Republic of Plato

81쪽

ουτω παρεσκευασμένοι. α λο τι δε σῖτόν τε ποιουντες καὶ

οἶνον καὶ ἱμάτια καὶ ποδηματα καὶ οἰκοδομησάμενοιοικίας θέρους μεν τα πολλὰ γυμνοι τε καὶ ανυπόδητοι εργάσονται, του δε χ ειμωνος ημφιεσμένοι τε και ποδεδε Bμένοι ἱκανῶς θρεφονται δε ε με των κριθῶν αλφιτασκευαζόμενοι, ἐκ δε των πυρῶν λευρα τὰ μεν πεφαντες, τα δε μάξαντες μάζας γενναίας καὶ ρτους ἐπὶ κάλαμόν τινα παραβαλλόμενοι δε φύ λα καθαρά, κατακλινεντες επὶ στιβάδων ἐστρωμένων μίλακί τε καὶ μυρρίναις, εὐωχησοντα αυτοί τε καὶ τὰ παGία, πιπίνοντες του οἴνου, ἐστεφανωμενοι καὶ μνοῖντες τους θεούς, δεως ξυνόντες ἀλληλοις, οὐχ περ την οὐσίαν ποιούμενοι του cπαῖδας, εὐλαβούμενοι πενίαν ἡ πόλεμον. XIII. Καὶ ὁ Γλαύκων πολαβών, Ανευ φου, φη, A εοικας, ποιεῖς τους ἄνδρας στιωμένους 'Aληθῆ, ην δ'εγώ, λεγεις. πελαθόμην τι και φον ξουσιν ἄλας τε δῆλον τι καὶ λάας καὶ τυρον καὶ βολβοὐ καὶ λάχανα οἷα δη εν ἀγροῖς φήματα εὐησονται. καὶ τραγήματά που παραθησομεν αὐτοῖς των τε σύκων καὶ ρεβίνθων καὶ κυάμων, καὶ μύρτα καὶ φηγοῖς σποδιοῖσιν προς το πῖρ Dμετρίως ποτανοντες καὶ ἴτω διάγοντες τον βίον νειρήν μετὰ γιείας, ώς εἰκός, γηραιοὶ τελευτῶντες λλον τοιουτον βίον τοις κγόνοις παραδώσουσιν. καὶ ς, Εἰδε4ῶν πόλιν, ω Σώκρατες, εφη, κατεσκεύαζες, τί αν αὐτὰς

ά λο δε ταυτα χόρταζες 'Aλλα πῶς χρη, ν δ' ἐγώ,

Γλαύκων 'Aπερ νομίζεται, φθ' πί τε κλινῶν κατακεῖσθαι, οἶμαι, τους μελλοντας η ταλαιπωρεῖσθαι, καὶαπο τραπεζῶν δειπνεῖν, καὶ φα περ καὶ οι νυν χουσι Σκαὶ τραγήματα. E. ιεν, ν δ εγώ, μανθάνω ου πόλιν, ς εοικε, σκοποῖμεν μόνον πως γίγνεται, ἀλλὰ καὶ τρυφῶσαν πολιν ἴσως ουν Ουδε κακῶς εχει σκοποῖντες γαρ

καὶ τοιαύτην - αν κατίδοιμεν την τε δικαιοσύνην καὶαδικιαν ὁπη ποτε ταῖς πολεσιν Ἀμφύονται - μεν χυν

82쪽

raληθιν πολις δοκε μοι εἶναι ην διεληλύθαμεν, σπερύ γιης τις εἰ δ' a βούλεσθε καὶ φλεγμαίνουσαν πόλιν θεωρήσωμεν ουδεν ἀποκωλύει ταυτα γαρ δη τισιν, ως

373 δοκει ου εξαρκεσει, οὐδε αύτη λδίαιτα - λὰ κλῖναί τε προσεσονται καὶ τράπεζαι καὶ τἄλλα σκεύη, και οὐ δηκα μύρα και θυμιὰματα και ταῖραι και πεμματα, καστα τουτων παντοδαπά. και η και δ το πρωτον λεγομενουκετι ταναγκαῖα θετεον, οικίας τε καὶ μώτια καὶ ποδη-ματα, αλλα την τε ζωγραφίαν κινητεον κα την ποικιλίαν και χρυσον και ελεφαντα καὶ πὰντα τα τοιαῖτα κτητεον.

