Republic of Plato

141쪽

φαῖμεν αν εἰς ν τι τέλεον καὶ νεανικον ἀποβαίνειν αὐτο

μεν τοίνυν. εἶπον. διὰ ,αὐτα Ῥυς αν Ἀτι τὶ τοιαὐταεπιχειρήσαιμι νομοθετεῖν. Eικοτως γ' Ἀφη δε; πρὸς θεῶν, φην, τάδε τὰ γοραῖα ξυμβολαίων τε περικατ' ἀγορὰν καστοι δε προς ἀλληλους ξυμβὰ λουσιν ειδε βούλει, και χειροτεχνικῶν περὶ ξυμβολαίων και λοιδοριῶν και αικείας και δικῶν ληξεως - και δικαστῶν καταστάσεως, και ει που τελῶν τινες δε πράξεις χεσεις αναγκαῖοι εἰσιν m κατ' Ἀγορὰ λιμενας. φ και ποπαράπαν αγορανομικὰ ἄττα η στυνομικὰ δε ελλιμενικὰ ἡ σα ἄλλα τοιαsτα, τούτων τολμησομεν τι νομοθετεῖν; Ἀλλ' -υ ἄξιον, φη, ἀνδράσι καλοῖς κἀγαθοῖς πιτάττειν τὶ πολλὰ γὰρ πιυτῶν χσὶ δεῖ νομοθετησασθαι Εραδίως που εὐρησουσιν Ἀαι δ φίλε, ειπον, αν γε θεὸς αὐτοῖς διδῶ σωτηρίαν των νόμων ν εμπροσθεν διήλθομεν. Ei δε η γε, ' δ' ς πολλὰ τοιαῖτα τιθεμενοι ἀεικαὶ επανορθούμενοι τον βίον διατελοὐσιν, οιόμενοι πιληψεσθαι οὐ βελτίστου Λεγεις, φη εγώ, βιώσεσθαι

ἰατρευόμενοι γὰρ οὐδεν περαινουσιν, πλήν γε ποικιλώτερα και μείζω ποιοῖντες τα νοσηματα, και αε ελπίζοντες, άν

142쪽

λεγοντι χαλεπαίνειν υ εχ ει χώριν Ου επαινετης εἶ, εφην γω, ω εοικας, των τοιούτων νδρῶν Ου μεντοι μὰ Δία. JUO am η πολις αρα, οπερ Gρτι ελεγομεν λητοιοῖτον ποιῆ, υκ επαινεσει λου φαίνονται σοι αὐτονσεργάζεσθa τούτοις των πολεων σαι κακῶς πολιτευόμεναι προαγορεύουσι τοι πολιται την με κατάστασιν TVς πόλεως λη μη κινεῖν, ς ἀποθανουμενους, O a τοὐτοδρα οὐδ α σφὼς ἴτω πολιτευομενους διστα θεραπεύη καὶ χαρίζηται ποτρεχων και προγιγνωσκων τας σφετερας βουλησεις και ταύτας δεινος ἀποπληροῖν, οἶτος ἄρα αγαθός τε σται ἀνηρ καὶ σοφος α μεγάλα καὶ τιμησεται ὁπο σφῶν Ταὐτον μεν οὐν εφη, μοι γε δοκοὐσι δρῶν, καὶ

ἄγασαι της ἀνδρεια τε και ευχερείας 'Tγωγ Ἐφη, πλην γ' σοι ξηπάτηνται et αυτῶν και οἴονται γῆ ἀληθεία πολιτικοὶ εἶναι, τι παινοῖνται πο τῶν πολλῶν. Πῶς λεγεις Ου συγγιγνώσκεις, ν δ εγω, τοῖς ἀνδράσιν ηοἴει ἶόν τ εἶναι ἀνδρι η επισταμεν μετρεῖν, τερων τοιούτων πολλῶν λεγόντων τι τετράπηχύς εστιν, αὐτον ταὐτα μη γεῖσθαι περ αυτοῖς Ου αδ εφη, Οὐτό γε.

