장음표시 사용
501쪽
ράσχοι γ ταῖς φρεσὶν is o διανοηθῆ ταῖς φρεσὶν υπηρετηθῆ διὰ των χειρων ἐνίοτε γαρ ἐπιδυμοῖμέν τι κατορθῶσαι, μη πηρετούμενοι ταῖς χερσίν ὁ δε Ἀχιλλευς ἐτράφη,
D' ὁπερ αν διανοηθῆ, δυνηθῆ δια των χειρων κατερτ ασθαι D' ουν καθίκοιτο αὐτῶν τον βασιλέα Μέμνονα νελ--312. ηλαυτὸς ἄραρε φέγγος ζακιδανδ το φέγγος καὶ η δόξα των -- κιδων τηλαυγης ἐστιν αὐτόθεν, ἐξ νωπον νυν ἔργων ἐκ της Ἀλωπι ρίστευσαν γαρ ἐπὶ της 'Iλίου or Αἰακιδα -- ωαὶ τρίτον ἐπὶ της Αἰγίνης δια το Αἰγινητας ε x αναφέρων τον επαινον ἐπὶ τον ἀθλητ. ἐκ της Αἰγίνης φησὶν αὐτο θρησθαι το κλέος. 114. δεῖ, τεὸν γαρ ωIμα τανιματα -- προςοικειοῖ τον νικηφόρον, προ- τον ἐν τι πρό - των Αἰακιδῶν ὁ Ζευς, δεύτερον δὸ τι του εμεαίου ἀγωνος ἔνορος ὁ πιυς, καδ' ἄν ὁ Ἀριστοκλείδης νίκησεν. ἀνάκειται δε - καὶ ὁ εμεακὸς ἀνων. Ἀλλως πιδανῶς, πει παρεκβέβηκεν ἐπὶ τους Αἰακιδας μνησας αυτων το κλέος, βούλεται πάλιν ἐπανελθεῖν ἐπι τὸ υμνον του αδλητου υκ πρόςλογον απόσπασμα ποιη- σας ἔκ του σου γένους εστι, φησιν ετ των Αἰακιδων διατί; συ γαρ ἀσπότης
της του γένους αυτῶν, σός τε Ἀγων των ωμέων.
ii 6. Ἀπιχώριον χάρμα κελαδέων δ το ἐπιχώριον καὶ ουιον αυτων των - μνητῶν χάρμα και ηδον. ἀνυμνων τον νικηφόρον η δὲ βοὰ των μούντων νέων συντ νικηφόρ Ἀριστοκλείδην πρέπει, τοι ἔκπρεπης πάσει ἔν τισι δε γράφεται συν τέ iis sto. προς φόμεθα δἐ εξωθεν την συν πρόθεσιν, ν' τ υν o. νέων λυμνος ἐκπρεπης ἐστιν. ogτως η δε sim του μου συμπρέπει το νικηφόρου ν Ἐριστοκλε m. Ii9. ' ς τάνδε νασο ευκχεεῖ προς έθηκε λόγ*J ς τη--γινα ευκλεους λόγου προς 'nκην ἐποιησε λαβεῖν δι' εαυτου και γὰρ ἄλλοι εμπροσθεν εὐκλειαν vτνπεριεποίησαν, καὶ αυτο δὸ δι' ἐαυτο προ ηθηκέ τι ει ευκλειαν αντη και σεμνότητα. τ δε θιάριον τόπος ετ ιγων δημόσιος, ἔνθα τα συμπόσια εψηται απὸ των θεωρῶν τῶν εἰς Ἀπόλλωνα πεμπομένων. D A - ἔστιν ἐν Αἰγίνη Πυθίου Ἀπόλλωνος ἱερὸν, εν ο ι ὸωροι διητῶντο ι τα δεια φυλώσσοντες θεωροι ναρ ι θεοφυλακες. o δὲ, ὁτι ἐν το του Πυ ίου Ἀπόλλωνος ἱερ οἶκός ἐστιν καλούμενος Θεάριον δι-το -- ἄρχοντας, ο καλοῖνται δεωροὶ ἐνταυδα διαιτώθαι συνέζευξεν ου' φησι λόγου εὐσεβεῖ καὶ τ Θεάριον, ταῖς ἀγλααῖς καὶ καλαις αὐτου μερίμναις οι δε ταις ἐμαῖς μεριμναις καὶ sola ἐμοις ποιημασι συνέζευξε τω ευκλεεῖ λεν, φασίν Hia. Eν δε πείρo J ἐν τε πειρα ναι, φησὶν, εκάστου τέλος διαφαίνεται 'D Vulgo παράπη. D Debebat optativus e seu sed nihil muto nova hie neve in proxime
502쪽
ου ἔστι γαρ γνωνα τον ἀνδρεῖον, ἐα μη ἐτέρφ συμβα καὶ περ γένητοα. - ου- τώς ο ις αν ἔξοχος γένηται, τούτου το τέλος ἐν τῆ πείριν ἀποδείκνυται τουτο δὲ απρος τον ἐγκωμιαζόμενον, - ουα ερι λόγου τὰ προς τα αὐτου δείκνυσιν. Ia . 'Eν παλαιτέροισι oςληπτέον ξωθεν παλααιός. λέγει δὲ υ ora γέρων. v ηλικίαν, οὐδὲ ναρ παῖς ἄλλ' -- ραγικός, λκαι παιδὶ καὶ γέροντι προπέρων τρόπους, πώ ομιλησαι λικίεν δυνάμενος καθ' ἔκαστον μέρος της λικίας. Anωα λείπει