η γάρ , Ναι, φη. υκουν μείζονά τε α την πόλιν δεῖ

ποιεῖν, κείμη γὰρ λυγιειν ουκετι κανή, αλλ' ηδ ογκουεμπληστεα καὶ πλήθους, ἁ ουκετι του ἀναγκαίου νεκάεστιν ν ταῖς πόλεσιν, Io οἴ τε θηρευταὶ πάντες ι τε μιμηται, πολλοὶ μεν οἱ περὶ τα σχ ἡματά τε και χρωματα, πολλοι δε οι περ μουσικήν, ποιηταί τε και τούτωνυπηρεται, ραψωδοί, ποκριταί, χορευταί, εργολάβοι, σκευωνστε παντοδαπῶν δημιουργοι, των τε ἄλλων κα των περιτον γυναικεῖον κόσμον καὶ δ και διακόνων πλειόνων δεησόμεθα. η ου δοκεῖ δεήσειν παίδαγωγῶν, τιτθῶν, τροφῶν, κομμωτριῶν, κουρέων, καὶ α οφοποιῶν τε καιμαγείρων ετ δε και συβωτῶν προσδεησόμεθα τουτο γὰρ ἡμῖν ν τ προτερα πόλει υκ νῆν εδει γὰρ υδεν 'εν δὲ ταύτη και τούτου προσδεησει, δεήσει δε και τῶν ἄλλων βοσκημάτων παμπόλλων, ει τις αυτ εδεται. I γήρ Πῶς aio ους Ουκοὐ και ατρῶν εν χρείαις σόμεθα

πολύ μῶλλον ἴτω διαιτώμενοι φῶς το πρότερον; ΠολύXIV. Καὶ η χώρα που η τότε κανη τρέφειν τους τότε σμικρὰ δὴ ξ κανῆς σται ' η πῶς λέγομεν ουτως, εφη. υκουν της τῶν πλησίον χώρας μῖν ἀποτμητέον,ει μελλομεν ἱκανὴν ξειν νεμειν τε και ἀρουν, και κείνοις

83쪽

αυ της μετερας, ὰν καὶ κεῖνοι φῶσιν αυτους ετ χρημάτων κτῆσιν ἄπειρον Ἀπερβάντες τον των ναγκαίων Ε

το μετα τουτο, ἁ Γλαύκων η πῶς σταις υτως, φη. Και μηδέν γε πω λεγωμεν, ν δ εγω, μη εἰ τι κακον μητε ἀγαθον ο πόλεμος εργάζεται, ἀλλα τοσουτον μόνον, τι πολεμου α γενεσιν ηὐρήκαμεν, ε ων μάλιστα ταῖς πόλεσιν καὶ ἰδία και δημοσία κακὰ γίγνεται ταν γίγνηται Πάνυ μεν οὐν Ετι δή, ω φίλε, μείζονος της πόλεως δεῖ ουτι σμικρω, λλ ολω στρατοὶ πεδω ο ξελθὸν 374υπερ της οὐσίας ἁπάσης καὶ περ ων νυν δὴ λεγομεν διaμαχεῖται τοῖς πιουσιν Τί δε; ς αυτοὶ υχἱκανοί; υκ εἰ συ γε, ν δ εγω, και μεῖς παντες ἄμολογήσαμεν καλῶς, νίκα πλάττομεν την πόλιν' ἄμολογουμεν δε που ει μεμνησαι, δύνατον ενα πολλὰς

