Republic of Plato

111쪽

δ' ν τω αὐστηροτερω καὶ ἀηδεστερω ποιητὴ χρωμεθα καὶ μυθολόγω φελίας νεκα, o ημῖν την του ἐπιεικοὐ Bλέξιν μιμοῖτο καὶ τα λεγόμενα λεγο εν κείνοις τοῖς τυποις, οἶς κα ἀρχας νομοθετησάμεθα, τε του στρατιώτας επεχειροῖμεν παιδεύειν Καὶ μάλ φη ούτως αν ποιοῖμεν, εἰ φ' ἡμῖν εἴη Νῖν δ', εἶπον-γώ, ὼ φίλε, κινδυνεύει μῖν της μουσικῆς το περὶ λόγους τε καὶ μύθους παντελως διαπεπεράνθαι α τε γαρ λεκτεον καὶ ως λεκτρον, εἴρηται καὶ αυτω μοι δοκεῖ, φη. X. Οὐκοὐ μετα τοὐτο, ν δ εγω, το περὶ δὴ cτρόπου καὶ μελῶν λοιπόν Δῆλα δή. Ἀρ' οὐν υ πας ηδ ὁ εὐροι, α μῖν λεκτεον περ αυτῶν, οἷ δεῖ εἶναι, εἴπερ μελλομεν τοῖς προειρημενοι συμφωνήσειν και Γλαύκων επι γελάσας, Ἐγὼ τοίνυν, φη, ω Σώκρατες, κινδυνεύω εκτος των πάντων εἶναι οἴκουν κανῶς γε ἔχω ν τω παρόντι ξυμβαλεσθαι, ποῖα ττα δεῖ μας λεγειν, ποπτεύω μεντοι ΙΠάντως δήπου, ν δ εγω, πρώτον μεν τόδε ἱκανῶς εχεις λεγειν, τι το μέλος CD τριῶν στὶν συγκείμενον λόγου τε καὶ αρμονίας και ρυθμοῖ. Naι, φη, τοὐτό γε Οὐκοῖν σον γε αυτο λόγος στίν, Ουδεν δήπου διαφερει οὐ μη δομενου λόγου προς το εν τοῖς αυτοῖς δεῖν τύποις λεγεσθαι οἷς αρτι προείπομεν, καὶ ωσαύτως; ληθῆ, φη Και μην την γε ἄρμονίαν καὶ

ρυθμὰν ἀκολουθεῖν δεῖ τω λόγω LIA δ' ob Ἀλλὰ

μεντοι θρηνων τε καὶ δυρμῶν φαμεν εν λόγοις οὐδενπροσδεῖσθαι. υ a οὐν Τίνες οὐ θρηνώδεις ἁρμονίαι Eλεγε μοι - γα μουσικός. Μ ιξολυδιστι, φη, καὶ συντονολυδιστὶ καὶ τοιαὐταί τινες. οὐκοῖν αὐται,4 δ εγω, ἀφαιρετεαι, ἄχρηστοι γαρ καὶ γυναιξὶν α δεῖ πιεικεῖς

112쪽

εἶναι, μη τι ἀνδρώσι. ΙΠάνυ γε Ἀλλα μὴν μεθη γε φυλαξιν ἀπρεπέστατον ast μαλακία καὶ ἀργία. Πῶς γaρου Τίνες ουν μαλακαί τε καὶ συμποτικαὶ των αρμονιῶν; 'Ιaστί η δ' ς καὶ λυδιστὶ a τινες χαλaραὶ καλουνται. 399 Ταύταις ουν ia φίλε, επι πολεμικῶν νδρῶν σθ ο τι χρησεις υδαμῶς, φη ' λλ κινδυνεύει σοι δωριστὶ λείπεσθαι και φρυγιστι. υκ οιδα, φην γω, τὰς ἄρ- μονίας, ἀλλὰ κατάλειπε κεινην την ρμονίαν, η εν τε πολεμικy πράξει οντος ανδρείου και εν πάση βιαίωεργασία πρεπόντως ἄν μιμησαιτο φθόγγους τε καὶ προσω-

