The resultant Greek Testament, exhibiting the text in which the majority of modern editors are agreed, and containing the readings of Stephens (1550), Lachmann, Tregelles, Tischendorf, Lightfoot, Ellicott, Alford, Weiss, The Bâle edition (1880), West

211쪽

στραμμενη, ως πότε σομαι προ νας και ἀνεξομαtυμων προσάγαγε οῦδε τον υἱόν σου ετι δὲ προσερ - 42μενο αυτογερρηξεν αυτον O δαιμόνων - συ εσπάραξεν. ἐπετίμησεν δὲ ὁ Ἱησοῖ τω πνευματι τω ἀκαθάρτω, και ἰάσατο - παῖδα, και πεδωκεν αυτον τω πατρὶ αὐτου. cξεπλήσσοντο δὲ πάντες εστ τῆ μεγαλειότητι του Θεου. 43Πάντων δὲ θαυμαζόντων πι πασιν ις ποιε ειπεν

προς τους μαθητας αυτου, Θεσθε μεις ει τα τα 44ἴμὼν του λόγους τουτους ὁ γαρ ιὸς του Ἀνθρωπου μελλε παραδίδοσθαι εις χειρας ανθρώπων. οι δὲ 45ὴγνοουν τὸ ρῆμα τοῖτο, και ν παρακεκαλυμμενον παυτῶν να - , αἴσθωνται αυτό και φοβουντ ερωτησαιαυτον περὶ του ρηματος τούτου Eισηλθεν δὲ διαλο- 46γισμὸς εν αὐτοις, τὸ τις αν εἴη μείζων α ων δὲ 47Ἱησοῖς, ειδὼς τον διαλογισμὸν τῆς καρδίας αυτων, πιλαβόμενος παιδίον εστησεν αὐτὸ παρ' ἐαυτω, και 48ειπεν αὐτοῖς, 'O εὰν δεξηται τοῖτο τὸ παιδιον επι τω ονόματί μου, μὲ θεται και ὁ εὰν μὲ δέξηται, δεχεται

τον ἀποστειλαντά με. ὁ γαρ μικροτερος εν πασιν Ῥῖνυπάρχων, ουτός εστιν μεγας Ἀποκριθεὶς δὲ Ἱωάννης 9 εἶπεν, πιστάτα, εἴδομεν τινα ε τω νόματι σου κβάλλοντα δαι μόνια και κωλύομεν αυτόν, ὁτι υκ κολουθεῖμεν μων. εἶπεν δὲ προ αυτὸν ησοῖς, Μὴ κωλυετε θοἴς γαρ Οὐκ εστιν καθ' υμων, πὲρ μων στίν.

212쪽

, Ἐγένετο δὲ ε τω συμπληρουσθαι τὰς μέρας της ἀνα- λήμψεως αυτο και αυτὸς τὸ πρόσωπον αυτοῖ ἐστήρισεν

Sa του πορεύεσθαι ει Ἱερουσαλήμ, και ἀπέστειλεν αγγέλους προ προσώπου αυτου Και πορευθέντες εισῆλθον 53 κώμην Σαμαρειτων ἄστε τοιμάσαι αυτω. και Ουκεδέξαντο αυτόν, ὁτι τὸ πρόσωπον αυτου ην πορευόμενον

54 Ἱερουσαλήμ. ἰδόντες δε οι μαθηταὶ ἄκωβος και 1ωάννης εἶπαν, Κυριε, χελεις εἴπωμεν πυρ καταβῆναι

, ἀπὸ του ουρανου και ἀναλῶσαι αυτούς; στραφεις 56 δ επετίμησεν αυτοῖς. και ἐπορεύθἹσα εις τεραν κώμην. 57 Και πορευομενων αυτῶν εὐτὴ ὁδω εἶπέν τις προ αυτόν, 58 Ἀκολουθήσω σοι που εὰν ἀπέρχη. και εἶπεν αὐτω ὁ Ἱησοῖς Aι ἀλώπεκες φωλεους χουσιν και τα πετεινα τουουρανου κατασκηνώσεις Q δε ἱo του Ἀνθρώπου υκ

