장음표시 사용
491쪽
οἶν - καὶ προςδοκητέον τὸ νικησα αυτον ἐν τοις προειρημένοις αγωσι, ὸμονόου ον ιπαUα καὶ κατ' - βαίνοντα του πατρος, -περ εἰκός εστι κα των ρων καὶ νων απων, ων χουσιν, Πλειάδες, μη πορρωτέρω μηδὲ μακρῶν τον Σχίωνα πορεύεσθαι αλλ' ἐγγυς τὸ δε σύντομον ςπερ γαρ των Πλειάδων ὁ 'Nρίων - αφίσταται Ουδε αἱ Πλειάδες νου ' ίων- ουτω καὶ τουτον πάρεδρον σεσθαι τ' νων εἰκός σνι το δεσμει ἄν ro Πελειάδων, o των προς νον Πρέων κεκλιμένων, -- πείων ἐπεο- δη- Λελας- των Πλειάδων πεπτηρ μωνυμα σπε πη' η τι πω εἰσι του ἄμπτου ελιτοτερ- των πων κα των τόπων ἐν οἷς εἰσιν αστέρες α γαρ Πλειάδες κατα πν
μενος το σύστημα των Πλειάδων εὐζωδιον θέλοι δ' ἄν δηλουν τουτο - τῆ μμεακῆδει συνάπτειν την Ἀσδροακην καὶ Πυθικην παι υτως ἄκολουθεῖν, - ταις Πλώσεν
εἰσι δε αι Πλειάδες ἐπὲ τ οπα του --ou. καὶ τε μεν πλειάδας καλεῖ πληθυντικως, τὸ δ Πληιόνην - μίαν τρεχέτω δι μετὰ Πλητόναν, ἄμα δε αυτο κύων. δο- κει γαρ κατ' αὐτον τον Πίνδ-- ἐρασθη και αὐσης ὁ Πρίων, και διώκειν αυτην ἐπιπολλοῖς χρόνοις υπομνηματα δε τούτων - δευς κατηστέρισε παρ δη φησιν 'O 'Nρίων ἐπιών ταῖς πλειάσι. πτειτα δε διατί ὀρείας εἶπε τὰς Πλειάδας καί τινες μεν εφα--σαν - μ σε σαν, - ο αστέρες υτοι Θέτη τ' ἐρόεσσα καὶ πλεκτρη κυανωπος, .
κλαυόν τε καὶ Ἀστερόπη δίη τε κελαινώ, Μαῖά τε καὶ Μερόπη, τὰς γείνατο φαίδιμος υτλας - Σιμωνίδης ὁ μίαν των Πλειάδων Μαιαν ὀρείαν προυπόρευσεν εἰπών - Μαιάδος - ρείας ἔλικοβλεφάρου κατὰ λόνος αύτη γὰρ K ληνης ἐν πεσσι θεὸν κηρυκα τέκ' ' μην.
τινες δε δε την των μωνύμων ἴλην απυωρουντες Ἀτλαντός φασι λεγομέναν πατέρας, ἐπειδη ἔκτη λ κληκεται κατὰ την του πατρὸς ὁμωνυμίαν - ἐξ ἰρους γεγενημένας ὀρείας προοπνρεῖσθαι. i δἐ καδ Πελειάδας αὐτὰς Ἀε, και πείας - αι γὰρ περιστεραι ορεια εἰσιν λδ δε ὁ Πίνδαρος ταῖς Ῥωππικίαις παν--εσθαι. rario 3i,
Phaenom. 5 Nempe Pindarim. Locum interpimetione adiuvi. Phaenom. 34 Versus sunt ignoti poetae versus est ignoti poetae, ab Ursin. Fram Lyr. p. 274. inepte cum fragmento Simonidis consarcinatus Vox cormpta rariumsti Coii Sehol. Ne n. I, 1.
