장음표시 사용
241쪽
lege natur, quod in id. c. 64 in Narbo reni etiam fuerat deis tot tuna, in pridem factum reperio. Nam in graeca quidem scriptura, qui nae in inerat figurae illius literie beta , levissimo caluini ductu ais diveis , qua saepe usi sunt lidrarii, eo facilius intelliget quam proclivis fuerat X Καρμων in Καρίωνη transi. st autem annone, Caramona vel Carmon ex Stradone III. 4i C. ex Antonino p. 414. ex Caesare Civ. ΙΙ. Ic nota, in Baetica Hispania ad retina tarnis Hispalis, modico intervallo a Baeti liivio cistans, hodieque eodem nomine Carnnona non igno nilis ac miror, lavius Tuis mentionem a Cellatio in Oro Antiq. esse praeteritana, quum ejus situm ab codem Cellatio in adnotat ad Caes. l. c. adcurate notatam videatnus. Eana dena Καρμωνην fortasse restituentaria Appiano
esse p. I I. ubi Καρμιλι Editi, & Καρμενην dant libri nostres, monui ad illum locum. Sed de Catanone in hac ni storia,
quam nunc adgreditur Scriptor noster, apud Polynitina rili sus Liviumque altum silentium. Oν μακραν δε της πόλεως τῆς προσαγορευομενης Η ΛΙΓ Γ contractas esse ex variis Hispaniae ulterioris partivus copias poenorinn, apud polynitina leguntis; iad SILPIAM urbe , apud Livium com upto utroque Olmine pri quinus si quis pucllulyn. ΙΛΙΠΑΣ , apud ΙLivium IIIPAM , restituenalium suspicetur, pii Xinae fortasse ad verum accessisse vide nitin . De Ilipa, ad alteram Baetis ripam inter Hispali & Coiael unam, vide Stran. III. I I. C. Antonin. p. II. lin. III. I. 3. Tum ver Livitis ii sus prope Baeculam , nescio quam Coinmissum naeli una significat. Sed
Polydius, a Castulon Baecula ulterius progressum Scipionem in conspectum tandena hostium pervenisse stridit; cui non admodum repugnat, ad Carnaonen usque ad quam Appianus, alios Annales secutus, praeli uni illud accidisse refert pervenisse Romanos intelligique poterit, cenos ad Ilipa, in cujus vicini primum contraXerant copias, superato Baeti eodena fuisse progressos quana quam ident Olynius dicere videatur , Poenos ad ipsam illana ur dena quae λιγῶ apud eum nominatur, exspectasse Romanos.
242쪽
illud in no lituo seni per Nχσανασσης scriptu in edictiiset, in Notis ad ecfit. I. ad ad nostr is 3 l. 3 . ubi contra ejus voltinta tena senae Ναο ο αναο της erat positum, haec Minotavit: se in Xelnplari, hoc nonae naodo unico scriptu in erat in principio, in octa duplici. g semper uni cuna pol n luna censui , quoui apud poetas syllaba prina corripiatur. Hic tamen nescio quomodo e illo nostro e Xenapiari irrepserunt illa duo quorun alteriina expunge.' odena talnen loco, in edit. 2 marsus Νασσανίσσης editum est. Hanc ea n dein ver scriptura in , quata equi lena constanter tenui, duplici utrinaque o , ubique vix uno tu furiasse altero loco e X cepto praeivere Bav. ωMed. Tuna vem Vat. A. inlitit pus Aug. in principio quidem vocis constanter duplici