τωμίστασαι. φησὶ δε δτι προς πῶσαν λικίαν --δίως προςοικειοὶ εαυτόν. u ου--τως Ἀπέσταται o νικηφόρος καστον μέρος των προλεχθεισῶν λικιων, ora μέρος ἀλα-χομεν πο βρότειον ἔθνος 1aq. 'Eλ δε καὶ τέσσαρας ρετάςJ Ἀρίσταρχος τρεις με τως καθ' λι- κων, - προεξηρωμηται, το εν παισὶν εἶναι παῖδα, καὶ το ἐν ἀνδράσιν ανδρα, καὶ τὸ ἐν πο ιοτέρως παλαιότερον. και τετάρτην δε φησιν ἐλαν ἀρετην - των ἀνδρωπων βιον τεταρτη ουν ωτιν ἀρετη αυτ προ αἷς ψηκεν - δει περὶ του παρόντος φροντι ζειν κα4 μ περ των ἐσομένni πάντων, ἀλλα προς- παρὸν δύνασδα αρμόζεσθαι o θνητος αἰ- - τεταρρογν ἀρετην ταυτην ψει, το και περ του νεστῶτος φροντίζMC. - οὐκ ἄπεστιν ὁ ἀριστοκλείδης, αλλὰ προς ταῖς τροσι, φησὶν - προκατείληχε, κώπη- τα και ταυτην τοπιέστε του παρόντος φροντίζειν ' η ἐν τωὐτψ πιι, απερ- ῶLλοι κατὰ
μέρη ἔχομεν. εὐέπω δε ἀντὶ του διδάσκει το παρον σκοπεῖν υ Μεσθαι- a132. αιρε φίλος ἐγὼ τόδε τοι πέμπω J ἐπεὶ σως οἷ προπίνοντες ελεγον - χαῖρε - ο αῖρ' Ἀχιλευ. 3 κἀγὼ τόδε τοι πέμπω, φησι, μεμιγμένον μέλι λευκῆ συνγἀλακτι, - μνον λέγω τὴν ὁμοιότητι δε χρηται τ' ἀπ σου μέλιτος καὶ γάλακτος -- τασορψ ἐπὶ του ποιηματος, καθ ἀποδεκεται τὰ σύσει γράφων ποιηματα - ἐκ πόνου τὸ γαρ -- φύσει παρέπεται ταῶς τικτούσαις, το δἐ μέλε μετὰ πόνου αἱ μέλισσα ἐργώ-- ζονται. Huππικως - τον -- φησι τὸ καλὸν καὶ δύνατον αυτου ἐπιδεικνύμενος. 135. κιρναμένα δ' εερσ' ἀμφέπει πό ἀοίδιμον η δρόσος, φησὶν, η του μέλιτος κιρναμένη προς το γάλα πsM το πόμα ἀοίδιμον, καὶ τ ποίημα ἄθεν ἀυλοῖς γίνεται και αὐτο θαυμάσι- οῖον ἁ τ γάλα του μέλιτε μιχθὲν χρηστον γίνεται, υτω καὶ τ ποιημα τοι αὐλοἷς ἐγκραθεν προςηνες γίνεται. ora'. ἰάλίσιν, τοι - τῆ ἰολίδι αρμονι γεγρομένων των ποιημάτων η καθ ή γένει ἐστίν Αἰολε- ώς Βοιωτός. η υτωρ τως ωρίοις φθόγγοις 3 ἰολευς - νωδεν ὁ Πίνδαρος, τι οἷ κατ αυτὸν θηρωχε --λέων --οι τυπάνουσιν, ἀπὸ Αἰολου του Ἀδάμαντος παιδός. 138. Εστι δ' αἰετος κυς ἐν ποτανοῖς - μετὰ πολυν χρόνον τῆς νίκης γεγραμμένου του ποιηματ- της βραδύτητος νεκεν κανῶς καὶ την εῖκόνα παρείληφεν. ρη λως ει καὶ ὀλως ὀψε, φησὶ, γέγραπταί μοι το ποίημα, δμως ς ἀετὸς τακέως προελθὼν πρευσέ τι και συνηρπασεν, οὐτως εν τὰ πράγματα τακέως συνηρποκα ηαι
i43. Ἀραγέται δὲ κολοιοι ταπεινὰ νέμονταιJ- δε λωίτεχνοι μου, φησι,
503쪽
κοχοιοῖς ἐοίκασι, κραυγάζοντες μόνον καὶ ταπει - νεμομενοι, οὐ δυνωπα δὲ διαίρεσθαι εἰς φου δοκῶ δε ταυτα τείνειν, Βακχυψη ην γαρ αυτοῖς καὶ ὐφόρασι ' πρὸς αλληλους. παραβάλλει Λαυσον μὰν ἀετο, κολοιο ὁ Βακχυλίδην.145. ιν γε ἐν ε υδρονου κλεους ἐθελοίσας της Mawυς της Μούσης ου λωφδ-εσθαί γ ένησι, των γεγραμμένων ἐπινίκων συλλαμβανομένης αυτ και -- του ληματος του αδλοφώρου ἐκ της εμέας καὶ ἐξ Ἐπιδαύρου και ἀπο Μεγάρων φασι γαρ - εν 'Eπιδαύρω αυτον νενικηκέναι. τίδεται δε ἐν 'Eπιδαυρο ἀγων ' σωληπι- των Ἀσκληπιαδων πρωτων θέντων, μετὰ ταῖς ὁ Ἀργείων 3 διὰ πενταετηρίδος τίθεται δὲ ἐν του ἄλσει του Ἀσκληπιου, ἄγεται δε μετὰ ἐννεα μέρας - σθμίων ' τὰ Μέγαρα υδε προάγεται ευδέως ταρος αρχομένου. ora δέδορκε φάος, τουτέστι λελάμπρυται ἡ δόξα το νενικηκότος και ἐν Nεμών μουλομένης - φησι, της Μώσης λειους λάμπει σου ἀρεν.
