Republic of Plato

191쪽

πέρι δοκεῖ δικαιον Et ληνας Ελληνίδας πολεις νδραποδίζεσθαι η μηδ' ἄλλη πιτρεπειν κατὰ το δυνατον καιτουτ εθίζειν, του E. ληνικου γένους φείδεσθαι, εὐλαβου- μενους την πο των βαρβάρων δούλειαν; λωμαι παντι,

εφη, διαφερει το φείδεσθαι Μηδε E. ληνα ἄρα δουλον

ἐκτησθαι μητε αυτοῖς τοῖς τε δε λοις R λησιν υτω ξυμβουλεύειν; ΙΠάνυ μεν ουν, φη ' μὰ λον γ ν οὐνούτω προς τους βαρβάρους τρεποιντο, ἐαυτῶν ζαπεχοιντο. Τί δε σκυλεύειν, ν δ εγώ, τους τελευτήσαντας πλην Oπλων, πειδὰν νικήσωσιν, - καλῶς χεις ' ον προφασιν με τοῖς δειλοῖς χει μη προς το μαχμμενον ἰέναι, ω τι Dτων δεόντων δρῶντας, ταν περὶ τον τεθνεῶτα κυπτάζωσι,

πολλὰ δε ἡδη στρατόπεδα διὰ την τοιαύτην ἁρπαγὴν ἀπώλετο Καὶ μάλα 'Aνελεύθερον δε υ δοκεῖ καὶ φιλο-

χρηματον νεκρον συλὼν καὶ γυναικειας τε καὶ σμικρὰς διανοίας το πολέμων νομίζειν το σῶμα του τεθνεῶτος ἀποπταμένου του ἐχθρου, λελοιπότος δε ω πολεμει; οἴει τι διάφορον δρὰν του τουτο ποιοῖντα των κυνῶν, α Eτοῖς λίθοις, οἶς αν βληθῶσι, χαλεπαίνουσι, του βάλλοντος δοὐχ ἁπτόμεναι Ουδε σμικρόν, ἔφη. ζατέον ἄρα τὰς

νεκροσυλίας καὶ τὰς των ἀναιρεσεων διακωλύσεις 'Eατεον μεντοι, φη, νὴ Δία. XVI. Ουδ μην που προς τὰ ἱερὰ τὰ πλα οἴσομενῶς ἀναθησοντες, ἄλλως τε καὶ τὰ των Ελλη νων, ε ν τι ημῖν μελ της προς του ἄλλους Ελληνας εὐνοίας 470μβλλον δε και φοβησομεθα μη τι μίασμα di προ ιερον τὰ τοιαῖτα ἀπ των οικείων φερειν, εὰν μή τι δ' ὁ θεος ἄλλο λεγy. ρθοτατα, φη Τί δε γῆς τε τμήσεως της

Ελληνικῆς και ικιῶν εμπρησεως ποῖόν τί σοι δράσουσινοι στρατιῶται προς τους πολεμίους Σοὐ, φη, δόξαναποφαινομενου ηδεω ὰν ἀκούσαιμι Ἐμοὶ μεν τοίνυν, νδ εγώ, δοκεῖ τούτων μηδετερα ποιεῖν, αλλα τον πέτειον

192쪽

καρπον φa ρεῖσθaι, καὶ ων νεκα, βουλει σοι λεγω ἰΓΙάνυ γε Φαίνεταί μοι, σπερ a ονομ ζεται, δύο ταυτατα ονόματα, πόλεμός τε κa στίφις, ἴτω καὶ εἶναι δυο, οντ επὶ δυοῖν τινοῖν διαφοραῖν. λεγ δ τα δύο, το μεν οἰκεῖον a ξυγγενες, το δε ἀλλότριον και θνεῖον. επὶ μεν οἶν τῆ του οἰκείου εχ φρα στύσις κεκληται, επι δε βτου λοτρίου πόλεμος. Καὶ οὐδεν γε, φη, ἄπο τρόπουσλέγεις. ορα δὴ καὶ εἰ τόδε πρὸς τρόπου λεγω φημὶ

ξυγγενες, τ δε βαρβαρικω θνεῖόν τε και ἀλλότριον. Καλῶς γε, φη 'E ληνας μεν ἄρα βαρβύροις και βαρβαρους Ἐλλησι πολεμεῖν μαχομενους τε φησομεν καὶ πολεμίους φύσει εἶναι, και πόλεμον την χθραν ταύτην κλητεow Ελληνας δε 'Ελλησιν, ταν τι τοιουτο δρῶσιν, φύσει φεν φίλους εἶναι, νοσεῖν G εν '- τοιούτω πην Ἐλλάδα και στασιάζειν, καὶ στάσιν V τοιαύτην χθραν κλητεον Ἐγὼ μεν, φη, συγχωρῶ ούτω νομίζειν Σκόπει

