장음표시 사용
201쪽
AD LIB. V. DE REBUS SICULIS I9sidem valeat quod κληθῆναι, allire, ocari, adpellari tamen ri a probatis Scriptorinus hac notione usurpata verbum illii letidunde docent loca ea, Mia ex plutarcho Polybio H. Stephanus Thes T. IV col. 6o . aed. in eaindena sententiam protulit; quibus facile alia loca adjici postent. L. q. Λασθέν, hoc loco, ut deinde, dedit Bari Par. 9'.
emendatum est . . Id ipsunt in contextu exhinet Bav. recte, congruenter usui Appiani. Livius in epitonia libri sq. XCVIII. O. Metellus pro os belloso aduersus Cretenses triandato , Stydonian triani Dilrbenet obsit. Ex hoc Livii loco ex Appianici Κυδώνία m, Κυδωνίαν Cydoniani MCydoniae apud Floria in legendunt videtur.' UR
Liri. D. Νυσἰκρίων αγομένων se Sacra bonae Deae intelli. git, quae iis steria etiam appellat Ciceri lib. V. Episti et 1 ad Atticum, lib. II. pist. s. Faciesque ni in queui dient Romana incidant miseria ceratose II. porro, qua Occasione in hoc libro de hoc Clodii a lultera sit locutus, ouscumna est nisi forte narrabat hoc loco, quo niOdo CYPRUs infula in ditioneni opuli Eonrani enuffc rogatione Cloii. Hic enim Liber de Insilis agedat, inscriptusque erat, pωμαλκοῦν Σικελικὴ καὶ ηο ια τικi, te ite photio. V VALESIUS. Cons. Adnotata ad initi uin Excerpti praecedentis. Eaden occasione etiani de Clodii traductione ad plebem ex idine patricio
202쪽
dixisse videtur Appianus quam rena praeteriens epitoniator, epitneton solun . πατρο κιος, non nimis quidem apte, ex illa narratione nuc traXit.
mg. Ior. CAP. I. Lin. I. 'Oρος σπι Πυρ . D Mirata lector non dedet quod quum unus interpres , Franciscus eraldus Pyrenatu mons diXerat, D altero, Caelio Secundo , Pyrenaeinionici dictum sit nec existiniare , aliam hunc quam illuna scriptat rana sequiatuna esse , sed Latinis illitata mi ita etiatri appellatione uti volvisse. Ac pro hoc inte retes istud frucere dici potest, quod illud quoque plurale Onien Iυμνοί τε ipsenae Appianus agnoscit, pag. 26 I. nouis p. 2o, I, 8.D 3Iq. 232, 3. Ainue adeo alter qINRDie inte Pies p. 27O s.ct ubi Πυρηνην legi naus , pyrenaeos monistes sicit. Vocavit autem pyrenen cum Graecis cissius, ali ni monteni pyrenaeum. m. STEPHANUS. Lin ead διῆκον Dasianas seruo παρέκειν eum det sunt alibi sicut mi Praefatione p. 4, 8. videre est quem micveibuna λι,κειν hanet, minini tanae de ac craptiira unitandunt est. Nec vero male illa Appiani vel da a Secundo redduntur, Merrae montes a triari Tyrrheno ad borealentorea lini procurratnt etiamsi alter extendi alicere inalti erit: qui protendi .pertinere, vel porrigi, dicet e poterat.' 'H. Suaam MN U S.
