Platonos Phaidon. The Phaedo; edited with introd. and appendices by R.D. Archer-Hind

111쪽

φιλοσοφία ἀτεχνῶς διαδεδεμενην ε τω σώματι καὶ προσκεκολ λημένην, ἀναγκαζομένην δε σπερ διὰ ειρ mos δια τούτου σκοπεῖσθαι τὰ ὁντα λλὰ μη αυτὴν δι αὐτqς, και εν πάση ἀμαθία κυλιν 5

δουμένην, και του εἱργμοὐ την δεινότητα κατιδοῖσα τι δι επιθυμίας στίν, ωὶς ἄν μῶλιστα αὐτος ο δεδεμε ς ὐ ληπτωρ εἴη τω83 δεδεσθαι,-o περ οὐ λεγω, γιγνώσκουσιν οι φιλομαθεῖς τι υτω

παραλαβουσα , φιλοσοφία χουσα αυτῶν θν ψυχὴν ρεμα

παραμυθεῖται καὶ λύειν επιχειρεῖ, ενδεικνυμένη τι ἀπάτης μεν 1 o

μεστὴ ἡ διὰ των μμάτων σκεψις, ἀπάτης δε ἡ διὰ των των και

τῶν λων αισθήσεων, πείθουσα δε εκ τούτων με ἀνa χωρεῖν σον

μὴ ἀνάγκη αὐτοῖς χρῆσθαι, αυτὴν δε εις αυτὴν ξυλλεγεσθαι και ἀθροίζεσθαι παρακελευομενη, πιστεύειν δε μηδεν ἄλλω ἀλλ'

5. κυλινδουμε v vallo vin in ulter ignorance'. talibatim compares Politiciis 3o A, Theaetetus 72 C. 6. τι δι' επιθυμία εστ v I talce lielitera translation os illis sentence to hie

ine captiveras moS ap to id an abet his incarceration ' in ollier vor is, the prison is ine diangeonis lust, Wherein the prisoner are accomplices in theiro vn imprisoninent-ώς I in clersiam as Simple relative, in vilicii vas'. Thephras δι' ἐπιθυμίας ἐστὶν is undet stoo liby tallt,aurn as a periphraSii r επιθυμεῖ, b Heincloridor ἐπιθυμεῖται. The sotinermalces the clauge os ἄν μάλιστα expressine objec os in ἐπιθυμία, whicli Oines

7. τω δεδέσθαι S attritae Inss. Schangandra aster Heindors conjecture eadτου. But Since συλλαμβάνειν continuallytalces a dative inere i no reason vla ineve bal συλληπτωρ holita notes e solio ve l

112쪽

3 δε αυτὴ ὁρα νοητόν τε ast ἀειδες ταύτη ουν τῆ λύσει υκ οἰομενη δει, εναντιοῖσθαι η του co αληθῶς φιλοσόφου ψυχ - οἴτως απεχεται τῶν δονῶν τε καὶ πιθυμιῶν και λυπῶν καὶ φόβων καθοσον δυναται, λογιζομενη τι επε sed τις σφόδρα σθη η φοβηθ i54 επιθυμήση, υδεν τοσοὐτον κακὸν παθεν π αυτῶν αν τίς οἰηθείη, οἷον ὴ νοσήσας η τι ναλωσας δια τὰς ἐπιθυμιας, λλ' ὁ

πάντων μεγιστόν τε κακὸν ad ἔσχατόν εστι, τοὐτο πάσχει καὶ ου

λογίζεται υτό. Tί τουτο, ω Σώκρατες φη ὁ Κεβης μοτι ψυχνη παντος ἀνθρώπου ἀναγκάζεται ἄμα τε σθηναι δε λυπηθῆναι σφό-

εκάστη δονὴ και λύπη ῶσπερ λον χουσα προσηλοῖ αὐτην προς 15 το σῶμα καὶ προσπερονα και ποιεῖ σωματοειδῆ, δοξάζουσαν αὐταἀληθῆ εἶναι περ αν καὶ το σῶμα φῆ. εκ γαρ o ὁμοδοξεῖν τω σώματι καὶ τοι αὐτοῖς χαίρειν ἀναγκάζεται οἶμαι ὁμότροπός τε και ὁμότροφος γίγνεσθαι καὶ ota μηδεποτε εἰς Αιδου καθαρῶς ἀφι- κεσθαι, ἀλλὰ ἀεὶ os σώματος ἀναπλεα εξιεναι, στε aχὐ πάλινα πίπτειν εις ἄλλο σῶμα καὶ σπερ σπειρομένη εμφύεσθαι, και κτούτων ἄμοιρος εἶναι της οὐ θείου τε και καθαροῖ καὶ μονοειδοῖς E

συνουσίας. 'Aληθέστατα, φη, λεγεις, ὁ Κεβης, ω Σώκρατες.

