Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

51쪽

ξαντες δε φων η μεγαλη συνε χροντὰ ω τα αυτων, καὶ ωρμησαν μοροθυμαδον εὐαυτόν. 8. Και κ-

βαλόντες εξ της πόλεως, λιθοβ

λουν και ι μάρτυρες ἀπεθεντο ταἰμάτια αυτων παρὰ τους πόδας

νεανίου καλουμενου Σαυλου.

A παρατηρήσωμεν ενταυθα τὴν παρά- ὁοξον ταραχὴν των πνευμάτων των χθρων λαὶ διωκτων του Στεφάνου, καὶ την θαυμασ- πην ταραξίαν του δικοὼτου πνεύματος. 1. In τὴν δύναμιν της διαφθορας εις του διωκτας του Στεφάνου κακία ἄκρα, καὶ πολυτροπος. D διος αδης πελύθη, καὶ οι

ἄνθρωποι γιναν των εχιδνων τα γεννήματαπτυοντα το φαρμάκι των.

'Oταν αὐτοὶ κουον ταυτα ρο διεπρίοντο ταῖς καρδαις αυτων ιχ 54. Tα πνεύματάτων βασανίζοντο με τοιαυτας βασάνους, ποίας ποτε δε ἡσθάνθησαν των αγίων et σωματα. 'PIσαν πλήρεις ἀγανακτήσεως δια τα αναντίρρητα επιχειρήματα, τὰ ποῖα επρότεινεν ὁ Στεφανος προς κατάπεισίντων, και τι δε εδύναντο να εἴρωσί τι προς ἀνθιστασιν των Αὐτοὶ δε κατενύγοντο τῆν

καρδιάν απὸ λύπην, ω εκεῖνοι ΓΙράξ β. 37. αλλὰ κατεκόπτοντο τὴν καρδίαν ἄπο την μανίαν καὶ ὁρμὴν ως οι του κεφ. . 33. δὲ Στεφανος τους λεγξεν ἀποτόμως, διότι κατεκόπησαν την καρδίαν ἀπο τὴν

ἐπιτίμησιν Σημείωσαι, τι ι αποβάλλοντες τὸ Εὐαγγελιον, καὶ οι ναντιούμενοι ει αυτο, γίνοντα τωόντι βασανισταὶ τουεαυτο των υ προ τον Θεον εχθρα εἶναι πηγη πικροτάτης καρδιαλγίας ἡ δε πίστις και γαπη εἰναι Θεραπεία της καρδίας. Oταν αὐτοὶ μουσαν τι κεῖνος φαίνετο ως

αγγελος πρὶν ἀρχίση τὴν ὁμιλίαν του καὶ ὀ τι λαλε ως ἄγγελος ξ οὐρανοὐ αλμενος, αυτοι ἡσαν πλήρεις θυμοῖ καὶ ὀργῆς, ἀπελ- πισύ ἐντες ἀπο- ν ἀνατρεψωσι μίαν υπό-

θεσιν ουτ μεγαλοψύχως δικαιολογηθεῖσαν καὶ λα αὐτ αποφασίζοντες α μανῖποχωρήσωσιν εις αυτήν. Αὐτοὶ Ρεβρυχον τους δοντας π αυ- τόν τοῖτο σημαίνει μεγίστην κακίαν καὶ

νοντο ναντίοντου, καθως οἱ σκυλοι κατὰ των ποιων αὐτοι ξαγριωνονται 'H κατατων γίων χθρα μεταμορφόνει του ανθρωπους ει ἄγρια θηρία 'Eπασχον μεγίστην νόχλησιν. Eφριττον θεωροῖντες ει αὐτὸν τοι αὐτα φανερὰ σημεῖα μια Θείας δυνάμεως καὶ παρουσίας, καὶ τοὐτο τους εθλιβε θανατηφόρως ' Ἀμαρτωλος ὀψεται και ὀργισθησεται, τους δόντας αυτον

βρύξει καὶ τακἡσεται. V Ψαλ ριά. 10.) βρυγμος των δόντων φανερόνει ς επὶ το πλεῖστον τὴν φρίκην καὶ τὰς βασάνους

των κολασμενων 'Oσο εχουν τὴν κακίαν της κολάσεως ἄναποφεύκτως θελουν χειν, με αὐτης, και τινα θλιψεις της κολάσεως.

Αὐτοὶ εκραξαν φωνη μεγάλη 'V rιχ. 57. ἡγουν, λὰ να διεγείρωσι καὶ παροξυνω-

σιν εις τον ἄλλον, καὶ δια να πνίξωσι την σύγχυσιν της κραυγη των συνειδήσεων των . Oταν αὐτὸς εἶπεν, τι βλεπε τον οὐρανον ἀνοικτὸν αὐτο εκραξαν μεγαλοφωνως, τιδε ὐπεφερον πλεον να τον ἁκούωσι α μιλη.

Εἰναι πολλὰ σύνηθες ει μίαν δικαίαν ὐπόθεσιν, και μάλις ει την δικαίαν πόθεσιντης θρησκείας του ριςοὐ ν ζητη τις λαις δυνάμεσι ν τὴν ἀνατρέφη με την κραυγὴν καὶ σύγχυσιν. Αὐτοὶ συνεσχον τὰ ώτα αὐτων ' ἡ διανὰ μην ἀκούωσι τὰς δια των ταραχάς ἴσως, προφασισθέντες τι δεν πεφερον ἀκούωσι τὰ καθως αὐτοὶ νόμισαν - βλασφημίας του To κλείσιμον των τίων των ἡτο φανερὰ ενδειξις της εκουσίου ἰσχυρογνωμίας των Mies πεφάσισα νὰ μην ἀκούσωσιν ὁσα ισχυον ει το νότους πείσωσιν

52쪽

νησαν και ι παλαιοι προφηται πολλακις.