492쪽
δια το ἐπι της Ουρας του σύρου κεῖσθαι, κατα φεσιν - υ, ως καὶ το πιε- ἔκατι, γἀντὶ του κλειούς εἶπε ὁ α ουραιας, - καὶ παρ' μηρο- μέν τε ψαύουσιν ἐπισσωτρου τρίχες ἄκραιουραῖοι. εἰ, καθ ἀπόγειον νεμον λέγομεν, Ῥύτω - ουρείας τος ουραίας ἀκουστέον τάχαδε ἀπὸ του συνόντος 'Nρίωνος τάς οὐρείας ἐν συστολη γενέσθαι πείας. βέλτιον ουν ἄποδιδόναι, ' μωνυμί - προςαναπαυόμενον τον Πίνδαρον ὁτως εἰρηκέναι η ἀπ της κυλ-
τούτο δε ἀντιπράσσει η τε αντίστροφος ' καὶ το μη μόνον θέρους αὐτὰς ἐπιτέλλειν, ἀλλα καὶ χειμῶνος. δύναιτο δ αν καὶ πείας λέγειν τὰς ρουστικῶς, τουτέστιν ορμητε- ωὰς δια o φευγειν τον Ἐρίωνα η δια τον φόβον των Ηρακλείων βελων. 19. κω μα α Σαλαμίς re δρέφαιJ ζητεῖται διατί δηποτε α περὶ Σαλαμῖνα εἰς τους περὶ πιμόδημον λόγους προςηκται Ου γαρ ηπου Σαλαμίνιος προ αντιαρυς γαρ αυτον Ἀχαρνέα φησὶ το δηρον Ἀρίσταρχος μεν ουν της Αἰαντίδος φυλος I- ναι Οὐκ ορδῶς δε φησι ο γαρ χαρνεις της Οἰνηtδος φολης εισιν οἱ ὁ περι Ἀσκληπιάδην φασὶν, τι εἰκός ἐστιν αντον εἶναι των την Σαλαμiνα κατακληρουχησάντων Ἀθηναίων εἰκος ουν αὐτον γεννηθέντα Ἀθηνησι τεθράφθαι ἐν Σαλαμῖνι Λίδυμος δέ φησιν, 3τι σως μεινον λέγειν, τε εἰς ωντα ανέφερε το γένος, -περ καὶ Μιλτιάδης
καὶ Κίμων καὶ Ἀλκιβιάδης καὶ Θουκυδίδης ὁ συγγραφεος ὁ 'Oλόρου ' Ἀσως ors
δια τιμης γον οι ἰάθηναῖοι τον Arαντα, - μη μόνον Αἰαντίδα φυλην ἀποδειξαι, Mὰ κώ κλίνην αὐτο μετὰ πανοπλίας κατακοσμεῖν, λόγον τε εχειν παγκρατιαστην ἀντα τἄνομόδημον του μ ιμωτάτι των πιληνων καὶ ἀνδρειοτάτου παραβεβλησθαι. θρέφαε υνη Σαλαμὶς κανη ἐστιν ανδρα μαχητηπι τίς ἀπόδειξις η ἐπιφερομένη. ai. 'E Teoίψ ἐν Eκτωρ πιανπος - κουσέ τούτο γὰρ μονομαχησας ελείφθη.aa. Ar αντος που σε ἡ 'σθετο τ πείρην, τε η Σαλαμὶς φέρει ἄνδρας πα- δους ως και 'υμηρος Tοι δε πληγης Φοντες, αντι του αἰσθομενοι. ἔοικε δε Πινδαρος το παρ' Arcino ρηθεν πρου Naηνας πονενοηκέναι εἰρησθαι πρις Ἀκτορα
Ελπομαι ἐν Σαλαμῖνι γενέσθαι τε τραφέμεν τε. εἰ μη ἄρα τις τ' είρ μεμαθηκέναι ποστησεται τον Εκτορα, ς ἐπιτηδείως η Σαλαμὶς ἔχει προς - των mo,ων γένεσιν ὁ δ νους τούτου γουν του την Σαλαμῖνα φέρειν ανδρείους την πειραν επεν ὁ Eκτωρ ἐν τ' ἔλω τ πείρον του ἱαντος. 25. Ἀχάρναι δε παλαίφατον φανερον ἐκ τούτου, τι Ἀχαρνεύς τον δημον ὁ νικηφόρος καὶ συ ουν Ἀκαρνeὐ τυηχάνων παθος ἀνηρ πέφυκας s η υτως Mois αι Fragmentum Pindari. M Sic Born. 3 Iliad. , sis. Mobsutae. D Rom.
493쪽
' χάρναι , θεν πάρχεις, απ' ἀρχης ς ευανδροι μνουνται 'Aχαρτα δε ηαος τῆς --τικης, δε η ὁ ιμόδημος. παλαίφατοι δὲ ἀντὶ του ἐξ ἄρχης λέγονται. .a6. Oσσα δ' ἄμφ' αέθλοις Τιμοδημίδαι τ οσσα θαυμαστικως αντὶ τουπάνω πλειστάκις ἐν τοῖς αδλοις οἱ προγονοί σου προεκρίθησαν. ιμοδημίδαι γαρ τα- τρία ' οθεν πρόγονοι του οδημον το δὲ προλέγονται, αντὶ του προκέκρινται. Oμηρος - Οι ἐν Ἀθηναίων προλελεγμένοι. - Ουτως ' ἐν τοις προ τούτου χρόνοις
a9. Παρὰ ἐν φιμέδοντι Παρνασν Παρνασος ορος της Φωκίδος τ' Πυθοῖ. φιμεδοντι δε καταερηστικῶς ἀντὶ του φηλου. - φησὶ δὲ ς των προγόνων αυ- του τέσσαρας νίκας Πυθικὰς εἰληφοτων. 3a. λλὰ κοριν δίων πο φωτων δ υλλα σύνδεσμος ἀντὶ του δῖ, και η υπὸ ἀντι της παρὰ, ν' - - παρὰ δὲ Κορινθίων ἐν ταις πτυχαῖς του -οπος, τουτέστιν ἐν Πελοποννησο ελαβον κτῶ νίκας, ἐπει κορίνθιοι τοτε ἐτέθεσαν τον ἀγωνα επτὰ ἐστεφάνους ἐν ' μμειν, φησὶν, ἔλαβον, τοι αἱ Ἀχάρναι - δεμοδημίδαι. 35. ' δ' oraeo μάσσον ἀριδμωJ τὰ δε οἴκοι ἐν ταῖς δηναις μειγνα ἐστιν
αριθμεῖσθαι, Mo υπερβαίνει πάντα ἀριθμὸν re νίκησαν ta . τίθεται δε ἐν Ἀθη- ναις -- ἀγων, τουτέστι τὰ 'Oλύμπια. 3 37. ον, - πολιται, κωμάξατε P τον ἀγωνα των 'Oλυμπίων η τον Αία, ανατίθεται ὁ γ ν συν φ ιμοδημω κωμάσατε και μετὰ κροσσίας μνησατε, εὐκλεως παραπέμποντες δια των ἡδυτατων μνων. - ουτω συν τῶν ἀπονοστησε απὸ της μία κωμάσατε ἀπὸ του--ου τὸ ἐγκωμι- νοητέοπι τουτέστιν μνησατε.
