Platonos Phaidon. The Phaedo; edited with introd. and appendices by R.D. Archer-Hind

141쪽

γίγνεται η τότε αἰτία του δυο γίγνεσθαι τοτε με γαρ δτι συνηγετο

πλησίον ἀλληλων καὶ προσετίθετο τερον τερω νυν δ' τι ἀπάγεται καὶ χωρίζεται τερον ἀφ' ετέρου. υδε γε δι' ο τι εν γίγνεταιώς πίσταμαι τι πείθω μαυτόν, οὐδ' am Οὐδεν εν λοτ δι δ τι γίγνεται δε ἀπό λυται λεστι, κατὰ τουτον τον τρόπον της μεθόδου, αλλά τιν λλον τρόπον αυτὸς εἰκx φύρω, τουτον δε υδαμῆ προσίεμαι.

C 'Aναξαγόρου ἀναγιγνωσκοντος, καὶ λέγοντος ς ἄρα νους εστιν ὁ διακοσμων τε καὶ πάντων αἴτιος, ταύτη δη τη αἰτία σθην τε και Io

a ast tenSe, an explain alium modum ex inale intellecto Anaxagora SuSCeptum commentus sum'. Pros Geddes trans

ina in Platoni Solcrates Ool refuge, no in in ineor of ideas, vilicia laesassedio reacti, hut in the method of λόγοι, cs. 99 aliis method is the what he

means by τιν' ἄλλον τρόπον. In Io Che advises ebes to leave division and addition ari suci subiteties to those Iulio re leverer than e There theiron is obvious an here vitii thesam iron he says that hein unableto solio v any of the insalli ble methodsof the physici stille vas sorce tollundero aster a ashion of his oram Andalthough e oes no serioust mea toclisparage his o vn method in comparison

vitii theirs, perhaps e does in sonae dissatisfactio that he is stili unable to

nomena, Ssigning a the caris the est

142쪽

εδοξε μοι τρόπον τινὰ ευ χειν το τον νουν εἶναι πάντων αἴτιον,

καὶ ἡγησάμην, εἰ τοὐθ' ουτως χει τον γε νουν κοσμουντα πάντα κοσμεῖν και καστον τιθεναι ταύτη πη a βέλτιστα εχαὶ εἰ υν τις βούλοιτο την αἰτίαν ευρεῖν περι καστου, ὀπὶ γίγνεται Ἀπόλ- λυται εστι, τοὐτο δεῖν περ αυτο εὐρεῖν, πη βελτιστον αυτω

τούτου υδεν δειλλο σκοπεῖν προσήκειν ἀνθρώπω και περ αυτοs ἐκείνου καὶ περὶ λων, λλ' η το ἄριστον καὶ το βελτιστον. ἀναγκαῖον δε εἶναι τον υτον τοὐτον κά το χεῖρον ειδεναι την Io αὐτην γΩρ ναι επιστημην περ αυτῶν. αὐτα δη λογιζομενος ασμενος εἴρηκέναι μην διδάσκαλον της αιτίας περὶ τω οντων κατὰ os εμαυτω, τον Ἀναξαγόραν, καί μοι φράσειν πρῶτον μεν

πότερον , γῆ πλατεῖά στιν η στρογγύλη, πειδὴ δε φράσειεν,

επεκδιηγήσεσθαι την αἰτίαν καὶ την νάγκην λεγοντα το ἄμεινον 15 καὶ οτι αὐτην ἄμεινον ν τοιαύτην εἷναι καὶ εἰ εν μεσω φαίη εἰναι αὐτην επεκδιηγήσεσθαι ς ἄμεινον ν αὐτη εν μεσω εἶναι καὶ εἴ μοι 'αὐτὶ ἀποφαίνοιτο, παρεσκευάσμην ὀζ οὐκετι ποθεσόμενος 98 αἰτιας αλλο εἶδος καὶ δὴ καὶ περὶ λίου ἴτω παρεσκευάσμην, ωσαύτως πευσόμενος, καὶ σεληνης καὶ των ἄλλων ἄστρων, τάχους et τε περ προς ἄλληλα καὶ τροπῶν καὶ των χλων παθημάτωi ,

