장음표시 사용
421쪽
3 Λ λως ζητῶται, πως τετράκνημον την lan φησιW ω γαρ oro ἴχεται κατὰ τουτρπου ἀκούει οὐδὲ γαρ τετρακνημω κυκλω φησι ρητέον ουν, τι κατατινας μωνύμως ὁ τροχος του ζώφ tar λέγεται, ον φασιν ἔχειν τέσσαρας κνημας ἔστι δἐ κοὰ μετα
385. τάς τ' ἐπαοιδάς τα δἐ φαρμακευτικας ἔπαοιδὰς ἐξεδίδαξεν Ἀφροδίτη τον σοφον Ιἀσονα. AHως λιτας τας λιτανευτικας, καθ οἱ ταῖς ἐπαοιδαῖς χρωμενοι λιτανεύουσι τους θεους καὶ πονταί τινα γενέσθαι αυτοῖς. προς τί ουν ἐδίδαξε τὰς ἐπαοιδάς; ν η Μηδεια, ην προςεφέρετο αἰδω προς τους γονεῖς, ταύτην μη κατέχη, ἄλλ' ανσιδης γενομένη καταλίπη μὲν αυτούς, προτιμησε δὲ τὰ του ξένου. 385. Ποθεινὰ δ' Ἀλλάς Γη ποθεινη δὲ Ἐλλας αὐτην τ' της Πειθους μάστιγε κατὰ την φρένα καιομένην διακινοίη και παρασκευάσαι συναπῆραι τοι Ἀργοναυταις. 39 . καὶ τάχα πειρατ αέθλmri καὶ ταχέως τψ'ώσον η Μηδεια πετίθετο τὰ περατα και τὰ τελη των ἄθλων, ων μελλεν αυτψ ἐπιτάττειν ὁ πατηρ αυτης Αἰητης. 393. Συν δ ελαί Γη Μηδεια κατέχρισε - γάσονα δια τους πυρπνόους ταν- ρους πρωτον γαρ ὁ ἰητης ζεώξας υνοὐ παι καταγωνισάμενος προμηκε το Ιἄσονι ιν ουν μηδὲν ὐπὸ του πυρος πάσχη φάρμακα ελαίω μίξασα ἔδωκεν γάσον η Μηδεια.αντίτομα δὲ εἶπε τὰ ἀλεξ άρμακα κατὰ μεταφοραν - π των ριζοτόμωπι πλούστερον γαρ τ' ἰατρικῆ χρώμενοι τὰ πολλὰ των παθημάτων ρίζαις ἀπεθεράπευον ας τέμνοντες ἐπετίθεσαν, ως Πάτροκλος 'En δε ρίζαν βάλε πικρη περσὶ διαπιφας. 395. καταίνησάν τε κατ εσαν δὲ και συνμεντο κοινὸν ποιησαι τον γάμοντον γλυκύν καὶ ἀλληλοις μιγηναι. 3ρθ. υλλ' o τ' ἰητας αδὰ μάντινον P οἱ ἐν ως ἐκ της του δάμαντος φύσεως το ἰσχυρον κουσαν, οἱ δὲ οτι αληδως ξ αδάμαντος ν' εἶχε γαρ o ἰητης χαλκόποδας ταύρους, or τους προςπελάζοντας κατέκαιον προχέοντες προ εκ των μυκτηρων, ους
ὁ χνης καταζεύξας εἰς μέσον γαγε καὶ ροτρίασε την πν, εἶτα λύσας ἐκελευσε τον δώσονα ζευγνύειν. AMως. οὐ πυρίπνους ταύρους Ἀντίμαχος εν Aύδη 'μαι- στοτεύκτους λέχει καὶ Σοφοκλης δὲ χαλαους βους ἀδερμάτους φησίν
καὶ Ἀπολλώνιος υ Λύω πεδίον M' ἰχν ἀμφινέμονται Tαυροι χαλκόποδες, στόματι φλόγα φυσιόωντες. οτε δε ὁ ἰητης ν μέσοι το ἀδαμάντινον κατέθηκεν ροτρον καὶ τὰς βους, αἴτινες των ξανθῶν γενύων φλόγα ἀπέπνεον καιομένου πυρος, - ταις χαλκαῖς ὁπλαῖς συνων
422쪽
ogao καὶ ἐπεχάραττον τὸν γην ἐπιστρεφόμενο κατὰ τυν πα- σωιμφoreo ηρεισεν ἐπὶ τῆς γης κατέθηκεν. πλαῖς ἀμειβόμενοι οι ταυροι προβαίνοντες. η τό γαρ ἀμειβόμενοι οὐτως ἀκουστέοὐ τους πόδας δεναλλάσσοντες κατὰ την πορείαν. 4o4. 'Oρθὰς δ αυλακας ἐντανύσαις θ ἐντμα δὲ λαυνε, καὶ ἐπ' εὐθείας
ἔτεμνε τας αὐλακας, τουτέστι τὰς εὐθείας του ρότρου τομάς. αὐλακες δ εχπνται παρὰ τον ἄμόν' παν γαρ ἐπίμηκες ουτως ψηται καθ' ας αυλακας πυιας μέτρον
ἔσχισε την γην εἰς ἀθος κάπω ν ἀρότρου μέτρον τι η προιώ φησὶν ου' τε διετεμνε τας αυλακας οργυιῶς μέτρον ἐχουσα κατὰ το βάθος β ὁ δὲ λόγος - - δὲ ἀναβωλακίας νης τον νωτον ἔπιζεν ἐπ'Ἀργυιάν. μναμωλακως δε της ἐν et τμησώτους βωλους ἄνω πεμπούσης. 4o . Eεια δ' δε ούτω δε ἔλεγεν Ουἰπτης τουτο τ της γεωργίας εργον ἐμοὶ
τελειώσας - της νεως προηγῶται, τὸν φθαρτον στρωμνὸν το - ἀφαιρείσθω, τοαάλλιστον εν ῆ χρυσῆ μαλλώσεο αφθιτον στρωμνην, τὸ κωας, τι τοπαλαμ ε αυτ.nowωντο. Ἀλλως. φθιτον στρωμνην, τὸ δέρος το πριου, το κωδι- ο γαρ ἀρχαιοι πεστρωννυντο τὰ μωδια, - - και κῶμα O υπνος, δια τὸ ἐπὶ κωδίων αὐτούς κοιμασθαι Ἀριστοφάνης - Ην σε. μη μισῶ, γενοίμην εὐκρατίνου κωδιον.