494쪽
Η ἐπωδὸς κωλων η - χοριαμβικον τρίμετρον υπερκατάληπτον. ὁ β ιαμβικον πεντασύλλαβον καὶ Ιωνικός ὁ ἀπ διαφόρου πης, εἶτα πάλιν ' πικος ὁ ἀπεμφαινων ' δια - λύσιν και συλλαμ . δύναται και ολον ς ἰαμβικον, παρακεχαραγμένον μέντοι δια τον τελευταῖον πόδα To: δίμετρον χορψμβικον κοπαληκτικόν. ' δοκεῖ αντισπαστικον εἶναι. - χοριαμβικον τρίμετρον ' βρ υκατάληκτον. - Ἀντισπαστικον τρίμετρον καταληκτικόν Tor μνικὸν μονόμετρον καταληκτικον δύο πυώλαφων as δακτυλικω τετράμετρον πονρὰ την ἐν ἀρχαις συλλαβην. Ἀφιστοκλε Ar ινητη. J θινα μία νησος των Σποράδων ἀντικρυ κειμένη της Ἀντιαm, ποικος των Ἀργείων εοικε δὲ βραδύτερον ἀποδιδους - πίνικον σπεύδειν γράφειν, σως o της πανηγύρεως κατεπειγουσης. 1. Is πότνια Μοῖσα, ατ ερ ἁμετέρα μητέρα εαυτου με την Μουσαν Πίνδαρος, μὰν ἔπιπνεόμενος ἐκ των Μουσῶν Ἐκ γαρ τοι Μουσάων καὶ ἐκπόλου Ἀπόλλωνος Ἀνδρες-Oao εασιν ' αντι του τροφόν - δια το ἀπκην αυτον α ων ἔγραφεν ἐπινίκων. ἄμεινον M, υτ προ νης' αὐτμη Μουσα -περ 'Oδυσσε ηυδηνῶ - Μητηρ - ωυση παρίσταται δ' ἐπαρπει. ἐζητηται δὲ, πως ἐπικαλεῖται την Μουσαν ἐλθεῖν εἰς την θιναν υπὸ του os υμνονασδηναι, και - τους νεανίσκους φησι μένειν, δι' ους αυτνην ἐπικαλεῖται, υκ ἐν αγίνη ἄλλ' ἐν Naμέ. ὁ γα Ἀσωπος - ἐν θίνη, αλλὰ περὶ Φλιουντά ἐστι καὶ ωμών. ὁ ἐν ουν Ἀρίσταρχός φησιν, τοι τον χορὸν πὸ της νίκης το ερον, υτσπαδιόν τινα ἐπίνικονώσαι η τον Ἀρχιλόχου καλλίνικον, ου καὶ τὸν Πίνδαρον μνημονεύειν δια τούτων - μἐν ' χιλόχου μέλος φωνάεν, και τα ξης μεταβάντος υν του χο- ρου εἰς την θινα και δελ-τος σειν τον πο ου Πινδάρου πεποιημένον εἰκότως πάλι - πατι γαρ μένοντ' ἐπ' Ἀσωπίω μελιγαρύων τέκτονες κώμων νεανίαι -δ' βούλεται εἰπεῖν, τοιουτόν ἐστι - γαρ ἐπι- - Ἀσωπο τον αὐτοσχεδιον μνον τεκν. μενοι χοροι ἀναμένουσι σε ἐν τῆ θίνη σόμενοι τον ὐπὸ Πινδάρου ποιηθεντα νικον. ὁ δ 3ίδυμος διηπατησθαί φησι τους πομνηματισαμένους τ ὁμωνυμ- των ποταμων ο γαρ Ἀσωποι πλείους, - να φασὶν ν εἶναι καὶ τὸ εν νων ὐε καλλίστρατος Ἀσωπιδα ἐν θων δύναται δὲ α ἐκ του ἐν Βοιωτέον ποταμου Ἀσωπου DRom. ---ον. B Rom. και Τωνος os μου. ἀ εἶτα πάλιν Ἀ-- - ἀπροφαινοντος ab Rom. ιμ- ν. Hymn. Hom. 4, a. a. IV sax Dribat . . m. si obmp. IX, coniicio φησιν.