L. 3. Κελτοὶ, σω Γαλαται τε καὶ Γααοι νυν ποοσαγορευονrαι.
- , Caelius Secun&is, Celta tui linc Galli appestantiar oniittens κλκται quo Beralaus non misit, quippe ulciverant cyti Galatae mali cognonutiantilr, praeternaliten ἀtantum interpretationem adverbii νοῦν P quae addi debet,
203쪽
uuin o Appiano frustra non adjiciatiar, sicut nec in aliis Pluta nais nujus in ossi locis quor trin unus est in fine hujus
Paginae, nonis p. Ioz. l. 6sq. τῆ ς Ἱσπανίας νυν αντὶ Ι2ρίας Mara τινων λεπομένης. Estque D servandunt, Appianum, prae
quovis alio litorico siligenter de aliqua regionis aut ustis aut alius loci appellatione, quae suo tempore introducta fuerit, aut alioqui nova sit, acina onere taut videre est pag. elmna sequente, no Ois Io 3, 32 sq. 3 de Carpesso, quae antea Tartessus dicta fuit. Ner una quadana de re lectorern Onamonefaciana, de qua ab utroque in te rete Essentio. o en in ad Appiano
scribitur , Κελτοὶ σει Γαλαται τε καὶ Γαλοι νυν προταγοοεύονται,
ambo non aliter accipiunt quar si Appianus quoivis Celtas aliis nona ininus . Galatas, Gallos dici intelligeret. At o una, si haec naen rius finiset, dieituurn fuisse οι, non
Ποι, arsitror; ideo auten1. Voce σοι sunt esse, quod perinde sit ac si dixisset Κελτων σοι Γαλ τε και Γίλοι νυν π ος . Sicati tena in ea quana praefixit toti suo operi praefatione p. 4 s 8 sqq. dicit, καὶ , του Iονίου ita eniim scrinenduna hoc nomen litera , non , qua in vis haec, non illa, scriptura in ullis sit nujus prietationis locis' πα κουσα ἐπὶ πλεῖσΤον Q
ουσι quuna alioqui Γαλατων, se Pali Ortina, paulo ante ne ininisset, sic radens. Γαλαται τε και Βιλυνοὶ, καὶ Μυτοι, καὶ Φρύγες. At Gelenius lini Γαλατας in sua interpretatione praeternussit. pii illis Onininus, dis Κελτων Ους αυτοὶ Γαλατας πορσαγορεύουσι, tantiun dicat Jue Gialliana.' atque ita contrarium ab eo fieri videmus ei quod fit a Caelio Secundo in illo isto viae Hispanicae loco nam ni e duo nu nona ininus Galatae Galli posterius hoc Galli onaittit: at ille Galliani di cit, quum Galataruna appellatione in haneat Graeculia eXe inplar. Alioqui certe Suiolam, in no in in Appianis, dicentematissimus, Galatas esse Gallos sicut Celtos esse Gernianos, sed Germanos qui Ria enuin accolunt Denique Appian una ut ad illum Hispanicae istoriae locunt revertar de universiis Celtis illa non dicere, ostendunt aperte a ae protinae eo uui
204쪽
tui . Vicies annotationen quandaria in locunam istoriae Annibalicae, tu legitur pag. Is . nota is 32 6φJ nec non in locvinclauius istoria ulti exstat p. 2 9. 1 SP, i. J de CelKbetis qui Belli cogno nainantiar. Sunt alioqtii in Galataeidem qui ct Gallograeci, teste Appiano, Mithr. 81 7 . 69. 3 crinente
ut laic clita Galat is Cappadocibus esse contemni nos , sic in alio ejus loco Mittar. 4 2 4 3 Galatas ct Cappadoca copulata videinus. i. , ET HAE N U S. Si urgenda nanino esset vis illa te stri: ngendi, quam pro- nona in οσρι inesse naontra H. Stepta anus e quidena tun Trans-rnenanos illos Celtas, tios in taef. p. ό, o di Xit, cons. Adnot. ad p. 73, 26. tu in eos, quos Pyrenae man tiansgress Osscribit cap. seq. denique Cistri pinos Gallos, respexisse Appian Una putem; a quibus nimii una distinguendos hos Celtas significet, quos an Onente pyrenaei naontis dicit aditare. Sed non naagnopere prenaenda in ist an enapnasin esse, uocere poterat alter locus, huic gena inus, uena ex praef. Appiani P. 4, 6 sit ipsem Stepnanu adtulit, μέχρι 2λτων, γυ ς αυτοὶ