HτονἈκόμη τουτο εν Apυχες προμάντευματης δικα ικης κείνης σκληρότητος, εἰς τηνοποίαν,ελησε να του παραδωση ο Θεός. Abτοι μεν κλεισαν τα τάτων, ὁ δε Θεὸς τότε κατεκλεισεν αυτους διὰ της δικαίας κρίσεως. Aυτοι Ἀρμησαν μοθυμαδον ἐπ' αὐτόν Vλαὸς καὶ πρεσβύτεροι του λαου, κριται, διωκται, μάρτυρες και θεαται ὀλοι ετρεξανκα αὐτο9, ως Θηρία κατα του σφαγίου των. Συλλογίσου την βίαν, καὶ ταχύτητα των' συνετρεξαν, ωρμησαν μοθυμαδὸν εναντίον του,ελπίζοντες με τουτο να τον τρομάξωσι, καὶν το συγχύσωσι xαὶ φθονήσαντες την

ἡμερότητα καὶ τὸ θάρρος της ψυχης του με τὸ

Καὶ εκβαλόντες αυτὸν ε ξλτης πόλεως, ελιθοβόλουν ' ω να μην τον αξιος να ζ εις την Ἱερουσαλὴμ μάλιστα ανάξιος να ζηεις τον κόσμον τοὐτον Θελοντες με τουτο ναεκπληρωσωσι τον νόμον Μωσεως' Λευὶ .

χειρίσθησαν την κτελεσιν εννοειται απὸ

τη εκφορὰν αυτο εξ της πόλεως, ω νὰ μην πεφερον τὰ τον βλεπωσιν Αὐτοὶ τον μετεχειρίσθησαν ς νάθεμα, ως περικάθαρμα του κόσμου οἱ κατ αὐτο μάρτυρες σαν ι εις την καταδίκην αυτο οδηγοὶ κατὰ τον νόμον, Δευτ. r. 7.) m χεὶρ των μαρτύρων ἔςα ε αυτ εν

πρώτοις Θανατωσα αυτόν. οιουτοτρόπως μελλον ν επικυρωσωσι την μαρτυρίαν των 'Eπειδὴ δε καὶ η λιθοβόλησις νὸς ἁνθρωπου προξενεῖ κόπον, οι μάρτυρες εκβαλον τὰ πανωφόριά των διὰ τὰ μη τους

βαρύνωσιν εις τον δρόμον των, και τὰ ἀπε- θεντο παρὰ τους πόδας νεανίου καλουμενου Σαύλου ' ζις θεωρει εὐχαρίστησιν την τραγωδίαν ταύτην. ΓIρώτην φορὰν ηδ βλεπομεν ἁναφερόμενον τοιουτον ὀνομα, τὸ οποῖον Θελομεν γνωρίσειν καὶ ἀγαπήσειν περισσότερον, ταν τὸ ἴδωμες μεταβεβλη-

ρεντα κήρυκα ἐκ διωκτου 'Eπειδη καὶ αυτὸς υπῆρχε της Κιλικίας κάτοικος, κεφ 9. καὶ r. 3. ἴσως ειχεν ἁκούσειν η λαβεῖν μερος μάλις ει την συμβῆσαν μετὰ του Σrεφάνου φιλονεικίαν. 2.-ΓΙ ατήρησον την δύναμιν της χάριτος ει τον Στεφανον, καὶ τὰ παράδοξα ενδείγματα της προ αυτὸν γαπης του Θεογενεργουσης ει αυτόν Καθως ο διωκ- ταί του σαν πλήρεις Σατανῆ, ουτως αυτὸς et Ρ πλήρης Πνσύματος Ἀγίου ,' πληρεσ- τερος παρὰ τὸ συνηθες, χρισμενος με νέον ελαιον διὰ την μάχην Διὰ τοῖτο εἶναι μακάριοι οι διωκόμενοι διὰ την δικα οσυνην,επειδὴ et της δόξης, και τὸ ου Θεοὐ

Πετρ δ . 14. 'Oταν δ αυτὸς κλεχθη διὰ την δημόσιον πηρεσίαν, περιεγράφη, τι εἶναι ἁνὴρ πλήρης Iνεύματος Αγίου κεφ.

. G. καὶ τώρα προσκαλουμενο εις τομαρτύριον, σωζει πάντοτε τον αυτὸν χαρακτῆρα.-Σημείωσαι, ὁτι ι πλήρεις Ἀγίου

Πνgύματος εἶναι ἄξιοι διὰ κάθε πρῆγμα, ν κάμωσι διὰ τοναριστὸν η τὰ πάθωσι

δἰ αυτόν. Καὶ κείνους τους οποίους προς- καλε ο Θεὸς ει εργα πίπονα διὰ τὸ ὀνομάτου θελε του καταστήσειν κανους διὰ τοιαυτα εργα καὶ τους δηγήσειν αισίως

εις την αυτω εκπλήρωσιν, πληρων αυτους

Αγίου Πνεύματος οπως καθως αι διὰ τον Xριστὸν θλίψεις των εἰναι μεγάλαι σταθn μεγαλητερα η ις αυτὸν παραμυθία των' καὶ τότε κανεν απὸ τὰ πράγματα αὐταδε του σαλεύει. Γίνεται προστούτοις ενταυθα ερωτησις,

Μ ποίαν ξουσίαν κατεδίκασε τον Στεφανον ει θάνατον τὸ Ιουδαῖκὸν συμβούλιον; Eu την περίστασιν του ησο αὐτοὶ ωμολόγησαν, τι δε εικον τοιαύτην ξουσίαν Ιωανν. ἡ 31. καὶ εἶναι πιθανὸν τι πολιτικὸς βαθμός των τον κόμη ὀ ἴδιος. Ἀνίσως αυτο σμσλλον - κάμωσι νόμιμον ἀπόφασιν κατὰ τε Στεφάνου, θελον λω

53쪽

θοβόλησαν με χυδαῖκην μανίαν, χωρίς τινος

τακτικης ποφάσεως και ὁ διοικητὴς δύνατο πολιτικως να παραβλεψη τουτο τοεγκλημα, ως καμεν εἰς μερικους κολούθως λωγμούς των.

