Republic of Plato

101쪽

ε ποιησει εἴρηκε νεανιεύματα ιδιωτῶν ις αρχοντας ἰου καλῶς. Ου γάρ, οἶμαι, εις γε σωφροσυνην νεοις πιτηδεια ἀκούειν. ε δε ιν αλλην δονὴν παρεχεται, θαυμαστον οὐδεν ' πῶς σοι φαίνεται Ουτως, φη. IV. Τί δε ποιεῖν ἄνδρα τον σοφώτατον λεγοντα ῶς

δοκεῖ αὐτῶ κάλλιστον εἶναι πάντων, ταν παρα πλεαι ἄσι τράπεζαι

σίτου καὶ κρειῶν, μεθυ δ' εὐκρητῆρος ἀφύσσω Βοἰνοχόος φορε ησι και γ χείη δεπάεσσι, δοκεῖ σοι επιτήδειον εἶναι προ εγκράτειαν aυτου ἀκούειν νεως η τολιμῶ δ' οἴκτιστον θανε ειν καὶ πότμον επισπεῖν ἰὴ Δία, καθευδόντων των ἄλλων θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων, ῶς, μόνος γρηγορω ὰ βουλεύσατο, τούτων πάντων ραδίως πιλανθανόμενον δια την των ἀφροδισίων πι- cθυμίαν, και οἴτως εκπλαγεντα ἰδόντα την ' Ηραν, στεμηδ' ει το δωμάτιον θελειν ελθεῖν, αλλ' αὐτos βουλόμενον χαμαὶ ξυγγίγνεσθαι, καὶ λέγοντα ῶς ἴτως πο πιθυμίας εχεται, Δ Ουδ οτε το πρῶτον φοίτων προς ἀλληλους φιλους ληθον τε τοκηας οὐδ 'Αρεως τε καὶ 'Aφροδίτης ὐπο φαίστου δεσμον δι τερα τοιαὐτα Ουμα τον Δία - δ' ἔς Ου μοι φαίνεται επιτηδειον 'Aλλ' εἴ πού τινες, ν δ εγώ, καρτερίαι προς ἄπαντα καὶ λεγονται Dκαι πράττονται ὐπο χλλογίμων ἀνδρῶν, θεατεον τε καὶ

ἀκουστεον, οἷον καὶ το

νεανιεύματα mi νεανικεύματα A. παρα πλέαι nos παραπλεῖαι vel παράπλεια codd. s. d. XI.

102쪽

δῶρα θεους πείθει, δῶρ' αἰδοίους βασιλῆας

οὐδε τον του Αχιλλέως παιδαγωγον Φοίνικα παινετεον, ως μετρίως ἔλεγε συμβουλευων αὐτω δῶρα με λαβόντιεπαμύνειν τοῖς Ἀχαιοῖς, ἄνευ δε δώρων, μη ἀπαλλάττε - σθαι της μηνως. υδ' αὐτον τον Ἀχιλλεα ἀξιώσομεν υ δ'ομολογησομεν ούτω φιλοχρηματον εἶναι, στε παρὰ του

'Aγαμέμνονος δῶρα λαβεῖν, καὶ τιμην α λαβόντα νεκρου39 ἀπολυειν, Ἀλλως δε η θελειν οἴκου δίκαιόν γε, φη,

λεγειν, τι υδ Oσιον ταυτά γε κατὰ 'Aχιλλέως φάναι καιάλλων λεγόντων πείθεσθαι, καὶ α ως προς το Ἀπόλλω εἶπενεβλαψάς μ' ἐκάεργε, θεῶν λοώτατε πάντωWῆ ' αν τεισαίμην, εἴ μοι δύναμίς γε παρείη,

καὶ ς προ τον ποταμόν, θεον οντα, ἀπειθῶς εἶ χεν καὶ μὰ χ εσθαι τοιμος ν, και α τὰς του τέρου ποταμου

