Republic of Plato

151쪽

περὶ δεινῶν τε και η αττα εστί, δόξης εννομου σωτηριαε τοῖς στρατιώταις εγγενομενη η ' εν τοῖς ἄρχουσι φρόνησίς τε καὶ φυλακη νουσα, η τουτο μάλιστα ἀγαθην Dαυτὴν ποιεῖ νον καὶ ε παιδὶ a εν γυναικὶ καὶ ουλωκα ελευθερω καὶ δημιουργω καὶ ἄρχοντι καὶ ρχομενω, οτι το αὐτos εκαστος εἶς ν πραττεν καὶ Ουκ πολυπραγμόνει Δύσκριτον, φη πῶς δ' υ; νάμιλλον ἄρα, ως εοικε, προς ἀρετὴν πολεως τῆ τε σοφια αὐτης και τ' σωφροσυνη καὶ τη νδρεία ἡ του καστον εν αυτὴ τααύτο πράττειν δύναμις Καὶ μάλα, φη. οὐκοὐνδικαιοσυνην το γε τούτοις νάμιλλον ν εις ἀρετὴν πολεως Σ

μὰ λον φιεμενοι δικάσουσιν ἡ τούτου η, πως ν καστοι μήτ' εχωσι τἀλλοτρια μήτε των αυτῶν στερωνται Ουκ,aλλα τούτου. D. δικαίου οντος Ναί Καὶ ταύτη ραπη ἡ του ικείου τε καὶ αυτου ξις τε καὶ πρῆξις δικαιοσύνη a j μολογοῖτο 'Tστι aὐτα 'Iδε δ', αν σοι περ Φ34εμοὶ ξυνδοκῆ. τεκτων σκυτοτόμου πιχειρῶν εργα ργάζεσθαι ἡ σκυτοτόμος τεκτονος, ἡ τ οργανα μεταλαμβάνοντες ἀλλήλων ἡ τιμάς, ἡ καὶ ὁ αὐτος επιχειρῶν

aμφότερα πράττειν, πάντα τύ λα μεταλλαττομενα ρασο αν τι δοκεῖ μεγα βλάψαι πόλιν; υ πάνυ, φη. Ἀλλ' ταν γε οἶμαι, δημιουργὸς ν η τις ἄλλος χρηματιστὴς φύσει πειτα επαιρόμενος δε πλούτω η πλήθει mισχύ δε αλλω τω τοιούτω εἰς το του πολεμικο εἶδος

επιχειρ ιεναι η των πολεμικῶν τις εἰς το του βουλευτικο καὶ φύλακος ἀνώξιo ών, καὶ τὰ ἀλλήλων ουτοι οργανα μεταλαμβάνωσι καὶ τὰς τιμάς - 4τα- ί αὐτος

152쪽

παντα ταυτα μα ἐπιχειρ9 πράττειν, τότε οἶμαι και σοὶ δοκεῖν ταύτην την τούτων μεταβολην καὶ πολυπραγμο- συνην λεθρον εἰναι x πόλει. Iaντ πασι μεν υν.

στριῶν ἔρα ντων γενῶν πολυπραγμοσύνη καὶ μεταβοληεις αλληλα μεγίστη τε λώβη τα πόλει καὶ ρθότα ἄν

προσαγορευοιτο μάλιστα κακουργία. KOμιδ μεν Οἴν. Κακουργίαν δε V μεγίστην της εαυτου πόλεως υκ