59. Και λιθοβολουν τον Στρ

Κυριε Ιησου, δεξοι το πνευμά μου. 6O. Θεὶς ὁ τα γόνατα, κραξε φωκη μεγάλη Κυριε, ροὶ γη της αὐτοῖς τημ αμαρτίαν ταυτο. Καὶ

τουτ ει πων, κοιuηθη. Δυο βραχεῖς δεήσεις καμεν εις τον Θεὸν Στεφανος την ραν του Θανάτου του, καιμετ αὐτας κοιμήθη. 1. Pi μία των δεήσgω τούτων εἶναι διατον εαυτόντου Κύριε ησοὐ δεξαι τοπνευμα μου lV ἴτω και ὁ χριστος παρεδωκε το πνευμα αυτου ει χεῖρας του Ιατρός. Ἐνταυθα διδασκόμεθα ναπαραδίδωμεν τὰ δικάμας ις χειρας του Xριστο ως Μεσίτου, δια να υITαθωσιν απ αυτον εις τον Πατερα D Στεφανος ειδεν ὀφθαλμοφανως τον ησου ἱστάμενον κδεξιων του Ιατρος, καὶ κραξε προ αυτον, Κύριε, δεξα το πνευμα μου l2. H τερα δεησις εἶναι δια τους διωκτας του Κυριε, μη ἡσης αὐτοῖς τηναμαρτίαν ταύτην. Ἀννοια ταύτης ης δεήσεως εἶναι ἀξιοπαρατήρητος, διότι φαί

Εκλινε τα γόνατα et ὁποῖον δείκνυε τηνεις την δέησιν ταπείνωσίν ου. Eκραξε φωνη μεγάλη et ὁποῖον φανερονε τονακρον ικτιρμόν του δια τους ἀδίκους εχ- θρούς ου 'O,m αυτοὶ καμαν τον αμαρ- τια, αμαρτία μεγάλη, την ποίαν α δενεσυγχωρει το θεῖον ελεος και ἡ χάρις, ηθελε μενειν επάνω των με ἀκατάπαυστον αυτων συγχυ ν. M ὁλην των την κατ αυτου κακίαν και λύσσαν, αυτος τους εὐσπλαγχνίσθη, και ἱν πεφερεν η ψυχήτου ναεπιθυμήση κδίκησιν κατ αυτων απὸ τον

Θεὸν δια τον Θάνατον του, ἀλλ' δεήθη κκαρδίας πρὸς τον Θεὸν ν μη του ἀνταποδωση ποσως την αμαρτίαν ταύτην. O ἴτω προσευχόμενος μιμήθη την του Κυρίου ας ευσπλαγχνίαν ὁ ὁποῖος ελεγε, ' Ιατερ, ἄφες αὐτοῖς ου γὰρ οἴδασι τὶ

εις τους καλους ἄνθρωπους Οχ της ψυχης λυπνος- Στεφανος παρεδωκεν αυτην εις χεῖρας του ρι οὐ-ἁλλ' ὁ υπνος του σωμα-

τος αυτὸς εἶναι νάπαυσίς του φ όλας τὰς θλίψεις καὶ ταλαιπωρίας του γίνεται τελεία ἀνάπαυσις καὶ αναλγησία. ατε- φανο εθανατωθη με τοιαύτην τραχύτητα καὶ ἀπήνειαν, ποία μπορουσε α προξενήσηἄπορίαν καὶ φρίκην εις τινὰ ἄλλον πλην, όταν ἀπέθανεν, κοιμήθη. υτὸς δεχθη τοιουτον θάνατον με τόσην ἀταραξίαν νοὸς ως αν υπήγαινε νὰ κοιμηθη εκλεισε μόνον τους οφθαλμούς του, καὶ ἀπέθανεν. ἶναι παρατηρήσεως ἄξιωτατον, ὁτι αυτὸς κοιμήθη ενω

προσηύχετο περ των διωκτων του. ουτο

συμβάλλει κατὰ πολλὰ εἰς τὸ ν δεχωμεθα εὐχαρίςως τον Θάνατον ν ἀποθνήσκωμεν με ἀγάπην προς ὀλους τους ἀνθρωπους. οτεμας ευρίσκει ὁ ρι ὸς εν εἰρήνη. 'Oποιος κοιμῆται Ουτως εἶναι μακάριος Θελει ξυπνήσειν πάλιν την αυγὴν της ἀνα άσεως, καὶ ρο πάντοτε συν Κυρίω σεται .' ά. Θεσσ δ . 17.)Tου Στεφάνου δεησις τον ευθυτάτη

πρῆξις θείας λατρείας προσφερθείσης εἰς τον Ιησουν, ὁ ις εφάνη ει φύσιν ἄνθρώπινον, ς'Υιὸς ἁνθρωπου, συνωδευμενο απὸ την Θεαν Φης δόξης του Θεοῖ. H ποδοχη μιας αναχωρούσης ψυχης εις την δόξαν, καὶ ηἄφεσις του εγκλήματος παρανομωτάτου φονέως, εἶναι εργα θείας δυνάμεως καὶ ξουσίας. Hθελε εἰσθαι παραλογία μεγάλη, καὶ

54쪽

εναντίον της Γραφης,- νὰ γενωσι τοιαῖται ζητήσεις εἰς ἁπλα τινα πλάσματα, παρόντα, γαπόντα. Oσον δυνηρὰ καὶ αν ράς εἰς την Ἐκκλησιαν η με παρομοιον τρόπον τοιούτουανδρος ερησις πόσον θαρραλεον μως ςάίητο τελος του ΓΙοσον ἁρμόδιον προς την της πί εω αυτω επικύρωσιν Ποῖον παράδειγμα sαλσαν προς τουτοις η γενναιότης καὶ γλυκυτης του πρὸς τους ἰοίους φονεῖς του Ἀδιδασκαλία καὶ μινχωσι μόνη της σκηνης ταυτης εδυνατο α γενη πωφελων ποτε - λεσμάτων πρόξενος ει πολλους, και τουτο ερεως μάλις δε πολλὰ μεγαλητερων, παρὰ τὰ ποῖα δύναντο α προξενήσωσι πολυχρόνιοι κόποι πολλων εξοχων πηρετων. Tοιουτο ε άθη γενικως το αποτελεσμα θυαιμοβορου διωγμοῖ καὶ το γενναῖον των

Μαρτύρων ράτευμα καμεν ἴσως περισσότερον προς ὀφελος τουπυαγγελίου με τὰ δεινὰ μεν, αλλὰ ταχυφυγα πάθητον, παρόλην την συντροφίαν των σοι μολόγησαν

καὶ εκήρυξαν την ἀλήθεια εν καιρω-συχίας, χωρις νὰ κραχθωσι διὰ ν ἀποδείξωσι, με

βασανον πυρινον των ἄρχων των την νεργειαν, καὶ της Θείας χάριτος την δυναμιν. ait X AGἈναφερόμενοι εἰς τὴν του Στεφάνου μιλιαν. Στίχος Πρὶν ei ου ΙΠρόσκλησις του βραάμ . . .... 192 I