σ utuntur sed sub finena vocis in Vat. A. alteria nais , quuna a prina naanu Osit una et set, unique eras una est, cin Aug. partini duplici iri superscriptu in simple O , partim a prima etiam naan χασσανασης possit tina est, uena admodum in pun. ut ex Regiis libris constanter ex ninent superiores editioneS. L. 3. πα χαρακι σῖοατοπέθευεν Poterantizec uni Bera Ho
ΕυσΤα9ὼς interpretatii ασ2κλως, εἴαίως.L. 8 D. Gm μόμος. Scribenduna τε τημόριον M. STEPH. Si tenendum m μομος fuisse dicas, intelligendum fueratoύναμις lossis τριτημορις suspicari. CAP. XXV. Lin. 4. um μου ἐλασας , Forte συνξλασας, Put τυ καλέσας, aut αυίσας. REI SI IUS. Ardo rena iroperationen Scipionis notare illud ἐλασα videtur. L. ψfΤ. και το βλέμμα - - ἴνΘους. erat dus: ς' ulti δ' habitu, titit divino innine G. citiis. D alia ita interpretari, mita certe interpretandi in fuit, piutri illitiani
243쪽
Iati conrnrtitatis uasi vero inter aspectunc vultum id ei let discrinae cluod inter βλέμμα S σχῆμα. m. Su Dpm MN. PRI 13 I. - Utitur lais Appiani verbis SUI DAS, voce in Ἐνθ ους eX ponens per Θεόλη Τος cons. p. seq. l. 29. Apud eum dena Sui clana nox recte p. q. l. 6. καλεῖν legitur Uterii nata una, perintllatani lini etiana videnatis, Civ. II. 28 sq. l. si sit.
L. 6. ιμήνιον, mi το δαιμόνιον Sectin Glius genitim is, iri vertit: iuuin innu n τον δαίμονα vocare potius Graeci consueverint que in Latini geniuna appellant veluti quuna unichiique suun δαίμονα dicunt προσκεκληρωσθαι, aut Lin Una lUenque ceta ocul lana δαλιν πει κεκληρωσθω. Atqui vide in iis & statina post dici Θεω, non δαίμονι κατα Θρον, non κατα δαίμονα. Itiis
dentitue in principio paginae 26s. Iza, 8 sqq. κατα Θεὸν rite in πεβόμενος θ εῆ. Sic pag. 267. I et 7, 4 . J κατ α εον ἴκαθῆ δναν. Quin etiani hoc illi Seriandi interpretationi potest opponi, quod in lac ipsa pag. Clin. 23.3 sequitur. τι I
sibi non constans, in pag. illa 26s. Di dicitur H ο Θεον, nutarer a singularem in plurale a mutans, Ich, non sire deo ruini prorridentia. Scio alioqui & Socraten dictuna ni isse nanere suu in κω ονιον sed ne in Genitin interpretari nos de De re puto. Nec ei Egeria dici potest ut opinor fuisse genius una se qui pri inus tali naulatione ad con iantana sibi autoritatem usus est. m. STEPHANUS.
puto επὶ των προτεμ εργέ ν. uale en in hoc esset, aliquem -κρατησαι τα rcγων dici ' quum ἔργα vocentur res in bello for
liter gestae, aut etiana sinpliciter, facta Dellica.' H. STEPH. At quuin το ἔργον saepe apud Nostriina mapud probatissimos quosque Scriptores ConfahucF d. o. I. c. Io extri passini alibi ,3 idena prorius Valeat quod η μαπη sinat liter
fora asse dici poterit του ἔργου κρατεῖν, atqlle τῆς μαχης κρατεῖν
Hisp. I 44 8. Mali Di Pollis auten h. l. comita odius for tasse των προτέρων ἔργων legere , ut των προτέρων συνθηκων Plin. I 8. o. id 'genus alia.
