Platonos Phaidon. The Phaedo; edited with introd. and appendices by R.D. Archer-Hind

151쪽

101 μείζω εἶναι, και τον λάττω τω αυτω τούτω λάττω, λλὰ διαμαρτύροιο αν τι- μὸν Ουδεν λλο λεγεις η τι το μεῖζον πανετερον τέρου ουδενὶ ἄλλω μεῖζόν εστιν η μεγέθει, καὶ δια τοῖτο μεῖζον, διὰ το μεγεθος το δε ελαττον ουδενι αλλω λαττον

σμικρότητι, και διὰ τοὐτο ελαττον, διὰ την σμικρότητα, φοβου 5μενος ιμαι, μη τίς σοι ναντίος λόγος ἀπαντηση, εα τη κεφαλν μείζονά τινα γῆς εἶναι και λάττω, πρῶτον με τω αυτω το μεῖζον μεῖζον εἶναι και το ελαττον χλαττον, πειτα γῆ κεφαλη σμικρανούση τον μείζω μείζω εἶναι, και τοὐτ δὴ τερας εἶναι, το σμικρωτινι μεγαν τινὰ εἶναι η υκ ν φοβοῖο aυτα καὶ ὁ Κέβης 1o γελασας, Ἐγωγε, φη. υκοὐν η δ' ς τὰ δεκα των κτὼ δυοῖν πλείω εἶναι, και δι ταυτην την αἰτίαν περβάλλειν, φοβοῖο ν

λῆγειν, ἀλλα μὴ πληθε καὶ διὰ το πληθος καὶ το δίπηχυ του πηχυαίου μίσει μεῖζον εἶναι, ἀλλ' ο μεγέθει ὁ αυτὸς γήρ που

φοβος. Iάνυ γ' ἔφη. ι δε εν ενος προστεθεντος την πρόσ- 5θεσιν αἰτίαν εἶναι του δυο γενέσθαι ἡ διασχισθεντος την σχ ίσιν σου ευλαβοῖο δε λεγειν καὶ μεγα ν βοώης τι υκ οισθα ἄλλως

πως καστον γιγνομενον δε μετασχον της δίας ουσίας κύστου υῶν μετάσχη, καὶ ε τούτοις Ου εχ εις ἄλλην τινὰ αἰτίαν του δύο γενεσθαι ἀλλ η την της δυάδος μετάσχ εσιν, καὶ δεῖν τούτου ομετασχεῖν τὰ μέλλοντα δύο σεσθαι, καὶ μονάδος ο ν μελλ ενεσεσθαι, τὰς δε σχίσεις ταύτας καὶ προσθεσεις καὶ τὰς ἄλλας τὰς τοιαύτας κομψείας Ἀωης ν χαίρειν. παρει. ἀποκρίνασθαι 'οῖς D αυτοὶ σοφωτέροις σὰ δὶ δεδιώς ἄν το λεγόμενον, πην εαυτοῖσκιὰν καὶ την ἀπειρίαν εχόμενος κείνου οὐ σφαλοῖς της πο- et s

152쪽

ΠΛΑΤΩΝΟΣ

θεσεως, ουτως ἀποκρίναιο αν. δε τις αυτης της ποθεσεως

ορμηθεντα σκεψαιο, εἴ σοι ἀλληλοις συμφωνεῖ ἡ διαφωνεῖ etrea, δε κείνης αυτῆς δεοι σε δὶδόναι λόγον, σαύτως ν διδοίης, ἁ λην 5 αδ ὁπόθεσιν tetro θεμενος, τις 'ων ἄνωθεν βελτίστη φαινοιτο,

cf. Xen. Irent. IV Ui 3 εἰ δε τι αὐτεπερί του ἀντιλέγοι μηδὸν ἔχων σαφῆς λέγειν, ἀλλ' ἄνευ ἀποδείξεως τοι σοφώτερον φάσκων