Tαλκτας προσαγορευουσι nana malia saepe numero pron Onaen
οσοι nil aliud fere valere quana simplex relativuin et satis notitia est an eodem quoquem Stephano in Tires T. III. 496. C. an Otatum. Ceterula vero illa αλωται τε και Tάλοι πρισανορ ita intelligenua puto, ut in lat. vers. Xpressit. Quos Rona an Gallos, eos dena Graeci poliquana nomen Κελτοι, quo antiquiores Graeci constanter usi erant, paulatim antiquar coepit Γαλατας Vulgo vocanant ad inlitationem fere Romanoruna, sed producente paulisper no inemo altera in literam λ ejicientes. Cons. Stepla ByZant in Γαλαται. Numis quana vero Gallos illos, quos h. l. Appianus signincat Pyrenaeo , Alpinus, Rheno fluvio, rata rediterraneo Oceanoque circumscriptos Gialatas Vocariant Romani nec eos Gena Graeci, Appiani quidem aetate aut innino ante quartuna a Christo nato secillulara, αλιυς adpellarunt vid. Cellar Orn Antiq.lio ΙΙ. c. 2. p. I 63. Adeoque, si Γαλκται h. l. si impliciter, ut
in Prief. 4, 6 o. Exisset Appianus, id latine non Galatae, sed
205쪽
Galli, fuerat redde nullana Sed quoniani notanen Γαλάται pate dat latius, Gad Gallograecos etiam peri in edat Asia In in
tur, pia ipsius Appiani aetate ex quo Galliae Cisalpinae
nomen Aligustus sustulerato nullus alius populus desigia a Datur praeter illiin ipsum quen laic intellectuna Appianus voluit. - Neque vero vitio naagnopere equi lena vertam latinis interpretiuus Sigi sim Geleni Caelii Secundo Curioni, quod Gelenius in versione pnes. Φ, 9 sq. Verba illa μέχρι Κελτων ρυς αὐτὸ Γαλατας προσαγορ si inpliciter rediti derit, lipte Galliani; aut quod Curio in Versiones .atina linii nu jus de Renus Hispaniensidus, qua in Gelenianae versioni reliquoriam Appiani I inrorum a se primum editae sunjecit verna lita de litanus
nomine Galata, per haec sola Xpresssit, qui nunc Galli appellanti r naria aliud pro alio posui H. Stephanus, Uuna nonae Galii a Caelio Secuncto mi istina ait. Scilicet quoniana latine ni scripseriant, in gratiana eorrum qui Graeca legere non possent, in lati loria Romana usui putissimum etaraonis Rona an Oruna spectariint, officio vite pretis iam fecis e vivisi sunt si sententiam omnino auctoris latine e X pressissent. L. c. 'ρχόμενοι μὲν πο οὐ Tυρ Caelius Secundus a T Wrheno siniliter rari per Hercilleas comminas circiInrducti, adus)llesepcentrionalen Oceaniani. Duriam hoc circuli1- duc7i, nec foci alse satis L atin una in no aliove riuisiodi loco : ideoque a iugis placet Bera lolica interpretatio. V II STEPHANUs Scilicet sic emtatas quantitur patia sis Tyrelaeno rari, dilecto per Hercilicias coluinnas in orben ad
cundo praeterinitti particula σχεδον, id est prope, sive Prope- inoduni sicut a Beraldo praeternaissa non est. Dici naus autem provernio Gallico , adjectione in hu)us aut nailis particulae saepe onstare quo nunus quis naentiatur. Caeterum Θυτα non minus identer vertissem niaxinre arduo. Et id ipsum
206쪽
fortasse ponere in lat. eis denti eram. Necti in dederat Bera laus. At veri altis ulni cmn Secundo naale quis redincliderit; qui ta inera non singulari sed plurali initur, montes laic quoqtie pira a Dirie licens; quia ni possit altis unus esse
mons aliquis, id est υ λότατος, non tanae nona Xinae talu US L est Θυτατο c, sive ομιωτατος, aut μαλιοῆα σοῖιος, ct tulis plane qualis est petra quam Homeriis αἰγίλιπα vocare solet.'