59 ς ε που την κεφαλὴν κλίνI. ιπε δε προς ἔτερον, Ἀκολουθε μοι. ὁ δὲ εἶπεν Κυριε, πίτρεψόν μοι πρῶτον 6 ἀπελθόντι θάφαι τον πατέρα μου. εἶπεν δὲ αὐτω, Aφες τους νεκρους θάφαι τους αυτῶν νεκρούς συ δὲ 6 ἀπελθὼν διάγγcλλε την βασιλείαν του Θεοῖ. Εἶπεν δὲ και τερος Ἀκολουθήσω σοι, Κύριε πρῶτον δὲ πι-6 cφόν μοι ἀποτάξασθαι τοῖς ει τον οἶκόν μου. εἶπεν δὲ πρὸς αυτὸν ὁδεησοῖς Ουδεὶς πιβαλὼν την χειρα αὐτοῖ

213쪽

επ' ἄροτρον και βλέπων εις τα πίσω ευθετος εστιν γῆ βασιλεία του Θεου.

Μετα δε ταυτα ἀνεδειξεν ὁ Κυριος και ετ ερους βδομή- 1O

κοντα, και ἀπεστεtλεν αυτους αν δύο προ προσώπου αυτου ει πῶσαν πόλιν και τόπον υ μελλεν α δ ερχεσθαι. cλcγε δε προ αυτούς, D με θερισμὸς πολύς, o δὲ ργάται λίγου δεήθητε ουν του Κυρίου του θερισμου ὁπως εργάτας εκβάλn εις τον θερισμὸν αυτου Qπάγετε ιδο αποστελλω μῆς ως ἄρνας εν μέσω λύκων. βαστάζετε βαλλάντιον, μη πήραν, μη ποδήματα και μηδένα κατὰ τὴν ὁδὸν ἀσπάσησθε ch ην δ αν εἰσελ-

θητε οἰκίαν, πρωτον λεγετε, Ῥήνη τω οἴκω τούτω. και εὰν η κεῖ υἱὸς ειρήνης, παναπαήσεται π αυτον η

δὲ I οικίου μενετε, σθοντες και πίνοντες τὰ παρ αυτων

ἄξιος γαρ ο εργάτης του μισθου αυτου - μεταβαίνετεε οικίας εις οἰκίαν. a ct ην ἄν πόλιν εἰσέρχησθε και δέχωνται μῆς, σθίετε τὰ παρατιθεμενα μῖν και θεραπεύετε τους ε αυτ9 σθενεῖς, και λεγετε αὐτοῖς 9 Ηγγικεν φ' μῆς η βασιλεία του coυ ει ην δ' ἄν οπόλι εισελθητε και η δέχωνται μῶς, ξελθόντες εις τὰς πλατείας αἴτης εἴπατε, Και τον κονιορτὸν τον κολλη- Ιθέντα ἡμῖν ε της πόλcως υμων εἰς τους πόδας ἀπομασσόμεθα μῖν πλην τουτο γινώσκετε, υτ ηγγικεν ἡ βασιλεία του coῖ λ ἐγω μῖν ὁτι Σοδόμοις εν τη μέρα κείνn a

