Republic of Plato

221쪽

προθυμότερον ἔτι ἀντιτενεῖν οὐδ' oπωστιουν πεισομενους,

ἀπο Θρασυμάχου ἀρξαμένους. M η διάβαλ λε, ν δ εγω,

τεινοντα δε προς δόξαν καὶ ριν και εν δίκαις καὶ ε ἰδ&ις συνουσίαις πόρρωθεν ἀσπαζομενων. Οὐδε τούτων, Ἀφη. Τούτων τοι χάριν ην δ' ἐγω, καὶ ταὐτα προορωμενοι μεῖς Bτότε καὶ δεδιότες Iμως χλεγομεν, πω τἀληθοὐς χναγκασμενοι, ἰτι Ῥύτει πόλις Ῥύτε πολιτεία ουδ ἀνηρομοιως μ ποτε γενηται τελεος, πρὶν ν τοι φιλοσόφοις τουτοις τοις λιγοις καὶ ου πονηροῖς, ἀχρηστοις δε νυν κεκλημένοις iνάγκη ' Θις εκ τύχ ης περιβάλη εἴτε βούλονται εἴτε μη, πόλεως Ἀπιμεληθηναι, καὶ - πόλει κατηκόω γενεσθαι η των νυν εν δυναστείαις η βασιλείαις

ἀντιτενεῖν coniecit Stephanus : ἀντιτείνειν codd. ἐτέρ Π ἐτέρα A. ' τρόπου II et is in inars: A': προσίπου Aλ. Α ἀνάγκη codd. sortasse crit,enduin ἀνάγκη . β κατηκι Schielemnacher: κατήκοοι A. A. EP. 13

222쪽

σοντων Γεσιν et αὐτοῖς κ τινος θειας ἐπιπνοίας ἀληθινης φιλοσοφίας ἀληθινος ερως εμπεστὶ τούτων δὲ πότερα γενεσθαι η μφότερα ς ρα εστὶν δύνατον, γω μενουδενα φημὶ χειν λόγον ούτω γὰρ ν ημεῖς δικαιως καταγελωμεθα', Δ ἄλλως εὐχ aῖς μοι λεγοντες. η σχουτως; Oύτως Εἰ τοίνυν ἄκροις εἰς φιλοσοφίαν πολεως

τις νύγκη πιμεληθῆ i/αι η γέγονεν εν τω πειρω τωπaρεληλυθοτι χρόνω η καὶ νυν στὶν ν τινι βαρβαρικωντόπω πόρρω που κτος ντι της μετερας πό ρεως η καιεπειτα γενησεται, περὶ τούτου τοιμοι τω λόγω διαμάχεσθαι, ως γεγονεν η εἰρημεν πολιτεία a εστιν καὶ

γενήσεταί γε, ταν αἴτη η Οὐσα πόλεως εγκρατης γενηται. O γαρ δύνατος γενεσθαι, οὐδ' ημεῖς δύναταλεγομεν χαλεπα δε και ra ημων μολογεῖται. Καὶεμοί, φη ούτω δοκεῖ Tοῖς δε πολλοῖς, ν δ εγώ, τι υκνα δοκεῖ, ερεῖς Iσως, φη. D. μακάριε, ν δ εγω, μηπάνυ ἴτω των πολλῶν κατηγορει ἀλλοίαν τοι δοξανεξουσιν, εὰν αυτοῖς μη φιλονικῶν λὰ παραμυθούμενος και ἀπολυόμενος την της φιλομαθίας διαβολην ενδεικνύnους λεγεις τους φιλοσόφους, και διορίζ ωσπερ ἄρτι την500 τε φυσιν αυτῶν καὶ την επιτηδευσιν, να μη ὶ γῶνταί σε λεγειν Ους αυτοὶ ἴονται. η οὐκ ' εὰν ἴτω θεῶνται, ἀλλοίαν τε φήσεις αυτοῖς δόξαν λη'ρεσθαι και ἄλλα ἀποκρινεῖσθαι οἴει τινὰ χαλεπαινειν τω μη χαλεπω, φθονεῖν τω μη φθονερ ἄφθονόν τε καὶ πρaον οντας εγὼ μεν γάρ σε προφθάσας λεγω, υτι εν λίγοις τισιν η γοὐ μαι, πιλλ' -υς εν πω πληθει χ επην ούτω ψύσιν γίγνεσθαι Καὶ γώ μελει, φη, ξυνοίομαι. Οὐκοὐ καὶ αυτ τοὐτο ξυνοίει, του χαλεπῶς προς φιλοσοφίαν τους

πολλούς διακεῖσθαι κείνους ιτίους εἶναι τους ξωθεν ου προσηκον επεισκεκωνακότας, λοιδορουμενους ' αὐτοῖς

καταγελψμεθα Π καταγέλώμεθα A. - ου ρ καὶ A. δ τε m. τοι A. ' ἀποκρινεῖσθαι II: ἀποκρίνεσθαι A.