Η μοδο Ῥμοιως κώλων f, απινα μοι ἐστε πάντα τοι κωλοις της στροφης καὶ ἀντιστρόφου. 1. Ἀμιστας ευφροσύνα ὁ λόγος των πόνων κρίσιν λαβόντων καὶ συντελεσθέντων η υφροσύνη ἰατρός ἐστιν ἄριστος. o ἄριστος ἀντι σου αρίστη ora
504쪽
πο-σας τις νικηση, ἔχει την ει φροσύνην ἀρίστην ἰατρόν. oυτως ' η ἀρίστη εὐφροσύνη των τετελειωμένων καὶ πεπληρωμένων πόνων και σπουδασμάτω ἰατρός ἐστιν. 3. A M σοφαὶ Μοισῶν θυγατέρες αι δὲ σοφαὶ θυγατέρες των Μουσων,οδα καὶ ἔπαινοι ἁπτόμενοι αυτῶν - πόνων, b δια του συμάζειν δονης πληρουσι καὶ εὐφροσύνης, ἔθελξάν νιν τ νιν Ἀρίσταρχος ἐπὶ της εὐφροσύνης ἀκουει, -τε εἶναι τον λόγοH α δ των Μουσῶν δυνατψε αι δαὶ τουτέστι τα ποιηματα, πτόμεναι αυτην την προσύνην θελξαν την του ἀνθρωπου, ὁταν ἐγκωμιάζηται. εστι δὲ κυρον Ου γαρ θέλγεται ευφροσύνη αὐτη θέλγουσα τους νενικηκότας, οὐχ υπ' uo θελγομένη. αμεινον δε φησὶν ὁ Λίδυμος επὶ των πόνων ἀκούειν την νω ο γαρ μεθ' Ομηρον ἀκριβεύουσι την ἀντωνυμίαν. - καὶ πιπίδης Tοιγάρ νιν αὐτὰς ἐκ δόμων olam. ε ώ. -τε τον λόγον Dαι Ουτο - αι δαὶ δελξαν αυτούς τους πόνους, ἄπτόμεναι αυσῶπιola θέλγουσι κνη κακοπάθειαν ὐμνουσαι αἱ δαί. 6. οὐδε θερμον δωρ τόσσον γε μαλθακα οὐδ' υ- τα δερμὰ λουτρὰ, φησι, μάλακύνει κεκμηκότα γυῖα καὶ πεπονημενα, ἰσον η εὐλογία. 3 9 δ δε νους ὁλος οὐκ αν δε τοσουτον ἀπο θερμο ὐδατος η βαλανείου χαλασθείη καὶ μαλαχθείη σῶμα κεκμηκος, σον πο των παίνων ης μάλιστα της εὐφημίας της διὰ της κιθάρας ηδον συνάορος, οἷον συμφερομενη κοινωνοῖσα. 1 o. 'Fημα δ' εργμάτων χρονιώτερον βιοτεύει παντος εργου χρονιώτερόν ἐστι το ρημα, τουτέστιν O 'ος ' ori πάντα τὰ λεγόμενα η γραφόμενα χρονιώτερά ἐστι τῶν ργων τὰ μεν γὰρ ἔργα τω γεγονέναι παρηκοι, τὰ δε γραφόμενα ἰωνια παραδαδοται ποια δέ α αν μετὰ της ἐκ παρίτων τύκης τεχθῆ ἐκ τῆς γλωττης κάστωρ -
ἐάν γε χωρὶς παρίτων γράφηται ὁ λόγος, ἀπόλωλε καὶ ἔσβεσται, ἐὰν δε μετὰ παρίτων, μένει προς αἰῶνα εὐδια 'ν καὶ Καλλίμαχος - ' Ἀλιτε νυν, ἐλεγοισι δ' ενι φήσασθε λιπώσας
ora νοῖς - ὁ γὰρ διὰ τῶν λόγων παινος αυτῶν τῶν καλῶς πεπραγμέ-- μακρότερον διασώζεται καὶ μνημονεύεται, οῦπερ αν μάλιστα λόγος καὶ επαενος τετυχηκὼς Ἀαρίτων λέγηται ἐκ διανοίας συνετης. 14. ό μοι δέμεν Κρονίδ* τε Σει et καὶ Νεμέην J εμο εχ ποιησαι τὸ γὰρ ελ υτως ἀναβιβαστίοπι - μετὰ τῶν λαρίτων γράφειν το δε προηγούμενον του κώμου προκώμιον εἶπεν, ἐπειδη κωμάζουσιν ἐδοντες το ποίημα προκώμιον οἶν o του κώμου γραφόμενον δύναται καὶ λω, φησὶν ὁ Λίδυμος παντὸς του ποιουμένου
εἰς αυτον μνου τοῖτο τ ρημα προκώμιον erm iis προοίμιόν τι τοιουτον γένοιτο τῶν x Bacch. a. a Ver lectio est νυν, de si vide Ualch. Diatr. p. m. nisi delevi vocem ἀφίησιν, quae nata Videtur ex usitato φησίν. enisi ad mlhm T. I, p. 9o Ern. volebat ἴδια sed obest praecedens προς αἰ a. Fragm. 1ax Romana λει Ἀλλετε, es. aBenlleio male expositum, locum satis tuetur, ae me movet coniectura alchenarii ad Callina. p. m. ει δ' ἄγε νυν ἐλποισιν is Post χεῖρος excidit vocula Toup. in Suid P. III. p. 438. upplet ἐμοκὲ sed emst et alch scribunt χεῖρας, ἶν' ευφημοι. Pro novi Born. πολs eadem γένουσιν, Paod correxit oupius.
505쪽
εἰς αὐτον γραφησομένων μνων υπ' ἐμου, πιπησαι χαὶ ἄλλους ἄγωνας - των ἐξης ἐπομένων ἐπινικίων o νυν γραφόμενος λέγηται προ παντος κωμου γεγονώς δύναται δἐ καὶ ουτωρ των γραφησομένων αὐτου μνων π αλλων ὁ μος αν - προκωμιον. δὲ νους - ονπερ ὁ λόγον και παινον γένοιτο νυν μοι θεῖναι καὶ πληρῶσαι προκωμωντο τε ι καὶ - τῆ εμ- καὶ τῆ ιμασάρρου πδεν. Ἀλλως. μνου προκωμιον εἶπε δια o π χορευόντων μῖν λέγεσθαι τον μνον νεωτέρων τινῶν, προ δε της τούτων χορείας καὶ κωμασίας γραφηναι πο το ποοητο αυτόν. ὁ δε λόγος γένοιτό μοι ἐπιτυχεῖν προ που κωμάζειν του ἐπαίνους γράφοντι.