ἀδικίαν φήσεις εἶναι : Πῶς δ' ου Ουτο μεν ἄρα ἀδικία. XI. Ιώλιν δε δε λεγωμεν ' χρηματιστικοὐ, επικουρορικοὐ φυλακικοῖ γενους οἰκειοπραγία, κύστου τούτων τ αυτο πραττοντος εν πόλει, τουναντίον ὁν ' κείνου, δικαιοσύνη ' δεν - καὶ την πόλιν δικaίαν παρεχοι ΟυκD ἄλλη μοι γε δοκεῖ - δ' ς ε χειν η ταύτη Μηδεν, ην δ'εγώ, πω πάνυ παγιως αὐτο λέγωμεν, ἀλλ' εὰν μεν μῖν και εις ενα καστον των ἀνθρώπων ἰον το εἶδος Οὐτοομολογῆται καὶ κεῖ δικαιοσύνη εἶναι, συγχωρησόμεθα ηδη τί γα καὶ ροῖμεν ει δε η, τότε ἄλλο τι σκεψόμεθα νυν δ' κτελεσωμεν την σκέψιν, ν ηθημεν ει ν μείζονί τινι των εχόντων δικαιοσύνην πρότερον κεῖεπιχειρήσαιμεν θεάσασθαι, ραον ν εν ενὶ ἀνθρώπωνκατιδεῖν οἷόν εστιν. καὶ εδοξε δὴ μῖν τοὐτ εινα πόλις, καὶ ἴτω κίζομεν ως δυνώμεθα ἀρίστην, ε εἰδότες τιεν γε τη ἀγαθ ὰν εἴη O οὐν ἡμῖν κεῖ φάνη, πανα- φερωμεν εις τον να, καν μεν μολογ0ται, καλῶς ξει εὰν δε τι ἄλλο εν ω εν εμφαίνηται, πὰλιν πανιοντες επι435 την πόλιν βασανιοῖμεν και τάχ' ἄν παρ ἄλληλα σκοποῖντες καὶ τρίβοντες σπερ ε πυρείων κλάμψαι ποιησαιμεν την δικαιοσύνην, καὶ φανεραν γενομενην

βεβαιωσαίμεθ' ἄν αυτὴν raρ' ἡμῖν αὐτοῖς Ἀλλ', εφη, καθ' ὁδόν τε λέγεις και ποιεῖν χρὴ ἴτως 'Αρ' οὐν ῆν δἐγώ, O γε ταὐτὸν Γν τις προσείποι μεῖζόν τε και ελαττον,

βεβαιωσαίμεθ' g βεβαιωσώμεθ' Ain βεβαιωσόμεθ' A*.

153쪽

ἀνόμοιον τυγ/χάνει ὁ ταυτη, Π αὐτον προσαγορευεται, ομοιον πιμοιον, φη Καὶ δίκαιος ἄρα ἀνηρ δικαίας πόλεως κατ αυτ το τῆς δικαιοσύνης εἶδος οὐδεν διοίσει Baλλ' ὁμοιος σται. Ομοιος, φη. Ἀλλα μεντοι πολις γε εδοξεν εἶναι δικαία, τι εν υτὴ τριττὰ γενη φύσεωνενόντα το αυτων καστον πραττεν σώφρων δε ὁ καὶ ανδρεία καὶ σοφη δια των αυτῶν τουτων γενῶν αλλ' ἄττα

πάθη τε καὶ ξεις 'Aληθῆ, φη Καὶ τον να αρα, φίλε, ἴτως ἀξιώσομεν, τα αυτὰ αὐτα εἴδη εν λαύτου ψυχ ἔχοντα, διὰ τὰ αυτὰ πάθη κείνοις τῶν αυτῶν coνομάτων ρθῶς ἀξιοῖσθαι τη πολει. Ιἄσα νάγκη, εφη. Εἰς αὐλόν γε αδ ην δ εγώ, ῶ θαυμάσιε, σκεμμαεμπεπτώκαμεν περὶ ψυχνης, εἴτε εχει τὰ τρία εἴδη αὐταε αύτη εἴτε μη Ου πάνυ μοι δοκοῖμεν, φη, εἰς αὐλον. ἴσως γάρ, d Σώκρατες, το λεγόμενον ἀληθες, τι χάλεπὰ τὰ καλά. Φαίνεται, ν δ εγώ. καὶ ε γ' ἴσθι, ἁ λαύκων, A εμ δόξα, κριβῶς με τοὐτο εκ τοιούτων Dμεθόδων, οῖαις Γν εν τοι λόγοις χρώμεθα, ου μ ποτε