ΛΜ τοίνυν χαλεπαινε καὶ γάρ πού εισι πάντων χαριεστατοι ι τοι οὐτοι, νομοθετοὐντες τε οἷα αρτι διηλθομεν και πανορθοῖντες, ἀεὶ οιομενοι τι περας εἴρησειν περὶ ταεν τοι ξυμβολαίοις κακουργἹματα καὶ περὶ νῖν δὴ τὼ

ελεγον, ἀγνοουντες τι τω οντι σπερ 'Υδραν τεμνουσιν.

627 Kαι μην, ἰφη, οὐκ ἄλλο τί γε ποιοῖσιν Ἐγὼ μεν τοίνυν,

143쪽

ην δ εγώ, το τοιουτον ειδος νόμων πέρι κα πολιτείας ἴτε κακῶς οἴ ἐν ε πολιτευομενη πόλει μην, δεῖν τοναληθινον νομοθέτην πραγματευεσθαι ' ν τῆ μεν τι ἀνωφελη καὶ πλεον ουδεν, ἐν δ τῆ, τι τα μεν αυτῶν καν

εμπροσθεν ἐπιτηδευμάτων. Τί δν, φη, ετ αν μῖν λοιπὸν της νομοθεσίας εἴη Bκαὶ γω εἶπον τέ 'Hμῖν με οὐδεν, ω μεντοι 'Aπολλωνιτ ε Δελφοῖς τά τε μέγιστα και κάλλιστα καὶ πρῶτα τῶν νομοθετημάτων. α ποῖα - δ ὁ ς Ἱερῶν τε ἱδρυσεις καὶ θυσίαι και ἄλλαι θεῶν τε καὶ δαιμόνων καιηρώων θεραπεῖaι, τελευτησάντων τε α θῆκαι και σατοις κεῖ δεῖ πηρετουντας λεως αυτοῖς χειν τα γαρδη τοιαυτα οἴτ επιστάμεθα μεῖς οἰκίζοντες τε πολιν coὐδενὶ ἄλλω πεισόμεθα, εὰν νουν χωμεν, οὐδε χρησόμεθα εξηγητῆ, αλλ' η τῶ πατρίω οἶτος γ&ρ δήπου o θεὰς περὶ τὰ τοιαυτα πῶσιν ἀνθρώποις πάτριος ξηγητὴς εν μεσωτης γης επι του ομφαλοῖ καθημενος ξηγεῖται. Καὶ

VI. D ικισμένη μεν τοίνυν, ν δ εγώ, δ' αν σοι εἴη, παῖ Ἀρίστωνος, η πόλις το δε δὴ μετὰ τουτο σκόπει De αὐτ φῶς ποθεν πορισάμενος ἱκανὸν αὐτός τε και τον ἀδελφὸν παρακάλει καὶ Joλεμαρχ' και τους ἄλλους, άν πως ἴδωμεν, που ποτ αν - ἡ δικαιοσύνη και που ἀδικία, καὶ τί ἀλληλοι διαφερετον, καὶ πότερον δεῖ κεκτησθαι τον μελλοντα εὐδαίμονα ειναι, εών τε λανθάνpεών τε η πάντας θεούς τε και ἀνθρώπους Ουδὸν λεγεις, εφη ὁ Γλαύκων συ γὰρ πεσχου ζητήσειν, ς οὐχ οσιόν Eσοι ὁ μη οὐ βοηθεῖν δικαιοσύν εις δύναμιν παντὶ τρόπω. 'Aληθη, φην ἐγώ, πομιμνyσκεις, καὶ ποιητεον μεν γε

144쪽

αὐτὸ δε οιμαι μῖν την πόλιν, εἴπερ ὀρθο)ς γε κισται, τελεως ἀγαθην εἶναι 'Aνάγκη, φη Δῆλον δη τι σοφή εστὶ καὶ ἀνδρεία και σωφρων και δικαία. Δηλον. Ουκοὐν ὁ τι ν υτῶν εἴρωμεν ἐν αὐτχὴ το πόλοιπον