Σπερχειos ἱερὰς τρίχας ΙΠατρόκλω ρω i, φη, κόμην πάσαιμι φέρεσθαι,

νεκρω οντι, και ς δρασεν Οὐτο ου πειστέον τάς τε

αυ Ἐκτορος ελξεις περὶ το σῆμα το Ιατρόκλου καὶ τὰς τῶν ζωγρηθέντων σφαγας εις την πυράν, ξύμπαντα αὐταου φήσομεν ἀληθῆ εἰρῆσθαι, ουδ εάσομεν πείθεσθαι τους σημετέρους, ῶς Ἀχιλλεύς, θεὰς ν παῖς και Ιηλέως, σωφρονεστάτου τε καὶ τρίτου ἀπὸ Διος, καὶ π τω σοφωτάτω είρωνι τεθραμμένος, τοσαύτης ην ταραχνὶς πλέως, ωστ ἔχειν ν αὐτω νοσηματε δύο ναντι αλλήλοιν,

103쪽

ἀνελευθερίαν φετὰ ψιλοχρηματίας και αν ὐπερηφανίαν θεῶν τε καὶ ἀνθρωπων. 'Oρθῶς, φη, λεγεις. U. Μη τοίνυν, ν δ εγώ, μηδε τάδε πειθωμεθα μηδ'εωμεν λεγειν, ς Θησεύς ΙΠοσείδωνος oς Ιειρίθους τε Διὸς ωρμησαν ἴτω επὶ δεινὰς ρπαγάς, μηδε τιν ἁ λον Dθεο παῖδά τε καὶ ρω τάλμησαι ν δεινὰ καὶ σεβηεργάσασθαι, οἷα νυν καταψεύδοντα αυτῶ λὰ προσαναγκάζωμεν του ποιητας η μη τούτων αυτὰ εργα φώναι, τούτους μη εἶναι θεῶν παῖδας, αμφότερα εχ λεγειν, μηδε ἡμῖν πιχειρεῖν πείθειν του νεους, ῶς οἱ θεοὶ κακὰ γεννῶσιν, καὶ ρωες ανθρώπων οὐδε βελτίους. περ γὰρ εν τοῖς πρόσθεν λεγομεν, οὐθ' σια αὐτα , τε ἀληθῆ. Eἐπεδείξαμεν γάρ που, τι εκ εων κακὰ γνγνεσθαι δύνατον. ΙΠῶς γὰρ in Καὶ μην τοῖς γε ἀκούουσιν βλαβερά. πῶς γὰρ αυτ ξυγγνωμην ξει κακω οντι, πεισθεὶς ς ἄρα τοιαυτα πράττουσίν τε καὶ πραττον καὶ οἱ θεῶν γ χίσποροι, οἱ Ζηνος εγγυς, ἄν κατ' 'Iδαῖον πάγονΔιος πατρωου βωμός εστ εν αἰθερι, καὶ ου πώ σφι εξίτηλον αἷμα δαιμόνων. ων νεκα παυστεον του τοιούτους μύθους, μη ἡμῖν πολλὴν εὐχερειαν ἰντίκτωσι τοῖς νεοις πονηρίας. Κομιδὴ μεν οὐν 392εφη,

ορι μενοις ε' ι Ους τε λεκτεον καὶ μη; περὶ γα θεῶν ς δεῖ λεγεσθαι εἴρηται, καὶ περὶ δαιμόνων τε καὶ ρώων καὶ τῶν εν AGου ΙΠάνυ μεν οἶν. οὐκοὐ καὶ περὶ νθρώπων το λοιπον εἴη αν Δῆλα δή 'Aδύνατον δή, ἁ φίλε ἡμῖν τοὐτό γε ε τω παρόντι τάξαι. ΓΙῶς; Dτι ιμαι

104쪽

B λέγουσιν περὶ ἀνθρώπων τὰ μεγιστα, δτι εἰσὶν ἄδικοι μεν,ευδαίμot ες δε πολ λοί, δίκαιοι δε θλιοι, και ς λυσιτελῶτο ἀδικειν, ci λανθάνη η δὲ δικαιοσύνη ἀλλότριον μεναγαθόν, οἰκεια δε ζημία και τὰ μεν τοιαυτα περεῖν λέγειν, τὰ δ' εναντία τούτων προστάξε ν δειν τε καὶ μυθολογεῖμ' η υκ οἴει Et μεν οὐν εφη, οἰδα Ουκοὐν