πη ποτε αὐτ ύμεινον εστιν καστον καὶ ποιεῖν καὶ πάσχειν

πάσχει οὐ γὰρ ν ποτε αὐτὸν μην, φάσκοντά γε πο os αὐτὰ

143쪽

κεκοσμησθαι, λλην τινὰ αὐτοῖς αἰτίαν ἐπενεγκεῖν η τι βελτιστον ναυτὰ οὐτως ἔχειν στὶν σπερ ἔχει εκaστω οὐν αυτον ἀποδιδόντα την αἰτίαν και κοινὴ πασι το εκάστρο βελτιστον μην καὶ το κοινον π&σι πεκδιη γήσεσθαι γαθόν καὶ ου αν πεδόμην ro λο τὰς

πίδας, ἀλλὰ πήνυ σπουδr λαβὼν τὰς βίβλους ς τάχιστα Οἶός

τ' η ἀνεγίγνωσκον, D ώς τάχιστα εἰδείην το βέλτιστον και τοχεῖρον.

telligent cause orderect in universe, it is inconceivable that it shouldio design inelbest in ali hings and is stur properessectis investigation, o in mere physica agencies xviiici immediatet produce

perfecti consistent viti this principie: thymiat in the αυτ ἀγαθὸν in ultimate cause he keeps his ontolog stricti teleological and aga in his teleolognis strictly Ontolo Cal. Tli cause of each thing1s it in i velli nil idea this de is asorini ine αγαθόν, inere re in λαθον is in cause vli ea li in is ascit is .

The βέλτιστον is no meret in designis creative intelligence it is in very dea vhicli 1 syinibolige in in particular. Insteminia iis Plato eaches a me entire universe is in sel evolution o absolute intelligenee, xvlaici i in Same a abSO-lute good. his is differentiate into finite intelligences subject inrough eir limitation to in conditions os pace and time. Sensibi perceptions are inefinite intelleci' apprehension ivistin thesecomtitions os in id ea as existin in absolute intelligenee Thus in perception 1 ine dea, as existin unde ine ramos space There re ine dea, vhicli

this tinae orat he thought it his lut to

144쪽

13a ΠΛΑΤΩΝΟΣ 00

οὐδεν χρώμενον ου δέ τινας αιτίας ἐπαιτιώμενον εἰς το διακοσμεῖν τὰ πράγματα ἀερας δε καὶ αἰθερας καὶ υδατα αἰτιώμενον και ἀλλα

πολλὰ καὶ ατοπα. καί μοι δοξεν μοιότατον πεπονθεναι σπερ αν ει τις λεγων οτι Σωκράτης πάντα σα πράττει νω πράττει, κἄπειτα επιχειρησας λεγειν τὰς αιτίας κάστων ων πράττω λεγοι πρωτον με δτι διὰ ταυτα νυν νθάδε κάθημaι, τι σύγκειται μουτο σῶμα εξ στεων και νεύρων, καὶ τὰ μεν στα εστιν στερεα και

διαφυὰς χει χωρὶς ἀπ ἀ λήλων, τὰ δε νευρα ἶ επιτείνεσθαι καὶ D

io ἀνίεσθαι, περιαμπέχοντα τὰ στα μετὰ των σαρκῶν και δέρματος συνεχε αυτ ' ιωρουμένων οὐ τῶν στεων ε ταῖς αυτῶν ξυμ- βολαῖς χαλῶντα και συντείνοντα τὰ νευρα δμπτεσθαί που ποιεῖ οἷόν τ ειναι με νυν τὰ μελη, καὶ διὰ ταύτην την αιτίαν συγ

καμφθεὶς νθάδε κάθημαι καὶ ὁ περὶ του διαλέγεσθαι μῖν τερας

15 τοιαύτας αιτίας λεγοι, φωνάς τε καὶ aέρας καὶ ἀκοὰς καὶ Ἀλλαμυρία τοιαυτ αἰτιώμενος, μελήσας τὰς ς ἀληθῶς αιτίας λεγειν οτι επειδὴ 'Aθhναίοις δοξε βέλτιον εἶναι μοὐ κατα νηφίσασθαι,

