Republic of Plato

211쪽

λεγόμενον Ουκουν εμ μεν τοὐτο σφοδρα sτω παραδόξαν τοῖς Γν δοκουμενοι περ αυτοῖς Και μαλα, φη. Ἀρ' υν η υ μετρίως ἀπολογησόμεθα λ, τι προς το ν πεφυκως εἴη ἁμιλλὰσθαι ὁ γε οντως φιλομαθης και Ουκεπιμενοι ἐπὶ τοις δοξαζομένοις εἶναι πολλοῖς κάστοις, Β ἀλλ' o καὶ Ουκ ἀμβλύνοιτο υδ' ἀποληγοι το ερωτος, πρὶν αυτο ο εστιν κάστου της φύσεως φασθαι

προσηκε 'ρυχνὶς εφάπτεσθαι Οὐ τοιούτου προσηκει εξυγγενεῖ' ω πλησιάσας και μιγεις ω οντ οντως γεννησας

μετριώτατα Τί οὐν τούτω τι μετεσται εὐδος ἀγαπὼν, πὼν τουναντίον μισεῖν Μισεῖν, φη. ΙΗγουμενης δη αληθείας ου αν ποτε, οἶμαι, φαῖμεν αὐτ χορον κακῶν

ἀκολουθῆσαι. ΙΠῶς γάρ Ἀλλ' sciιες τε καὶ δίκαιονίθος, ω καὶ σωφροσύνην πεσθαι. Ορθῶς, φη Και δὴ τον ἄλλον της φιλοσόφου φύσεως χορον τί δεῖ πάλιν ξαρχῆς ἀναγκάζοντα , τάττειν μεμνησαι γαρ που, τι ξυνεβη προσῆκον τούτοις ἀνδρεία, μεγαλοπρεπεια, εὐμάθεια, . μνήμη ' καὶ οὐ πιλαβομενου τι πὰς με ἀναγκασθη σεται ὁμολογεῖν οις λεγομεν, άσας δε του λόγους, ει I

αυτούς ἀποβλεφας περὶ ὁ λόγος, φαίη ὀρα αυτῶν του

μεν' χρήστους, τους δε πολλούς κακούς πασαν κακίαν, τῆς διαβολῆς την αἰτίαν επισκοποῖντες επὶ τούτω νῖν γε γοναμεν, τι O O πολλοι κακοί, και τούτου δὴ νεκα

παλιν ἀνειλήφαμεν την τῶν ληθῶς φιλοσόφων φύσιν καιε ανάγκης ἄρισάμεθα. Eστιν, φη, αὐτα. EVl Tαύτης δή, ν δ εγώ, τῆς φύσεως δεῖ θεάσασθαιτα. φθορας, ἰς διόλλυται εν πολλοῖς. σμικρον δ τι

212쪽

εκφευγει, ους δὴ και υ πονηρούς, ἀχρήστους δε μουσι 491 καὶ μετα τομο αμ τας μιμουμένας ταύτην L και εἰς ποεπιτηδευμα καθέσταμενα ai της, ἴα ουσαι φύσει ψυχῶνεις νύξιον και μεῖζον εαυτων ἀφικνούμεναι επιτ, δευώ α

πολλαχν πλημμελοsσαι παντα χη και επι πάντας δόξαν γοῖα λεγεις φιλοσοφία προσῆψ αν Τίνας δε, φη, τὰς διαφθορὰς λεγεις Ἐγώ σοι, εἶπον, αν ιός τε γενωμαι, πειράσομαι διελθεῖν τοδε μεν ουν, οιμαι, πῆς μῖν ὁμολογησει, τοιαυτην φύσιν καὶ πάντα εχουσαν, σφπροσετάξαμεν νυν δ', ει τελεων φελλο φιλόσοφος