ἀνθρώπων τι τοιούτους δεῖ λόγους λεγεσθαι, τότε διομολογησόμεθα, τα ευρωμεν, οἶόν εστιν δικαιοσυνη, καιῶς φύσει λυσιτελοῖν τω χοντι, άν τε δοκῆ εών τε μητοιοῖτος εἶνaι, 'Aληθεστατα, φη. VI. Τήμεν δὴ λόγων περι εχέτω τελος, ο δε λεξεως, ῶς εγὼ οἶμαι, μετὰ τουτο σκεπτεον, καὶ μῖν ἄ- λεκτέον καὶ ς λεκτέον παντελῶς σκεψεται. καὶ ὁ Α δείμαντος, Τουτο, η δ' ς, ου μανθάνω ο τι λέγεις. Ἀλλ μέντοι, νῆν δ' ἐγώ, δεῖ γε ἴσως ὁ τηδε μὰλλον εἴσει. δρ' υπάντα, σα πο μυθολόγων ἡ ποιητῶν λεγεται, διηγησις Ουσα TUγ χάνε η γεγονOτων η οντων ἡ μελλόντων Τίγαρ, εφη, αλλος Αρ υν ουχι τοι πλη ιηγησει, η ια μιμήσεως γιγνομένη, ἡ δι' αμφοτερων περαίνουσιν Καὶ τουτο, η δ' ς ετ δεομαι σαφεστερον μαθεῖν Γελοιος, ην δ' ἐγώ, εοικα διδύσκαλος εἶναι καὶ σαφής ῶσπερ Ε οὐν i iδύνατοι λέγειν, ου κατὰ ἰλον πιλλ ἀπολαβων μερος τι πειράσομαί σοι ν τούτω δηλῶσαι βούλομαι. καί μοι εἰπέ επίστασαι της 'Iλιάδος τὰ πρῶτα εν οἱ ὀποιητής φησι τον μεν ρύσην δεῖσθαι του Aγαμέμνονος

Ατρείδα δε μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαων,

105쪽

λεγει τε αὐτὸς ὁ ποιητης και οὐδε επι χειρεῖ μῶν την διάνοιαν α λοσε τρεπειν ως ἄλλος τις ὁ λεγων et αυτός τὰ δε μετὰ ταυτα σπερ αὐτος ων ό ρύσης λεγε καὶ πειρῆται μας ο τι μάλιστα ποιῆσαι μη Ομηρον δοκεῖν Β εἶναι τον λεγοντα, ἀλλὰ τον ἱερέα, πρεσβυτην οντα. καὶ την αλλην δ' πὰσαν χροδόν τι οἴτω πεποίηται διηγησιν περί τε των ε 'Ιλίω καὶ περὶ των ε 'Iθάκη καὶ λη'Oδυσσεία παθημάτων. ΙΠάνυ μεν ουν, φη Οὐκουν διηγησις μεν εστιν καὶ ὀταν τὰς ρήσεις κάστοτε λεγο καὶ oταν τὰ μεταξ των ρήσεων ΓΙῶς γαρ υ; Ἀλλ' oταν γε τινα λεγη ρῆσιν ως τις ἄλλος ων, ρ' ου τότε μοιοῖναυτὸν φήσομεν ο τι μάλιστα την αυτου λεξιν κάστω, o sαν προείπη ς ρουντα Φήσομεw τί γάρ; υκοῖν τό γε

μιμεῖσθαί στιν κεῖνον - τις μοιοι Τί μην Ἐν δ' τω τοιούτω, ως εοικεν, οὐτός τε και ι λλοι ποιηταὶ διὰ μιμήσεως την διήγησιν ποιοῖνται ΙΠάνυ μεν ουν Εἰ δεγε μηδαμο εαυτὸν ἀποκρύπτοιτο ο ποιητής πβσα αν αὐτω ἄνευ μιμήσεως ἡ ποίησίς τε και διήγησις γεγονυῖα ειη ἶνα δε μ' εἴπyς, τι υ αδ μανθάνεις, πως, τοὐτ Dγενοιτο, εγὼ φράσω. ει a 'Oμηρος ειπών, τι ηλθεν Xρύσης της τε θυγατρὸς λύτρα φερων και κέτης των 'Aχαιῶν, μάλιστα δε των βασιλεων, μετὰ τουτο μη ς Xρύσης γενόμενος λεγεν, αλλ τι- Ομηρος, οἶσθ' τι

