장음표시 사용
441쪽
. ἔκτου εἴδους η νδ μονόστροφός ἐστι αδων δ α συνθετον ἐκ πενθημιμε- ρους καὶ φον μερους ἰαμμμόν. ων τρίμετρον ἐπιωνικον ἀκατάληκτον ἄδαμον διπότερον ἐκ β παίωνος mis Ἀμοι- ο πις σας παρηειρε φρένας Tora τρίμετρον ἐπιχοριομβικο υπερκατάληκτον To ε μοιον v. . ὁ ς τρίμετρον τε καταον καταληκτικόν. ὁ ζ ἰαμβικον πεν θημιμερές. ὁ η ἰαμβικον διμετρον καταληκτικόν. T δ ἀντισπαστικον τρίμετρον καταληκτικον Πινδαρικόν. Εστι - δη μονόστροφος, αἱ δὲ μονόστροφοι απτιστροφον ἔχουσε τὰς στροφας. ἀλληλαις -τε - εῖναι τά τε της στροφης καὶ ἀντιστρόφου. - ουδὲ κορωνίσι χρῶνται ἐπ' αυτῶν δια μέσου αἱ δὲ πρου τριάδα γεγραμμέναι - ἔχουσι τὰς στροφὰς καιαντιστρόφους, την δε μοδον διαλλάσσουσι τούτων. αενοκράτει Ἀκραγαντίνω Γέγραπται Ξενοκράτει Ἀκραγαντίν νενικηκοτε κατὰ την κν Πυθιάδα φανερον δε οτι- έδαι οὐ κατὰ χρόνον διώκεινται ' η - πρὸ ταύτης δη Ἀρκεσίλ. γέγραπται νικησαντο την - Πυδιάδα o δε αενοκράτης Θηρω- νος ην ἀδελφός.1. κούσατ' - η γαρ ἐλικωπιδος Ἀφροδίτας J ὁ λόγος τοι ἀπο του χορου ἐστιν - ἐγκωμιάζοντος την πόλιν - ἔφορον, τοι παρὰ το Πινδάρου προς τους μελλοντας διακομίζειν τον μνον. ἀμφιβάλλει δε τὰ της φράσεως, καὶ οι μὰν αρίτων καὶ Ἀφροδίτας ἄρουραν την Ἀκράγαντα --ουσι δι τ ἐπιτερπη τὸν πολιν εἶναι και ἐράσμιον, οι δὲ τὸν Πύθιον ναόν. δύνατοι δὲ καὶ umoρων ὁ Πίνδαρος την αυτοὐποίησιν λέγειν, τι ἐξ αὐτης ἐκαρπο - τὰ μέλη ὁ δε λόγος ἐκ των χορευτῶν τοι προς αλληλους διαλεγομένων η προς τους ἀναληφομένους το ποίημα ὁ δὲ ἡ σύνδεσμος ἀντιτο δη κεῖται- ο δε βούλεται λέγειν, τοιουτόν ἐστεπι ακούσατε, ελικώπιδος γαρ ηAφροδίτης η αρίτων ἄρουραν ἀναπολοῖμεν εἰς την Πυδ παριόντες, η ἐστιν ομφαλος της γης Πυθιόνικος δησα ὁ λωνος θησαυρίζεται γὰρ παντὶ τεχρόνω δενους' ακούσατε, καὶ γὰρ δη της , φθάλμου Ἀφροδίτης καὶ αυτῶν ἄρδεων - το - ρίον ναστρεφόμεθα, ἀντὶ του ανυμνοῖμεν τηνί κράγαντα εἰς τον ναον παραγενόμενοετον της ἐριβρόμου γης οντ ομφαλον, τουτέστιν εις την Πυθῶνα ἔνιοι δε ἄρουραν -- ρίτων καὶ Ἀφροδίτης την ποίησιν ἡκουσαν. αφ' ης δρέπεται τὰ μέλη ὁ Πίνδαρος.
x Libri παιονος, an inepte. Igitur corrigunt ' minu vio non multum lucreris.