244쪽
L. 22. υτιθεν, illic , protititu e Gipio , ut saepe apud polybium. Beraldus plane omisit. Cael. Cum ou ad trasu tr conversus iatque ex eo loco rio erat intuens c. Sic
dit,r laypos tignae opus esse dico. αυτ auten intelligo κουυμσολα τῆς νίκης, quae nihil aliud sunt, quam illi οἰωνοὶ πετο- μενοι. HOC autem, ενΘεως ρων, convenit una eo quod serpindictuna sint, το βλέμμα dona illo καὶ το σχῆιια διαθ εὶς παλινα σπεο νθ ους. aut post autem pro hoc ἔνθλους a duo est illu 1
L. 27. ἐπι νάκην τοιμον. ετοιμος apud alios Scriptores
Remininum τοίμη fornaare solet; sed apuit Nostrum constante temni natio ς utriusque est generis. Video tanten apud Polydi una τὰ φελείας τοίμου , lib. I. c. 49. Par. 1aa. Iu a. Σιλανῆ. Sic constanter a anus rapti nostri, cum editis quum Syllanum senape scribat Sec. Curio. p. XXVII. in . I. ,, και πελαύνειν. Si sequamur quae de D sta enim unii dis scripta sunt in ne paginae proxime praecedentis Cp. III, I. J scribendum ni erit, υποχωροῖν L
ΘΩσμένους καὶ αὐθ ις πελαυνειν. Ita eniim idi, των Νομαδων αὐτονἀκοντι πω τε καὶ υποχορουντων, εἰ αυσις πελαυνοντων. Secunia
clus ποχωρεῖν εἰΘι τμένους veri it fiagam sinula re actueti quum in illo altero loco π: χωρούντων vertisset retrocedentibiis, quam interpretationem alteri praelam. Describitur auten ille mos
eoruni cinΡunica istoria, cap. II. J οἶς ἡ αερας καὶ νυκτος νενον, κοντίοις πολλοῖς χρωμένους , ἐπελαυνειν αἰεὶ καὶ αναχωρεῖ , καὶ αυ9ις επελαύνειν. i. STEPHANUS. πελαύνειν h. l. reis ponere REI SKIUS quoque jurisit. L. Oq. του Σκι πιίωνος αυτον επιθέοντος. aliquis fortasse in alit πιμειοντας sed ne illud quidem suspectum esse dedet. Fateor tanaen π Θέων Griptuna esse pag. 266. I 2s, II sq. παντη περ Θεων τε καὶ βοων. At paulo post Lia 6 , I 8.3,3c. i. α παντων .' Η UT ET HAE N AE λα παντων p. I 26, 8.ex solius Stephani auctoritate esse, ad illum locum tonui.
245쪽
AD OB VI DE REBUS HISPAN 279 sed sciit h. l. μοιιν, Dire, dis umere per ordisici, ad lustrandos es hortandos milites, sic plane civ. II. 18, 4; ''τ:i ς ζατιωτας πλων παρ καλει Iarique ratione Ἀπιτρέχειν , Civ. II. 98, 4. 'πιπλει Mithr. 786, 34. πιπορευεσθαι Civ. I. sy, 67 Sic αεπ.έναι Hisp. p. 34, 66. saepe alias. L. 4s. μετετί9εύο insitutum mutamini, aliter i. e. mo. lals rora gerere verunt. L. T. , Haec Verba, ως εἶχε Secundus vertit, ut erat rat Beraldus orni sit. Tu ex meo Thesauro Graecae linguae usum hujus generis loquendi misces. H. STEPHANUS.