16. χέραιτο δ' Αἰακιδαν ὁ πυργον δος ρημα ο προείρηκε 'Pημα δ'εργμάτων χρονιωτερον, το ρημα τουτο τ ευπυργον του Αἰακου δος δέξαιτο - ἐστι δακαιον κοινον δὲ φέγγος εστ μεν χαι τὸν θιναν ἀκουσαι, ἔστι δε καὶ το ποίημα,
τὸ κοινον φέγγος γινόμενο ου γὰρ . ἐν ἀφανεῖ τ εργα ἀλλα φωτίζει κοινως. ρε-
ναρκεῖ δὲ, ποδαρκει κοινον φέγγος πης ξεναρκους δίκης η των Αἰακιδῶν πόλις παραδέξαιτο - ἐστι δίκαιον ξένους πυραδέχεσδαι καὶ ἀποδέχεσθαι. λ η υτω - της σῶς ἐένοις ἀρκούσης διαπιοσύνης κοινὸς - - λμος, ῶ θινα, πτο περιφραστικῶς η δικαιοτάτη ρ δέξαιτο δε τουτο Ο προπωμιον - τουτον - παινον πόλις κα λίστη αγινα, τις δια την MoςOυσαν πρὸς πάντας τους ξένους δικαιοσυνην καὶ φιλοξενίαν ποι- νος φθαλμος των πάντων τυπάνει.
μνεστρέφετο τ εαυτου μουσικη σεμνυνόμενος, συνεχῶς αν τούτ* τ μέλει καὶ ταύτη τη. ωδ προςκλίνας αυτον καὶ προςαγαγων ἀνευφημησε καὶ ἀνεβάλετο . γεγενημένην νακυν την ἀπὸ του Κλεωναίου αγῶνος του πέμφαντος πληθος καὶ μαδὸν στεφάνων, καιτον ἀπὸ τῶν πλουσίων Ἀθηνῶν καὶ ἐνδόξων νίκην, καὶ την ἐν ταῖς Θηβαις - λαείων καλουμένων 3 διότι ὁ παρὰ τον του Ἀμφιτρύωνος τάφον οἷ Θηβαῖοι συν- λη προθυμίε καὶ βουλησε τοῖς τῶν στεφάνων ἄνθεσιν ἐκόσμουν εἰς χάριν και τιμ. της - - νης - Αἴγινα γαρ και Θηβη ἀδελφαὶ ε ων α πήλεις νομώδησαν προςφιλης γαρ νατε ιγινητης και προς φίλους κων του Θηβαίους, ατ δη καὶ τὸ εὐξενον ἄστυ καταλαβὼν τὰς Θημας, δυνανθη κατ' aug. δεάσασθαι την του πιρακλέος αυλην, πάλιν τὰς Θηβας.3o. υωνύμων ἀπ' Ἀθηνῶν Γευδόξων, νομαστῶν ἄδηλον δἐ ποῖον ἄμ- ἐνίκησε πολλοὶ γαρ τελουνται, Παναθηναια καὶ λλοι εἶτα ἐπάγει, Θηβαις τ' ἐν ἔπταπύλοις, ως καὶ ἐν Θηβαις αυτου νικησαντος. ν δ καταλληλότερον εἰπεῖν Θηβῶν, is mωαὶ ἀπὸ Θηβῶν ἴπεμφας αὐτο στέφανον διατί; τι παρὰ τον του Ἀμφιτρύωνος -- μον ι Θηβαῖοι οὐκ κοντές σε τοῖς ἄνθεσιν ἐμίγνυον, τουτέστιν ἐστεφάνουν, χαίροντες D o loco Rom. μινικώειν, non πινι ολ Ad si si τέ a Vulso Hουμένην, Modo .
506쪽
διὰ τὸ συγγενεῖς εἶναι Θηβαίους Αἰγινητῶν Θηβαγα καὶ θινα Ἀσωπίδες, καί φασι Θηβαίοις πολεμουσιν 'A,'ηναίοις ἐκπεσειν λόγιον, τους συγγενεῖς ἐλίσθαι συμμάχους, δι τους Αἰγινητας ἐλωδαι τουτο γαρ εδήλου o ρημα. 3a Oυνεω Ἀμφιτρύωνος ἀγλαον παρὰ τύμβον Καδμεῖοι αντὶ πατρωνυμικου του Ἀμφιτρυοπίδου iv et ιτρύωνι αγεται ὁ γων. . δε' μηρος λέγει 'Tπερίονος 'mλίοιο, ἀντὶ τοῖν Υπεριονίδου - καὶ πιπίδης - 'υ σοι χρυσου ἀπωλεσ' Oιδίπους δ' ἐμέ, υσου ἐνεγκών ορμον εἰς Ἀργους πόλιν. Ου -- οἰδίπους νεγκε χρυσουν ρμον εἰς Ἀργος, ἄλλ' o Πολυνείκης, καὶἰδωκεν 'Eριφύλν ἔστιν - Οἰδιποδίδης δ' ἐμε, ' ο Πολυνείκης. Μύτω και τουτ ούνεκεν Ἀμφιτρυωνίδου 'Iόλαον γαρ εἶπεν χυτος γαρ 'Iφικλέους, ὁ δὲ Ἀμφιτρύωνος - δι αὐτο τοσσάδιον καὶ γυμνάσιον εἶναι Ιολάειον g καδως ὁ περ αγώνων αναγράφεται, ἄφάμενος ν οὐκ ' λάειά φησιν ἄγεσθαι 'u' ράκλεια oo αγμα - των πιρακλείων φησὶν ἐν το του πολάου γυμνασίω διακεῖσθαι περὶ τὸ Ου Ἀμφιτρύωνος μνῆμα, ενδα φησὶ καὶ τον 'ἔόλαον κεκενοταφησθαι το γαρ κατ' ἀληθειαν αυτου μνημα ἐν Σαρδοῖ εἶναι. 