장음표시 사용
531쪽
σις' ος τὰ ἐξῆς ἱστορουμενα περὶ του Μαντος. καθόλου η σοφία ει το λέφαντον νουν τῶν ἀνδρωπων. λη ουνως η δὲ σοφία και ὁ λόγος ικανός ἐστι τινα παρα- πείθων ποκλέψαι τὴν ἀλωειαν τυφλον - καὶ ἀνόητον τορ ἔχει ὁ πολύς των --δρῶν πλος. βούλεται ι το δημωδη λέγειν. 35. Εἰ γὰρ ν αν ἀλάθειαν εἰ μεν ἔνιοι μοῦν ανέγνωσαν αὐδασέως, ἀντι του την αυτου βέλτιον δὲ φιλως, - καὶ ιονυσιος ὁ του αρμίδου Aλως. εἰ γαρ ην την Θυσαν καὶ δέουσαν Ἀλωειαν πάντεις γινώσκειν, ου ἄν οὐδἐ ὁ ως τωναριστείων ἐστερηδη, εἰ μη διὰ την των κρινάντων κλων ἀμαθία καὶ δια την ὀργην νέπηξε κατὰ των φρενων μυτο τ ξίφος. 3'. ευρὰν ξίφοςJ λευρον οἱ μεν τ πλατύ- βατιο δ το πλάγιον ἀκούειν, ἔνανοσωμεν σιδεο αδ μυτ πλαγίως εχον, ἄλλα τω κατὰ την πληρον πλαγι- νε θέν. οὐσω γα και ο ὐφορίων την πληγῆν πεστη--' Πλευρά τε καὶ θώρηκα διήρικεν ἰνίου αερις. του δε ον κράτιστον καὶ ἐξης, ὁ νους Οὐτως- αντινα παρον αἱ του Ζεφυρου πνο ι πνρανδο Μενελάν - δάμαρτα κομίσαι εἰς λι- πιμηρος 3 -δρων δ' υ μέγ' ἄριστος -- ελαμωMος - - O ε' Ἀχιλεῖς πνιεν. 44. Ἀλλώ κοινὸν γὰρ ρχεται πάντες γαρ ἀποθνησκομεν καὶ ο αξιοι πιο μη καὶ το κυμα, φησὶ, του δου νέπεσε το ἀδοκητω, του μη δοκοῖντο νυν τελευ--τησειν, ἀλλα μετὰ ταυτα ἐξαισνης ἐμπίπτει ὁ θάνατος. η ἀδόκητον κέκληκε --δοξον, δοκέοντα δε - ενδοξον δοκεῖν γὰρ καὶ δοξάζειν ταὐτόν. ἐπει - ὁ θάνατος σετον ἔνδοξον - τον δοξον συναναιρει, συ ὁ μεγάλα κατεργασώμενο προ αἰων παρακατατίθεσο νην μνημην δια των πονημάτων. 3 λλως. δόκητον τον νεώτερόν φησερο οὐ γὰρ προςδοκ ταχέως το ἀποδανεω δοκέοντα δὲ τον πρεσβύτην προςδοκα γὰρ τὸ ἀποθανειν. ἐμπίπτει, φησὶν ὁ θάνατος ὁμοίω καὶ πρεσβυτέροες καὶ νεωτέροις τοδε σύμπαν της διανοίας τοιουτόν ἐστι τὸ μεν αποθανεῶν και τοι νεωτέροις - τοις πρεσβυτέροις ἐμπίπτει ' ἐκείνων δε η τιμη και η δόξα αύξεται,- αν η Μοῖσα αὐξηπροπον ἐγκωμιαστικὸν λόγον βούλεται δε εἰπειν - τι ἀθάνατος η μν- των ἐγκωμιαζομένων.
μιά φησι, θεὸν δ την Μουσαν. ὁ δε νους τούτων δὸ τιμη γίνετα τεθνηκότων, - ανδεις αύξη ' λόγον, τουτέστιν ὁ ποιητης ἐμπνευσθεὶς υπὸ των δε- τινὸς δι τὸ πιθνακότων προς τὸ ἐξης. 47. εθνακότων βοαθόων P - τὸ εν ἀκουστέον πρι τού 'Eπει πράθε, καὶ γραπτέον - o b μολεν, - ίδυμος, ε και - εν ἀπὸ του πιθνακότων σως του μάθεν ἀναγινωσκιι τὸ δε λον τοιοῖτοπι μολε παρὰ μέγαν ὀμφαλὸν πυκὰλπου χθο-- ος Νεοπτόλεμος, Πριάμου πόλιν ἐπεὶ πράθε τεδνηκότων δη των βοηδων ἐν Πυθίοις δαπέδοις κειμι. Ῥοίων δε βοηδων των περι τον Εὐρύπυλον, ους αὐτώ μ οπτόλεμος
532쪽
ρ συα ν' ἔκαστος διαφέρομον διαφέρομεν, φησὶν, ἄλλο αλῶ ων ν ρύσει' ου προς πάντα πάντες εὐφ.υεις ἐσμεν, ωλ' ἄλλοι περὶ ἄλλα υλλος γάρ τ' re λοισιν omne ἐπιτέρπεται ἔργοις. το Ἀσειν πάντων ἀγαθων ἔνα καὶ παραμεῖναι αυτο μέχρι τέλους ἀδύνατον. 55. Θεαρίων, τὶν δ' ἐοικότα σοὶ δε φησὶν, ω Θεαρίων, η τὰ καιρὸν ευ-
δαιμονίας ἄρμοδιον δωρεῖται, τι γεγηρακότι ανακουφίζεται σοι το γηρας ταῖς του καμδος εὐδοξίαι
5 . Τόλμαν τε καλων ἀραμένοJ λως ἀποδέκεται ὁ Πίνδαρsς τνη μετὰ συνέσεως τόλμαπι όλμα τέ μιν ζαμενης καὶ σύνεσις πρόσκοπος ἐσάωσεν - η με σύνεσις προεπισκοπουσα πῶς κρησεται, η δε τόλμα πείρησις ουσα θαρραλέος γαρ ἀνηρἐν πασιν ἀμείνων. 3 89. αεῖνός εἰμι σκοτεινον απεχων όγον ξένος εἰμὶ, φησὶ, των Αἰγινητῶν, τον ἐπισκοτοῖντα ψόγον ἀπέχων Ουδείς με φέγει, τι ἐπαινῶ τους Αἰγινήτας ' οὐ γαρ πολίτα ο νας μαντο δια τουτο ἐπαινῶ προπαρίζεσθαι γαρ ἄν δόκουν δε σκηνώκειότητα ἐγκωμιάζων 'O ἄρ ἐξ otas ποτι μωμον παινος κίρναται - νυν δε υκ οἴκου ἐπαινῶ αυτούς - διὸ ου φθονησομαι. Αίδυμος δε, οὐδένα εξω, φησὶ, παιδνι τουτ ου ἀλλότριον του Πινδάρου, αλλὰ πολύλ- γαρ αυτ τοιαυτα εἴρηται τουτοδ λέγει παρῶ εἰώθασιν αἱ πολῖται ἀει δονεῖν τοῖς κατά τι προέκουσι διὰ τουτό φησιν ο Πίνδαρος ξένος Din και τον σκοτεινον ψόγον ποθεν πειπι καὶ Ουδ α φησὶ, ψέξω, μαλλον δε το κλέος - ἀληθες ωςπερ δατος ροὰς εἰς τον φίλον ἄγων ανδρα αἰ