ε κείνη τλημερα διωγμος μεγα επὶ

τ Ἀκκλησίαν τημ εν Ἱερο λυμοις πάντες τε διεσπαρησαν κατα τὰς

χώρας της πουδαίας, Σαμαρείας,

ε αὐτω. 3. Σαυλος δε λυμαίνετο το εκκλησίαν, κατα τὰς οἴκους

εις ποίευομενος, Πυρων τε ανδρας, γυναικας, παρε ηιοουεις φυλακ . 'Oλ η κόλουθος ἱστορία ποδεικνυει, υτ μεγα πιστων πληθος μενε διατρίβοντας εἰς Ἱερουσαλήμ αν καὶ πιρανον, τι

οι περισσυτερο των, σοι κοινως κατοικουν

εἰς ἄλλους τόπους, πέστρεψαν τον καιρον Tουτον καστος ει τὰ ἴδια καὶ πολλοὶ ἄλλο αναμφιεόλως πεφυγον τον διωγμόν. 'Aλλὰ ζητούμενοι προ πάντων του Eυαγγελίου οἱ κήρυκες, αὐτοὶ κατ εξοχην διεσκορπίσθησαν οἱ δ' Ἀπόστολοι, μ λον

ηξευρον καλά, τι η παρουσία των τονακόμη αναγκαία εἰς την Ιερουσαλὴμ καὶ οἱ εχθροί των ησαν τοσουτον συνες αλμενοι καὶ χαλινωμενοι, ως δεν ἁπεφάσιζαν τους ενοχλήσωσιν μ' ὀλο ὁτι χωρις ἀμφιβολίαν, αυτοὶ κατεγίνοντο με ζηλον και επιμελειαν εἰς του Eυαγγελίου την κήρυξιν Μάλι α, σκεφθεντες την ανάγκη του, δείξωσι καὶ

55쪽

εἰς φίλους καὶ εἰς εχ ρους, ὁτι αυτοι δεν δειλίασαν καὶ επι ηριζόμενοι εἰς διαιτερανθεῖκὴν προ ασίαν, πραξαν, Ο Δανιη εἰς ει ὁμοίαν περί ασιν, καὶ φησαν εις τον

Θεον του τελους' αἴσιον.

Ἐπειδὴ καὶ οι μαθηταὶ συνέζων πρότερον μετα μεγάλης μονοίας και αμοιβαιας παξαμυθίας, δεν θελον ἴσως ποφασίσειν ναχωρισθωσι τόσον ὁγρήγορα, ἀνίσως δε εγείρετο αἴτη του διωγμου ἡ Θυελλα. υτως

μετες άφησαν του Σατανα α κακομηχανεύματα προς μεγαλητερα του Eυαγγελιου διακἡρυξιν εν οι Ἀπό ολοι κολουθουνεπιτηδείως ὁλον το εργον, το ὁποῖον ἡτο ναεκπληρωθη ει Ἱερουσαλὴμ καὶ ὁ διωγμος δεν δύνατο να εμποδιση, αλλὰ προηγε την

οἴτω βλέπομεν ἔτι ὁ Κύριος δε εχ ει

χρείαν των πηρεσιων των πλεον ξόχωναιδρων Ἐὰν δ αυτὸς συγχωρηση ν ἀποτμηθωσιν, να αυτοὶ φαίνονται τι μόλις εἰχον ἀρχίσειν τὸ ε ργοντων, ' ὁ διωγμὸς κάμηφθορὰν εις την εκκλησίαν, αυτὸς δυναται ναοίκονομήσηλα συμβεβηκότα ταυτα με δόξαν

του ονόματος του, καὶ την πλεον κτεταμενην

ἀνακήρυξιν του Eυαγγελίου του. Σαὼλος, ο ις rάθη τόσον πίσημος ει του Στεφάνου τὸ μαρτύριον, κρίθη ἄξιος επίτροπος ταυτης της διωκτικης υπηρεσίας, την ποίαν νηγκαλίσθη με ὁρμὴν ως μία αγρία τίγρις, η λύκος κατασπαράττων νία απροστάτευτα. M περίστασις της εισόδου του Σαύλου εις ἀντα οἶκον των μαθητων, σύροντος ει φυλακὴν χι μόνον

ἄνδρας ἄλλα καὶ γυναῖκας, πρεπε να σημειωθη προσεκτικως. υτος φερετ με ἄκραν μανίαν ναντίον των .-Δεν εἰναι αμ-

φιβολία, ὀτι πολλοὶ ἀπεκεφαλίσθησαν τότε μάλιστα καὶ ὁ ΓΙιλάτος φαίνεται τι παρεβλεπεν εις την φθορὰν ταύτην.

4. ι - ου διασπαρεντες ληλ Θον ευαγγελιζόμενοι το λόγον.

Δεν εχε χωραν η ερωτησις, πόθεν ελαβον τα προσταγάς των οι δυστυχεῖς οὐτοι

καταφυγόντες Μερικοὶ αυτων ναμφιβόλως πηρχον προικισμενοι με Θαυ του γους χάριτας και αν δε τὰς ιχον,

παξάδοξος προ αυτους πρόσκλησις εἰς τὸ

Φαίνεται ὁμως πολλὰ χρήσιμον ν λα-

κρίνωμεν μεταξυ τακτικου καὶ επικυρωμενου κηρυγματος εἰς τακτικως συναθροιζομενας συναγωγας-και, πλα φανερωσεως ου

τι γνωρίζει εἰς περὶ ριστου nαὶ σωτηρίας, εἰς συγγενεῖς, εἰς νεωτερους, εἰς μαθεῖς γεi- τονας η εἰς πασης τάξεως γράμματα

υποκείμενα Δεν εἶναι αμφιβολία, τι μετον τρόπον τουτον Θελει πολλάκις αυξάνειν βαθμηδον ἡ σφαῖρα ενὸς ευσε Ους λαῖκοῖ, εως ο ν φανη ὁμοιόν τι με τον διωρισμένον κήρυκα. ότε ομως δεν ἡ θελεν εἰσθαι πρεπον ὰ ς ελλωσιν οι ποιμενες καὶ επι άται