Graece quidem ut opinor dictuna esset. m. Sum p Η.L. 4. πω Καρανην. Lege αμνην. Ons ad p. 13o 89. Ruis 3 Cap. XXVIII. Lin. 7I A ούδεν δἰ cons. 'I 29 76 sq. Par. I 3s. ωAnnib. c. a. P. XXIX. Lin. 78. Mincioc L. Scipio, Ptibis frater , qui ab illo cum notalibus ex cenis captivis Rona alia fuerat missus. L. 8of7. - una hic dicat tantum, σου αε αντου μαλι αλιθυμω εκπολου, multo plus est quod de eodem dicit, idern describens, in Punicam istoria, pag. s. snolsis 313, s . . v
non potest haec lecti , sed Ρωμαίων in Ρωμαίοις aut and uni videtui . At Secundus perinde vertit ac si craptuna foretis, haec enina sunt eius vecta, GlΠὶ Pie rogaret, Ut , vis in Afrcani transiritteret, is protonianis de lariaret. Utri notandunt genus loquendi Gallicu in Italicuin potiusquam Latinu in As pro Eonianis deesariaret. m. Sua P Η Α-NAE S. Num quana certe συλαμta γε muta genitivo personae construitur, semper cum tertio casu. Itaque MUS GR Α- VI in Ρωμαίοις scribere nassit. Ac sane ita legendum nisi potius, servando P- κίων, deletam inalis pust μιν disti
246쪽
tia, iniit ad ewndfrret preces popliti siciniani, vel, titnonune populi Eornarii ci e peteret in Sic ad veru uni συλλαμἔανειν luelligendus fuerit, ut saepe alias solet, casus
phax sedimui res inicae erat, Livius XXVIII. i 3'
H. STEPHANUS, dedit. I. TX μεταποιούμενος faciendula puto μέγα ποιουμενος, quo genere loquendi utitur uiri alio tuna pag. 7s. i*s, 49. Ferri certe illud μεταποιου- μενος non potest. Venana Ἐπὶ Καοχ δονίους scridenduna puto: id est, adversis Carali iniciis s. Secundus vertest, CartΠaginienses anteυertere , tanqu8na scri Dens Καρχηoονίους προλα- ζεῖν, expuncta Nepositione επί. Sed legendo ἐπὶ Καρχὐο-οίους, & Xponetulo ut dixi, nec προσλαCεῖν in προλκCεῖν nauistare , nec praepositione in illam nautare necesseriti erv. ' H. STEPH. ad edit. 2. Non nimis sane coinna Riuna foret μεταποιούμ ενος, eciani si sequeretur an ac του quo lis ipse H.
Stepnanus, quum iterum ederet Appian una sensisse videtin . De vela lectione, μέγα ποιουμπος, de qua restiit uencla Us- GRAVIUS etiana imonuit dubitare nos non sinunt loca uic gemina, p. 4ῆ, 9. Jun. 3I6, 93. Quo accedit, quod Annio et ς,8, sq. dena rursus iturariorum lapsus, qui quana fuerit proclivis facile intelligitur, recurrat. De V λατιν dubitet fortasse aliquis, , quana quana idena verutina duobus Iocis palato ante citati usurpet tu , anaen προλαΩῖν praeriperen emtis Poenos Si tracis atri testiani, locuna laic suuna, quem ei tres Codices tribuerunt, tueri posse dicat. Sed grana naatica utiqtie ratio iam etiam loco π σλατῖν, in t loci Vat. A. cina e Xe inplarii. Stepta an consentit, postulare videtur. Quod Καρχηοονίους scri uenduin contentat H. Stephanus,
247쪽
praesuli uin invenerit in illo P- ους p. 4 , o tilla infrequentissina praepositionis illius usi cuin quarto casu in lia PQ Φῖβ' significatione, adversu, contra. At ver apud optimos quosque Scriptores merodotum, Thita di dein Demostnenena, alios Gτὶ, ani te in vina nabente ira, una terii casu
I p. XXX. Lin. 9 hiil νασὶν αἷς εἶχον μακραῖς πανήγοντο. - , Secundus , Tir&Nes, pias vis habctant, contra etinet eduxciunt quasi νῆες μακραὶ non aliud essent, quam trirenaes. Verbuna autem παναγειτθαι sunt qui cita reddant. V H. STEPH. - Nec tanae ad modulara alienum ab usu latini sermonis videtur, quas linet naves longas ad bellu in arimatas trirent itiin nomine Oinplecti.