φει αυτὰ, vir ω κἀγὼ τὰς του μου ροὰς - πον φίλον ανδρα, παινέσω και ἀντωτο λως ς ὁ δε νους ξένος ἄν λέγω τἀληθῆ, του δόνου ἐκτος - των πολιτῶν. εμφυτον γὰρ τοι πολίταις το ἀλληλοι διανθανεῖν και -περ τὰ ωατα πετηγὸς ἀφαλστως, οὐτω καὶ ἐν διαπορθμεοσω - ανδρος την ἀρετην τοις μνοις κα την περὶ τους
αγῶνας αυτο ευδορέαν ἀμυδῶς καὶ ληθῶς πρό No γάρ ἐστι τοῖς ἀγαθοῖς καιανδρείοις ὁ μετὰ τῶ ἀληθούς ομνες. 94. - ν δ εγγος Ἀχαιὸς οὐ ψεύσεταί με ἀνηρ J A αιὸν ανδρα ao Nπειρώτηπι η αυτον τον Νεοπτόλεμον η εν των ' Ηπειρωτῶν πιαιὸς γὰρ οὐ καθάπαξ ο'Ηπειρώτης, αλλὰ Μυρμιδώπι Ἀχαιοὶ γὰρ ι απὸ της Θωσαλίας ταχθέντες υπὸ Νεοπτο- λωψ ἀπεπλάγχθησαν εἰς τὸν Μολοσσίαν καὶ κατοκησαν εἰς την πιπειρον οὐ μέμφαιτ ε αν ουν με Ἀχαιός ἀνηρ ἐπὶ τῶν ' δοκεῖν μικρολόγον παρεσπακέναι ὁ Νεοπτόλεμον, τι εἶπον αυτὸν περὶ νεῶν μεμαχησθαι καὶ α τουτο ἀπολωλέναι καθόλου γὰρ ἀπάλπεῖσθαι βούλεται περὶ του Νεοπτολέμου θανάτου προς τους Αἰγινητας ἐκεῖνοι γὰροντιῶντο τὸν Πίνδαρον, τι γράφων --οῖς τὸν Παιῶνα εφη Ἀμφιπόλοισι μαρνάμενον
μοιριῶν περι-ιμῶν D ἀπολωλέναι. ἀπολει μενος γάρ τι ἀντειςηγαγε τοὐτο ὁ Πίνδοι-
533쪽
ρος, τι οὐκ ἔφησε περὶ in μάτων προνέναι του Νεοπτολέμου την μάθ, αλλα περὶ των νομιζομένων τιμω τοις ελφοῖς δ υν λέγει, μουσῶ ἐστι παρῶν δέ τις ἐνταπι -δωναῖος οὐ μέμφεταί μοι ως ἐνυβρίσαντε το εοπτολέμν. - ουτως εγγυς μοιρονόμενος και -ούσας αὐτος ο εοπτόλεμος, ων εἶπον, εἰσερος Ἐπειρώτης, οὐκ ἄν μέμφοιτο 95. Ιονίας περ ἁλὸς si κέ-ν δοκεῖ ὁ εοπτόλεμος τυ του πατρος ἀρχώδιοὐέξασδα των Μυρμιδόνων καὶ ἡγησασθαι ἐν ρο- ουτοι δὲ καὶ Ἀκαιοι ἐκαλουμ- το, καθά φησι καὶ Oμηρος - Μυρμιδονες δὲ καλουντο καὶ ' -ληνες καὶ Ἀχαιοί. Ουνοι δὲ κατὰ τω γόνιον πόντον κησαν, καδα καὶ αυνος Πίνδαρος σημαίνει λένωπι oπτόλεμος δ' Ἀπείριν διαπρυσον, βουβόται τόθι πρωνες ἔξοχοι κατάκεινται Λωδώνα- θεν χόμενοι προς ἔμιον πόρον ora ἀεν- ἀμφίβολον πότερόν φησιν ὁ Πίνδαρος, μη μεμφθηναι ἄν πο των Αἰακιδων Ἀρκενον - οντα μη - ποτε κατα -- πτολεμου εἰπεῖν καὶ oτι πρόξενος - αὐτοῖς ἐπ' οὐδενὶ μεμφθησομω θαρρω γαρ αυ- τοῖς ' οἷον ουδείς με μέμφεται ' η πεποιδότα τη προξενί. 6 - -- Ηπειρωτας επιστευ και τῆ συγγενεί*, ην ἔχομεν Θηβαιοι πρὸς τους θινήτας διὸ - μέμφονται
97. Oμματι δέρκομαι λαμπρόν ἐν τοῖς ἰδιοι δημόταις καταπανης -- ως α ουδεν ἐνεχόμενος ronos πράγματι. λκαι ἐν τοῖς ἰδίοις ' μου πολίταις - οπυπερλαμπρον καὶ περοπτικώ, ἀλλἀ μέτριός τις καὶ χρπτως τυπάνω. η δὲ περ συναπτέα το βάλλων, ν' - α περβάλλων. - Ουτως ' οὐδὲ μην ἄλλως, φησιν, ἐν τοις πολίταις περοπτικός in και πέρογκος, οὐ προςβλέπων του πολίτας ομματι Ἀμπρου και ηερηφάν. αλλα προςμειδιῶντι καὶ προς-ει, -τε καὶ δια τοὐτο ἄμεμπτος δεαε 98. Bέαι πάντα ἐκ ποδος ἐρύ-σαις διάγω, σνντι, κατὰ τὰς Θηβας μετρο ζων, τα βλάσφημα καὶ υπεροπτικὰ ἐκποδὼν ἀφελκύσας, τοι μακράν μου χωρίσας μεουτως' ουτω, φησι, ζω, τὰ μιαστικὰ πάντα ἐκ ποδων μου ἄρας τουτέστιν Ουδένα μιαζόμενος ζω. 99. Ora λοιπος υφρων ὁ δὲ λοιπὸς χρόνος προς-ποι καὶ μένοι πρε- ων
Patet autem in nonnullis scholior am exemplaribus πόντον, in aliis πορον scriptum surae, et πορον librario ut variam lectionem annotatum fuisse quam utpote veram recepi. . M uls ιεροῖς, quod eanem avi tum ex priori scholio, quod olim ad s. ω legebatur, turn ex chol. Nem. VI, 5.
