The resultant Greek Testament, exhibiting the text in which the majority of modern editors are agreed, and containing the readings of Stephens (1550), Lachmann, Tregelles, Tischendorf, Lightfoot, Ellicott, Alford, Weiss, The Bâle edition (1880), West

231쪽

ου δύναμαι λθεῖν. και παραγενόμενος οἰοῖλος ἀπηγ- 2 Iγειλεν, κυρίω αυτοῖ ταυτα τότε ὀργισθεὶς ὁ οικοδεσπότης ειπεν τω δουλω αυτοῖ, ' Eξελθε ταχἐως ει τας πλατεια και ρύμας της πόλεως, και τους πτωχους και ἀναπείρους και τυφλοῖς και χωλους εἰσάγαγε δε και εἰπc 2 2ὁ δουλος Κυριε, γεγονεν ο πεταξας, και ἔτι τόπος σπίν. και ειπεν ὁ κυριος πρὸς το δοῖλον, Eξελθε εις τα οδους 23κα φραγμους και ἀνάγκασον εισελθεῖν, ἴνα γεμισθI ου

των κεκλημενων γεύσεταί .ου του δείπνου. Συνεπορευοντο δὲ αὐτω χλοι πολλοί - αι στραφεὶς ξειπεν πρὸς αυτους Eἴ τις ἔρχεται πρός με και οὐ μισεῖ 26τον πατερα αυτοῖ και τὴν μητερα και γην γυναῖκα και τατεκνα και τους αδελφους και τὰς ἀδελφάς, ἔτι τε και γινεαυτου φυχην, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητης. oστις οὐ 27 βαστάζει τον σταυρον αυτο και ερχεται οπίσω μου, οὐ

δύναται εἶναι μου μαθητης. τίς γαρ ξ ὁμων cλων β πύργον οἰκοδομῆσαι οὐχ πρωτον καθίσας ψηφίζει την δα

παν θν, εἰ ἔχει εις ἀπαρτισμόν, D μ ποτε θεντος 29 αὐτοῖ θεμελιον και η σχύοντος κτελεσαι, πάντες ι θεωροῖντες ἄρξωνται αὐτ εμπαίζει λεγοντες τι υτος ο ὁ ἄνθρωπος ηρξατο οικοδομεῖν και οὐκ ἴσχυσεν κτελεσα t. τις βασιλεῖς πορευόμενος τερ βασιλεῖ συμβαλεῖν εις 3 Iπόλεμον οὐχι καθίσας πρωτον βουλεύσεται ι δυνατός εστιν ν ἐκ χιλιάσιν παντησα τω μετὰ εικοσι χιλιάδων ρχομενω π αὐτόν, εἰ δὲ μ γε ἔτι αὐτου πόρρω aoντος πρεσβεία ἀποστείλας ερωτα Κ πρὸς ειρηνην.

232쪽

14. 33-15. 2.

33 ουτως ουν πῶς ξ υμων ο ου ἀποτάσσεται πῆσιν τοῖς ἐαυτου πάρχουσιν οὐ δυναται ιναι μου μαθητης.

34 Καλον υν τ ἄλας εὰν δε και τὸ ἄλας μωρανθη εν τίνι 35 ἀρτυθησεται; οἴτε εις γην ἴτε εις κοπρίαν εἴθετόνεστι. ζω βάλλουσιν αυτό. ὁ χωνῖτα ἀκουειν ἀκουετω. 15 'Hσαν δ αυτ εγγιζοντες πάντες ι τελοῦναι και οἱ αμαρτωλοὶ ἀκουειν αυτου. και διεγόγγυζον οι τε Φαρισαῖοι και οἱ γραμματεῖς λεγοντες ὁτι υτος αμαρτωλους προσδεχεται, και συνεσθίει αυτοῖς Eιπεν δὲ προς αὐ- του τὴν παραβολην ταύτην λεγων, Τις ἄνθρωπος ξ

