Republic of Plato

201쪽

σὶ πῶς ποιεῖς; Ουτως, φη. εὐρο δη πάλιν ην δεγω, ἄριστε. επιστημην πότερον δύναμίν τινα φης εἶναι αὐτην η εἰς τί γένος τίθης Εἰς τοὐτο, φη, πασῶν Eγε δυνάμεων ερρωμενεστάτην Τί δε δόξαν εἰς δυναμιν η εις λλο εἶδος οἴσομεν Ουδαμως, φη - γὰρ δοξάζειν δυνάμεθα, υκ λλο τι δε δόξα εστίν. Ἀλλα με δη λιγον γε πρότερον μολόγει μη το αυτὸ εἶναι επιστημην τε καὶ δόξαν ΙΠῶς γὰρ ν εφη, τό γε ἀναμάρτητον τω μηἀναμαρτητω ταυτόν ποτέ τις νουν χθων τιθείη Καλῶς, η δ εγώ, και δῆλον, τι τερον επιστημης δόlξα μολογεῖ 478ται μῖν 'Eτερον Ἐφ' τερ ἄρα τερον τι δυναμενηεκατερ αυτῶν πεφυκεν 'Aνάγκη 'Eπιστημ μεν γε που επὶ τω οντι, το ν γνῶναι ς εχει Ναι Δόξα δε, φαμεν, δοξάζειν Ναι. Η ταυτόν, περ επιστημηγιγνωσκει και σται γνωστόν τε και δοξαστὸν το αυτός η δυνατον 'Aδυνατον, φη εκ των ἄμολογημένων, εἴπερεπ' λλω ἄλλη δυνaμις πεφυκεν, δυνάμεις δε μφότεραίεστον δόξα τε καὶ επιστημη, αλλη δε κατερα, ω φαμεν. εκ τουτων η υκ εγχωρεῖ γνωστον και δοξαστον ταυτον εἶναι Ουκου ει τ ον γνωστόν, α λο τι α δοξαστον

φερε την δόξαν η οἷόν τε α δοξάζειν μεν, δοξάζειν δε μηδέν 'Α δυνατον. Αλλ' εν γε τι δοξάζει οξύων;

202쪽

Ιε ταξυ ἄρα ν εἴ τουτοιν δόξα Κομιδη μεν ουν. OUκουν φαμεν εν τοῖς πρόσθεν, εἴ τι φανει οιον δμα ὁντε καὶ μ' ἔν το τοιουτον μεταξ κεῖσθαι του εἰλικρινῶς

τ αμφοτερων μετεχον του ἐναί τε και η εἰναι, καιουδετερον εἰλικρινες ορθῶς αν προσαγορευόμενον, να αν

φανο δοξαστον αὐτο εἶναι ν δ προσαγορεύωμεν, τοις μεν ιποι τα ἄκρα τοι δε μεταξὐ τα μεταξὐ ἀποδιδόντες. ν οὐχ χυτως; Ουτω. Τούτων δη ,ποκειμενων λεγετωέ79 μοι, φησω, και αποκρινεσθω ὁ χρηστός ος αὐτ μεν καλον και δεαν τινὰ αὐτου κάλλους μηδεμίαν γεῖται ἀεὶ κατὰ ταυτὰ σαύτως χουσαν, π,λλὰ ε τὰ καλὰ νομίζει,εκεῖνος ὁ φιλοθεaμων κα ουδαμ ἀνεχόμενος, ἄν τις εν τοκαλον η εἰναι καὶ δίκαιον, καὶ τύλλα ουτω τούτων γὰρ δη, ω ἄριστε, φησομεν, των πολλῶν καλῶν μῶν τι εστιν, Ου αἰσχ ρον φανήσεται; καὶ των δικαίων ο υκ ἄδικον; κα των σίων, O υκ νόσιον Ουκ, αλ ἀναγκη, φη, και καλά πως αυτ και αἰσχρὰ φανηναι, aὶ σα ἄλλαερωτας Τί δε ς τὰ πολλὰ διπλάσια δεττον τι μίσεα, διπλάσια φαίνεται οὐδεν Καὶ μεγάλα δη καὶ σμικρὰ και κοῖφα και βαρεα μή τι μὰλλον ὰ ὰν φήσωμεν, αὐταπροσρηθησεται ἡ τἀναντία ἰή υκ αλλ' ἀεί, φη, καστοναμφοτέρων ξεται. ΓΙoτερον ουν εστ μὰλλον ἰυκ εστινυι εκαστον των πολλῶν οὐτο, ο ἄν τις n αὐτο ιναι , ποις εν ταῖς στιάσεσιν, φη, παμφοτερίζουσιν εοικεν, κα τωστων παίδων αἰνίγματι, τω περι του εὐνούχ ου της βολης πέρι της νυκτερίδος, ω και φ' ου αὐτον αὐτην αινίττονται uni βαλεῖν καὶ γὰρ αὐτα παμφοτερίζε , και Oύτ εἶναι ἴτε κ

