The resultant Greek Testament, exhibiting the text in which the majority of modern editors are agreed, and containing the readings of Stephens (1550), Lachmann, Tregelles, Tischendorf, Lightfoot, Ellicott, Alford, Weiss, The Bâle edition (1880), West

451쪽

15. 27-16. 5. ηυOOKησαν γάρ, και φειλεται ισι αυτῶν ει γὰρ τοῖς 27 πνευματικοῖς αυτων κοινώνησαν τα θνη, ὀφείλουσιν καιε τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαι αυτοῖς τουτο υν επι 28 τελεσας, και σφραγισαμενος αυτοῖς τον καρπον τουτον,

μαι.

Παρακαλῶ δὲ υμας, δελφοι, δια του Κυρίου ημων Ιη- σου ριστου και διὰ της γάπης του ΙΠνεύματος, συναγωνίσασθαί μοι εν ταῖς προσευχαῖς περ μου προ τον Θεόν ἴνα ρυσθῶ ἀπὸ των ἀπειθουντων ν τὶ ουδαία, και η Iδιακονία μου ει Ἱερουσαλημ ευπρόσδεκτο τοις ἁγίοις

γενηται P εν χαρα ελθὼν προς μῆς δια θεληματος et Θεου συναναπαύσωμαι μῖν. ὁ δὲ Θεὸς της ειρηνης 33 μετα πάντων υμῶν ἀμην

Συνίστημι δὲ μῖν Φοίβην την ἀδελφην μῖν, ουσαν 16

452쪽

6 ἀσπάσασθε Μαριαν, τις πολλα κοπίασεν εις μῆς. ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον και Ουνίαν του συγγενεις μου και συι/αιχμ αλώτους μου, οἴτινες εἰσιν πίσημοι ν τοῖς ἀποστόλοις, ο και προ μου γεγονα εν ριστῶ. ἀσπάσασθε Ἀμπλιατον τον ἀγαπητόν μου Κυρίω. ασπάσασθε Οὐρβανον τον συνεργο ημων ν ριστω, και I Στάχυν τον ἀγαπητόν μου ἀσπάσασθε Ἀπελλην τον δόκιμον ν ριστῶ ἀσπάσασθε τους ε των Ἀριστον βούλου. ἀσπάσασθε ρωδιωνα -ον συγγεν μου. ἀσπάσασθε τους ε των Ναρκίσσου του οντας εν Κυριω'Ι ἀσπάσασθε Τρυφαιναν και Τρυφωσαν τὰς κοπιώσας εν Κυριω ἀσπάσασθε Περσιδα την ἀγαπητην, τις πολλὰ 13 κοπίασεν εν Κυριω ἀσπάσασθε 'Pοῖφον τον κλε-I κτον εν Κυριω, και την μητερ αυ-οῖ και μου. ἀσπάσασθε Ἀσύνκριτον, Φλεγοντα, Ερμην, Ιατρόβαν, Ἐρμ ἀν, IJ και τους συ αυτοῖς ἀδελφούς. ἀσπάσασθε Φιλόλογον και Ουλιαν, Νηρεα και την ἀδελφην αυτοῖ, και λυμπῶν, I και τους συν αὐτοῖς πάντας αγίους ἀσπάσασθε αλλήλους εν φιληματι ἁγιω. ἀσπάζονται μῆς- εκκλησίαι

17 Παρακαλῶ δὲ μῆς, δελφοι, σκοπεῖν του τὰς διχοστασίας και τὰ σκάνδαλα παρὰ την διδαχην η υμεῖς

18 μάθετε ποιουντας και εκκλίνετε ἀπ' αυτων. οι γαρ

τοιουτοι τω Κυριω μων ριστῶ οὐ δουλεύουσιν, αλλὰ τjuεαυτων κοιλία και διὰ της χρηστολογίας και ευλογίας 19 ξαπατωσιν τὰς καρδία των κακων. η γαρ μωνυπακοη εις πάντας ἀφίκετο φ' μῖν ουν χαίρω θcλω δὲ