θησιν επι τους μου αυτου χαίρων, και ελθων εις τὸνοικον συγκαλει τοῖς φίλους και τους γείτονας, λεγων αυτοῖς, Συγχάρητε μοι, τι ευρον το πρόβατόν μου το ἀπο- λωλος. ἐγω μῖν ὁτι υτως χαρὰ ε τω ουραν εσται

επι ενι μαρτωλω μετανοουντ η επι νενηκοντα εννεα δι-

καίοις ἴτινες ου χρείαν χουσιν μετανοίας 'H τις

γυνη δραχμὰς χουσα δεκα εὰν ἀπολεσ δραχμην μίαν,

ουχὶ ἄπτει λύχνον και σαροῖ την οικίαν και ζητε επιμελως εως του εἴρης και ευρουσα συγκαλεῖ τὰς φίλας και γείτονας λεγουσα Συγχάρητε μοι, ὁτι ευρον την δραχμην 1 απώλεσα. υτως, λῆγω μῖν γίνεται χαρα νώπιον των αγγελων του Θεο επι ενι ἁμαρτωλω μετανοουντι. 11 12 ιπεν δέ, Ανθρωπος τις εἶχεν δύο υἱούς και ἶπεν ὁ νεώτερος αυτων ω πατρί Πάτερ, δός μοι τὸ πι-

233쪽

βάλλον μερος της ουσίας. ὁ δὲ διειλεν αυτοῖς τον βίον.

και με οὐ πολλα ημερας συναγαγὼν πάντα ὁ νεώτερος 13υιὸς ἀπεδήμησεν εις χώραν μακράν, και κει διεσκόρπισεντην οὐσίαν αυτου ζῶν ἀσώτως. δαπανήσαντος δε αυτου 4 πάντα γενετο λιμος ισχυρα κατα την χωραν κείνην καιαυτος ρξατο στερεῖσθαι. και πορευθεὶς κολλήθη νι 3των πολιτων της χώρας κείνης, και πεμψεν αυτὸν εις τους αγρους αυτου βόσκειν χοίρους και πεθύμει χορ- 16τασθηνα ε των κερατίων ν ησθιον οι χοῖροι, και οὐδείς

εδιδου αὐτω. εις αυτο δ ελθὼν φη Πόσοι μίσθιοι I7του πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, γὼ δὲ λιμω δε

απόλλυμαι ἀναστὰς πορευσομαι προς τοπι πατερα I 8 μου και ερ αυτω Πάτερ, μαρτον εις τον ουρανὸν καιενώπιον σου Oυκετι ειμι αξιος κληθηναι 4ιός σου 19 ποίησόν με ὼς ν των μισθίων σου και ἀναστὰς Dηλθεν προς το πατερα αὐτοῖ. τι δὲ αὐτο μακραν απε-

χοντος εἶ εν αυτὸν ὁ πατηρ αὐτογκαι σπλαγχνίσθη, καιδραμὼν πεπεσεν ἐπι τον τράχηλον αὐτο και κατεφίλη-oc αυτόν. anc δ αυτ νυιός, Πάτερ, μαρτον εις I

υἰός σου εἶπεν δὲ ὁ πατηρ προς τους δουλους αὐτοῖ, et Ταχύ ξενεγκατε στολὴν την πρώτην και ενδύσατε αὐτόν, και δότε δακτύλιον ις την χειρα αὐτοῖ, και ποδήματαεις τους πόδας και φερετ τον μόσχον τον σιτευτόν, 23 θυσατε, και φαγόντες ευφρανθῶμεν ὁτι υτος ὁ υἱός et μου νεκρὸς η και ἀνεζησεν, ν απολωλὼς και ευρεθη. και

234쪽

15. 23-16 3.