36. At γίνας ἔκα τί της ρωπος Αἰγίνης γυναικος ἔνεκεν, δια τὸ συγγενές ε Θηβη γαρ καὶ Ah α ἀδελφαὶ θυγατέρες Ἀσωπου του ποταμου, αφ' ων καὶ α προςηγορία των πόλεων προς φίλους - φησὶ, φίλος ηλθε, προς Θηβαίους ιννητης - ρένιον δὸ αστυ τοι το εύξεινον, ω κληῖσται δ' ἔπεσαν σανιδες, ' ἀντὶ του αἱ εἴκλειστοι, και πιιεηεσσα, τὶ του ευτειχης η ξένιον ἄστυ ταῖς Θηβαις η θινα, διότι Πηλευς και ελαμων, A ινηται ντες, τε μελλε στρατεύειν εἰς Iλιον φακλης ἐπεξενώθησαν αὐτέ- δι ἐποίσει, - ω ποτε ρω ν.4o. Συν ν ποτε ρω Φανδ συν- ποτε φακλει ἐν τοῖς νωτέρω χρόνοις ὁ γε ναι- ελαμων ἐπόρθησε την Ποίαν ἐπόρθησε δὲ - αυτ και τους νυν ἐν κώους λεγομένους νησιώτας, τότε δε κεκλημένους Μέροπας απὸ Μέροπος, ἔτι γε μην ἐπόρθησε καὶ τὸν μέγιστον καὶ ἐκπληκτικώτατον των Γιγάντων Ἀλκυονέα. τι δε Ηρακλης μόρ- δησ. τυν κω ἀπὸ της Ἀσίας κατιών, καὶ Θηρος μαρτυρεῖ ' καί μιν ἔπειτα Κόωνδ ευ ναιομένην ἀπένεικας. ελαβε δὲ καὶ ἄλκιόπην ἐξαίρετον την Εὐρυπύλου του βασιλέως θυγατέρα, ἀφ' ης πεν
Vulgo δι' o. Iliad. Θ, M. Alonaeon Fragm. 7. Sed Vala. Diatr. p. 52. docet veram lectionem esse raἰδιπου. eius oup. m. in Suid Praefat. 6 Erat utrovi loco δι α β Hoc est καθωφώμενος vulgo ὰφάμνω. Cererum vel sic locus foede Corruptus est. -- θῶς et ἀνωγροφε Teri verba videntur eius, qui vetera haec scholia excerpsit: -πι --ων aurernalictor est. Ni fallor, fuit olim: Πολεμων δ ἐν τ περ ἀγώνων, τούτων φωμενος etc. Eius operas pars videtur filisse et περ τῶν Θηβησιν - λεων p. csol Olyn p. vlΙ. 55. ex ili; haec ipsa
Petita puto atque ad librum mei ἀγώνων ducit Polemonis de lucta inventa narratio ap. Selint. Nern V, 9o et de πην ap. Schol. olymp. V. init. Cui Polemoni, si ut arbitror, idem est qui Περιηγητης et ιηλοκόπας, Sardiniae etiam, terrae Graecis parum notae, menti accommodatissima
507쪽
υἱον Θεσσαλον, ore παιδες Φείδιππος καὶ Ἀντιφος ἐν πλω στρατεύσαντες. λέγεται ἐπεπορθηκέναι διὰ τους ἄλκωπης ἔρωτας της πατρος Εὐρυπύλου του βασιλέως την Κῶ. 43. Και τον μέγαν πολεμιώτην ἔκπαγλον Ἀλκυονῆ ουτος Ἀλκυονευς εἷς τῶν Γιγάντων λέγεται --- 'ἔσθμὸν της κορίνθου συμβεβηκέναι φακλεῖ, οὐτας βους ' Ηρακλης ἐξ 'υδείας παρηλαυνε και της ἀκης αὐτη αἰτία ἐγένετο τ βουλῆ του Θεός πολέμιος γαρ ν τοις Γίγασιν. ου πρότερον ουν, φησὶν - ἀνετ ε τον Ἀλκυονέα φακλης, πρὶν τα αρματα αυτο ὐπὸ του Ἀλκυονέω βληθηναι - μετὰ γαρ τοσυντρίφωι αυτο ὁ εκα ἄρματα καὶ εἰκοσινέσσαρας ανδρας λιθω μεγίσrω, το τελευταῖον κατ' αυτο των λίθον ἔρριφεν - του ροπώλω ἀποσεισάμενος Ουτως ἀπέκτεινε τον
Ἀλκυονέα, καί φασι ει θαι τον λάθον ἐν 'o v. λέγεται δὲ τότε συμπαρεῖναι τῆ'φααλ. καὶ τον T. μωνα. 5ε. Aόγον χη ξυνιείς δ ἐπεὶ πτως οὐκ ἐξηγγειλεν ὁ Πίνδαρος τι ἐνικας ὁ Ηρακλης, αλλ' ἄμφιβόλιος αυτ παρεδηλωσεν - χη συνιώς τουτ o λέγω, φησὶν, τι ὁ Ηρακλης ἐλείφθη, απειρος μαρος αν - ουτος. ρ Maa- τον λορον τούτον, μη διαλογιζομεν- α νοων ὀφθείη - ἄπειρος μάχης - μη συνιεὶς τὴν τύχον καὶ τον ἐξ αὐ-της λόγον - με ρεζοντά τι καὶ παθεῖν οικε. φησὶ παρα τὸ 'Oμηρικον η αυνος Ἐνυάλιος ἔπαθε γάρ τι καὶ ὁ φακλης ἀποβαλὼν τους ταίρους παρὰ τουτο ὁ Πανικός φ ν δρωντά πού τι α παθῶν φείλεται. εἴη δ' ἄν ἀπὸ ταύτης της ὁμοιωσεως της περὶ τοὐπιρακλέα ἐλάττωμά τι νεγονος περιτὸν ἀθλητην ἐν ἄν - Ουσω γὰρ τον μοιρον λογον ἔξει η παραβολη. - γὰρ ὁ Ἐρα- κλης ἐπὶ μεν της ἀρχης ἐλείπετο, στερον δε-κησεν, οἴσω και ὁ αδλητης. -τε εἰκος
εἶναι αὐτὸν πεπτωκέναι η ἄλλο τι τοιουτον πομεῖναι.