δή, ἐπον, τι εν τ νυν μολογουμεν στάσει, που ν τι τοιουτον γενηται, και διαστ πολις, αν κάτεροι κατερων

τεμνωσιν ἀγρους και οικίας εμπιμπρῶσιν, ς ἀλιτηριώδης τε δοκεῖ ἡ στάσις ινa καὶ οὐδετεροι αυτῶν φιλοπόλιδες 'O γαρ αν ποτε τόλμων την τροφόν τε και μητερα κείρειν ' πιλλὰ μετριον εἶναι 'ους καρποῖς ἀφαιρεῖσθaι τοι κρατουσι των κρατουμενων, και διανοεῖσθαι, διαλλαγησομενων και υκ εὶ πολεμησόντων Πολυ γάρ, φη, ἡμερωτέρων αἴτη λδιάνοια κείνης Τί δε η; φην' νσυ πόλιν οἰκίζεις, ουχ Ἐλληνὶς σται Δεῖ γ' αὐτ=iν, φη. Οὐκοὐ και ἀγαθοί τε καὶ μεροι σονται Σφόδρα γε.'Aλλ' o φιλέλληνες ουδε οἰκείαν την Ἐλλάδα γη- σονται, ουδὲ κοινωνήσουσιν ωνπερ ι λλοι ερῶν Καισφόδρα γε Οὐκοὐ την πρὸς τους Ελληνας διαφορὰν 471 χικείους στάσιν Πήσοντας και οὐδ Oνομάσουσιν

193쪽

σονται ΙΠάνυ μεν ουν. Ευμενως η σωφρονιουσιν, Ουκεπὶ δουλεία κολάζοντες Ουδ ετ ολεθρω, σωφρονισται ὁντες, Ου πολεμιοι. Osτως, φη Οὐδ' ἄρα την Eo δα Ἐλληνες ἔντεις κεροῖσιν, οὐδε οικησεις εμπρησουσιν, οὐδεομολογησουσιν ἐν κάστη πόλει πάντας εχθρους αὐτοῖς εἶναι, και ἄνδρας και γυναῖκας και παῖδας, αλλ λιγους

ἀεὶ ε χθροῖς τους αἰτίους της διαφορὰς, καὶ διὰ ταυτα Bπάντα ἴτε την γην θελησουσιν κείρειν αυτῶν, ως φιλωντων πολλῶν, ἴτε οικίας ἀνατρεπειν, ἀλλα μεχρι τούτου ποιήσονται την διαφοράν, μεχρι Ου αν οἱ αἴτιοι ἀναγκασθῶσιν υπο των αναιτίων ἀλγούντων οὐναι δίκην. Ἐγὼ μεν, φη, μολογῶ ούτω δεῖν προς τους ναντίους τους

ημετερους πολίτας προσφερεσθαι, προ δε τους βαρβάρους ώς νυν οἱ Kλληνες προς ἀλληλους Τιθῶμεν δη καιτοῖτον τον νόμον τοῖς φύλαξι μητε γῆν τεμνειν μήτε οικίας cεμπιμπράναι Θῶμεν εφη, καὶ χειν γε καλῶς ταὐτά τε και τὰ πρόσθεν. XVII. 'Aλλὰ γάρ μοι δοκεῖς, ω Σώκρατες, εάν τις σοι

τὰ τοιαὐτ επιτρεπ λεγειν, ουδέποτε μνησθήσεσθαι Ἀντω πρόσθεν παρωσάμενος πάντα αὐτα εἴρηκας το ς δυνατ' αἴτη ἡ πάλιτεία γενεσθαι ast τίνα τρόπον ποτε δυνατή- πε οτι γε ει γενοιτο, πάντ αν εἴ ἀγαθὰ πόλει γενοιτο, καὶἰγὼ λεγω, καὶ δἰ συ παραλείπεις, τι καιτοις πολεμίοις ἄριστ αν μάχοιντο τω κιστα ἀπολείπειν Pἀλλήλους, γιγνώσκοντες τε καὶ ἀνακαλοῖντες αὐτα τὰ ονόματα εαυτούς, ἀδελφούς, πατερας, εῖς' ει δε και τοθηλυ συστρατεύοιτο, εἴτε και ν τῆ αὐτὴ τάξει εἴτε καὶ Oπισθεν πιτεταγμενον φόβων τε νεκα τοι εχθροῖς και ει ποτε τις νάγκη βοηθείας γένοιτο, οἶδ' τι ταύτy πάντyἄμαχοι αν εἶεν' και οἴκοι γε δ παραλείπεται ἀγαθά, ὁσα