Ου αν μίμησις ν ἀλλ άπλη διήγησις. ειχε δ' ἄν δε

πως φράσω δε ἄνευ μετρου o γάρ ειμι ποιητικός 'ελθὼν ὁ ερεῖς ηύχετο κείνοις με τους θεοῖς οὐναι Eελόντας την Τροίαν αυτοῖς σωθῆναι, τὴν δε θυγατερα ιλὐσαι δεξαμενους ἄποινα καὶ τον θεὸν αιδεσθεντας ταὐταδε εἰπόντος αυτο οἱ μεν ἄλλοι σεβοντο καὶ συνήνουν, δε Ἀγαμεμνων γρίαινεν εντελλόμενος νον τε ἀπιεναι κaι αἴθις- ελθεῖν, μὴ αὐτω τό τε σκῆπτρον και τὰ του θεοῖστεμματα Ῥυς επαρκεσοι πρὶν δε λυθῆναι αὐτοδ τὴν

106쪽

πρεσβυτης κουσας εδεισεν τε καὶ πήει σιγῆ, πο-

χωρησας δε ε του στρατοπεδου πολλὰ τω Απόλλωνι ηύχετο, τάς τε πωνυμίας του θεοῖ ἀνακαλῶν καὶ πο- μιμν σκων καὶ ἀπαιτῶν, εἴ τι πώποτε η εν ναων οἰκοδομήσεσιν η εν ιερων θυσίαις κεχαρισμενον δωρήσαιτο ' νδη χάριν κατηύχετο τεῖσαι τοῖς 'Aχαι οὐ τὰ δε δάκρυα τοῖς 'κείνου βελεσιν oύτως, ν δ εγω, in εταῖρε, ἄνευ μιμησεως τμη διηγησις γίγνεται ' Μανθύνω, Ἀφη. VII. M. νθανε τοίνυν, ν δ εγώ, τι ταύτης δεναντία γίγνεται, ταν τις τὰ του ποιητοῖ τὰ μεταξὐ των ρήσεων ξαιρων τὰ μοιβαῖα καταλείπη. Καὶ τουτο, φη, μανθάνω, ὁτι εστι το περὶ τας τραγωδίας τοιουτον 'Oρθότατα, φην, πέλαβες, καὶ οιμαί σοι δη δηλοῖν

εμπροσθεν οὐχ οἷός τ' , τι της ποιήσεώς τε καὶ μυθοσλογίας η με διὰ μιμήσεως λη στίν, σπερ υ λεγεις, τραγωδία τε και κωμωδία ' δε δι' ἀπαγγελιας αὐτο του ποιητου ' εἴροις δ α αυτὴν μάλιστά που ν διθυράμβοις ἡ δ' ὁ δι' αμφοτερων ε τε η των πῶν ποιήσει, πολλαχου δε και ἄλλοθι, εἴ μου μανθάνεις Ἀλλὰ ξυνίημι, εφη, ο τότε βούλου λεγειν Καὶ το πρ τούτου δὴ ἀναμνήσθητι, τι φαμεν α με λεκτεον, δη εἰρησθαι, ως δε λεκτεον, τι σκεπτεον εἶναι. Ἀλλα μεμνημαι Toὐτοντοίνυν αὐτο ν ο ελεγον, τι χρείη διομολογήσασθαι, πότερον εύσομεν του ποιητὰς μιμουμενους ἡμῖν τὰς διηγήσεις ποιεῖσθαι, ὴ τὰ μεν μιμουμενους, τὰ δεχη, καὶ o ποῖα κάτερα η οὐδε μιμεῖσθαι Μαντεύομαι, φη, σκοπεῖσθαί σε, εἴτε παραδεξόμεθα τραγωδίαν τε καὶ

κωμωδίαν εις την πόλιν, εἴτε κα ου Ισως, ν δ εγώ ἴσως δε και πλείω τι τούτω ου γὰρ δὴ εγωγε πω οἶδα, αλλ' πη ν ο λόγος σπερ πνευμα φερβ, ταύτη τεον.

