Republic of Plato

121쪽

τις αὐτω μακρὰν δίαιταν προστάττη, πιλίδιά τε περὶ τηνκεφ ὴν περιτιθεὶς καὶ τα τουτοις πόμενα, ταχύ εἶπεν,οτι υ σχολη κύμνειν, οὐδε λυσιτέλε ούτω ζην, νοσηματιτον νουν προσεχοντα, της δε προκειμενης εργασίας με- λοὐντα. καὶ μετα ταυτα χαίρειν εἰπων τω τοιουτω ατρω,

φαμεν, οὐδεν Ἀχει τοιοῖτον Ἀργον προκείμενον, ου Ἀναγκαζομενω ἀπεχεσθαι ἀβίωτον. Ουκουν ἡ φ λέγεταί γε.Φωκυλίδου γάρ, ην δ' εγώ, Ῥυκ ἀκούεις, πῶς φησὶ δεῖν,οταν τω δη βίος di, ἀρετὴν ἀσκεῖν, οἶμαι δε γε, φη, καὶ

πρότερον. Ιηδεν, εἶπον, περὶ τούτου αὐτή μαχώμεθα, αλλ' ημῶς αυτούς διδάξωμεν, πότερον μύλετητεον τοὐτοτω πλουσίω και ἀβίωτον τω μη μελετῶντι, η νοσοτροφία Bτεκτονικη φεν καὶ ταῖς Ἀλλαις τεχναις Ἀμπόδιον τὴ προσέξει τοὶ οὐ τὶ δε Φωκυλίδου παρακελευμα οὐδενεμποδίζει Ναὶ μὰ τον Δία, λδ ος, σχεδόν γε τι πήντων

μάλιστα ν γε περαιτερ - γυμναστικςη , ς' η περιττηαύτη επιμέλεια οὐ σώματος ' και aρ προ οικονομίας καὶ προς στρατείας και προς δραίους εν πόλει αρχὰς δύσκολος. ' δε η μεγιστον, τι καὶ προς μαθησεις ἁστινασοὐν καὶ ννοησεις τε καὶ μελέτας προ εαυτον χαλεπη, κεφαλης τινa. αἰεὶ διατάσειε και λιγγους ποπτεύουσα καὶ αἰτιωμενη εὐφιλοσοφίας εγγίγνεσθαι, στε, πη αἴτη',

μακρὰν Σ μικρὰν A. II NA. γυμναστικατὶ, ης DOSQγυμναστικm codd. τινὰς α ρ'. τινος sic A. ' διατάσει υ διαστάσεις A. β αύτη α ταύτη A. y ἀσκεῖσθαι καὶ δοκιμάζεσθαι Ξ ἀσκειται καὶ δοκιμάζεται A.

122쪽

κάμνειν a οἴεσθαι ποιεῖ ἀεὶ και δίνοντα μηποτε λη- γειν περὶ του σώματος. υἰκός γε, φηνδ. Οὐκουν asTaγιγνώσκοντα φωμεν και 'Aσκληπιον του με φυσει τε καὶ διαίτη ίγιεινῶς in χοντας τα σώματa, νόσημα δε πι ἀποκεκριμενον ἴσχοντας εν αὐτοῖς, τούτοις με και ταύτητχὶ ξει καταδεῖξαι ιατρικην, φαρμ&κοις τε και τομαῖς τανοσηματα εκβὰ λοντα αυτῶν την εἰωθυῖαν προστάττειν

δίaιταν να μη τὰ πολιτικὰ βλάπτοι, τὰ δ' εἴσω διὰ

παντος νενοσηκοτα σώματα υκ επια ειρεῖν διαίταις κατὰ σμικρον ἀπαντλουντα καὶ επιχεοντα μακρον και κακον

βιον ἀνθρώπω ποιεῖν, καὶ κγονα αυτῶν, το εἰκός, τερα τοιaυτα φυτεύειν, λλὰ τον η δυναμενον εν ῆ καθεστηκυία περώδω ζη μη οἴεσθαι δεῖν θεραπεύειν si οἴτε abτω υτε πολε λυσιτελης Ιολιτικον, φη, λεγεις 'Aσκληπιόν. Δῆλον, ν δ εγω, τι τοιοῖτος ν' και tetraιδες αυτο ουχ ορας ς και εν Τροία ἀγαθοι προ τον 608 πόλεμον φάνησαν, καὶ τ ιατρικὴ, ς εγω λεγω, χρῶντος ου μεμνησαι, τι καὶ τω Μενελεω εκ οὐ τραύματος ου