Λιος παι ὁ χρυσός, κεῖνον ου σης οὐδὲ κις δάπτει, φονέαν φρένα κωτιστον φρενων. D
DE Gov. Eqq. oo ab Hic locus a Plutarcho apiti Proetum ad Hesicae opp. et D. 435. haud obscure Piraearo tribuitur ubi Vitiose legitur κεῖνο σης, ou κις δάμναται, sed ut libris Parisinis κεινου σης υκ δ nec quidquam Praeterea. Si auctoritatem spectes, quanivam a dari scholia maximam partem Plutarcho antiFiori sunt, tamen quia nimis mutila ad nos pervenere, Plutarcho et Proclo plus tribuerin cum Schneidero nostro Fragm. Pind. p. a. Q. Argent et docto viro inmus crat. antabr. P. 3I. licet aliter iudicarnibus alch ad Ammon. p. oa. si tamen ansehimus haesisse videtur, runcis. Mai. T. I, p. m. oup. Emerus in uici P. II, p. 77. Lips. Volser. Fragm. Sapph. P. 126 sqq. Ipsa carminis te Pindaricam, non Lesbiam referi forinam et aliud dixisse Sapphonem patet o Pausan. VIII, 8, a. καιτοι νε καθαρεέειν re τον χρυσον ἄπο vulgo ποντον ιο η τε ποιφρια μαρτυς εμιν η ε is etc. urtiae arbitror apud scitoliasten olim tala vi stat se: και η -- τον χρυσον ἄφθιτον και σου δεκτικω Gos εἶπεν, και ατος ὁ Π δαρος φησιν, Γοτι ιος παῖς te. Quibus confisus argumentis lacunam signari post nomen Samphonis. Iam ut ad ipsum fragmentum accedamus ora essa scholiastae non dubitamus in sine autem quum scholiastes Vuls haberet βροτέων φρένα κράπιστον φρενῶν, oup. l. c. quia apud Ursinum repererat κάλλιστον, corroit h. e. καλλιστ' ευφραίνων, in vi ne strue in quidem apte institui potest, numerus ero plane nullus inest VHchenarius autem parin Prochi lectione innixus pariun Scaligero obsecutus scripsit: δάπτει, δάμναται δι βροτέαν φρένα κράτιστον ἀφένων ex Pio Volgemas trochaicum metrum exsculpsit Verbis ad hunc modum transpositis: βροτέα δἐ δάμναται φρ. et reposita in fine orna ἀπφένων. Ad sidissent vellem exemplum huius pluratis πλουτοι Vel φενοι, cuius ne inmiarem quidem in Pindaricis invenio. otia corrigo potius: ἀμναται δε βροτέαν νει- κα τωτον κτεάνων, ut Olymp. III, extr. κτεάνων δε χρυσος αἰδοιεστατον.
423쪽
θυσάνω δὲ τ μαλλο νησι. θύσανοι γαρ οἱ κροσσοι reo του δύσσεσθαι καὶ παραιω- εισθαι νυν ὁ ἐπὶ των μαλλῶν τέτακε καὶ γαρ υτοι δύσσονται δια το υτραφές.4ia 'Nς αρ αυδάσαντος ἀπο κρόκεον ἡ το κροκοβαφὲς Α το φαττον παρὰ την κρόκην. ὁ νους ἀπορρίφας δὲ ὁ πάσων το κροκωτω ἱμάτιον, δεδό- μενος δε καὶ πεποιθας το Ἀφροδίτη υετο του ργου του αροτριαν ἐν δ δε πίσυνος,το φωτι φησιν η τ' Ἀφροδίτη η τω ab το δὲ πυρ αυταν Ου ετάρασσε ταῖς εντολαῖς της Μηδείας πεισθέντα αἰόλλειν δὲ τ ταράσσειν, αι αἰολησις η κίνησις ως και
ουτως εκέλευσεν Μηδεια του Σάσονι μη ἐλαύνειν προς τὸν ἀντιπνεοντα ἄνεμον τους βόας, να μη - πυ ἀντικειμένης της νοης βλάφη τουτον, αλλ' πισθεν φερομένης,-περ συντρεχούσης καὶ ξυνουσης εἰς τουμπροσθεν - της φλογος ἀποφύσησιπι ἐκέλευσε δ καὶ συμπεράναντα την αἴλακα ἀπ του ἐκείνης τέλους μ αρχεσθαι, περ θος τοῖς ἀροτριῶσιν, αλλ' ἀναποδίσαντα --πάλιν απεσδαι δια τὰ πνεύματα τα ἀντικείμενα, ως φαμεν εφετμαις δε ταῖς μαγείαις, ας ἐπετείλατο του πυρὶ, τι ἐνετει- λατο αυτ τούτοις οἷς φαρμάκοις ἀλειφάμενον ουτως ἔρχεσθαι, και ἐσώζετο αὐτης
416. Σπασάμενος δ' ἔροτρον βοείοις δησας τοις ἐκ βοείων δερμάτων λώροις ' τοι ἀνάγκας ἔντεσιν, ν' ἡ περιφραστικῶς τη-νάγκν η ἀνάγκη, να λέγη τῆεαυνον, τ ἐκ της εαυτου ἰσχύος ανάγκη ὁρθω δε το ἀνάγκας' o γαρ κουσίως ταυ--τα τὰ ζωαυροι καὶ πονει, ἀλλὰ μετὰ της ξ μων ἀνάγκης ἐπιτιθεμένης αυτοῖς. νους σπασάμενος δε ὁ Ἱάσων τ αροτρον καὶ δησας τοι βοείοις λώροις καὶ ταῖς του ζυγου ἀνάγκαις τους ασένας αυτῶν εμβαλων λαυνεν.4i9. Eριπλεύ ρ φυῶ yis μεγαλοπλεύρου φύσει πω ταύρων ' 42o κέντρον αἰανές J γουν ὀδυνηρον παρὰ τον αἰαγμόν αἰάζειν - νῶν η παρὰ το αἰ- το μέγα - τὰ γὰρ μεγάλα ν γ' εἰκάζομεν ' 422. Πυξε δ' ἀπωνητο καίπερ τοιούτου χει, φησὶ, πληγεὶς ἀφώνο, καθ' oου αν τις φωνην ἀφεω, αλλ' ἐκσταίη, μως ἀνεβόησε θαυμάσας. δε νους ἐστίναξε δε λαθραίως κατὰ τὴν πην ὁ ἰητης την που πάσονος δύναμιν θαυμάσας.