453쪽

Ἀμὰς σοφους εἶναι ει τὸ γαθόν, κεραιους δὲ εις ὁ κακόν. ὁ δὲ Θεὸς της εἰρήνης συντρίψει τον Σατανα υπὸ Oτους πόδας μων ν τάχει χάρις του Κυριου ἡμῶν Ιησοῖ Xριστου με ' μων. Ἀσπάζεται μὰς Τιμόθεος ὁ συνεργός μου, και Λουκιος Iκαι άσων και Σωσίπατρος ο συγγενεῖς μου ἀσπά- 22ζομαι μὰ εγὼ Τερτιος ὁ γράψας την πιστολὴν εν Κυριω. ασπάζεται μας Γαῖος ὁ ξενος μου και ὁλης της εκκλησίας 23 αππάζεται μῆς Εραστος ὁ οικονόμος της πόλεως, και Κούαρτος ὁ αδελφός.T δὲ δυναμιενω μὰ στηρίξαι κατὰ τ ευαγγελιόν μου 25 και τὸ κήρυγμα ησου ριστου, κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου πόνοις αιωνίοις σεσιγημενου, φανερωθεντος δὲ 2

νυν διά τε γραφων προφητικων κατ επιταγὴν του αιωνίου Θεου εις πακοην πίστεως εἰς πάντα τὰ θνη γνωρισθεντος,

Παυλος κλητὸς απόστολος ριστοῖ ησοῖ διὰ θελημα- τος Θεου, και Σωσθενης ὁ αδελφός, τῆ εκκλησία του Θεου γ ουσὶ ε Κορίνθω, γιασμενοι ενἈριστω ησου,

454쪽

κλητοῖς ἁγίοις συν-ἀσιν τοις πικαλουμένοι το νοματου Κυριου μων ησου ριστο εν παντὶ τόπω, αυτων

οτι εν παντὶ πλουτίσθητε εν αὐτω, εν παντ λόγω και

τελους ἀνεγκλητους ε τη μερα του Κυριου μων ησοῖ Xρισπου πιστος ὁ Θεός, δι ου κληθητε εις κοινωνίαν του ιολαυτου ησου ριστου του Κυριου μων. I Παρακαλῶ δὲ υ φῶς, δελφοί, δια του νόματος του Κυριου μων ησου ρισπου, ἴνα τὸ αυτὸ λέγητε πάντες καιμ η εν μῖν σχίσματα, τε δε κατηρτιπμενοι ν τω αὐτω1 νοὶ και ν η αὐτη γνώμI. δηλώθη γαρ 0 περι υμων, δελφοί μου, πο των λόης, τι ριδες ε υμῖν I εισιν λέγω δε τουτο, τι καστος μῖν λεγει, Ἐγὼ

μεν εἰμι Παυλου, Ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, Ἐγὼ δὲ Κηφῆ, Ἐγὼ

I δὲἈριστου μεμέρισται ὁἈριστός μη Παυλος εσταυρώθη περ μων η ει το νομα Παυλου βαπτίσθητε; Ι4 ευχαριστῶ τω Θεω τι υδενα μων βάπτισα ει μ' Κρι- Ι σπον και Γάῖον ἴνα μη τις εἴπ9 οτι εις τὸ μον νομα I 6 βαπτίσθητε. βάπτισα δε και τον Στεφανα ικον

17 λοιπὸν οὐκ Οιδ ει τινα ἄλλον βάπτισα. οὐ γαρ ἀπέστειλε με ριστος βαπτίζειν, ἀλλα ευαγγελίζεσθαι Ουκεν σοφία λόγου, να μη κενωθ9 ὁ σταυρὸς του ριστου.