442쪽
4. σθιονικος ἔνθ' ολβίοισινI ου απο φυλόης, ο πρίσταρχος ' οὐ κυρίου γαρ ι τος ' μενίδου υκ αν γένοιτο ' μενίδαι ποιητικη παρέκτασις ωαὶ . πηματισμοὶ ἐπι των κυρίως πατρωνυμικῶν ἐπὶ τ αυνων τρεπόμενα νόματα, οἷον ρακλείδης καὶ σκληπιώδης ἐστὶ ἐκ σχηματι πατρωνυμικὰ κύρεα δέ τινων ε τις υν
τον του Πρακλεοου ιον πατρωνυμικῶς oiu.οιτο σημηναι, μωνυμως αν πάλιν πατρος
Ηραωλείδην - καλοίη ' πόστρατος δὲ ὁ τα περὶ της Σικελίας γενεαλογων φησιν, τι ' μενίδης καὶ Ξενόδικος 'λεμάχου υἱοὶ καὶ ' μενίδου μεν οἱ περὶ Θηρωνα και Ξενοκράτην, Ξενοδίκου δε υποκράτης καὶ κάπυς, οἷ φυγαδευ θέντες υπὸ Θηρωνος στερον Κάμικον κατέσχον 3 Σικελιωτικον πόλισμα καθ' ην καὶ ὁ Μίνως ὐπὸ ταῖς κώλων θυγατράσιν ἀπώλετο κατὰ ζήτησιν σιδωλον nθών. - δε νους ενδα, ἐν τ' Πυθῶνι, τοῖς εὐδαίμοσιν ' μενίδαις και τ' κράγαντι καὶ το ενοκράτει- πὲρ mτων Ἀπων νίκης Πυθιόνικος θησαυρος, τουτεστιν ὁ υμ- πρόχειρος καὶ ἔτοιμος στα
τύπτοντες καὶ στρέφοντες το πολυφόρω χεράδι ἄξουσι καὶ ἐμβαλουσιν εις τα βάθη της δαλάσσης. Ἱλλως Παμφόρω χεράδι τυπτόμενοι τ ποπρωδεο φορυτψ' o- ρυτος ὁ κυρίως η ἐκ της χαράδρας ἀκαθαρσία καὶ ' μηρος Εἰλύσω ψαμάθοισιν ἄλις χεράδος περιχεύως. χερὰ δε ὁ μετὰ λύος και λιδων συρφετός. o δε τυπτόμενοι ἀντὶ του τύπτονται '
13. ἀει δε πρός ωπον εξωθεν προςληπτέον εἰς τον πληρη λόγον τ εχων, ν' η ἔχων το πρόςωπον ἐν φωτι καθαρῆ, τουτέστι λελαμπρυσμένος τῶ προςώπιν καὶ ἐπιφανης ἄν- θησαυρός. - δε Θρασύβουλος υἱός ἐστι Ξενοκράτους, ἐπιστατε δε ω εἰκὸς νων ἱππικῶν αγωνων, παρὸ και πρ-διαλέγεται αὐτε Πίνδαρος. Πατρι τε ψΘρασυβουλε - του Ξενοκράτους παι τουτον δε- φιλοπάτορα καὶ προεστῶτα της ἱππικης ἐπαινεῖ, ουπ- τινες μυληθησαν, νίπον ὁ γαρ ηνιοχος Νικόμαχός ἐστιν, - ἐκ των ' δμιονικῶν δηλός ἐστι φανερόν τι ὁ Θρασύβουλος υιs Ξενοκράτους τὰς γαρ είρωνος ποθηκας αυτ δια τουτο λέγει, ἐπειδη τὰς περι παπψων εὐσεβείας πεμ Boni προς Ἀρακλειδα Cons. ad schol Olymp. II, 8a a Vulgo καταπή-ς.
443쪽
ριέχει. I Mν υς ο ντων μνων ἐκ καθαρ φωτὶ λελ αμπιρυσμένος O πρ ωπον θησαυρος φ σω πατρὶ Σενοκράτει, ω Θρασυβουλε, καὶ τ γένει σου κοινην τοῖς πολυ δρυλλφοις των ανδρων λογοι ἀπα γελεῖ την ἐπίδοξον του αρματος νίκην την εὐσυηθεῖ - σαν ἐν Θελφοῖς. ' γαρ μισα - - ων. 19. Συ τοι σχέδων κιν ἐπιδέξια Lὁ Ους' it τοίνυ' ω θρασυβδυλε, δεξιυς καὶ ληδως αγεις την ἐντολην καὶ παραίνεσιν ην ποτε εν τοῖς ρηεσι μονωθέντι το - χιλ- λε τον της Φιλύρας υἱὸν χείρωνα εἰπεῖν φασιν, ξαιρέτως με τον μεγαλόφωνον καιασrραπων καὶ κεραυνων δεσπότην is παρὰ τους ἄλλους δεους τιμα και σέβεσθαι, ταύτης δὲ της τιμης της προς τους θεους μαστερίσκειν των γεγεννηκότων τους O ευδαίμονα βίον, ἐφ' ων ζωσι χρόνων, μίτιοντας. καὶ ἔστιν Ἀπόδοσις τοιαύτη ούτω καισυ, Θρασύβουλε, περὶ τους θεους καὶ τους γονεῖς φυλάττεις , εὐσεβεια το δ ορφανιζομένω ΠηλεUψ ἀντὶ του χωριζομέν* φανο γονέων οντι παρὰ τελείρωνι τὰς δε είρωνος ποδηκας μιόδου ἀνατι θεασιν, ων αε η'm νυν μοι τάδ' εκαστα μετὰ φρεσὶ πευκαλίμησιν Φράζεσδαι πρωτον μεν, τ' εἰς δόμον εἰςαφίκηαι, ' δειν ἐρῶ καλὰ θεοις αἰειγενέτησιν. 25. 'Eγένετο καὶ πρότερον ἈντίλοχοςJ του δεῖν περὶ τους πατέρας σπουδαῖον Dαι παράδεινα τον Ἀντίλοχον παρηγαγεν. γίνετο καὶ τοπαλαιὸν, φησὶ γενναιος ὁ Ἀντίλοχος, τὸ φρόνημα τουτο φέρων το περὶ τους γονέας ευσεβὸς καὶ δίκαιον,οςτις ὁ Αντίλοχος περαπώλετο του πατρος το δεινὸν των ἰδιόπων πομείνας βασιλέα Μέμνονα.