Aa6. Στεφάνοισίν τέ μιν νωτέον τι τοπαλαιον φυλλοβόλουν του νικηφορους τοι της γης χλωροῖς κυρίως δε το ἐρέπτειν ἐπι των αλόγων ζώων τάττεται, τι επι τῆερ , τουτέστι το γνεσθίουσιν ως Oμηρος ' ποι δὲ κρῖ λευκω ερεπτόμενοι καὶ ὀλύρ- νυν δὲ καὶ ἀντὶ του ἔρεφον λαβε, τουτέστιν ἐστέγουν, ἐστεφάνουν,
Odyss. R sic lemma seribitur in Gou. Basem vocem --κας, vaae in libro non est pro ea Herniannus ad h. I. volebat ἀνάγκαις, ad Fani sane lectionem prima irae pretis verba pertinent: nam in fine scholionam ad hunc vinum haec Iectio mun autem interpretatione
424쪽
Aιητης το χρυσόμαλλον κῶας πεδείκνυε του 'γάσονι, ἔνθα αυτο ξέτειναν αἱ το Φρίξου μάχαιραι s τουτέστιν ἡ περὶ το ἐκδέρειν του Φρίξου ργεια - Φυξίω γαρ aτο δερος ἀνιέρωσεν ἔνιοι δέ φασιν πο ου Φρίξου ἀνατεθῆναι το ' Ἀρει το του χρυσομάλλου κριο δέρος.
Eνδα δ αρ' ἐν λόχμη πυκινη κατέκειτο μέγας σνς- λείπει δὲ κ υπό ὐπερεῖχε δὲ, φησὶν, ο δράκων πεντηκόντορον ναυν και η τρο μεγε- θει, τουτέστι μείζων ν αυτης. ουτως εἰ ἐνεβαλες αὐτον εις την πεντηκόντορον ναῶν πληρωμ αν αὐτης ἐγένετο τε περιττεύειν τινὰ μέρη αὐτο καὶ ποκεῖσθαι. κατείχετο λ, φησὶ, τὸ κωας π των δεινοτάτων του δράκοντος γενύων δ καὶ τοπάχει καὶ τροχηκε του σωματος πεντηκόντορον ναυν κατειχεν, η, - ενιοι, ἐμβληδεὶς ἐπληρου ναυν πεντηκόντορον. 456. A πληγαὶ σιδάρου πντινα ναυν συνεπέρανον α του σιδηρου πληγαί.πδι τ συνηθει σχηματι καὶ τρόπο κέχρηται το ενικον το πληθυντια συζεύξας, καιτοι παρον εἰπεῖν καὶ τελεσσαν. γράφεται δε καὶ τέλεσσαν.