Η ΚΤ ΕΤ Η A N U S. At sicut 'hbu ident etia in inter tu in valet hi od wηλὸς, cons. Hesycn. in σψιον sic γυς cadent notione accipi posse istini erat. Q uod amen σχεδεν addit, Alpes fortasse exceptas Oluit.
Caelius Secundus ita vetiit, accipitur in orbent iacta navigatione, inlue L Titiis coluinnas pervenisint gentes. Longe aliter Beraldus, Sed Vinitia avram circitui iri posis, .fbliani anmen lyrallentini pelagis incolae navigant, ad col. Berciliis. Cui interpretationi potius subscrano suspectuna inieci in locum illum hanens, suspicans ita cliptuna an Appiano fuisse, τι δὲ περίπλου τοιουδε οντος Quam scripturam sequendo, ita verteretur, Sed niluni navi&us ita cii Amara Posit Vel, revius , Sed trutri ita circiri migariis P. At vero illa Caeliana interpretatio neutri lectioni respondet. Η. STEPHANUS.
Tag. Ioa L. 3. , pro his, ταῖς αμπωτεσι του πελαγους συμφερομενοι,
nabes apud Caeli una, otio nuident videlicet in Britanniana tra)icere accestis V recessus inaris coninroditate us factitare solent. i. STEPH. Beraldus nis stlando in Britian-yriam lina citu asia ruris transvehunt tir. Cf. p. 76χX tr. Tq.
L. I S. περωνται , πειρ, ται,' REI SI IUS. perspecte
sane ac vere , si quid video idque in contextu velim repost una. Nus trana, quod sciam, περα in patI. vel naedi genere ita ponitur; at tequenter πειρωμα , tento, Perici liani facio quod sensum fundit conaria octio rena: clemIVI, vel, de relintio sic enim ait ver Dialiter accipiendum τα λοιπα, fere ut praef. P. I 8 77. neque onmani, falle gentes sionianis
subdita oceani illitta periculliani faciunt.
207쪽
male interpretatii esse, quum tot una nunc IOCum μεγεθος δε τῆς Ieηρίας εστ πολυ καὶ πιέον, . ἐν χωρα - , ita redia at,
Iberiae ero magnitudo astor o Davi ut unius sit In regionis ile credi possi. Sed ita vertit, non distinguens ut nec puto distinguendum poli απιαὶ fortasse scribendunt censens, οῦς γε χωοας μιας Caelius vertit, Ituriae igitlirΠὶ tritia , pio ad inani proυineiani attinet, incredibilis Propenrodian s. Mir una est auteni una hic de suo addere Propem O tri, quod respondet Graeco σχεοόν at paulo ante, ubi ab Appian adscitur, ejus interpretationen negleXisse. H. Sual H A NAE S. L. I9. μυρίους Ταπους. Haud paulo sinorem mensuram tradit Stratio lib. III. p. I 37. B. JΙ. p. Io 6. D. P. II. Lin. 23. ταυτα φαντίων. , Caelius, pira τα A, quod ad illa duo praecedentila refertur, dicit, atque id genus
clia. dena male haec reddit, ιον τα Ρωμαίων σοβραδοντι, perinde ut elicet ac si scrripi uiri esset , R. μόνα τα Ρωμαίων συγ ρκψω. Vertit enim, Sed ea tantuna quae ad Eonianos pertinent, conrnrentoriabo. m. Suai H A N U S.
L. 29. Aργανθ ωνιον. Vide Herodotum I. 63.3 Strabone iri Gg. Iog. lib. III. p. si ibique Velseling. Casau bonum. L. 3IJq. η γαρ ργανΘ ωνίου βασ. , Foedissime in hujus loci interpretatione impegit Caelius Secundus e nomine urbis faciens nomen regis; quiana alioqtu arrabo haec nota lina ex aliis etia in scriptoribus esse nota pollint: haec enina sunt ejus verna, ian in Iberia illim , t ego exsinio Argantlionius ac Tartesiis regnabant. Ea te Psate urbs eratnmariti Ira, quae nunc Carystu PPellatiar. Carpistuli. l.
