κεω λα- ραίως πεμπον ενδησαντα σπαργάνοις π φυροῆς, κοινωνὸν το πης νυκaὸς σκότος του
409쪽
κίναι με και κηδεύειν, μετα γυναικων κωκυτο ως ἐκφορα τελουντει κρύφα καὶ νύκτωρ ἐξέπεμψαν προς τον είρωνα, να μηδεν πάθω no του Πελίου. go4. Νυκτι κοινώσαντες δον, κρονίδα τη νυκτὶ κοινωνησαντες κατὰ τηνοδον, ἀντι-ob νυκτός με κατακρυφαντες κρονa. δὸ το χείρων ' ἐκ γαρ Κρόνου και Φιλύρας ἐστί. ora τράφεν κατὰ Λωριέων ἔθος ἄποβολν του ao6. Ἀλλὰ τούτων μῖν κεφάλαια λόγων ἀλλὰ τούτων ἐν των λόγων τακεφάλαια καὶ το πέρας γινωσκετε, των δε ἱππικων μοι πατέρων του οἶκον μηνύσατε, ἔντιμο πολῖται. φονος γαρ παῖς πάρεων ἐπιχώριος - εἰς ξένην κω γην εὐεπιφόρως δὲ ὁ Πίνδαρος λευκίππους καλεῖ αυτούς - ευκίππων Μυκηναίων προφαται ns κεφάλαια λόγων τὰ μείζονα καὶ τα καίρια.gar. Φηρ δέ με δεῖος Lπαρ ἰατρος ην, - ἐκτραφέντα ὁπ' αυτού φερωνύμως γάσονα ἐκάλεσε παρὰ την ἄσιν. ὁ δ νοῖς ὁ Κένταυρος δέ με ἄσονα ἐκάλει, καὶ θηρα ἐν δια την του σώματος συμβολην καὶ την φύσιν, δεῖον δε τοι παρὰ τον δικαιοσύνην η παρὰ τον τεκόντα κρόνον. 213. 'ra φατοJ-ύτως Ἀε τοῖσον ὁ τὸν υ - ερελθόντα ἐγνώρισαν δ του πατρος φθαλμοὶ, και - τ γνωσε ἀπὸ των γεγηρακότων βλεφάρων ἀνερρώσθησαν δάκρυα, ἐπειδη κατὰ την αυτο φυχην ἐξαιρέτως καὶ περβεβλημένως σθη. τὸ e εβράσθησαν - ἐπι των ζεστῶν δώτων ἔφη κατῶ μεταφορὰν την ἀπο των ἀναζεόντωνυδάτων ' τοιοῖτος γὰρ χος γίνεται ἀπο αναβρασμοῖ τ δε σημειον , τι ἐκ του παρεπομένου ἄντὶ του ἐδάκρυσεν. γίνεται τοὐτο, ἐπειδὰν πέρμετρος χαρὰ ἐπιπέσο -τε απουσίως δακρύειν Σοφοκλης- a ρος - ουτός ἐστιν ἀνθρωπον φρενων .
Aακρυρροει οὐ και τὰ καὶ τὰ τυπάνων. Ἀλλως εἰσελθόντα δε αὐτον γνω- πατηρ πως δε δυνατον, τον πο την γένεσιν ἐν σπαργάνοις ἐκτεδώντα, νυν δὲ τετελειωμένον κατῶ την λικίαν ἐπιγινώσκεσθαι παρὰ του πατρός δει δν υπ- σαι, τι διὰ χρόνου τινος ὁ ἔσων ἐπισκεφόμενος - ιον - δότω ἐπορεύετο προς τὸν Κένταυροπι αὐτος γὰρ ἐξέθετο, πως ἐκτραφη διὰ καιἐγνώρισεν αυτον εἰς την ἰδίαν κατελθόντὰ κατὰ κλέος δὲ κατὰ τον 'Nσονος ἐπάνοδον.aai. 'Eγγυς μεν Φέρης J πω ἀντὶ του ἐγγύθεν ἐκ του σύνεγγυς τόπου, των Φερων πλησίον κειμήνων του ' λκου. Λέροια δἐ κρην ἐν ταῖς Φερσῶ - Σοφ
'Tπέρεια κρηνη, ναμα θεοφιλέσταταν.