γενεσθαι, ὀλιγάκις εν ἀνθρώποις φύεσθαι και ὀλίγας hoυκ οἴει Σφόδρα γε Toύτων δὴ των ὀλίγων σκόπει

se τῆς φύσεως ἀπόλλυσι την χρουσαν ψυχὴν καὶ ἀποσπα rao φιλοσοφίας. λεγ δε ἀνδρείαν, σωφροσύνην, και πάντα δε ης διηλθομεν. Aτοπον, φη, κοὐσαι. Eτι τοίνυν, ην δ' , dεγώ, προς τούτοις τα λεγόμενα ἀγαθα πάντα φθείρει καὶ

ἀποσπα, κάλλος και πλοῖτος και ἰσχυς σώματος καὶ ξυγγενεια ερρωμεν εν πόλει και πάντα τὰ τούτων οικεῖα ἔχεις γὰρ τον τύπον ν λεγω. Eχω, φη και ηδεως γ'

αν ἀκριβεστερον ἁ λεγεις πυθοίμην Λαβο τοίνυν ην δ' εγώ, λου αὐτο ορθῶς, και σοι εἴδηλόν τε φανεῖται, καὶ Ουκ ἄτοπα δόξει τὰ προειρημένα περὶ υτῶν ΙΠῶς ουν, νεφη, κελεύεις; Ιαντός φ, ν δ' ἐγώ, σπερματος περι φυτοῖ εἴτε ε Σείων εἴτε των ζώων, ἴσμεν, ὁτι το μη τυχον τροφης ης προσήκει κύστω, μηδ' ἄρα μηδε τόπου, σωGν ερρωμενεστερον , τοσούτω πλειόνων ενδε των πρεπόντων ἀγαθῶ γαρ που κακον ναντιωτερον η τω μη

παντο II πάντως A.

213쪽

και τας ψ γχας ἴτω φῶμεν τας εὐφυεστάτας κακης Σπαίδαγωγιας τυχουσα διαφερόντως κακὰ γίγνεσθαι ηοι ει α μεγάλα ἀδικήματα και την ἄκρατον πονηρίαν κφαυλης, αλλ' υκ κ νεανικης φύσεως τροφῆ διάλομένης γίγνεσθαι, ἀσθενῆ δε φυσιν μεγάλων ἴτε γαθῶν ουτε κακῶν αἰτίαν ποτε σεσθαι Oυκ, ἀλλὰ - δ' ς, ἴτως. mi τοίνυν θεμεν του φιλοσόφου φύσιν, αν μεν, οἶμαι, 492 μαθησεως προσηκούσης τύχη, εἰ πὰσαν ἀρετην ἀνάγκη αὐξανομενην ἀφικνεῖσθαι, αν δε η εν προσηκούσyσπαρεῖσά τε καὶ φυτευθεῖσα τρέφηται, εἰς πάντα τἀναντία αυ, εα μη τις αυτὴ βοηθησας θεῶν τύχη η καὶ συ ἡγεῖ, ῶσπερ οἱ πολλοί, διαφθειρομένους τινας εἶναι πο σοφιστῶν νεους, διαφθείροντας δε τινας σοφιστὰς ἰδιωτικούς ὁ τι καὶ Αειον λόγου, λλ' υ αυτοῖς τοὐς αὐτ λεγοντας μεγιστους μεν εἶναι σοφιστάς, παιδεύειν δε τελεώτατα Bκαὶ ἀπεργάζεσθαι οῖους βούλονται εἶναι καὶ νεους καιπρεσβυτερους και ἄνδρας και γυναῖκας Πότε δή η δ'ος πιταν, εἶπον, ξυγκαθεζόμενοι θρόοι ι πολλοὶ ις

εκκλησίας η ει δικαστήρια δε θεατρα δε στρατόπεδα τινα ἄλλον κοινον πλήθους ξύλλογον ὐ πολλῶ θορύβωτα μεν γεγωσι τῶν λεγομενων η πραττομενων, τα δεεπαινῶσιν, περβαλλοντως κάτερα, και εκβοῶντες καὶ