495쪽
ακουεσθαι- των ἐξ Αἰγίνης χορευτων του Πινδάρω προςλιπαρούντων νεκα - γράφειν Ἀριστοκλει τον ἐπίνικον. υρομπαν δέ φησι Νεμεάδι, τουτέστι τῆν των ἐπινίκων υ αν. ἱερομηνίαν δε λέγουσι κατὰ σύντροσιν την ἱερονουμηνίαν - γαρ των μηνων -καὶ ἱεραί εἰσι του Ἀπω. νος, καθ ο αυτος δοκεῖ Dαι ν λί- λίσσομαι - - Μού- σαν δ ἐν ἱερονουμην- ἐλθεῖν εμεάδι, ἐν μολομεν μέριν τον εἰς την Λεμεακην νίκην μνον γράφειν. - δἐ ερον μην - θόλου λέγουσι κεκλησθαι, ἐν ταχέμεα αγεται ἱερομηνίαι δ λέγονται ι ἐν το μην ἱεραι μέραι ιαιδηποτε εοῖς νειμαναι τον - ημητριωνα μην φησι Φουλά -- λον ψηφίσασθαι η τους Ἀθηναίους ἱερομηνίαν λέγεσθαι, οἷον is ἐορτην δερομηνίαν φησὶν ἐν τούτοις Ἀπάντων -- ἀγόντων ερομηνίαν. γ εοικε δε ὁ Πίνδαρος νον ἱερομηνίαν λέγειν την των ἐπινίκων ἐπτη - γαρ ἐστι δημοτελης. ὁ νους ἰκετεύω σε, Ἀντιμοτάτη Μουσα, μετέρα μητερ, παραγενου μοι εἰς την πολύξενον νησον την των ωριέων των Ἀργείων ἄποι- κον ἐν δε τ' ἰερονουμηνίε της Νεμεάδος - ' εἰς την θιναν ἐπι γαρ των δώτων του Ἀσωπου ποταμου, τουτέστιν ἐν ται Θηβαις προ-ένουσιν - οι εανίαι οἱ των ηδυτάτων μνων τέκτονες καὶ χορευται, την σην φωνην, ω Μουσα, ἐπιζvτουντες.
πράγματος, η δ ἐκ φιλονεικίας ερις, η ἀθλονεικει, μάλιστα φιλει τους ἐπαίνους καιτους μνους των γα στεφάνων καὶ μετων ἐπιδέξιος και καλλίστη παδος η δ. γαρ ὁ και το ἐγκώμιον, φησιν, ἔπεται τοῖς ἀρεται και τοι στεφάνοις τοι του νικηφόρου.14. Tῶς ἀφθονίαν παζε ταύτης οἶν της δης - Μουσα, ἀνθονίαν δίδου
ἀπο της ἐμης διανοίας. 16. Ἀρχε δ' υρανωJ Αἰολικως ἀντὶ του πανου. καὶ ὁ ἐν Ἀρίστασο Ο ἄ- νου θυγατέρα την Μουσαν δέδεκται, καθάπερ Μίμνερμος καὶ Ἀλκμὰν ε ιστοφουσιν, ὁ δε Ἀμμώνιος προςτίθησιν, τι δια τούτο κρέοντα κέκλυκε σν Ουρανον, τι πρὶν κε νον βασιλευσα ουτος βασίλευσεν ηλλακται δὲ η πτῶσις, ἀντὶ του του πολυνεφέλου πανο θύγατερ εν βέλτιον δέ φησιν ὁ ' ἀκούειν τὸ λον Ovτ- - ---λυνεφέλου κρέοντος πανο θύγατερ, οὐ Λιός. κρέων γαρ υρανοῖ ὁ Ζευς, ιδ δὲ
ωα κάxλιστον, ω τοῖ πολυνεφέλου πανοῖ μασίλεια θύγατερ. is 'Eγω δ' ἐκείνων τέ μιν ὀάροις δ ἐκ των νεανίσκων, φησὶ, των μενόντων παρ' ἐμοὶ τον μνον κοινῶς σομαι μετ' δης γαρ καὶ λυρας ἀπηγγαλοντο or ἐπίνικοι ὁ δὲ νους θω δε ταῖς ἐκείνων των χορευτων φωναῖς και ταῖς λυραω κοινωστον μνον έσομαι. ao. Ἀαρίεντα δ' ἔξει πόνονJ ἀμφίβολον πότερον η πνινα τὸν Μνον ρει της
496쪽
χώρας αυτης οντα ἄγαλμα, ἡ τον πόνον ξει, τουτέστι - μνον, χαρίεντα ναντι τουεπίχαριν Oύτως ἡ χθινα, τις ἐστι χώρας ἄγαλμα, ἔξει μοι - μνον ἐπιχώριτι νυλλως. οὐδἐ χαρίεντα πόνον - παγκρατίου δια - βυμνων ξει μνημονευομενον η θινα η υσα αγαλμα της περὶ αὐτην πάσης χώρας η χαριεντα πόνοντο υμνον ἔξει η θινα η υσα της περὶ αὐτην χώρας γαλμα.at. Μυρμιδόνες να πρότεροι κησανὶ περι-- Μυρμιδόνων Ησίοδος μὶν οὐτω φησίν 'ma' ποκυσαμένη τέκεν Αἰακον ιππιοχάρμην-Aυτὰ ἐπερρ' ηβης πολυηοάτου μετο μέτρον, Μουνος ἐὼν παλι - πατηρ δ' N Ἀνδρων τε θεῶν τε, Osso εσαν μύρμηκες ἐπηράτου ἔνδο θι νησου, - ἄνδρας ποίησε βαθυζώνους τε γυναῖκας. O δ' mo β πρωτον ζεύξαν νέας ἀμφιελίσσας. Θεαγένης x δε ἐν το περ Αἰγίνης οὐτω γράφει Ἀλλοι δέ τινες πιθανώτερον ἔξηγοῖ
ται περ τούτων. πιλιγανθρωπούσης α της νησου φασὶ τους ἐνοικουντας αὐτην ἐν σπη-μίχνις καταγείοις διαιτασδαι παντελως ἀκατασκευου οντας, και τους ἐν γινομένους