τινῶν τεττάρων, εἰ ν τι ζητουμεν αυτῶν ἐν τωουν,

ὁπότε πρῶτον κεῖνο ἔγνωμεν, ἱκανως ἄν εἰχεν ἡμῖν, εἰ δετα τρία πρότερον γνωρίσαμεν, αὐτω ἄν τούτω γνώριστοτο ζητούμενοπι δηλον γὰρ τι υ ἄλλο τι ν η τοὐπολειφθεν. 'Oρθῶς, φη, λεγεις. οὐκουν καὶ περὶ τούτων, πειδη τέτταρα οντα τυγχάνει, ἄσαύτως ζητητέον; Δῆλα δή. Καὶ μεν η πρῶτόν γε μοι δοκεῖ εν αὐτω κατάδηλον εἶναι η σοφία καί τι ἄτοπον περὶ αὐτην

πόλις εἶναι ην διήλθομεν εἴβουλος γάρ. οὐχί Ναί Καὶ μην οὐτό γε αυτό, ἡ εὐβουλία, δῆλον τι επιστήμη τις στιπι υ γάρ που ἀμαθία γε αλλ' πιστήμη ευ βουλευονται Δηλον. Ιολλαὶ δε γε και παντοδαπαὶ επιστῆμαι ν τῆ πόλει ισίν. ΓΙῶς γαρ υ; 'Αρ' οὐ διὰ στην των τεκτόνων πιστήμην σοφὴ καὶ εὐβουλος ἡ πόλις προσρητέα οὐδαμῶς, εφη, διά γε ταύτην, ἀλλα τεκτονική.Οὐκ ἄρα διὰ την περ των ξυλίνων σκευῶν πιστήμην βουλευομενην ω ὰν χοι βελτιστα, σοφὴ κλητε πόλις. οὐ μεντοι Τί δε τὴν περ των ε του χαλκο ἡ τινα ἄλλην των τοιούτων Ου δ' ἡντινοῖν, φη. Ουδ τὴν ὐπερ του καρπολτης γενέσεως εκ της γῆς, αλλὰ γεωργική.Δοκεῖ μοι Τί '; ν δ εγώ εστι τις επιστήμη εν ῆἄρτι ὐφ' μῶν οικισθεω παρά τισι των πολιτῶν Οὐχ ὐπερ των ν τ πόλει τινος βουλεύεται, λλ' περ αὐτῆς oλης ὁντιν' ἄν τρόπον αυτή τε πρὸς αυτὴν καὶ προς τὰς ἄλλας πόλεις Ἀριστα ομιλοῖς Ἐστι μεντοι Τίς. εφην

βουλευομένη meindors βουλευομένη codd. ' ὁντιν' αν Ast: ὁντινα codd.

145쪽

τούτοις τοῖς ρχουσιν, ους νυν δὴ τελεους φύλακας ἄνομάζομεν Διὰ ταύτην οὐ την ἐπιστημην τί την πόλιν προσαγορεύεις; υβουλον, φη, καὶ τω οντι σοφήν. ΓΙότερον ουν', ν δ εγω, εν τα πόλει οἴει ἡμῖν χαλκεας Eπλείους νεσεσθαι ἡ τους ἀληθινοῖς φύλακας τούτους; Πολύ, φη, χαλκεας Οὐκοῖν, φην, καὶ των ἄλλων, σοι

επιστήμας εχοντες νομάζονται τινες εἶναι, πάντων τούτων

Ουτοι ν εῖεν λίγιστοι Πολύ γε Τω σμικροτάτω ἄραεθνει καὶ μερε εαυτης και τ εν τούτω επιστημΓ, τω