25 ρξαντο ευφραίνεσθαι 'Hν δε ὁ υιδ αυτου ὁ πρεσβύτερος εν ἀγρω και A ερχόμενος γγισεν τ οικία,

26 κουσεν συμφωνίας και χορων και προσκαλεσάμενος 2 7 ν των παίδων πυνθάνετο τί se ταυτα Q cεἶπεν αυτω οτι Ἀδελφός σου κει και εθυσεν ὁ πατήρ σου τοὐμόσχον τον σιτευτόν, τι γιαίνοντα αυτον

29 πατηρ αυτογεξελθων παρεκάλει αυτόν. ὁ δὲ αποκριθεὶς εἶπεν ω πατρὶ αυτοῖ Ἱδοῖ τοσαῖτα ετη δουλευω σοι καιουδεποτε εντολήν σου παρηλθον, και μοὶ ουδεποτε δωκας 3 εριφον ἴνα μετα των φίλων μου ευφρανθω οτε δὲ ὁ υἱός σου ουτος ὁ καταφαγών σου τον βίον μετα των 3 πορνων λθεν, εθυσας αυτω ον σιτευτον μόσχον. ὁ δὲ εἰπεν αυτω Τεκνον, συ πάντοτε με εμο ει, και πάντα τὰ 32 μα σά εστιν. ευφρανθηναι δὲ και χαρηναι δει, τε αδελφός σου ουτος νεκρος η και ζησεν, και ἀπολωλὼς και ευρεθV. 16 Ελεγε δ και προς τους μαθητάς, Ανθρωπος τις νπλούσιος ο εἶχεν οἰκονόμον, κα ουτος διεβλήθη αυτω ως διασκορπίζων τα πάρχοντα αυτου. και φωνήσας αυτον εἶπεν αυτω Τι τουτο κού περ σου ἀπόδος τον λόγον της οικονομίας σου ο γα δύνn ετ οικονομεῖν. εἶπεν δε εν αυτ ὁ ικονόμος, ι ποιήτω, τι ὁ κύριος μου φαιρεῖται θν οἰκονομια απι μου σκάπτειν υκ ισχύω, παιτεῖν αἰσχύνομαι. γνων τι ποιήσω, ναοταν μετασταθω ε της οικονομίας δέξωνταί με εις τους

235쪽

των χΡεοφειλετων του κυρίου αυτο ελεγεν τω πρί Ποσον φείλει τω κυριω μου δὲ Acν, κατὸν βάτους λαίου. ὁ δὲ ειπεν αὐτω Δεξαι σου τα γράμματα και καθίσας ταχεως γράφον πεντήκοντα. επειτα τέρω εἰπεν δὲ πόσον φείλεις ὁ δὲ ιπεν, Ἐκατὸν κόρους σίτου λεγε αὐτω Δεξαι σου τα γράμματα και γράφον ὀγδοήκοντα. και πίνεσεν ὁ κύριος τον ικονόμον της αδικίας ὁ τι φρονίμως ποίησεν τι οἱ ιοι του αιωνος τούτου φρονιμώτεροι περ τους υιοῖς του φωτὸς ι τὴν γενεαντην αυτ ον ισίν. ΚαιἘγὼ μῖν λέγω, αυτοι ποι, - σατε φίλους ε του μαμωνα της δικιας, να ταν κλίπηδέξωνται μας ι τας αιωνιους σκηνάς. ὁ πιστὸς εν Oελαχιστω και εν πολλω πιστός εστιν, και ὁ ε ελαχίστωαδικος και εὐπολλω δικος εστιν. ει οἶν ε τω ἀδικω Iμαμωνα πιστοι υκ γένεσθε, τὸ ἀληθινὸν τις υμῖν πιστεύσει; και ει ν τω ἀλλοτρίω πιστοὶ υκ γενεσθε, τὸ Ia

ὐμέτερον τις δώσει μῖν; Oὐδεις οἰκέτης δυναται δυσὶ 13

κυρίοις δουλευειν ' γαρ τον εν μισήσει και τον τερον αγαπήσει, νενὸς ἀνθέξεται και του τερου καταφρονήσει οὐ δύνασθε Θεω δουλευειν και μαμωνα. Hκουον δὲ ταυτα πάντα ι Φαρισαῖοι φιλάργυροι πάρ- έχοντες, και εξεμυκτήριζον αυτόν. και εἰπόν αὐτοῖς, s cia εστ οι δικαιοῖντες εαυτους νώπιον των ανθρώπων,