223쪽

καὶ φιλαπεχθημόνως χοντας καὶ ἀεὶ περὶ ἀνθρωπων τους λόγους ποιουμένους, κιστα φιλοσοφια πρεπον ποιουντας ἰΙΠολυ γ', εφη. XIII. Ουδε ἄρ που, ω Αδείμαντε, σχολη τω γε Qαληθῶς προς τοῖς ουσι την διάνοιαν εχ οντι κάτω βλεπειν εις ἀνθρωπων πραγματείας και μαχόμενον αὐτοῖς φθονου τε και δυσμενείας ἐμπίμπλασθαι, ἀλλ' εἰς τεταγμενα ἄττα και κατὰ ταὐτὰ ἀεὶ χοντα ορῶντας και θεωμένους os ἀδικουντα ὁ ἀδικούμενα bet ἀλληλων, κοσμω επάντα και κατὰ λόγον εχοντα, ταυτα μιμεῖσθαι τε και ὁ τι μάλιστα ἀφομοιοῖσθαι ἡ οἴει τινὰ μηχανην ιναι, τω τις ὁμιλεῖ ἀγάμενοί μη μιμεῖσθaι κεῖνος 'Aδυνατον, φη. Θειω δὴ καὶ κοσμίω ὁ γε φιλόσοφος ομιλῶν κοσμιος τε και Dθεῖος ει το δυνατον ἀνθρώπω γίγνεται διαβολὴ δ' υ

αὐτω ἀνάγκη γένηται ἁ κεῖ ὁρα μελετῆσαι ει ανθρωπων et θη και ἰδία και δημοσία τιθεναι και η μονον αυτον πλάττειν, Δρα κακον δημιουργὸν αὐτον οἴει γενησεσθαι σωφροσύνης τε και δικαιοσύνης καὶ ξυμπάσης της δημο

αἴσθωνται οἱ πολλοί, τι ληθῆ περὶ αυτο λεγομεν Ε χαλεπανοὐσι δὴ τοῖς φιλοσοφοι καὶ πιστησουσιν μῖν λεγουσιν, ς ου ἄν ποτε ἄλλως εὐδαιμονήσειε πόλις, εἰμ' αὐτην διαγράφειαν ι τω θείω παραδείγματι χρώμενοι ζωγράφοι Ου χαλεπανοῖσιν Oς, άνπερ αἴσθωνται.

αλλὰ δ' τίνα αεγεις τρόπον της διαγραφῆς Λαβόντες, ην bol

δ εγώ, σπερ πίνακα πόλιν τε και θ ἀνθρωπων πρῶτον μεν καθαρὰν ποιήσειαν ἄν, ο ου ra νυ ράδιοπι λλ' οὐν

ιδιώτου μήτε πόλεως θελῆσαι ἄν 'ρασθαι μηδε γράφειν νόμους, πρὶν δε παραλαβεῖν καθαραν ἡ αὐτοὶ ποιῆσαι Καιορθῶς γ', εφη Οὐκοὐ μετὰ ταὐτα οἴει πογράψασθαι

224쪽

llia

δευμάτων το ἀνδρείκελον ἀπ Ἀκείνου τεκμαιρομενοι, O δὴ καὶ Gμηρος Ἀκαλεσεν εν τοις ἀνθρώποις εγγιγνόμενον θεοειδες τε και θεοείκελον. 'Oρθῶς, φη Ma το μεν ἄν, c ἶμαι, ξαλείφοιεν, το δε πάλι εγγράφοιεν, ως ο τι μάλιστα ἀνθρώπεια θη ει ὁσον ενδ εχ εται θεοφιλῆ ποιη- σειαν Καλλίστη γουν αν, φη, η γραφὴ γενοιτο. 'Αρ' οὐν η δ εγώ, πείθομεν πη κείνους Ους διατεταμενους εφ' μὰς φησθα εναι, Δ τοιοῖτος ἐστι πολιτειῶν ζωγράφος ν τότ επρνοὐμεν πρ ὀ αυτούς, δι , κεῖνοιε χαλεπαινον, τι τὰς πόλεις αὐτω παρεδίδομεν, και τιμὼλλον αὐτο νῖν ἀκούοντες πραύνονται; Και πολύ γε, et