194쪽

αυτη, μηκετι πλείω περὶ αὐτῆς λεγε, ἀλλὰ τουτο αυτ ηδη πειρώμεθα μὰς αυτοῖς πείθειν, Δ δυνατον καὶ τ δυνατόν, 472 τα δ' ἄλλα ba ειν ἄμεν. 'Eξαίφνης γε σύ, ν δ εγω,

ωσπερ καταδρομην ποιησω επὶ τον λόγον μου, καὶ ου συγγιγνωσκεις στρaγγευομενωδ. σως γὰρ υκ οἶσθα, ὁτι

μόγις μοι τω δύο κύματε ἐκφυγόντι νυν το μεγιστον καὶ χαλεπώτατον της τρικυμίας πύγεις, ο επειδὰν ἴδρ τε καὶ iaκούσης, πάνυ συγγνώμην ξεις, τι εἰκότως ἄρα κνουν τε καὶ δεδοικη ούτω παράδοξον λεγειν λόγον τε καὶ επι χειρει- διασκοπεῖν. Oσω πιν εφη, 'Oιαὐτή πλείω λεγης, ηττον φεθήσει φ' μῶν προς το μη εἰπεῖν, pyδυνατη γίγνεσθαι αἴτη ' πολιτεια. αλλὰ λεγε και μηδιάτριβε. οὐκοsν, ν δ εγώ, πρῶτον μεν τόδε χρὴ ἀναμνησθηναι, τι μεῖς ζητοὐντες δικαιοσύνην οἷόν ἐστι καὶαδικίαν δ εὐρο κομεν. ρη ἀλλὰ τι τοὐτο εφη Οὐδεπι&λλ' is εἴρωμεν οιόν εστι δικαιοσυνη, ρα καὶ ἄνδρα τον δίκαιον ἀξιώσομεν μηδεν δεῖν δευτῆς Ἀκείνη. διαφερειν,

σαλλα παντα χη τοιοῖτον εἰναι, οἷον δικαιοσύνη στίν; αγαπήσομεν, εὰν ο τι εγγύτατα αυτῆς η και πλεῖστα τῶν

ἄλλων κείνης μετεχη Osτως, φη, ἀγαπήσομεν. Ιαραδείγματος ἄρα νεκα, ν δ εγω, ζητοῖμεν αυτ τε δικαιοσύνην ora εστι, καὶ ἄνδρα τον τελεως δικαιον ει γενοιτο, καὶ οἷος αν εἴη γενόμενος, καὶ ἀδικίαν ὁ καὶ τον ἀδικώτατον, να εις κείνους ἀποβλεποντες, ιο αν ἡμῖν φαίνωνται εὐδαιμονίας τε περι καὶ τολεναντίου, ναγκαζω-D μεθα καὶ περι ημῶν αυτῶν ὀμολογεῖν, o αν κείνοις ομοιότατος , την κείνοις μοῖραν μοιοτάτην ξειν, αλλ'

195쪽

ηττόν τι ἀγαθον ζωγράφον εἶναι ος ν γράψας παρά is δειγμα, οἷος ἄν εἴη ὁ κάλλιστος ἄνθρωπος, κa πάντα εις τ γράμμα ἱκανῶς ἀποδου μ εχη ἀποδεῖξαι, Δ καὶ δυνατον γενεσθαι τοιοῖτο ἄνδρα Ma ΔΓ υκ ἔγωγ', εφη. Τί υν ου καὶ μεῖς, φαμέν, παράδειγμα ποιουμεν λόγω Eἀγαθ=ὶς πόλεως ΙΠάνυ γε 'FIττόν τι υ οἴει μας εὐλεγειν τούτου νεκα, εα μη ε χωμεν ἀποδεῖξαι, ις δυνατονούτω πόλιν οἰκῆσαι ς λεγετο Ου δῆτα, φη. Το μεν τοίνυν ἀληθες, ν δ εγώ, ἴτω εἰ δε δὴ καὶ τοὐτο προθυμηθῆναι δεῖ σην χάριν, ἀποδεῖξαι, πη μάλιστα καὶ κατα