214쪽

I ἀνεκτότερον εστα η τη πόλει κείν9. ODαί σοι, οραζείν, ουαί σοι, Βηθσαῖδά ὁτι ει ν υρω και Σιδῶνι εγενήθησαν αι δυνάμεις αἱ γενόμεναι λυμῖν, πάλαι αν νI σάκκω και σποδω καθήμενοι μετενόησαν. πλην ΤυρωId και Σιδωνι ἀνεκτότερον εστα εν τη κρίσει φυμῖν. καισυ, Καφαρναουμ, μη εω ουρανοῖ φωθήσ9 εως του αδου 16 καταβιβασθήσI o ἀκούων μων μοῖ ἀκουει και ὁ ἀθετωλυμῆς με αθετεῖ ὁ δὲ μ ὲ ἀθετω αθετεῖ τον ἀποστείλαντά με. 17 et εστρεψαν δὲ ι βδομήκοντα μετὰ χαρας λεγοντεS, Κυριε, και τα δαιμονια ποτάσσεται μῖν ν τω νόματι 18 σου c δε αυτοῖς, Ἐθεώρουν τὸν Σατανανῶς ἀστρα- I9 h εκ ου Ῥανου πεσόντα ἰδού δέδωκα μῖν τηνεξουσίαν του πατεῖν πάνω φεων και σκορπιων, και επιπῆσαν την δύναμιν του χθροῖ κα ουδεν μὰς ου η2 αδικήσει. πλην ν τούτω, χαίρετε ὁτι α πνεύματα υμ, ποτάσσεται χαίρετε δ οτι τὰ νόματα μων νγε-

γραπτα εν τοις οὐρανοῖς.

και ειπεν Ἐξομολογοίμα σοι, ΙΠάτερ, Κυριε του ονα-νοῖ και η γης, ὁτι ἀπεκρυφας ταῖτα απὸ σοφων και συνετων, και ἀπεκάλυφας αυτ νηπίοις ναι, ὁ ΙΠατήρ, τι 2 2 ἴτως ευδοκία γενετ εμπροσθεν σου Πάντα μοι παρεδόθη πὸ το Πατρος μου κα ουδεις γινώσκει τις εστιν

215쪽

10.23 34.

ὁ ιδ ει μη ὁ Ιατήρ, και τις εστιν ὁ Π ατὴρ εἰ μη ὁ ιὸς και - βούληται ὁ ιὸς ἀποκαλύψαι Και στραφεις 3 προς τους μαθqτας κατ ιδία ειπεν Μακαριοι οἱ φθαλμοὶ

οι βλέποντες α βλέπετε 'εγω γαρ μιν τι πολλοι ψπροφῆται και βασιλεῖς θέλησαν ἰδεῖν α μcῖς βλέπcτε

και οὐκ εἶδαν, και ἀκοῖσα α ἀκούετε και υκ κουσαν.

Και δου νομικός τις ανέστη εκπειράζων αυτὸν λέγων, 5 Διδάσκαλε, τι ποιήσας ζωὴν αἰωνιον κληρονομησω; ὁ δὲ εἶπεν προ αυτόν, 'E τω νόμω τι γέγραπται πως 26 ἀναγινώσκεις αποκριθεὶς εἶπεν Ἀγαπήσεις Κυ 27ριον τον Θεον σου ξ λης της καρδιας σου, και εν ὁλ9τI ψυχή σου, και εν λ9 I ἰσχύ σου, και εν ολI Iδιανοι σου και τον πλησίον σου σεαυτόν. tac 2 8 δὲ αὐτω, ρθως ἄπεκρίθης τουτο o fc και ζήσs D 29 δὲ θέλων δικαιῶσαι εαυτὸν ειπεν προς τον ησουν, Καιτις στίν μου πλησίον πολαβων ὁ Ἱησους εἶπεν, O Aνθρωπος τις κατέβαινεν απὸ Ἱερουσαλὴμ εις Ἱεριχώ

και Iσταῖς περιέπεσεν - και εκδυσαντες αυτον καιπληγας ἐπιθέντες ἀπῆλθον αφέντες ἡμιθανῆ κατα qσυγκυρίαν δὲ ιερεύς τις κατέβαινεν εν τη ὁδω κείν9 και ἰδὼν αυτον ἀντιπαρῆλθεν oμοίως δὲ και Λευείτης aκατα τον τόπον λθω και ἰδὼν ἀντιπαρῆλθεν Σαμα 33ρcίτης δέ τις ὁδεύων ῆλθεν κατ αυτόν και ιδὼν ἐσπλαγχνίσθη και προσελθων κατέoqσεν τα τραύματα αὐτο 34επιχέων λαιον και οἶνον, πιβιβάσας δὲ αυτὸν πι δ