203쪽

μη εἶναι οὐδε αυτῶν δυνατὸν παγι ως νοῆσαι οἴτε αμφω- τερα υτε οὐδέτερον Ἐχεις ὁ αὐτοῖς, ν δ εγώ, ο τι χρησει, δε οποι θησεις καλλίω θεσιν τῆς μεταξύ ουσίας τε καὶ του μ' εἶναι οἴτε γάρ που σκοτωδεστερα μ' ἔντος προς το μαλλον η εἶναι φανησεται οἴτε φανοτερα οντος Dπρος το α λον εἶναι 'λληθέστατα, φη. Ιύρηκαμεν

ἄρα, ς εοικεν, τι τα των πολλῶν πολλα νομιμα καλοῖτε περ καὶ των χλων μεταξύ που κυλινδῶται του τε μηοντος κa του οντος εἰλικρινῶς. Ibρηκαμεν. ΓΙροωμολο

γησαμεν δε γε, εἴ τι τοιουτον φανείη, δοξαστον αὐτο ἀλλ' ο γνωστον δεῖν λεγεσθαι, τῆ μεταξύ δυνάμει το μεταξύ πλανητον ἁλισκόμενον. m μολογήκαμεν. Τούς ἄρα πολ λὰ καλὰ θεωμένους, αὐτο δ το καλον η ορῶντας μηδWEAλλω ἐπ' αὐτ άγοντι δυναμενους πεσθαι, και πολ λὰ δίκαια, αὐτο δε το δίκαιον η καὶ πάντα ἴτω, δοξάζειν φησομεν παντα, γιγνώσκειν δε ν δοξάζουσιν οὐδεν. 'Aνάγκη, φη Τί δε α τοὐς αυτὰ εκαστα θεωμενους καὶ ἀει κατὰ ταὐτα σαύτως οντας δερ ου γιγνώσκειν λλ' γου δοξάζειν 'Aνάγκη καὶ ταὐτα. οὐκοὐ καὶ ἀσπάζεσθαί τε και φιλεῖν τούτους μεν αὐτα φησομεν εφ' οἶς γνῶσίς εστιν, Ἀκείνους δε ἐφ' οἷς δόξας η υ μνημονεύομεν, τι 480 φωνάς τε καὶ χρόας καλὰς καὶ τὰ τοιαὐτ φαμεν τούτους φιλεῖν τε καὶ θεὰσθαι, αυτ δε το καλὸν Ουδ' ἀνεχεσθαιως τι νοῦ Μεμνημεθα. Μη οὐν τι πλημμελησομεν φιλοδόξους καλοὐντες αὐτοῖς ἀλλον ἡ φιλοσόφους καὶ δρα μῖν σφοδρα χαλεπανοὐσιν, αν ούτω λέγωμεν Ουκ, ἄν γ ἐμοι πείθωνται, φη τω γὰρ ἀληθεῖ χαλεπaίνεινου θεμις Τους αὐτο ἄρα καστον τὸ ν ἀσπαζομένους φιλοσοφους αλ ου φιλοδόξους κλητεον; Ιαντάπασι