εἶναι ν αὐτb λεγο η πολιτικίτερον η ἀνδρειότερον η ἄλλο τι των τοιούτων, επὶ την, πόθεσιν ἐπανηγεν αν πάντα τον λόγον δέ πως. In illustration ve have an inqui , Whatis in ἀγαθος πολίτης. tris used in si simila sense in Gorgias 5 αλλὰ, τὰ σαυτο κατα την πόθεσιν πως ν βούλI

clums arul tautologica anticipatio ofεπειδη δὲ ἐκείνης αὐτης δέοι σε διδόναι λόγον. Ast, Seeing thi S, InoSt ingenioristysuggest εἰ δέ τις ἄλλης ποθέσεως ἔχοιτο. Biit, a S, Jaci Son observes, inere is

tent vitii in method indicated in οσαύτως

αν διδοόης κ.τ.λ. an are in thenaseives Ahee nonsense. I a hypothesis is pro- posed to account sor a give se of sacis, ve procee to observe, not vhether laesaeis are consistent vitii ne another, but

vhether the are consistent vitia the hypothesis and this is recisely vhat So-lcrates prosesses toto in Io A ἐν νὁox τούτ ξυμφωνεῖν, τίθημι ς ληθῆ δντα, vhere hecis supposing the tritili flais hypothesis esta sistaed. Anci presently verae that the validit os a dotibisu hypothesis is tested, o by examinationis particulars, but by the ascent to a more genera hypothesis. The vord ὁρμηθέντα to strilces me a thetraying a writer Whoha no sense of the disserence bet veen noris and persect participies belo v velaave ρμημένων. On these round Isuli agree vitii r Jackson in regar lingilae paSSage εἰ δέ τις ... διαφωνεῖ as an interpolation probably, a he Sug ests by the sanae and that inserte ταῖς μέν γ'

. o αυτως, διδοίης i. e. a Whenive are asicen to explain a grouinos particular xve forni hi generalisation a conceptor definition, πόθεσις, vlaici includesiliena all, o scive have to explainmur πόθεσιν ve sorin a vide generali sation Iulii claincludes that and ther ποθέσει correspondin to ther g roup Os particulars. V procee frona particular to species,

Dona specie t genus, Dona genu to amore comprehensive genuS, and S ascend

ad equate'. των νωθεν means the imore

153쪽

EVως πί τι ἱκανον ελθοις, aμα δεχυ αν φύροις ἄσπερ οἱ ἀντιλογικοι περί τε της ρχνὶς διαλεγομενος καὶ των ε ἐκείνης ωρμημενων, εἴπερ βουλοι τι τω οντων εὐρεῖν. κείνοις μεν γa ἴσως οὐδε εις περὶ τούτου λόγος οὐδε φροντίς ἱκανοι γὰρ π σοφίας ὁμου πύντα κυκωντες ομως δύνασθαι αυτοὶ αὐτοῖς ἀρεσκειν συ δ' εἴπερ ει

10 των φιλοσόφων, οἶμαι αν ς εγὼ λεγω ποιοῖς Ἀληθεστατα, ἔφη, λέγεις, τε Σιμμίας - καὶ ὁ Κεβης.

επὶ τι καθόλου, κάτω δὲ την ἐπὶ τ καταμέρος. . retaph. B in 98 17 εἰ ἐν γαρ τι τα καθόλου μαλλον ἀρχαί, φανερὰν

οτι τὰ ἀνωτάτω των γενων ... ταῖτα γὰρ λέγεται κατὰ πάντων.

ledge os ali ora generalisations Dor inelii iest tome o vest. But since me

πίστους ποθέσεις τε καὶ ἀρχάς.

forme Seel των ὁντων τι εὐρεῖν, in lalter

154쪽

ΠΛΑΤΩΝΟΣ

δοκεῖ ς ε ναργῶς τω καὶ σμικρον νουν χοντι εἰπεῖν κεῖνος αὐτα.