ζητη τὸ ἴδιον ὐποκείμενον απὸ τους ποιμενας καὶ διδασκάλους της εκκλησίας η τακτικήν των διαταγην εἰς τὸ εργον του τὸ οποῖον κατεστάθη τωρα μεγαλο τερον καὶ κοινότερον, πὰρ ὁσον αυτὸς ηλπιζεν, η φρόνει πρότερον ' ν ληφθη ἄδεια αφ ο ποιον- δήποτε, ὁ ις αυτ ἐκλεκτος τολμα, χωρὶς ἀνθρωπίνην τινα διαταγην, καὶ εἰς πλας αιτίας, ἁ χρηματίζη ἰεροκήρυξ φαίνεται επικίνδυνος ελευθερία αλλ απὸ τὸ ἄλλομερος, τὸ ν ὐποτεθη, τι κανενας ἀνθρωπος εἰς μίαν μαθη οἰκογενειαν η μεταξυδυστυχων τεκνων, η γραμμάτων καὶ παρημελημενων ποκειμεν- δεν δύναται λεξηγηση εν κεφάλαιον της περῶς Γραφης, γνὰ ὁμιλήση προ αυτους περὶ των ψυχωντων, ἄν δε ὐπάρχη πρωτον διωρισμένος εις τὸ η υπηρεσίας αξίωμα, φαίνεται ἱκανὸν ἀνατρεψη όλον τον ζηλον των λαῖκων διὰ

56쪽

του Eυαγγελίου τὴν εκβασιν καὶ νὴ ἐμπο- xj πῶσαν αὐθαίρετον μετάδοσιν της μαθησεως ει ενα πεπλανημενον καὶ ἀπολωλότα κόσμον'-εξ μόνον δια μεσου κείνων, οῖτινες υπάρχουν τόσον μεγάλως νησχολημένοι ις τὰς διαφόρους πηρεσία των, στε T0υς μενει λίγος καιρος να επιχειρήσωσιν ἄλλο τι περισσότερον και ι ποῖοι συνεχως περιορίζονται, ε μερικων περιστάσεων, ἀποπῶσαν νεργεια εξ της σειρας και του δωρισμενου χρεους των. Oπου λοιπον καὶ αν καταντήση ὁ αλη- Θης πιστος φερε μεθ' εαυτου την περὶ του Eυαγγελίου γνωσιν του, ω θησαυρὸν τλητον καὶ καν ἐν αλλον τρόπον αυzος Θελει κάμει γνωστον εις κάθε μερος του Xριστο το πολύτιμον Διότι, οταν ἔνας απλοῖς πόθος του ἁγαθοποιεῖν κινήση την

καρδίαν, εἰναι δύνατον, ως καὶ ἀσεβες πρῆγμα, ο α εμποδισθη ἔνας ἄνθρωπος άπο πῆσαν ευκαιρίαν της φελείας.

5. Φίλιππος δε κατελθων εις πολιν της Σαμαρειας, κηρυσσεν αυτοῖς τον ριςόν. . Ιροσεῖχόν τε οι χλοι τοῖς λεγομενοις υπὸ του Φιλιππου μοθυμαδον εν ω κέειναυτους καὶ βλεπειν τα σημεῖα αἰποίει T. Πολλων γὰρ των χόντων πνεύματα κάθαρτα, βοωντα μεγαλη φων η cηρχετο πολλοι

δε παοαλελυμενοι καὶ χωλοὶ θεραπεύθησαν. . Καὶ γενετο χαρὰ μεγάλη εν τη πόλει - η.

Εἶναι φανερὸν, ὁτι ο Ἀπόστολος Φίλιππος δεν νοηθη ενταυθα, πειδη διετριβεν εἰς Ιερουσαλημ' καὶ εις την Σαμάρειαναποστολη του Ιετρου καὶ Ἱωάννου φανερόνει το ἴδιον ςιχ. 14 17. καὶ επειδὴρ Φίλιππος ει τω επτὰ Διακόνων, το το

μόνον ποκείμενον τουτου του νυματος, τον ποῖον νεφερεν o ιστορικος, μυτος

ὐπηρχεν ναμφιβόλως ο περὶ του ποίου γίνεται ενταυθα λόγος.

9. 'Awηρ δε τις νόματι Σιμων,

γάλη. II. Προσεῖχον δε αὐτω,

εξεςακενα αυτής. 12. Ur Aεπ ευσαν τω Φιλίππω εὐαγγελιζομεν τα περ της βασιλείας του Θεοῦ, του νόματος του 'Iησου ρι- ου, βαπτιζοντο ἄνδεες τε καὶ γυναῖκες. 13. U Σιμων αυτὸς επιστευσε, ψ βαπτισθεις ην προσκαρτερων τοῦΦιλίππω Θεωρων τε

σημεῖα e, δυνάμεις μεγάλας γι-

Εἰναι βεβαιον, τι ὁ Σίμων μετεχειρίζετο πραγματικως την μαγείαν, καὶ προξενει πολλὰ παράδοξα ποτελεσματα, σατανικῆς ενεργείας, καὶ Οχ ἁπλως ε ἄνθρωπίνης πλάνης In Eξοδος κ . 18. καὶ νωεκαυχατο, ὁτι υπηρχε μεγα τι ποκείμενον, οἱ Σαμαρεῖται ἐθαύμασαν τοσουτον περβολικως τὰς μαγείας του, ως ηπατηθησαν καὶ να πι εύσωσιν, τι αυτος πῆρχεν ανθρωπος δια του οποίου εφανερόνετο καὶ ενηργεῖτο σαφέςατα η μεγαλοδυναμία του Θεοῶ. Ισω αυτος μολόγησεν αυτον, η υπετεθη, ὁτι εἶναι ο παγγελθεὶς Μεσσίας.-ο εκκλησια κοὶ ἰ ορικοὶ περιγράφου παραδόξως τὰς φρικωδεις βλασφημίας, τὰς οποίας διεσκόρπισεν ουτος ο ἄνθρωπος πλην αυται φαίνονται, ὁτι rάθησαν των ειρημενων ργων του πακόλουθον. α φανερὰ μως καὶ ἀγαθοποιὰ Θαύματα του Φιλίππου, πιβεβαιούντα την περὶ της βασιλείας του Θεοῖ, καὶ της σωτηρίας ου Ἱησου ρι ου διδαχήν του οντα συνωδευμενα ἀπο ἰδιαιτερα εὐλογίαν, λευθερονα τον λαον ἀπο την μωρίαν, καὶ τους πειθον, ν ὁμολογήσωσι πλν