διὰ ταὐτα δη καὶ μοὶ βέλτιον αὐ δέδοκται ἐνθάδε καθῆσθαι, και

δικαιότερον παραμένοντα πέχειν την δίκην ην αν κελεύσωσιν επει 2 νύ ον κύνα, ως εγωμαι, πάλαι αν αὐτα τὰ νεῖρά τε καὶ τὰ οστλη 99

145쪽

περὶ Ιεγαρα δε Βοιωτους ην, υπὸ δόξης φερόμενα του βελτίστου, ει

μη δικαιότερον μην καὶ ἄλλων εἶναι προ του φευγειν τε και ἀποδιδράσκειν υπεχειν τῆ πόλει δίκην ηντιν ν άττρ. λλ' αἴτιαμεν τα τοιαυτα καλεῖν λίαν ἄτοπον εἰ δε τις λεγοι τι νευ os

ο ιος τ' ην ποιεῖν τὰ δόξαντά μοι, ληθῆ ν λεγοι' ως μεντοι διὰ

τίστου αἱρεσει, πο λη καὶ μακρὰ ραθυμία αν - οὐ λόγου τε γὰρ

νονται ψηλαφωντες οἱ πολ λοὶ σπερ εν σκότει, ἀλλοτρίω νόματι προσ χρώμενοι, ς αἴτιον αυτὸ προσαγορεύειν. διὰ δὴ και ὁ με τις

xvould have acie in a recisel opposite va laad a disterent δοξα το βελτίστου prompted inem.

1. ὐπὸ δόξης φερόμενα Pros Geddes

Justi remarta fiat tras δόξα not ἐπιστημητοῖ βελτίστου that could urge Solcrates to

3. ἀλλ' αμια μὲν τὰ τοιαῖτα CL

Timaeris Q αὐτ οὐ πάν ἔστι των ξυναιτίων oli θεος πηρετουσι χρηται τηντολαρίστου κατὰ το δυνατὸν ἰδέαν ἀποτελῶν δοξάζεται δὲ πὸ των πλείστων υ ξυναίτια ἀλλ' αἴτια εἶναι των πάντων, ψύχοντα και θερμαίνοντα πηγνύντα τε και διαχέοντα καιοσα τοιαυτα ἀπεργαδεόμενα λόγον δὸ υ-δένα οὐδὲ νουν εἰς οὐδὸν δυνατὰ ἔχειν στί. Presently lae distinguishes inese two classes a. πρωται and δεύτεραι αἰτίαι. In mihi e Say τὰ ἐν Ουν μμάτων ξυμμεταότια προς το ἔχειν την δύναμιν, ην νυν εἴληχεν, εἰρησ-

θω τὸ δ μέγστον αὐτων εἰς φέλειαν ἔργον, δἰ ο εδ αἴθ' μῖν δεδώρηται, μετὰ

τοῖτο λεκτέον.

firmetion is ister an anacoluthon Or an indignant aposiopesis. Cf. n Sirtva I77 oi ν τοιουτων ἐν πέρι πολλην σπουδην ποιησασθαι, Ερωτα δἐ μηδένα πω ανθρώπων τετολμηκέναι εἰς ταυτ ὶ την

16, οἱ δ' σπερ Ἐμπεδοκλης, την οὐ ουρα-νου φορὰν κύκλ* περιθέουσαν και θἀττον φερομένην την της γης φορὰν κωλύειν, καθάπερ τὰ ἐν τοῖς κυάθοις δωρ καὶ γὰρ Οὐτοκύκλετο κυάθου φερομένου πολλάκις κάτω τοὐ χαλκοῖ γινόμενον μως οὐ φέρεται κάτω