204쪽

68 I. O μὲ δη φιλόσοφοι, ν δ εγω, πλαυκων, καὶ οἱ μη διὰ μακρου τινος διεξέλθόντος λόγου μόγις πως ἀνεφά-

ραοιον in φαίνεται. εἰπον ἐμοι Iosw ετ δοκεῖ ἰν βελτιόνως φανῆναι, ει περὶ τούτου μόνου - δει ρηθῆναι, και η πολλα τα λοιπα διελθεῖν με λοντι κατόφεσθαι, τί διαφερε βίος δίκαιος αδίκου. λουν, φη, τ μετὰ τουτοημιν o αλλο, ην O εγω, τ εβης ς επειο φιλοσοφοιμεν οι του ἀεὶ κατὰ ταὐτa σαύτως χοντος δυνάμενοι εφάπτεσθαι, οἱ δε μη, αλλ εν πολλοῖς και πάντως σχουσιν πλανώμενοι, ου φιλόσοφοι, ποτερους δ δεῖ πόλεως γεμόνας εἶναι ΙΠῶς οὐ λεγοντες α αυτό, φη, μετρίως λέγοιμενς πότεροι ν, ν δ εγω, δυνατοι φαίνωνται γε φυλάξαι νόμους καὶ επιτηδεύματα πόλεων, τούτους

c καθιστάναι φύλακας. ρθῶς, φη. Τόδε δε et ν δ εγω, ἄρα δῆλον, εἴτε τυφλὸν εἴτε ξύ ὀρῶντα χρη φύλακα

205쪽

ενθάδε νόμιμα καλῶν τε περι καὶ δικαιων καὶ ἀγαθῶν τίθεσθαί τε, ἐὰν δεν τίθεσθαι, και τα κείμενα φυλάττοντες σωζειν , Ου μὰ τον Δία, η δ' ἰς, ου πολύ τι διαφερει

ύτους υν ἀλλον φύλακας στησόμεθα, ἡ τοὐς ἐγνωκότας

μεν καστον τοίν εμπειρία δε μηδεν κείνων ελλείποντο μηδ' ἐν ἄλλω μηδενὶ μερει ἀρετης στεροῖντας Aτοπον μεντ αν, ἔφη ν, - ἄλλους αἱρεῖσθαι, εἴ γε τἄλλα μη ἐλλείποιντο ' τούτω γαρ αὐτω σχεδόν τι τω μεγίστω ν roοεχοιεν. Οὐκουν τοὐτο δη λεγωμεν, τίνα τρόπον οἷοί, 8, Eσονται ι αυτοι κακῶν και αὐτα εχ ειν ΓΙάνυ μεν οὐν. Ο τοίνυν αρχόμενοι τούτου os λόγου λεγομεν, την φύσιν αυτῶν πρῶτον δεῖ καταμαθεῖν. καὶ οἶμαι, αν κείνηνικανῶς μολογήσωμεν, μολογησειν καὶ τι οἷοί τε αὐται,3 ἔχειν οἱ αυτοί, τι τε ου ἄλλους πόλεων ηγεμόνας δεῖ

λογησθω ἡμῖν, τι μαθηματός γε αε ερῶσιν - αὐτοῖς BR. δηλοῖ εκείνης της ουσίας της ἀεὶ ἴσης καὶ μη πλανωμενης , πο γενεσεως καὶ φθορὰς 'D μολογησθω. Καὶ μην ην δ'εγώ, και τι πάσης αυτῆς, και ἴτε σμικρο οἴτε μείζονος Oύτε τιμιωτερου ἴτε τιμοτερου μερους κόντες ἀφίενται, ἄσπερ εν τοι πρόσθεν περί τε τῶν φιλοτίμων και ρωτικῶν διήλθομεν 'Oρθῶς, φη, λέγεις Τόδε τοίνυν μετὰ τοὐτ σκόπει εἰ νάγκη χειν προς τούτω εν φύσει ιαν μελλωσιν σεσθαι Δυς λεγομεν Το ποῖον Την cἀψεύδειαν και το εκόντας ιναι μηδαμ προσδεχεσθαι το ξεὐδος ἀλλα μισεῖν, την δ' ἀληθειαν στεργειν. ἰκός γ εφη. υ μόνον γε ἁ φίλε, ικός, ἀλλὰ και πὰσα νάγκητον ερωτικῶς του φύσει χοντα πὰν το ξυγγενές τε και οἰκεῖον τῶν παιδικῶν ἀγαπὰν 'Ορθῶς, φη m δυοἰκειότερον σοφία τι ληθείας, εὐροις Καὶ πῶς η δ'ος H ουν δυνατὸν εἶναι την αὐτην φύσιν φιλόσοφόν τε