οτι δε υπὸ του πατρος τελεύτα ὁ Ἀντίλοχος, κεφαλαιωδέστερον εἶπε TDν ρ' Ηους ἔκτεινε φαεινης ἀγλαὸς υἱός.
33. δ' φεπε θ ὁ δὲ Μέμνων ἐπεδίωκε καὶ μεθ' ὁρμης διεκίνει το δόρυ ε
35. Μεσσανίου δε γεροντοςJ Μεσσηνιον τον Νέστορα φασιν Ουτοι, σοι πέλαβον την Πύλον της Μεσσ- Iναι, αλλ' αἰ της κατὰ την Ἀρκαδίαν πριφυλίας. μέντοι ' μηρος οἶδεν ποτεταγμένην τῆ ακωνικῆ - Μεσσηκην. λ φησὶ γάρ Aωρα τά οἱ ξεῖνος AHκεδαίμονι δῶκε τυχησας - δ' ἐν Μεσσηνε ξυμβλητην ἀλληλοιν. δε νούς του δε Μεσσηνίου γέροντος ταραχθεῖσα η φρην ἐβόα τὸν παῖδα Λίλως καὶ ὁ Πινδαρος οὐ στορα ἐκ της Μεσσηνιακης Πύλου φησὶν εἶναι. τριῶν γὰρ Oντων ωνεν Πελοποννησο Πύλων εἷς μέν ἐστιν ὁ περὶ τον Ἀλφειὸν ποταμὸν ἐν Ηλιδι Πύλος, δν
444쪽
δόεις ποταμός τρίτος ἐν Μεσσην περὶ το κορυφάσιον εἰσι δε or φασι τους τρεῖς Πύλους no τον Νηλέα ναι δοκεῖ δε του σιδύμω ἐκ της ριφυλιακης Πύλου ναι Νέστορα, ἔνθα καὶ Ἀμαθόεις εστ ποταμος καθ' 'Oμηρον. 3 . αμαιπετὲς δ' ἄρ' ἔπος καμαιπετὸς το uria.ὸς καὶ μάταιον. ε θεῖος ἄνω ο Ἀντοιπος οὐδ υπ' οφθαλμοῖς ἔχων τά προορώμενος το δεινον νως υπὸ πα-τρου μετὰ προθυμίας απέθανεν. 3q. 'Eδόκησεν των πάλαι δ ἔδοξε τοῖς ἀρχαίοις πρωτος γεγονέναι προς τὸν πατέρα φιλόστοργος ἐν τοῖς πλοτέροις το ὁ ἐξης - των πάλαι ἔργον τελέσας πελώριον ἐν, γενεα ῶν πλοτέρων πατος ἀμφι τοκευσιν ἔμμεν ἐδόκνησεν. ὁ δε νους - ου μάταιον δε τον λόγον μυτο ερριφεν υπομείνας αρ ὁ θαυμαστος Ἀντίλαος πόρα- τω ἐν ιδίου δανάτω - νου πατρος ἀνακομιδην καὶ ζωην, δἀε δε ἐν ποι ἀρχαιοτέροις πρωτος γεγ0νέναι.
44. ων δε νυν καὶ Θρασύβουλος των δὲ ανθρώπων των καθ' ημας
Θρασύβουλος προς την του πατρος αυτοῖ στάθμην καὶ oρθότητα μάλιστα βαίνει, οἱονεὶ τον αυτου πατέρα τιμ. το δε πάτρωτ, πο προ πατρος θείω Θηρωνι ἐπεσόμενος ουν προς ην του θείου ἀγλαῖαν, και κατὰ τον κόσμον σον αντον ἀπέδειξεν. Ουσως ἀντὶ του Φείου, πάτρω ποιητικως τον - Θηρωνα λέγειν θέλει - ἀδελφον Ξενοκράτους. ὁ δε νους ' ων δε καθ' ημῶς ανθρώπων θρασύβουλος την προς τους πατέρας εαυτο στάθμην, ευ θεῖαν ἔχει ἔννοιαν λ προς την στάθμην δε - πάντα ευθύνεται.