534쪽
1o3. Εὐξενίδα πάτρα δε Σωγενες προ αυτον τον Σωγένη ἀπέστρεφε τον λογον Εὐξενίδην δὸ πεν ως ἀπό τινος Εὐξένου της λης φατρίας ἀφηγουμένου, emoπάδας καὶ Ἀλευάδας rina παλειν τους Θεσσαλους, καὶ Ἀμμενίδας τους ἐπὶ Σικελι*. η υξενίδας ἀντὶ του εὐξένους πανταχον δὲ τους Αἰγινητας φιλοξένους προςαρο- ρευει, καὶ νυν ευξενίδα ἀντὶ του ευξενε- -λως φατρία ἐν γων ἀπο κένου, ἀπεστιν ὁ Σωγένης ο δι λόγος - Σωγενες, πομνυω τῆ υξενίδα πάτρ , μη τέρμα προβις θοὰν ρσαι γλωσσαν, ως ἄκοντα Qxoπάρηον τουτ δε ἀπο τῶν πεντάθλων μετενηνοχε των το ἀκοντιον παρὰ το ἄρισμενον τέρμα βαλλόντων διὰ τῶν ἐξάδλων η γινομένων. Ἀγω, φησὶ, καθίημι του σκοπου. η γλωσσά μου ἐπὶ τον σκοπον νηνεκται,οα περπέπτωκε το τέρμα, ω ακοντιον τουτ δε εἶπεν, ἐπειδη πεντα θλός εστιν ὁ Σωγένης. ὁ νους ' μνυμι τῆ φατρω των ε ξενιδων, περ σου λεγων μη -περ ἀκοντιστα - δι' ἀπληστίαν ἰσχύος περρά AEυσι τω τέρμα καὶ το ἄρισμενω, καθ ο δεῖπεμφαι, - κἀγώ την ἀληθειαν. 'xo6. 'O ἐξέπεμφας παλαισμάτων αυχένα I ἀπω τῶ πρὸς αυτον λόγου εἰς τον περ αυτου μετεστη -τις ο Σωγένης τῶν του πεντάθλου ἀγωνισμάτων ἐξέπεμ νἐαυτοῖ- γυιον ανε ιδρωτος πρὶν ἐπιπεσεῖν την του λάου ἀκτῖκα ἐκ δε τούτου της ἄθλησεως ράσμιον καὶ ταχύ χαρακτηρίζει. νιοι δε ς νικησας, φασι, το ἀκόντιον ἐστέφθη, οὐκέτι μεντοι ἐπολαισε, παραιτησαμένων λυτον τῶν ἄλλων με δε οἱ παλαίωντες χρονοτριβοῖσι καὶ τον πλείονα χρονον ἐν ηλίου μενουσι, δια τουτό φησι πρὶν ἀλω γυῖον ἐμπεσεῖν, τουτέστο προ του ἐκλυδηναε τω σῶμα πω του λίου δια την πάλην, ἀντὶ του εἰπεῖν 'ριν παλαισω σε.
xo9. Et πόνος νθ ε Μαι κώματος ην, φησὶν, ἐν ν ἀγωνίζεσθαι, ἀλλα μείζων η ἐκ της νίκης δονη ὁ κων, ' φησὶν, cirτιος γενόμενος της ποντελούς νίκης οὐκ ἐποίησε χρείαν σε hi ειν τοῖ διὰ πώλης σε περιγενέσθαι τῶν ἀνταγωνιστῶν, ἀλλα σου αβρεκτον τον μυχένα ἐξέπεμψε του ἀγῶνος. x xo. E με νικῶντί γε χάριν δ το περβατον οντως εα με ε τί περ αν ἀερθεὶς ἀνέκραγον, νικῶντί γε χάριν φέρειν. ara O γὰρ τραχύς εἰμι καταθέμεν ου γαρ εω ἀηδης, νησι, καὶ ἀπ-ης
τοι νικῶσι τα εγκώμια δέσθαι. 113. Erρειν στεφάνους ἐλαφρόν J προς αὐτον διαλεγεται ὁ δε νοῖς ἐπιτούτοις τοι κατορδωμασιν ἐλαφρῶς συντιθέναι και πλεκειν στεφάνους παραιτου, ἀντιτο μέγα τι καὶ αξιοπρεπες ἐφώρμοζε τῆ νίκη ἐγκωμιον. 114. Ἀναβάλλεο Μοισῶ τοι κολλῆ χρυσόν νητοι η Μουσα η ἐγκωμιαστικη ποικίλως κοσμεῖ τους ἐπαινουμένους, οἷον η Μοῖσα πασι χρηται τοῖς ἐγκωμίοις.