206쪽

πάσης ληθείας δεῖ ευθύς εκ νεου ὁ τι μάλιστα ρεγεσθαι. Παντελῶς γε Ἀλλα μην τω γε εις εν τι αἱ πιθυμίαι σφόδρα ρεπουσιν, ἴσμεν που τι εἰς ταλλα τούτω ἀσθενεστεραι, σπερ ευμα κεῖσε ἀπωχετευμενον Τί μην; D. ιδ προ τα μαθηματα κά παν το τοιουτον ερρυηκασιν,

περὶ την της ψυχῆς, οἶμαι, ἡδονὴν αὐτῆς καθ' αυτην εῖεν ἄν, τὰς δε δια του σώματος κλείποιεν, εἰ μη πεπλασμενως δναλλ' ἀληθῶς φιλόσοφός τις εἴη Μεγαλη νάγκη Σώφρων μην ὁ γε τοιουτος και οὐδαμη φιλοχρηματος ων γαρ ενεκα χρήματα μετα πολλῆς δαπάνης σπουδάζεται, ἄλλω τινὶ μὰλλον η τούτω προσηκει σπουδάζειν. ἴτω. Καὶ μην486 που και τόδε δεῖ σκοπεῖν, ταν κρίνειν ' μελλn φύσιν φιλόσοφόν τε καὶ μή. Το ποῖον; et σε λάθ μετεχουσα

ἀνελευθερίας εναντιωτατον γάρ που σμικρολογία ψυχημε λούσαν του λου καὶ παντος ἀει πορεξεσθαι θείου τε και ἀνθρωπίνου 'Aληθεστατα, φη. ΕΙ Οἴν πάρ χειδιανοία μεγαλοπρεπεια καὶ θεωρία παντος μεν χρόνου, πάσης δε υσίας οἷόν τε οἴει τούτω si εγα τι δοκεῖν εἶναιντον ἀνθρωπινον βίον 'Αδύνατον, η δ' ς οὐκ οὐν καὶ θάνατον υ δεινόν τι ηγήσεται ὁ τοιουτος Ἐκιστά γε.

y Δειλη δη και ἀνελευθερω φύσει φιλοσοφίας ἀληθινῆς, ῶς Ir εοικεν, ου ἄν μετείη Ου μοι δοκεῖ Τί δν ὁ κόσufo . . ' και μὴ φιλοχρήματος μηδ' ἀνελεύθερος μηδ' ἀλαων μηδε δειλὸς σθ' πη- δυσξύμβολος ἡ ἄδικος γενοιτο, Ουκεστιν. Καὶ τοὐτο δὴ ψυχην σκοπῶν φιλόσοφον καὶ Θευθύς νεου ντος επισκέψει ει αρα δικαία τε και μερος,

δυσκοινώνητος καὶ ἀγρία ΙΠάνυ μεν οὐν Ου μην οὐδεστόδε παραλείφεις, ῶς in γωμαι a, ποῖον; Εὐμαθὴς ψδυσμαθής. ἡ προσδοκας ποτε τινά τι ἱκανῶς ἄν στερξαι o πράττων ἄν ἀλγῶν τε πράττοι καὶ μόγις σμικρον ἀνύτων ς'