προεστῶτι καὶ ἄρχοντι, λη σοφὴ ν εἴη κατὰ φύσινοικισθεῖσα πόλις καὶ οὐτο, ως εοικε, φύσει λίγιστον γίγνεται λενος, ω προσήκει ταύτης της επιστήμης μετα- 429 λαγχάνειν, ν μόνην δεῖ των ἄλλων πιστημων σοφίαν καλεῖσθαι 'Aληθεστατα, φη, λεγεις. οὐτο μεν δὴ ντων τεττήρων υκ ἐδα ντινα τρόπον ηὐρήκαμεν αυτ τε και που της πόλεως δρυται 'Eμοι γοῖν δοκεῖ, φη, ἀπο χρώντως ηυρῆσθαι. VII. Ἀλλα μην ἀνδρεία γε ἴτη τε καὶ ε ω κεῖταιτης πόλεως, δι ο τοιαύτη κλητε ἡ πόλις, ου πάνυ

αὐτῆς οὐδ αν εις, φη, εις ἄλλο τι Ου γὰρ οἶμαι, εἶπον, οἴ γε ἄλλο εν αὐτο ἡ δειλοὶ ἡ ἀνδρεῖοι οντες κύριοι a εῖεν τοίαν αὐτὴν εἶναι ἡ τοίαν. οὐ γάρ Καιἀνδρεία ἄρα πόλις μερει τινὶ εαυτῆς στί, διὰ το ενεκειν εχειν δύναμιν τοιαύτην, ἡ διὰ παντος σώσει τηνπερ των δεινῶν δόξαν, ταὐτά τε αυτὰ εἶναι καὶ τοιαὐτα ca τε και ἶ ὁ νομοθετης παρήγγειλεν εν τῆ παιδεία. οὐ τοὐτο ἀνδρείαν καλεῖς οὐ πάνυ, φη, μαθον ο εἶπες,

146쪽

την ἀνδρειαν. Iota δὴ σωτηρίαν Την τῆς δόξης της

ὐπο νόμου διὰ της παιδείa γεγονυίας περὶ των δεινῶν, ατ εστι κα οἴα' διὰ παντος δε ελεγον αὐτῆς σωτηρίαν το εν τε λυπαις οντα διασωζεσθαι υτην και ν δοναῖς καιεν πιθυμίαις και εν φόβοις καὶ μ' κβάλλειν ω δε μοι δοκεῖ μοιον εἰνaι, θελω ἀπεικάσαι, ει βουλει Ἀλλα

βούλομαι. οὐκοὐν ἐσθα, ην δ' ἐγώ, τι οἱ βαφεῖς,επειδὰν βουληθωσι βάψαι ερια στ εἶναι ἁλουργά,

πρῶτον μεν κλεγονται εκ τοσούτων χρωμάτων μίαν φύσιν την των λευκῶν, πειτα προπαρασκευάζουσιν Uκ ὀλιγη παρασκευΠ, πως δεξεται O τι μάλιστα το ἄνθος,

καὶ θεραπεύσαντες οἴτω δη βάπτουσι. και O μεν αντούτω τω τρόπω βαφy δευσοποιον γίγνεται το βαφεν, κa η πλύσις ού ἄνευ ρυμμάτων ούτε μετὰ ρυμμάτων δύνατα αυτῶν άνθος ἀφαιρεῖσθαι a δ' ἄν μ' οἰσθαοἶα δὴ γίγνεται, ἄν τέ τις ἄλλα χρώματα βάπτη εὰν τε και αὐτα μη προθεραπεύσας οἶδα, φη, τι εκπλυτα καὶ γελοῖα. οιοῖτον τοίνυν, ην δ' ἐγώ, πόλαβε κατὰ δύναμιν εργάζεσθαι καὶ μὰς, τε ξελεγόμεθα τους 630 στρατιωτας και παιδευομεν μουσικὶ και γυμναστικὴ μηδεν is ἄλλο μη χανἄσθαι η πως μῖν ο τι κώλλέστατους νομους πεισθεντες δεξοιντο σπερ βαφήν, να δευσοποιος αυτῶν η δόξα γίγνοιτο και περὶ δεινῶν καὶ περὶ των ἄλλων διὰ το την τε φύσιν καὶ την τροφην επιτηδειανεσχ ηκενGι, και η αὐτῶν ἐκπλύναι την βαφην τὰ ρύμματα ταὐτα, δεινὰ οντα Ἀκκλύζειν, ν τε ἡδονή, παντος χαλε- στραίου δεινοτερα ἴσα τοὐτο δρβ καὶ κονιας, λύπη τε και φόβος και επιθυμία, παντὸς ἄλλου ρύμματος την δὴ τοιαύτην δύναμιν και σωτηρίαν διὰ παντὸς δόξης ορθῆς τε και νομίμου δεινῶν περι και η ἀνδρείαν γωγε καλῶ και