νιόντος η εἴς τινα ἄλλην ξυμφορὰν πεσόντος, εν πῶσι

τούτοις παρατεταγμενως και καρτερούντως μυνομενου

την τύχημ' και ἄλλην α εν ειρηνικῆ τε καὶ η βιαίωα ' εν κουσίω πράξει οντος, η τινά τι πείθοντός τε καὶ δεομένου ἡ εὐχὴ θεον η διδαχη καὶ νουθετήσει ἄνθρωπον, τουναντίον ἄλλω δεομένω ἡ διδάσκοντι η μεταπείθοντι

εαυτον ὐπεχοντα , καὶ κ τουτων πράξαντα κατὰ νουν, καὶ μη υπερηφάνως χοντα, ἀλλα σωφρὀνως τε και μετρίως σε πύσι τούτοις πράττοντά τε και τὰ ἀποβαίνοντα ἀγαπῶντα ταύτας δύο ἁρμονίας, βίαιον, κούσιον, δυσ-τ χούντων, ευτυχOUντων, σωφρονων, ανδρείων ' ἴτινες

φθόγγους μιμήσονται κάλλιστα, ταύτας λεῖπε. Ἀλλ', δ' ς ουκ άλλας αιτεις λειπειν - ας νυν δὴ γὼ λεγον. Ου Πρα, ν δ εγώ, πολυχορδιας γε οὐδε παναρμονίου ημῖν δεήσει ν ταῖς δαῖς τε και μελεσιν Ου μοι, φη, φαίνεται Τριγώνων ἰρα καὶ πηκτίδων Ἀαι πάντων γοργάνων, σα πολυχορδα και πολυαρμόνια, δημιουργούς Ου ρε λομεν ου φαινομεθα. Τί δες αὐλοποιούς αὐλητὰς raραδεξε εις την πόλιν λου τουτο πολυχορδό

113쪽

μιμημα Δηλα η ος δε υρα η σοι, ν ο εγω, και κιθάρα λείπεται, και κατα πόλιν χρησιμα καὶ α κατὰ γρους τοῖς νομεῖσι συριγξ αν τις ειη. ς γουν, φη, λογος ἡμῖν σημαίνει. υδέν γε, ν δ εγώ, καινον ποιοῖμεν, E φίλε, κρίνοντες τον Απολλω a τὰ του Ἀπολλωνος οργανα προ Μαρσύου τε καὶ των κείνου οργάνων ΜαΔία, η δ' ς ου μοι φαινόμεθα. Καὶ νη τον κύνα, ἐπον,

λεληθaμέν γε διακαθαίροντες παλιν ν ἄρτι τρυφὰν εφαμεν πόλιν Σωφρονοῖντες γε μεῖς η δ' ς. XI. Ιθι δή, φην, καὶ τα λοιπα καθαίρωμεν. πο- μενον γαρ δη ταῖς ἁρμονίαις αν ἡμῖν εἴ το περὶ ρυθμούς, μη ποικίλους αὐτούς διωκειν μηδε παντοδαπὰς βάσεις, ἀλλα βίου ρυθμούς δεῖν κοσμίου τε καὶ ανδρείου τίνες εἰσίν ους ἰδόντα -ον πόδα τω τοιούτου λόγω ἀναγκάζειν 600επεσθαι καὶ το μελος, ἀλλα μη λόγον ποδι τε και μελει. o ινες δ' ν εῖεν οἶτοι ι ρυθμοί, σο εργον, σπερ τας

αρμονίας, φράσαι. λλὰ a Δί εφη, οὐκ εχ λεγειν.