quae apud nistoricos 'quenter O uti unt nescio an intellexerit Secundus male esse interpietatu in scio in isnodi periclita evast. Sed aera idus non si impliciter, Hoc dibria
nuri adiit, dicere denuit, verutra Tantum dis ruricia, vel, Adeo mi nutri dis ritnem adiit Vm Sua P II A MUS. P. XXXI. Lin. 9sq. Di hic ἐς Ρωμαίους μετετiῖξινὶ eo Q dicit, ita pag. 263. p. II 9, t. Jh Ρωμά ς μετέθεντο. Vertit auten uterque in te res μεαῖεντο, fcerant sed Beral-dus, assionianos do creanta, Caelius, a Carthaginien iis ceriant quum hoc deficere sit ψίσὶασθαι, & oporteat ab aliquo prius αφίίασθαι, deinde ad alium μετατίγεσθαι. At in illo paginae 26 3 loco, με tbεντο vertit Caelius, 1 Eot na- nomini j conuni riant: erat citis, in Notrianormi societa a tetri enerant. Ex quibit interpretationibus aliquis ni inini e conjectura possit assequi Graecu in scriptoren tali verdo esse usum. Habes auten eundem huju verni μετατΘεσθαι usum
248쪽
L. Q. , Vernum πρεσzεύειν , Quod erat clus vertit, pace i gere Secundus reddit, legationenistiani explieiarent. Ac illa certe erat di interpretatio inris resti ingere verni nec significationem videtur. m. SΤΕΡ Η. V. I 38. L. S. υς ἡμῖν. , Non μιν, sed μιν uterque etiam
interpres legendum censuit. Nan Secundus ita quod gitiin, utili frani patriam sim nos inserio trabeatis. H. UT Limram uri. φ' ἡμῖν dedit Vat. B. sic scrinen-d viri naonuit etiam MUS GRAVIUS. P. XXXII. Lin 3 s. λαν. n. Apud Livium XXVIII. I9. non M. Silano, sed L. Marcio, naanda ima noc a Scipione dat una eslisnus. Et apud Ostriun etiam in fine hujus histo
lonem, quana in hac nistoria L. ivitis l. c. nona inat, ΚασΤολωνα an Appiano adpellatam supra vidimus p. 18, 96. a inde inhia nem nunc diverso no nomine an eodem designata in esse nolini una messelingio ad Antonin. p. o I. Onni lenter adsentare potueriint Annales, tros Appianu secutus est, ad. alia in urne in re fetae nanc istoriam atque illi, e quidus sua Livius hausit A linrariis autem, recentiora uti Certe, non esse curam pium hoc nomen , X Stephano ByZant ad patet, apud quein idem urbis nomen cum gentili X ipla ac Appiani Historia citatin de supra, OC Ol. p. 3. l. i sui. L. o. αυργίαν. I λούργεια vOCavit ΡOlynius, referente By-gantino ad hanc vocem Iλουργὶς est apud Ptolemae una, lib. II cap. 4. Turdulis. Q. 1-; I. 49. αυτιῶ ἐπικατέσκα ίαν. , Neuter interpres an inrati a verit usu in laujus composita πικατέσκαUαν culli pro nona ine
αυτοῖς sed perinde vertit ac si sinplici κατέσκαψαν ad sque illo clativo usus Appianus esset: quum significare velit ut benis per occalorini cadaverinus fui illa dirutam. i. STE 'I DK. potest .haec vis verno illi tridui, cniqiae occis onini bus is ilin etiat oppidulia milias ei dimi emini ut G.
249쪽
Irim I Non satis catis te utetur, a vulgata: l OE-cite naus lectione in.