216쪽

ιδιον κτῆνος γαγεν αυτὸν εις πανδοχειον και πεμελήθη 35 αυτοῖ και επὶ την αυριο εκβαλων δυο δηνάρια ἔδωκεν τω πανδοχει, και ειπεν, 'Eπιμελήθητι αὐτοῖ και O τι αν οσδαπανήσ9 εγὼ ν λεπανερχεσθαί με αποδώσω σοι. 36 τις τουτων των τριων πλησίον δοκε σοι γεγονεναι του 37 εμπεσόντος ει τοῖς λ9πτας; ὁ δὲ ιπεν ποιήσας τὸ λεος, ετ αὐτου. ειπεν δὲ αὐτῶ ὁ ησους, Πορευου

38 Ἐν δὲ τω πορεύεσθαι αυτους αὐτὸς ισῆλθεν εις κώμην τινά γυνη δέ τις νόματι Μάρθα πcδέξατο αὐτὸν εις 39 b οἰκίαν. και τῆδε ν δελφὴ καλουμεν Μαριάμ,

δε και παρακαθεσθεισα προς τους πόδας του Κυριου ηκουεν 4 τὸν λογον αυτου. ἡ δὲ Μάρθα περιεσπατο περὶ πολλὴν διακονιαν ἐπιστασα δὲ ειπεν Κυριε, ο μελει σοι τι αδελφή μου μόνην με κατελειπεν διακονειν; εἰπὲ ουν 4 αὐτὴ να μοι συναντιλάβηται. αποκριθεὶς δὲ ειπεν

αὐτη ὁ Κυριος, Μάρθα Μάρθα, μεριμνα και θορυβάζ94 περὶ πολλά ενὸς δέ στιν χρεια Μαρια γὰρ τὴν ἀγαθην μερίδα ξελεξατο, τις υκ ἀφαιρεθήσεται αυτῆς.

11 Και γενετο ν τω εἶναι αυτὸν ἐν τόπω τινι προσευχόμενον, ως παυσατο ειπέ τις των μαθητων αυτου πρὸς

αὐτόν, Κυριε, διδαξον ῆμα προσευχεσθαι, καθως και

217쪽

1ωάννης δίδαξc τους μαθητὰς αυτοῖ c δ αυτοῖς, ταν προσεύχησθε, λέγετε, ΙΠάτερ, γιασθητω ο νομάσου λθάτω η βασιλεία σου o ἄρτον μων τον επιούσιον δίδου μῖν το καθ' ημεραν και ἄφες μῖν τὰς αμαρτίας μῖν, καὶ γαρ αυτοὶ ἀφίομεν παντι φείλοντιημ. και θ εισενεγκ9 ημας ις πειρασμόν. Και εἶπεν προ αυτούς Τίς ε υμῶν ξει φίλον, και πορεύσεται προ αυτον μεσονυκτίου και εἴπ9- ω Φίλε, χρησόν

ὁδου προς με, και υ εχω ο παραθησω αυτω κἀκεῖνος εσωθεν ποκριθεὶς εἴπy, Μ η μοι κόπους πάρεχε ηδη θύρα κεκλεισται, και τα παιδία μου με μου εις ut κοίτην εισίν ου δύναμαι ἀναστὰς δουναί σοι 'cγω υμῖν, ε κα ου δώσει αυτ ἀναστας δια το εἶναι φίλον αυτου, δια γε την ἀναίδειαν αὐτο εγερθεὶς δώσει αυτω