καλῶς εργάζεσθαι τε χνας 'Αληθη λεγεις, φη Τί ου ν; ην δ εγω - περὶ τον πόλεμον γωνία ου τεχνικη δοκεῖ Βεἶναι Καὶ μάλα, φη. οὐν τι σκυτικης δεῖ μαλλον κήδεσθαι η πολεμικης ουδαμῶς Ἀλλ' αρα τον μεν

σκυτοτόμον διεκωλυομεν 'τε γεωργὰν επιχειρεῖν ἐναιαμα μητε φάντην μήτε οἰκοδόμον, αλλα σκυτοτόμονδ, ἴνα δὴ μῖν το της σκυτικῆς εργον καλῶς γίγνοίτο, καὶ των ἄλλων ενὶ κάστω σαύτως ν ἀπεδίδομεν, προς οεπεφυκει καστος και ἐφ' ω μελλε των aλλων σχολὴν cύγων διὰ βιο αυτ εργαζόμενος ου παριεὶς τους καιροῖς καλῶς ἀπεργάζεσθαι τα δε δ' περι τον πόλεμον πότερονου περι πλείστου στὶν εὐ περγασθεντα τούτω ράδιον, ωστε καὶ γεωργῶν τις αμα πολεμικὸς στα και σκυτοτομῶν και ἄλλην τε χνην ἡντινουν εργαζόμενος, πεττευτικὸς δε η κυβευτικος κανῶς οὐδ' g εις γενοιτο- αυτοτο υτ ε παιδὸς πιτηδεύων, ἀλλὰ παρεργω χρώμενος; και ἀσπίδα με λαβων η τι ἄλλο των πολεμικῶν ὁπλων τε D

84쪽

οργάνων οὐδεν Ουδένα δημιουργὸν οὐδε ἀθλητην ληφθεν

αν - ῶς εοικεν, εἴπερ οἷο τ ἐσμεν, κλεξaσθαι, τίνες τε καὶ ποῖαι φυσεις επιτήδειαι εἰς πόλεως φυλακην. Ημετερον μέντοι. α Δία, ν δ εγώ, ου ἄρα φαυλον πρἁγμα ηράμεθα ' μως δε υκ ἀποδειλιατεον, σον γ' ἄν 375 δυναμις παρείκη Ου γὰρ υν, φη. οἴει υν τι ην δ'εγώ, διαφερειν φύσιν γενναίου σκύλaκος ει φυλακην νεανίσκου ευγενοῖς Το ποῖον λεγεις Οἶον ξυν τε που δει αὐτοῖν κάτερον εἶναι προς ἴσθησιν καὶ λαφρον προς το ἰσθανόμενον διωκαθειν, a ἰσχυρον ὁ εὰν δεηελόντα διαμάχεσθαι Δεῖ γὰρ υν, φη, παντων τούτων. Και μην ἀνδρεῖόν γε, εἴπερ ευ μαχεῖται. Ιῶς δ' υ; 'Ανδρεῖος δε εἶναι ἄρα θελήσει ὁ ' θυμοειδὴς εἴτε Amrος εἴτε κύων η ἄλλο τιοὐ ζωον ἡ υκ εννενοηκας, ῶς ἄμαχόν τε κa ἀνίκητον θυμος, ου παροντος ψυχη πῶσα προς πάντα ἄφοβός τε στι καὶ 'ττητος Eννενόηκα. Τ μεν τοίνυν του σώματος οἷον δεῖ τον φυλακα ειναι, δῆλα Ναι. Καὶ μην καὶ τὰ της ψυχῆς, τι γε θυμοειδῆ. Καὶ τοὐτο. Iῶς ουν, ν δ' ἐγώ, ω Γλαύκων, ου ἄγριοι