113쪽

ΦΑΙΔΩΝ.

εαυτην λύειν, λυούσης δε κείνης αυτὴν παραδιδόναι ταῖς δοναῖς εκαὶ λύπαις εαυτὴν ra λιν γε γκαταδεῖν καὶ ἀνήνυτον εργον πραττειν, Ιηνελόπης τινὰ ναντίως ἱστὸν μετα χειριζομένην αλλὰ γα

ληνην τουτων παρασκευάζουσα, πομενη τω λογισμω και ει ν

τούτω ούσα, το ἀληθες και o θεῖον καὶ το δόξαστον θεωμεν καινυπ' κείνου τρεφομενη ζην τε οἴεται υτ δεῖν, ὁ ως ν Ο, και Io ἐπειδὰν τελευτηση, ει το ξυγγενες καὶ ις το τοιοὐτον ἀφικομενη ἀπηλλάχθαι των ἀνθρωπίνων κακων. εκ δὴ τλῆς τοιαύτης τροφης

οὐδεν δεινὸν ' φοβηθρ, ταὐτά γ' επιτηδεύσασα δ ιμμία τε και

114쪽

Κ εβης, πως μη διασπασθεῖσα εν τῆ ἀπάλλαγι του σωματος ποτων νέμων διαφυσηθεῖσα και διαπτομένη οἴχηται καὶ ουδεν ετι

XXXV. Σιγὴ ὁ ἐγενετο ταυτα εἰπόντος του Σωκράτους επὶ 5 πολυν χρόνον, καὶ αυτός τε προ τω εἰρημένω λόγω ην ὁ Σωκράτης,

ώς ἰδεῖν ἐφαίνετο, καὶ μων οἱ πλεῖστοι Κεβης δε καὶ Σιμμίας σμικρον προς ἀλληλω διελεγεσθην καὶ ὁ Σωκράτης ἰδὼν αὐτὼ ηρετο Τί εφη, μῖν τα λεχθεντα μων μη δοκεῖ ενδεῶς λεγεσθαι; πολ λὰς γαρ δὴ ετ εχ ει ποφιας καὶ ἀντιλαβάς, εἴ γε δή τις αυτα

io μέλψει ἱκανῶς διεξιέναι. εἰ μεν οὐν τι λλο σκοπεῖσθον, ουδεν λεγω ε δε τι περὶ τούτων ἀπορεῖτον, μηδεν ἀποκνήσητε και υτοὶ εἰπεῖν καὶ διελθεῖν, εἴ et ' μῖν φαίνεται βελτιον ἄν λεχθηναι, καὶ α και με συμπαραλαβεῖν, εἴ τι ἄλλον οἴεσθε μετ μου ευπορησειν. καὶ ὁ Σιμμίας φη Καὶ μην, ὼ Σώκρατες, ταληθη

βέλτιον, Seenas to me neceSsary. Pros. Geddes olbserves a vects of inlcino osten talce a bare infinitive, to expressit tity. his is triae hi ut φαίνεται is no avem os ininicing.

115쪽

σοι ερῶ παλαι a μ ων κάτερος ἀπορῶν τον τερον προωθεῖ καὶ κελευε ερέσθαι διὰ το ἐπιθυμεῖν με ἀκουσαι, κνεῖν δε χλον παρεχειν, μή σοι ἀηδες di διὰ την παροῖσαν συμφοραν. και ς ἀκούσας γελασεν τε η ρέμα καί φησιν, Βαβαί, ω Σιμμια η που χαλε τῶ πιν τοὐς αλλους ἀνθρωπορος πείσαιμι ός oin συμφοραν ηγοῖμαι την παροῖσαν τύχην, τε γε μηδ' υμὼς δυναμαι πείθειν,