EX Ma γαρ μῖν τοις πουσι, νυν δε ἀκουουσιν ἀλλὰ τίνα δ' ην τα μετὰ ταὐτα λεχθεντα Li. ΦΑΙΔ. πις με εγὼ οἶμαι, ἐπεὶ αὐτω αὐτα συνεχωρηθη,

καὶ μολογεῖτο εἶναί τι καστον των εἰδων και τούτων τἄλλα μεταλαμβάνοντα υτῶν τούτων την επωνυμίαν ἴσχειν, το δη μετὰ

io αὐτα ρωτα, Εἰ δ', ' δ' ς ταὐτ ούτως λεγεις, αρ' οὐχ , ταν Σιμμίαν Ζωκράτους 9ς μείζω εἶναι, Φαίδωνος δε ελάττω, λεγεις τότ εἶναι ν τω Σιμμία ἀμφότερα, και ριεγεθος καὶ σμικρότητα Ἐγωγε Aλλα γαρ η δ' ς, ομολογεῖς το τον Σιμμίαν περέχειν

batile-grohind On Whicla alone V cantiope sor victory. Nostin couM ettermain in gravit os in crasis than his momentar pauSe in the narrative. ΙΟ Α-IO A c. l. Assumin ineninat ideas exist corresponcin to the ly- possieSeS, and that by participatio ininem particular PosSeS ine1 attribules, Sol crates proceed thus. Whe we nySimmias 1 hiigger an Sol crates andies inan Phaedo,oveare Spealci ny loosely: in realit Siminias partalces of the deaso great an sinali and it is reas nessi hin xviii claris bigger an malines in Solcrates, and ima lines in lain stat istes inan great nes in Phaedo. For ithas nothindito do vitia in personalit of Sinanitas Solcrate an Phaedo, a Stich, statine is greater o les inan noster. V observe inen that I two opposite ideas an coexis in the Sanae Subjeci, although et suci opposite detis cannot combine vithaeacia ther, ei ther 3 as theyexist absolutet in nature, as ineya re mani Sted in Concrete particularg. Anci liis incapacit of one opposite ideat talce upo it the natur of the ollaei istriae os alliair os opposite ideas a. vella great an Sinail. Settin aside ille metaphysical olfections to the doctrine os ideas os relation, viii clarive have here in iis most pronouncedforrn, it convenienti serve Plato' Pur-Pos to lao v that in particular contradic- toryideas may coexi St. In Io D ve PaSSon to the ex stage. Verare here deal in vitia lae participatio by particulars in ideas vlaici are no essentia to their nature. Greatnes am Smalines are notessentia to a man a s lieat is essentialto re an coae o no v. Villi his chapter it is vel to contrast aranenissi 5 A Od. 7. επεὶ αὐτω ταῖτα συνεxωρήθηJSOlcrate no v SSume the existence of the ideas, thoiugi a present hecis nableto attain cognitio of them that is, heasSumes that hi υποθέσεις more or tesssaithlallyrepresentatae substantia realities. Talcing the the ideas a the rue αἰτίαι περὶ γενέσεως καὶ φθορας, it rema in toeXamine vii ether the immortalit of thesout is a legitimate deduction iram his theory. 8. τἀλλα i. e. concrete exiStence. τἄλλα is constantly used tinis in the Par-

155쪽

Δωκράτους υχ ως τοῖς ρήμασι λεγεται Ουτω καὶ το ἀληθες εχειν. σου γάρ που πεφυκέναι Διμμίαν περέχειν τούτω τω Σιμμίαν εἶναι, αλλὰ τω μεγεθε ο τυπι χύνει χων Οὐδ - Σωκράτους περεχειν,οτι Σωκράτης ὁ Σωκράτης στίν, ἀλλ' ο τι σμικρότητα εχει Δωκράτης προς το κείνου μεγεθος 'Aληθῆ. υδε γε ὁ πο Φαιδωνος περ εχ εσθa τω τι Φαίδων o Φαίδων στίν, αλλ' τι

μέγεθος εχ ει ὁ Φαίδων πρὰς την Σιμμίου σμικρότητα 'Eστι ταὐτa. Οὐτως ἄρα ὁ Σιμμίας πωνυμίαν ἔχει σμικρός τε καὶ μεγα εἶναι.