ἀλληλοις σονται καὶ τοῖς λλοις πολιταις οντες τοιοῖτοι

85쪽

δε τους πολεμίους χαλεπούς εἰ δε μη, ου περιμενοῖσιν λους σφῆς διολέσαι, αλλ αυτοὶ φθθσονται αὐτ δράσαντες 'Aληθῆ, φη Τί ουν, ν δ εγώ, ποιησομεν; πόθεν αμα πρβον a μεγαλοθυμον ῆθος ευρήσομεν; εναντία a που θυμοείδε πραεῖα φύσις Φαίνεται. Ἀλλα μεντοι τούτων ποτερο αν στερηται, φύλαξ ἀγαθος ου μὴ γενηται ταὐτ δε αδυνάτοις οικεν, καὶ ουτω δὴ ξυμβαίνει γαθὸν φυλακα δύνατον γενεσθαι. Κινδυνεύει εφη. και ἐγὼ ἀπορήσας τε καὶ επισκεψάμενος τὰ εμπροσθεν, Δικαιως γε, ν δ εγώ, es φίλε απορουμεπιῆς γαρ πρου θεμεθα εικόνος ἀπελείφθημεν ΙΠῶς λέγεις:Oυκ νοησαμεν, τι εἰσὶν ἄρα φυσεις, οἱας μεῖς ουκωήθημεν, χρουσαι τἀναντια αὐτα. IIo δὴ 'Ιδοι μενα τις και εν ἄλλοις ζωοις, ου μεντ ὰν κιστα εν ω μεῖς παρεβάλλομεν τω φύλακι οἶσθα γάρ που των γενναίων Eκυνῶν, τι τοὐτο φύσει αυτῶν το θος, προς με τους συνήθεις τε και γνωρίμους ς ιόν τε πραοτάτους ειναι, προ δε τους ἀγνῶτας Ουναντίον οιδα μεντοι Τοὐτομεν ἄρα, ῆν δ' ἐγώ, δυνατόν, καὶ ου παρὰ φύσιν ζητοὐμεντοιοῖτον εἶναι τον φύλακα Ου εοικεν. XVI. ρ' οὐν σοι δοκεῖ τι οὐδε προσδεῖσθαι φυλακικὸς σόμενος, πρὸς θυμοειδε ετ προσγενεσθαι

Καὶ τοὐτο,4 δ' ἐγώ, εν τοις κυσὶν κατοψει, ο και ἄξιον αυμασαι του ηριου 1 ποιον; τι ν μεν αν ori ἀγνῶτα, χαλεπαίνει, οὐδε δὴ κακον προπεπονθώς - νδ' ἄν γνώριμον, ἀσπάζεται, καν μηδεν πώποτε υτ αυτοῖ ἀγαθον πεπόνθη. ύπω τοὐτο θαυμασας Ου πάνυ, εφη, μεχρι τούτου προσεσχον τον οὐπι τι δε που δραταῖτα, δῆλον Ἀλλα μην κομψόν γε φαίνεται το πάθος αυτοὶ της φυσεως και ς ἀληθῶς φιλοσοφον B

86쪽

διακρινει, η τω την με καταμαθεῖν, την δε ἀγνοῆσαι. καιτοι πῶς οὐκ αν φιλομαθες ιη συνεσε τε a ἀγνοια

ορι μενον το τε οἰκεῖον και το ἀλλότριον οὐδαμῶς, η δ' ἔς δπως Ου. Ἀλλα μέντοι, εἶπον γω, τό γε φιλομαθες καὶ φιλόσοφον ταὐτόν; αὐτον γάρ, ἔφη Οὐκουν θαρ- ρουντες τιθωμεν και εν ἀνθρώπω, εἰ μέλλει πρὸς τους C Oἰκειους και γνωρίμους πρβος τις σεσθαι, φύσει φιλόσοφον καὶ φιλομαθη αυτὸν δεῖν εἰναι Τιθῶμεν, φη. Φιλόσοφος δη και θυμοειδης και ταχυς και σχυρὸς ἡμῖν την φύσιν σται Ῥελλων καλὸς κἀγαθὸς σεσθαι φύλαξ πόλεως ΓΙαντάπασι μεν ουν, φη. οἶτος μεν δη νουτως πάρχοι θρεφονται δε δὴ ἡμῖν οἶτοι και παιδευθήσονται τινα τροπον και αρά τι προύργου μῖν εστὶν αυτο