57쪽

σι Xριρον βαπτιζόμενοι καὶ πειδη παρὰ et Xρι ω εν πάρχει ἀνδρος η γυναικος διάκρισις, αμφότερα τα γένη πεδέχοντοεις την εκκλησίαν. mχ. 12. Iδε Γαλ. V. 26 29. 'Iσως ο Φίλιππος ξεσκέπασε

και ἐφανέρωσε την φύσιν των μαγικων τεχνων του Σίμωνος Ἀλλ' ἐπὶ τελους ο μάγος ου- τος ωμολόγησεν οτι και αυτος ι εύει, πεισθεὶς ἴσως περ της αληθείας του Eυαγγελίου ι θεν καὶ βαπτισθεὶς ἐξηκολούθει τον Φίλιππον μετὰ μεγάλης πιμελείας, γενόμενος τοσουτον ἐκ ατικὸς εκ της θεωρια των Θαυμάτων του Φιλίππου, ς εγιναν ι Σαμαρεῖται απὸ τὰς μαγείας του Ισως ο Σίμωνενόμισε τον Φίλιππον ως μάγον μεγαλητέρου βαθμου, και ηλπισε να γνωρίση το μυςικοντης τεχνης του, δια της ποίας αυτος καμνεν εργα πολλὰ ἀνωτερα των όσα οὐτος

σωσι τους ἐπιrραφέντας Σαμαρείτας εις την πί ιν 'Eλθόντες δε εις την πόλιν, και ἰδόντες της διακονίας του Φιλίππου τα

αποτελεσματα, δια της προσευχης και επι-

Θεσεως των χειρων, πέτυχον δια τους επι- ραφέντας το 'Aγιον Πνευμα τοὐτέ , τὰς Θαυιλατουργου χάριτας καὶ νεργείας του -διότι αὐτοὶ αν και ως πιςεύσαντες, εγιναν ἐτοχοι των ἀναγέννησιν, ἁγιασμον, καὶ παραμυθίαν χορηγουσων πιρροιων του, πλην δε εἰχον εὐεργετηθην πρότερον με τὰς εξαιρέτους ταύτας κοινωνίας.

18. Θεασαμενος δε ο Σιμων τιδια της επιθεσεως των χειρων των Ἀποςόλων δίδοται το νευμα το Ἀγιον, προσηνεγκεν αὐτοῖς χρηματ*,

l9. εγων Δότε καμοὶ τηρ ξου - τω λογω τουτω η γάρ καρδία σου

22. Μετανοησον έν απὸ της κακίας

ςειλαν προς αυτους τον Πετρον και'Iωάννην' 15. ιτινες καταβάντες προσηύξαντο περ αυτων πως λα- βωσι Πνευμα Ἀγιον. 6. Oυπω σου ταύτης, και εὐητι του Θεοῦ, γαρ, εὐάδεν αυτων πιπεπτω- ει αρα φεθησεταί σοι επινοια

κὸς μόνον δε βεβαπτισμενοι πηρ- της καρδίας σου. 23. ις γαρ χο- χον ει το νομα του Κυρίου Ιησου. λην πικρίας καὶ σύνδεσμον δικίας J7. ότε πετίθουν τα χεῖρας ε ορω σε οντα. 24. ποκριθεὶς δε o

Ἀγιον. μου προς το Κύριον, πως μηδεν

οἰ πό ολο ειργάζοντο μογνωμόνως, ως πίλθη π με, ν ειρηκατε. εν σωμα, χωρὶς ν ζητη τις ξουσίαν πάνω Πολλοὶ διδάσκαλοι, ἴσως και πολλοὶ ἰδιο-

Θυμως ει ὀλης της εταιρείας την ἀπόφασιν. O Πέτρος λοιπον, m ητο ὁ πλέον θαρρα- λεος ει κάθε πρῆγμα ἁ λαλη και νεργη, και Ἀγαπητὸς μαθητὴς Ἱωάννης, ε άλησαν ἀπὸ τ υς αδελφούς των, δια ν επιβεβαιωτεύοντες ρι ιανοὶ καμναν Θαύματα, καὶελάλουν γλωσσας. τιμη μως του μεταδίδειν ταυτα τα χαρίσματα με των χειρῶν την ἐπίθεσιν καὶ προσευχην, τον, εὐγένει τοὐλάχιςον, περιωρισμένη εις τους 'Aπο όλους Διο ἰδων ὀ Σίμων τὰ εὐτης επιθέσεως

58쪽

ματα, νόμισεν ὁτι αυτοὶ δύναντο να τον κοινωνήσωσιν, αν θελον, τοιαύτην τινα δίνα-

λιν ὐποθέσας, ὁτι ολη ἡ εξουσία κρεματο ἀπὸ αυτούς. υτο ε οχάσθη, τι τουτοηθελε χρησιμεύσειν ἄρις ει τα τέλη του τουν πολαυση τιμην και πλοῖτον διότι αυτος

κάμνων ἀνθρώπους να λαλωσι ξενας γλώσσας, χωρὶς την ενόχλησιν του να τὰς μάθωσι, καινα Θεραπευωσιν ασθενείας μ ενα λόγον, χιμόνον θελεν ενεργεῖν πικερδε ατον πάγγελμα, ἀλλ' η θελε λατρεύεσθαι σχεδον ως Θεός. Κρίνας λοιπον φ εαυτο καὶ περὶ των πο όλων, καὶ ἰδὼν τι αυτοι σαν πολλα πτωχοὶ ἄνθρωποι, ὐπεθεσεν ὁτι ἡθελοντο μεταδώσειν προθύμως ταύτην την δύναμιν, λαβόντες χρήματα καὶ απεφάσισε νότους κάμη την ἄτιμον ταύτην πρότασιν. κενοδοξία του δεν εὐχαρι ειτο με την δύναμιν του ενεργεῖν ο ἴδιος Θαυματα, αν καὶ τωόντι δε φαίνεται, ὁτι τον δόθη τοὐτο ἀλλ'