439. κατ' ἀμαξιτόν D τι του μακρως λέγω τὰ ποιηματα καὶ ἐπεκτείνω ἀμαξιτόν' κατὰ την δον ταύτην - των ἐγκωμίων του ' Ιἄσονος πορεύεσθαι καὶ λέγειν. καιρος γάρ με ἐπείγει, ωςτε προ τον Ἀρκεσίλαον ἀναδραμεῖν, καί τινα οἶδα οδον βραχειαν, τουτέστιν οἶδα κατα τὰς ἐξηγησεις και βρωχέα λέγειν. 442. Σοφίας ἐτέροις ητοι ταύτης της σοφίας της περιδεο συντόμως λέγειν, καὶ ἄλλων γέγονα καθηγητης, ο εστι διδάσκαλος η πολλοῖς προςέσχον ἄλλοις, ως ἐν συντομίου, -τε ταχέως αυτα ἐξειπεῖν. 443. κτεῖνε μεν γλαυκωπα δ ἐπισυνάπτει της ψrορίας το συμπέρασμα καί σησιπι ὀ μὸν χάσων ἀνεῖλε ταῖς της Μηδείας τέχναις τον γλαυκόφθαλμον καὶ πεποικιλμένον ἴχοντα νωτον ἔφιν ω Ἀρκεσίλαε. 445. λέφεν is Μηδειανν κλεφ δε καὶ τὸν Μηδειαν κουσαν, την τον Πελίαν φονεύσασαν. ὁ δε νους κατεργασάμενος μεν γὰρ - ἀθλον ὁ 'Iώσων λάθρα του-ητου καὶ των Κόλχων ἀπέκλεφε την Μηδειαν κουσαν καὶ αυτη- τον ν Πελία νον γενομένην ' Ιτα ναυτιλλόμενοι νεμίγησαν το τε του 'Nκεανοὐ πελάγει καὶ τ' 'υ- θρ δαλώσσο καὶ των ωνίων γυναικων των ἀνδροφόνων του θνει ἀπο κοινοῖ τοὐθησον. -υν αὐτη, συνον Μηδείκη δελο- καὶ ἐν γοω ' περ ενιοι μη νοουν- τες μεταγράφουσι συν αὐτου του δέρει. γίγνεται δε παρέλκον δει - συναυτ βουλομένη κλεψε, - τον ἀδελφὸν Ἀψυρτον πέμεινε διασπάσαι δια τον ἀπο της rυγγος ερωτα ἄσονος. 3 446. Πελίαο φόνον ὁ σιρις οὐ βούλεται συνθέτως ἀναγινώσκειν τὸ Πελίαο φόνοπι ἐκ γα δύο τελείων ἐστι του Πελία και του φόνον. γίνεται ὁ τοιαύτη σύνδε- η Odyss. M 439 oti. Dyx eodem, nota absurda.
425쪽
447. Ea τ' 'Nκεανου πελάγεσσι μίγενὶ πρωεπελασαν δ καὶ τω dZκεανοωαι τη Ἀρυθρ. θαλασσν καινως, ὁ Πίνδαρος εἰς αὐτα τα πελάγη στορε πε1 νησθαι τους Ἀργοναύτας Ἀλλώς. Ἐν τ' 'Nκεαν οὐ πελάγεσσιν ἡ πρόθεσις περιττεύει του λόγου. εἶληφε δε ο Πίνδαρος τὸ πρῶτον πάντων γενόμενον, καὶ ἀντεστραμμένως σχατον τέθεικεν εἰς ἐν γαρ τον 12κεανον καὶ την φυδρὰν εἰςέβαλον φεύγοντες ἐκ κολεωπι ταῖς ὁ Αωνιάσιν μίγησαν, πρὶν εἰς ων πόντον ἐπιπλεῖσαι, ἀλλ' Dα.ἐπὶ την του γένους ἀσην πανδεδη, το πρότερον ἀντεστραμμένως στερον ἔθηκεν. ημνια οὐκ ἀκολούθως ο γαρ ποστρέφοντες προςψαλον τῆ ημνν, ἀλλ άπιόντες. 449. Ἀνδροφόνων δ εκ της προσεδείσης στορίας. α των ημνίων γυναῖκες
ἀσεβησασα εις την Ἀφροδίτην διηνεκῶς σχον μηνιῶσαν την δεον ψώος γαρ αυταις προς τους ἄνδρας πετρίφατο, και υτως ἐκεῖνο προς τους Θρῆκας πολεμουντες κἀκ του
πολεμου τὰς αἰχμαλωτίδας λαβόντες παρεκοιμώντο ἐφ . ζηλοτυπησασαι αἱ γυναῖκες ἐφηφίσαντο ἐκ Θρακης ποστρέφοντας τους ἄνδρας ἀν-ν, περ καὶ πεποιηκασιν. 45o. Eνδα καὶ γυίων ἀέθλοις δ ι με τῶν ἱστορικῶν βούλονται τό- ωνο- ναύτας ἀγωνίσασθαι επὶ τοις αναιρεθεῖσιν ἀνδράσιν, οἱ δε επὶ το Θόαντος φών. orUα δὲ ἐν τῆ -νο ἐν τοις ἀγῶσιν ἐπεδείξαντο των μελῶν την ἀνδρείαν καὶ την' κρίσιν, ἀγωνιζόμενοι περὶ ἐσδητος που μδατος ἀμφὶς αμφίβολον πότερον της ἐσδη- τος χωρὶς γωνίσαντο, τουτέστι γυμνοὶ το ἀμφὶς ἀντὶ πης περὶ δεκτέον χρωνται γαρ ν λεξει καὶ ἐπὶ τούτow ν' - τὸ ε παθλον ἐσθης -τε περ ἐσθητος αυτους γωνίσθαι δ και γιές ἐστι. καὶ γαρ και παρὰ Σιμωνίδη ἐστιν Ἀστορία, ἔτι περὶ σθητος γωνίσαντο. καὶ Πίνδαρος ἐν λυμπιονίκαις - 453. ουτάκις μετέρας ἀκτινας J το σπέρμα λείπει δ η συν- η ἐν, ν' σὐν ολβ η ἐν ολβω. 3 τηνικαυτα δὲ του σου γένους τὰς λαμπηδόνας καὶ καταβολὰς σύν ευδαιμονίον διεδέξατο μεμοιραμένον μαρ η νύκτες , ὁ δε νους τ τη--καύτα του σου γένους η καταβολη γέγονεν ἐν μέρον η ἐν νυκτί ς' -- τουτ λέγει τι η νυκτος η μέρας συνελθόντες ταῖς ημνιάσι γυναιξιν ι ρωες νον μας.