107쪽

ου η καὶ Ουτ τοῖς εμπροσθεν πεται, τι εἶς καστος εν μεν αν επιτηδευμα καλῶς πιτηδευοι, πολλὰ δ' ου, ἀλλ' ει Οὐτο επιχειροῖ, πολλῶν φαπτόμενος παντων

ἀποτρογχάνοι αν, στ' εἶναί που ελλόγιμος Τί δ' ου μελ- λει Ουκοὐ καὶ περὶ μιμήσεως ὁ αὐτος λόγος, τι πολλὰ ὁ αὐτὸς μιμῶσθαι ευ σπερ εν ου δυνατός Ου γὰρ υν. Σχολη ἄρα επιτηδευσε γε τι μαθων ξίων λόγου επιτη- 395δευμάτων και πάλλα μιμησεται και σται μιμητικος, πείπου υδε α δοκουντα εγγυς ἀλληλων εινα δυο μιμήματαδυνανται ι αὐτοὶ ἄμα ευ μιμεῖσθαι, οἷον κωμωδιαν καιτραγωδίαν ποιοῖντες. φου μιμηματα ἄρτι τούτω κάλεις; 'Ἐγωγε καὶ ἀληθῆ γε λεγεις, ὁτι υ δύνανται ι αυτοίουδε μην ραψωδοί γε καὶ ὐποκριται ἄμα 'Aληθῆ. Ἀλλ' οὐδε τοι ποκριταὶ κωμωδοῖς τε και τραγωδοῖς οἱ αυτοί πάντα δε ταυτα μιμηματα δε ου Μιμήματα Καὶ τι γε τούτων, ἁ Α δείμαντε, φαίνεταί μοι ει σμικρότερα κατακεκερματίσθαι η του ανθρώπου φύσις, στε ἀδύνατος εἰναι πολλὰ καλῶς μιμεῖσθαι φαυτὰ κεῖνα πράττειν, νδ καὶ τα μιμηματ εστιν ἀφομοιώματα 'Aληθεστατα,

VIII. E. ἄρα τον πρῶτον λόγον διασωσομεν, τους φυλακας μῖν των ἁλλων πασῶν δημιουργιῶν ἀφειμενους δεῖν εἶναι δημιουργοῖς λευθερίας της πόλεως πάνυ ἀκρι- cβεῖς καὶ μηδεν ἄλλο επιτηδεύειν, O τι μη εις οὐτ φερει, ουδεν δ δεοι ν αυτούς λλο πράττειν οὐδε μιμεῖσθαι 'εὰν δε μιμῶνται, μιμεῖσθαι τα τούτοις προσηκοντα εὐθὐς εκ παίδων ἀνδρείους, σωφρονας, σίους, ελευθερους, και τὰ τοιαίτα πάντα, τὰ δε ἀνελεύθερα μητε ποιεῖν μήτε δεινοῖς εἶναι μιμήσασθαι, μηδε ἄλλο μηδεν ων αισχρῶν, ἴνα μὴ δε της μιμήσεως του εἶναι ἀπολαύσωσιν. ' οὐκ ησθησαι,

108쪽

υτ α μιμήσεις, ἐὰν ε νεων πόρρω διατελεσωσιν, εἰς θητε καὶ φυσιν καθίστaντa και κατα σωμα και φωνὰς και