λάβωμεν ἄλλη γὰρ μακροτερα καὶ πλειων δὸς επὶ

τοὐτο ἄγουσα ισως μεντοι τῶν γε προειρημενων τε καὶ προεσκεμμενων ἀξίως Οὐκοῖν ἀγαπητόν; φη εμο μεν γὰρ ν γε τω παρόντι κανῶς αν εχ οι Ἀλλα μεντοι, εἶπον, μοιγε καὶ πάνυ ξαρκεσει. et τοίνυν ἀποκάμyς,

ἀνάγκη ὁμολογεῖν, τι γε τὰ αυτ εν κάστω νεστινημῶν εἴδη τε καὶ θη, περ εν πόλεις Ου γάρ που ἄλλοθεν κεῖσε ἀφῖκται γελοῖον γὰρ αν εἴη ει τις οἰηθείη το θυμοειδες μη κ τῶν διωτῶν εν ταῖς πόλεσινεγγεγονέναι, οἴ δὴ και χουσι ταύτην την αιτίαν, οῖον οἱ κατὰ την Θράκην τε και Σκυθικὴν και χεδόν τι κατὰ

τον ἄνω τόπον, - φιλομαθες, o δὴ περὶ τον παρ' μῖν

154쪽

436 μ ιλιστ ἄν τις ἰτειόσam τόπον, - φιλοχρημ ατον, ' περ τους τε Φοινικας ιναι κa τους κατα Αἰγυπτον φαίη τις αν οὐχ ηκιστa. Καὶ μάλα, φη. Τουτο μεν δὴ ύτως εχει, ν δ εγω, καὶ οὐδε χ επον γνωναι Oυ δητα. XII. Τόδε δε ηδη χαλεπον, εἰ τ αυτ τούτων εκαστα πρώττομεν η τρισὶν οὐσιν λο δε λω μανθ&- νομεν μεν τερω, θυμούμεθα δε λ ω των ν ημῖν, πι- θυμουμεν δ' ἰυ τρίτω τινὶ των περὶ την τροφήν τε καὶ γεννησιν δονῶν καὶ ἶσα τούτων δελφά, η λη 5 'φwχ9καθ' εκαστον αυτῶν πράττομεν, τα ορμησωμεν ταὐτ'εσται τα χοεπα διορίσασθαι ἀξίως λόγου Καὶ μοὶ δοκεῖ, φη. Ωδε τοίνυν επιχειρῶμεν αυτὰ ρίζεσθαι, εἴτε τὰ υτὰ λήλοις εἴτε τερ εστι ΓΙῶς Δηλον τι ταὐτον τἀναντία ποιεῖν ' πίσχειν κατὰ ταὐτόν γε καὶ προς αὐτον υ εθελησε δμα, στε ἄν που ευρίσκωμεν C, εν αὐτοῖς ταυτα γιγνομενα, εἰσόμεθα τι οὐ ταὐτον ναλλὰ πλείω Elεν. Σκόπει δὴ ο λεγω. Λεγε, φη. Εστάναι, ειπον, καὶ κινεῖσθαι το υτ δεμα κατα το αὐτο ἄρα δυνατόν οὐδαμῶς. τι τοίνυν ἀκριβεστερον μολογησώμεθα μη πη προιοντες ἀμφισβητήσωμεν. εἰ γαρ τις λεγοι νθρωπον εστηκότα, κινοῖντα δε τὰς χεῖράς τε καὶ την κεφαλήν, τι O αὐτος στηκε τε και κένεῖται δμα, υκύν, οἶμαι, ἀξιοῖμεν ἴτω λεγειν δεῖν, αλλ ίτι το μεν τι αὐτos εστηκε, το δε κινεῖται. υχ ύτως ἴτω. οὐκοῖν καὶ ι ευ μὰλλον χαριεντίζοιτο ,αὐτα λεγων, κομψευόμενος ως ο γε στροβιλοι λοι εστὼ σι τε ἄμα καὶ