Ἀλλως λεγειν τι ἐλαφρον περὶ τῶν ἱερῶν στεφάνων ἀναβάλλου, οἷον η λέγε κούφα περ τῶν νικμων, ἀλλα μῶλλον μεγάλα λέγων αυξαν αὐτούς. s ἀντὶ του ἀνακρούουη Bom. Et μενεδας. Vulgo λαθλων. Quod ex nostra emerulatione legitur nonoς, non eo sensu accipiendum, quo usus est Leniphanes Lumani c. a. sed quo ξαγώνιος apud eum en in simili sententia mag. 38 Gymnas. 9 Cons. ἀγῶνος εμ p. Pind. 'cli. I, 44. nostr 3 Vulgo τῆ ἀληθει Vulgo αγών, et deimie o γενόμενος et ri γενέσθω. Goreexit eruaminus.
535쪽
καὶ που τι γειν nαφρως περὶ των στεφάνων' εἰ μείζονα εἴρηκας αυξ ικος agri γυνελαφρῶς σου τι λέγειν περ αυτων. 116. καὶ λείριον ανδ εμον τινές φασιν εἶναι κουράλιον, εἰρησθαι δε αὐτοποντίαν -- δια τὸ δοκειν, ἔως μέν ἐστι κατα βάθους, παλον Iναι καὶ et υτ ομοι- οπι ταν δὲ ἀνασπασθη και γένηται ἔξω του ατος, ἀπολιθουσθαι του ἡλίου καταλάμψαντος αὐτῶ. o M ποντίαν δρόσον την πορφύραν πασι δια τὴν τό χοαυλίου βαφην, λείριον δὲ ἄνθος το ἔριον αναφέρει δὲ ταυτα ἐπι την των φαινομένων ποικιλίαν ταύτην, ἐπει- ποίημα φάσματι παρωικεν, ς καὶ αυτος εν ἄλλοις - μαίνω δ' 'Aμυθαονίδαις λ ποικίλον ἄνδημα rid. ιὸς δἰ μεμναμένος του -- εἰς πόμνησιν δων πολυθρύλλητον λογον ἐκ των μνων ἀνακίνει εὐμούσως καὶ τεταγμένως περί τε τὸν Νεμέαν καὶ τον Βία. τοῖς δε λέγει, ἐπεὶ Νεμεονίκης ὁ Σωγένης.
2o. Βασιλη δὲ θεων τον των θεων βασιλέα is κατα τούτο τὸ δαφος υμνειν προςηκει' τοι τὸ της Nεμέας ανάκειται γαρ o Νεμεαῖος ἄγων το ιt η κατὰ τ της ἰγίνης, o καὶ μειχον διὰ τα ἐπιφερόμενα διατί δε πρέπει τον σία ἐν τῆ Αἰ- νων μνεῖν, αὐτὸς ἐποίσει. a 23. Aέγοντι γαρ Αἰακόν τουτέστι, δια το τον Λία πατερα I- ωακου,5 εστι πολίαρχος μων. ιὸς γαρ καὶ Αἰγίνης Αἰακός ἰδίως δὲ φαίνεται ἐπὶ ταύτης της δης νεστραμμένος ὁ Πίνδαρος - τὸ μεν γαρ αυτὸς ἐκ του δίου προςωπου διαλέγεται προς τους μεμφομένους περ του Νεοπτολέμου, τὸ δε παράγει τον χορὸν των αγινητῶν διαλεγόμενον ' 4 ἐν πολιασοπι - γαρ ὁ Πίνδαρος Αἰγινητης. φασιδε τον - πὸ ταῖς γοναῖς νης Αἰγίνης πεφυτευκέναι τον Αἰακόν. ρ ὁ δὲ νους ἔφυσε δε ὁ Ζευς τον Αἰακὸν, ω'Πράκλεις τ' ἐν Os πόλει βοηθόν, σοὶ δε πρόθυμον ἀδελφόν. μνημονεύει ὁ του Ηρακλεος, πειδη ὁ του νικηφόρου οἶκος κατέρωθεν μα- κλείοις περιέχεται τεμένεσιν ἀπέστρεφε δε τὸν λόγον προς το 'ILρακλέα, ως του ἰα- πολυποδεδεγμένου και ἐξενικότος. προπρεων δε ἀντὶ του προθυμον φησι δε καὶ τεσδελφος Ηρακλέος ο Αἰακός.ia . E δἐ δεύεται ανδρος νηρ Γε θιγγάνει, 3 φησὶ, τῆ φυχῆ καὶ ἐπιδέεταιανδρος ἀνηρ εἰς τὰς βιωτικας χρείας τι αν φαῖμεν χρημα τούτου μεῖζον εἶναι, η τους τι- λουντας εὐθὴς καὶ γειτνιαν ὁ γαρ γείτων ταχιον χρείας απαιτούσης ἀπαντα. Ησίοδος Tείτονες ἄζωστοι ἔκιον, ζώσαντο δε παροί. η ἴτως - ἐπεὶ δεῖται ἀνθρωπος ἀνθρωπου ει βίον, τί αν - τούτου μειζον του πεῖν γείτονας ἀλληλους φιλούντας Ἀρισταρχος ουτως ρ επει δἐ κατα τὰς συνουσίας καὶ γειτνιάσεις τερος ανθρωπος ἀφ' τερου γεύεταί τι και απολαύει ἀφομοιούμενος, ἐ-περ η παροιμία ἔχει - πιλν παροικεῖς, ἄν ἐν σκάζειν μάθοις -
536쪽