υμῖW ζητεῖτε, και ευρησετε κρούετε, και ἀνοιγησεταιυμ, πὰς γαρ ὁ αιτων λαμβάνει, και ὁ ζητων ευρίσκει, οκα τω κρούονr ἀνοιγθσεται τίνα δε ε υμὼν τον 1i πατερ αιτησε ὁ υιος ἄρτον, μη λίθον επιδώσει αυτω η και ἰχθύν, μη ἀντὶ ἰχθύος φιν αυτω πιδώσει I 2 και αιτησε Δόν, μη πιδώσει αυτω σκορπίον ει υν 3υμεῖς πονηροὶ πάρχοντες οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοι τεκνοις μῶν, πόσω ἄλλον ὁ Ιατηρ ὁ ξ Ῥανου δωσε ΓΙνευμα Ἀγιον τοῖς αἰτοῖσι αυτόν;

218쪽

I4 Και η εκβάλλων δαιμόνιον κωφόν εγενετο δὲ τουδαιμονίου ξελθόντος λάλησεν ὁ κωφός και θαυμασαν I οἱ χλοι τινες δὲ ξ αυτῶν ιπαν Ἐν Βεελζεβουλτω ἄρχοντι των δαιμονίων κβάλλει τα δαι μόνια. I ετεροι δε πειράζοντες σημεῖον ξ πανου ζήτουν παρI αυτου αυτὸς δὲ ειδὼς αυτων τα διανοηματα ειπεν αὐτοῖς, Πασα βασιλεια si αυτὴν διαμερισθεῖσα ερημου-I ται και οικος επὶ οικον πίπτει εἰ δὲ και ὁ Σατανας ες, εαυτὸν διεμερίσθη πως σταθήσεται η βασιλεία αὐτου οτι λεγετ εν Βεελζεβου εκβάλλειν με τα δαιμόνια. I c δε εγὼ ν Βεελζεβου εκβάλλω τα δαιμόνια, οἱ υἱοιυμων ν τίνι εκβάλλουσιν δια τοῖτο αυτοὶ μων κριτώZO σονται ει δε ε δακτυλω Θεοῖ εγὼ εκβάλλω ταδαιμόνια, αρα φθασεν φ μὰς η βασιλεία του Θεοῖ.

2 'Oταν ὁ σχυρος καθωπλισμενος φυλάσση την αυτου 2 2 αυλήν, εν εἰρήμη στὶν τα πάρχοντα αυτου επαν εἰσχυρότερος αυτου πελθων νικήση αυτόν, την πανοπλίαν αὐτου ιρει φ ὴ πεποίθει, και τα σκυλα αὐτου δια-2 διδωσιν. ' ων με' μου κατ Ἀμου στίν, και ὁ ῖ μη συνάγων με εμου σκορπίζει. 'Oταν τὸ ἀκάθαρτον πνευμα ξελθὶ ἀπὸ του ἀνθρωπου, διερχεται ι ἀνυδρων τόπων ζητουν ἀνάπαυσιν και μὴ ευρίσκον λεγει, πο- 2 5 στρεφω εις τον ικόν μου ὁθεν ξηλθον καί λθὸν ἴ-

, ρίσκει σεσαρωμενον και κεκοσμημενον. τότε πορευεται και παραλαμβάνει τερα πνευματα πονηρότερα εαυτουεπτά, και εἰσελθόντα κατοικεῖ κεῖ και γίνεται τα σχατα του ἀνθρωπου κείνου χείρονα των πρώτων.

219쪽

εἶπεν, σου μακάριοι οι ἀκουοντες τον λόγον του Θεοῖκα φυλάσσοντες.