D δ' oς ει σωφρονοῖσιν. Ια γαρ δὴ εξουσιν ἀμφισβητησαις

πότερον ' του οντος τε και ἀληθειας εραστας ιναι τους φιλοσόφους 'Aτοπον μεντ αν, φη εἴη Aλλα μη την φύσιν αυτῶν ικείαν εἰναι του ἀρίστου, ν μεῖς διηλθομεν; ουδὲ τοὐτο Τί δε την τοιαύτην τυχοῖσαν των προση- κοντων πιτηδευμάτων Ου ἀγαθην τελεως σεσθαι και

λεγόντων μῶν, τι πρὶν ἄν πόλεως το φιλόσοφον γενος ρεγκρατες γενηται, ἴτε πόλει οἴτε πολίταις κακῶν raὐλα εσται, ουδὲ η πολιτεία, ην μυθολογοῖμεν λόγω ἔργω τελος λήψεται; Ισως, φη, ττον Βούλει οἶν, ν δ εγώ, μὴ ηττον φῶμεν αυτούς ἀ λὰ παντάπασι πράους γεγονεναι b02 και πεπεῖσθαι, να ει μη τι ἄλλο, αἰσχυνθεντες ὁμολογήσωσιν, ΓΙ νυ με οἶν, φη.

225쪽

XIV. Ουτοι μεν τοίνυν, ν δ εγώ, τοῖτο πεπεισμένοιεστωμ' τουδε δε περ τις αμφισβητησει, ς υκ αν τύχοιεν γενόμενοι βασιλεων κ γονοι η δυναστῶν τας φυσεις φιλοσοφοι Ουδ αν εἷς, φη. οιουτους δε γενομενους ως πολ λη νάγκη διαφθαρῆναι, χει τις λεγειν si μεν γὰρ χαλεπον σωθηναι, καὶ μεῖς ξυγχωροῖμεν ως δε ενπαντι τω χρόνω των πάντων ουδεποτε υδ' ἄν εις σωθείη Βεσθ' στις μφισβητήσει Τ Καὶ πῶς Ἀλλα μην, νδ εγω, εις κανος γενόμενος, πόλιν χων πειθομενην, πήντ επιτελεσαι τα νυν ἀπιστούμενα. Jκανος γάρ, φη. Αρχ οντος γάρ που, ν δ' ἐγώ, τιθεντος τους νόμους καιτ επιτηδεύματα, α διεληλύθαμεν ου δήπου δύνατονεθελειν ποιεῖν του πολίτας. υδ οπωστιοὐν Αλλὰ δ'

ἄπερ ἡμῖν δοκεῖ, δόξαι καὶ ἄλλοις θαυμaστόν τι και

βέλτιστa, εἴπερ δυνατά, ἱκανῶς εν τοις εμπροσθεν, ως εγωμαι, διήλθομεν. κανως γάρ. Νῖν δή, ως εοικεν, Fi Egαίνει μῖν περὶ της νομοθεσίας αριστα μεν εἶναι λεγομεν ει γενοιτο, χαλεπὰ δε γενεσθαι, ου μεντο ἀδυνατά

τε 'αυμβαίνει γάρ, φη.

XU. Οὐκοῖν in τειδῆ ,οὐτω μόγις πελος εσχεν τὰ επίλοιπα δη μετὰ τοὐτο λεκτεον, τίνα τρόπον ἡμῖν καὶ εκ τίνων μαθημάτων 'ε και επιτηδευμάτων οι σωτῆρες ενεσονται της πολιτείας, και κατὰ ποίας ἡλικίας καστοιεκάστων πτομενοις Λεκτεον μεντοι, φη Οὐδεν, ην δ' η Νγώ, ο σοφόνEOιε γενετο την τε των γυναικῶν της κτήσεως faυσχερεια εν τω πρόσθεν παραλιπόντι και παιδογονίαν