άρμον ίαι, τεθεαμενος ἄν εἴποιμι δ' ποῖα δ' ποίου βίου δμιμήματα λεγειν οὐκ εχω. Ἀλλα αὐτα μεν, ην δ' ἐγώ, Bκῶ μετὰ Δάμωνος βουλευσομεθα, τίνες τε ἀνελευθερίας και βρεως δε μανιας και ἄλλης κακίας πρεπουσαι βάσεις,κa τίνας τοις ναντίοις λειπτεο ρυθμούς. οἶμαι δε με ἀκηκοεναι οὐ σαφῶς νόπλιόν τε τινα ονομάζοντος ὐτοὐξύνθετον καὶ δάκτυλον και ρωόν γε, υκ ιδα πως διακοσμοῖντο καὶ ἴσον ἄνω καὶ κάτω τιθεντος, ει βραχύ τε και μακρον γιγνόμενον, καί, ως ἐγὼ οἶμαι, αμβον, καί τι ἄλλον τροχ αῖον νόμαζε, μήκη δε και βραχύτητας προσῆπιε. και τούτων τισὶν οἶμαι τὰς γωγὰς Cτου ποδος αυτὸν Οὐχ Ἀττον ψέγειν τε και παινεῖν ἡ τους

ρυθμούς αὐτούς, τοι ξυναμφότερόν τι οὐ γὰρ ἔχω λεγειν.

114쪽

διελέσθαι γὰρ υ σμικροῖ λόγου. - οἴεις α Δί ἰυκ

γε και το ἄρρυθμον, το μεν τῆ καλη λεξει πεται μοιOύμενον, το δε τὴ ναντία, καὶ το ευ ρμοστον καὶ ἀνάρμοστον λ ωσaύτως, εἴπερ ρυθμός γε καὶ ρμονία λόγω, ωσπερ αρτι λεγετο, ἀλλὰ μη λόγος τούτοις Ἀλλα μην,

καὶ καλῶς τλῆθος κατεσκευασμενην διήνοιαν. Ιαντάπaσιμεν οὐν εφη. ρ' ὁ ο πανταχοῖ ταὐτα διωκτεα τοις νεοις, ει μελλουσι τ αυτῶν πράττειν Διωκτεα μεν ἴν.g01 Eστιν δε γε που πλήρης μεν γραφικὴ αυτῶν καὶ πὼσα τοιαύτη δημιουργία, πληρης δε φαντικὴ a ποικιλία καὶ οικοδομία και πῶσα α ἡ τῶν ἄλλων σκευῶν εργασία, ετιδε ἡ τῶν σωμάτων φύσις καὶ ἡ τῶν λλων φυτῶν εν

πὰσι γαρ τούτοις νεστιν εὐσχημοσύνη ἡ ἀσχημοσύνη. και ἡ μεν σχημοσύνη και αρρυθμια και αναρμοστια κακολογίας a κακοηθείας ἀδελφά, τὰ δ εναντία τοὐεναντίου, σώφρονος τε και γαθοὐ θους, δελφά τε καὶ μιμηματα. Παντελῶς μεν οὐν εφη. XII. Ἀρ' ὁ τοῖς ποιηταῖς ἡμῖν μόνον πιστατητεον και προσαναγκαστεον τὴν οὐ γαθοῖ εικόνα θους εμ- ποιεῖν τοις ποιήμασιν ἡ ' παρ ἡμῖν ποιεῖν, δε και τοις ἄλλοις δημιουργοῖς πιστατητεον κα διακωλυτεον κακόηθες Οὐτο καὶ ἀκόλαστον καὶ ἀνελευθερον και ἔσχημον

και ἀνάρμοστον Π: Om. A.