η τω Εὐρυπύλω προσεταττον, ως κανῶν οντων των φαρ- μήκων ἰάσασθαι aνδρας προ τῶν πραυματων γιεινούς τε καὶ κοσμίους εὐδιαίτη, καν ει τύχοιεν εν ω παραχρημα κυκεῶνα πωντες, νοσωδ δε φυσει τε και ἀκόλαστον ούτε αὐτοῖς υτε τοι ἄλλοις οντο λυσιτελεῖν ζην, ουδ επὶ τούτοις την τέχνην δεῖν ἐναι, οὐδε θεραπευτεον αυτούς,

123쪽

ηήν οἱ τραγωδο ποιοί τε καὶ Ιινδaρος πολλωνος μεν φασιν Ασκληπιον εἶναι, πο δε χρυσο πεισθηναι πλου cσιον νδρα θανάσιμον ηδ οντα ἰάσασθαι, θεν δὴ καικεραυνωθηναι αυτόν. ἡμεῖς δε κατα τα προειρημεν ου

πειθόμεθα αὐτοῖς αμφότερα, λλ' εἰ με θεου ν, ου ην φήσομεν, αἰσχροκερδης, εἰ δε αἰσ χροκερδής, ου η θεου. 'Oρθότατα η δ ος, ταὐτά γε ἀλ λὰ περὶ τουδε τί λεγεις, Σωκρατες ἄρ' υκ ἀγαθους δεῖ ν τῆ πολει κεκτησθαι

ἰατρούς; ἐε δ αν που μάλιστα τοιουτοι σοι πλειστους μεν γιεινούς, πλείστους δε νοσώδεις μετεχειρίσαντο, και Dδικασταὶ ab σαυτως ο παντοδαπαῖς φυσεσιν μιληκότες. Και μαλα, εἶπον, ἀγαθους λεγω. αλλ' ἐσθα ους ἡγοῖμαι τοιούτους 'A ειπyς, φη. Ἀλλα πειράσομαι, ν δ' ἐγώ. συ μέντοι οwχ δμοιον πρωγμα τω αυτ λογω ρου ΓΙῶς ς εφη. Ιατροὶ μεν, εἶπον, δεινότατοι αν γενοιντο, ει κπαιδων ἀρξάμενοι πρὀς τω μανθάνειν την τε χνην ς

πλείστοις τε και πονηροτάτοις σωμασιν μιλησειαν και Καὐτοι πάσας νόσους -οιεν κα ειεν μη πάνυ γιεινοὶ φύσει. O γαρ, οἶμαι, σωματι σωμα θεραπεύουσιπι ου

γαρ α αυτὰ ενεχώρει κακὰ εινα ποτε και γενέσθαι ἀλλὰ φυχ σῶμα, ν ου ἐγχωρεῖ κακην γενομενην τε καὶ ουσανευ τι θεραπεύειν. 'Oρθῶς, φη. Δικαστὴς δε γε, ω φίλε, ψυχν ψυχῆς ἄρχει, 3 οὐκ ἐγχωρεῖ ἐκ νεας εν πονηραῖς 409

'λυχαῖς τεθρύφθαι τε και μιληκεναι καὶ πάντα ἀδικηματα αυτὴν δικηκυῖαν διεξεληλυθεναι, στε οξέως φ αυτῆς τεκμαίρεσθa τα των ἄλλων ἀδικήματα, οἷον κατὰ σῶμα νόσους αλλ' ἄπειρον αυτὴν και ἀκέραιον δεῖ κακῶν θῶν