147쪽

λεγω δοκεις γάρ μοι την ρθην δόξαν περὶ των αυτῶν τούτων νευ παιδείας γεγονυῖαν, την τε θηριώδη καὶ ἀνδραποδώδη, ἴτε πάνυ μόνιμον ηγῶσθαι- λο τε τι ἀνδρείαν καλεῖν. 'Aληθεστατα, ν δ ἐγω, λεγεις. πο- cδεχομαι τοίνυν τουτο ἀνδρείαν εἶναι Καὶ γὰρ ποδεχου,

περὶ αὐτοῖ, εὰν βούλη, τι κάλλιον δίιμεμ νυν γὰρ υτουτο ζητουμεν, ἀλλὰ δικαιοσύνην προς οὐ την κεινου ζητησιν, ς ἐγωμαι, ἱκανῶς εχει. Ἀλλα καλῶς, φη,

λεγεις.

VIII. Δύο μην, ν δ εγώ, τι λοιπά, α δεῖ κατιδεῖνεν τῆ πόλει, η τε σωφροσύνη ast o δη νεκα πάντα Dζητουμεν, δικαιοσυνη ΙΠάνυ μεν οὐν Πῶς ὁ α την δικαιοσύνην ευροιμεν, να μηκετι πραγματευωμεθα περὶ σωφροσύνης Ἐγὼ μεν τοίνυν, φη, ἴτε οἶδα ού αν βουλοίμην αὐτο πρότερον φανηναι, εἴπερ μηκετι επισκε- αχόμεθα σωφροσύνην αλλ ει μοιγε βούλει χαρίζεσθαι, σκόπει πρότερον τοὐτο κείνου Ἀλλα μεντοι, ν δ' ἐγώ,

βούλομαί γε ει μη ἀδικῶ Σκόπει δή, φη Σκεπτεον, E

εἶπον κα ως γε εντεῖθεν δεῖν ξυμφωνία τινι καὶ αρμονία προσεοικεν ἁλλον ἡ τα προτερον. ΙΠῶς Κόσμος που τις, ην δ' ἐγώ, η σωφροσύνη στὶ και ηδονῶν τινῶν καιεπιθυμιῶν-γκράτεια ῶς φασι, κρείττω δη-υτολλεγοντες ' οὐκ ἰδ' ντινα τροπον και ἄλλα ἄττα τοιαῖτα σπερ ἴχνη αὐτῆς λεγεται. η γαρ ΓΙάντων μάλιστα, φη. οὐ κοὐν το μεν κρείττω αὐτο γελοῖον ὁ γὰρ εαυτοῖκρείττων και ηττων ηπου αν αυτο εἴη καὶ ὁ ηττων κρείττων V αὐτος γαρ εν απασιν τούτοις προσαγορεύεται. 431Τί δ' υ; Ἀλλ' ην δ' ἐγώ, φαίνεταί μοι βούλεσθαι λεγειν οἶτος ὁ λόγος, ω τι εν αυτ τω ἀνθρωπω περὶ την 'γροχὴν

μόνιμον Stobaeus: νόμιμον codd. - λεγοντες in Ing. A': φαίνονται sed punctis notatum A .