115쪽

μητε εν εἰκόσι λων μητε εν οἰκοδομημασι μητε ε α λωμηδενὶ δημιουργουμεν εμποιεῖν, η - οἶός τε ν ουκεατέος παρ' ἡμῖν δημιουργεῖν, να μη εν κακίας εἰκόσι τρεφόμιενοι ἡμῖν οἱ φύλακες σπερ εν κακy βοτάνy, πολλa cεκύστης μερας κατὰ σμικρὸν ἀπο πολλῶν δρεπόμενοι τε

καὶ νεμόμενοιλ εν τι ξυνιστάντες λανθάνωσιν κακον μεγαεν ri αυτῶν φwxy, αλλ' κείνους ζητητεον του δημιουργούς τους ευφυῶς δυναμενορος ἰχνεύειν την του καλοῖ τε και εὐσχ=ημονος φύσιν, να σπερ εν γιειν τόπωοἰκοῖντες ι εο απὸ παντὸς φελῶνται, πόθεν αὐτοῖς ἀπο των καλῶν ργων δε προς φιν η προς ἀκοὴν τις προσβάλ ωσπερ αἴρα φερουσα ἀπο χρηστῶν τόπωνυγίειαν, και ευθύς εκ παίδων λανθάν εις μοιοτητά τε και Dφιλίαν καὶ ξυμφωνίαν τω καλω oγω ἄγουσα Πολυ γὰρ αν, φη, κά λιστα ἴτω τραφεῖεν 'Aρ' οὐν η δ εγώ,

Γλαύκων, τούτων νεκα κυριωτάτη εν μουσικὴ τροφή, τι μάλιστα καταδύεται ι το εντὰς της λυχνὶς δ τε ρυθμος και αρμονία, καὶ ρρωμενεστατα ἄπτεται αὐτης, φεροντα την εὐσχημοσύνην, και ποιεῖ εὐσχήμονα, αν τις ορθως τραφy, ε δε μή τουναντίον καὶ τι αὐ τῶν παραλειπο Σ

μενων καὶ μὴ καλῶς δημιουργηθέντων ἡ μὴ καλῶς φύντωνοξύτατ δε αἰσθάνοιτο ὁ κε τραφεὶς, εδει, καὶ ορθῶς δὴ

χαίρων καὶ δυσχεραίνων τὰ μεν καλὰ παινοῖ καὶ καταδεχομενος εις τὴν ψυχην τρεφοιτ ὰν ἀπ' αὐτῶν καὶ γίγνοιτο καλός τε κἀγαθος, τὰ δ' ισχρὰ φεγο τ ὰν 402ορθῶς καὶ μισοῖ τι νεος ων, πριν λόγον δυνατος ιναι λaβεῖν, ελθόντος δε του λόγου ἀσπάζοι ἄν αὐτον γνωρί- ζων δ οικειότητα μάλιστα ο ούτω τραφείς Ἐμ οι οὐνδοκεῖ, φη, τῶν τοιούτων νεκα εν μουσικ εἶναι - τροφή.

116쪽

εἴχομεν, ἴτε τ στοιχῶ μ' λανθάνοι μυας λίγα οντα ναπασιν ἶς ἔστιν περιφερόμενα, καὶ 5 - σμικρω ἴτ ἐν μεγάλω τιμαζομεν αυτώ, ως ο δεοι αἰσθάνεσθαι, αλλα πανταχου πρου θυμούμεθα διαγνγνώσκειν, ὼς ου προτερονεσόμενοι γραμματικοὶ πρὶν ἴτως χοιμεν- Ἀληθῆ ου-κουν και εἰκόνας γραμμώτων, εἴ που ' εν δασιν η εν κατόπτροις εμφαίνοιντο, O πρότερον γνωσόμεθα, πρὶν ναυτα γνωμεν, αλλ εστιν της αυτῆς τεχνης τε καὶ μελετης; ΓΙαντάπασι μεν οὐν 'Aρ' οὐν ο λεγω, προς θεων,ούτως οὐδ μουσικοὶ πρότερον Ἀσόμεθα, ούτε αὐτοὶ

σούτε Ους φαμεν ημῖν παιδευτεον εἶναι τους φύλακας, πρὶν ἄν τα της σωφροσύνης εἴδη καὶ ανδρείας καὶελευθεριοτητος καὶ μεγαλοπρεπείας καὶ σα τούτων ἀδελφὰ καὶ τα τούτων ab εναντία παντα ου περιφερό μενα γνωρίζωμεν καὶ νόντα εν οἶς ενεστιν αἰσθανώμεθα καὶ αυτὰ καὶ ικόνας αυτῶν, καὶ μήτε ε σμικροῖς μήτε νμεγάλοις ἀτιμάζωμεν, αλλὰ της αυτῆς ιώμεθα ' τεχνης