ἀλλὰ φοβεῖσθε, μὴ δυσκολώτερόν τι νυν διάκειμαι φεν τω πρόσθεν

βίω καί, ς εοικε, των κύκνων δοκῶ φαυλότερος μῖν εἶναι την μαντικήν, οι ἐπειδαν αἴσθωνται τι δε αυτούς ἀποθανεῖν, δοντες, 5 καὶ ε τω πρόσθεν χρόνω τότε δὴ πλεῖστα και μάλιστα αδουσι, o γεγηθότες τι μέλλουσι παρὰ τον θεὸν ἀπιέναι, οὐπερ εἰσὶ θεράποντες. O δ'Ἀνθρωποι διὰ το αὐτῶν δεος του θανάτου καὶ των κύκνων καταψευδονται, καί φασιν αυτοῖς θρηνοὐντας τον θανατον ὐπὸ λύπης ξάδειν, καὶ ου λογίζονται τι οὐδεν ορνεον αδει, ταν

πειν9 φριγ τινα ἄλλην λύπην λυπῆται, οὐδε αυτὴ ἡ τε ἀηδων 15 καὶ χελιδὼν καὶ ὁ ποηρ, α δή φασι διὰ λύπην θρηνοὐντα δειν

αλλ' ἴτε αὐτα μοι φαίνεται λυπούμενα αδειν ἴτε οι κύκνοι, α λωἄτε οἶμαι του Ἀπόλλωνος ντες μαντικοί τε εἰσι καὶ προειδότες ταεν 'Aιδου ἀγαθὰ δουσι καὶ τερπονται κείνην τὴν ἡμερα δια φερόντως δε ε τω εμπροσθεν χρόνω ἐγὼ δε καὶ αυτος που ἐμαι oομόδουλός τε εἶναι των κύκνων και ἱερὸς του αὐτο θεου, και υ χείρον κείνων τὴν μαντικἹν εχειν παρὰ του δεσπότου, ουδε δυσθυμότερον αὐτῶν του βίου ἀπαλλάττεσθαι ἀλλὰ τούτου γ νεκα λέγειν τε χρὴ καὶ ρωτῶ ο τι- βούλησθε εως Αθηναίων ἄσιν ἄνδρες ενδεκα. Καλως, φη, λεγεις, ὁ Σιμμίας καὶ εγω τέ σοι ερῶ et scia ἀπορῶ, καὶ αὐ δε η οὐκ ἀποδεχεται τα εἰρημένα. εμοι γαρ

116쪽

δοκεῖ ἁ Σωκρατες, περὶ τον τοιούτων ἴσως σπερ a σοὶ το μενσαφες εἰδεναι ἐν τω νυν βίω δε δυνατον εἰναι η ra γ χἀλεπόν τι, τομέντοι αὐ- λεγόμενα περ αυτῶν μ' οὐχὶ παντὶ τρόπω ελεγχε ν καὶ θ προαφίστασθαι, πρὶν ν raντα χῆ σκοπῶν ἀπείπη τις,

πάνυ - θακοῖ εἶναι ἀνδρός δεῖν γὰρ περ αυτ εν γε τι τούτων διαπράξασθαι η μαθεῖν π εχ ει ἡ εὐρεῖν , εἰ ταὐτα δύνατον,

τον γοῖν βελτιστον των νθρωπίνων λόγων λαβόντα καὶ δυσεξελεγκτότατον επὶ τούτου ὀχρούμενον σπερ επὶ σχεδίας κινδυνεύοντα διαπλεῖσαι τον βίον, εἰ μη τις δύναιτο ἀσφαλέστερον καὶ ἀκιν-io δυνότερον επὶ βεβαιοτερου χηματος, λόγου θείου τινός, διαπορευθῆναι. και δ και νυν ἔγωγε υκ επαισχυνθησομαι ερεσθαι, πειδὴ καὶ συ αὐτα λέγεις, οὐδ' εμαυτὸν αἰτιάσομαι εν στερω χρόνω δτινῖν υκ ἐπον, μοὶ δοκεῖ. εμοὶ γάρ, es Σώκρατες, πειδη καὶ προς εμαυτὸν καὶ προς τόνδε σκοπῶ εἰρημενα, oin πάνυ πιαίνεται 13 κaνῶς εἰρησθaι.