νεα ουσαν γεγονεναι, ει μέλλει καλὴ καγαθη ουσα κρίνεινυγιῶς τὰ δίκαια διο δὴ και εὐήθεις νεο οντες ο επιεικεῖς φαίνονται και ευεξαπaτητοι υπὸ τῶν ἀδίκων, τε Ουκεχοντες ε εαυτοῖς παραδείγματα ὁμοιοπαθῆ τοῖς πονηροῖς ΒΚαὶ ἐν δή, φη, σφόδρα γε αυτ πάσχουσι Τοιγώρτοι,

124쪽

εκεινος καὶ καχύποπτος, ο πολλὰ αὐτος δικηκὼς καὶ πανοὐργός τε καὶ σοφος ἰόμενος εἶναι, ταν με ὁμοίοις ομιλη, δεινος φαίνεται ξευλαβούμενος, πρὸς τα εν αὐτῶ παραδείγματα ἀποσκοπῶπι ταν δε ἀγαθοῖς καὶ πρεσβυ- τεροις δη πλησιάση ἀβελτερος α φαίνεται, ἀπιστῶν παρὰ καιρὸν και ἀγνοῶν γιες θος, τε Ου εχων παράδει μα οὐ τοιούτου πλεονάκις δε πονηροῖς η χρηστοῖς εντυγχyμνων σοφωτερος η μαθεστερος δοκεῖ εινα αὐτω τε

καὶ λοις. Iaντάπασι μεν οὐν εφη, ληθῆ. XVII. Ου τοίνυν, ν δ' ἐγώ, τοιοῖτον χρὴ τον δικαστὴν ζητεῖν τον γαθόν τε καὶ σοφόν, αλλὰ τον πρότερον. πονηρία με γαρ ἀρετήν τε καὶ αὐτην οὐποτ αν γνοίη, E ρετ, δε φύσεως παιδευομενη ' χρόνω μα αυτῆς τε καὶ πονηρίας επιστήμην λήψεται σοφος οὐν οἶτος, ῶς μοι δοκεῖ, λλ' υχ ὁ κακὸς γίγνεται. Καὶ μοι, φη, ξυνδοκεῖ Οὐκοὐ και ἰατρικὴν ο ν εἴπομεν μετὰ της τοιαύτης

δικαστικῆς κατὰ πόλιν νομοθετήσεις, α ι των πολιτῶν σοι

410 τους με ευφυεῖς σώματα και τὰς ψυχὰς θεραπεύσουσι, τους δε μη, σοι με κατα σῶμα τοιοῖτοι ἀποθνὴσκεινε σουσιν, τους δε κατὰ την ψυχην κακοφυεῖς καὶ ανιάτους αὐτοὶ ἀποκτενοῖσιν Τὰ οὐν ἄριστον, φη, αὐτοῖς τε τοις πίσχουσιν και τ πόλει ούτω πέφανται. οἱ δε δὴ νεοι,

ὴ δ' ἐγώ, δῆλον τι εὐλαβήσονταί σοι δικαστικῆς εις χρείαν ίεναι, τῆ ἁπλ εκείνm μουσικm χρώμενοι, se δὴ

παιδευομένη H. Richariis: παιδευομένη codd.

125쪽

ου κατὰ ταυτὰ ἴχνη ταυτα ὁ μουσικος γυμναστικην Bδιώκων, ἐὰν ἐθελη, αἱρησει, στε μηδεν ἰατρικῆς δεῖσθαι τι μυ- νάγκη Eμοιγε δοκεῖ υτὰ μην τὰ γυμνάσια καὶ τους πόνους πρὸς το θυμοείδε της φύσεως βλεπων κἀκεῖνο εγείρων πονήσει βάλον η προς ἰσχύν, ουχ σπεροι ἄλλοι ἀθληταὶ ωμης νεκα σιτία καὶ πονους μεταχειρίζονται δ 'Ορθότατα , δ' ς 'Αρ' οὐν η δ εγω, Γλαύκων, καὶ οἱ καθιστάντες μουσικη καὶ γυμναστικmc παιδεύειν Ουχ υ νεκά τινες οἴονται καθιστῶσιν , να τῆμεν το σῶμα θεραπεύοιντο, τα δε την ψυχην 'Aλλὰ τί μην; φη Κινδυνεύουσιν, ν δ εγω, αμφότερα της ψυχῆς ενεκα το μεγιστον καθιστάναι ΙΠῶς δης Ου εννοεῖς, εἶπον, ὼς διατίθενται αὐτην την διάνοιαν ι ὰν γυμναστικημεν δι βίου μιλησωσιν, μουσικῆς δε η φωνται;