παντάπασι καὶ τω ἔργω δεῖν γιγνόμενα ἀποφαίνειw ἀλλ id ἐὰν Io τε γενώμεθα ευρεῖν, A ὰν ἐγγύτατα των εἰρημενων πόλις οἰκησειεν, φάναι μὰς ξηυρηκεναι, ῶς δυνατὰ ταὐταγίγνεσθαι θ συ επιτάττεις. ἡ υκ γαπήσεις τούτων Β τυγχ)άνων ἐγὼ μεν γαρ ἄν ἀγαπωην Καὶ γὰρ εγώ, φη. XVIII. To δε δὴ μετὰ Οὐτο, ς εοικε, πειρώμεθα

ζητεῖν τε καὶ ἀποδεικνύναι, τί ποτε νυν κακῶς εν ταῖς πόλεσι πράττεται, δι ο ὐχ ούτω οικοῖνται, καὶ τίνος ἄν σμικροτάτου μεταβαλόντος ελθοι εἰς τοὐτον τον τρόπον της πολιτείας πόλις, μάλιστα μεν ενός, ε δε μή, δυοῖν ειδε μή, ὁ τι λιγίστων τον ριθμον και σμικροτάτων την δύναμιν. Ιαντάπασι μεν οἶν, φη. Ἐνος μεν τοίνυν η cδ' ἐγώ, μεταβαλόντος δοκοῖμεν μοι χειν δεῖξαι τι μεταπεσοι ἄν, O μεντοι σμικροῖ γε οὐδε ραδίου, δυνατο δε.

196쪽

προσηκίζομεν κύματι εἰρησεται δ' ουν, ε και μελλει γελωτί τε ἀτεχνως ' σπερ κομα κ γελῶν και ἀδοξία κατακλυσειν σκοπε δ ὁ με λω λεγειν. εγε, φη. αν μη, ν δ εγω, δε οι φιλόσοφοι βασιλεύσωσιν εν ταῖς πολεσιν, δε οἱ βασιλης τε νυν λεγόμενο καὶ δυνάσται φιλοσοφησωσι γνησίως τε και ἱκανῶς, και τοὐτο εις ταυτον ξυμπεση δύναμίς τε πολιτικη και φιλοσοφία των δε νῖν πορευομενων χωρὶς φ εκ τερον αἱ πολλαι φύσεις ξανάγκης ἀποκλεισθῶσιν, ου εστι κακῶν raὐλα, d φίλε Γλαυκων, ταῖς πόλεσι, δοκῶ δ' ουδὲ τω ἀνθρωπίνω γενει, νουδε αυτ η πολιτεία μη ποτε πρότερον φυῆ τε εις τοδυνατον καὶ φῶς λίου δρ, ην νῖν λόγω διεληλύθαμεν.&λλὰ τοὐτό εστιν, ο εμοὶ πάλαι κνον εντιθησι λεγειν,ορῶντι ως πολύ παρὰ δόξαν ρηθησεται χαλεπὸν γαρ ἰδεῖν, τι υ αν άλλη τις εὐδαιμονησειεν ἴτε ἰδία ἴτε δημοσία καὶἰς O Σώκρατες, εφη, τοιοῖτο εκβεβληκας ρημά τε και λογον ον εἰπων ηγολεπὶ σε πανυ πολλους τε

674 καὶ Ου φαύλους νυν ούτω οἷον ρίψαντα τα ἱμάτια γυμνους λαβόντας τι-κύστω παρετσχεν οπλον θεῖν διατεταμένους V ώς θαυμάσια εργασομενους ους ει μη ἀμυνεῖ, λόγω καὶ Q εκφεύξει τω οντι τωθαζόμενος δώσεις δίκην Οὐκοὐ σύ μοι, ν δ' ἐγώ, τούτων αιτιος Καλῶς γ, εφη, ἐγὼ ποιῶν ἀλλά τοί σε ου προδώσω, ἀλλ μυνῶ οἶς δύναμαι δύναμαι δε εὐνοία τε κα τω παρακελεύεσθαι, καὶ ἴσως ν ἄλλου του εμμελεστερόν σοι ποκρινοίμην. λλ' Β ως χων τοιοῖτον βοηθον πειρῶ τοις πιστοὐσι ενδείξα-σ αι, τι εχ ει ' συ λεγεις. II ειρατεον, ην O εγω, πειολjκα σὐ ἴτω μεγάλην ξυμμα ιαν παρεχει. ναγκαῖον ὁνμοι δοκεῖ, ει μελλομεν πη εκφεύξεσθαι Ους λέγεις, διορίσασθαι προ αυτοὐς, τους φιλοσοφους τινας λεγοντες

προσηκάζομεν, προεικάζομεν A. Ἀτεχνοῦς-ἐκγελων quae Praebent codd. nescio an Platoni abiudicanda sint. Ἀλλης ἄλλη A.