455쪽

D λόγος γαρ ὁ του σταυροῖ τοις με ἀπολλυμενοι Ι 8μωρία στίν, τοῖς δὲ σωζομενοις μῖν δύναμις Θεοῖ στίν. γεγραπται γαρ Ἀπολῶ την σοφία των σοφων, και την I9σύνεσιν των συνετωλαθετησω. ποῖ σοφός που γραμ- Οματεύς που συνζητητης του αιωνος τούτου; ουχι μώρανεν ὁ Θεὸς την σοφίαν του κόσμου πειδ γαρ εν Iτη σοφία του Θεο ου εγνω ὁ κόσμος διὰ της σοφίας τον Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς δια τη μωρίας του κηρύγματος σοῦσαι τους πιστεύοντας Qπειδη και oυδαῖοι et σημεῖα αἰτοῖσιν και Ελληνες σοφίαν ζητουσιν μεῖς a 3

δὲ κηρύσσομενἈριστον σταυρωμενον, Ἱουδαιοις μεν σκάνδαλον, εθνεσιν δε μωρίαν, αὐτοῖς δε τοῖς κλητοῖς, ου 2 δαιοις τε και Ἐλλησιν, ριστὸν co δύναμιν και Θεοῖσοφίαν. oτι το μωρον του Θεοῖ σοφώτερον των ν 25θρώπων στίν, και τ ασθενες του Θεοῖ σχυρότερον των

Βλεπετε γαρ την κλησιν μοῦν, δελφοί, οτι οὐ πολλοὶ et σοφοὶ κατὰ σάρκα, οὐ πολλοὶ δυνατοί, οὐ πολλοι εὐγενεῖς αλλὰ τὰ μωρα του κόσμου ξελεξατο ὁ Θεός, ἴνα καταί- 2 7σχύνI τους σοφούς και τὰ ασθενη του κόσμου ξcλέξατο ὁ Θεός, ἴνα καταισχύν τὰ ἰσχυρά και τὰ ἀγcνη του 2 8 κόσμου και τὰ ξουθενημένα ξελεξατο ὁ Θεός, τὰ μη

456쪽

Θεου οὐ γὰρ κρινα τι εἰδενα εν μιν ει μη ησοῖν 3 ριστόν, και τοῖτον σταυρωμενον. κἀγὼ εὐασθενείακα εν φόβω και ει τρόμω πολλω γενόμην προς μῆς. και ὁ λογος μου και τὸ κήρυγμα μου οὐκ εὐπειθοῖ σοφίας λόγοις, ἀλλ' εὐαποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως

5 να η πίστις μῶν μνα ε σοφία ανθρώπων ἀλλ' ἐν δυνά

μει Θεου.

Σοφίαν δε λαλοῖμεν εν τοῖς cλείοις σοφίαν δε οὐ

του αιωνος τούτου ουδε των αρχόντων του αιωνος τούτου 7 των καταργουμενων αλλὰ λαλουμεν Θεου σοφίαν νμυστηρίω την ἀποκεκρυμμενην, ν προώρισεν ὁ Θεὸς προ των αιώνων εις δόξαν μῶν η ουδεις ων αρχόντων

τολαιῶνος τούτου εγνωκεν ει γαρ γνωσαν, οὐκ αν τον Κύ-

ριον της δόξης σταύρωσαν αλλὰ καθὼς γεγραπται, 'A φθαλμος ob εἶδεν κα ους οὐκ κουσεν και επι καρδίαν ανθρώπου οὐκ ἀνεβη, ὁσα τοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς IO ἀγαπῶσιν αὐτόν. μιν δε ἀπεκάλυψεν ὁ Θεὸς διὰ ΟυΠνεύματος τὸ γαρ νεῖμα πάντα εραυνα και τα βάθη II του Θεου Τίς γαρ ιδεν ανθρώπων τα του ανθρώπου ει μη τὸ πνεῖμα του ανθρώπου τι εν αὐτῶ οἴτω και τὰ του Θεογουδεὶς εγνωκεν ει μη ὁ Πνεῖμα του Θεου. 12 μεῖς δε οὐ τὸ πνεῖμα του κόσμου λάβομεν, αλλὰ τὸ πνεῖμα, εὐτολΘεου, ἴνα ειδῶμεν τὰ υπὸ τοῖ Θεου χαρι- 13 θεντα μῆν α και λαλουμεν, οὐκ εν διδακτο Ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ' εν διδακτοῖς Πνευματος, πνευ-Ι ματικοῖς πνευματικὰ συνκρίνοντες. ψυχικὸς δε ἄνθρωπος οὐ δεχεται τὰ τοῖ Πνεύματος το Θεου μωρία γαρ