Πημα κακος γεέτων, ωσσον τ' ἀναδ-μέγ' ονειαρ. ὁ δῖ λόγος κατ ερωτησιν καὶ ἀπόκρψιν εἰ δε κατὰ τας νεανώσεις μετα και ἄπολαύει γείτονος γείτων δεξιο τε και προθύμου τέ - λοιμεν του φιληθέντι τον φιλη- σαντα - ως πανα σύγκρισιν, γείνονα πάντων χρημάτων ἐπάξιον. 131. Εἰ δ' ει υνο καὶ δεος ν ἔχοι ει δἐ τουτ ολως χει, τε ι φιλουντες γειτονες μεγάλως ἀδεηλους φελούσι, και περὶ θεῶν τουτ' ἄν - καὶ δεος τουτ' ἄν πα--δ- .... γειτνιῶν ἀνθρώπου φιλουντι, -ra πολλὰ αυτ. συμβαλεσδ- τους δ ἀναφέρειμι - Σωγεν και-- ' Ηρακλέα ην - φάκλεια τεμένη κατέρωθεν της ἐκίας γένους μέγα ουν νει ἀγαθον, Σωγένης - χειν σε γείτονα, - φάκλεις, φιλουντα αυτον ου - ἐνίκησεν αν, εἰ μη ἐκ της ἰδίας η ἐπινοίας. β ὁ δε νους εἰ δε αυσοτουτο καὶ δεος παραεε τ της γειτνιάσεως ἀγα θον, συν σοι - ν' ἀκλεες, ocτις δ μα- τους θαντας, o Σωγένης vrπῶς φίλοις διαζην, την su καὶ 3 δικαίαν του πατρὸς αὐτο δεραπεύων M. και των προτόνων την θείων καὶ πλουσίαν δον απὸ κοινου ἀμφέπων. 137. Ἐπεὶ τετραόροισιν ἄς θ αρμάτων ζυγοις δ ἐπειδη, φησὶν, ωςπερ των πετεώρων αρμάτων ο ρυμος μεταξύ, οὐτω και ν τοῖς του φακλέος τεμένεσιν ὁ νικηφόρος ἐν μέσο τον αυνοῖ Mκ- χει. Do δε νους - ἐπεὶ εν τοῖς σοῖς τεμένεσιν, ω φά--εις, τον δόμον εχει μέσον - ἐπὶ ἁρμάτων ὁ ρυμὸς μέσος εστὶν, οὐτως ὁ Σωγένους οἶκος ἐξ ἀμφοτέρων των χειρῶν, και αριστερῶς καὶ δεξιῶς, χων ταγα τεμένη, μέσος ἐστίν - ὁ ρυμός αρματος τετρώρου. a 41 Aύνασαι δὲ βροτοῖσιν ἀλκάν δύνασαι δὲ και αυτὸ των πόρων καὶ --πάνων εὐρεσιν δουναι ἀπὸ κοινο γαρ το διδ επι και δίνασαι τους ἄλλους θεους πεῖσαι δούναι, οὐ προῶπεν o δε νους δύνασαι, φησὶν, ἀπαλλάξειν τας αμπανίας ἁ τας ἀταίας τῶν ἄνθρώπων - ἀλώξίκακος γαρ υπάρχει 344. Εἰ γάρ σφιν ἐμπεδοσθενέα ελθε γαρ αὐτοῖς ἀσφαλ καὶ ἀδιάπταιστον τοὐριον ' ἡρμόσας τῆ τε si καὶ το λιπαρο γηρψ αυτῶν παραπλέξαις. --λως. ἔθε γαρ αυτου ἐμπεδοσθεν τοῖτον τον βίον ἁρμόσαις, ἐν ταν ἀκμῆ και τλλιπα-ρ. γνα διαπλέκοις τον βίον ευδαίμονα.147 Παίδων δὲ παιδες χοιεν ως τι μην τινα ἔχωντων αυτῶν, φιερωσύνηνῆ ἄλλο τι τοιουτον παρὰ τοῖς Αἰγινῆταις ἔχοιεν υν τοῖς το γέρας, φησὶν, οι- Uες τῶν παίδων, περ νυν χουσι, και οπισθεν αὐτὸ ἄρειον. 5o. ὁ ἐμὸν υ ποτε φώσε ι κέαρ ου ἀτρόπως φησὶ, υδ' ἀπεοικότως εἰς μνημην ἐληλυδέναι Νεοπτολέμου. ὁ ἐν Ουν καλλίστρατος, πε εφησε τον γένη γείτονα εἶναι του ρααλέος, και ὁ εοπτόλεμος δε γειτνιντο δε σν ἐν-λφοῖς, κατὰ τοῖτο φησιν οἰκείως μεμνησθαι του Νεοπτολέμου, δια την αμφοτέρων νεοτνια-
σιν ὁ δὲ Ἀριστόδημος, ῶσι με- θεὶς υπὸ Αἰγινητῶν ἐπὶ του δοκῶν εν Παιῶσιν εἰπεῖν
537쪽
οτι οὐχ ἱεροσυλων ἔτἐλευτησεν, ἄλλ' ὐπὸ κρεῶν φιλοτιμηθεὶς ἀνηρέθη δῶ καὶ ἐποίσει 6υτα- τρὶς τετράκις τ' αμπολῶν πορία τελωμ οἷον ἀπολελόγημαι ἱκανως περι
σω η δὲ μεταφορὰ ἀπὸ των κυνῶν ων έλκόντων τὰ σώματα. δε νους διοριζεται, φησὶ, καὶ πέποι/εν αυτ η ἐμη πη, μηδέποτε κν Νεοπτολέμου ἐνυβρίσαι. 55. ' τε μαψυλάκας ιος κόρινθος μαψυλάκας o μάτην φλυαρηθείς--ος κόρινθος 3 παροιμία ἐστὶν επι τῶν τὰ αυτ λενό- μ' in παροιμία ἐντευθενερπει Μητης ἐλδων ' περὲρτης ἐν πί- βασιλεία προ λδε - μαντείου ἐν
Θωδώνη, ο ἐστι του Λιος, και ἔχρησεν αυτ τότε κρατησειν, ore τις δν βῶλον γῆς ἐφ' δέσθαι δὲ μ eae πολυστεφάν. ἀλδών ουν ἐν Κορίνθωνει τινὰ ἀποικον αρταν ο φήτης, ο δε λαμ- βωλον ἔδωκεν - τελειν δε καὶ οὐσία τοί νεκροῖς δν Κορίνθω, δο ντης πόλεως εν μνημασιν Ουσης ἐπέρχεται - Ἀτης, καὶ επε κρέοντος θυγατέρας περισυν κως νενομένας, φησέ τε ἐὰν κρατέων, Τρειν την νεωτέρα αυτων προς γάμ- ποιπείδεται η κόρη καὶ προδίδωσι πην πάλιν ως πυλας ἀνοίξασα . καὶ Μεαπεῖ Ἀλητης, καὶ ἀνόμασεν αυτην σιὸς κόρινθον, μυδη δ' 'ς μαντείας του Λιος et ἀρχη si V τον ηλθεν Ἀλλως παροιμία ἐστὰν ἐπι των τ αυτ λεγόντων λώιος Κόρινθος, στανδυςεξελίκτως ἀναπολωσι τ αυτ πολλάκις ἔχω ου , φησὶν, οὐκ tμ -- Κόρινθος.