σκοπουσι προς το κατίδεῖν, ἴπερ νεκα πάντα σκοπουμεν, δικαιοσύνην τε κa ἀδικίαν τίνα τρόπον εν πόλει γίγνεται,

ἶνα μη εῶμεν ἱκανον λόγον η συχνὸν διεξίωμεν in και του Γλαύκωνος ἀδελφὸς Πάνυ μεν οὐν εφη, γωγε

προσδοκῶ προύργου εινα εις τουτο ταυτην την κε λιν.

87쪽

μανθάνω, φη, πῶς λεγεις Ου μανθάνεις, ν δ εγω, τι πρωτον τοῖς παίδίοις μυθους λεγομεν τουτ δε που τοὐλον εἰπεῖν 'λευδος, ενι δε καὶ ληθη πρότερον δε μυθοις προς τα παata η γυμνασίοις χρώμεθα ' Εστι ταυτα. Τουτο δ ελεγον, τι μουσικης πρότερον ἄπτεον η γυμναστικης. Ορθῶς, φη Οὐκοὐν οισθ' τι ρχὶ παντος εργο μεγιστον, α λως τε και νεω καὶ ἁπαλω τωοὐν Bμάλιστα γὰρ δὴ τότε πλάττεται καὶ ενδύεται τύπον ' ον ἄν τις βούληται ἐνσημήνασθαι κύστω Κομιδὴ μεν οὐν. 'Aρ' οὐν ραδίως ἴτω παρησομεν τους πιτυχόντας ποτων ἐπιτυχόντων μύθους πλασθεντας ἀκούειν του παῖδας καὶ λαμβάνειν ν ταῖς ψυχαῖς ς επι το πολὐ ναντίας δόξας κείναις, ας επειδὰν τύλεωθῶσιν, χειω οἰησόμεθα δεῖν αυτούς; οὐδ' πωστιos παρησομεν. ΙΠρῶτον δ' ημῖν, ς εοικεν, ἐπιστατητέον τοι μυθοποιοῖς, καὶ ο μὲν cαν κάλον ποιησωσιν, ἐγκριτεον, ὼν δ' ἴ μη, αποκριτεοπι τους δ' ἐγκριθεντας πείσομεν τὰς τροφούς τε καὶ μητέρας λεγειν τοις παισὶν καὶ πλάττειν τὰς φυχ ας αυτῶν τοις μύθοις πολυ μὰλλον η a σώματα ταῖς χερσίν ἄν δε νυν

λέγουσι τους πολλους εκβλητεον. Ιοίους δη; φη. Ἐντοις μείζοσιν, ην δ' ἐγω μύθοις ψόμεθα a τους ελάττους δεῖ γὰρ ' o αυτὸν τύπον εἶναι καὶ ταὐτὸν δύνασθαι τους τε μείζους καὶ τους λάττους δε υκ οἴει D'Eγωγ', εφη ἀλλ υκ εννοῶ οὐδε τους μείζους τίνας λεγεις Ους σίοδός τε, εἶπον, και Ομηρος μῖν λεγε-

την και οἱ λλοι ποιηται. ουτοι γάρ που μύθους τοῖς ἀνθρώποις φευδεῖς συντιθέντες λεγόν τε κa λέγουσι.