455. τόθι γαρ γένος υ φάμου ἀποστρέφει - λορον προς - Ἀρκεσίλαον, ἐπεὶ Ἀριστοτέλης ὁ πρόγονος αυτου ἀπὸ τωὐ μνων γυναικων ν οι ναρ Ἀργοναυται ἐν τῆ ημνω ταῖς Λημνιάσιν ἐπλησίασαν, ἐν οἷς καὶ Εὐφημος Μαλ συνελθὼν -υκοφάνη ἐποίησεν, ἀφ' υ Ἀριστοτέλης ὁ πρόγονος Ἀρκεσιλάου 'Auως Τόδιναρ γένος υ φάμου φυτευθέν δια τούτων την ἐν ἀ- πρόθεσιν συγκεφὐαιοῖ, καθ' ην Ine τον Ἀρκεσίλαον ταῖς Μούσαις σποδώσειν και τὸ π χρυσον -- πρωὐ μετὰ γὰρ κειν πλευσάντων Μινυῶν δεόπομποί σφι νι τιμαὶ φύτευθεν ' - Εὐφημου γεννησαντος ἐκ της ημνίας τον τούτων ἀνηρον του γένους. - γὰρ ἀπὸ τούτων ἐκπε-
426쪽
σόντες ἐκ δημνου ει Αακεδαίμονα παρεγένοντο, ἐπειθεν δε ἀπφκησαν εἰς . πρωτον καλουμένην καλλίστην νησον, θηρα τυν ἀπο σίαν ἀγαγόντος, ἀφ' ου Θηρα μετωνομάσθη διαπορουσι δἐ διατί μόνου Εὐφημου μνημονεύει, πολλῶν ταῖς ημνίαις πλησιασάντωπι ἐπιλύεται δὲ ὁ Λίδυμος φάσκων, τι ἀπὸ Εὐφημου τούτου ἐγένετό τις κοὐ -- ρος υσημος ὁ συν Βάττον την κυρηνην κτίσας, - δια την otiωνυμίαν in ἐκείνου τις ποτοπάσειεν Iναι Θένοντο δ καὶ πλείους Εὐφημοι πρωτος ὁ Μηκιονίκης καιΠοσειδῶνος, δεύτερος ὁ Σάμου παις απόγονος του πρώτου Ευφήμου, τρίτος ὁ συν-αττω, τέταρτος ὁ κατὰ τον Ἀρκεσμον - ξενολογησαντα υ ἔπεμφεν ὁ ροσιλευς και τὸν mθικὸν αγῶνα ἀγωνιούμενον. 459. - ποτε καλλίσταν ἀποκησαν χρονω νασον παιρις βούλεται re φεινεν ποτε ἀντὶ του αν ποτε, κατὰ την Πινδάρου συνηθειαν το δε ξης οι δὸα- τῶν ρώων γεγενημένοι παῖδες καὶ τοις Λακεδαιμονίοις μιχθέντες κατὰ την ζ ησιν τῶν πατέρων παρέβαλον εἰς τυν Da α κω εἰς ulo. ποτε χρόνου ἀπουκησαν.
καλλίστη δ την Θηραν φησὶ καλλίμακος
καλλίστη τοπάροιθε, τὸ δ υστερον οἴνομα πη. 4 11. Eνδιν δ' υμμι ἐντευθεν i, ἐκ της Θηρας ν σν γένει, Ἀρκεσίλα, ὁ Ἀπόλλων χρησμοῖς καὶ μὰννείαις δ - συν-- τὸ τῆς Λιβύης πεδίον τιμαῖς αυρειν και το δεῖον πόλισμα - διοικεῖν της τίμιον ἐκούσης ρόνον κυρηνης is ἐπι--μμφην τὸν λόγον ἀνάγωμεν. ἐλλείπει ὁ νε, is , ἄστυ τε χρυσοθρόνου τὸ ἐξης
διανέμειν ωκεν μῖν τυν κυρηνην κα διοικειν λ συνετην γνῶσιν ευρούσιν. 467. νωθι νυν τῶν Οἰδιπόδα s φιανὶ προτρέπεται τὸν ' Masia ον ὁ Πίνδαρος συνοραν αὐτου τὸ αἴνιγμα τὸ α τὰν ιδιπόδα σοφίαν τούτο μύλεται, τεπαμεινος το της Σφιγγός ἔ- - λυσεν. Orae αἰνίττετειο, τοιουτόν εστιν. ἐσπασίασάν
τινες ἐν τῆ Κυρηνη κατὰ του Ἀρκεσιλάου, βουλόμενοι αὐτον μεταστησαι της ἀρχης ὁ
Η ἐπικρατεστερος αυτῶν γενομενος ἐφυγάδευσεν αυτοὐ της πατρίδος. ἐν τοις - στασιώταις η και ημόφιλος ὁ κωὲ αὐτός - νατος γέγονε της πατρίδος, καὶ φυγαδευθεὶς σεται ι Θηρας καὶ ἀξιοι τὸν Πίνδαρον τινὸς δὲ, τι καὶ τὸν μισθον του ἐπινίκου δίδωσι . Πινδάρω αυνός - τε ν του ἐπινίκου γραφὴ διαλλάξαι αὐτὸν πρὸς τὸν εσίλαον ελ ην δ αυτ και πρὸς γένους. 468. ι γαρ τις ζους δ περ Λημοφίλου ἀπολογώται τῶ is μα. εἰ γαρ τις, φησὶ, περικώφει δρυν, μως δὲ και τὸν καρπὸν ἀποβεβληκυῖα φέρει περι αυτης ηφον
γενομένη n ὁδός τι ἄλλο τοιουτον. ως καὶ ' mo Oὐδόν τε Μύγον προ βη- σατο. v τὸ πανέσχατον, I ποτε πυρὸς χειμερίου χρεία γένηται, πρὸς ἀλίαν χρησιμος ἐστιν. 'Iαλως ὁ δε νους - εἰ γαρ τις μεγάλης δρυὸς εκκόφει κλάδους καὶ καταισχύνει αὐτης - θαυμαστὸν εἶδος τῆ των ἀκρεμόνων περικοπῶν, δμως καὶ φθινόκαρπος 3 ουσα φηφον περὶ αὐτης δίδωσιν, τι δυναται εἴς τι χρησιμεύειν καὶ ἄκαρπος - δταν αὐτη κατὰ τὸν χειμῶνα πυ λοίσθιον ἐπιγένηται.