εζήτει την ἄπεριόρι ον ξουσίαν του κοινωνεῖν et 'Aγιον Ινεῖμα, διὰ των δίων σκοπων τουτην εκπλήρωσιν εις σους θελεν Ἀντὶ νὰ νομίζη τον πλεον ταπεινον βαθμον μεταξυτου λαο του Θεοῖ, τιμην μεγί ην δ ενα, του ποίου η μαγεία, σεβεια, καὶ βλασφημία ε άθησαν τοσουτον απηνεῖς ως βεβαίως ηθελε νομίζειν, αν ληθως πες εφεν')αυτος πόθει με φρικώδη περηφάνειαν, ἐξουσίαν καὶ δυναμιν ἴσην με κείνην των Ἀπο όλων Εἶχε σκοπὸν ἁ δια ρεψητὰς ιερὰς νεργείας του Ἀγίου Iνεύματος, διὰ νὰ χορτάση την αἰσχροκερδειάν του καὶηθελε ν σύρη του Ἀποςόλου νὰ συνεργήσωσιν εις την βδελυρὰν ταύτην ἱεροσυλίαν

D ὁ Πέτρος ξευρεν, ὁτι αυτὸς πρόβαλε τουτο τὸ ζήτημα, μη γνωρίζων διόλουτον Θεὸν καὶ τα πνευματικὰ πράγματα, καὶ τυφλωθεὶς ἀξιοδακρύτω απὸ τον Σατανῶν ὁ θεν ἀνοσίως νόμισεν, ὁτι το πλούσιον και πολυτιμώτατον δῶρον του Iνευματος οὐ Θεοὐ δύνατο ν ἀγοράζηται καὶ πωλητa με μισθοφορικὸν εμπόριον ουτος λοιπὸν τον ερημένος διόλου ἁληθοῖς πίστεως, καὶ δε ελαβε μερος ει τὰς υλογίας του Εὐαγγελίου επειδ η καρδία τουδεν ἡτο ευθεῖα νώπιον του Θεοῖ, οὐδ' εἰλικρινης η ριστιανικη ξομολόγησίς του. 'Aνίσως δ' ηθελ ν λυτρωθη απὸ την καταδίκην, ας μετανοήση μετὰ δακρύων διὰ

την φρικτη ταύτην πονηρίαν, παρακαλωνενθερμως τον Θεον νότον συγχωρήση τοιουτον ἀσεβη λογισμον της διεφθαρμενης καρδίας του Διότι, αν καὶ πῆ αμαρτίας καὶ βλασφημίας εἰδος θελε συγχωρηθῆ εις τοναληθως μετανοούντα του Σίμωνος ὁμως τὸ

εγκλημα φθασε τουλάχιστον τόσον πλησίον εις την βριν του Ἀγίου Iνευματος, ἡ τις ποτε δεν δύναται ν ἀφεθη, στ ητον ἄμφιβαλλόαενον τὰ μεγιστα, αν ποτε ὁ Θεὸς θελε τον δώσειν ἀληθινὴν μετάνοιαν

ἡτο τοσουτον βυθισμενος καὶ κυριευμενος ἀπὸ την ἀσεβειαν, στε πρεπε ν φανημιαρώτατος νώπιον του Θεοὐ και να καταδικασθη εις την πλεον φρικτὴν κόλασιν '

καὶ το βεβαια τοσουτον δεδεμενος με τὰς ἁλύσεις της μαρτιας καὶ του Διαβόλου, ωστε μόνη ἡ παντοδυναμία του Θεοὐ δύ

νατο να τον ελευθερώση.

Eἰναι ναργέρατον, τι ὁ Ἀπό ολο εν- ταυθα παρεκίνησεν ἔν πεπλανημενον ἁμαρτωλὸν εις προσευχὴν καὶ μετάνοιαν ναὶ,

ενα, ὀ ις εφοβήθη κεῖνος, εἰχε πράξειν τὸ ἀσυγχώρητον ἁμάρτημα, ἄν καὶ δε τονεκρινεν ἁπηλπισμενον ξαποφάσεως.

Ἀκουσας ὁ Σίμων την τρομερὰν ταύτην ἀγγελίαν, ἀποβολὴν καὶ συμβουλὴν παρεκάλεσε τους πορόλους ὰ δεηθωσιν υπερ αὐτο9 χι μως διὰ ν ελευθερωθη ἀπὸ την κενοδοξίαν, φιλαργυρίαν καὶ ἀσέβειάντου αλλὰ διὰ νὰ λυτρωθη ἀπὸ την οποίαν αὐτοιτο ανήγγειλαν κόλασιν. Iσως αυτὸς φοβηθηποινὴν, ὼς την του Ἀνανίου καὶ Σαπφειρης' ηλπιζεν, τι προτρεπων του Ἀποςόλους νὰ κρύψωσι τὸ κρίμα του, δύνατ v πο-

φυγη τὴν ἀτιμίαν, καὶ νὰ λάβη εὐκαιρίαν α

59쪽

εξακολουθη τὰς πατα του διότι Γεν σαίνεται, τι μολόγησε τινα μετάνοιαν η οτι προσηύξατο περ εαυτοῖ. 'AξιόπιWοι ορικοὶ μας ιδοποιουν, τι αὐτας φυλαξεν εν εἶδος επαγγελματος ρι- ανισμοῖ τον ποῖον διεςρεψε με φρικωδεστάτας καὶ παραλογωτάτας βλασφημίας καὶ ουτω κατεστάθη ἁρχηγος πολυειδεστά- των αιρέσεων, αι ποῖαι χρημάτισαν διαπολλον βασανος, καὶ σκάνδαλον της εκκλησίας.

δοαμων δε o Φιλιππος κουσεν αυ- του αναγινωσκοντος το προφητην Ησαιαν, Mi ειπεν Αρα γε γινωσθ

γελισαντο. O Ἀπόστολο εκπληρωσαντες την διατην ποiαν απεστάλησαν πηρεσίαν, μαρ τυρησαντες και κηρύξαντες τον λόγον του Κυριου εις την πόλιν της Σαμαρειας ε κίνησαν δια να υπο ρέφωσιν εις Ἱερουσαλὴμ, κηρύττοντες καθ' ὁδον το Εὐαγγελιον μεεκβασιν εις πολλα χωρία των Σαμαρειτων. Ἱωάννης στάθη ει των προβιασθεντων να ζητήση πυρ ἐς Ῥανου, δια ν κατακαυση τινὰς κείνου του θνους' ἄλλ' ο

26. Aγγελος δε Κυρίου λάλησε

προς Φιλιππον, λέγων 'Aνάς ηθι πορευου κατὰ μεσημβρίαν επι τροοδον την καταβαίνουσαν π Ἱερου-