226쪽

φιλοσόφους δεῖ καθιστάναι Εἰρήσθω γήρ, φη. Oησον

δή, ῶς εἰκότως ὀλιγοι σονται σοι. ην γαρ διηλθομεν φυσιν δεῖν πώρχειν aὐτοῖς, εις αὐτ ξυμφύεσθαι αὐτῆς τα μερη λιγάκις θελει, τὰ πολλὰ δε διεσπασμενη φύεται. c Πῶς, φη, λεγεις Εὐμαθεῖς και μνήμονες και α γχίνοι και οξεῖς και ὁσα αλλα τούτοις πεται οἶσθ' τι υκ θέλουσιν μα φύεσθαι νεανικοί τε και μεγαλοπρεπεῖς τας διανοίας κaὶ οἷοι κοσμίως μετὰ συχίας και βεβαιότητος εθελειν ζην, αλλ' ο τοιοῖτοι πῖ ὀξύτητος φερονται πηαν τύχωσιν, και το βεβαίον παν αυτῶν ξοίχεται. Aληθῆ, φη, λεγεις. οὐκοὐ τὰ βεβαια α ταὐτα θηκα Ου ευμετaβολα, οἷς ν τις μύλλον ως πιστοῖς χρή IJ σαιτο, και εν τω πολεμω πρὸς τους φόβους δυσκίνητα

οντα πρὸς τὰς μαθήσεις αδ ποιεῖ αὐτών δυσκινήτως χειμ καὶ δυσμαθῶς σπερ ἀπονεναρκωμενα, καὶ πνου τε καὶ χάσμης εμπίμπλανται, ἰταν τι Iem ποιοῖτο - διαπονεῖν. Eστι ταὐτα, φη si μεῖς δε γε φαμεν αμφοτερων δεῖν υτε καὶ καλῶς μετεχειν, ἡ μήτε παιδείας της κριβεστάτης

καὶ ante Io Heinclois ante νεανικοί codd.

227쪽

Baσaνιστέον δὴ ν τε οἶς τότε λέγομεν πόνοις τε καὶ Eφόβοις καὶ δοναῖς, καὶ ετ δη ο τότε παρεῖμεν νυν λεγομεν, οτι καὶ ε μαθημασι πολλοῖς γυμνa ιν δεῖ σκοπουντας εἰ καὶ τὰ μέγιστα μαθηματα δυνατ εσται νεγκειν, εἰτε καὶ ἀποδειλιάσει, σπερ οἱ εν τοῖς ἄθλοις ἀποδειλιῶντες 504ΙΠρεπε γε τοι δή, εφη, ἴτω σκοπεῖw ἀλλὰ ποῖα δὴ λεγεις μαθηματα μεγιστα .XVI. Μνημονεύεις μεν που, ν δ εγώ, τι, τριττα εἴδη ψυχγὶς διαστησάμενοι ξυνεβιβάt ομεν δικαιοσύνης τε περι καὶ σωφροσύνης καὶ ἀνδρείας καὶ σοφιας ο καστον εἴη Μ γα μνημονεύων, φη, τα λοιπα αν εἴη δικαιος. μη ἀκούειν. 'H καὶ τ προρρηθεν αυτῶν Το ποῖον δης in 'Eλεγομεν που, τι, ως με δυνατον ν κάλλιστα αὐτα B, κατιδεῖν, ἄλλη μακροτερα εχ περίοδος, ην περιελθόντι καταφανῆ γίγνοιτο, των μεντο εμπροσθεν προειρημενωνεπομενας ἀποδείξεις οἷον τ εχ προσάφαι καὶ μεῖς εξαρκεῖν φατε, καὶ ἴτω δ ερρηθη τα τότε τῆς μενακριβείας, ῶς μοὶ φαίνετο, ελλιπῆ', εἰ εἰμῖν ἀρεσκόντως, μεῖς αν Osτο εἴποιτε. λλ εμοιγε, φη, μετρίως 'εφαίνετο μην και τοι ἄλλοις. λ φιλε, ν δ εγω c

περαιτερ ζητεῖν Καὶ μάλ φη, συχνοὶ πάσχουσιν aὐτοδια ραθυμίαν Τούτου δε γε, ν δ εγώ, του παθήματος ὴκιστα προσδεῖ φυλακι πολεώς τε καὶ νόμων. ικός, ὁς. ην μακροτεραν τοίνυν, es ταῖρε, εφην, περι