δοκεῖ ουν ἀπὸ τοιουτου τινος εἰρησθαι η παρσιμια - Μεγαρέως φασὶ Κορινθίων ποίκους, και πολλὰ νοις κορινδίοις κατ' ἰσχυν της πόλεως πείκειν ' Lλα τε γὰρ πλ4ιονα
τους Κορινθίους προςτάσσειν, καὶ των Βακχιαδων ε τις ἐλευτησει, διέ-- δε αὐτοι ' την πόλιν, δεο Μεγαρέων ανδρας Ma γυναῖκας ἐχ δόντας εἰς Κόρινθον συγκυδευειν τω νεκρον των Βακκιαδ- ώς δε βρεως Ουδεν ἀπαει- οι Κορίνθιοι, να δἐ των Μεγαρέων ἔρρωτο, και ' προς ἐλπίσι του μηδὸν παθεῖ, ἀποστάντας αὐτους, αλλ' ἀφεῖναι, πέμπουσι δῆτα πρέσβεις οι Κορίνθιοι πιπορποντα των Μεγαρέων, οῖ προσελθόντες εχ την ἐκκλησίαν ἄλλα τε πολλὰ διεδηλθον καὶ τέλος, δικαίως στενάξει Bι- ό ριν-δος, ει μη ληφοιτο δίκην παρ' αὐτων. φ oli παροξυνδέντες ι Μεγαρεῖς τους πρέσβεις λίθοις βαλοπι και μετὰ μικρὸν πιβοηθησάντων - τινῶν τοῖς πινδίοις καὶ μάχης γενομένης νικησαντες, φυγῆ των κορινθίων ἀποφυγόντων ἐφαπτόμενοι, κτείνοντες αμα παίειν τον - κόρινθον ἐκέλευον ὁδεν φησιν ο -- τι καὶ νυν ἐπι των ἄγαν σεμνυνομένων καὶ δειλως ἀπαxλασσόντων 'τm παροιμων ταυτην τουτ θάε.
538쪽
e6. εινιδος δισσων σταδίων καὶ πατρος του Λείνως, πτοι του ειν απιθας o του Λεινίου πατηρ φησι δισσω M σταδίων, τι ιαυλοδρόμος ωμε- αγαλμα, ο γεγραμμένον εἰς Nweακὴν νίκην ποίημα.u3. Συν σε γαρ φυτευθεὶς λβος ανθρώποισι παρμονωτερος oνα γνωμ δεον, φησὶν, ολβος τῶ ανθρώποις ἐμφυτευδές καὶ δοθεὶς μονιμώτερός ἐστιν - ςτις ολβος ἐπλούτισε και ευδαίμονα πεποίηκε ψ πλούτο - κινυρον ἐν κύπροτῆ νησω. τούτου καὶ γηρος ' μνημονεύει Tον ποτέ οἱ κινύρα δωκε ξεινήων εἶναι. 3a. ἔστ αμαι δ ποσσι κούφοιςJ ἐπειδη του κινύρου ἐν ὁποδείγματι - διὰ δεον τον πλουτον νησιφόρον ποιουμένων παρείληφεν, ἐπιλαμβάνενσε αυτ Iro δαρος, να μη παρεκβῆ πλείονα εἰς O ,ερ Κινυρα χορον λέγων, και η μεταφέρων
ἀπο των πεντάθλων φησίπι σταμαι πρὶν παλαισαι, εἰ τύποι, τὸ πνευμα συλ λεγόμενος. Ἀλλως αντι του παύομαι πάλιν δε ἐπιχειρεῖν τοις των χρονητων πατρίοις μίHων καὶ ἀγωνα τον ἐπιχείρησιν γινωσκων ἀναπνεῖν βούλεται καὶ ωςπερ ἐκ διαλείμματος παλιν αγωνίζεσθαι, ν τρόπον or τὰ πένταθλα καρτερουντες καὶ κατορθουντες. Ἀλλω o μεγάλα φωνεῖν θέλοντες, oso τραγοδοι προαναπνέουσιν ἐπιπολυ, ν' πταν ἀναφωνη- σωσιν, ξαρκω ἐπιπλέον ἡ φωνη. πολλαι - φησι, περὶ του κινύρου καπαβέ πταιιστορίαι και διαφοροι, δι αναπνέω πρὶν εἰπὲ, πολλὰ γαρ μοι περὶ των Αἰακιδων λέγεται πολλη μοί ἐστι μελέτη καὶ φροντὶς περ πω ευ Τακίδας Φαωμέων.