οτ αιρεται ἀπο της γης η ζωὴ

τάλη προς αὐτον ἄγγελος του Κυρίου, δια ν τον προστάξη ν ὐπάγη μεσως κατὰ μεσημβρίαν της οδοῖ, τις φερε ἀποτην Ἱερουσαλὴμ εις Γάζαν ἡ ποία κεῖταιεις την ρημον καὶ αυτοὶ ὐπήκουσε χωρις αναβολήν μ ολον τι δυνατο ν φανηπαράδοξον, τι αυτος πεμφθη ει δρόμον πολλων μιλίων, ει τόπον ἄκατοίκητον χωρὶς ἁ τον λεχ η τι μελλε ν κάμη θάνων κεῖ. Ἀλλὰ φθάσας ει το προσδιορισθεν μερος ἴδεν ἄμαξαν διαβαίνουσαν, τις ἡρκισε ν δεικνυ διὰ ποῖον τελος αὐτος εστάλη. Γις αυτὴν μεσα κάθητο νας Αἰλο ευνουχος, δυνάστης, ο ς υπηρχεν ἀρχιθησαυροφύλαξ Θηλ βασιλίσσης των

60쪽

50 ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ

ταρχος Κορνηλιος στάε ο πρωτος των επιστραφεντων Ἐθνικων, κεφ. . πρεπεινὰ συμπεράνωμεν πως ο Αἰθίοψ οὐτος τοπροσηλυτος καρ ὁλα της Ἱουδαῖκης θρησκείας, καὶ χι παλος μόνον τινων των μεγάλων αὐτῆς κανόνων καὶ δογμάτων Obτος ομως πεχείρησε μακρύτατον ταξίδιον διανα πάγη ει Ἱερουσαλη χάριν προσκυνησεως' που δε δυναται ν ὐποτεθη, τιαυτος εἶχεν κούσειν τι καλον περὶ του Ἱησοὐαρι οὐ, απὸ τους ἱερεῖς, γραμματεῖς η ἄρχοντας πλην η καρδίατο ητο παρεσκευασμεν v. χθη την ἁληθειαν καὶ διοδεύων περα τον καιρον ἀναγινωσκων τὰς Γραφὰς μεσα εἰς την ἁμαξάν του Ἀπομίαν μεσον προτροπην του Θείου ΓΙνεύματος προστάχθη ὁ Φίλιππος ν πλησιάση εις την ἄμαξαν καὶ γνωρίζων την Θείαν ἁποστολην ηρωτησε χωρις ἀργοπορίαντον εὐνοὐχον, αν νόει κεινα τὰ ποῖα δενεγίνωσκεν ουτος αἰσθανόμενος την ἄγνοιά του, καὶ ποθων την διδασκαλίαν κκαρδίας, δε εβλάφθη ἀπ την ερωτησιν, καὶ ταύτην γενομενην ἄπο κατωτερου βαθμοῖ ξενον Ἐξεναντίας μάλιστα αὐτὸς ωμολόγησεν τι δεν δυνατο ν καταλάβητου προφητου την εννοιαν, χωρίς τινα εξηγητήν καὶ κρίνας ἄπο ου Φιλίππου την ὁμιλίαν, σεμνοπρεπειαν, ἡ φος οτι οὐτος εδυνατο νὰ τον πληροφορηση περὶ του πράγματος, τον λαβε ες εαυτου μεσα εἰς την ἄμαξαν.

34. Ἀποκριθεὶς AG ευνουχος τω

τινος o προφητης λεγε τουτο περι

ε αυτου η περὶ τέρου τινός 35. 'Aνοίξας δὴ ο Φίλιππος το στόμα αὐτου,

χος δεδου ὁδωρ τί κωλύει με βαπ- τι τθναι; T. E πε δε ο Φίλιππος

ροι ει το δωρ, o, τε Φίλιππος ψ εὐνου ς' και βάπτισεν αυτόν.

Ἐντευθεν λαβεν ο Φίλιππος εὐκαιρίαν, διδάξη τον ιθίοπα τὰς μεγάλας λη- θείας του Eυαγγελίου με μεγάλην ωφελειαν. Δυνάμεθα δε ν ὐποθεσωμεν, τι αὐτος τυναπεδειξε την ἄκριβη εκπληρωσιν της προφητείας, εἰς τὸ ΙΠρόσωπον, διδαχην, διαγωγην, πάθη, θάνατον, ἀνάρασιν, καὶ ἀνάληψιν του Κυρίου ησου περὶ του ποίου εἶναι πιθανωτατον, ὁτι αὐτος εἰχε ακούσει πολλα κακὰ ειδησεις, ω ει Ἱερουσαλημ. ἰμιλίατο Φιλίππου, ἀναμφιβόλως πληρης διδασκαλίας, μετὰ θαρραλεων καταπείσεων, καὶη προφητεία ἀποδειχθεῖσα συμφωνος μετην εκπληρωσίν της εἰς τοιοῖτον παράδοξον

διὰ της συντρεξάσης διδασκαλίας του Aγίου ΓΙνευματος, οτι ὁ παγγελθεὶς Μεσσίας ητον ὁ Ἱησοὐς και αυτὸς τον κανὸς ἁκαταλάβη την φύσιν της βασιλείας καὶ του σωτηρίου του 'Oθεν ζητησε νὰ συναριθμηθημετὰ των μαθητων αὐτο9. D Φίλιππος ἀναμφιβόλως το εδειξε την φύσιν του βαπτίσματος, ως ἀρχικην διάταξιν του ρι ανισμοὼ ἀφολλοιπὸν φθασαν εἰς τὸ υδωρ, αὐτὸς επεθύμει ν βαπτισθη, διὰ τὸ ὁποῖον δε τον tάθη πολὴν καιρὸν τρόπος ν εἴρηάλλην τινα εὐκαιρίαν καὶ ὁμολογήσας την ἁπλην του κατάπεισιν οτι ὁ Μεσσίας ἡτον ὁ Ἱησοὐς ὁ Υιὸς του Θεοῖ, λαβε τὸ βάπ

τισμα.

o Θεὸς Θελει ν συναριθμηθούν εἰς τηνεκκλησίαν του τινες πάσης τάξεως, εθνους καὶ χρωματος, διὰ νὰ φανερωση την δυναμιν καὶ της χάριτός του τὸ ἄπειρον. που αὐτὸς νεπνευσε την περὶ αὐτο επιθυμίαν,