148쪽

τ μεν βέλτιον ενι, το δε χεῖρον, καὶ ταν με το βελτιον φύσει του χείρονος εγκρατες θ τοὐτο λέγει το κρείττω αυτ ου' παινεῖ γουν ' ταν δ υπο τροφ/ὶς κακης η τινος ομιλίας κρατηθλ υπο πλγηθους του χείρονος σμικρότερονντο βελτιον ἄν, οὐτο δε ως εν νείδει φεγειω τε καὶ καλεῖνῆττω εαυτο καὶ κολαστον ον ούτω διακειμενον Καὶ γαρ εοικεν, φη Ἀπόβλεπε τοίνυν, ν δ' ἐγώ, πρὸς την νεαν μῖν πόλιν, καὶ εὐρησεις εν αὐτὴ το τερον τούτων νόν κρείττω γὰρ αὐτην αὐτῆς δικαίως φήσεις προσαγορεύεσθαι, εἴπερ, ου' το ἄμεινον οὐ χείρονος αρχει, σῶφρον κλητεον καὶ κρεῖττον αυτos. Ἀλλ' πο-

c πολλὰς καὶ παντοδαπὰς επιθυμίας a ηδονώς τε καὶ λύπας εν παισὶ μάλιστα ν τις εἴροι και γυναιξὶ καὶ οἰκεται καὶ των λευθερων λεγομενων ε τοι πολλοῖς τε

καὶ φαύλοις. ΙΠάνυ μεν οὐν Taῖς δε γε πλαις τε καὶ μετρίαις ε α δη μετὰ οὐ τε καὶ δόξης ὀρθῆς λογισμωaγονται, ν λίγοις τε επιτεύξει καὶ τοῖς βέλτιστα μεν φῖσιν βελτιστ δε παιδευθεῖσιν 'Aληθῆ, φη Οὐκοὐν καὶ αὐτα ρας νόντα σοι ν τ πόλει, καὶ κρατουμενας αυτόθι τὰς πιθυμιας τὰς ε τοῖς πολλοῖς τε καὶ φαύλοις ὐπό τε των πιθυμιῶν καὶ της φρονήσεως της ν τοῖς ελύττοσί τε και επιεικεστεροις; Eγωγ', εφη. IX. ι ἄρα δεῖ τινα πόλιν προσαγορεύειν κρείττω ηδονῶν τε και επιθυμιῶν καὶ αυτὴν αὐτῆς, καὶ ταύτην προσρητεον. Ιαντάπασιν μεν οὐν εφη. 'A οὐν ου και

149쪽

1 432χJ OMTElAC Q. ΙΣΙ σωφρονεῖν ἐνεῖναι, ταν ούτως χωσιν ἐν τοῖς ρχουσιν ἐν τοῖς ἀρχομένοις Ἐν ἀμφοτεροι που, φη. ρας Ουν η δ εγω, οτι επιεικῶς μαντευόμεθα ἄρτι, ῶς αρμονία τινὶ σωφροσύνη μοίωται Τί δής τι υ ῶσπερ ἀνδρεία καὶ ἡ σοφία εν μέρει τινὶ κατερα νουσα η μεν σοφην η δε ἀνδρείαν την πόλιν παρείχετο, οὐχ ούτω 432 ποιεῖ αύτη, ἀλλὰ δι' λης τε χνῶς τεταται, διὰ πασῶν

παρεχομένη ξυναδοντας τούς τε σθενεστάτους ταντο καὶ τους ἰσχυροτάτους και τους μεσους, εἰ μεν βούλει, φρονη-

σει, εἰ δε βούλει, ἰσχύῖ, εἰ δε καὶ πληθει ἡ χρημασιν

ἄλλω ὁτωοῖν των τοιούτωw στε ορθότατ αν φαῖμεν ταύτην την μόνοιαν σωφροσυνην εἶναι, χείρονός τε καὶ ἀμείνονος κατὰ φύσιν ξυμφωνίαν, πότερον δε αρχ ειν, καὶεν πόλει καὶ ε ενὶ καστω. Ιανυ μοι, φη, ξυνδοκεῖ. BEἶεν, ην δ' ἐγὼ ' τα με τρία μῖν ν δ πόλει κατῶπται,