XXXVI. Καὶ ὁ Σωκράτης, Ισως γάρ, φη, ἁ ταῖρε, ἀληθη

4. καὶ μη προαφίστασθαι Hirscitis:

ταὐτον γεῖσθαι.

Io. λόγου θείου divine docti ines'; suci a the Orphic traditions. The Pythagorean Siminias, whoseonyStica tendencies are vel contrasted vitii theclear in acute intellecti Κebes, naturant Ilives a. θεῖος λι ros the preserence OVer dialectica demonstration. Cf. O A. Olympiodom explainscit, αὐτοπτικδ ῖς ὁ θε. ψ οντι συνών. ut the ollier interpretation is more natura arti more drainaticali appropriate Tli nass. have

no constitute an armunent for inanior-

117쪽

ος,4 δὴ καὶ περὶ ἁρμοιίας αν τις καὶ λύρας τε καὶ χορδῶν τον

αυτον τουτον λογον εἰ τοι, ως η μεν ρμονία ἀόρατόν τι και ἀσώ-86 ματον και πάγκαλον τι και θεῖόν ἐστιν ἐν τῆ ηρμοσμέν' λυρα αὐτ0 δ' ἡ λυρα και αἱ χορδα σωματά τε καὶ σωματοειδῆ και ξύνθετα καὶ γεώδη στὶ καὶ του θν 'του ξυπιγενῆ επειδὰν οὐν η κατάξη τις την λυρa η διατεμ η καὶ διαρρηξ τὰς χορδάς, εἴ τις διισχυρίζοιτο

τε καὶ ξυγγενῆ, προτέραν του θνητο ἀπολομέν ν' λλὰ φαίθ

ἀνάγκy τι που ει ιαι αὐτην την ρμονίαν, και πρότερον τα ξύλακα τὰς χορδὰς κατασαπήσεσθαι, πρίν τι κείνην παθεῖν,-και γὰροόν, Σωκρατες, ἐμαι γωγε και αυτόν σε τοὐτ εντε θυμ0σθα t i5oτι τοιοῖτον τι μαλιστα πολαμβάνομεν την ψυχ ην εἶναι, σπερ

III 3 redde harimonia Nonie ad organicos alto delatiani Heliconi. ut Aristoxenos vas a pupilis Aristolle, nota Pytha orean O the phol then itfeem probable that inimias is notspealcin a a Pythagorean, but malcinghimselfalae exponent of a widely received opinion Mebes, Iulio is qualibi a Py-

118쪽

εντεταμενου του σώματος μῶν καὶ συναομενου πο θερμο και ρυ χρολκαὶ ξηρου καὶ γρο και τοιούτων τινῶν, κρῆσιν εἶνa καιαρμονίαν αυτῶν τούτων V φυ χην ημῶν, πεGὼν ταὐτa καλῶς καὶ C

μετρίως κραθῆ προς ἄλληλα. ει οὐ τυγχάνει η υ χὴ υσα Daρμονία τις, δηλον τι, ταν χαλασθη το σῶμα μῶν ἀμετρως επιταθij πο νόσων καὶ λ λων κακῶν, την μεν ψυχὴν ἀνάγκη εὐθὐς πάρ χ' ἀπολωλέναι, καίπερ οὐσαν θειοτάτην, σπερ καὶ ι λαι ἄρμονίαι αἴ, εν τοῖς φθόγγοις καὶ αἱ ἐν τοῖς τῶν δημιουργῶνεργοις πασι τα δε λείψανα του σωματος κάστου πολὐν χρόνον Io παραμενειν, ἐως ν η κατακαυθ δε κατασαπῆ. ορα ουν προς τουτον τον λόγον τί φησομεν, άν τις ἀξιοῖ κρβσιν ὁσαν την φυχὴν τῶν ε τω σώματι εν ω καλουμεν θανάτω πρώτην πόλλυσθαι. thagorean, prosesses his disbelles in me doctrine, hius o in ossierian itis a favoui it theor vim Echelcrates, s D. 2. κρῆσιν a temperament'. Compare lae lines of Parinenides quote l)yTheophrastos l. l. Karsten I 5 soli. :

αὐτὰ ἐστὶν Ἀπεμ φρονέει μελέων φυσις ανθρώ

ποισι

καὶ πασιν καὶ παντί το γαρ πλέον ἐστὶ νόημα

νεσθαι.