4 . Νόφ δε πλούτον ἄγει τουτέστι μετὰ λογισμου πλουτεῖ. νόν γον αγει πλουτοπι OV Π του πλουτου εις ἀκρασίαν τρέπεται τον νουν, m. λογισμ κατέχειτον πλουτον ἐφ' α δεῖ πης ε βης ἀπολαύει ἴτε εἰς πλημμέλειαν υτε εἰς περοφίαν ἀποχρωμενος αὐτῆ. 9 οὐτε εἰς ἄδικον ουτε εἰς περηφανον την αυτου βην δρεπόμενος, ἀντὶ του οὐ καταχρώμενος τῆ αυτο νεότητι προς ἀλαζονείαν, δρεπόμενος ὁ νην σοφίαν καὶ καταδἁδυπως εἰς τους ταύτης μυχούς. ἐκ δε τούτου τι ἄγαν σοφός ἐστι δηλοῖ ἀπο κοινοῖ δε τὸ δρέπων. - νους ἄγει, φέρει πονο ὐτον διὰ της φρονησεως εν is δει, καὶ ovet αὐτὸς φέρεται διὰ του πλούτου ἐν οἷς οὐ δεα δρεπόμενος, τρυγων,
εχων λικίαν ουτε πέροπλον, γουν ἀλαζονικην τοιούτο ενδοξος γένος την τύχην ων, oύτε μεν ἄδικον, τυ δε σοφίαν των Πιερίδων ἄγον ἐν τοις μυχοῖς που νοος, γουν φρόνιμος ων, πράττει - πάντα - τω λόγου δοκεῖ - 49 τίν 'EλέλιχθονJ σοι δε Πόσειδον, προςέρχεται γ και προςοικειοῖται,ος ευρες ἱππείας εἰςόδους ' πουτέστιν ἱππικὰς μίλλας, τι ιππικος ὁ θεός. η ἐφρην αυτο κατὰ την προς τους συμπότας ὁμιλίαν γλυκειά ἐστιν, -τε τὰ κηρία παραλλάσσειν καὶ παραπορεύεσθαι τῆ γλυκύτητι ων φρενων, ἀντὶ σου νικῶν πο μέλε.
445쪽
Πυθιάδα τεθρίππω. εστ δε υτος οὐχ ὁ τα 'υλύμπια νενικηκὼς, αλλ ετερος την δε ἐκείνου νίκην τούτρο προςάπτει Πίνδαρος συνηδως αυτου την γαρ τεσσαρακοστηνεβδόμην ἐκεῖνος 'Oλυμπιάδα αναγράφε τυι νενικηκώς - . o δε την κε Πυθιάδα. 3 3τε-
Vulgo ν ογδ. κωτ. ὀγδοην, errore immani, quem eouigens Corsinus F. A. T. II p. 6O. scribit την εἰκοστην ὀγδόην Ego iutius iussicavi moti reponere vigesimam quintam Pythiadem, Olymp. 73, 3. Praemegacli Hippocratis filio, Periclis avunculo, optime convenit. ' Herodoto VI, 25. et Pindaro s. s. vulg. item Isocrateis pur. o. comparatis falsum hoc esse intelligitur, ut recte iudicavit Nesset ad Herod. VI, 25. hi tamen etiam Schol Aristopha Nub. I .r utare debebat. Iriegacies, qui Olymp. 45. g. reὲion fuit, vicit credo Paullia lymp. 7. Sed de his rebus dicam in Commentariis a Vulso vis, Ox -rὴν ογδόν, ore. ην πς omissa Pe Πυθιάδα Utrumlae absurdum, licet hoc lau)et eynius atque adeo in or linem receperit. Ego ut inimi constarem, scripsi quod in textia est sed si quid vi .eo, Grammaticus, ex quo nae scholia male excerpta sunt scripserat vel scribere debebat εστ δε oro ola ταχλιμπια νικηκως, καίπερ ειρηκoro του Πινδάρου μω δ' εκπρεπης σιος ολiμπιάς ἀλλω την Ο προγόνου λκμαιωνος νειην τοπιω προςanti Ῥωδαρος συνηθως ἐτρ. και ἔτερός τις Μεγακλης οὐr ομάνtμος τήν τεσσαρα
446쪽
ἀναφέροντι το γένος εἰς Ἀχαμαίωνα τὸν γενόμενον ἀγαν πλουσιωμπτον. Οὐτον γαρ φασιν Ωηλυθέναι προς Κροῖσον, τον δε συπωρησα αυτ διασκευασθηται - βούλεται, και σκευ. ἀναλαβεῖν ποίαν προορεῖτο, καὶ εiςελθόντα εις τα βασαι καὶ εἰς τα ταμιεῖα ἀναλαβει όσον βούλοιτο χρυσόν. ποδησάμενος - ουν κοθόρνους Or-εἰσιν υποδηματα ιονυσιακα, καὶ κόλπωμα ποιησας ἐνεσωρευσε του κολπώματι χρυσόπι ετ δε καὶ τους πλοκάμους μέδησεν ποβαλών αὐτοῖς καὶ το rόματι δια δἐ o βάρος βία ἐπορεύετο διακυδεὶς υν ὁ Κροῖσος ἐπ' αυτ γελωτι, πί τε τ' ὀφει καὶ τ γλισχρω, καὶ επερααὐτω προςεδωρησατο διά τοι τουτο ἐπιφανέστατος κατὰ τυν Ἀττικην γεγένηται, ώς ἄγαν - πλουσιωτατος αν ου και ι Ἀλκμαιωνίδαι οῖ καὶ την των Πεισιστρατιδῶν