φερωνται, - και ἁλλο τι κύκλω περιιον εν αὐτ εδρα τουτο δρῶ, οὐκ ἄν ποδεχοίμεθα ' δες οὐ κατὰ ταύταεαυτῶν τὰ τοι αὐτα τότε μενόντων τε καὶ φερομενων, ἀλλὰ φαῖμεν ἄν εχ ει αυτ εὐθυ τε και περιφερες ε αὐτοῖς, και

155쪽

κατα με το ευθ εστάναι, ου δαμῆ γa αποκλίνειν, κατὰ δὲ τ περιφερες κύκλω κινεῖσθαι ' τa δε την ευθυωρίαν εις ε ιαν η ις αριστερα η ει το προσροεν η εις τοοπισθεν εγκλινη μα περιφερόμενον, τότε οὐδαμῆ εστ ναι'.

Καὶ ρθῶς γε, φη Οὐδεν ἄρα μa των τοιούτων λεγόμενον ἐκπληξει, οὐδε μ λόν τι πείσει, ὼς ποτε τι ντο αὐτο δ αμα κατὰ το αὐτο προς το αυτὸ τἀναντία πάθοι καὶ εἴ h καὶ ποιησειεν οἴκουν με γε, φη. 437 Ἀλλ' μως, ν δ εγω, να μη ἀναγκαζώμεθα πασας τὰς τοιαύτας αμφισβητησεις πεξιόντες καὶ βεβαιούμενοι ςOυκ ληθεῖς ἴσας μηκυνειν, ποθεμενοι δε τούτου ἴτως εχοντος ει το πρόσθεν προωμεν, ομολογησαντες ε ν ποτε

ἁλλη φαν ταὐτ η ταύτy, πάντα μῖν τὰ ἀπο τούτου ξυμβαίνοντα λελυμεν εσεσθαι. Ἀλλα χρή, εφη, αὐτα ποιεῖν. XIII. ρ' οὐν η δ εγω, το ἐπινεύειν τω ἀνανεύειν Β καὶ τ εφίεσθαί τινος λαβεῖν τω ἀπαρνεῖσθαι και τοπροσάγεσθαι τω ἀπωθεῖσθαι, πάντα τὰ τοιαὐτα τῶνεναντίων ν ἀλληλοις θείης εἴτε ποιημάτων εἴτε παθημάτων οὐδεν γὰρ ταύτ διοίσει. Ἀλλ' η δ' ς τῶνεναντίων Τί δν; ν δ εγώ διψῆν καὶ πεινῆν και λως τὰς πιθυμίας, και αδ το θελειν και το βούλεσθαι, υπήντα αὐτα εις κεῖνά ποι αν θειης τὰ εἴδη τὰ οὐ δὴ λεχθεντα Οἶον αε την του πιθυμοῖντο ψυχην ουχὶ τοιχεφίεσθαι φησεις κείνου υ αν επιθυμ9, η προσάγεσθαιτοῖτο οἰ βούληται ι γενεσθαι η αδ καθ οσον θελε τί οἱ πορισθῆναι, πινευειν τωὐτο προς αὐτὴν σπερ τινὰς ερωτῶντος, πορεγομενην αὐτο της γενεσεως ς Eγωγε.Τι δε τυ ἀβουλεῖν καὶ μὴ θέλειν μηδ' πιθυμεῖν οὐκ εις το ἀπωθεῖν και πελαυνειν ἀπ αὐτῆς καὶ ις απaντα τἀναντία κείνοις θήσομεν; Ιῶς γὰρ υ; Τούτων δὴ Doύτως χχόντων Ἀπιθυμιῶν τι φήσομεν εἶναι εἶδος, καὶ

λ II: η καὶ A. - στάναι Flor. t cum Galeno ἔστιν ἐστάναι A. αν Baiter : In codd.