228쪽

γυμναζομένω νυν δη λεγομεν, του μεγίστου τε και μάλιστα προσήκοντος μαθηματος επὶ τελος Οἴποτε ξει. O γαρ ταυτα εφη, μεγιστα, αλλ' ἔτι τι μεῖζον δικαιοσύνης τε καὶ ὐ διηλθομεν Και μεῖζον, ν δ εγω, και αυτῶν τουτων σχ ὐπογραφην δει σπερ νυν θεάσασθαι - λὰ την τελεωτάτην ἀπεργασίαν μη παριεναι η Ῥυ γελοῖον επὶ μεν λλοις σμικροὐ ξίοις πὰν ποιεῖν συντεινομενους, οπως ο τι κριβεστατα και καθαρωτατα ξει, των δεμεγίστων μη μεγίστας ἀξιοῖ εἰναι και τὰς κριβείας; Και- α εφη . O μεντοι μεγιστον μάθημα και περὶ τι αὐτο λεγεις, οἰει τι δε σε, εφη, φεῖναι μη ερωτήσαντατ εστιν O πάνυ, ν δ εγω ἀλλὰ και συ ρωτα. πάντως αυτ OUκ λιγακις κηκοας, νυν δε η υκ εννοεῖς 505 α διανοεῖ μοι πράγματα παρεχειν ἀντιλαμβανομενος. οἶμαι δε τουτ μαλλον, πεὶ τι γε η του ἀγαθου δεα μεγιστον μάθημα, πολλύκις κηκοας, νη δίκαια καὶ τἄλλα προσχρησάμενα χρησιμα και φελιμα γίγνεται. a νυν σχεδον οἶσθ' τι μελλω τουτ λεγειν, και πρὸς τούτω τιαύτην οὐχ ἱκανῶς ἴσμεν ει δε μ' ἴσμεν, ἄνευ δε ταύτης ει τι μάλιστα τἄλλα επισταιμεθα. οἰσθ' ἰτι Οὐδεν ήμῖν BGφελος, σπερ οὐδ' ει κεκτὴμεθά τι ἄνευ του ἀγαθου. οἴει τι πλεον εἶναι ' πβσαν κτῆσιν κτῆσθαι, μη μεντοι ἀγαθην η πάντα τἄλλα φρονεῖν νευ του ἀγαθοῖ, καλονδε καὶ ἀγαθον μηδεν φρονεῖν , Ῥα Δι' ου εγωγ', εφη. XVII. Ἀλλα γ ν a τοδε γε οἶσθα, τι τοι μεν πολλοῖς δονὴ δοκεῖ εινα το αγαθον, τοῖς δε κομψοτεροις φρόνησις. ΓΙῶς ὁ Ου Καὶ τι γε, s φίλε, ο τοὐτοηγούμενοι Ου εχουσι δεῖξαι, τις φρόνησις, αλλ' aναγκάζονται τελευτῶντες την του γαθοὶ φάναι Και μάλα, γεφη, γελοίως. ΙΠῶς a οὐχί ην δ' ἐγω, ει νειδίζοντες

229쪽

γε, τι υκ ἴσμεν το αγαθόν, λεγουσι πάλιν ως ειδόσιν; φρόνησιν γὰρ αυτ φασιν εἰναι ἀγαθου ς α ξυνιέντων ημων ο τι λέγουσιν, πεGὰν το του ἀγαθου φθεγξωντaιονομα 'Aληθεστατα, φη Τί δε ς οἱ την δονην ἀγαθονοριζόμενοι μῶν η τι λάττονος πλάνης εμπλεοι τωνετέρων η υ ad υτο αναγκαζονται, ομολογεῖν δονὰς

εἶναι κακάς Σφόδρα γε Συμβαίνει δὴ αὐτοῖς, οἶμαι, ομολογεῖν ἀγαθα εἶναι και κακα ταυτά. - γaρ Τί μην Ῥούκοῖν τι με μεγάλαι καὶ πολλαὶ ἀμφισβητήσεις περὶ αυτοῖ φανερον Πῶς γαρ υ; Τί δεῖ τόδε ου φανερόν,

ῶς δίκαια μεν καὶ καλὰ πολ λο α ελοιντο α δοκοῖντα,κα μη φ, μως αὐτα πράττειν και κεκτησθαι και δοκεῖν,