αγαθους γενεσθαι, γυναῖκα μιμεῖσθαι ανδρας ντας η νεαν

πρεσβυτεραν η ἀνδρι λοιδορουμενην ἡ προς θεοῖς

εἰναι, δε ε ξυμφοραῖς τε και πενθεσιν και θρηνοις εχο- μενημ' καμνουσαν δε η ερῶσαν η δίνουσαν πολλο καὶ δεήσομεν. Ιαντάπασι μεν υν η δ ος. υδε γε δούλας τε καὶ δούλους πρύττοντας σα δούλων οὐδε τουτο. οὐδε γε ἄνδρας κακούς ώς εοικεν, δειλούς τε καὶ τὰ ναντία πράττοντας ἄν νυν δ' εἴπομεν, κακηγοροὐντάς τε και κωμωδosντας ἀλληλους και ισχρολογοὐντας, μεθύοντας 3964 και νήφοντας, και ἄλλα σα οἱ τοιουτοι καὶ ε λόγοις και εν εργοις ἁμαρτάνουσιν εις αυτούς τε και εις ἄλλους. Οιμαι δε οὐδε μαινομενοις θιστέον ἀφομοιοὐν αυτοῖς νλόγοις οὐδε ε εργοις γνωστεον μεν γὰρ και μαινομενους και πονηροῖς ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας, ποιητεον δε οὐδεντούτων οὐδε μιμητέον. 'Aληθεστατα, φη Τί δε ην δ'εγώ χαλκεύοντας η τι ἄλλο δημιουργοὐντας η ελαύνοντας τριήρεις η κελευοντας τούτοις, τι ἄλλο των περ ταὐτa μιμητεον Καὶ πῶς, φη, οἶς γε υδε προσεχ ειν τον νουν τούτων οὐδενὶ ξεσται Τί δεῖ Amrους χρεμετίζοντας καιταύρους μυκωμενους καὶ ποτaμοὐ ψοφοὐντας και θάλατταν κτυποὐσαν και βροντὰς και πάντα αδ τὰ τοιαὐτα

μιμήσονται Ἀλλ' ἀπείρηται αὐτοῖς, φη, μήτε μαίνεσθαι μήτε μαινομενοι ἀφομοιοὐσθαι Εἰ ἄρα, ν δ εγώ, μανθάνω vi Ἀλ λεγεις, Ἀστιν 'ς εἶδος λέξεώς 'ε καὶσδιηγήσεως, εν ω ν διηγοῖτο ὁ ω οντι καλος κἀγαθος, oπότε τι δέοι αὐτον λεγειν, καὶ τερον υ νόμοιον τούτω εἶδος, υ εχοιτο ει a εν ω διηγοῖτο ὁ ναντίως κείνω

109쪽

tiγαθὸν ἀσφαλῶς τε καὶ ἐμφρόνως πράττοντα, ἐλάττω δε Dκαὶ ηττον η υπο νόσων η υπο ερωτων σφαλμενον δε καὶ υπο μεθης η τινος ἄλλης ξυμφορὰς ' τα δε γίγνηται, κατά τινα αυτο ἀνάξιον ουκ θελήσειν σπουδὴ πεικάζειν εαυτὸν τω χ είρονι, εἰ, αρα κατὰ βραχύ, ταν τι χρηστον ποιῆ, ἀλλ' αἰσχυνεῖσθαι - μεν γύμναστος ἄν του μιμεῖσθαι τους τοιούτους, ἄμα δε καὶ δυσχεραινων

αὐτο εκμάττειν τε καὶ νιστάναι εἰς τους των κακιονων

τύπους, ἀτιμάζων τῆ διανοία, ο τι μη παιδιὼς χάριν ΣΕἰκός, φη IX. Ουκοὐ διηγησε χρησεται οῖα μεῖς λίγον πρότερον διηλθομεν περὶ τα του μηρου πη καὶ σται αὐτολη λεξις μετεχουσα μεν ἀμφοτερων, μιμησεως τε καὶ της ἄπλης διηγησεως, σμικρὸν δε τι μερος εν πολλω λόγωτης μιμησεως η οὐδε λεγω Καὶ μαλα, φη, οἷόν γε

ἀνάγκη τον τύπον εἰναι του τοιουτου ρητορος Ουκοῖν,

ην δ' ἐγώ, ὁ μη τοιοῖτος αυ, σω α φαυλότερος , πάντα 397 τε ἀλλον μιμησεται καὶ οὐδεν αυτοὐ νάξιον οἰησεται