ὁ δὲ cὸς γινώσκει τας καρδιας μων οτι τὸ ν ἀνθρώποις φηλὸν βδέλυγμα νώπιον του cου o νόμος 16 και οἱ προφῆται μέχρι Ἱωάννου απὸ τότε ἡ βασιλεία του Θεο ευαγγελίζεται, και πας ις αυτὴν βιάζεται ευ- 7

236쪽

κοπωτερον δέ στιν τον ουρανον και η γην παρελθεῖν, Ι 8 ου νόμου μίαν κεραίαν πεσεῖν. πῆς ο ἀπολύων την γυναῖκα αυτο και γαμων τερα μοιχεύει και ὁ ἀπολελυμένην ἀπο ανδρος γαμων μοιχεύει. 19 Aνθρωπος δε τις ην πλούσιος, και νεδιδυσκετο πορφύραν και βύσσον ευφραινόμ ενος καθ' ημερα λαμπρως' 2 πτωχος δε τις νόματι Λάζαρος βεβλητο προ τον 21 πυλωνα αυτο ειλκωμενος και πιθυμων χορτασθηναι ἄπο των πιπτόντων ἀπο της τραπεζης του πλουσίου αλλὰ 2 2 και ι κύνες ερχόμενοι πελειχον τα ελκη αὐτου. γε- νετο δὲ ἀποθανεῖν τον πτωχόν, και ἀπενεχθηνα αυτον ποτων ἀγγελων εις τον κόλπον Ἀβραάμ ἀπεθανεν δὲ και 23 ὁ πλούσιος και τάφη και ν τω αδ επάρας τους

οφθαλμοῖς αυτοῖ, πάρχων ε βασάνοις, ορα Ἀβραὰμ 24 ἀπο μακρόθεν και Λάζαρον εν τοι κόλποις αυτοῖ καιαυτος φωνησας εἶπεν Πάτερ Ἀβραάμ, λεησόν με, καιπεμψον Λάζαρον ἴνα βάφὶ το ἄκρον τοῖ δακτύλου αυτοῖἴδατος και καταφύο την γλῶσσάν μου, τι ὀδυνωμαι νγ τη φλογι ταύτI. ειπε δε 'Aβραάμ, Τεκνον μνησθητιοτι ἀπελαβες τὰ ἀγαθά σου τη ζωη σου, και Λάζαρος

ομοίως τὰ κακά νῖν δε δε παρακαλεῖται, συ δε δυνα- , σαι. και εν πῆσι τούτοις μεταξύ ημων και ὁμων χάσμα μεγα εστηρικται, πως ο θελοντες διαβῆναι ενθεν προς

υμῶ μη δύνωνται, μηδε οἱ Ἀκεῖθεν προς μὰ διαπερω- a σιν cἶπεν δε Ἐρωτῶ σε οἶν, πάτερ, ἴνα πεμφn αὐτον

28 εις τον οἶκον τοῖ πατρός μου εχω γαρ πεντε δελφους οπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἴνα, και αυτοὶ λθω-

237쪽

σιν εις τον τόπον τοῖτον της βασάνου λήγει δὲ Ἀβρα- 9

άμ, Εχουσι Μωυσέα και τους προφητας ἀκουσάτωσαν

αὐτων. ὁ δὲ ειπεν, Ουχί, πάτερ Ἀβραάμ. ἀλλ' ἄν τις ο

απὸ νεκρων πορευθὶ προς αυτούς, μετανοησουσιν. εἶπεν αιτω, E Μωυσέως και των προφητων υκ ἀκού- Iουσιν, οὐδ εάν τις εκ νεκρων ἀναστI πεισθησονται. Eιπεν δὲ προς τους μαθητας αυτου, νἐνδεκτον εστιν 1ττου τα σκάνδαλα μὴ λθειν πλὴν ουαι δι' ου ρχεται. λυσιτελει αὐτω ει λίθος μυλικος περίκειται περὶ τυ τρύ- χηλον αὐτο και ερριπτα εις την θάλασσαν η να σκανδαλιση των μικρων τούτων να προσεχετε αυτοῖς