Wεγώ, του δε ξυμπίπτη εν τε se φυχ καλὰ θη νοντα καὶ ε τω εἴδει ὁμολογοὐντα κείνοις καὶ ξυμφωνοὐντα, του αὐτos μετέχοντα τύπου του ἄν εἴη κάλλιστον θέαμα τωδυναμένω θεὰσθαι Πολύ γε Και μην τό γε κάλλιστον ερασμιώτατον. JG δ oin Tia δὴ o τι μώλιστα τοιούτων ἀνθρώπων ο γε μουσικὸς ερ η ει δὲ ξύμφωνος

εχ, υκ ἄν ερωη. υκ ἄν ει γε τι, φη κατὰ την φυχὴν ελλείποι - μέντοι τι κατα το σῶμα, πομείνειεν ἄν, στε

κοινωνίας Καὶ πῶς, φη, ἡ γε εκφρονα ποιεῖ οὐχ ττον

117쪽

τε καὶ ἀκολασίa ΓΙάντων μάλιστα Μείζω δε τινα καιοξυτερα εχεις εἰπεῖν δονὴν τῆς περὶ τα ἀφροδίσια; υκ

ἔχω, η δ' ς Ουδε γε μανικωτεραν. D δε ορθος ερως πεφυκε κοσμίου τε καὶ καλοῖ σωφρόνως τε κa μουσικῶς ερὰν Καὶ μάλα η δ ος Ουδεν ἄρα προσοιστέον μανικον οὐδὲ ξυγγενες ἀκολασίας -ορθω ρωτις υ προσοιστεον. O προσοιστεον ἄρα αἴτη η δονή, ουδὲ κοινωνητεον αυτῆς Β ἐραστx τε καὶ παιδικοῖς ορθῶς ερῶσί τε καὶ ρωμενοις Ουμέντοι μὰ Δί εφη Σώκρατες, προσοιστεον. ἴτω δή,ώς εοικε, νομοθετησεις δ εν ν οἰκιζομενη πόλει, φιλεῖν μεν καὶ ξυνεῖναι καὶ πτεσθαι σπερ εος παιδικῶν εραστην, των καλῶν χάριν, ὼν πείθη τὰ δ' ἄλλα υτως ὁμιλεῖν προς ν τις σπουδάζοι, πως μηδεποτε δόξει μακρότερα

τούτων ξυγγίγνεσθαι ' ει δὲ μη, ψόγον ἀμουσίας καὶ ἀπειροκαλίας ὐφέξοντα Ούτως, φη Ἀρ' οὐν ῆν δ' ἐγώ,

καὶ σοι φαίνεται τελος μῖν χειν ὁ περὶ μουσικῆς λόγος:o γοὐ δεῖ τελευταν, τετελεύτηκεν δεῖ δέ που τελευτύν τὰ μουσικὰ εις τα του καλου ρωτικά. αυμφημι λδ ος. XIII. ετὰ δη μουσικην γυμναστικὴ θρεπτέοι οἱ νεανίαι. Τί μην Δεῖ με δη και ταύτη κριβῶς τρεψε- σθαι εκ παίδων δια βίου, ἔχει δέ πως, ῶς εγωμαι, δε Dσκόπει δὲ καὶ σύ ἐμοι μεν γὰρ υ φαίνεται, οἰν χρηστον Π σῶμα, τουτο Tu αὐτοὶ ἐρετ η υχην ἀγaθὴν ποιεῖν, ἀλλατουναντίον φυχνὶ ἀγαθ' τῆ αυτῆς ἀρετ σῶμα παρεχεινῶς οἷόν τε βελτιστοπι σοι δὲ πῶς φαίνεται Και ἐμοί,εφη, ἴτως. οὐκοὐν ει την διάνοιαν ἱκανῶς θεραπεύσαντες παραδοῖμεν αὐτ τα περὶ το σῶμα ἀκριβολογεῖσθαι, μεῖς δ οσον του τύπους φηγησαίμεθα, να μὴ Lμακρολογῶμεν ορθῶς ἄν ποιοῖμεν ΙΠάνυ μεν οἶν. ΛΜεθης μεν δ' εἴπομεν τι φεκτεον αὐτοῖς παντὶ γώρπου μὰλλο εγχωρεῖ, δε φύλακι, μεθυσθεντι μη ειδεναι, Oπου γῆς στίν. Γελοῖον γάρ, η δ' ς, τον γε φύλακα