λεγεις; Αγριότητός τε καὶ σκληρότητος, και αὐ μαλακίας Dτε καὶ ἡμερότητος, ν δ εγώ. Eγωγε, φη, τ οι μεν γυμναστικ ἀκράτω χρησάμενοι ἀγριωτεροι του δέοντος ἀποβαίνουσιν, οι δε μουσικὴ μαλακωτεροι α γίγνονται Δ κάλλιον αὐτοῖς. Καὶ μην ην δ' ἐγώ, τό γε ἄγριον τοθυμοειδες ἄν τῆς φύσεως παρέχοιτο, και ρθῶς με τραφεν ἀνδρεῖον ἄν - μὰλλον δ ἐπιταθεν του δεοντος σκληρόν τε καὶ χαλεπὸν γίγνοι ἄν, ως τὀ ικός. Δοκεῖ μοι, φη.

Τί δε τὸ μερον οὐχ ἡ φιλόσοφος ἄν εχοι φύσις καὶ E

μὼλλον με ἀνεθεντο αυτο μαλακώτερον εἴ του δεοντος, καλῶς δε τραφέντος μερόν τε καὶ κόσμων Ἐστι αὐτα. Δεῖν δε γέ φαμεν του φύλακας αμφοτερα Ἀχειν τούτω τω

φύσει Δεῖ γάρ. Ουκοῖν ἡρμόσθαι δεῖ αὐτὰς πρὸς ἀλληλας ΓΙῶς δ' υ; Και οὐ μεν ἡρμοσμενου σώφρων

126쪽

λεῖν καὶ καταχεῖν τῆς φυχ ῆς διὰ των των σπερ δια χωνης ς νυν δὴ μεῖς λεγομεν τας γλυκείa τε καὶ μαλακας και θρηνώδεις ώρμονίaς, καὶ μινυρίζων τε καὶ γεγανωμενος π τῆς δij διατελῆ τον βίον λον, οἶτος το μεν πρῶτον, εἴ τι θυμοειδες εἶχεν, σπερ σιδηρονεμάλαξεν και χρησιμον ἐξ ἀχρήστου και σκλθρου ἐποίησεν 'oταν δ' ἐπιχμων μ' ἀνιη ἀλλα κηλὴ το μετα τουτο δητηκε και λείβει, ἐως ν κτηξη τον θυμον και κτεμηωσπερ νεὐρα κ της η υχῆς και ποιηση μαλθακοναιχμητην. ΙΠάνυ μεν οὐν εφη Καὶ εὰν μεν γε, ην δ'εγώ, ε ἀρχης φύσει ἄθυμον λάβn, ταχυ τοὐτο διεπράξατο εὰν δὶ θυμοείδη, πισθενῆ ποιήσας τον θυμον οξύρροπον

σαπειργάσατο, πο σμικρῶν ταχυ ρεθι μενον τε κaι κατασβεννύμενον ἀκρόχολοι οὐ και οργίλοι ἀντὶ θυμοειδos γεγενηνται, δυσκολίας εμπλεοι Κομιδῆ μεν οἶν. Τί δε; ν ὁ γυμναστικὴ πολλα πον καὶ εὐωχῆται υμάλα, μουσικῆς δε και φιλοσοφίας η πτηται, ου πρῶτον με ε ἴσχων το σῶμα φρονήματος τε καὶ θυμο ει πίμπλαται και ανδρειότερος γίγνεται αὐτος αυτos; Και

φιλομαθες ν τῆ ψυχῆ, τε Οἴτε μαθήματος γευόμενον ' οὐδενος ἴτε ζητήματος, ἴτε λόγου μετίσχον ἴτε της ἄλλης μουσικῆς, ασθενές τε και κωφον καὶ τυφλὸν

γίγνεται, τε Ου ε γειρόμενον οὐδε τρεφόμενον οὐδε διακαθαιρομενων τῶν αισθήσεων αυτοὶ Oύτως, εφη. M ισόλογος δή, οἶμαι, ὁ τοιοῖτος γιγνεται και μουσος, και

ἐπιχέων Morgenstern ἐπέχων codd. : γευόμενον : γενομένου A.