Ioίους δή - δ' ς και τί αυτῶν μεμφόμενος λεγεις; οπερ, ν δ εγώ, χρὴ καὶ πρῶτον καὶ μάλιστα μέμφεσθαι,&λλως τε καὶ 4ν τις μη καλῶς φεύδηται Τί τουτο EVOταν εἰκάζη τις κακῶς τω λόγω περὶ θεῶν τε καὶ ρώων Οἴοί εἰσιν, σπερ γραφεὐ μηδεν εοικότα γράφων οις ἄν

88쪽

τοιαῖτα μεμφεσθαι. λλὰ πῶς δὴ λέγομεν και τοῖας ΙΠρῶτον μεν, ν δ εγω, το μεγιστον καὶ περὶ των μεγίστων ' εὐδος ὁ εἰπων ου καλῶς ψεύσατο, ως Ουρανός τε εἰργάσατο ἁ φησι δρῶσαι αὐτον Ἐσλδος, ο τε αυ378 Κρόνος ως τιμωρησατο αὐτόν τὰ δε δὴ -ου Κρόνου εργα καὶ πίθη π του εος, οὐδ' ti εἰ ην ἀληθῆ, μηνδεῖν aδίως ἴτω λεγεσθαι προς ἄφρονάς τε καὶ νεους, aλλα μάλιστα μεν σιγῶσθαι, εἰ δε ανάγκη τις ην λεγειν,

δι ἀπορρήτων ἀκουειν ς λιγίστους, θυσαμένους υ χοῖρον, ἀλλά τι μεγα καὶ ἄπορον ὐμα, πως ὁ τι ἐλαχίστοις συνεβη κοὐσαι Και γώρ, η δ' ὁ, , υτοί γε οἱ λόγοι χαλεποι Καὶ ου λεκτεοι γ', εφην, ἁ δείμαντε, εν τῆ μετέρα πόλει, ουδε λεκτεον νέω ἀκούοντι, ῶς ἀδικῶν τὰ σχατα οὐδε αν θαυμαστον ποιοῖ, ου δ' ὁ ἀδικοῖντα πατέρα κολάζων παντὶ τρόπω ἀλλὰ δρώη ανοπερ θεῶν οἱ πρῶτοι τε και μέγιστοι. O μὰ τον Δία, η

γε, ην δ' ἐγώ, το παράπαν άν θεοι θεοῖς πολεμοὐσι τε καὶ C, επιβουλεύουσι καὶ μάχονται Ουδ γaρ ληθῆ ει γε δει ἡμῖν του μέλλοντας την πολιν φυλύξειν αἴσχ ιστον νομίζειν το αδίως ἀλληλοι απεχθάνεσθαι πολλο δει γιγαντομαχίας τε μυθολογητέον αὐτοῖς καὶ ποικιλτέον, καὶ ἄλλας εχθρας πολλὰς καὶ παντοδαπὰς θεῶν τε καιηρώων πρὸς συγγενεῖς τε καὶ ικείους αυτῶν. λλ ει πως μέλλομεν πείσειν, Δ ουδεις πώποτε πολιτης τερος ετέρω ἀπηχθετο οὐδ Iτιν τοὐτο ὁσιον, τοιαῖτα λεκτέα δD μὰ λον προς τὰ παιδία ευθὼς καὶ γέρουσι καὶ γραυσί, καὶ πρεσβυτέροις γιγνομένοις καὶ τους ποιητὰς εγγύς τούτων ἀναγκαστέον λογοποιεῖν. Ηρας δε δεσμους π νέος καὶ Ηφαίστου ρίψεις υπὸ πατρός, μέλλοντος τη μητρὶ τυπτομέν ' μύνειν, καὶ θεομαχίας ἴσας 'Oμηρος πεποίηκεν ου

89쪽

Ουτε ἄνευ πονοιων ό γὰρ νεος Ουχ οἷός τε κρίνειν τι τε πόνοια καὶ ο μη, αν τηλικοῖτος ων λάβηεν ταῖς δόξαις, δυσεκνιπτά τε καὶ ἀμετάστατα φιλεῖ Eγίγνεσθαι. ν δ ἴσως νεκα περὶ παντος ποιητέον, πρῶτα ἀκούουσιν τι κάλλιστα μεμυθολογημένα προς ἀρετην ἀκούειν. XVIII. 'Eχει γάρ, φη, λόγον. αλλ' εἴ τις α και ταυτα ερωτ η μὰς ταὐτ αττα εστὶν καὶ τίνες οἱ μυθοι, τίνας, φαῖμεν και εγὼ εἶπον O 'Aδείμαντε, υκ σμεν