197쪽

δυνηταί τις ἀμύνεσθαι, ενδεικνυμενος τι τοῖς με προσηκε φύσει πτεσθαί τε φιλοσοφίας γεμονεύειν τ ε c., πολει, τοῖς δ' Ἀλοις μητε απτεσθαι ἀκολουθεῖν τε τω ηγουμενω. Ω ρα αν εἴη εφη, ορίζεσθαι. Ιθι δή, ἀκολούθησόν μοι τῆδε εὰν αυτ άμῆ γε πη ἱκανως ξηγησώμεθα. Ἀγε, φη. 'Aναμιμνυσκειν ουν σε, ν δ εγώ, δεήσει, ημεμνησαι τι ν αν φῶμεν φιλεῖν τι, δεῖ φανηνα αυτόν,εὰν ρθῶς λεγηται, υ τ με φιλοὐντα κεινου, το δε μV, ἀλλὰ πὰν στέργοντας XIX. 'Aναμιμνησκειν, φη, ς εοικεν, δεῖ O γαρ πάνυ γε εννοῶ 'Ἀλλω, εἶπον, πρεπεν Γλαύκων, Dλεγειν α λεγεις ἀνδρὶ δ ερωτικῶ ου πρέπει ἀμνημονεῖν,οτι παντες ο εν ρα τον φιλόπαιδα καὶ ρωτικον ἄμη γε πη δάκνουσί τε καὶ κινοὐσι, δοκουντες αξιοι εἶναι επιμελείας τε καὶ του ἀσπάζεσθαι δε οὐχ ούτω ποιεῖτε προς τους καλούς ὁ μεν, τι σιμός, ἐπίχαρις κληθεὶς παινε- λ

εῖναι, τοὶ δε δη διὰ μεσου τούτων Ἀμμετρώτατα εχ ειν Ε μελανας δε ανδρικοῖς ἰδεῖν, λευκούς δε θεῶν παῖδας ιναι 'μελ χλωρους ὰ καὶ τούνομα οἴει τινος ἄλλου ποίημα ειναι η εραστο ὐποκοριζομενου τε καὶ εὐχερῶς φεροντος την ἀχρότητα, εαν επι ἄρα καὶ εν λόγω πάσας

προφάσεις προφασίζεσθε τε ' καὶ πάσας φωνὰς ἀφίετε, 475ἄστε μηδενὶ ἀποβάλλειν των ἀνθούντων εὐ ώρα Eἰ

βούλει, φη, 7 εμο λεγειν περὶ τῶν ρωτικῶν τι οἴτω ποιουσι, συγχωρῶ του λόγου χάριν T δε ην δ' ἐγώ τους φιλοίνους υ τὰ αυτ ταὐτα ποιοῖντας ορας, πάντα οἶνον επι πάσης προφάσεως ἀσπαζομενους Καὶ μάλα.Καὶ μην φιλοτίμους γε, in εγῶμαι, καθορας, τι ἄν μηστρατηγῆσαι δύνωνται τριττυαρχοὐσιν καν /ν ὐπὸ μειζόνων καὶ σεμνοτερων τιμῶσθαι, πὰ σμικροτερων καιφαυλοτερων τιμώμενοι ἀγαπῶσιν, ὼς ὁλως τιμης επιθυμηταὶ B

198쪽

ψησομεν Ἀπιθυμεῖν, ἡ του μεν, του δε υ; IΠαντός, φη. οὐ κοὐν και τον φιλόσοφον σοφίας φήσομεν πιθυμητηνειναι, υ τῆς μεν, της δ' ου, λλα πάσης; ' ηθη Toυσωρα περὶ, μαθήματα δυσχεραίνοντα. λλως τε καὶ νεον οντα καὶ μήπω λόγον εχοντα τί τε χρηστον καὶ μη, ου φήσομεν φιλομαθῆ ουδε φιλόσοφον εἰναι, σπερ τον περὶ τα σιτία δυσχ ερῆ χύτε πεινῆν ψαμεν χύτ' επιθυμεῖν σιτίων, οὐδε φιλόσιτον ἀάλὰ κακόσιτον εἶναι. καὶ ὀρθῶς λ γε φήσομεν. Τον δε δὴ εὐχερως, θέλοντα παντος μαθήματος μν γεύεσθαι και ασμενως επὶ το μανθάνειν ιόντα και ἀπλήστως εχοντα, τουτον G εν δικη φήσομεν φιλόσοφον γάρ; καὶ ὁ Γλαύκων φη, Πολλοὶ ρα και τοποι σονται σοι