34. Νεαρὰ δ' ἐξευρόντα δόμεναι βασάν εἰς ελεγχονJ ἐμ δε νυν, φησι
καινολογησαι ' περὶ του κινύρου παρώσαντα τὰ κοινῶς στορούμενα, κινδυνωδές ἐστιν. ἐὰν γαρ τι κα πυργω, απιστηθησομ- Ουτω νεώτερα δ' ἐγκώμια ἐξευρόντα και ἐπινοησαντα τῆν των ἀκροατῶν κρίσειχουνα προς διάκριστ και δοκιμασίαν, ἐπικίνδυνον βασάνιη δὲ, τοι διαβολὴ κρίσει βασανίζοντες γαρ vir προαναι τὰ λεγόμενα αρασιν διδόασιν. 35. Oφον δὲ λόγοι φθονεροισι τουτο προς τους αντ υνους ' τοις δονερῶς ο λόγοι ει διαβολην των κατηγορουμένων φον εἰσὶν, τοι προςόφημα, τουτέστεν α τέρω χρωνται προς Ματε οἱ φθονερο η τοι εἰς διαβολ- λόγοις. 37. Aπτεται δ' ἐσχων αἰεί ἀ- των φθονούντων δῶ τον δόν- μεσπαροσδην λογον ου - Φυχόντων, φησὶν, απτεται υ φθόνος, αλλὰ των μειζόνων ουδεὶς γαρ Θερσίτη φθονεῖ, αλλ' 'Aγαμέμνονι χείροσιν υν οὐκ ἐρίζει ὁ γὰρ φθόνος εἰς κολα μανει το δὲ ἀμφικυλίσας φασγάνω, ἀντι του ξίφει περικυλίσας τουτου ἐκ του συμβεβηκότος ἀπο της καταπτώσεως της πατὰ ἀναίρεσιν φησίν.41 Η τιν' ἄγλωσσον μέν J ἄγλωσσον ri τινα καὶ δαλον, ' ητο δὲ ἄλκιμον καὶ ἀνδρεῖον, ἐν λυπῶν γηρει κατέχει ληθη κα θάνατος, τουτέστι και ἔτερός τις των ἀλαλωτέρων φθονηθεὶς δίκως ἐτελεύτησεν, ἐν οἶς καὶ ἔας Ἀλλως τουτ ως προ νον Μαντα δέλει δε εἰπεῖν, σι φιλονεικίας ουσης κώ ἔριδος τὸν ἀνδρεῖον το
539쪽
μῖν ἱκανωρ, ανδρειον δὲ σωμα μόνον θοντα, μεγάλη ληδη ἐν τῆ προς του θωὴ Hae
καὶ στάσει κατέχες καταπαλαίονται γὰρ τω λόγω - οἰ πάνυ ἀνδρKοι - βαρύσωμευπὸ φρονίμων τον - ἐν του λέγει μη δεινὸν μηδὲ σοφιστὴν του λόγω ὁ τοιουτος ουπερβάλDι. in. ,ευδει το ποικίλω φησὶ και πιθαν. μέγιστον νάρ ἐστι το ποικίλου δόλω γέρας, φησι, δια το του λόγου πιδανὸν ora ὁ πιδανος λόγος καὶ τὴν ἀληθειαν oua πολλάκις nouλέπτειν. uως μέγιστον νέμεται γέρας το ποικίλω φεύδει' ινα ποικaως ψευδόμενο απωπῆς πικά-υσε παρὰ τοι ἀνδρώποις τούτου, ἀπόδει-ειν ἐπιφέρει τα ἐφεξης. 44. κρυφίαισι γαρ ἐν ψάφοις 'Oδυσσῆ J κρυφίαισιν φο ταῖς ἀδίκοις ταῖς κρύφα φερομέναις ψηφοις ούτω γαρ φέρονται 'Oδυσσέα γουν βασκήναντα σου μαντι ι πιαιοι κρυφέας ἐνεγκοντες ηφους περι των Ἀκιλλέως πλων ἐθεράπευσαν - ορδως' ἔδει - ἔαντα νικησαι. 45. Η μὰν ἀν μοι γε I is μοια, φησὶ τραύματα ἔλαβον ο τε λως καὶ 'οδυσσευς, τουτέστιν o τον αὐτον τρόπον Ουδ ἐξίσου τοις ρωσὶν ἐπολέμησαν, ἄλλ' ὁμὸν 'Oδυσσεύς δειλὸς ὁν, ὁ δὲ χας θεῖτο εἰς τους πολεμίους δερμὰ δ ελα τα φλεγμαίνοντά φησι πολεμιζόμενοι δὲ ἀντι του πολεμιζοντες ἐνεργητικου καὶ διακονουντεμ θ δε Ἀρίστασος ἴτως ἀνόμοια πληγματα τοι πολεμίοις τε ' Oδυσσευς καὶ - λεις υπὸ ἀλε βρότου λόπης κινούμενοι et δὲ Arαντος ἀνδρείcae καὶ πιμηρος μαρτυρεῖ ' τε μοι πλεῖστοι χαλκηρεα οὐρατρωες ἐπέρριφα περὶ Πηλείων δαν M. 54. 'πιδρὰ δ' ἄρα πάρπασις ν' πάρφασις, παραχοροσμος κά παράπεισι εαπάνη ἐν ἔθει δε προπαγε τον λόγον. αρα, φησι, και τοτ ην φθορα απάτη, Ἀππ- τητικων λόγων σύμφυτος καὶ δολοφραδης καὶ oνειδος υσα κακοποιόν. uως ταὐτά φησι δυς-απετων ἐπὶ το ἀδίκως αναιρεθηναι τον πιαντα δια τα νιώδη - ων σέως. διὸ καί φησιν ' ν αρα τις καὶ παρὰ τοῖς ρωσιν ἀπάτη, ου μονον παρ' ἡμῖν. 53. ων δὲ ἀφάντων κύδος συντείνει σαθρόν ἀφάντων ἀντὶ του μα- νων, εὐτελων. ora ἀντεινε ἀντι του ἀνατείνει, ἐπαίρει σαθρον, πρὸς ὀλιγον συδὸ νολ- των δὲ ἀδόξων τ κῖδος μεγαλύνει, καὶ φοι α θρὸν ἴσων το κλέος οἰ--.βιος γαρ η των ἀδίκων δόξα παιδευκατώκνος. 59. Er μη ποτέ μοι τοιούτον δος, ε πάτερθ- ελ η γένοιτο μοι τὸ θος τοιοῖτον, ἀλλα τὰς του βίου μοι κελεύσους καὶ ὁδοὐς ἀπλανεῖς φύλαξον, τουτέστιν ἁπλα καὶ ἀκακοηθεις ἀνύοιμι ὀπως μη τελευτησας τοῖς παισι μου κακὸν καταλείφω φημην, τουτέστιν ἶνα μη δυςφημηθωσιν οἱ εμοι παιδες αδικά μου πράξαντος. 63. ρυσον δ' ευχονται, πεδίον δ' ετεροι ἀπέραντον ετεροι μεν οἶν χρυσον πολυν πονται κνησασδα δηλονότι, Αλο δε γην diuu πρὸς γεωργίαν ἐγὼ