T μην Ἀλλα μην οὐδε γε των ἀγαθων βλαβερόν. γάρ Ου μοι δοκεῖ 'Αρ' οὐν Ο μη βλαβερόν, βλάπτεις οὐδαμῶς. ' δε η βλάπτει, κακόν τι ποιεῖ οὐδετοῖτο ' δε γε μηδεν κακὸν ποιεῖ, ουδ αν τινος εἴη

Ναι Λιτιον ἄρα εὐπραγίας Ναι Ουκ ἄρα πάντων γε αιτιον το ἀγαθόν, αλλὰ των με ε εχόντων αἴτιον των δεκακων ἀναίτιον. Ιαντελως γ', εφη Οὐδ' ἄρα ην δ' ἐγώ, co θεός, πειδη ἀγαθός, πάντων, εἴ αιτιος ως ι πολλοι λεγουσιν, ἀλλα λιγων με τοῖς ἀνθρώποις αιτιος, πολλων δε αναίτιος πολυ γαρ λάττω τἀγαθὰ των κακῶν ὴμ

ἐάν τε ἐν μέλεσιν II: Om. A.

90쪽

κακων αλλ' ἄττα δε ζοτεῖν τα αἴτια, λλ' - τον θεόν.Aληθεστατα, φη, δοκεῖς μοι λεγειν. υκ ἄρα, ν δ εγω, ναποδεκτεον ούτε μηρου οἴτ πιλλου ποιητο ταύτην την ἁμαρτίαν περὶ τους θεούς ἀνοητως ἄμαρτώνοντος καὶ λέγοντος, ῶς δοιοὶ πιθοι κατακείατα εν Δέος οἴδεικηρῶν εμπλειοι, ὁ μεν σθλῶν, αὐταρ ο δειλῶπικαὶ ω μεν α μίξας ὁ Ζευς ω μφοτέρων, ἁλλοτε φεν τε κακω G κύρεται, ἰλλο τὰ δ'

τον δὲ κακη βούβρωστις επὶ χθόνα δῖαν λαύνει ' οὐδ' ἰς ταμίας ἡμῖν Ζευς

ἀγαθων τε κακῶν τε τέτυκται. A1A. dην ε των ρκων και σπονοων συγχυσιν, νό Ιάνδαρος συνέχεεν εών τις φὴ δι' 'Αθηνὰς τε καὶ Διος 380 γεγονέναι, υκ επαινεσομεθα ουδὲ θεῶν ριν τε καὶ κρίσιν δια Θεμιτός τε καὶ Διος ουδ' αἴ, ῶς Αἰσχύλος λέγει,

θεὸς μεν αἰτίαν φύει βροτοῖς, ο ταν κακῶσαι δῶμα παμπήδην θελη. ara τις ποιῆ, εν οἷς αὐτα τὰ ἰαμβεία νεστιν , τὰ τη Νιόβης πάθη ἡ τὰ ΙΠελοπιδῶν η τα Τρωῖκὰ η τι λλο των τοιούτων η υ θεοῖ εργα ἐατέον αυτὰ λέγειν, νε θεου,εξευρετέον αυτοῖς σχεδον ον νυν μεῖς λόγον ζητοῖμεν, καὶ λεκτέον, ὼς ὁ με θεὸς δίκαιά τε και ἀγαθὰ εἰργάζετο. οἱ δε νίναντο κολαζόμενοι ' ς ε θλιοι μεν οι δικην διδόντες, ην δε η ὁ δρῶν αὐτα θεός. οὐκ εατέον λέγειντον ποιητην. aλλ' εἰ μεν τι δεηθησαν κολάσεως λέγοιεν

ἐν οἶς- ἔνεστι codd. deleuit J. A. Plati, OrtaSSe recte.