53. - μακρὰ δ' ἐξενέπειν ἐρύκει με τεθμόςΓἈρίσταρχος εἰς νουμηνίαν
ἐπιοῖσαν ποκείμενόν ἐστιν αὐτω ἀπομυνα τὸν πίνικοπι πάντα γὰρ, φησι, τὰ περιτὸν Ηρακλέα καὶ Ἀλκυονέα μακρως διελθών κωλύομαι. πολ δἐ τεθμός ὁ νόμος του ἐγκωμίου ὁ νόμος - του ἐγκωμίου, φησι, κωλύει με μακραῖς παρεκβάσεσι χρῆσθαι δὲ Ἀμμώνιος μολογηκέναι φησὶ τὸν Πίνδαρον ἐν χρόνου τινὶ ἀποδώσειν τὸν ἐπινα κιοπι 3 ὁ νόμος ουν ουτος, ο διεστησώμεθα νώ τε και ιδεο αδ-- περὶ της - ρ ς, ιν η ποὁώσω, κωλύει με μακρὰ γράφεικ' ου γὰρ δώσω δι εποίσει Σῖραί τ'
ἐπειγόμεναι, τουτεστιν ἐπείγουσί με αι Nραι ὁ δε νους ἴτω τὰ πολλὰ δε καὶ μακρῶν δεόμενα λόγων διηγεῖσδαι κωλύομαι πό τε του καιρου κατεπείγοντος κω υπὸ του εἰωθότος δεσμου νενόμισται γὰρ τὰ τοιαυτα διὰ συντόμου λέγεσθαι.
ην οι μέν φασιν φους, οἱ δε Πειθους γεγενησθα θυγατέρα, τις φαρμάσσουσα τὸν Αία εἰς τὸν της μου πόθον κατὰ χόλον Ηρας ι Μνε- μετεβληθη, ω κέχρηνν τα ρωτικὰ σκευάζουσα γυναικες. εκ τούτου δε τὸ ἔρνεον πρ καλεῖται. υγγι υν τῆ
508쪽
τ' ἐπιθυμιον, λέπεσχόμην ἐπιδείξασθαι τον ἐπινίκιον ' συντελέσας δι τα περ νον Ηρακλέα λέγειν κωλύομαι, σπεύδων τελειῶσαι τον μνον εἰς ον μολόγησα χρόνον. 53. Eμπα καί περ ἔχειJ της αναφορῶς γενομένης περὶ τον μακλέα, καὶ εἰ τὸ μέσον ἔχω της ἱστορίας ποι μεσοπορω κατα την διηγησιν, μως ἀνθέξομαι, καὶ ουκέτι του λοιποῖ πίσης ἐκκόφω διὰ την νουμηνίαν. ρ ὁ νους δι' o ς υν, εἰ και πολυ o μέσον εχει διάστημα η της Αἰγίνης θάλασσα προς τὰς Θηβας, ἐπείγου και αντίτεινε ταῖς των ἐχθρων ἐπιβουλαῖς.6o. Ἀντίτειν' ἐπιβουλία ἰστέον τε o λόγος προς αυτον φιλονεικει προ εαυ-
των - τουτο λέγει ὁ Πίνδαρος αντίτεινε τοῖς ἐπιβουλεύουσιν, οἷον nota τοι ἀντιτέχνοις, μη δίδου λαβὰς τι παρεκβέβηκας. τ' ἐπιβουλί. αυτῶν ἄντίτεινε, ἐναντιου τοφθόνο, o ἐστιν ἀπόδος τον ἐπινίκων τ' ἄρισμένη Μέρτ. σφόδρα γαρ των πολεμούντων μῶς ἀντιδιδασκάλων και αντιτέχνων φανησόμεθα καταβαίνοντες καὶ διοδεύοντες λαμπρῶς, ἐὰν μη παρεκβαίνωμεν. σκεῖ δὲ ταλα αείνειν εἰς Σιμωνίδην, ἐπει ἐκεῖνος παρεκβάσεσι χρησθα ε δεν. 3 αδυπέρτεροι - ἐκείνων φανησόμεθα - μη παρεκβάσεσιν ἐπιμένωμεν, σφόδρα δόξομεν των ἀντιπολεμουντων περέκοντες καταβαί--.64. δονερὰ δ' ἄλλος ἀνηρ ἄλλος ἀνηρ ὁ βάσκανος, ἄλλος ἐχθρα την μυ-
του προαίρεσιν την κεν. καὶ ματαίαν φανη ξει. ὁ δὲ νους -- - αν ὁ τον φθόνον ἐν φθαλμοῖς ἔχων ἐχθρὸς την αυτου προαέρεσιν και την ἐπ' ἐμοὶ προωσκων κενον καὶ ματαίαν ἔχων καὶ τω σκοπὸν χαμαι και ἀσκόπως ἐνεχθέντα ἐν το της ἀδοξίας καὶ λύπης σκότου σκοτασδησεται ὁ βάσκανος. In ς. rτις δονεῖ μιν φησι, την αυτο γνωμη. ἐν σκότει κυλίσει τουτέστιν οὐδεν ἀνύσει φθονων ἐμώ, ἀλλ' ἀναποκρυβησεται ν σκότου καὶ ζόφω, κυλισθησεται αὐτὸς ἐν σκοτι φθονων.