est in Caelii ditione : sed altero loco , quem infra citavit Stephanus Carysus est ut apti nos Atqui, utina ita
scriptu in sit η γαρἈργανθώνίου βασιλεία εν 'I ο ιν ην καὶπαρ
ἀνομάζεται quum, inquam, ita scriptum it, Oportuisset ita
scriptum esse . ut scriptura interpretatio illa responderet)
208쪽
λασση scribendum est dici enim solet πόλις ἐπὶ Θαλκσση, quae cona posite πίαλκσαος Nirmn est autem ita lapsu in esse litani, quum aliunde didicisse potuerit uiliis nomen esse Tartessum, me sis etiana quae proxime praecedunt veris
his , ας αρτησσον καὶ ΑργανΘωνιον Ταρτησσου βασιλέα πλέοντες .
uui vertit, TartesiIni ad Argansionium Tartes ora ni rege iactavigabant; quum Beraldus iniserit illud Mon σου, re-L Vr tantun dicens, non Tartessi regein, quoniam ut Opinor posse ex praecedentibus intelligi exist imabat. Caeteriam alius est apud nunc ipsum Scripto rena, quidem in hoc ipso opusculo, lucus, qui, si quid superesset de eo quod isXid unitationis, id onanino tolleret. uin leges p. 29o. nouis P. IT , l. 'T.&l. I sq.J X e quoque disces, Appianu nae xi mare, Carpes lani fuit se dictana suo tena pore quae a Graecis Tarasus antea vocaret tir, argantiaoni una in ea regnasse. Simul autem, illam naea in ementatione ira, qua ἐπὶ Θαλασσa repono, Vera in esse, inde cognosces. m. STEPHANUS. ἐστι Θαλάσσης quam quan alio non male ἐπὶ Θαλασση legit nil opus erat nautareri atque id suo loco repost una naalim. Sic enim plane rursus puta. 36I, 79. Civ. u. 226. 8O. consentientinus lintas Onan idus paliterque De in osth. pro Cor. p. 3oo , l. I 6 erit. Reif, h. την ἐπὶ του ποταμο μαχην dixit, pignani iad THHum conrtyrisiani. od Καρπησσος vulgatum sua aetate nomen tarnis non solun h. l. sed iterii miteririnque p. 77. pernibet Appianus, is difficultat non caret. Certe ni non cogitanduin est de Καπησίοις, naedi
terraneo Hispanize populo, qui MCarpetani alias aut pellanantur. vide Berhel ad Steph. ByZant. v. x ὐκ. Cara ja, ite inlue Calpe nomen erat ur Dis illius ad fret una Hercule una sitae, quae pro eadem cum vetere Tartes a nonnulli si adita est. Vi te Strad. III. a. B. I48. C. Plin. III. I. seel. 3. Pompon. Mel. ΙΙ. . si in n. Et tiam quana Salinasius in Exercit ad Solin. p. o a diserte scrinit se Hanc Carrelliani
Καρτησσον Καρπηττον Graeci quidam vocaverunt; qua re
209쪽
runt: V tamen Κα -ο a nemini praeter Appianum, Καρτησσον nulli proris e veteribus Scriptorinus, nae morata ira reperio;
nisi quod paulurn Leopaidum,arnend. Lib. V. c. et r. in Gria teri Tlus Crit T. III. p. I 22. par una, ut videtur, adcurate de illo Plinii loco cit ita disserentem video, ain qua in in vulgo Cara sos vel Cara sos edit uni olim bisset Al minatrum, sicut pro Carteja etiana κραία Καρπ, i legi naus, apud Pausan VI. I9 p. 498. apud Steph. ByZ in Καρπιδα Coll. v. Κάλ.