118쪽

φυλακος εῖσθaι Τί δε δη σίτων περι ἀθληταὶ μεν γὰροι Γνδρες του μεγίστου ἀγωνος η υχι Naι Ἀρ' οὐν 404 η τῶνδε των σκητῶν ἔξις προσηκουσ εἴη τουτοις; Iσως. λ , ν δ εγω, πνωδης αυτη γε τις και σφαλερα προς γίειαν η υχ όρας τι καθεύδουσί τε τον βίον καί, ἐὰν σμικρ εκβῶσιν τῆς τεταγμενης διαιτης, μεγαλα aὶ σφόδρα νοσοῖσιν ουτοι οἱ σκηταί ω Κομ γοτερας δή τινος, ν δ εγώ, σκησεως δεῖ τοῖς πολεμικοῖς ἀθληταῖς, ους γε σπερ κυνας ἀγρύπνους τε δ νάγκη εἶναι καὶ ὁ τι μάλιστα ξυ ορὰν καὶ ἀκούειν καὶ πολλὰς μεταβολας νευ ταῖς στρατείαις μεταβάλλοντας δάτων τε κα τωνύλλων σιτων καὶ ιλησεων καὶ χειμωνων μ' ἀκροσφαλεῖς εἶναι προς γίειαν Φαίνεταί μοι 'Aρ' ου η βελτίστη γυμναστικη αδελφη τις αν εἴη της μουσικῆς ην Oλίγον πρότερον διν μεν; Iῶς λέγεις Ἀπλῆ που καὶ η ' πιεικης γυμναστική, καὶ μάλιστα η των περι τον πόλεμον. IV

δὴ Καὶ παρ' μηρου, ν δ εγώ, τά γε τοιαυτα μάθοι αν

χρῆσθαι εὐπορώτερον, λαγγεῖα ξυμπεριφέρειν Καὶ μάλα.ου δὲ μην δυσμάτων, ως εγωμαι, Dμηρος πώποτε μνήσθη. τοὐτο μεν καὶ οἱ λλοι σκηταὶ ἴσασιν, τι τω μέλλοντι σώματι ευ ξειν ἀφεκτεον τῶν τοιούτων πάν-

Συρακοσίαν δέ, ω φίλε, τράπεζαν καὶ Σικελικὴν ποικιλίαν ' ου, ς εοικας, οὐκ αινεῖς, εἴπερ σοι αὐτα δοκεῖ ορθῶς χειν. Os μοι δοκῶ ψέγεις ρα και Κορινθίαν κόρην φίλην εἰναι ἀνδράσιν μελλουσιν ευ σώματος Ἀξειν.