καρπους εις αὐτα καταφέρειν, την ὁ ἐκ τούτων ὀρυττομένην νην ἐπι τὰ γεωργια ἀναφέρειν, ουσης ἐπιεικῶς πάντρου και ποπέτρου της νησον, μάλιστα δὲ των πεδινῶν το-πων αὐτης διόπερ ἀφομοιούντων αυτους, ως uo ταυτα πράττοντας των ἔξωθεν ἐρχομένων μύρμηξι, Μυρμιδόνας - ηναι. μεθ' ων συνομίσαντα ν τον Αἰακον τους ἐκ Πελοποννησο μεθ' εαυτου παρα ινομένους, ἐξημερωσαι τε και νόμους δουναι και σύνταξιν πολιτικαν , ὁ χρησαμένους αυτούς παντελῶς δοκειν κ μυρμη - γενέσθαι ἀνθρώπουςἀa3. Ἐν παλαίφατον ἀγοράν - των Μυρμιδόνων την πάλαι πεφατισμένην, τουτέστιν μονήν. ἀγορὰν και σύνοδον Ουδαμῶς βρισε καὶ ὀνειδισμοῖς ἐμίανεν Ἐρι--oκλείδης, ἀλλα τοὐναντίον καὶ προςηυξησεν - καὶ Oμηρος Ἀπει ου μιν μαυρότατος βάλ' Ἀχαιῶν - ωλα ἰσχυρότατος δηλονότι β Ἀλλως. δια το σον, φησι, μέρος, ω -υσα η - θινα, - ἐστι του, νε-ου τυχων κα1 την ἐαυτου μερίδα και σπουδ μυ-ον γε ' ἀνηκεν αυτῆR7. Παγκρατίου στόλω στόλω ἐν ' στάλσει. εἰσι δὲ oris παγκράτισταπαπα οντες καὶ τω θησέα φασι το Μινωταυρο παγκρατιαστικῶς ἀγωνίσασθαι Αριστοτέλης δὲ Αεύκαρόν φησι - Ἀκαρναν πρῶσον εντεχνον τὸ παγκράτεον ποιησαι. δὲ νους τῆ του παγκρατίου μῆ, τουτ ναρ λέγει στόλω, και ὁρμο τ περισθενεῖ καὶ πανταχόθεν συνεχομένη μαλαχθεὶς καὶ γυμνασδώς ἱκανῶς. των ὁ ἐπιπόνων πληγῶν καιτων ἐκ του παγκρατίου τραυμάπων των κατὰ τρο μεγάλην Nεμέαν βοηθημα καὶ ἴαμαυγιεινον φέρει δ' την νίκην ταύτην γαρ φάρμακον σχε τῶν πληγῶ ο γαρ νικη- σαντες οὐδ ει τραύματα χουσιν αισδάνονται δια το δεσθαι. x Haec mutila sunt a Fragm. p. 45. a 'Fποκυσσαμένη. 6 Addidi ut Meynius voluit. β Vulgo δη τοι cons Schol. Olymp. VIII, a. D lini επένης sed vetior est
forma a nobis recepta. De hoc .muelleri Aeginet. p. R. P. 4. et Passian. 7 inomana συνοικη
497쪽
3a Et δ' ων καλὸς ἔρδων τ' ἐοικοτα μορτε δ ε 3 τοεu- ων καλος Do ρόποις του Iδους σεμνύνεται πράξεσιν ὁ του Αριστοφάνους παῖς Ἀριστοκλείδης, οὐκέτι οἷόντε ἐστι περαιτέρω πλεῖν την μη πλεομένην θάλασσαν, αλλ' ἄβατον via πὰρ 'μααλείας στηλα τοῖς πλaουσιν. ἀρκείσθω, πησὶ, τουτοις τοι παθῶς καὶ το κάλλει καὶ τ νικῶν, καὶ μη ζητείτω τι πλείονα ἀγαθά' - γα ου δυνατον περθέσθαι τὰς πιρακλέους στηλας, ουτως οὐδὲ την ἀπο τούτου δοξαν. 38. Ηρως δεος re ἔδηκε ναυτιλίας ο φακλης διατί αντον ρε- -ἀδεον με λέγεται - στι της Ελλάδος προς, δούσης του Ἀπολλωνι καὶ ἐρωτώσης, πως δει τιμῶν τον Ηρακλέα μετὰ την ποθέωσι , εἶπεν ὁ θεός νυν με - ρωα, τ δε ἐπιούση - θεαν. δε νον γλος' ςτινας στηλα o ηρως καὶ δεος μαχλης της τελευταια ναυτιλίας κά του ἐσχάτου πλου στησε περιφανέστατα σημεῖα. - ἐν παρεκβάσει δἐ λέγει τι καὶ ἀνειλε θαλάσσια δηρία, οἷον το κητος λέγεται γαρ ὁ μα- ωλης διαπλευσαι τα δυτικὰ μέρη καν ιβύ. - ετ περαιτέρω, και θεασάμενος ἀπεμ, ρον το πέλαγος που του πλου δύο κιονος ἔστησε, - μεν τερον ἐν ιβύη, τὸν δε αλ- λον εἰς το τερον κλίμα τὸ δ ἐπάνας η μάρτυρος κλυτὰς ἀμφίβολον, πότερον της ἐσχάτης μάρτυρες ναυτολιας ι στῆλαι η κατὰ το πληθυντικὸν τὰς ἐσχάτας 3 μάρτυρας ἐμφανιζούσας θηκεν, τι μέχρις αυτῶν δει πλεῖν ἔστι δε καὶ περισπῶσαι το πλυ- τὰς is ν της κλυτης ναυτιλίας ἐσχάτας μάρτυρας τὰς στηλα ἔθηκεν α δε μα-
ωλεῖαι στηλα καὶ Βριάρεω λέγοντα ευαε, αδ φησε. . . . .