146쪽

ΠΛΑΤΩΝΟΣ

δίνην περιτιθεὶς τη γῆ πο ου ουρανου μενειν δη ποιεῖ την γην, ὁ δε σπερ καρδόπω πλατεία βάθρον τον ἀερα περείδει την δε του ς οἷόν τε βελτιστα αυτ τεθῆναι δύναμιν ἴτω νυν κεῖσθαι, ταυτην ἴτε ζητοῖσιν ἴτε τινὰ οἱονται δαιμονίαν σχῖν ἔχειν, αλλα ηγοῖνται τούτου Ατλαντα ν ποτε ἰσχυρότερον καὶ ἀθανατώτερον καὶ μὰ λον παντα συνεχοντα ξευρεῖν καὶ ςaληθῶς το ἀγαθὰν και δεον ξυνδεῖν καὶ συνεχειν οὐδεν Ἀνται. ἐγὼ μεν οὐ της τοιαύτης αιτίας, πη ποτε ἔχει, μαθητης ὁτουοῖν ηδιστ ν γενοίμην επε Qq δε ταύτης ἐστερήθην καὶ οὐτ αυτος Io εὐρεῖν ἴτε παρ αλου μαθειν οἰός τε γενόμην, τον δεύτερον πλουν

πεφυκος φέρεσθαι δια την αυτην αἰτίαν. Anaxagoras Oo suppoSed a περιχώρησιy, in orde to effect in separatio of the

toS; s. de caelo I xiii 29 n 3. Ἀναξιμένη ra καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτο τι

πλάτος αἴτιον εἶναί φασι του μένειν αυτήν. οὐ γὰρ τέμνειν ἁλλ' ἐπιπωματίζειν τον ἐρατον κάτωθεν, oπερ φαίνεται τὰ πλάτος ἔχοντα των σωμάτων ποιεῖν. That i to Say,

κεῖσθαι They thini stat in ei purelyphysical ineories e can findis Atlas,

i. e. a SyStem to explain the universe, more potent an me final cause vhicli Sol crates postulatCS.

doubie sense of δέον cf. Crat in Iris I Edryαθo γὰρ ἰδέα υσα τὰ δέον φαίνεται δεσμος εἶναι καὶ κώλυμα φορῆς. At this critique of Anaxagoraci a propaederiticto lae clea ineory. The nain auit os Anaxagoras is that in good is no ine ultimate cause in his syStem Plato SuP-plies his desecis in ille estutiis firsi and stili more in the later malogues si by

causation is ulti inatet identity. 9. πειδὴ δὲ ταύτης εστερήθην Solcrates liere expreSSi consesses that he has notsucceede in tracin in genesis os ineuniverse to the idea os the good amicitis mos important to bear in min that vhat solio usos ni a description os the δευτερος πλοῖς In the esublic Plato sbolde an set fortia unde a similitude the relation hiet veen the γαθὰ and theideat an materiai vortas biit no vntilthe Philebiι and speciali his cro ming

best courSe Tlae origin os lais provecti Sho vn by a passage of Menander Whicli Vagne quotes: ὀ δεύτερος πλοῖς ἐστὶ

δήπου λεγόμενος, αν ποτύχθ τις πρωτον

ἐν κύπαισι πλεῖν. Heindor quotes Eustathius: δεύτερος πλοῖς λέγεται, ὁτε πο-

147쪽

ἐπὶ ' τῆς αἰτίας ζητησιν πεπραγμάτευμαι, βούλει σοι, φη, επίδειξιν ποιήσωμαι Κέβης; Υπερφυῶς μεν ουν, φη, ς

βουλομαι. XILVIII. Eδοξε τοίνυν μοι, Q ος, μετὰ ταὐτα, πειδὴ πειρηκα τὰ οντα σκοπῶν, δεῖν εὐλαβηθηναι, μη παθοιμι περ ι τον 5ηλιον κλείποντα θεωροῖντες καὶ σκοπούμενοι διαφθειρονται, γαρ που νιοι τὰ ομματα, ελ μ εν δατι η τινι τοιούτω σκοπῶνται την εἰκόνα αυτοῖ τοιοsτον τι καὶ γὼ διενοήθην, και δεισα, μηπαντάπασι την ψυχ=ην τυφλωθείην βλέπων προς τὰ πράγματα τοι oμμασι καὶ κάστη των αισθήσεων επι χειρωνίπτεσθαι αυτῶν Io ἔδοξε δή μοι α ρηναι εἰς τους λόγους καταφυγόντα εν κείνοις