λεγόμενον, τίνα οἴει καρδίαν ἴσχειν η ποίαν αὐτῶ ra ιδείαν διωτικὴν ἀνθεξειν, ν ου κατακλυσθεῖσαν ποτου τοιούτου ψόγου γ επαίνου οιχησεσθαι φερομενην κατὰ Ουν, y ν οἶτος φερy, καὶ φθσειν τε τα αὐτατούτοις καλὰ και αἰσχ ρὰ εἶναι, και επιτηδεύσειν περ ν

214쪽

in πεπαιδευμένον, ἀνθρώπειον --ταιρε θεῖον μεντοι κατὰ Sτην παροιμίαν ξαιρῶμεν λόγου. ε γα χρὴ ειδεναι, ὁ τί περ αν σωθ τε καὶ γενηται Io δεῖ ν τοιαύτη κατα- is στάσει πολι τειῶν, θεο μοῖραν αὐτο σῶσαι λεγων ου

σοι, ν δ εγώ, πρὰς τούτοις και τόδε δοξάτω To ποῖον; h Eκαστος των μισθαρνούντων Ἀδιωτων, Ῥυς δῆ Ἀύτοι ν σοφιστὰς καλοῖσι Mab ἀντιτεχνους γοῖνται, μὴ ἰλλα ' παῶεύειν η ταυτα τὰ των πολλων δ ματα ἁ δοξάζουσινοταν ἀθροισθῶσιν, και σοφίαν ταύτην καλεῖν, οἷόνπερ ' αν ει υλυχματος μεγάλου καὶ ἰσχυρου τρεφομενου τὰς UVAE' V νοργάς τις και επιθυμίας κατεμάνθανεν, π τε προσελθεῖν χρὴ και π ἄφασθαι αὐτοῖ, και πότε χαλεπώτατον πραότατον καὶ κ τίνων γίγνεται, καὶ φωνὰς δὴ φ' οἶς εκάστας εἴωθεν φθεγγεσθαι, και οῖας ὁ ἄλλου φθεγγο- μενου μεροὐταί τε και ἀγριαίνει, καταμαθών δε ταυτα,' πύντα ξυνουσία τε και χρόνου τριβ σοφίαν τε καλέσειεν s My θ καὶ ς τεχνην συστησώμενος π διδασκαλίαν τρέπον et O, μηδεν ειδὼς τῆ ἀληθεία τούτων των oo , aτων τε ἐμὶ επιθυμιῶν, τι καλον η αισχρον δε ἀγαθον δε κα- c δίκαιον η δικον, νομάζοι δε πάντα αὐτα επὶ τάις του

215쪽

αυτῶν. 'Aνάγκη Και betro τούτων δὴ τῶν διωτῶν, σοι προσομιλοὐντες χλω αρεσκειν αὐτω πιθυμοῖσι Δῆλον. Ἐκ δη τούτων τινα ορας σωτηρίαν φιλοσόφω φύσει, στεν ω επιτηδεύματι μείνασαν προς τέλος ελθεῖν εννοειδ εκ τῶν εμπροσθεν. μολόγηται a δὴ ἡμῖν εὐμάθεια Bκαὶ μνημη καὶ ἀνδρεία και μεγαλοπρεπεια ταύτης εἶναιτης φύσεως. Ναί Οὐκοὐν ευθύς εν παισὶν ὁ τοιοὐτος πρῶτος εστα εν ἄπασιν, ἄλλως τε και εὰν το σῶμα φυν προσφερης se ψυχ τοῦ Τί δ' ου μελλεις φη. 3ουλησονται

216쪽

νεις αἰσθάνηταί τε πη καὶ κάρπτηται και ελκηται προς φιλοσοφίαν, τί ιόμεθα δρώσειν κείνους τους γουμενους ἀπολλυνα αυτοὐ τὴν χρείαν τε και ταιρείαν ἰ υ πὰν μενεργον, πὰν δ' πος, λέγοντάς τε και πράττοντας, καὶ περὶ αυτόν, πως αν μὴ πεισθῆ, και περ ι τον πείθοντα, πως - '