Των δ οχλων παθροιζομενων ρξατο λεγειν ta γενεα 29 αὐτη γενεα πον θρά εστιν σημεῖον ζητεῖ, και σημεῖον οὐ δοθήσεται αυτ9, ε μ τὸ σημεῖον Ἱων a. καθως γαρ οεγενετο Ἱωνας τοῖς Νινευιται σημεῖον ουτως σται και ὁ

Yιὸς του ' Ανθρώπου προενεα ταυτ p. βασίλισσα νότου Ι

εγερθήσεται ν π κρίσει μετα των ἀνδρὼν της γενεας ταύτης και κατακρινε αἰτους ὁτιῆλθεν των περάτων της θ ἄκουσαι την σοφίαν Σολο μοῦνος, και δου πλεῖον Σολομῶνος ὼδc Iνδρες Νινευιται ἀναστήσοντα εν π 32 κρίσει μετα της γενεας ταύτης και κατακρινουσιν υπῆν οτι μ ετενόησα ει το κήρυγμα ωνα, και δοῖ πλεῖον 1ωνα Gδε. Οιδεις λυχνον ἄφα εις κρυπτην τίθησιν ιδ υπὸ το 33μόδιον λ' πὶ την λυχνίαν, να ι εισπορευόμ ενοι τοφως βλεπωσιν. ὁ λύχνος του σύ ματός εστιν ὁ φθαλ- ψμός σου ταν ὁ φθαλμός σου ἄπλους I, και ὁλον ὁ σῖμά σου φωτεινόν εστιν επαν δὲ πονηρὸς γ , και τὸ σῶμά σου σκοτεινόν. σκόπει υνγη τὸ φῶς τὸ εν σοι θσκότος εστ, ει υν, σῶμά σου ὁλον φωτεινόν, μη 36εχον μερος τι σκοτεινόν, σται φωτεινὸν ὁλον ως ταν ὁ λυχνοπιτ αστραπλφωτίζ 9 σε.

220쪽

37 δε τω λαλησαι ρωτα αὐτὸν Φαρισαῖος πως ἀρι-38 στησὶ παρ αυτω εισελθων δε ἀνεπεσεν. ὁ δε αρισαῖος ιδὼν θαυμασεν ὁτι οὐ πρωτον βαπτίσθη προ του 39 ἀριστου. εἶπεν δὲ ὁ Κύριος προ αυτόν, Νυν μεις οἱ Φαρισά ι το εξωθεν του ποτηρίου και του πίνακος καθαρίζετε το δὲ σωθεν ὁ λων ἐμει αρπαγης και πονηρίας. 4 ἄφρονες, υχο ποιήσας τὸ ξωθεν και το σωθεν εποίησεν; 4 πλην τα νόντα δότε λεημοσυνην και δο πάντα καθαραυμ, στίν. 2 Ἀλλα οὐαὶ ὁ Η τοι Φαρισαίοις, ὁτι ἀποδεκατοῖτε τὸ ἡδύοσμον και τὸ πήγανον και παν λάχανον, και παρερ- χεσθε την κρίσιν και τ' ἀγάπην του Θεου ταυτα δὲ 43 ἔδει ποιησαι, κἀκεῖνα μ', παρεῖναι. οὐαὶ ὁ μῖν τοις Φαρισαίοις, τι γαπατε τὴν πρωτοκαθεδρίαν εν ταῖς

συναγωγαῖς και τοῖς ἀσπασμο- εν ταις αγοραις.

4 οὐαὶ ἡ λῆν, τι στε ς τα μνημεῖα τα ἄδηλα, και ἱἄνθρωποι οι περιπατουντες πάνω οὐκ οἴδασιν. 45 Ἀποκριθεις δε τις των νομικων λεγε αυτω Διδάσκαλε,4 ταῖτα λεγων και μὰς βρίζεις. ὁ δὲ ειπεν Και μιν τοι νομικοῖς οὐαι, ὁτι φορτίζετε τους ἀνθρώπους φορτία δυσβάστακτα, και αυτοὶ νι των δακτυλω υμων οὐ προσι φαυετε τοῖς φορτίοις. οὐαὶ μιν, ὁτι ικοδομειτε ταμνημεῖα των προφητων, οι δὲ πατερε υμων ἀπέκτειναν 48 αὐτους. ἄρα μάρτυρές εστ και συνευδοκεῖτε τοῖς εργοις

των πατερων μων τι αὐτοὶ μεν ἀπεκτειναν αὐτους,