τητα πεχων, ω δε το μέγεθος της σμικρότητος παρέχων περέχον Io

adrnit in trum is notin expressest in lae vorcis'. Stricti speal in Simmias sno bigger an Solcrates for in perSOn- alit of two me cannot be compare in respectis sire. The ninthings stat can

8. ἐπωνυμίαν ἔχει Decause lae participales inulae iugo opposite deas. his predication os opposite attrit)hites exti iis particulars in har contrast to the ideas, of vllicli no such contrar predication is,to in Solcrates of the Phaedo, possitae:

Pared. vhere Solcrates is Stating the ea lier Platoni doctrine, inhiel in the lalter partos the dialogiae Plato critici ses victi a vie vlo it morification. 9- την σμικρότητα π ων This readin is uerio advig, ivli inu render me sentence: alterius mamitudini

exiguitatem Suam Superandam subminiS- trans, alteri inagnitudinem exiguitatem Superantem prael Iens' i. e. Simmias Saalb-

neSS'. The grave objection to inis readingan interpretation is that in in firsi clause περέχων is sollowed by in accusative, in me secon ὐπερέχον γ ine genitive. lae veri, may, it is rite, talce eister case; ut uret Plato uould not

am goin to tali in in style of an indenture'. ξυγγραφη i in regula ternisor a legat document, speciali a bond

156쪽

ooξαι σοὶ o περ εμοί. μοὶ γὰρ φαίνεται υ μόνον αυτὸ το μεγεθος ουδέποτ ἐθέλειν αμα μέγα και σμικρον εἶναι, λλὰ καὶ το εν μῖν μεγεθος οὐδέποτε προσδέχεσθαι το σμικρον Ουδ εθέλειν περε- χεσθαι, λλὰ δυοῖν το ἔτερον η φευγειν καὶ πεκχωρεῖν, οτα αυτῶ προσίη τ εναντίον, το σμικρόν, η προσελθόντος ἐκείνου ἀπολω - λεναι ' πομένον δε και δεξάμενον την σμικρότητα υκ ἐθέλειν εἶναιετερον η περ ην. σπερ εγὼ δεξάμενος καὶ πομείνας την σμικροτητα, και τι ν δ σπερ ειμί οἶτος ὁ αυτὰς σμικρός εἰμι εκεῖνο δε ου τετόλμηκεν μέ f ον σμικρὸν ειναι ως δ' αἴτως καὶ τοι σμικρὸν O εν μῖν υκ θελε ποτε μεγα γίγνεσθαι Ουδε εἶναι, οὐδ' dλλ ουδεν των ναντίων τι ν περ ν μα του ναντίον γίγνεσθαί

ου ἐθέλειν 'it vili ot consent to

την ψυχρότητα τι εἶναι περ ην, πυρ και

ψυχρόν. There is nucla o be ad sorthis butes laint ille vulgate may be defended, as indicatin that in lae ne casea laange os identit is involve but notin ille ther: the incongratit in ac lies in the supposed retentio oscit identity

this sanae Sol rates, In mal .

157쪽

103 τε καὶ εἶναι, λλ' ητοι πέρ χεται ἡ ἀπό λυτα εν τούτω τῶ παθήματι. ΙΠαντάπασιν, φη ὁ Κεβης, υτ φαίνετa μοι. Id. ai, τις εἶπε τῶν παρόντων ἀκουσας-δστις δ ην, ου σαφῶς μεμνημαι-Πρὸς θεῶν, ου εν τοῖς πρόσθεν μῖν λόγοις αυτοτο εναντίον των νυνὶ λεγομενων μολογεῖτο εκ του λάττονος Οἰμεῖζον γίγνεσθαι καὶ εὐτολμειγνος το ελαττον, και ἀτεχνῶς αἴτηει,ναι η γενεσις τοῖς ναντίοις, των ναντίων νυν δε μοι δοκεῖ λεγεσθaι τι τουτο υκ αν ποτε γένοιτο. καὶ ὁ Σωκράτης παρα-