κακη τροφῆ γενηται, αἴτια τρόπον τινα το εκπεσεῖν κτου πιτηδεύματος, καὶ τὰ λεγόμενα ἀγαθά, πλοῖτοι τε

και πῶσα δε τοιαύτη παρασκευή . οὐ γάρ, ἀλλ' oρθῶς, εφη, λεχθη οἶτος δ=ὶ εἶπον, ὼ θαυμάσιε, λεθρος τε καὶ

217쪽

διαφθορα τοσαύτη τε καὶ τοιαυτη της βελτίστης φυσεως Bεἰς το ρtστον ἐπιτηδευμα, ὀλίγης και ἁ λως γιγνομένης, ῶς ἡμεῖς φαμεν. καὶ ἐκ τούτων η των ἀνδρῶν καὶ οι ταμεγιστα κακα ἐργαζόμενοι τὰς πόλεις γίγνονται καὶ τους ἰδιώτας, καὶ οι τἀγαθά, ο αν ταύτη τυχωσι ρυεντες ' σμικρα δε φύσις οὐδεν μεγα οὐδεποτε υδεν ουτ ιδιώτην οἴτε πόλιν δρα. 'Aληθέστατα, η δ' ς Ουτοι μεν δη

ούτω εκπίπτοντες, οἶς μαλιστα προσηκει, ερημον και

ἀτελῆ φιλοσοφίαν λείποντες αυτοί τε βίον ου προσηκοντα Ου δ' ἀληθῆ ζωσιν, την δε σπερ ορφανην ξυγγενων α λοιεπεισελθόντες νάξιοι 1σχυνάν τε καὶ νείδη περιη γαν, οια και συ φης νειδίζειν του ονειδίζοντας, οι ξυνόντες αυτ η οι μεν οὐδενός, ο δε πολλοὶ πολλῶν κακῶν ἄξιοι εἰσιν. Καὶ γαρ οἶν, φη, τά γε λεγόμενα αὐτα. Εἰκότως γε, ν δ εγώ, λεγόμενα καθορῶντες γαρ ἄλλοι ἀνθρωπίσκοι κενην την χώραν ταύτην γιγνομενην, καλῶν δεονομάτων και προσχημάτων μεστήν, σπερ ι εκ των εἱργμῶν ις' ἱερὰ ἀποδιδράσκοντες, σμενοι καὶ οὐτοι κτων τεχνῶν εκπηδῶσιν εἰς την φιλοσοφίαν, ' ἄν κομψότατοι ντες τυγχανωσι περὶ το αυτῶν τεχνίον. μως γαρ

δὴ πρός γε τὰς ἄλλας τε χνας καίπερ ἴτω πραττούσης φιλοσοφίας το ξίωμα μεγαλοπρεπεστερον λείπεται, υδ εφιεμενοι πολλοί, ἀτελεῖς με τὰς φύσεις, πο δε τῶν τεχνῶν τε καὶ δημιουργιῶν σπερ τὰ σώματα λελώβηνται οἴτω καὶ τὰς φυχ ὰς ξυγκεκλασμενοι τε και δ ποτε - μενου διὰ τὰς βαναυσίας, τυ γ χάνουσιν- η υκ νάγκης Καὶ μάλα, φη. Δοκεῖς οἶν τι, ην δ' ἐγώ, διαφερειναυτούς δεῖν ἀργύριον κτησαμενου χαλκεως φαλακρογκαι σμικροῖ, νεωστι με ε δεσμῶν λελυμενου, ε βαλανείωδε λελουμενου, νεουργον μάτιον χοντος, νυμφίου παρεσκευασμενου, διὰ πενίαν και ρημίαν οὐ δεσπότου την