τοιOsτοι O τε γαρ φιλοθεάμονες πάντες μοι γε δοκοῖσι τω καταμανθάνειν χαίροντες τοιοῖτο εἶναι, οἴ τε φιλήκοοι ἀτοπωτατοί τινές εἰσιν ως γ' εν φιλοσόφοις τιθεναι, ιπρος φεν λόγους καὶ τοιαυτηὶ διατριβὴν Ἀκόντες Ῥυκ aν θελοιεν χλθεῖν, ωσπερ Ιε ποι/ εμισθωκότες τα τα επακοῖσαι πάντων χορῶν περιθέουσι τοι Διονυσίοις, ἴτε των κατὰ πόλεις Οἴτε των κατὰ κώμας ἀπολειπόμενοι. τούτου οὐν πάντας καὶ ἄλλους τοιουτων τινῶν μαθητικούς , xi

199쪽

σωμάτων ast D es' it κοινωνία mi r X0 Aa 'τα , πολλὰ φαῖνεσθαι καστον 'Oρθῶς, φη, λεγεις Ταυτητοἰνυν, ν δ εγω, ιαιρῶ, χωρὶς μεν οὐ νυν δὴ λεγες φιλοθεάμονάς τε καὶ φιλοτεχνους καὶ πρακτικούς, και χωρὶς α περὶ ν ο λόγος, οὐ μόνους ἄν τις ορθῶς Bπροσείποι φιλοσόφους ΙΠῶς, φη, λεγεις; Ο μεν που , ην δ εγώ, φιληκοοι και φιλοθεάμονες τάς τε καλὰς φωνας

ἀσπάζονται και χρόας καὶ σχhuατα καὶ πάντα τα κ των τοιούτων δημιουργουμενα, αὐτο δε του καλου δυνατος αυτῶν ἡ διάνοια την φύσιν δεῖν τε κα ἀσπώσασθαι.nχει γαρ υν η, φη, υτως. ι ε η ετ αυτ τοκaλον δυνατοι ἰεναι τε κα οραν καθ' υτο ρα ου σπάνιοιὰν εἶεν Και μύλα. G ουν καλα μεν πράγματα νομίζων cαὐτο δε κάλλος μήτε νομίζων μητε, ἄν τις γηται επὶ την

γνῶσιν αὐτου, δυνάμενος πεσθαι, ναρ η παρ δοκεῖ σοιζην σκόπει δε το νειρώττειν αρα ου τόδε στίν, ε ντ εν ἴπνω τις ἄν τ γρηγορὼς το ὁμοιόν τω μη μοιοναλλ' αὐτο γῆται ινα ω εοικεν Ἐγὼ γοῖν ν η δ' ς, φαίην νειρώττειν τον τοιουτον. δε ο τἀναντία τούτων γούμενός τε τι αὐτο καλον καὶ δυνάμενος καθορὼν Dκαι αυτ και τα κείνου μετεχοντα, καὶ οὐτε τὰ μετεχοντα αὐτο οἴτε αὐτο α μετεχοντα γούμενος, ἴπαρ λοναρ αυκαὶ ὐτος δοκεῖ σοι ζην Καὶ μάλα, φη, ἴπαρ. οὐκοῖν τούτου μεν την διάνοιαν si γιγνώσκοντος γνώμην ν

ορθῶς φαῖμεν εἶναι, του δε δόξαν ς δοξάζοντος; I νυ

δοξάζειν λ ου γογνώσκειν, και ἀμφισβητο ς οὐκ ἀληθῆ λεγομεν; ξομεν τι παραμυθεῖσθαι αὐτον καὶ Σπειθειν ρεμα, πικρυπτόμενοι τι οὐχ γιαίνει Δεῖ γε τοι δή, φη. Ιθι δή, σκόπει τί ροῖμεν προς αὐτόν. βούλει δε πυνθανώμεθα παρ' αὐτου λεγοντες, ώς εἴ τιοιδεν, οὐδεὶς αὐτω φθόνος, αλλ' ἄσμενοι ἄν ἴδοιμεν εἰδότα