i. κάλλιστον α μεγαλοπόλιες ὁ λόγος κάλλιστόν ἐστι προοίμιον των
δος κόσμον κάλλιστόν ἐστι προοίμιον τῆ εὐρυσθενει γενεα ων Ἀλκμαιωνιδῶν αἱ μεγαλοκό-ς δηναι, καὶ θεμέλιον της δης τοις Ἀποις βαλέσθαι, καὶ ἀπο κοινου - κάλλιστόν ἐστι προοίμιον αἱ Ἀθηναι ἀντὶ του κάλλιστόν ἐστιν ἐπι τ' - ἐν μων ἐγκωμιάσαι τον νικηφόρον απὸ των Ἀθηνων εὐρυσθεν δε εἶπε την γενεὰν αυτων διατ τον Ἀλκμαίωνα ἀνδρι- τινα και ἐπιφανη ενωδαμ αφ' ου καὶ οἱ Ἀλκμαιωνίδαι.4. 'Eπει τίνα Ino νδ ἐπεὶ τινα πατρίδα τίνα τε Ηον ἐν τ' Ἐλλάδι ἐπιφανέστερον των Ἀλκμαιωνιδων εἰπειν δυνησομαι; ε τίνα ἀκηκοέναι ἔπι τ' 'πιλάδι περι--νέστερον Ino οἰκουντα λω , ἰδίως δε τὸ ναίων παρείληπται ρ δε σενὸς γράφουσι ναίοντα. 3 ἄλλοι δε γράφουσιν, οἶκόν τ' ἀειν, o εστιν ἀκούων, ἀφαιροὐντες ὁ 'δτεροι δὲ πάλιν τὸ μεν--ψουσι, οὐδὲ τόνον ουτω προφέρονται, αἰῶν' - ν' ν συναυγιφη ἀντὶ του αἰῶνι, οἷον αἰῶνι ὀνυμάξομαι, ν αἰωνι παρακαταθησομαι. ὁ δἐ
Λίδυμος - ἁπλούστερον ἀκούει αὐτὸς ἐγὼ ναίων ἐν τη Ελλάδι, ἀντι του ικῶπι τίνα ἐπιφανέστερον οIκον ὀνυμάξομαι οὐκ ἐξ ἀκοης ἀκηκοὼς, ἀλλ αυτός ἐγὼ ναίων ἐν ν Ελλάδι τίνα δυναίμην ἄντ αυτης ἐπιφανεστερα ὀνομάσαι; - δε ναίων ἀντὶ τοὐ ναίοντα ῶς καὶ oς 3
Φημὶ γαρ υν κατανεύσαι περμενέα Κρονίωνα έλα ποβαίνων Ἀστράπτων ἐπιδέξια, ἀντὶ του ἀστράπτονr φησιν. B. Πάσαισι γαρ πολίεσιν Dis γα πάσαις ταις πόλεσιν ὁ λόγος και η Ῥηαναστρέφεται περι-- του Ἐρεχθέως πολιτῶν τουτέστι των Ἀθηναίων ' roνε πα- πόλις θαυμάζει τας Ἀθηνας αι τὰς ανδραγαδίας της πόλεως. s. Ἀπολλον, or τεόν ς δόμων Οἴτινες ι Ἀλκμαιωνίδα - Ἀπολλον, ἐν νἐξοχωτάτη Πυδῶνι τὸν σὸν Iκον θαυμαστὸν κατεσκεύασαν. οι μεν, τε διὰ τόνυμνον καὶ την νίκην ἐπιφανέστερον ἐποίησαν τὸν του Ἀπόλλωνος νεῶν, οι δε παρὰ την ἱστορίαν λέγεται γαρ τι τὸν Πυθικὸν νεῶν ἐμπρησθέντα ῶς φασιν, οἱ Ἀλκμαιωνίδαι φυγαδευ θέντες υπὸ των Πεισιστρατιδων λ υπέσχοντο ἀνοικοδομησαι καὶ δεξάμενοι
447쪽
χρηματα καa συναγαγόντες δύναμιν ἐπιδεντο τοι Πεισιστρατίδαις, και νικησαντες μετ' εὐχαριστηρίων πλειόνων ἀνοκοδόμησαν τῆ δε το τέμενος, - Φιλόχορος ἱστορεῖ. 11. Ἀγοντι δέ με πέντε μὲν 'ἔσθμοῖJ αγουσι δέ με καὶ προτρέπουσιν ἐπὶ τονυμνον, ω Μεγάκλεες, α νων νῖκαι καὶ των προγόνων, πέντε μὲν ἐν Ἱσθμοῖ γενόμεναι, μία δὲ ξπωτάτη ἐν 'Oλυμπίον δύο δ ἐκ -λφων s υκ κησεν υτος 'Oλυμπια, ἀλλὰ ἄλλοι μώνυμοι τούτο ἔνεκα δὲ του ἀπολαμπρυνα αὐτον καὶ την προγονικα τούτω ἀνατίθησι νίκην.1 . Νέ. δ' εὐπραγίην χαίρω τιν' ισταρχος συμμεμηκέναι - τι σύμπτωμα περὶ τὴν νίκην ταύτη - Φεν καί φησι το μεν χαίρειν, του ἄκνυσθαι, φθόνου τινος παρακειμένου τοῖς καλοῖς ἔργοις οἴσω μέντοι γε γίνεσδαι παραμονίμους τὰς εὐδαιuo- νίας, ἐπαν χωσί τι κρα- κώ δυςτυχηματος. ἔοικε δὲ - περὶ την του ἱπποκράτους τελευτην περὶ τουτον τον καιρον ἀπηντηκέναι, εἰς ον καὶ θη- γράφει ὁ Πίνδαρος - ην δε ὁ Ιπποκράτης συγγενης του νικηφόρου - , Ἀλλως επὶ τῆ νυν εὐτυχηθεων νίη χαίρω, ἄχνυμαι δε δια τον --κράτην. 23. - και τα ἀντι του παθα καὶ κακά. βεβαίαν δέ φησι τὴν εὐδαιμονίαν εἶναι, - τῆ πολ λ ευπραγ- παρέπηται τι φαυλον τοιουτον ἐστι καὶ το παρ'
Tον πέρι -- ἐφίλησε, δίδου δ' αγαθόν τε κακόν at ' θαλμῶν μὲν ἄμερσε, δίδου δ' ηδεῖαν ἀοιδον.