218쪽

B πεται των κατ' ἀξίαν ὁμιλούντων φιλοσοφία, ἡ που πο M, es φυγῆς καταληφθεν γενναῖον καὶ in τεθραμμενον )θος, ,,uiuo απορία των διαφθερούντων κατὰ φύσιν μεῖναν επ' αὐτη, γη εν σμικρα πόλει ταν μεγάλη φυχ φυκ καὶ ἀτιμάσασα τὰ της πόλεως περίδν βραχὴ δε πού τι κα ἀπ ύλλης τεχνης δικαίως τιμάσαν εὐφυες π αυτὴν α ελθοι'. εἴη δ' ἄν καὶ ὁ του μετέρου τaίρου Θεάγους χαλινος οἷος γ

-ατασχεῖν και γαρ Θεαγει τὰ μεν ἄλλα πάντα παρεσκεύ- in Ἀσται προς το εκπεσεῖν φιλοσοφίας, δε δε του σώματος νοσοτροφία ἀπείργουσα αὐτον των πο λιτικῶν κατεχει. τοδ' μετερον ου ἄξιον λεγειν, το δαιμόνιον σημεῖοw riam. 4etros τινι ἄλλω ἡ οὐδενὶ των εμπροσθεν γεγονεν καὶ τούτων δη των λιγων ο γενόμενοι καὶ γευσάμενοι ς δὐ και μακάριον το κτῆμα, και των πολλῶν αὐ ἱκανῶς ἰδόντες την μανίαν, καὶἰτι οὐδεὶς οὐδε ὐγιες ως πος ειπεῖν περιτὰ των πόλεων πράττει, ουδ εστ ξύμμαχος, μεθ' οτου τις

εις θηρία ἄνθρωπος εμπεσων ούτε ξυναδικεῖν θέλων ούτε ,lκανος ων εις πβσιν ἀγρίοις ἀντεχειν, πρίν τι τὴν πόλιν ἡ rire φίλους νῆσαι, προαπολόμενος νωφελὴς αὐτω τε καὶ τοις Mub' ἄλλοις ἄν γενοιτο, αὐτα πάντα λοχισ2χω λαβων συχίαν , εχων και τὰ αυτοῖ πράττων, οἷον εν χειμῶνι κονιορτοῖ καὶ ι

219쪽

όρων του λους καταπιμπλαμένους ανομιας αγαπα εἰ πη αυτὸς καθαρος αδικίας τε καὶ νοσίων εργων τον τε E

τοι, Q ος ου τα λάχιστα - διαπραξάμενος ἀπαλλάτ- 497τοιτο Ου δέ γε, εἶπον, τὰ μεγιστα, μη σχων πολιτείας προσηκούσης εν γὰρ προσηκούσ7 δευτός μαλλον αὐξήσεται καὶ μετὰ των δίων τὰ κοινὰ σώσει. XI. Το μεν ουν της φιλοσοφίας ων νεκα διαβολην εἴληφεν, καὶ τι υ δικαίως, μοὶ μεν δοκεῖ μετριως ειρησNαι ει μη ετ αλλο λεγεις τι συ. λλ υOεν η ὁς, ετ λεγω περι τουτου ἀλλὰ την προσηκουσαν αὐτὴ τίνα των νυν λεγεις πολιτειῶν οὐδ' ἡντινοῖν, εἶπον, ἀλλα τοὐτο και επαιτιῶμαι, μηδεμίαν ἀξίαν εἶναι των νυν κατάστασιν πόλεως φιλοσόφου φύσεως ' δι καὶ στρεψεσθαί τε καὶ ἀλλοιουσθαι αυτ f ἄσπερ ξενικον σπέρμαε γὶ ἄλλη σπειρόμενον ξιτηλον εἰς το πιχωρων φιλεῖ κρατούμενον εναι, ἴτω καὶ Οὐτο τ γενος νυν μεν υκ ἴσχειν την αυτο δύναμιν, αλλ' εἰς ἀλλότριον θος εκπίπτειν εἰ δε λήψεται την ἀρίστην πολιτείαν, σπερ cκαὶ αυτὸ ἄριστόν εστιν, τότε δηλώσει, τι τοὐτ με τω οντι θεῖον ην, τὰ δε ἄλλα ανθρώπινα, τά τε των φύσεων κα των πιτηδευμάτων δῆλος δη υ ει τι μετὰ τοὐτοερησε τίς αύτη ἡ πολιτεία. υκ γνως, φη ' ου γὰρ τοὐτο μελλον, αλλ' εἰ αἴτη, ν ἡμεῖς διεληλύθαμενοικιζοντες την πολιν, Ἀλλη. α με αλλα, ν ο εγω, αύτη τοὐτο δε υτ ερρήθη με καὶ τότε, τι δεησοι τι ἀει Ἀνεῖναι δ ὰν τῆ πόλει λόγον εχον της πολιτείας τὸν αυτόν, Τυπεμ καὶ συ ὐ νομοθέτης, χχων τους νόμους