τυχον τις οὐρίου κύπαι πλέη κατα Παυσανίαν. Plato se it again, Politici s3oo C, PH uso C. Cornpare Aristotieme. EM. II ix ἐπεὶ Ουν του μέσου τυχεῖν ἄκρως χαλεπόν, κατὰ τον δεύτερον, φασί,

πλουν τα λάχιστα ληπτέον των κακων.

pare the metaphor in erasiti 527 D o δ' ἐστὶν υ πάνυ αὐλον, ἀλλα χάλεπον

πιστεῖσαι, τι εν τούτοις τοῖς μαθήμασιν ἐκάστου οργανόν τι ψυχης ἐκκαθαίρεταί τε καὶ ἀναζωπυρεῖται stetro λύμενον καὶ τυφλούμενον π των αλλων πιτηδευμάτων, κρεῖττον ον σωθηναι μυρίων ὀμμάτων ' b- νε γὰρ αὐτwαληθεια ὁρῆται.

πρὁ τὰ πράγματα i. e. ille ideas thenaseives. Cf. 66 αὐτὴ τη ψυχὴ θεατέον αὐτὰ τὰ πράγματα. The de is

o a number of particular Which ive designate by the fame name, to Scertain What attributes vere mei et accidental in Various particulars, an P hat 'vere es-

148쪽

σκοπεῖν των ντων πην ληθειαν ἴσως μεν ουν ω εἰκάζω τρόπον τινα ου ἔοικεν ο γαρ πάνυ σμγχωρῶ τον εν τοι λόγοις σκο- 100πούμενον τὰ οντ εν εἰκόσι μὴ λον σκοπεῖν δε τον ἐν τοῖς εργοις.

αλλ' υν δὴ ταυτη γε ώρμησα, καὶ ποθεμενος κάστοτε λόγον ν

αν κρίνω ερρωμενέστατον ιναι, α μεν αν μοι δοκη τούτω συμ

φωνεῖν, τίθημι ς ἀληθη οντα, καὶ περὶ αἰτίας καὶ περὶ των, λων πάντων ων οντων, ἁ δ ν μη, ως υκ ληθῆ βούλομαι δε σοι

σαφεστερον εἰπεῖν a λεγω οἶμαι γάρ σε νυν ου μανθάνειν. υ μα

sentia to the clas inus in defining a

clesinitio thus forane is the λόγος, me

Conceptis genera notion. o v in theearlier stage of the ideat laeory, Whereverthere IS IIcla s. λόγος, inere S also an idea, correspondin to Very groti os particular calle by in saniemanae I

subli 396 J. The principat disserencelbet veen in λόγος and the ἰδέα is 1 ine

περὶ ἔκαστον τρία νοεῖν ... , ἐν την Ουσίαν,

explaine in the ex Chapter For ex- ample Solcrates 3 examining a Dunsteros instances of δίκαιον ornis his πόθεσις a to the natur os δικαιοσύνη Tliis υπόθεσις is his conception os the αὐτὸ δίκαιον. The lae compares vitii his υπόθεσις particular δίκαια, O WhateverproseSses to be Such, and a linit or deciseacta in sociar ascit araee Or sis rees vitii ille πόθεσις.

149쪽

και λλοτε καὶ ε τω παρεληλυθότι λόγω ουδεν πεπαυμαι λεγων.