127쪽

ἀγριότητι σπερ θηρίον προς θηρίον ' πάντα δια-Eπράττεται, καὶ ε ἀμαθία καὶ σκαιοτητι μετὰ ἀρρυθμίας τε καὶ ἁ χαριστίας cij. Ιαντάπασιν η δ' ς, ἴτω εχει.

τινα φαίην δεδωκεναι τοῖς ἀνθρώποις, μουσικην τε και γυμναστικην επὶ το θυμοειδες καὶ το φιλοσοφον, ουκ ἐπὶ ψυχην καὶ σῶμα, εἰ μη εἴη πάρεργον', αλλ' ἐπ κείνω, οπως αν ἀλληλοι ξυναρμοσθητον Ἐπιτεινομενω καὶ ἀνιε Αἶ2μένω μεχρι του προσήκοντος Και γαρ εοικεν, φη. TOν κάλλιστ ἄρα μουσικὴ γυμναστικην κεραννύντα καὶ μετριώτατα τῆ ψυχὴ προσφέροντα, τοὐτο ορθότατ νφαῖμεν εἶναι τέλεως μουσικώτατον καὶ εὐαρμοστότατον, πολύ μαλλον η τον a χορδὰς λληλαις ξυνιστάντα. Εἰκότως γ', εφη Σώκρατες. οὐκοὐ καὶ ε τη πόλει ἡμῖν, ἄπλαύκων, δεησε του τοιούτου τινος ἀεὶ ἐπιστάτου, ει με λει η πολιτεία σωζεσθαι Δεησε μέντοι, ως οἷόν τέ Bγε μάλιστα.XIX. Ο με δη τύποι της παιδείας τε καὶ τροφῆς Οἴτοι, εἰεν χορείας γὰρ τί ἄν τις διεξίοι των τοιούτων και θήρας τε και κυνηγέσια καὶ γυμνικοῖς αγῶνας και

ἱππικούς σχεδον γάρ τι δῆλα δή, τι τούτοις ἐπόμενα δεῖ αυτὰ εἶναι, καὶ οὐκετι χαλεπα εὐρεῖν. Iσως,4 δ' ς, υχαλεπὰ Eἰεν, ην δ' ἐγώ το δὴ μετ τοὐτο τ ὰν ἡμῖν διαιρετεον εἴη ἄρ υκ αυτῶν τούτων ο ινες ἄρξουσί τε καὶ ἄρξονται Τί μήν ' τι με πρεσβυτερους τους Cἄρχοντας δεῖ εἶναι, νεωτερους δε τους αρχομενους, δῆλον; Δῆλον Καὶ οτι γε τους ρίστους αυτῶν Και τοὐτο οἱ δε γεωργῶν ἄριστοι δρ' οὐ γεωργικώτατοι γίγνονται; Ναι. ὁ δ', επειδὴ φυλάκων αυτοῖς ἀριστους δεῖ εἶναι, ἄρ' υ φυλακικωτάτους πόλεως, γαι Oὐκοὐ φρονιμους

μετριότατα .

128쪽

τ ει τοὐτ δεῖ πώρχειν και δυνατοὐς και τι κηδεμόνας D τῆς πολεως; Εστι ταυτα Κηδοιτο δε γ' ἄν τις μάλιστα τουτου τυπι χύνοι φιλῶν 'Aνάγκη Καὶ μην οὐτο γῶν μαλιστα φιλοῖ, ω ξυμφερειν γοῖτο τ αυτ και εαυτωκαι - κείνου με ε πρύττοντος οἴοιτο ξυμβαίνειν καιεαυτ ευ πράττειν, μη δε, Ουναντίον ουτως, φη. Εκλεκτεον ἄρ εκ των λων φυλύκων τοιουτους ἄνδρας,οὶ σκοποῖσιν μῖν μάλιστα φαίνωνται παρὰ πάντα τον