nemo dicem poterat, quod casu britato conflagraverat. Cons. v esseI ad Herodoti V M. In Gori pro verbis π αετῶν est πο των Πεισιστρατιδών va reposito liquet delenda adam esse post ως exfιν Dod ad solum εμπρησθ- periiἀe Idem aberra τινές φασιν. munitis habaei ἄλλα ἄλλος -- ος τούτου, volt edd. ἀλλ' ο ομώνυμοι . Quod Mi est in Goit. Duos,uaiae. Olympionicas Scholiastes statuit, alteriam Ol. 7. de in v. ad inser alterum PisiMrati Mate, da io Schol. Aristoph. Nub. II. et aera. l. c. P. Corsin. F. A. T. II, p. 61. Sed utrumpae Lalsum iudico. Σειε inruasit ex scholus Pindari et Aristophanis a raniano pater. V. Herodot. VI, 31. Erratum est in Fragni Pind. d. Heyn P. 12. a Odys Vulso ιαμβικον. voL. II. P.M. o
448쪽
βικον τρίμετρον καταληκτικόν. ἰαμβικον πενθημιμερές. περιοδικόν η λέγεται διπλους τροπαῖος, περκατάληκτον. 'μνικον δίμετρον ἀπο μείζονος βραχυκατάληκτον To, τ αυτ ομοίως mi ἰαμβικον δίμετρον βραχυκατάληκτον Toη λυκώνειον. To δ' ἀναπαιστικον δίμετρον καταληκτικόν To ' vφαλλικον. DT ια τροχαει- δίμετρον πυκασδηκτον ἰθυφαλλικόν.
κησαντι - λε 'ν Πυθιάδα.1. Φιλόφρον Ησυχέα J την σπίαν προκαλεῖται διὰ το νεωστὶ καταλελύσθαι τὰ Περσικά. δύναται δὲ καὶ ἄπλῶς λέγειν o Πίνδαρος ως περὶ εὐνομουuένων των Αἰγινητῶν. καὶ ἐπαινεῖ τρο ησυχίαν - μεγιστοπολιν ' που γαλησσία, και εἰρηνη. Εἰρηνη δ' ανὰ νην κουροτρόφος. 3. Boυλῶν τε καὶ πολέμων χοισα κλεῖδας J εἰρηνη μῖν κατὰ τὸ φυλακτι- κον ἐν ' καὶ βουλαί εἰσι πολέμων δὸ, να διακλείη αὐτους και ἀπείργ'. νυλλως.
ἰδίαν Αἰγινηταις σαν στάσεις περὶ τον της νίκης του Ἀριστομένους καιρ- δι καιοικείως την συχίαν κατεύχεται, ποιητικώτατα ὁ την Ησυχίαν της Λικαιοσύνης παῖδαεIναι φη, ο καὶ ἐκ των ναντίων της Ἀδικίας - θόρυβον. - δε νους - ,συχία φιλοφρονεπικη καὶ μεγίστη ἐν ταῖς πόλεσιν υσα, της Αικαιοσύνης θυγάτηρ, εἰρηνης τε καὶ πολέμων καὶ βουλευτηρίων κουσα τὰς μεγάλας κλεῖς. ω μεγιστόπολι, ητοι τι μεγίστας ποτελεῖ τὰς πόλεις ἀστασιάστους ουσας η ὁτι αὐτη μέγα ἐν ταῖς πόλεσιν σχύει.
ἀντὶ τού - ,συχία, παρὰ Ἀριστομένους δέχου την Πυθικην νίκην αὐτοῖ συ γαρ τὸ ἐπιεικὸς καὶ προςηνὸς ρξαι και ποιησαι δύνασαι εὐκαίρως, ὁμοδρομουπος - καιρουτου παθεῖν. το γαρ ἀτρεκει ἄντι του μοτρεχε Ἀλπω η ὁμόλοχος ' 1 o. T ν' πόταν τις ἀμείλιχον συ δὲ πόταν τις ἀπρος η και ἰταμωτάτην οργην παι βριν ἐνθ' ' αντον καρδί*, τραεεῖα και προς της τρι των δυςμενων
δ Vulgo περκαταληπιον recentes praeterea editiones Φαμβικων p. ορι-β. male. O me trum . - rectius Triclinius chorianthicum, quam iambicum vixit, quia plenum piriabat talae
449쪽
καὶ πηνων ἀπαντησασα κεφαλῆ, τω ἀλαζονείαν αὐτῶν εω φανείον τιθῶς ἔθος
Πινδάρη ἀπο ἐ-o εἰς πληθυντικον καταφέρεσθαι, ω κἀνταυδαρ ταν τις, εἶτα δυς- μενέων. 'Auως ἐάν τις, φησι, ταραχώδης καὶ βριστης γένηται, τούτο γαρ ἐστι τὸ, ἀμείλιχον καρδίον κότον ενελάση, παντιάξασα αυ- συ, ω 'Hσυχία, τουτέστιν ἀπαντη. σασα, τραχεια ν τῶν πολεμίων κράνει, ὁ ἐστε πολεμους ἐπιστησασα, τι δεῖ αυτου τὸν υ ιν ἐν ἄντλου τουτεστι βαπτίζεις αυτου την βριν φ ὁδατι καὶ ἀφανεία. - μηρος 3 υντλο δ' ενδούπησε πεσουσ' - εἰναλίη κηξ. δε νους ὁλος - συ, ω μυχία, τους αλαζόνας, τους βριστας φανίζεις καὶ ἀμαυροῖς.