εὰν μάρτὶ ὁ δελφός σου, πιτίμησον αὐτω και εὰν μετανοησ9, ἄφες αὐτω και εὰν πτάκις της μερας ὁμαρτησὶ ει σε, και επτάκις επιστρέφ9 προ σε εγων, Μετανοῶ, φησεις αὐτω. Και ειπαν ι πόστολοι τω Κυριω, Προσθες μῖν πίστιν. c δε ὁ Κυριος, ι εχετε πίστιν ως κόκκοι σινάπεως, λεγετ α τη συκαμίνω ταύτy, Ἐκριζωθητι καιφυτεύθητι εν η θαλάσσI και πηκουσεν ἄν μῖν. Τίς δἐ ξ μων δουλον ἔχων ἀροτριωντα η ποιμαίνοντα, O pεισελθόντι Ἐκ του ἀγρο ερεῖ αὐτω, ἴθεως παρελθων ἀνάπcoec ἀλλ' υχι ρε αυτω 'Eτοίμασον τί δειπνήσω, και περιζωσάμενος διακονει μοι εως φάγω και πιω, και μετα ταῖτα φάγεσαι και πίεσαι συ in εχε χάριν τω δουλω, οτι ἐποίησεν τα διαταχθεντας oυτως και υμεῖς, ο

238쪽

Oταν ποιήσητε πάντα τα διαταχθέντα μῖν, λέγετε τι Δουλοι ἀχρεῖοί σμεν ο φείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν. I Και γένετο ν τω πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ, καιαυτὸς διήρχετο δια μέσον Σαμαρεια και Γαλιλαιας. I και εἰσερχομένου αυτολεις τινα κώμην πήντησα αυτω13 δέκα cπροὶ ἄνδρες, est στησαν πόρρωθεν και αὐτοὶ δερα φωνὴν λεγοντες, Ιησοῖ, ἐπιστάτα, ἐλέησον μῆς.

Ι4 α ιδὼν εἶπεν αυτοῖς Πορευθεντες επιδείξατε αυτους τοῖς ἱερεῖσιν. και γένετο ε τω υπάγειν αυτους καθαρίσθησαν.

Is ἶς δὲ ξ αυτων, δων τι ἰάθη, πέστρεφεν μετα φωνῆς 16 μεγάλης δοξάζων τον Θεόν, και ἔπεσεν επὶ πρόσωπον

17 Σαμαρείτης. αποκριθεις δὲ ὁ Ἱησοῖς εἶπεν, οὐχ οι

18 δέκα καθαρίσθησαν - δ εννέα που si χ ευρέθησαVυποστρέψαντες δουναι δόξαν τω Θεω, ει μη ὁ λλογενὴς

I9 ουτος και εἶπεν αυτω, Ἀναστὰς πορεύου ἡ πίστις σου σέσωκέν σε.

2 Ἐπερωτηθεὶς δε υπὸ των Φαρισαίων πότε ερχεται βασιλεία του Θεοῖ, απεκρίθη αυτοῖς και εἶπεν, υκ ἔρχε-2 ται ἡ βασιλεία του Θεοῖ μετα παρατηρήσεως οὐδεεροῖσιν, δοῖ Ἀδε ἡ κεῖ. δο γαρ ἡ βασιλεία του Θεου 2 2 εντος μων στίν. Eιπεν δὲ πρὸς τους μαθητάς Ἐλεύσονται μόρα οτε πιθυμήσετε μίαν των ἡμερων του ἱου 23 τοῖ, Ἀνθρώπου Ἱδεῖ και χυκ φεσθε και ροῖσιν