156쪽

εναργεστάτας αυτῶν τούτων ην τε δίψαν καλουμεν κα ην πεῖναν Φήσομεν η δ' Oς Ουκουν την με ποτου, την δ'εδωδης Naι Ἀρ ουν, καθ οσον δίψα στί, πλέονος αντινος η υ λέγομεν ἐπιθυμία εν τη ψwχῆ εἴη οἷον δίψα ἐστὶ διφα ρά γε θερμου ποτου η ψυχρου η πολλο ηολιγου, - καὶ νι λόγω ' ποιου τινος πώματος η ἐὰν μεν τις θερμότης τω δίψει προσ9, την του ψυχροὐ πιθυμίαν προσπαρεχοιτ' αν εα δε σχρότης την του θερμos; εὰν δε διὰ πληθους raρουσίαν πολλὴ , δίφα δε την του πολλο παρεξεται, εὰν δε ολίγη, την του λίγους αὐτο δετο διψην ου μ ποτε ἄλλου γενηται πιθυμία η ἴπερ πεφυκεν, αὐτο πώματος, καὶ αὐ το πεινην βρώματος; Oύτως, φη, αυτή γε η πιθυμια κάστη αὐτο μόνον

438 γνυμενα. Iητοι τις, ν δ εγώ, ἀσκεπτους μὴ Oντας θορυβηση si οὐδεὶς ποτου πιθυμεῖ, ἀλλὰ χρηστοῖ ποτου, και υ σίτου, α λα χρηστο σίτου πάντες γὰρ ρα των aγaθῶν πιθυμοῖσιν. εἰ οἶν η δίφα επιθυμία εστ χρηστο αν εἴη εἴτε πώματος εἴτε ἄλλου του στὶν επιθυμία, καὶ αἱ ἄλλαι ἴτω. Ισως γὰρ αν, φη, δοκοῖ τι

ς πρὸς τὰ 4λάττω ,αι τὶ διπλάσια πρὸς τα ημίσεα και πάντα τὰ τοιαῖτα και ὁ βαρύτερα πρὸς κουφότερα και θάττω πρὸς τὰ βραδύτερα, καὶ τι γε τὰ θερμὰ πρὸς τὰ

157쪽

ψυχρὰ καὶ πάντα τα τουτοις μοι αρ' Οὐχ ούτως χεις ΓΙ νυ μεν ουν Τί δε α περὶ τὰς ἐπιστημας οὐχ αυτος τρόπος επιστημ μεν αὐτη μαθηματος αυτουεπιστημ εστίν, ἡ του δὴ δεῖ θεῖναι την ἐπιστημην, ἐπιστημη δε τις καὶ ποιά τις ποιου τινος καὶ τινός. λεγωδ το τοιόνδε ουκ επειδη οικίας εργασίας επιστημη ε γενετο, διήνεγκε των ἄλλων πιστημῶν, στε ικοδομικηκληθῆναι Τί μην 'Aρ' οὐ τω ποι τις εἶναι, οῖα τερα Οὐδεμία των λων Ναι οὐκοῖν ἐπείδη ποιοῖ τινός, καὶ αὐτη ποιώ τις γενετο καὶ αἱ λαι υτω τεχναι τε

XIV. Οὐτο τοίνυν, ν δ εγω, φάθι με τότε βουλε-

σθαι λέγειν, εἰ ἄρα νυν μαθες, τι σα εστὶν ἴα εἶναί του, αυτ μεν μόνα αυτῶν μόνων στίν, των δε ποιῶν τινῶν ποιὰ ἄττα καὶ ου τι λεγω, ς οἱων ο ὐ τοιαυτα Eκαὶ στιν, Δ ἄρα καὶ τῶν γιεινῶν καὶ νοσωδῶν λεπιστήμη γιειν καὶ νοσωδης και των κακῶν και τῶν ἀγαθῶν κακη καὶ ἀγαθή λ επει δ' ου αὐτο οἴπερ επιστημη στὶν γενετ επιστημη, ἀλλὰ ποιοῖ τινός, οὐτοδ ην γιεινὸν καὶ νοσῶδες, ποιὰ δ' τις συνεβη και αὐτη γενεσθαι, καὶ οὐτο αὐτην εποίησεν μηκετι επιστημην πλῶς καλεῖσθαι, α λα του ποιο τινὰς προσγενομενου ἰατρικην. 'Eμαθον, φη, καί μοι δοκεῖ ουτως χειν Το