15. - οὐδε Πορφυρίων μάθεν ην οὐδε ὁ Πορφυρίων γίγας σθετο παρὰτ καθῆκον ξερεθίζων - διόπερ καὶ ἀνηρώθη. - δε νους Ἀντινα την μυχίαν ἀποστραφεις καὶ παρὰ τὸ δέον ἐρεθιζων οὐδε ὁ Πορφυρίων ἔγνω - δι και ἀπώλετο. 1 . κέρδος δε φίλτατον ἔνησίς ἐστι των διδομένων, ταν τις παρ' κοντος λαμβάνει τὸ δε μετὰ βίας ἀγόμενον κέρδος ἀπόνητόν ἐστι τουτ δε εἶπεν, σι Πορφυρίων ἐπεχείρησεν ἀποσπάσασθαι βους Ηρακλέος κοντος αυτου. 3 is Βία δε και μεγάλαυχον σφαλεν P δε του σωματος ἰσχυς τον μεγαλαυ-
τοις ἐξης. aa. μαδεν J πάλιν συλληπτικως ουτ γαρ ὁ Τυφῶ και ο Πορφυρίων ἐκεραυνώθησαν καὶ π Ἀπόλλωνος ἐτοξεύδησαν, ωλ' ὁ με Τυφώς -οβλης γέγονεν, ὁ ἐΠορφυρίων υπ' Ἀπόλλωνος ἐτοξεύθη δε τὸ τ ετέρ συμβεβηκος ως κατ' ἀμφοτέρων ἔφη. 25. 'O εο με νε νόου Ξενάρκειον τὸν Ἀριστομένην εστι γαρ Ξενάρκους υιός. προς- τ χ καὶ or Κίρραθεν ἔρηται, οὐ συντελεῖται ὁ ἀγων λιππιωος ὐπὸ Αελπων. δἐ νούς- ςτις ὁ Ἀπόλλων εὐμενεῖ - πεδίωτο ἐν Λελφοῖς ἐστεφανωμένον τῆ δάφνη τον Ἀριστομένην.
29. ωριεῖ νε ιυμ οδ ν των Αἰγινητων ωνφρ ωριεῖς γαρ απὸ Αργους εἰς Αἴγιναν κατοκησαν. - δε αρίτων κὰς, ου εξ δε αρέτων η θινα, οὐκ ἄχαρις, αλλὰ τελείαν πει την δόξαν ἐξώαν καὶ ου νυν μόνον. 31. Λ δικαιόπολιςJ η ὁ δικαιόπολις νησος θινα - Α πεσε των παρίτων, δίγουσα ταῖς των λακιδῶν ἀρεταῖς. 35. Πολλοισι ἐν γαρ ἀείδεται πολλοῖς με γαρ αννυιται ἀνωσι και ἐν ταῖς ξείαις μάκαις γενναίους καὶ πολεμικούς ἀναρουσα ἡρωας, διαπρέπει δἐ καὶ ἐν ἀνδράσιν ευβουλίας νεκεν καὶ γνώμης.4o. εἰμι δ' ἄσχολος Pεν ἀσχολίον, φησὶν, εἰμι καο - ευκαιρω, -τε πασαν τηντης ιγίνης μακρηγορίαν ἀναθεῖναι τῆ λύρ. και το δει φθεγματι, οἰονε τῆ δ' ἀντὶ τοὐρ υκ εστι καιρος τὰ εγκωμια της Αἰγίνης και των Αἰακιδων λέγειν, μή τις φδόνος λά- με. β ρουν μη προςκπης ὀφθω. ἀντὶ του οὐκ εὐκαιρῶ πασαν αυτης την ἀρετην περιλαβεῖν τε ἄμνου δε γαρ με - νικηφόρον ἐπαινειν, εὐλαβουμαιδε, μη προςκορης φανῆ ὁ λόγος μου. R Odyra. o, re ou. κήυξ, .lso κήu, Pal. D. εξ SYEst etiam in Pal. C. 5o
450쪽
. 43. Μ κόρος ἔλθω κνίση υπερ θέμενος, φησι, το παρεκβάσει περὶ Αἰγίνης τι λῶν, μη κορος ἐπιδράμη μοι, ο νυν eriληφα, ἔργον. το- ἐν ποσί μου τρέχων, τουτέστι το πρωφατον τί δέ ἐστι τούτο η νίκη καὶ ταύτην θνοσω. 3 το τρικοπως ἐπι σταδίου τῆ μεταφορῆ κέχρηται ποτανον ἡ πετόμενον, M. τὰ ποιηματα εἰς πα- σαν διώνεῖται πόλιν, ἡ μετέωρον Ἀλλας το νυν παρὰ ποσι μυ-φλημα τοῖς νυντρέχον καὶ μετὰ σπουδης παραγινέσθω ταχὴ παρὰ τ' ἐμῆ γνώμν - ουτω το πραγμα πτηνον καὶ το χρέος γινέσθω, τουτέστι το ποιημα ταῖς ἐμαῖς τέ ναες -τε καὶ δι πόντιον δυνασδαι εἶναι. 6ωτατον καλῶν, πρόςφατον' ,πέγγυος γαρ η νίκη