βίον, ο μεν ὁ τη πόλει γήσωνται ξυμφερειν, πάσύ προθυμία ποιεῖν, ο δ' ἄν μη, μηδενὶ τρόπω πρὼξαι νεθελειν 'Eπιτήδειοι γάρ, φη. Δοκεῖ δή μοι τηρητεοναυτους εἶναι ν άπάσαις ταῖς ἡλικίαις, ει φυλακικοί εἰσι τούτου του δόγματος καὶ μητε γοητευόμενοι μήτε βιαζόμενο εκβάλλουσιν πιλανθανομενοι δόξαν την οὐ ποιεῖν δεῖν ἄ- πόλει βελτιστα Τίνα εφη, λεγεις την εκβολην; Ἐγώ σοι, φην, ερῶ φαίνεταί μοι δόξα εξιεναι κἄ13 διανοίας η κουσίως Ἀκουσίως, κουσίως μεν ἡ λευδης του μεταμανθάνοντος, ἀκουσίως δε πῶσα ἡ ἀληθής Τομεν της κουσίου, φη, μανθάνω, το δε της ἀκουσίου δεομαι μαθεῖν Τί δαί ου και συ ἡγεῖ, φη εγώ, των μεν ἀγαθῶν ἀκουσίως στερεσθαι τους ἀνθρωπους των δεκακῶν κουσίως η υ το μεν εφεῖσθαι της ἀληθείας κακόν, το δε αληθευειν αγαθόν; - το τ οντα δοξάζειν ἀληθευειν δοκεῖ σοι εἶναι Ἀλλ' η δ' ς ορθῶς λεγεις, καί μοι δοκοῖσιν ἄκοντες ἀληθοῖς δόξης στερίσκεσθαι. Ουκοὐ κλαπεντες η γοητευθεντες δε βιασθεντες τοὐτοπάσχουσιν Ουδε νῖν, φη, μανθάνω Τραγικῶς, ην δ'εγω, κινδυνευ λεγειν κλαπεντας μεν γὰρ τους μετα- πεισθεντα λεγω καὶ τους πιλανθανομενους, τι τῶν μεν

χρόνος, τῶν δε λογος ξαιρούμενος λανθάνει νὼν γάρ που μανθάνεις; Γαί. οὐ τοινυν βιασθεντα λεγω οἴς

ὰν δύνη τις ἡ λγηδὼν μεταδοξάσαι ποιήσy. Καὶ τοὐτ

λ καὶ Hemnanm: καὶ 3ταν μάλιστα codd.

129쪽

Γ ος, γοητεύειν πάντα σα ἀπατα. XX. 'D τοίνυν ἄρτι λεγον, ζητητεον, τίνες ἄριστοι φυλακες του παρ αὐτοῖς δόγματος, οὐτ ῶς ποιητεον, αν τη πόλει ἀεὶ δοκῶσι βέλτιστον εἶναι'. τηρητέονδη εὐθὐς εκ παίδων, προθεμενοις εργα εν οἷς αντι το τοιοsτον μάλιστα επιλανθάνοιτο καὶ ξαπατωτο, καὶ τον μεν μνημονα καὶ δυσεξαπάτητον εγκριτεον, τον δε Dμη ἀποκριτεον η γάρ; Ναι. Καὶ πόνους γε α καὶ ἀλγηδόνας καὶ ἀγῶνας αὐτοῖς θετεον εν ἶς αὐτα αὐτατηρητεον. Ορθῶς, φη Οὐκοῖν, ν δ εγω, καὶ τρίτου εἴδους os της γοητείας αμιλλαν ποιητεον, καὶ θεατεον- ῶσπερ τούς πώλους επὶ τοῖς ψόφους τε καὶ θορύβους ἄγοντες σκοποῖσι ει φοβεροί, ἴτω νεου οντας εἰς δείμα ἄττα κομιστεον καὶ ις δονὰς α μεταβλητεον, Εβασανίζοντας πολὐ μὰλλον η χρυσον εν πυρι-ει δυσγοήτευτος καὶ εὐσχέμων ε πβσι φαίνεται, φύλαξ αυτο ων ἀγαθος και μουσικῆς ς εμάνθανεν, εὐρυθμόν τε καὶ εὐάρμοστον αυτον εν πὰσι τούτοις παρεχων, ΟἶO δ ανών και αυτ και πόλει χρησιμώτατος - καὶ τον ἀεὶ εν τε παισὶ καὶ νεανίσκοις καὶ ε ἀνδράσι βασανιζόμενον και ἀκήρατον εκβαίνοντὶ καταστατεον ἄρχοντα της πόλεως Algi καὶ φυλακα, καὶ τιμὰς δοτεον καὶ ζῶντι καὶ τελευτησαντι, τάφων τε κα των ἄλλων μνημείων μεγιστα γερα λαγ