Στηλαί τ' Αἰγαίωνος ἄλος μεδέοντι θαντος ' 4a Υπερόχως δέ τ' ἐρεύνασε τεναγέων 3 3ωρικῶς αντὶ του περπους, οἷον περέχοντας καὶ μεγίστους. δε ἀπότασις αὐτου ἐπὶ του κητους του περὶ την πλιον καὶ τον Λαομέδοντα. τὸ δὲ ἰδίαν τ' ἐρεύνησεν ἔνιοι γράφουσι διά τ' ἐρεύνασε διηρεύνησέ τε δίον, αντι του αφ' εαυτολ οὐκ ἐπιτάξαντος Εὐρυσθέως, ἀλλα κατὰ τὸ φιλόπονον αυτος δι' εαυι οὐ πεύνησεν, θεν ην δυνατον ἐπανελθεῖν τινας καλλίμακος ' παῖρε βαρυσκίπων, ἐπίτακτα μεν ξάκι δοιά, 'Ex δ αυταγρεσίης πολλάκ. πολλὰ καμών, τουτέστι τα πάραδ- τενάγη δὲ λέγονται ι ωποι καὶ παραποτάμιοι φρύες, τοι
παρατεταμένη τις καὶ περέχουσα γη ουσα ' η ἀπο του τέγγεσθαι, τουτέστι βρέχεσθαι. 45 καὶ, αν φράδασσεν ἀντι του τραδιτην ε ἐποίησε καὶ δηλην, σως τίνος ἐστὶ πορευτ και γως τίνος χάλασσα πλωτη, ἐπιστησας τὰς στηλα αυτός. Θυμε, τίνα προς ἀλλο λαπών επιλαμβάνεται εαυτου, περαιτέρω 'ρκηκεν εἰς τους περὶ φακλέος ἐπαίνους τραπέντος, δέον λέγειν περι-ων προγόνων του νενικηκότος Αἰακοὐ καὶ πιλαμῶνος προςπέστεροι γὰρ ἴτο 'Hρακλέους του ἐπαινουμένου
7νεκεν Ἀριστοκλείδα ὁ μεν γὰρ is ητης ἐστὶν -περ Αἰακος, ὁ δε ρααλης Θηβαῖος.
iectivum βατον aut simila revatris. 3 Addidi ἐσχατας, in citro cardo armanentationis versatur.3 Vulgo ης σχάτης. Versus est pira poetae ignoti nam nomen eo logo, ubi Iamnam posui. excidisse maritiastum est. Vulgo erat: στηλαι h. steriam Ad μεδέονra sis, nescio an sermbendum μεδι--, in arerne, nodrearietar, remininn myonae ne Sed potest etiam dativus esse a verbo pendens, quod versu solisnu continebatur Fragna rao Selineidem coniicit γδ ..
498쪽
δίλη en δὲ πρὸς ἄκραν ἀπευθύνειν λέγων τον πλουν ἀπο των κυβερν - των ἐχομένων ἀλλων ἀκρωτηρίων ἀλλ' οὐ των προκειμένων, δέον εὐθυδεοεῖν κατα λιμένας ' τουτέστι , μῆ καὶ τον νουν περιφέρειν ἔξω του σκοποῖ τους ἐπαίνους ἄγοντα, αλλ' ἐπὶ τὸν ἐπαινουμενον πρέπει. - καὶ ἐποίσει ἐντόπιά τινα καὶ οἰκῶα Αἰακου σε φημὶ γένει τε Μοῖσαν φέρειπι το ποίημα δεῖ φέρειν ω θυμι Αἰακου σε ιγινηrης γαρ o τε ἐπαμνούμενος και Αἰακός. 'χλως. ποστρέφει τον λόγον προ εαυτόν ' νσδετο γαρ μυτ παρεκβάντος καί φησι τίνα πρὸς κραν ἀλλοτρίαν ἐκπλέεις, ω δυμέ; αντὶ του διανί-- Ηρακλέος νυν διηγῆ θαύματα ἐάσας τήτων Αἰακιδων λέγε μαλλον περιυ -- κου καὶ τούτου του γένους ἡ-ων πολέμων ' και εν τούτοις π Μουσαν την σην, τονυμνον φέρε.4s 'Eπεται δὲ λόγω δίκας J πεται δε του λόγω και ἀκόλουθον φαίνεται, ocτις λόγος της δίκης αωτός ἐστι. τί 'Iπεται; τι δει τους ἀγαθους πάντας ἐπαινῶν, ἄλλ' οὐ καλον ἐξ ἀλλοτρίων κοσμῶσθαι κατ' εLλειφιν δε εἶπε α πλειστα f Ἀλλως το ἐσλος ἀντὶ του ἐσλούς oia δίκαιόν ἐστι τους ἀγαθους παενειν τουτ δε προ τον Αἰακόν
φησιν, ὁτι δεῖ αὐτον ἐπαινεῖ γαθος ναρ ην. o καλοὶ γαρ ι ἔρωτες, φησὶν, οὐδὲ γἀρίστη η ἐπιθυμία, του ἀνδρὶ προς τειν καὶ προςφέρειν παινον ἐξ ἀλλοτρίων ἐγκωμίων και η ιδίων