εἶναι, στε πάντα επιχειρησε μιμεῖσθαι σπουδ τε καὶεναντίον πολλῶν, καὶ ἁ νῖν δη λεγομεν, βροντάς τε καὶ 'λόφους ἀνεμων τε καὶ χαλαζῶν καὶ ἀξόνων καὶ τρο χιλιῶν, καὶ σαλπιγγων καὶ αὐλῶν καὶ συριγγων καὶ πάντων ὀργάνων φωνάς, καὶ τι κυνῶν καὶ προβάτων καὶ ρνεων φθόγγους καὶ στα δ' η τούτου λέξις ἄπασα διὰ μιμη Bσεως φωναῖς τε καὶ - χθμασιν, δε σμικρόν τι διηγήσεως

110쪽

εχουσα Ἀνάγκη, φη, καὶ τουτο Ταυτα τοίνυν, ν δ εγω, ἔλεγον τα δυο εἴδη της λέξεως Καὶ γαρ εστιν, φη. Οὐκοῖν αὐτοῖν το μεν σμικρας τας μεταβολὰς χει, καιεύν τις ποδιδω πρέπουσαν ίρμονίαν καὶ ρυθμον γῆ λεξει, ολίγου προς την αυτὴν γίγνεται λέγειν τω ρθῶς λεγοντι καὶ ε μια ρμονία σμικραὶ γὰρ αἱ μεταβολαί' καὶ δησε ρυθμω σαύτως παραπλησίω τινί K ομιδν μεν ουν, εφη, ἴτω εχει Τί δε το του τερου εἶδος των ναντίων δεῖται, πασῶν με αρμονιων πάντων δε ρυθμῶν, εἰ μελλε α οἰκείως λεγεσθαι, δια το παντοδαπὰς μορφας των μεταβολῶν χειν Καὶ σφόδρα γε ούτως ἔχει Ἀρ' ουν πάντες οἱ ποιηταὶ καὶ ο τι λεγοντες η τω τερω τούτων πιτυγχάνουσιν τυπω της λεξεως - τω τερω, δε ξ αμφοτερων τινὶ ξυγκεραννύντες 'Aνάγκη, φη. ουν ποιησομεν; ν δ εγώ πότερον εἰς την πόλιν πάντa τούτους παραδεξόμεθα ἡ ων κράτων τον τερον δε τον

μιμητην ἄκρατον Ἀλλα μην, ω Ἀδείμαντε, δύς γε καὶ

κεκραμενος, πολ δε διστος παισί τε καὶ παιδαγωγοῖς ὁ ναντίος ου συ αἱρεῖ, καὶ τω πλειστω ὁ χλω. Ἐδιστος γαρ Ἀλλ' ἴσως, ν δ εγώ, υκ αν αὐτον ἁρμοττειν φαίης ντη μετερα πολιτεία, τι υ εστιν διπλοῖς ἀνηρ παρ' ἡμῖν οὐδε πολλαπλοῖς, πείδη καστος εν πράττει. οὐ γαρ υν ἁρμόττει. οὐκοὐ διὰ ταὐτα εν μόμ τ τοιαύτη

πόλει τον τε σκυτοτομον σκυτοτομον εὐρήσομεν καὶ οὐ κυβερνήτην προ τ σκυτοτομία, καὶ τον γεωργον γεωργον καὶ οὐ δικαστην προ τ γεωργια, καὶ τον πολεμικον πολεμικον καὶ ου χρηματιστην προς τη πολεμικ9, καὶ

πάντας ἴτω 'Aληθῆ, φη. Aνδρα δή, ως εοικε, δυνά- 398 μενον πο σοφίας παντοδαπον γίγνεσθαι καὶ μιμεῖσθαι πάντα χθρηματα, εἰ ἡμῖν ἀφίκοιτο εἰς την πολιν αὐτός τε καὶ τα ποιήματα βουλόμενος πιδείξασθαι, προσκυνοῖμενα αυτὸν ιερὸν καὶ θαυμαστὸν καὶ δύν, εἴποιμεν δ' αν,