207쪽

κασθησεται τελευτῶν αυτόν τε μισεῖν και την τοιαυτην

πη δοκουμεν σοι υκ αναγκαῖα καστα διεληλυθεναι καιεπόμενα ἀλληλοι ταὶ μελλούση του οντος κανῶς τε και

εἴη μνημων, εὐμαθής, μεγαλοπρεπής, εὐχαρις, φίλος τε καὶ λ ξυγγενὴς ἀληθείας. δικαιοσύνης. ἀνδρείας. σωφροσύνης; i Οὐδ' ἄν ο ΛΜῶμος, φη, τό γε τοιουτον μεμψαιτο 'Αλλ' iii

ην δ εγώ, τελειωθεῖσι τοι τοιούτοις παιδεία τε καὶ ἡλικία Gρα ου μόνοις ἄν την πόλιν επιτρεποις;

ΙΙΙ Καὶ ὁ 'Aδείμαντος 's Σωκρατες, εφη, πρὸς μεν Bταὐτά σοι οὐδεὶς θν Οἶός' εἴη ἀντειπεῖν ἀλλὰ γὰρ τοιόνδε

τι πάσχουσιν οι ἀκούοντες εκάστοτεί νυν λεγεις ἡγουνται δι' ἀπειρίαν του ρωτῶν και ἀποκρίνεσθαι ὐπὸ του λόγου παρ' καστον τὸ ρώτημα σμικρὸν παραγόμενοι , ἀθροισ- θεντων των σμικρῶν επὶ τελευτῆς τῶν λόγων με γα τὸ σφάλμα και χναντίον τοις πρώτοις πιναφαίνεσθαι. καιώσπερ ,πλ τῶν πεττεύειν δεινῶν οὐ μὴ τελευτῶντες cἀποκλείονται και IOυς εχουσιν in τι φερωσιν, οὐτω και σφεῖς τελευτῶντεςMποκλείεσθαι και υκ εχειν ὁ τι λεγωσιν

208쪽

μη παμπονηρους εἴπωμεν, τους δ επιεικεστάτους δοκοῖντας ομως τοὐτό γε υπε του επιτηδευματος, ου σω ἐπαινεῖς, πάσχοντας, ἀχρηστους ταις πόλεσι γιγνομενους. κα εγὼς ἀκουσας, Οἴει υν, εἰπον, τους ταυτα λέγοντας ψεύδεσθαι

εγω, ερώτημα δεόμενον ἀποκρίσεως se εἰκόνος λεγομενης sp

δε ε πολλῶν αὐτο ξυναγαγεῖν εἰκάζοντα και ἀπολ Σου- F μενον ὐπερ αυτῶν, οἷον οι γραφεῖς τραπελάφους καὶ al, i τοιαυτα μιγνύντες γράφουσιν νόησον γαρ τοιουτον γενόμενον εἴτε πολλῶν νεῶν περι εἴτε μιὰς ναύκληρον μεγεθει με και ρώμ ὐπερ τους εν τ νηὶ πάντας, B πόκωφον δε και ορῶντα σαύτως βραχύ τι και γιγνώσκοντα περὶ ναυτικῶν τερα τοιαυτα, τους δε ναυτας στασιάζοντας πρὸς λληλους περὶ της κυβερνήσεως,

209쪽

ἔκαστον οἰόμενον δει, κυβερνῶν, μήτε μαθόντα πώποτε την τε χνην μήτε ε χοντα ἀποδεῖξαι διδάσκαλον αυτοὐμηδε χρόνον εν ω μάνθανεν, προ δε τουτοι , aσκοντας μηδε διδακτον εἶναι, ἀλλὰ καὶ τον λέγοντα ως διδακτον 'ετοιμους κατατεμνειν αυτούς δε αὐτω εὶ τω ναυκληρω, περικεχύσθαι δεομενους και πάντα ποιOsντας, πως ν σφίσι τ πηδαλιον πιτρέφη, νίοτε δ' a μη πείθωσιν, ἀλλὰ αλλοι μῆλλον, τους μεν ἄλλους λαποκτεινύντας εκβάλλοντας ε της νεώς, τον δε γενναῖον ναύκληρονμανυαγὰς μέθη τινι ἄλλω συμποδίσαντας της νεως