πη quae ad ea loca viri do et monuerunt sicut in Antonini Itinerar. p. o 6 ed messeling. pro Calpe liori scriptio innes Carpe Xlainent sic fieri potest, ut inter varia nomina, quinus eaden illa urn sive eisdem sive dive sis temporinus adpellata est, iam mos etiana nonaei Graecis Appiani aetate fuertit in usu. HENR VALES IO in Notis ad Excerpi ex Nicol Diana sc. p. 2. ad p. 482. Appianus, eam Ur Dem Καροηο - σον Ocan S, ad antiquam τῆς Ταρτησσου adpellationem adlusiisse visus est Sana Boc narius, in Cthanaan sive de Phoenic C IOniis, lio. I. c. 3ψ. p. 682. edit prinrae, unius Appiani testimonio nixus, confidenter, inomia fuit urbs, ait, num nomet tartoa, iteratna fuit Carpsita atque etiam, ut solet, derivationem statim nominis Carpessus adjecit ex pnoenicunt lingua de pronatam. Ceterum era Orena laor una, Quorum sententiam secutus Appianus Carte m. in freti introitu ad altera in Hemulis collina nam id est ac Calpen naontem, uni nunc Gioraltar sitam, clina ariesso GGadidus insula confudit, notarunt fere quotquot de iis reuus scripserunt
L. 33δε τοτε του ρακλέους S c. diem satis mirari ponsit , quam lectione in , o tincte unaptain , sequutus Caelius verterit, Ita credi ci ira finian ab plienia esse assi caturri quuna vertere deo uerit, ia Plia triciis in uis aedi cattini m. Suaa H S. Mod 'H ακλέους ἱρον το ,. Τέλαις ait Appianus, id ad ea lena pertinet confessionem, quam modo notavi nau S. Celebre illa Herctilis templum
Gadibus fuit vide Strau. III. p. 169. Liv. XXI. I. alios
210쪽
id ipsum Appianus quoque agnoscit c. 6 s. p. 79. At quum h. l. εν Πέλαις fuisse ait, ad fretunt cumini illud ponit, ad quod ita Carteis erat, ultiana cum Gadidus Iartesso eamdem putat: nam ρακλείους Τέλας lanifeste alias ut solent fere Graeci scriptores magnun illud Fretum intelligit, per quod ex Oceano in Messite reaneum inare introitus patet Vid. praef. p. I, s. Φ, 2. Ninatriin ana biguitate illa deceptus est nominis ρακλείων ο Τηλων, de qua anabiguitate ex professo conantentatus est Strabo lib. III. p. I 69 X tr. seq.L. x . ,ποινικως Matin φοινικι- ' H. STEPHANUS. Recte: sic dedit cod. n ed. idque reponere etiam trafferat M Us GRAVIUS, ante eum Bochartus i. c. p. 67S. Sic&Xoster supra, p. 93 , 19. L. 36fJ. , Hic παλαιολογουσι idem est quod an aliis potius dicitur αρχαιολογουσι. V H. Suaim. p. III. Lin. I. το et ἐπορΘουν. Caelius Sec paulo aliter, non male tamen, vertit, trottianis inalsonius vasabant. m. E 'II. Beraldus, diripictant, dederat. Par. I . L. 47IDq. φιξειν μεν c. , Haec etiam vel Oa, μοῖρα μὲν ς Καρχηδονίους τὴν πρύων ἔχον , Beraldus qui deni recte, at Secundus perperana vertit. Quum enim liber hic nata cuna ἔχον suda vilici denet βι Δίον clicatur hanere τὴν πρωτην in ανες κα δρώους , id est , prina an partem ad Carinaginienses pertinentem Secundus ita est interpretatus, Pr tintini igitur ciuia poplito tara haginiens sioniani bestianii semini. Haec autena mXi in sequentia Verna, τι δὲ καὶ τουτο περὶ Ita α:ην, ita vertit ut praecedentinus respondeant hoc videlicetnaodo : Sed quoniani illud propter seriarn s epit in s. sic fateor, τουτο lii ad sicλίον referri non videri, sed ii uelligendum esse, τουτο . minus Κααὐονίοις. UT E 'H A N. L. o. περι ΣικελίM: Sic edidi ex cod. Med. Vat. B.
quena adna Odum .paulo post En s s. consentientivus libris edituna erat. Et si h l. Cael. Secundus quoque in suo ex-enapi invenisse videtur, Cillula in vers. at posuerit pro urinfulae possessone P quantiluam Beraldus etiam, qui aluen