239쪽

17. 23 - 18. 2. Ἀνθρωπου ν 9 μ ρα αυτου πρωτον δὲ δε αυτον ξπολλα παθεῖν και ἀποδοκιμασθῆναι ἄπο της γενεας ταύτης. και καθως γένετο ν ταις μεραις Νῶε, ολως σται και 26εν ταῖς μναις του ιοῖ του Ἀνθρώπου ήσθιον, πι- 27νον, γάμουν, γαμίζοντο, χρι ης μερας εἰσηλθεν Νῶε εις την κιβωτόν, και ηλθεν ὁ κατακλυσμος και απώλεσεν πάντας Gμοίως καθως γενετο εν ταῖς μεραις Λώτ 2 8ησθιον, πινον, γόραζον, πώλουν, φύτευον, κοδόμουν

η δὲ μω εξῆλθεν Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, βρεξε προ και 29

ποιήσασθαι, απολεσε αὐτην και ς, ἀπολεσ9, ζωογονη-

σει αὐτην. 'ἐγω μιν, ταύτI I νυκτι σονται δυο επι 34 κλίνης μιας ει παραλημφθησεται και ὁ τερος ἀφεθη-

σεται. Ἀσονται δυο ἀληθουσαι επι το αὐτό η μία πα- 33

θεντες λεγουσιν αὐτω, Που, Κυριε ὁ δὲ ειπεν αυτοις, 'Oπου- σῶμα, κεῖ και ι αετοὶ πισυναχθήσονται.

Eλ c δὲ παραβολην αὐτοῖς προς το δειν πάντοτε 18 προσεύχεσθαι αυτους και η ενκακεῖν, 'εγων Κριτης

240쪽

τις η εν τινι πολε τον Θεὸν, φοβουμενος και ανθρωπον 3 μ εντρεπόμενος χήρα δὲ ν εν τη πόλει κείνη, καιηρχετο προ αυτον λεγουσα Ἐκδικησόν με απὸ του ἀντι- δικου μου. και υκ θελεν πῖ χρόνον μετα ταυτα δὲ εἶπεν εν αυτω, E και τον Θεὸν οὐ φοβουμαι οὐδὲ ἄνθρω- πον εντρεπομαι, δια γε τὸ παρεχειν μοι κόπον την

χηραν ταυτην κδικήσω αυτήν, ἴνα μη εις τελο ερχομενη υπωπιάζsic εἶπεν δὲ ὁ Κυριος, Ἀκουσατε, ο κριτης της αδικίας λεγει. ὁ δὲ Θεὸς οὐ μη ποιησὶ την κ-

δίκησιν των κλεκτων αυτο των βοωντων αὐτῶ μερας

Εἶπεν δὲ και προς τινας τους πεποιθότας φ εαυτοῖς οτι εισὶν δίκαιοι και ξουθενουντας του λοιπους την Io παραβολὴν ταυτην 'Aνθρωποι δυο ἀνεβησαν εις τοιερον προσευξασθαι, εις Φαρισαιος και ὁ τερος τελώνης. II ὁ Φαρισαῖος σταθεις αυτ προ εαυτὸν προσηύχετο, Θεός, εὐχαριστω σοι τι υ ειμὶ σπερ ι λοιποι των ανθρώπων, αρπαγες αδικοι μοιχοί η και ουτος ὁ τci λώνης νηστεύω δις του σαββάτου, ἀποδεκατεύω πάντα I οσα κτωμαι. ὁ δε τελώνης μακρόθεν εστὼς Οὐκ θελcν οὐδὲ τους οφθαλμους παρα εις τον οὐρανόν, αλλ τυπτεν τὸ στηθος αυτολλεγων, D Θεός, λάσθητί μοι τλάμαρτω- 14 λω λεγω μῖν, κατεβη υτος δεδικαιωμένος ει τον