δε δη δίψος, ν δ εγώ, οὐ l τούτων θήσεις τῶν τινός, καὶ 439

λόγω ποιολτινός, ἀλλ αὐτο πώματος μόνον αυτὸ δίψος πέφυκεν ΙΠαντάπασι μεν ουν. οὐ διφῶντος ἄρα ψυχη, καθ' ὁσον διψῆ, οὐκ ἄλλο τι βούλεται ἡ πιεῖν, και

158쪽

cIτι ἄλλη μεν η ἀπωθοῖσα χείρ, ετερα δε ἡ προσαγομενη. ΓΙαντάπασι μεν οἶν, φη. IIότερον δὴ φῶμεν τινας εστινοτε διψῶντa ου εθελειν πιεῖν Και μὰλα , ἔφη, πολλούς καὶ πολλακις Τί οὐν εφην εγώ, φαίη τις αντούτων περις υκ νεῖναι μεν εν τῆ ψυχ' αυτῶν τοκελεῖον, νεῖναι δ το κωλso πιεῖν, ἄλλο ν καὶ κρατοῖντο κελεύοντος; Eμοιγε, φη, δοκεῖ 'Αρ' οὐν υ το μεν

γλογισμοῖ, τα δε γοντα καὶ λκοντα διὰ παθημάτων τε καὶ νοσημάτων παραγίγνεται Φαίνεται. λδ αλογως, ην δ' ἐγω, ἀξιωσομεν αυτ διττά τε καὶ τερα ἀλληλων

εἶναι, το μεν ω λογίζεται λογιστικον προσa γορεύοντες της φυχῆς, τὐδεμ ερα τε και πεινὴ καὶ διφr και περὶ τὰς aλλαις επιθυμια επτόηται ἀλόγιστόν τε και επιθυμητικόν, πληρώσεών τινων και ἡδονῶν ταῖρον Ουκ, a '

θυμοῖ καὶ χυμουμεθα πότερον τρίτον, ἡ τούτων ποτερωαν εἴη μοφυες ' Ισως, φη, τω τερω, ω επιθυμητικω. Ἀλλ', ν δ' ἐγω, ποτὲ ἀκούσας τι πιστεύω τούτω, ς ἄρα Λεόντιος ο γλαίωνος ανιων κ Ιειραιεως ὐπὸ το βόρειον τεῖχος κτός, αισθόμενος νεκροῖς raρὰ τω δημίω κειμενους, ἄμα μεν δεῖν πιθυμοῖ, ἄμα δε- δυσχεραίνοι καὶ ἀπο- 440 τρεποι εαυτόν, καὶ τεως μάχοιτό τε και παρακαλύπτοιτο,

159쪽

κρατουμενος δ' ουν υπὰ της ἐπιθυμιa διελκυσας τους οφθαλμοῖς προσδραμων προς τους νεκρούς, δου μῖν, εφη, ἁ κακοδαίμονες εμπλησθητε του καλοῖ θεάματος. Plκουσα, φη, καὶ αυτός. υτος μεντοι, φην, ο λόγος σημαίνει την ργὴν πολεμεῖν νίοτε ταῖς πιθυμιαις ως