427쪽
4 r. Μέχθον ἄλλοις τοῖς βαστάζουσιν ἡ τοῖς --υειν βουλομένοis. δια δ
481. Παιών τέ σοι του μή o δὲ Ἀπόλλων σοι τετίμηκε την ζωνα τῆ ψν τροπῆἐπιμένει διώbow ἰατρικης γαρ προστάτης ὁ θεός. υλλως Παιάν τέ σοι καὶ αὐτός
σοι - Παιὰν την εἰς τούτο δυναμεν παρέχεται. ποιῶται δὲ τον λόγον πoφως ἐνεστώσης τοῖς Κυρηναιοις πρὸς το Ἀρκεσιλαν και ταραττομένων αυτων α' ἐπιίνου χαττουμένων παραιτούμενος καταστησα την πόλιν ἐπι το ἀρχαῖον. 48a. ρη μαλακών J προςηκει σε πραεῖαν ἐπιφέροντα την χεῖρα θεραπευειν τηντο ελκους τρῶσιν, και η τὰς ἀλγηδόνας τρίβειν. και ταυτα μετα ρικω ακουστων. δεῖ, φησὶν, μαλακην προςφεροντα την χεῖρα την τῶν σώους τρῶσιν θεραπεύειν. 484. 'Fφδιον μεν γ ὰρ πόλιν σεῖσαι το μεν γαρ διασεῖσαι πόλιν κώ τοις ἀσθενεστέροις ράδιόν ἐστι, μη τοι γε δη τοῖς ἐν δυνάμει κειμένοις Io εαδαμεν λέγειν, το κακον ρήδιον πονησας ἀλλὰ διασεισθεῖσαν πόλιν ἐπὶ χώρας καταστησαι δυς- χερές ἐστιν, ἐὰν δεος πηται τοι δυναστεύουσιν εἰς το - πειρωμένοις παγε, κατάστημα. 409. ιν δὲ τούτων διπλη ἔστιν η διάνοια και ι ἐν ἁτως ἀποδεδωκασι σοὶ δε τούτων, χάριτες καταπράττονται, ἐὰν της Λημοφίλου φυγης φροντίσης οι δὲ οἴτ- ότι μάλιστα παρα σου αἱ τοιαυται χήριτες γένοντα καὶ πράξεις περὶ των διοικουμένων ἐν τῆ βασιλείαν. Ἀλλως σοι δε του κυβερνωσδαε υπο θεῶν ἐκτελοῖνται χάριτες. θύσω σοι δὲ και του κατορθῶσαι πω θεῶν αἱ χάριτες πόκεινται. η καιούτω ρ σοι δε και του κατ-δωσαι την πόλιν αι χάριτες ξυφαίνονται υπὸ θεων η παρὰ θεων κατασκευάζονται, τουτέστιν εχεις παρωδεων δεδωρημένον τωδύνασθαι την πόλιν εἰς το ἀρχαῖον ἀποδουναι κατάστημα.
ημαρτημεν α β πόμεινον περ της εὐδαίμονος κυρηνης πῶσαν χειν σπουδνη, ως καιτης πόλεως λυπουμένης και ζητούσης Ους π δευθέντας πολίτας, κα πείλοντος α
493. ων δ' 'Oμηρου καὶ τόδε των δν που καὶ τόδε σύνες τὸ ρημα, δον
κατα μνημην ἔχε καὶ τίμα δια γαρ του πόρ συνε καὶ τόδε ἀκουστέον ἐκείνου δὲ του ἔπους μέμνηται του γ' θλον καὶ Moo τέτυκται, τ' ἄγγελος αἴσιμα εἰδ' τουτ 3 προ εαυτον ὁ Πίνδαρος --ει οτι φείλει μοι πεισθη ναε πρεσβεύοντο -
ἀναδου ἀγγέλου. 496 ὁξεται και- οῖσα αντιστρόφως εἶπε δίλει γὰρ εἰπειν αυξ.ται δ'
428쪽
Dγγελία, διὰ μουσικης της ἔσυτου λαχεται και ορδη γίνεται ἡ ἀγμα, τουτέστι διῶτης ποιησεως αἴτη γαρ η ἀγγέλλουσα καὶ συμβουλευουσα το Ἀρκεσiλα διαλύσασθαι προς τοὐς πολίτας. ὁ δ λόγος συξεται καὶ ἡ ποίησις δι ορδης αγγελίας καὶ παιδείας. εμο δ μετὰ του εἶναι ἄγγελον αγαθον μεσιτευοντα καλῶς ἔνεστι καὶ ἡ Μουσα. γουν, ἐγκωμιαστης εἰμι σος. α - λαπλῶς ἀναδω ἀγγέλο - ὁ ' ηρος,