66. Ἀμοὶ δ' ono ιαν ἀρετὰν ἔδωκε πότμος ἄναξ δυμ 3ἐ, φησὶν, ην δωκε
τάξιν ὀ δε- καὶ ειμαρμένη, ταυτην πεπίστευκα ὁτι και ὁ μακρὸς διαθέων χρόνος πληρωσε εὐμοιρον καὶ καλ- λη ουτως - δε ἔχω παρα eos δύναμιν ποιητικην,ευ ou οτι κατὰ την πεπρωμένην ὁ χρόνος ἐκτελέσει και ἐκλάμφει. 1. 'Eξύφαινε γλυκεῖα καὶ τόδ' αυτίκα φόρμιγξ ἐργάζου δη - καὶ πληρου τουν τὸ ποικίλον μέλος, ω γλυκυτάτη φόρμιγξ, συνον υδίων ἄρμονία, περ ἐστι προςφιλέστατον τη τε ιγων καιον κύπρ*. ινώνη δὲ τοπρότερον ἐκαλεῖτο φανα ἀπὸ Οἰνώνης τινός. 6. Ἀνδα εοκρος ἀπάρχει ἔνθα δη καὶ ἐν ' κύπρο- του πιλαμωνος
παις ηγεμονεύει. o γε μην - κατέχει τη πατρωα Σαλαμῖνα λέγω - ἐπει πατρὶς αὐτου η Σαλαμίς με ἐν 'Tλω τελευr. ὁ γαρ ευωρος ἐλθὼν μετὰ την ἄλωσιν 'Iλίου ἐν Σαλαμῖνι, καὶ υπονοηθεις υπὸ του ελαμῶνος - αἴτιος γεγον- του φόνου --αντι, φυγων κισε την Κύπρον καὶ ἔσχεν αὐτης την --ν. q. Ἐν δ' Εὐξείνω πελώγει πῶν τὸ γένος των Αἰγινητῶν μνεῖ τι πολλῶν τόπων πηρξεν ἔστι δέ τις ἐπὶ του υξείνου πόντου καλουμένη -υκη νησος, εἰς νδοκεῖ τὸ θιλλέως σωμα no Θέτιδος μετακεκομίσθαι - καὶ δρόμους τινὰς δεικνύουσι δια
Ita eadem, et sic deinceps aliquoties in scholiis ad lio carmen. Vulgo iam.
509쪽
τα του ρωος γυμνάσια. θεν κα ο Πωαρος φαεννὰν νησον πν ευχην μεταληπτικῶς Iπε- φαεινον γαρ τ λευκόν ἐστι. -υκῆ δἐ καλεῖται δια o πληθος των ἐννεοσσε3ώντων πνέων, το ἐρωδιῶπι φαντασίαν γαρ τ συνην τοι πλέουσι παρέχει ν Αλλως τω λεγομένην ευκν' ἀκτην ἐν το υξείνο πόντου, ἐν di πλεῖστοι ἐρωδιοι φαινόμενοι ἐκεῖθεν τοῖς πλέουσι μηνύουσιν αυτην αὐτη καλεῖται καὶ Ἀχιλλεως δρόμος, πειδημνηστευομένου του θιHέως - μιγένειαν ἀεθεῖσάν τε δια την αὐτου πρόφασιν εἰς Αὐλίδα, γενομένης ἀπλοίας τοις Ελλησιν εἰς Τλιον θελησαν σφαγιάσαι πἐρ ευπλοίας, και η Ἀρτεμιδος αυτην ἀρπασάσης - ἐπὶ αύρους της Σκυθίας τόπον ἀγωγουσης ἐπεδίωκεν ἐρῶν ὁ Ἀχιλλευς, καὶ συν-ολώύθησε μέχρι ταύτης της. νησο της λεγομένης
81. Θέτις δε κρατεῖ ΦθίψJ αντὶ του ἐν Φοιτ. Φύλαρχός φησι Θέτιν προς
ἐρωτικως δ εχοντα τον φαιστον προς την Θέτιν, Ου φάναι - δώσειν αὐτῆ εἰ μηαὐτ προςομιλησαι τρο δε αυτ οποσχέσθαι θέλειν μέντοι πλαεσθαι, πως δη, εἰ αρμόζει, ἐπεποιηκει πλα φ Ἀειώλεῖ σην γαρ αυτην ἐκείνου ἔλεγε του δὸ παραχωρησαντος ὁπλισαμένην - Θέτιν φυγεῖν τον δι-υ δυνάμενον καταλαβεῖν σφυραν λα- ρειν καὶ πατάξαι εἰς το σφυρὸν ταν Θέτιπι την δε κακως διατεθεισαν ἐλθεῖν εἰς Θετταλίαν καὶ ἰαθηναι ἐν το πόλει ταύτν τ απ' ἐκείνης Θετιδείου, καλουμεν' ἔοικε δὲ Πίνδαρος μνημονεύειν του θετιδείου, περι- ἐν πρωσω Φερεκυδης ουτω γράφει - 'Eπειτα Πηλευς πιετ εἰς Φθίαν, και Θέτιν ἐπι των Ἀπων τούτων ' ἄγων οἰκει ἐν Φαρσάλου αι ἐν Θετιδείω, o καλεῖται σπὸ της Θέτιδος η πόλις. ὁ δε νους ἴτως η δὲ Θέτις ἄρχει καὶ δεσποτεύει της Φθίας, ενθα ἐστι και - θιτίδειον ἱερον, ω και
παις αρχει της πολλης πιείρου, ἐν Ῥι ἔξοχοι πρῶνες καὶ πρὸς τροφην βοων ἐξαίρετοι τυπάνουσιν, ἐκ Λωδώνης - ἀσπν ἔχοντες και περαιούμενοι προς τω 'μνω πόρ. λέγεται i, τι μετὰ τα ἐν 'Iλίω ταύτης της. πιείρου ρξεν ὁ μοπτόλεμος. νυλλως. τὰ ακρα των δρων βουβόται πρωνες, ι καλλίστους οὐ τρέφοντες τόποι λέγονται γαρ ἐκ του γένους των του Γηρυονέως βοων αὐτόθι μεμενηκέναι, κλέφαντος παρ' ' ακλέος Αωρίνου τινὸς, ἀφ' ου και λαρινοι καλουνται ι ἐκει βόες, μνημην του γένος καταστησαντος ' προςητορίον φυλάττοντες. τ δε διαπρυσί. ἀντὶ του διηνεκει φησιν, οἷον απ'Ἀσης μέχρι πέρατος, Ῥυ μέρους της πιπείρου via ὀλης Ἀπειρ γαρ ἀντι του πιείρ. φησί βουβότα δε οι βουκόλοι Ῥουτρόφος γαρ η'-πειρος. 56. Παλίου δε παρ ποδὶ λατρείαν Ιαωλκόν δ ηὐδἐ κειμένην ' λκὸν προς τοῖς κάτω μέρεσι της Θεσσαλίας ὁ Πηλευς πορθησας δια τυν Ἀκάστου ἐπιβουλην δούλην παρέδωκε τοις Θετταλοῖς, τουτέστιν υπηκοον. Ἀστι δἐ η γωλκὸς της Μαγνησίας,
Vulgo θέλει, et supra φησὶν P. φωνα. D Fragm. Sturg. P. M. Par ex Taeta ad Lycophar. 175. emen sancium putat, me non assentiente. Sed ε Φθια legendum esse coniicit probabia
liter. Ultima ἡ πόλις perperant delet Hemitis ad Apollod. p. 795. ab Quos et Neptunus donaverat. s. 19. Alii aliter. V. Apollod Fragm. P. 116O.