43. Παλαισμάτεσσι γαρ ἰχνεύων δ Θεόγνητος καὶ Κλειτόμαχος θειοι του νικηφόροω 'Oλυμπιονίκης δε ὁ Θεόγνητος, ὁ κλειτόμαχος δὲ ἔσθμιονίκης φησι δὲ αυ- τον μη κατιλέπειν του της μητρος αδελφούς, ἀλλα κατ' ro τούτων βαίνειν. 9 τοῖς γαρ παλαίσμασι τοῖς πρου μητρός σου δείους μεταδιώκων καὶ ζηλῶν obra τὸν 'Oλυμπίε Θεόγνητον νικησαντα καταισχύνεις υτ την κλειτομάχου ἐν ' δμο νίκην ἀπο κοινου
33. Aύξων δὲ πάτραν Μεδυλιδῶν J φατρία ἐν Αἰγίνη Μιδυλιδῶν ἀποπιμδύλου προγονου ἐπιδόξου γεγονότος αυτω δ' ἐν ἄλλοις, --δao D δ' αὐτο γέννα, φησι. μαρτυρει δὲ καὶ 'Oμηρος 3 ω μὰν ἀμφοτέροισιν μον γένος δ' ει πάτρη,
ἀντὶ του φατρία ουν σου γένει τοῖς Μιδυλίδαις δόξαν προςωηκας. ὁ δὲ Οὐ - των δ Μιδυλιδων την φατρίαν αἴρων τον λόγον φέρεις ἐκεῖνον ον εἶπέ ποτε πιφιάραος, ηνίκα ἐθεάσατο ἐν ταῖς ἔπταπύλοις Θηβαις παραμένοντας τους υιους των πτὰ ἐπὶ θνήμαις, ora ἀπο οὐ ργους την δευτέραν ἐπάνοδον ἐπανηλθον οι 'Eπίνωοι τουτον, φησι, τω λόγον φέρεις, ω ἀριστόμενες, ον εἶπεν Ἀμφιάραος ἰδών θαρσαλέως πολεμου τας τους πιιγόνους κατὰ των Θηβαίων. δἐ ελει Ῥυῆ το γενναῖον ἐπιπρέπει δοσώζουσι - των γονέων ἀρετην. και σύ δἐ φησὶ, τούς μητρωας ζηλῶα τ' ἀμησει. η υτως - β δἐ άμφιάραος των 'Eπιγόνων μαχομένων εἶπε φύσε os συγγενες ἐκ πατέρων προθύμημα τοῖς παισιν ἐπιπρέπει 'Oμηρος - ' O γάρ μοι γενναῖον ἀλυσκάζοντε μάκεσθαι,
55. ον ν περJ τουτον τὸν λόγον εἶπεν Ἀμφιάραος κάτω εἰς τον Μ3. ων γὰρ μάντις ηπίστατο κατὰ τον μυθον τὰ ἐν π γ γινόμενα. -υτος ἐν τη πρώτη ἐκστρατεί τ κατὰ των θημων του Ἀδράστου καὶ αὐτος παρων των ἄλ- πάντων πανολε--δρ- παραδοθέντων αὐτον μόνον σχισθεισα ἐδέξατ η γ εἰς μάντιν των ἐν τῆ υιδ φυχων ἐν δ τν δευτέρι ἐκστρατεύσει ν κατὰ των θημων των ἀπογόνων των πρώηνεκεισε θανατωθέντων ἰδὼν τούτους ἐκεῖσε - κατὰ τον λδ. μφιάραος περαπεδέξατο τούτους και ἐνεκοίασεν - σώζοντας την των πατέρων συνων ἀνδρείαν καὶ ευγένειαν, καὶ μάλιστα τον υἱον αυτο Ἀλκμανα ενδα tae καὶ περι του Ἀδράστου, - πρώην με του στρατου λωλότος αὐτος μόνος ἐσώθη, νῖν δε τὸ ἐναντίον τούτω ἀπομησεται
δ Ex Goti sic oti Vulgo Μιδυλίδου, et contra sententiam et contra frammatica x Pindinem, ex qua esse debebat Μιδολιδα ab Iliad. , 354. Iliad. , am.