53. Orκοθεν μάτευε ἐκ του δίου τοίνυν γένους νεύρισκε καὶ ἐπιζητε ταἐγκώμια και η ἀπο ου Θηβαίου ' Ηρακλέος πρόςφορον, οἰκεῖον ἔπαινον λαχες καὶ σεις, περ ὁ γλυκύτατόν εστι λέγειν, o ἀπ των ἰδίων καλων ἐγκωμιάζεσθαι ληοονω τουτο, φησιν, λαρες εὐδεων, κοσμεῖν του ἀξίους, is ' πρὸς αυτον λέγων κό
55. Παλαιαῖσι δ' ἐν ἀρεταῖς γέγαθε Πηλευς αναξ ετ η πάλαι τησὶν, μνεῖται ὁ Πηλευς καὶ μνεῖτο, o νεωστὶ οὐδε υπ' ἐμοὐ μόνον. o γαρ λέγει, νενυμ γέγηθεν ὁ Πηλευς ς νυν πρωτον επαινούμενος, αλλ' ἔτι πάλαι μνεῖτο. το e'Tπέραλλον αυμα ταμων ἀντι του ἐξαίρετον, ἐξέχουσαν καὶ περβάλλουσαν. μνσφερε
Πηλιάδα μελίην, την πατρὶ φίλο τάμε πείρων. ντιτάττεται δ τοῖς ' που ' ὁ με γαρ π Xείρωνός φησι Ῥηθηναι αυτην καὶ δο- δηνα Πηλέι, ουσος δε ὐπὸ Πηλέως φησὶ τμηθηναι δόξει δε ὁ Π δαρος δια τον Αἰγινητην αοίζεσθαι ν Πηλεῖ ο γαρ μόνος εῖλε τον γωλκὸν ἀλλα μετὰ 'Iάσονος καιτων υνδαριδων, - ως ἴστορεῖ Φερεκύδης ουτος δέ φησιν, τι Πηλευς μόνος και την' λκὸν ἐπόρθησε πολεμησας προς Υπαστον τον Πελίου παῖδα.6o. και ποντίαν Θέτιν κατέμαρφεν ἀντὶ του περιεγένετο αὐτη των ἐπιβουλων διωκομένη γὰρ π αὐνου μετέβαλλε τὰς μορφὰς οτε μεν εις πυρ, τε δε εἰς δηρια ὁ δε καρτερησας περιγεγονε περὶ δὲ της μεταμορφωσεως αὐτῆς και Σοφοκλης φησιν ἐν ρωαω-
499쪽
64. καί ποτε χαλκοτόξων Ἀμαζόνων Dχρω δέ τινι καὶ ἐπι - πολεμικας Ἀμαζόνας ἀπιοντι τψ Ηραsan συνηκολούθησε, φησὶν - προς την 'μπολύτην - τω ζωμηρα φθεν. Aχλως. περὶ του καὶ ἐπὶ τὰς Ἀμαζονας συστρατευσαι:Tελαμων --ητος ἀυνης 'φετέροις Ἀτάροισι φόως πρωτιστος ἔθηκεν κτείνας ἀνδρολέτειραν ἀμώμητον Μελανίππην,
Αὐτοκασιγνητην χρυσοζωνοιο ανάσσης.
ἔνιοι δε φασιν, τι καὶ Πηλεῖς αὐτοις συνεστράτευσεν, a rixo 3 δὲ πάντα τους ἐν τῆ Ἀργοῖ πλευσαντας Ηρακλει συστρατευσαι φησιν.
66. ο δέ μίν ποτε φόβος ἀνδροδάμας τουτέστιν ὁ τοῖς ἄνδρας δαμάζων
φόβος ουδεποτε δε αὐτο την ἀνδρείαν ἐκ των φρενων φόβος τις παυσεν Ουτω τῆ ἐκφύσεως ευδορί πα τις ἐπαίρεται καὶ μίγα φρονεῖ. δει ουν, φησι, καὶ τούτους ἐφ εαυ- τοῖς μέγα φρονεῖν ἐκ φύσεως γαρ ἀγαθοί. et r. 'πις δε διδάκτ εχ ει φεφηνὸς νηρ τουτέστιν Ουδεποτε σφαχως ἐπέβη τοι καλοις, καταψευδόμενος της ἐλπίδος πολλων ἀρετων πιεχως απτεται. ἰς Θηρος - ' 'Aλλὰ μετοκλάζει καὶ μ' αμφοτερους πόδας γε.s Maa- ου διαπαντος διομαλίζων, ως ὁ ἐκ φύσεως ο ἀγαθον περιπεποιημένος, αλλὰ νυν μὲν ἐπιτυπάνων, νυν δ' υ. ὁ γαρ φυσικην μεν οὐδεμίαν ἔχων ορμην οὐδὲ εὐφυειν, διδακτα δὲ πάντα, υσος οὐδέποτε φ δε ὁρμήσας συνετέλεσεν, ἄλλ' ἔπι πολλὰς ἀρετὰς ἐσόμενος ἀπογεύεται μόνον. - ουτω διομαλίζει, οὐκ ἐπιβαίνει, οὐκ ἐπὶ το αὐτόπραγμα σταται ὁ δε ιδυμος Ουδεποτε καταβας ἐπὶ πραγμα σταται, νέμεανεν ἐπαυτο καὶ ἐνεκαρτέρησεν, ἄλλ' εἰς noua καὶ rexis μετατρέπει. 3 ὁ δὲ νους - οςτις ἐξεπιτηδεύσεως καὶ μαθησεως ἔχων τα καλὰ σκοτεινός ἐστι καὶ ova ομοίως ἐκλάμπων, Ου ἀεὶ τα αυτ φρονῶν δελ ευμαρως μεταβαλλόμενος δια το σαθρον της ἐπιτηδεύσεως αφ' ετέρων εἰς τερα. Ibid. p. o4 Vulgo μετερας conexit Hemius Des Troicis Iliad ' 81.