τησιν

119쪽

XXXVII. Διαβλέψας ουν ὁ Σωκράτης, σπερ τὰ πολλα

εἰωθει, και μειδιάσας, Δίκαια μεντοι, φη, λεγε ὁ Σιμμίας. εἰ οὐν τις μων εὐπορώτερος μου, τί ου ἀπεκρίνατο καὶ γαρ υ φαύλως ἔοικεν πτομένω του λόγου δοκεῖ μέντοι μοι χρῆναι προ TVς ἀ ποκρίσεως τι πρότερον Κεβητος κοῖσαι, τί ab δε εγκ ε τω λόγω, ἶνα χρόνου ἐγγενομενου βουλευσώμεθα τί ροῖμεν, πειτα δε ἀκούσαντας η συγχωρεῖν αὐτοῖς, ἐάν τι δοκῶσι προσαδειν, εὰν δεμη, υτως ηδη περδικεῖν του λόγου. λλ' aγε, η δ ος, ἁ Κέβης, λεγε, τί ην τ σε α θραττον απιστίαν παρέχει . Λεγω δή, η δ'ος ὁ Κεβης. ino γὰρ φαίνεται ἔτι ν τω υτω ὁ λόγος ειναι, κaι, o

87 οπερ εν τοις πρόσθεν ἐλεγομεν, ταυτον εγκλημα χειν. τι μεν

γὰρ ν μῶν ὴ ψυχν και πρὶν εις τόδε το εἶδος ελθεῖν, ου ανα- τίθεμαι μη οὐχι πάνυ χαριεντως καί, ε μ επαχθε εστιν ειπεῖν, πάνυ ἱκανῶς ἀποδεδεῖχθαι - δε καὶ ἀποθανόντων μῶν τι που εστat, o μοι δοκεῖ τῆ δε ό μεν ου ἰσχυρότερον καὶ πολυ χρονιώ- 5

120쪽

τερον ψυχη σωματος, ο ξυ χωρω τῆ Σιμμίου ντιληψει δοκεῖ γάρ μοι Tra σι τουτοις πήνυ πολυ διαφερειν. τί οὐ a φαίη ὁ λόγος ἔτι ἀπιστεῖς, πει δ' ὁρας ἀποθανόντος του ἀνθρωπου ο γε

ἀσθενεστερον ετ ον το δε πολυχρονιωτερον ου δοκεῖ σοι ἀναγκαῖον Β εἶναι τι σωζεσθαι ν τούτω τω χρόνω προς δ' οὐτο τόδε πίσκεψαι, εἴ τι λέγω εικόνος γαρ τινος, ως Oικεν, κα γὼ σπερ

Σιμμίας δεομαι. μοὶ γὰρ δοκεῖ μοίως λεγεσθαι αὐτα, σπερ ντις περὶ ἀνθρώπου φώιτου πρεσβύτου ἀποθανοντος λέγοι τοὐτοντο λόγον, ὁτι υκ ἀπόλωλεν ὁ Γνθρωπος αλλυστι που σῶς, τεκ- 1 μήριον δε παρέχοιτο θοιμάτιον μπείχετο αυτὸς ψηνάμενος, τι εστ σων aι υκ πόλωλεν, καὶ εἴ τις πιστοι αυτω, ἀνερωτωηπότερον πολυχρονιώτερόν εστι το γενος ανθρώπου 'ν Ἀματίου εν

χρεία τε οντος καὶ φορουμενου, ἀποκριναμένου δε τινος ὁ τι πολύ τοτο δνθρωπου, οἴοιτο ἀποδεδειχθαι τι παντὸς ἄρα Ωλλον ο γε 1 ἄνθρωπος σῶς στίν, πειδὴ τό γε ὀλιγοχρονιώτερον υκ ἀπόλωλεν. το δ' ἐμαι, es Σιμμία, υχ ἴτω εχ ει σκόπει γD καὶ συ li λέγω.

πύς γὰρ ν πολάβοι τι εὐηθες λέγει ὁ Οὐτο λέγων ὁ γὰρ, φάντης οἶτος πολλὰ κατατρίψας τοι αὐτα ἱμάτια και φην μενος

εκείνων μεν στερος ἀπόλωλεν πολλῶν οντων, οὐ δε τελευταίου Deto ἐμαι πρότερος, a οὐδε τι μῆλλον τούτου νεκα ἁνθρωπος εστ ιν