μακρὰν και χαλεπην αυτοὶ την ἀπόδειξιπι χπει καὶ το

220쪽

λοιπον υ πάντως aστον διελθεῖν Το ποῖον; Τίνα τρόπον μετα χειριζομένη πόλις φιλοσοφίαν υ διολεῖται.

τα γὰρ δη με γώλα πάντα πισοαλχη, καὶ το λεγόμενον τί νεαλὰ τῶ ντι χαλεπή. Ἀλλ' ὐμως, ἔφη, λαβετω τελος ἀπόδειξις τούτου φανερ οὐ γενομένου. ετ μη βούλεσθαι, ην δ εγω, αλλ' εἴπερ, o μη δύνασθαι διακωλύσει Τρίω δε την γ' μην προθυμίαν ισει. σκόπει δἐ καὶ νυν, ως ' προθύμως και παρακινδυνευτικως μελλή λέγειν. χτι Aτουναντίον νυν δεῖ Θου επιτηδεύματος assam' πόλιν, ν&πτεσθαι. Πῶς; si μεν, ν δ εγω, οἱ καὶ ἁπτόμενοι g98 μειράκια οντα ἄρτι - παίδων το μεταξλοικονομίας καὶ

χρηματισμοῖ πλησιάσαντες αὐτολτω χαλεπωτάτω παλ- λάττονται O φιλοσοφώτατοι ποιούμενοι ' λεγω δε χαλεπώτατον το περὶ τους λόγους - δε τω πειτα εὰν sκα ἄλλων τοὐτο πραττόντων παρακαλούμενοι θελωσιν ἀκροαταὶ γίγνεσθαι, μεγάλα γοῖνται, πάρεργον οἰόμενοιαυτὶ δεῖν πράττειν προς δε το γηρας Ἀκτος δ7 τινωνολίγων ἀποσβεννυνται πολυ μὰλλον του ρακλειτείου νηλίου, Ἀσον αὐθις ους,ξάπτονται Δεῖ δε πῶς; εφη. LIὼν τοὐναντίοw μειράκια μεν οντα καὶ παῖδας μειρακιωδηπα ἀείαν καὶ φιλοσοφίαν μεταχειρίζεσθαι, των τε σωμάτων, εν ω βλαστάνει τε καὶ ἀνδροῖται, ε μάλα πιμελεῖσθαι, ὐπηρεσίαν φιλοσοφία κτωμενου προ ἐούσης δε 'ης ηλικίας, εν η λψυχ η τελειοῖσθαι ἄρχεται, επιτείνειν τὰ εκείνης γυμνάσια Oταν δε ληγ μεν Ῥωμη, πολιτικων δεσκαὶ στρατειων- κτος γίγνηται, τότε δη ἀφέτους νεμεσθαι και μηδεν αλλω πράττειν O Q παρεργον Oυς μελλοντας εὐδαιμόνως βιώσεσθαι καὶ τελευτήσαντας - dβί- τὸ βεβιωμεν- πην in κεῖ μοῖραν επιστήσειν πρε- η

XII. ἀληθῶς μοι δοκεῖς, εφη, λεγειν γε προθύμως,

Σώκρατες οἶμαι μεντοι τους πολλούς των ἀκουόντων

στρατειων ρ στρατιῶν A.