ην δ εγω, δοκεῖ μοι, οῦ Γλαυκων, η κλογὴ εἶναι καὶ κατάστασις ων ἀρχόντων τε καὶ φυλάκων, ως εν τύπω, μη δι ἀκριβείας, εἰρῆσθαι Καὶ μοί η δ' ς ούτως πνφαίνεται Ἀρ ὁ ως ληθῶς ορθότατον καλεῖν τούτους Bμεν φύλακας παντελεῖς των τε ξωθεν πολεμίων των τε

130쪽

εντὸς φιλίων, πως οἱ μεν η βουλησονται, οι δε μηδυνήσονται κακουργεῖν, τους δὲ νεους, οὐ νυν δὴ φύλακας εκαλουμεν, πικούρους τε και βοηθοῖς τοις των ρχόντων δόγμασιν; Eμοι γε δοκεῖ, φη. AI Hις, ουν μιν, ην ο Ἀγω, μηχανη γενοιτο των λευδῶν των ε δεοντι γιγνομενων, ων νυν δὴ ' λέγομεν, γενναῖόν τι εν ψευδομενους πεῖσαι μάλισταμεν και αυτοῖς τους Gρχοντας, εἰ δε η τ' αλλην πόλιν; Ιοῖόν τις εφη. I lηδεν καινόν, ην δ' ἐγώ, ἀλλὰ Φοινικικόν τι, πρότερον μεν δη ro λαχου γεγονός, ως φασιν οἱ ποιηταὶ και πεπείκασιν, ε ημων δε ου γεγονὸς οὐδ' οἶδα εἰ γενόμενον αν, πεῖσαι δε συχνης πειθοῖς. n. εοικας, φη,

οκνοὐντι λεγειν Δόξω δε σοι, ν δ' ἐγω, καὶ μάλ εἰκότως ὀκνεῖν, πειδὰν εἴπω. Λεγ', εφη, και μη φοβου Λεγω δη καίτοι υκ οἶδα ποία τόλμη ἡ ποίοις λόγοις χρωμενος

ερῶ καὶ επιχειρησω πρῶτον μεν αυτοῖς τους ἄρχοντας πείθειν καὶ τους στρατιωτας, πειτα δε καὶ την ἄλλην πόλιν ως ἄρ α μεῖς αυτοῖς τρέφομεν τε καὶ παιδεύομεν, ωσπερ νείρατα δόκουν ταυτα πάντα raσχειν τε καὶ

γίγνεσθαι περ αυτούς, σαν δε τοτε τη ἀληθεία etro γῆς

εντος πλαττόμενοι και τρεφόμενοι και αυτοὶ και τα πλα

αὐτων καὶ λλη σκευὴ δημιουργουμενη. πειδὴ δεπαντελῶς ξειργασμενοι ησαν, και ἡ γῆ αυτοῖς μήτηρουσα νῆκεν, και νυν δεῖ Aς περὶ μητρος και τροφου της χωρας ε θ εἰσὶ βουλεύεσθαί τε και ἀμύνειν αυτούς, εών τις ετ αυτὴν ἴτὶ, καὶ περ των α λων πολιτῶν ς ἀδελφῶν οντων καὶ γηγενῶν διανοεῖσθαι Ου ετός, φη, πάλαι ὴσχύνου το ρευδος λεγειν. ΙΠάνυ γ ν δ εγώ, 615 4ικότως ' λλ' δμως dκουε καὶ το λοιπον του μυθου. στε

μεν γὰρ δὴ πάντες ι ν τῆ πόλει ἀδελφοί, ῶς φήσομεν