τιμ. ἀπονέμομεν, ἐκείνο μεσιτεύοντι πακοωντες, πόσιν μαλλον ἐμοὶ δέον σοι πείδεσθαι, του και ἐγκωμιαστ τυπάνοντι σψ και καλως περ του ημοφίλου ἱκετεύοντε η
ηρ Ἀπέγνω μέν J ἀντὶ του ἐπειράθη, οἷον γνῶσιν πεν. Ἀλλακ ἐπέγνωμὸν καὶ μυρην καὶ ὁ του Βάττου Mκος, τουτέστι τὸ σον Ἀρκεσίλαε ἔκημα, την δικαιοσύνην των Λημοφίλου φρενῶν. τοι δὲ δικαίαν παροξυτόνως, is , τω δίκην, ως καὶ την ἀπην ἀρχαίαν παραγωγως Α περισπωμένως, - δικαίων Λημοφίλου
πραπίδων.5o1. κεῖνος γαρ ἐν παισὶ νέος ἐκεῖνος γαρ- ημόφιλος ἐν μὲν παισὶ τὸν
ηλικίαν νεωτερός εστιν, ἐν δε φρεσὶ πρεσβύτερος το φρόνημα, -περ αν κατονταετεῖ χρόνου ἐπιτυχων οἱονεὶ ἴτω φρόνιμός ἐστιν -περει κατονταετης ἀνηρ. LMuως. Ουτως ἐστὶ φρόνιμος ως πολυετης ἀνηρ. ἐαν δὲ κυρίως ἀκούρημαι, ἀπεμφαίνει ὁ γαρ ἐκατονταετης παραφρονεῖ. δει - μεταλαμβάνειν εἰς το πολυετης. - 3 οὐδ' ἄννηυς ἔκατόγζυγος η πολύζυγομ5o4. 'Oρφανίζει μεν ἐρημῶ, ποχωρηει, τουτέστιν κεστα κακολογεῖ Olari της λευθερίου φωνης τη- κακην καὶ λοίδορον γλωσσαν χωρίζει, τοι υκ ἔστιν βρι- στης. ὁ δ νους αππωρίζει ἐν της ἐιενδεριο αυτο φωνης τὴν κακογλωσσίαν, αδ δε βδελύττεσθαι τους βριστὰς, οὐτε μην τοι ἀγαθοῖς ἐξεναντίας φιλονεικει, ουδὲ τ των πραγμάτων τέλος προ ανυσιν μηκυνει' ὁ γαρ ἐν ἀνθρώποις καιρός, οἱονεὶ βίος βραχυ εχει το μέτρον οιονεὶ η των πραγμάτων ευκαιρία ραδίαν νει την παραδρομην. 3 Hλως της ἐαυτο φανερῶς και ἐκλάμπρου φωνης ὀρφανίζει την κακην γλωτταν, ο εστ την κακολογίαν. ἡ ἴτω πην κακην γλωσσαν της φανερα φωνης ορφανον ποιεῖ OIo ουδὸν φθέγγεται κακόν. D5o . υκ ἐρίζων ἀντία το , τι ἐκ των ' Ησιόδου Ἐργων rληπται ἐκει- νος γαρ παραινεῖ μη ὁμιλειν τοῖς κακοις μηδε ἐπιπληττειν μηδε θειν του ἀγαθους - Μηδε κακῶν ἔταρον, μηδ' ἐσθλων νεικητηρα. Oμηρος δε τον Θερσίτ- ωπαγε φιλόκακον καὶ μισάγαθον ' σους γαρ o ποιητὸς ἔγκεκωμίακε κατ' ἀρετην, τούτους ἔφεγε. διὸ - ελεγεμ, ε ' πιδιστος δ' Ἀκιλη μάλιστ' Αν δ' πιδυσηL5os 'O γαρ καιρός et ευκαιρία βραχύ μέτρον χει, ου ἐπιπολυ τοῖς ἀνθρώποις παρατεῖνον εχει το μέτρον, ἀλλα σπάνιόν εστι, και βραχὴς ὁ χρόνος - διὸ καὶ δει,
Orε ξεστιν αυτον λαμβάνειν. 7 51o. in νιν γνωκε Γ πολλαι κατὰ τουτο τ ρητὸν ξηροσεις προεχωρησαν. v3 Ex Pal. C. R Sic Hemius a Gori. iugo νομα. 3 Iliad. , 47. H Post haec
cum oti omisi verba aliquot inepta a opp. et D. 14. Iliad. ' aso. Quae a Piebantur ab hoc loco aliena, omisi cum ou.