A: απαῖοι , quod infra in Oct. V cap. saepitis Occurrit, ex nac Appiani Historia citatur apud Stephulauni Bbdi tibi tamen mendose Λιακ ἔγνος, pro Idηα ς, legitur. Vid Fh agmenta ex Appian collecta, hoc Vol. p. 3. n. l. i. Cf. Uv. XXVIII. Q. L. OsI. Καρχηδώως αιε διαμείνασα μαλως. Notandus iste ad vel dii μαλως usus, turilae imas taetermisit: & nos curia illo imprii dentes praeter is natis. Caelius auten vertit, eodeni nindo itia eniim hunc locuna re Mit , piae feniper eodeni nodo in e Carthaginueni in nransitit. Videri autem possit deesse aliquod nomen adjectivum cujusinossi est πι-ὴ, aut φιλη quod post vel ante διαμάνασα ponatur illud certe όμαλως non naale fortasse reddatur apta militer. At vero in fine pag. proxii ne praece dentis p. 39, 48.3 eiusdem ad verubii interpretatio an utroque mill a est tibi scri pium est,
ut opinor nullo dis rimine' H. STEPHANUs. Sicut pag. praeced. μαλως nullo scrimine verti posse Stephanus
ninu consensi, reddi poterit. χαμείνασα autent, viden cluna, an in δειμμείνασα fortiisse debeat naiatata. an sciit p. I 29, 79. dixeriit Καρπήδονίοις ἐμμένειν, in fri Cartilaginensia n na-nere'. sic λεμμένειν quod ei nuna, nulla qui lena suffult in aucto citate , in Indice adi Stepnani Thestiurinia citatur fuerit consanter ἐμμένον, iti de perici crates quatenus.. in coinpolitione vero Oruna in te id una signincationern intenis di perseverantia addit notione na. L. 68. επι καrασφα α recte Vat. A. med. s. XXXIV. Lin. 81 ID. Σκιπιων αρρο ορίαν νέπω π. Par. 4r. De ni ortio illo Scipionis, de defecti Oue cxercitis , quae ea Occasione Xorta est, confer Livi una XXVIII. a. seqq. Jo
250쪽
Livius XXVIII. s. ad Oenditιm petendunt conυcnuene Carahaginetii. Cons supra, ad p. II9, 2. P. XXXV. in II. μνει παραγΠλματος. Cuna Beraldo interpretatus una, latite Pediat, gno , Non placet ita exponi. Sed Plonaod ανευ παρα- ματος dicit, quum 3 an παράγDin. daret Perinde est, ac si liceret, absque alio niandato, sive non exspectat alio inandato.' H. Sua P, A NAE S. Sic Caelius nullo praeterca e pectato jtsu.
se Longe aliter locuna nunc intellexit Secundus qinna Beral-dus Vertit enina, Tmquam puderet, inseratoren aegrotum ipsi vigilantenr soliciturn ni is esse. Sed du Dium non est, ii uini emidi potius interpretatione in quian nos tenui nausdsequi oporteat. Est enina παρακρατεῖν interit una retinere pletriis plani abire olentetu. Sed recentioriani potius scriptorii nies hoc voca uultura. Dixit tamen Dioscori Gles, τρίχας μούσας καρακήατῶ.Vm S TE PM A N I. Nulla stipatum auctoritate adfertur no verutina apud Stepn in Ind. Tlles pria contineo,
retines , fra Jor. L. I 0. , Non dicit, v φθασαντες ουδὲ την σθῆτα ἐπιΘέσθαι, sed υδε τὴν σnis πασαν. Nec certe poterat ita loqui, nisi τους χιτωνας inter ἐσθῆτας malerare nollet. Nota igitur licenditin fisit es mus nussis, sed reliquis fotu nil s, vel,
reliqtio siti omisso, quem tale licet τοῖς πω sup ei ponebant. Ideo ni dicit ποί θαι. i. Suai H A NAE S. P. XXXVI. Liti. o. αμδ αυτον Vat. A. Cons. ad p. 7, 36. L. I. και ante πρωτα, tacitem Stepnanus sua aucto ritate, nescio quo consili , adjecisse videtur. Certe abest a triuiis nolitis codici ous, neque in Curioni lege uatur Xena placi merat utique a uino loco alienu in L. 2'. λέγων ἔτι. Sic recte Vat. A. sic legeia cluna peripecte viderunt REI SK. MUS GRAU. neque aliter dare voluit liurarius Vat. B. tu una