ἄρχειν χρωμενους τοῖς νοῖσι και πίνοντάς τε καὶ εὐωχ2ουμενους πλεῖν, ς το εἰκος τους τοιούτους, προ δε τούτοις παινοῖντας, ναυτικον με καλοῖντας και κυβερνη

τικον καὶ πιστάμενον τὰ κατὰ as ος α ξυλλαμβάνειν δεινος se, πως ἄρξουσιν ἡ πείθοντες η βιαζόμενοι τον ναύκληρον, τον δε- τοιοῖτο ψεγοντας ἄχρηστον, οὐδε ἀληθινολκυβερνήτου περ μηδ' παίοντας , τι νάγκη

αὐτω την πιμελειαν ποιεῖσθαι νιαυτο καὶ ωρῶν καὶ ουρανο καὶ ἄστρων και πνευμάτων και πάντων των Πτεχνη προσηκόντων ε μέλλει τω οντι νεως αρχικος εσεσθαι, πως δε κυβερνησει άν τε Πνες βούλωνται εάν τε η μητε τεχνην τούτου μητε μελετην οἰομενω δυνατον

εἶναι λαβεῖν ἄμα και την κυβερνητικην τοιούτων δηπερὶ τὰς ναῖς γιγνομενων τον ς ἀληθῶς κυβερνητικον οὐχ ηγεῖ αν τω οντι μετεωροσκόπον τε καὶ ἀδολεσra και ἄχρηστόν σφισι καlλεῖσθαι πο των ε ταῖς ἴτω κατεσκευασμεναι ναυσι πλωτήρων Και μάλα, φη ὁ Ἀδείμαντος Ου δὴ ην δ εγω, οἶμαι δεῖσθαί σε QSIsaf Ρεμην ην-εἰκόνα δεῖν, ὁτι ταῖς πόλεσι προς τους αληθινοὐ φιλοσόφους την διάθεσιν εοικεν, ἀλλὰ μανθάνειν λεγω. Καὶ μάλ , φη. ΙΠρῶτόν με τοίνυν κεῖνον τον θαυμάζοντα, τι οἱ φιλόσοφοι τιμῶντα εν ταῖς πόλεσι,

210쪽

i ἐψεύσατο τ δε ἀληθες πέφυκεν, εών τε πλούσιος ἐάν τε Ἀλφε Q πενης κάμνη, ἀναγκαῖον εἶναι επὶ ἰατρῶν θύρας ἰεναι atria

πάντα τον ρχεσθα εόμενον επὶ τὰς του ἄρχειν δυναμενου, ψου ον αρχοντα δεῖσθαι τῶν ἀρχομένων ἄρ χ εσθαι, ου ν λέτη ἀληθεία τι φελος i. ἀλλὰ τους νυν πολιτικούς ἄρχοντας ἀπεικάζων οἷς ἄρτι λέγομεν ναύταις οὐχ ἁμαρτήσει, και τοὐς πο τούτων ἀχρήστους λεγομενους καὶ μετεωρολεσχα τοις ς ἀληθῶς κυβερνήταις. Ορθότατα, φη. ΕΑ τε τοίνυν τούτων καὶ ε τούτοις Ου ράδιον εὐδοκιμεῖν το βελτιστον επιτήδευμα ὐπὸ τῶν τἀναντία νεπιτηδευόντων πολ δε μεγίστη και ἰσχυροτάτη διαβολὴ γίγνεται φιλοσοφια διὰ τους τὰ τοιαυτα Φύσκοντας επιτηδεύειν, Ους δὴ συ y το εγκαλοὐντα p φιλοσοφία λεγειν ς παμπόνηροι οἱ πλεῖστοι τῶν ιόντων π αυτήν, οἱ δε πιεικέστατοι χρηστοι, και εγὼ συνεχώρησα ἀληθῆ