αρετης μετεχοι πόλις, τί ποτ αν εἴη δῆλον γάρ, τιτos εστιν ἡ δικαιοσύνη. Δηλον Οὐκοῖν, ω Γλαύκων, νυν δὴ μὰς δεῖ σπερ κυνηγετας τινὰς θάμνον κύκλωπεριίστασθαι προσεχοντας τον νουν, μη π διαφύγ ῆδικαιοσύνη καὶ ἀφανισθεῖσα δηλος γένηται φανερον γὰρ δη τι ταύτη πη στιν ορα οὐ και προθυμο κατιδεῖν, cεάν πως πρότερος εμο sin καὶ μοὶ ρύσης . ἰ γὰρ ἄφελον', εφη ' αλλα ἀλλον εα μοι πομενω χρῖ καὶ ταδεικνύμενα δυναμεν καθορὼν, πὰν μοι μετρίω χρήσει. E που, ν δ εγώ, εὐξάμενος με εμοὐ ΓΙοιήσω αὐτα ἀλλὰ μόνον η δ ος, ἡ γοὐ Και μην, εἶπον ἐγώ, δύσβατός γε τις ὁ τόπος φαίνεται καὶ πίσκιος εστ γοῖν σκοτεινος και δυσδιερεύνητος ἀλλὰ γὰρ μως ἰτεον 'Ιτεον γάρ, Dεφη. καὶ γω κατιδων οὐ ου, εἶπον, ω Γλαύκω κινδυνεύομεν πω χχειν ἰχνος, καί μοι δοκεῖ in πάνυ τι

150쪽

δεῖσθαι, και υχ εωρῶμεν ἄρ αυτό, αλλ' ημεν καταγελαστότατοι ,σπερ οἱ εν ταῖς χερσὶν ἔχοντες ζητοὐσιν νενίοτε ο εχουσιν, και μεῖς εἰς αὐτο μεν ου ἀπεβλεπομεν, πόρρω δε ποι ἀπεσκοποὐμεν, ν η καὶ λάνθανεν ἴσως ημὰς ΓΙῶς, φη, λεγεις; ύτως, εἶπον, ως δοκοὐμεν μοι καὶ λέγοντες αυτο καὶ ἀκούοντες πάλαι ου μανθύνεινημῶν αυτῶν, τι λεγομεν τρόπον τινὰ αυτό. Iακρόν,εφη, το προοίμιον τω πιθυμοῖντι ἀκουσαι.

ἀρχης θεμεθα δεῖν ποιεῖν διὰ παντός, τε την πόλιν κατωκίζομεν, τουτ εστιν, ς εμοὶ δοκεῖ, τοι τούτου τι εἶδος η δικαιοσύνη. θεμεθα δε η που και πολλάκις

δεύειν των περὶ την πόλιν εις ο αυτο ἡ φύσις επιτηδειοτάτη πεφυκυῖα εἴη 'Eλεγομεν γάρ. Και μην τι γε το τ αυτο πράττειν και η πολυπραγμονεῖν δικαιοσύνη Ἀστί, καὶ Οὐτο ἄλλων τε πολλῶν ἀκηκόaμεν και aὐτοι πολλήκις εἰρηκαμεν Εἰρηκαμεν γάρ. οὐτο τοίνυν, ην δ εγώ, es φίλε, κινδυνεύει τρόπον τινὰ γιγνόμενον δικαιοσύνη εἰναι, το τ αυτο πράττει οισθα θεν

τεκμαίρομαι; υκ ἀλλὰ λεγ', εφη. Δοκεῖ μοι, ν δ ἐγώ,

τὐύπόλοιπον εν ' πόλει ν σκεμμεθα, σωφροσύνης καιανδρεια καὶ φρονήσεως, τοὐτο εἰναι, ο πῶσιν κείνοις την δύναμιν παρέσχεν, στε εγγενεσθαι, ast γγενομενοι γε σωτηρίαν παρεχει', εωσπερ am ενῆ AEaίτοι Ἀφαμεν c δικαιοσύνην σεσθαι το πολειφθεν κείνων, ει α τρία

παρέχει uad. Dici παρέχειν A.