410쪽
Azθονά τ' My Φέρητ' Ἀμυθάονά θ' ἱππιοχάρμην.Tαχέως δ' Ἀδματος ἷκεν καὶ Μέλαμπος ουτοι κείνων σσαν υἱοὶ καὶ συντοις πατράσιν αυτων λθον Ἀμυθάονος γαρ Μελάμπους, Φέρητος δε υδμητος, νε--φιοι Ιώσονος. ag6. 'Eν δαιτος δε μοίρα ἐν δ το συμποσιακή καιρο α τῆ μερίδι της ευωχέας προςηνέσι λόγοις αυτούς ὁ 'Lώσων δεξιουμενος, ξένια ἀρμδζοντα κατασκευάζων, πῆσαν ευφροσύνην καὶ δον. αυτοῖς ἐξέτεινεν.aa5. Ἱάσων δέγμενος 2 ρυ - πάντας ποδεδεγμένου του 'Iάσονος τους περιωέρητα δεῖ νοεῖν, αλλ' ἐπειδη δια την παρουσίαν αὐτου γένετο no Azσονος του πατρος 1 ξενία τοις ἀδελφοῖς, δια τούτο εἶπεν αυτον ποδέχεσθαι η γαρ αναφορὰ της ἐειως εἰς αυτον ἀνηγετο.c3 1. Ἀδρσαις πέντε δραπών ἀδιαλείπτως δια νυκτος καὶ μέρας το ανθος της ζωης ἀποδρέπων αυτοῖς, τὰ προς εὐωχίαν παρεκόμενος ὁ δε νους ἐν πέντε λαις νυξὶ καὶ μέραις δρεπόμενος το ερὸν νης ζωος πάνθισμα, . ευφροσυκην, ξένιζε του συγγε3εῖς Mλλως. τουτέστιν ἐν δυμηδία διάγων καὶ εὐφροσύνω a34. Ἀλλ' ἰν ἐκτα αλλ' ἐν τ' ἔκτη μέρ* 3λον τον λόγον τον σπουδαῖον ααρχης o 'γάσων τοι συγγενέσιν αυτου ἐκοινώσατα οἱ ὁ ἀκούσαντες επέσποντο - καιῶνιολούθησαν. ἀντὶ του συννσα αυτ και την αὐτην γνώμην ἀνέλαβον. Ἀλλως. οἷον ἐπηκολούθησαν αὐτου τῆ προαιρέσει ευωχηθέντες. ρ3 . ἶφα δ' ἀπο κλισιῶνJ ταχέως δε ἀπὸ των σκηνων συν τοις προρρηθεῖσιν ωρμησεν ο ιάσων, καὶ ὁ παρεγένοντο εἰς τον του Πελίου οἶκον, σπουδαίως δὲ ε σω του
a42 πυρους γενεάJ ὁ Πελίας καὶ ' μηρος 3 'II δ' ὐποκυσσαμένη Πελίαν τέκε και Νηληα. ὁ δὲ νου Tπους γενεὰ, τουτέστιν ὁ Πελίας, τουτων ἀκουσας καὶ αἰσθόμενος
a43. Πραον δ' ἔ ώσων μαλθακῆ δε καὶ ο ρ ελ φων ἀπο του στόματος λόγον στάζων κατεβάλετο βάσιν καὶ ἀρχην των σοφων λόγων. Ἀαρον δε την ὁμο- λιαν, ξ υ καὶ οαρίζω νο μιλω, καὶ ὀαριστύς η μιλία.a46. α ι Ποσειδῶνος Πετραίου Πετραῖος τιμῶσαι Ποσειδων παρὰ θετταλοῖς, ora διατεμων τὰ πη τὰ Θεττωλικὰ λέγω δη τὰ πιμπη, πεποίηκε δι' αὐτῶν ἐπιτρέχειν τὸν ποταμον Πηνεὰν πρότερον διὰ μέσης της πόλεως ' ρέοντα α πόει τῶν χωρίων διαφθείροντα. καὶ Ααuίμακος D