μεθα, τα βιάζωνται τινα παρα τον λογισμον πιθυμίαι, B λοιδορουντά τε αυτον καὶ θυμουμενον τω βιαζομεν εν αὐτω, καὶ σπερ δυοῖν στασιαζόντοιν ξυμμα χον τω λογωγιγνομενον τον θυμον του τοιούτου; aῖς δ επιθυμίαις αὐτον κοινωνησαντα, αἱρουντος λογου μη δεῖν ἀντιπράττειν, ἐμαί σε οὐκ αν φάναι γενομενου ποτε εν αυτω τουτοιούτου αἰσθεσθαι, ἐμαι δ οὐδ' εν ἄλλω ο μα τονια, φη. 1 OE εγω ' ταν τις ιηται Oικειν, υχοσω αν γενναιότερος , τοσούτω ττον δύναται οργίζεσθαι Cκαὶ πεινων και ριγῶν καὶ λλο τιοὐ των τοιούτων πάσχων π κεινου, ν αν οἴηται δικαίως ταυτα δραν, καί, ο λεγω, οὐκ θελε προ τοὐτον αὐτου γείρεσθαι

θυμός 'Aληθῆ, φη Τί δε; ταν ἀδικεῖσθαί τις ἡγῆται,

οὐκ εν τούτω ζεῖ τε καὶ χαλεπαίνει και δια το πεινην καιδι τ ριγων και πάντα τα τοι αὐτα πάσχειν, καὶ ξυμμα Dχε τω δοκουντι δικaίω', καὶ πομενωνε νικα, και οὐ ληγει των γενναίων, πρὶν αν ἡ διαπράξηται δε τελευτηση ἡ ωσπερ κύων πο νομεως πο ου λογου του ra αὐτω ἀνακληθεις πραυνθyG Iaνυ μεν οὐν εφη, εοικε τούτωω λέγεις καίτοι γ' εν se μετερα πό ει τοὐς επικούρους ωσπερ κυνας θέμεθα πηκόους των ἀρχόντων σπερ

160쪽

ποῖον; οτι του ναντίον η ἀρτίως μῖν φαίνεται, περὶ του θυμοειδους τότε με γαρ επιθυμητικόν τι υτοδ όμεθα ει ναι, νυν δε πολ οὐ δεῖν aμεν, ἀλλα πολύ μὴ λον αὐτοεν η της ψυχῆς στάσει τίθεσθαι τα πλα προς τολογιστικόν Ila ντάπασιν, φη. 'Αρ' ουν τερον ν καὶ

τούτου , ' λογιστικο τι εἶδος, στε μη τρία, ἀλλα δύο εἴδη εἶναι εν ψυχη, λογιστικον καὶ πιθυμητικόν; καθάπερ εν ' πόλει ξυνει χρον αὐτην τρία ντα γενη,44 χρηματιστικόν, πικουρικόν', βουλευτικόν, ἴτω και ν φυχν τρίτον τοὐτό εστι το θυμοειδες, πίκουρον ν τωλογιστικω φύσει, α μη πο κακῆς τροφῆς διαφθαρῆς 'Aνάγκη, φη, τρίτον Ναι, ν δ εγώ, ἄν γε του λογιστικο ἄλλο τι φανῆ, σπερ του πιθυμητικο εφάνηετερον ἴν. Ἀλλ' ο χαλεπόν, φη, φανῆναι. καὶ γαρ πτοις παιδίοις Οὐτό γ' ἄν τις ἴδοι, τι θυμο μεν υθὸς γενόμενα μεστώ εστι, λογισμοῖ δ' ενιοι μεν μοι γε δο- κοῖσιν οὐδεποτε μεταλαμβώνειν, οι δε π, λοὶ φε ποτε.

θηρίοις αν τις ἴδοι ο λεγεις, τι υτως χει προ δε τούτοις κα ο ἄνω που κεῖ εἴπομεν, το του Ομήρου μαρτυρήσει, τοστῆθος δε πλήξας κραδίην νίπαπε μύθω '

σποίηκεν 'Oμηρος το ἀναλογισάμενον περὶ του βελτιονός τε καὶ χείρονος τω ἀλογίστως θυμουμενω Κομιδῆ εφη, Ορθῶς λεγεις. XVI. αὐτα μεν ἄρα, ν δ εγώ, μόγις διανενεύκαμεν,

καὶ ἡμῖν πιεικῶς μολογεῖται τα αὐτα μεν εν πόλει, τα