429쪽
καιρο ἔπεται, φησὶν, o ημόφιλος π ῶς δράστας, o Dr δραπέτης, ου πανουργων οὐδε α παρ' αὐτου προςτασσόμενα περτι θέμενος καὶ αναβαλλόμενος α ρειπίπτοντα. 'b λλως ου ἀποδιδράσκε τον πω ρον ὁ Λημόφιλος, ακολουθει δἐ φησὶν αυτου ὁ καιρος δ θεράπων, ου δράστης, ἀλλα παράμονος, τουτέστιν υ παρέρχεται αὐτον, ἀλλα πάντα τα καίρια οἶδεν. ευ - καλως καὶ ἐγκαίρως πράττοντα γνω αὐτον ὁ καιρος, πηδεῖ δε καὶ ἀκολουθεῖ αὐτο ς θεράπων, ουχὶ δράστης καὶ φυγας, ἀλλα δεράπων ευνους καὶ ἀγαθός πουν συνεργον κέκτητας καὶ αυτον τον καιρον ἐν παντὶ
πράγματι 51t. σαντὶ δ' ὐμ μ ν δ φασὶ δε τοὐτ' ἀνιαρότατον εἶναι το γινώσκοντά τινα τακαλῶ τ' ἀνάγκη τοι δι' ἀνάγκην τούτων ἐκτος εἶναι, καὶ μηδεν ἀπολαύειν αυτῶν δήνασθαι, νόσον βούλεται. τι καὶ ὁ Λημόφιλος εἰδώς τα της πατρίδος καλα, ανάγη της φυγης οὐκ ἐχρησατο αυτοῖς. Ἀλλως χαλεπόν ἐστι, φησὶ, το γινώσκειν , τε καλον ἐν μη πράσσειν δε αυτό. το γαρ ἔξω πόδας ἔχειν τοιουτόν ἐστι, μητε εν αὐτουεIναι το ε πράττειν, ἀλλ' εξ ἀνάγκης αυτ προ2εσθαι. oύνω λυπηρον, τον καλῶς ποιούντα κακῶς ἀκούειν. 5i4. και μὰν κεινος Ἀτλας J τουτό φησιν αντὶ του, καὶ παρὰ μοχ α πραγματα ποικίλας ἔχει τὰς μεταβολάς ὁ χοῖν Ἀτλας κακως πάσχει τον οὐρανον βαστάζων, πρότερον ευτυχῶν. Ἀλλως λείπει το ς δια δε τούτου βούλεται σημαίνειν,
ὁτι υ ἀεὶ τὰ αυτὰ μένει των πραγμάτων, α τι παρὰ νδρώποις, ἀλλ' υδε παρα θεοῖς. ν Ἀλλως καὶ μην καὶ ὁ ημόφιλος τοσουτον εχει το της φυγης ἄχθος, σον καὶ ὁ τλας το βάρει πιεζόμενος διηνεκῶς προςπαλαίει τεοὐρανο φέρει δὲ τῶ τλον--τι μοιον - θος ημόφιλος της πατρίδος καὶ των κτημάτων μακρὰν χωρισθείς. 518. υσε δὲ Ζευς φδιτος τοὐτο προς την παράκλησιν αρμόζει, τι καιτους ιτῶνας Ζευς ἔλυσεν υπὸ του κρόνου δεθέντας. Ἀλλως ταυτα ψηκε προς τὸ μη δειν ἐν ταις τιμωρίαις ἀδιάλλακτον ἔχειν τ αδος, μηδὲ θανάτους πειν σε λύπας. πέλυσε δέ ποτε, φησὶ, καὶ ὁ Ζευς τους πιτῶνας της τιμωρίας, καίτοι ἐπιδεμένους αὐτο τῶν ἀπο καὶ μεταστησαι βουληθέντας ἐγκαλουσι δέ τινες το Πινδάρω, τοου οἰκείως ἐπὶ της διαλλαγη τον Ἀτλαντα παρείληφε ' διηνεκῶς γα μοχθε 519. 'Eν δε χρόν φ μεταβολαί J μεταβολα δε γίνονται νέμων ἐν ρόνου, ἐν χρόνον δὲ καὶ τὸ στων της νεώς εὐδιεινον εχει μεταβολην του χειμερινου λωφησαντος
521. Maa ευχεται Ουλομέναν νούσονJ ἀχλα κατευχεται ὁ ημόφιλος ταύτην την ἐνεστῶσαν ὀλεθριωτάτην νόσον της φυγη διαντλησας και αποφυγὼν τὸν κατὰ τὸ κυρηνην οἶκον θεάσασθαι, και ἐπὶ τ του Ἀπόλλωνος κρην πάλιν συνηδως συμποσιάσαι καὶ την φυκην ἐκδουναι προς φιλοφροσύνην καὶ συμπόσια.
5a3. En Ἀπόλλωνος xἈπόλλωνος κρηνην φησὶν, ης καὶ καὶ λίμαχος μνημονεύει οἱ δ' υπω πηγαῖσι κυρης δύναντο πελάσσαι ριδες '
430쪽
5g6. Πολλάκις εν τε σοφοῖς διόλου ἀπο κοινο υμτέον τὸ ε ροταε επεται, φησὶ, πυλλώπις την πεποικιλμένην κιδάραν ἐν σοφοῖς βαστάζων κα μουσικευόμενος ἐν τοις πολίταις λοιπον ἐν συχία εἶναι, μην τινι κακον προυτριφώμενος καὶ αὐτὸς δὲ ἀβλαβης ων το λοιπον προς τους πολίτας. 9 Zuως δαιδαλίαν φόρμιγγα, φησὶ, βαστάζων, -τε ἀπαγγεῖλαν τὰ πι Πινδάρου αυτ δεδομένω ποιημα- θέλει δὲ εἰπεῖν, οτι καὶ μουσικός ἐστιν. 5g8. ,συι δονέμεν ἄντι του σπίας. σύνηθες δὲ τ σχημα του Πινδάρ. 53o. καί κε μυθησαιτο καὶ δ εἴποι ἄν σοι, ποίαν εὐρε πυν δείων ἐπων. τους δὲ ς προ ιαυτον, ὁτι αυμαστως γραφει.
Περὶ των κώλων της στροφης καὶ ντιστρο φης του πέμπτον των Πυθίων ἱδους.
- ημων γενομένη ἀφευδεῖ - κωλα διαιρέσει του αὐτου uo . Ulisnomm verbonam seruus --t, in fine choliorum non metricoriani, sed te atum Pindari explicantium hoc est ad versum Pindari Tόρας ἐπὶ Βάττου γένει, in libro annotatum esse 'ἔστέον τι σου eo την ποσοτητα των κωλαν, em p universum carmen Mae librarius adscripserat, strophra et antistrophas metricis notatis, ut vulgo legebantur, non convenire intelligens. Ego erroris fonte detecto hono Triclinio opem tuli. LVulgo εστ δι pro quo Versuum ipsorum ratio postulabat o in savi ubiis fiat, dedi δ' etc. ouae mutata erant, Postquam in Vss. . . turritum suit. Nunc sevientia mutatis ad hunc modum numeris versuum Optime conveniunt, nec quid inare an us minandum ML Sic veti ad s. et Pal. D. Novitiae essitiones ex coniectura dedere δίμετρον, quo lini Perversius.