510쪽
mις προς τοῖς τέρμασι του Πηλίου ρο- ῶται ἔσει δἐ η αἰτία τῆς δουλείας υτη 'μπολυro Φυγάτηρ γέγονε κρηδρος Ἀκάστου γαμετη, τις το Ιviri ἐρωτικως διατε- δεισα καὶ μη πείσασα συνελθειν αὐτον φθάσασα τοί κάστου - σεμνον ἡ βίαιον διέ- βαλεν. - κατακούσας και προφασισάμενος παγεν ἐπι τὰ ἀπέρημα του Πηλίου, κώωαταλείφας θηρίοις ἡποπεσειν -- ὐπαναχωρεῖ φασι δὲ τους θεούς της σωφροσύνης οἰκτείραντας τον Πηλέα μαεστον ξαποστεῖλαι - τὸν δε μάχαιραν ἔχοντα το Πηλῶδωρανασθαι - τὰ προςπίπτοντα τῶν θηρίων διαχρώμενος εἰς Θεσσαλίαν κατηλθε, και κατελθών κατεπολέμησεν καστον καὶ τὰν γωλκώ. 6 ο δὲ νους ἀλλὰ μην καὶ την
παρὰ τοῖς τέρμασι του Πηλίου ρους κειμένην ' λκον πηκοον - δούλην ἔδωκε νικη- σας ἐν πολέμ* δια τροπαίου ο Πηλευς, πρότερον ουσαν Μαγνησίας, καὶ αὐτην πέ- τάξε Θεσσαλῶς, εἰς προφασιν τιμωρίας ταῖς του , κάστου γυναικος Κρηθηιδος ἐπιβου--
Βαῖς ἀποκρησάμενος συνη γὰρ δολίως ἐπεβούλευσε το Πηλει. 95. '- αιδάλου δε μαχαιρεν Λαιδάλου μάχαιραν τον δόλον εἶπε μητικὸν γεγονότα εἰς ἀπώλειαν, παρόσον δολίης τεχνη χρησάμενος ἐπεβούλευσεν ἡ γαρ Λαίδαλος
ἐκ κρητης εἰς Σικελίαν ἀφικόμενος προς-ωκαλον βασιλεύοντα της ἄμμου, πείθεο τὰς θυγατερας Κωκάλου δε της π ης ποιησαι κατάρρουν, δι' o ἐκχυθὸν δερμον δωρ ἐπενεχθησεται το Μίνω λουομένω, καὶ τουτον τον τρόπον ἀπολωλεν ο Μίνως τούτου -
το τρόπ φησι κεχρημαι --ασσομ αφηκε γαρ αυτὸν ἐπι της ἐρημίας - άπάλούμενον ὐπὸ των κενταύροπι δι μετηλθεν αυτόν. καὶ πιθανώτερόν ἐστι - δε σύνδεσμον ἀντὶ το γαρ παρειληφθαι τῆ γαρ Λαιδάλου μαχαίρα ὁ Ἀκαστος αυτ. δόλον ἐφύτευσε Λίδυμος δέ φησι φάφειν δε δια o ω μεγάλου δαιδάλω δε μαχαίρ. δόλον ερτυσε, παρελόμενος αὐτου κρυφα, - χωρὶς ἀμυντηρίου ἄλο- πὸ των Κενταύρων φθαρ' ταυτα δὲ ἱστορουσι πολλοὶ ἐν ἀτὰρ δη καὶ ' Ησίοδος λέγων ουτως - γ',3 δέ οἱ κατα δομο αρίστη φαίνετο βουλη 'Aυνον ἐν σχέσθαι, - - φαι δ αδόκητα μάκαιραν καλην, ν οι ετευξε περικλυτος ήμπυηεις
'M. την μαστεύων ora κατὰ Πηλιον αἰπύωφ' ὐπὸ κενταύροισιν ἀρεσκοοισι δαμεω. δαίδαλον 3 3 εIπε την μάχαιραν δια το πό φαίστου κατεσκευάσθαι. ἐπιεικως τὰ Ηφαίστου εργα δαίδαλά φησι Ποίει δαίδαλα πόλλ' εἰδυίνσι πραπίδεσσιν. γε ὁ δὲ νους - Ατω, φησὶν 'Ἀκαστος τὸν του Λαιδάλου τρόπον ἀναλαβὼν καὶ την μεατο των δόλων μάχαιραν, ἐμπανατα - -το θάνατον, ποτι αιδάλου ευ ξίφος, αλλ' ὁτι τον δόλον ἐώκει το αιδάλω ὁ Λααστος. 96. Ἀλαλκε δἐ είρων και - μόρσιμονJ αμφίβολον πότερον το μόρσιμον ἔκφερε κα εξω φερε τον κίνδυνον καὶ τον θάνατα αὐτ τον πεπρωμένον, η οἷον αὐφερε καὶ ἐπεδείκνυε o πεπρωμένον, τουτέστιν ἐξέφερε καὶ ἔσωζε των κινδύνων. ὁ δὲ νοῖς - αλλα βοηδον πων πείρωνα τον ἐχθρον τιμωρησατο καὶ υσως - της πεπρωμένης διεσώθη τον κίνδυνον διελθών.R Frasin. p. 444 Rom. πεσθαι. a Vulgo Λαδάλου Iliad. ' Mi.