ερχομαι γὰρ δὴ πιχ ειρῶν σοι πιδείξασθαι της αἰτίας το εἶδος

πεπραγμάτευμαι, και εἶμι πάλιν επ' κεῖνα τα πολυθρυλητα καὶαρχομαι Tr κείνων, ποθεμενος εἶναί τι καλὸν αυτο καθ' αυτο a ιἀγαθον και μέγα καὶ τα λα πάντα a εἴ μοι δίδως τε και συγχωρεῖς εἶναι αὐτα, ελπίζω σοι κ τούτων την ἰτίαν πίδείξειν καιC νευρησειν, ὼς ἀθάνατον η ψυχη Ἀλλα μην. φη o Κέβης, ς διδόντος σοι υκ ν θύνοις περαίνων Σκόπει δη, φη, τὰ ξης εκείνοις, ε ν σοι ξυνδοκῆ σπερ ἐμοί. φαίνεται γὰρ μοι, εἴ τί ἐστιν λ καλόν, ουδὲ δι' εν λλο καλον εἶναι δε διότι μετεχει ioεκεινου του καλου και πάντα δὴ ουτως λεγω. y τοιαδ αιτία

συγχωρεις Συγχωρῶ, φη. Ου τοίνυν η δ ος, ετ μανθύνω ου δε

and by mean os illis ineor I liope toprove in Sotir immortali ty. Startingsrom the assumption hiat liere are deaso beautii and usi an great c. I simpl affici inat ali particular pOSSeSS- in these qualities posses inem inroughthe idea, Whether', participation, re-

ma define ine connexion. Ad mer

150쪽

καλὸν λη κεινου του καλου εἴτε παρουσία εἴτε κοινωνία εἴτε πηδη καὶ δ πως προσγενομενη ' ου γὰρ τι τοὐτο διισχυρίζομαι, αλλο τι τω καλω τὰ καλὰ γίγνεται καλά. τοὐτο γάρ μοι δοκεῖ σφαλεστατον εἶναι κα εμαυτω ἀποκρίνασθαι καὶ λλω, καὶ τουτου εχόμενος ἡγοῖμα ου αν ποτε πεσεῖν, ἀλλ' ἀσφαλες ινα και ἐμοι καὶ ὁτωοὐν ά λω ἀποκρίνασθαι, τι τω καλῶ τα καλὰ καλa υ

κα σοι δοκεῖ Δοκεῖ Καὶ μεγεθει ἄρα τὰ μεγάλα μεγaλα καὶ τὰ μείζω μείζω, καὶ σμικρότητι τὰ λάττω λάττω Ναι Ουδὸ

ψηθησαν αἰτίαν εἶναι προς το γίνεσθαι τηντων εἰδων φύσιν, 'σπερ ὁ ἐν Φαίδωνι Σωκράτης καὶ γὰρ κεῖνος, ἐπιτιμησα τοῖς αλλοις ς ουδὸν εἰρηκόσιν, ποτίθεται ς ἔστι τω οντων τα ἐν εἴδη τὰ μεθεκτικα των εἰδων, καὶ τι εἶναι ἐν ἔκαστον λέγεται κατὰ τ εἶδος, γίνεσθαι ὁ κατὰ την μετάληψιν και φθείρεσθαι κατὰ την

οἴεται, ἀνάγκης αἴτια εἶναι και γενέσεως

θεοὐ αὐτὰ εἶναι φησομεν, εἴτε ἐν σίμασιν ἐνοῖσαι, ψα δντα, κοσμουσι πάντα οὐρανιν,

εἴτε ὁπη τε και ὁπως. I hould ad that Olympiodoros in Plotin this passage

2. o γαρ ἔτι τοὐ- do notproceexto insist upo that oint', i .e alliae insist ii pon is that the ea solae cause lae loes no specis the node sit operation. his hi aSe is an indicatio that Plato at this perio di notenteriai a lex of the relatio belweenulea an particular definitet distincthona that expolinded in his later uritings; but that he hiadio asset applied himselfio vorking ut the question In the laterdialogues e cloes notis much alter his vi ex as define it the definitio howevernecesSarit lead to important modifications in the theor os ideas, an to the decisive rejectio of the doctrine of παρουσία, O Vard hicli he had hi therio clatefl inclinest se on 3Εἰ compare

7. μεγέθει ἄρα The word μέγεθος

9. V κεφαλὴ Plato here clears upa logica confusion The ac that the