τούτου νεκα πάντα πράττει, ἀπομαντευομεν τι εἶναι,

aποροῖσα δε καὶ ου ε χουσα λαβεῖν κανῶς τί ποτ εστὶν οὐδε πίστει χρήσασθαι μονίμω, οῖα και περ τἄλλα, διὰ τοὐτ δε ἀποτυγχάνει καὶ των λλων ει τι φελος ην, περὶ δὴ το τοιοῖτο και τοσοῖτο l ἴτω φῶμεν δεῖν σκοτώIθαι 506 καὶ κείνους τους βελτίστους εν τῆ πόλει, ις πάντα εγχειριοῖμεν 'Ι κιστώ γ φη Οἶμαι γοῖν, εἶπον, δίκαιά τε καὶ καλὰ γνοούμενα πη ποτὲ ἀγαθά εστιν, υπολλο τινὰς ἄξιον φύλακα κεκτησθαι ν εαυτῶν τον τοὐτο ἀγνοοῖντα, μαντευομαι δε μηδεν αυτ πρότερον γνωσεσθαι ἱκανῶς Καλῶς γαρ, εφη, μαντεύει. Οὐκοὐνημῖν ἡ πολιτεία τελέως κεκοσμήσεται, ὴν τοιOsτος αὐτην επισκοπη φύλαξ, ο τούτων ἐπιστημων;

ποτερον επιστημην το αγαθὸν y εἶναι η δονήν, λαλλο τι παρα αὐτας Ουτος, ην δ' ἐγω ἀνηρ, καλῶς ησθα καιπαλαι καταφανης τι σοὶ ου ἀποχρησοι το τοῖς ἄλλοις

230쪽

δοκοῖν περ αυτων Ουδε γn δίκαιον μοι, φη, ω Σώκρατες, φαίνεται τὰ των ἄλλων μεν εχ ειν εἰπεῖν δογματα, στο δ αυτολμη, τοσοῖτον χρόνον περὶ αὐτα πραγματευόμενον. δε - δ εγώ δοκεῖ σοι δίκαιον εἶναι περιων τις μ' οἶδεν λεγεΩ ῶς εἰδότα Ουδαμῶς γ', εφη, ς εἰδότα ῶς μεντοι οἰόμενον ταὼθ α οἴεται θελειν λεγειν.Tι δε εἶπον ου ησθησαι aς ἔνευ επιστημης δόξας, ῶς πβσαι ἰσχ ραί; ων αἱ βελτισται τυφλαί δε δοκοῖσί τί σοι τυφλῶν διαφερειν δον ὀρθως πορευομενων οἱ ἄνευ νου

θεήσασθαι, τυφλά τε καὶ σκολιά, εξον παρ αλλων ἀκούειν Φανά τε καὶ καλώ Mὴ προς Διός, η δ ς, ω Σώκρατες,

Γλαύκων, σπερ επὶ τέλει ν ποστῆς. αρκεσε γὰρ ημῖν, καν σπερ δικαιοσύνης περι καὶ σωφροσύνης καιτων α λων διῆλθες, ἴτω και περὶ οὐ γαθοῖ διελθης.

Και γὰρ μοί, ν δ εγω, ταῖρε, καὶ μάλα ἀρκεσει

αλ δπως η υχ οἷος τ εσομαι, προθυμούμενος δε ἀσχημονῶν γελωτα φλησω. Gλλ' ia a κύριοι, αὐτο μεν τί ποτ' εστι τἀγaθόν, άσωμεν το νυν εἶναι πλεον γάρ μοι φαίνεται η κατὰ την παροῖσαν ρμην φικεσθαι τοὐγε δοκοὐντος μοι τὰ νὼμ δι δε κγονός τε οὐ γαθοὐφαινεται και μοιότατος κείνω, λέγειν θελω, ει καὶ ὐμῖν

φίλον, ε δε μή, εῶν Ἀλλ', εφη, λέγε εἰσαὐθις γὰρ τοὐπατρος ἀποτείσεις την διηγησιν. Βουλοίμην αν, εἶπον, 507 με τε δυνασθαι αυτην Ἀποδοὐναι καὶ μὰ κομίσασθαι, Γλλὰ μ' σπερ νυν του τόκους μόνον. Οὐτον δε δὴ δυτον τόκον τε και εκγονον αυτο τοὐ γαθo κομίσασθε εὐλαβεῖσθε μεντοι μη π εξαπατήσω μὴ ἄκων, κίβδηλον ἀποδιδοὐς τον λόγον οὐ τόκου. E. υλαβησομεθα, φη, κατὰ δύναμιν ἀλλὰ μόνον λεγε Διομολογησάμενός γ', εφην ἐγω, καὶ ναμνησας μὰ τά- εν τοις εμπροσθεν ρηθεντα καὶ ἄλλοτε δη πολλάκις εἰρημενα Τα ποῖα η