B βαλὼν την κεφαλὴν καὶ ἀκουσας, 'Aνδρικῶς, φη, ἀπεμνημόνευκας,

ου μεντο εννοεῖς το διαφερον οὐ τε νυν λεγομένου καὶ οὐ τότε io τότε μεν a ἐλέγετο εκ το ἐναντίου πράγματος το ἐναντίον τρῶγμα γίγνεσθaι, νὼν δε τι αὐτο τ εναντίον αυτ εναντίον ουκειν ποτε γενοιτο, υτ το εν μῖν ούτε το ν τῆ φύσει τότε μενγaρ ῶ φίλε, περὶ των ε Mόντων τ εναντία λεγομεν, πονομάζοντες αυτ τ=n κείνων πωνυμία, νῖν δε περὶ κείνων αυτῶν ενόντων 15

158쪽

χιόνα ὁσαν δεξαμενην το θερμόν, σπερ εν τοῖς εμπροσθεν λέγομεν, τι σεσθαι περ ην, χιόνα και θερμόν ἀ λα προσιόντος του

l)ecatis os lae confusion into viaioli Antistiaene and thers tu salien in ille matter os predication. The differen cebet veen Plato' treatinent of me sui ectin ille Phaedo anil in me Sos rasilias been cleali vitii in me introductiona 5.

ὁ Κέβης. . an St. have οὐκ αἴ, ἔφη Κέβης.

vitii it me idea Dodd. Sinailarly tiae dea os even and in idea os xv excitule laeidet os o ld. latis it appears liat liereare i opposite ideas Ivlii clarare mutuatly exclusive, et omer deas, no identi cal viti an Sucti opposite Iut necessarilypareat cingi it Whicla, quali xvi in stat OPPOSite, excitule me ster opposite.

ilia opposite deas cannot enter into communion, Plato' nexi ast is o lao v that illis incommuni albilit extend to therideas, ut cla though not laena Selves opposite to anyttaing, re inseparabi conal , ined viti one os suci opposites an littere re necessarii excitule the ther.

159쪽

πυρ γε ὁ προσιόντος του σχρου αυτω η υπεξιεναι η ἀπολεῖσθαι,ου μέντοι ποτε τολμησειν δεξάμενον την φυχρότητα τι εἶναι περνῆν, πυρ καὶ ψυχρόν. Ἀληθῆ, φη, λεγεις. Eστιν ἄρα η δ' ς,

περ ἔνια των τοιούτων, στε μ μόνον αὐτο το εἶδος ἀξιοῖσθαι ετο αὐτos νόματος εἰς τον ἀεὶ χρόνον, αλλὰ καὶ λ λο τι, O εστιμεν ουκ κεῖνο εχ ει δε την κείνου μορφὴν ἀεὶ ὀτανπερ si ετ δε εν τοῖσδε σως σται σαφεστερον 'εγω. τὸ γὰρ περιττὸν εἰ που δεῖ τούτου του νόματος τυγχγάνειν, περ νυν λέγομεν η υ; ΓΙ νυ γε Ἀρα μόνον τω οντων, τοὐτο γὰρ ρωτῶ, η καὶ ἄλλο τι, ὁ ο

Uyttenbacta observes notatur alius Ver-h Ortina SIIS: quo εἶδος ut universalius that etiar, μορφη minus univerSale et quasi conalia unio os εἴδους veluti irat uerau int-

In lac μορφή, εἶδος, and ἰδέα are in the

logicali opposite to anystino , ut vhich

160쪽

καὶ αὐ τὰ δύο καὶ τα τεττaρα καὶ ἄπας ὁ τερος α στίχος του io aριθμοῖ υκ ἄν περ το ἄρτιον μως καστος αὐτῶν ἄρτιο εστιν ἀεί συγχωρεῖς η υ ΙΠῶς γὰρ υκ εφη ' τοίνυν, φη, βούλομαι δηλῶσαι, ἄθρει εστ ιν δε τόδε, τι φαίνεται υ μόνον κεινα τὰ ναυτία ἄλληλα ου δεχόμενα, αλλὰ καὶ σα ου ον ἀλλήλοις

περιττόν.

llii e h, participatio in ine idea triad;