119쪽

ΓΙαντάπασι μεν οὐν Οὐκοὐ κά 'Aττικων πεμμάτωντας δοκούσας εἶναι ευπαθίας Ανάγκη λην γάρ, ιμαι, την τοιαύτην σίτησιν και δίαιταν τῆ μελοποιία τε καὶ δῆτῆ ν τω παναρμονίφ καὶ ε πβσι ρυθμοῖς πεποιημένη Eἀπεικάζοντες ορθῶς αν ἀπεικάζοιμεν ΓΙῶς γὰρ υ;

οὐκουν κεῖ μεν κολασίαν η ποικιλία ενετικτεν ενταυθαδε νόσον, η δε πλότης κατὰ μεν μουσικην ν η υχαῖς σωφροσυνην, κατὰ δε γυμναστικὴν εν σώμασιν γίειαν; Aληθεστατα εφη. 'Aκολασίας δε καὶ νόσων πληθυουσῶν si05εν πόλει - ου δικαστηριά τε καὶ ἰατρεῖα πολλὰ ανοιγεται, και δικανικη τε καὶ ιατρικη σεμνύνονται, ταν δὴ καιελεύθεροι πολλοὶ καὶ σφοδρα περὶ αὐτα σπουδάζωσιν Τίγαρ υ μελλεις XIV. In δε κακῆς τε καὶ αἰσχρὰς παιδείας εν πόλει ὰρα μη τι μεῖζον Ἀξεις λαβεῖν τεκμηριον, 'ν το δεῖσθαι ιατρῶν και δικαστῶν πικρων μ' μόνον του φαύλους τε και χειροτεχνας, άλλὶ καὶ Θους χν χλευθερω 'χνηματιπροσποιουμενους τεθράφθαι, - ουκ πιισχρὸν δοκεῖ και Bἀπαιδευσίας μεγα τεκμηριον το επακτω παρ έλλων, ς δεσποτῶν τε και κριτῶν, τα δικαίω ἀναγκύζεσθαι χρῆσθαι, και ἀπορία οικείων ΓΙάντων με οἶν, φη, αἴσχιστον. m δοκεῖ σοι, ν δ ἐγώ, τούτου αἴσχιον εἶναι Οὐτο,οταν τις /7 μόνον πω πολ λ του βίου εὐ δικαστηρίοις φευγων τε και διώκων κατατρίβηται, λλα και πὸ πειροκαλίας ετ αὐτω δὴ τούτω πεισθῆ καλλωπίζεσθαι, ῶς δεινὸς ν περὶ το ἀδικεῖν και κανὸς πάσας με στροφὰς c

φῆναι λυγι μενος, στε μη παρασχεῖν δίκην, και αὐτασμικρῶν τε καὶ οὐδενος ξίων νεκα, αγνοῶν, σω κάλλιον και ἄμεινον το παρασκευάζειν 'οὐ βίον αὐτω μηδεν

120쪽

πρὶν fΙρόδικον γενεσθαι 'FIρόδικος δε παιδοτρίβης ν καὶ νοσώδης γενόμενος μείξας γυμναστικην ἰατρικ9 ἀπενκναισε πρῶτον μεν καὶ μάλιστα εαυτόν, πει ἄλλους

θάνατον αὐτω ποιησας. παρακολουθῶν γα τῶ νοσηματι θανασίμω οντι οἴτε ἰάσασθαι, οἶμαι, οἷός εαυτόν, νaσχολία τε πάντων ἰατρευόμενος δια βίου ζη ἀποκνaώμενος, εἴ τι της εἰωθυίας διαίτης εκβαίη, δυσθανατῶν δευοτ σοφίας εἰς γῆρας ἀφίκετο Καλὸν ἄρα το γερας, φη, στης τε χνης νεγκατο οἷον εἰκός, ν δ εγώ, o μ' εἰδότα, ὁτι Ἀσκληπιὸς ου αγνοία οὐδε ἀπειρία τούτου os εἴδους

της ἰατρικης τοῖς κγονοις ου κατέδειξεν υτό, λλ ειδὼς ὁτι τὼ σι τοῖς εὐνομουμενοις εργον τι κάστω ν τῆ πόλει προστέτακται, ο ἀναγκαῖον εργάζεσθαι, και οὐδενὶ σχοληδιὰ βίου κύμνειν ἰατρευομενω ο μεῖς γελοίως επὶ μεντων δημιουργῶν αἰσθανόμεθα, επὶ δε των πλουσίων τε καὶ