500쪽
5. Ξανθος δ' Ἀχιλλευς, ταγὸν μένων Φιλύρας ἐν δομοις ἀπο της
μητρος, ἀντὶ του ἐν τοις του είρωνος ἀκουστέον παρὰ ἐν γα ' ηρυ μόνον παιδευεται διδασκόμενος την ἰατρικην, παρα δἐ τοι νεωτέροις καὶ τρέφεται παρὰ πιέρωνι. ὁ δε νους ὁ δὲ Ἀχιλλευς α μὰν παῖς ν αδυρεν ἐν τοις οἴκοις της Φιλύρας, και ταυτα δὲ μεγάδα καὶ συνεχως κατειργάζετο ξείαις βολαῖσι μάχας, των γενναιοτέρων ζώων, λεόντων τε και συμ αγρίων πληθος ἀναιρων διαπαντος δε ὁ Πίνδαρος μαλλον τὰ ἐκ φύσεως αγαδὰ των εὐδιδασκαλίας παραγινομένων προκρίνει το δε βρ υσι - ρον κοντα παὶ λων φησιν, - καδω σχυσίδορός ἐστιν -κη προς τὸ ξύλον του δόρατος συγκρινομενη η ἐπεὶ παις ην ὁ Ἀχιλλευς ἀνάλογον εἶχε το λικία μακυσιδηρον ἄκοντα, τουτέστι παιδικο δόρατι χρησατο. κατάλλη/- δε ἐξενηνοκοπι δει - εἰπεῖν, λεόντων ἀγροτέρων μάχας ἐνηργει, φλεόντεσσιν ἀγροτέρωσεν. Ba. Σώματα δε παρὰ Κρονίδαν κενταυρον του δε αὐτου σώματι ἐνεργων ' ιλ λευς ἄσθματος πληρης ξέτης ἄν κυνηγῶν θηρας φόρε παρὰ Κρονίδην κενταυρον, τοι - είρωνα ἐκ κρόνου - και --ας, - και Ἀπολλώνιος ἐν τοδευτέρου γ μαρτυρεῖ.
85. 'ολον δ' ἔπειτ' ἄν χρόνον τον θάμβεον τουτέστι τον παντα βίον τουτ ἐνηργει, καὶ των ανδραγαθημάτων αὐτον ἐθαύμαζον.63. κτείνοντ' ἐλάφους ἄνευ κυνῶν,την ἰσχυν καὶ την ταχυτητα αυτου διὰ τούτων παριστησε ποδώκης γὰρ .. τι τε συν το μηδε σύνας αειν μηδὸ λίνα περιε- πηγνυ, οἷς δολώσειε 3 τους δηρας ουτως ν ωος ἀνέμοις ερκεα δἐ τὰ λίνα φησὶ, τὰ περιφράγματα δολιων δε or δηρωντες τους δηρας τὰ λίνα λάθρα στασιν- τι δἐ --
95. ον φαρμάκ.ων δίδαξε μαλακόχειρα τουτεστι τον πρψοτάτην και ιαστικην ἔχοντα την διὰ των χειρῶν πιμέλειαν νομον δε . διανέμησιν τῶν φαρμάκων και την ἐμπειρίαν λέγει. 97. Nύμφευσε δ αυδις Pθαμοστόλησε τω Πηλει φησὶν, ο είρων την Θέτι υπεδέξατο γὰρ του δεους επι την δαῖτα το δε αυδις οὐκ ἐκ δευτέρου, Mia μετὰ ταυ- ταμ εναντίον γὰρ, ειυς πρός τι λαμβάνοιτο. 95. ἡνον τέ , φέρτατον ἀτίταλλεJ τουτέστιν τρεφεν ἐν τῶ ἄρμοδίοις αι προς-ουσι την Ἀχιλλέως παιδεύων φυχην.aox. Oφρα θαλασσίαις νέμων ριπαῖσι πεμφθείς εἰς ταυτα, φησὶν, ἀτίταλλε τον ' ιυιέα ὁ είρων ἁρμοστὰ αὐτο πάντα παρέχων, να πλεύσας εἰς Ἀλιοντ δορίκτυπον ἀλαλὰν των Αυκίων noμων τουτ δε οἱ μεν 'x εἰς την μά- των Vulgo νερ- Correxit Eeynius Us. aQ. a Vulgo δολώσει. Iliad. α 58. β Fragm. p. 444 vulgo Gleων θρεψεν Hoc loco delevi ἀντλως ab syni uncis tri