540쪽
δὲ εὐχομαι τοῖς πολίταις ἀρέσαι καὶ τεθιάν- ἐπαινων ἐν τῶ αξια το ἐπαινῶσθιαι, ψόγον δὲ καὶ μέμφιν τοῖς ἀδίκοις ἐμβάλλων. 60. Aύξεται δ' ἀρετὰ χλωραῖς δέρσαις δ αντὶ του ταῖς χλωροποιοῖς δρόσοις
αὐται γαρ των φυνῶν μυξητικαί το δὲ ἔζης αυρεται δε ἀρετὰ ἐν σοφοῖς τε και δικαίοις των ανδρων ἀρθεῖσα - ον δένδρον χλωραῖς Ηρσαις πρ- γρον αἰθέρα. - δε νους αυξεται δὲ και η αρετὴ των ανδρῶν φωθεῖσα τοῖς σοφοῖς καὶ δικαίως λόγοις τῶν ποιη- των , -περ και φυτο ἐπαίρεται προς αἰθέρα - αυξεται ταῶ χλωροποιοῖς δρόσοις. η ουτως απερ δένδρον δασι ποτιζόμενον εἰς ἶφος αυρεται. - -- η ἀρετ ητων δικαίων πιτυπάνουσα φοὐται. τ δε ξης - δωρον ἀασσει προς αἰθερα παῖς σαις, ουτω και η ἀρετ σοφοῖς ἄνδράσι και δικαίοις αυρεται ἀερθεῖσα. x. ρεῖα δε παντοῖαι φίλων ανδρων καὶ πασαι χρεῖαι των προςφιλῶνανδρῶν, φησί οἰονε και πραξις πασα ἄνδρῶν προςφιλων καὶ δικαίων αὐξάνεται τοῖς νοις, ξόχως δε α περ πόνους κατορθώματα. Auως. κατὰ πολλά τις χρείαν εχει, φησι, των φίλων ανδρῶν ου διαπαντος δὲ των αὐτῶν εἰσιν αἱ χρεῖαι, αλλ' ἄλλοτε ἄλλου πηγὸν ἐν τοῖς πόνοις και ερροις, πη δε καὶ τερπεται πω τις τον φίλον νυνδε δηλαδὴ του Πινδάρου χρεία, - - ση τον νικηφόρον. 3. Μαστεύει δε και τέρφις ἐν ομμασιν επιζητε δε καὶ η των ρομάτων τέρφις o πιστον, ωοτε δωδαι ἐν Μασε, τουτέστι δε ησαι καὶ μεις ὁ φιλουντος υμα κατα πληθειαν, θεωρουντες τερπόμεθα. Εὐριπίδης Kk ματ ευνου φωτος ἐμβλέπειν γλυκυ. 5. M ΜέγαJ - τεθνηκότος του Μένα ουτω φησίπι εμι δἐ αδύνατον, ω Μέγα, τεθνηκότος σου την πην πο φιν καὶ πίστιν ἀγαγεῖν. 77. Ἀενεαν δ' ἐλπίδων χαυνον τέλοςJ τουτέστιν ἐὰν ἐλπίσω τα αδύνατα, κε- νος ἔσομαι. gr- των δε ματαίων ἐλπίδων ασθενης και βέβαιος η κβασις. q. Σευ δε πάτραν αριάδαις εδ αριαδῶν φυλη, αφ' ης ὁ νικηφόρος. τοδε ξης τῆ δὲ si πατρίδι και τοι παριάδαις ἀναστηρίξαι και περεῖσαι ἴτονον Ου- σικην στηλην βούλομαι ἔνεκα τῶν δυνατῶν σου ποδῶν καὶ νικηφόρων δρόμω - ἐνίκησαν. ora νους ὁλος το μεν ἀναστησα ταν τεθνεῶτα, φησὶν, δύνατόν μοί ἐστι τῶν δε πατρίδι καὶ τ φυλῆ, η σει δαριάδαι, περεῖσαι λίθον Μουσαιον, τουτέστι τη- λην - Μουσῶν, γουν τον μνον, δυνατός εἰμι, ἐφ' υ δρασμένοι σοντα ενδοξοι. λάβρον δε τον λίθον τῶν Μοουσῶν ἀλaηγορικῶς τυ απο των λόγων εὐτονον στη φησι χωρον δε δια το ρεύμονι χρησθαι του ποιητάς.sa. χαίρω δε πρός φορον χαίρω σαν , φησὶ, τα πεπραγμένα πρωφορα ν λόγω χαίρει ὁ περὶ τῶν δια του μνου κόμπωπι ποιητης δέ τις τοῖς μνοις ἀν-δυνον τυθησι τον πόνον τω νικηφόρω νυλλως ταις ἐπουδαῖς, φησὶν, ἀνώδυνόν τις δηκε τον κάματοπι ἐδόκουν γαρ οἱ παῖοι ταις επωδαῖς ἄσιν και δεραπείαν πασκειν. Oμηρος ' 'Eπαοιδοὶ δ' αἶμα κελαινον ἔσχεθον προς τί δὲ τουτο εἶπεν; τι- ἐπωδῆ τις χρησάμενος κουφίζει τον κάματον, ἴτω και ἐγώ - ἐπ δν χρησάμενος του 'ν κουφίσω την κακοπάθειαν του θληκότος. Ion rea Romana βλέπειν. An ἐνικησεν a Fortas. χαψα Odyss. M M. a vulgo ἐπαοιδ'.