457쪽

ματικοῖς, ἀλλ' ὼς σαρκίνοις, δε νηπίοις εν ριστῶ. γάλα ἱμὰς πότισα, οὐ βρωμα ουπω γαρ δύνασθε ἀλλ' οὐδὲ τι νυν δυνασθε cτι γαρ σαρκικοί στε' που γὰρ ν ἱμ ῖν ζῆλος και ερις, ουχι σαρκικοί στε και κατὰ ἄνθρωπον περι πατεῖτε; Gταν γὰρ λεγγ τις Ἐγὼ μ έν ειμ. Παυλου, τερος δε, Ἐγὼ Ἀπολλώ, οὐκ ἄνθρωποι στε τι υν εστιν Ἀπολλώς τι δε εστι Παυλος διάκονοι δι' IV επιστευσατε, και κύστω ς ὁ Κυριος δωκcν cγὼ εφυτευσα, Ἀπολλὼς πότισεν, αλλὰ ὁ Θεὸς ηυξανεν. ἄστε υτε ὁ φυτευων στίν τι υτε ὁ ποτίζων, ἀλλ' ὁ αὐξάνων cός ὁ φυτευων δὲ και ὁ ποτίζων ν εισιν εκαστος δὲ τὸν διον μισθον λήμψεται κατὰ τον ἴδιον κόπον. co γάρ σμεν συνεργοί Θεοῖ γεώργιον Θεοῖ οικοδομή στε. Κατὰ γην χάριν του cοῖ τὴν δοθεισάν μοι ς σοφος ο χιτεκτων θεμελιον θηκα ἄλλος δὲ ποικοδομεῖ. κα-

λον Οὐδείς δυναται θεῖναι παρα τον κείμενον, ς εστιν

'Ιησοῖς ριστός. ε δε τις ποικοδομεῖ επι τὸν θεμε- 2λιον χρυσίον, ἀργυριον, λίθους τιμίους, ξυλα, χόρτον, κα-

458쪽

ῆ φερα δηλώσει, τι εν πυρι αποκαλυπτεται και κάστου I τ εργον οποῖον εστι το πυρ αυτ δοκιμάσει ει τινος I τ εργον μενε ο ποικοδόμησε μισθον λήμψεται. ει τινος, εργον κατακαήσεται, ζημιωθησεται αυτός δε σω-I θησεται, ουτως δε ς δια πυρός. υκ οἴδατε τι ναὸς Ι Θεοῖ στε και τὸ ΙΠνεῖμα του coγοικεῖ εὐυμῖν εἴ τις τον ναον του Θεοῖ φθείρει, φθ c τουτον ὁ Θcός ὁ γαρ ναος του Θεοῖ ἄγιο εστιν, ἴτινες εστ υμεῖς. I Μηδεις αυτον ξαπατάτω ει τις δοκε σοφος εἶναι νυμῖν ν τω αἰωνι τούτω μωρος γενεσθω, να γενηται σο-

is φύς. γα σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρὰ τω

Θεω στίν. γεγραπται γάρ, G δρασσόμενος τους σοφους

2 εν τη πανουργία αυτωμ και πάλιν, Κύριος γινώσκει 2 τους διαλογισμους των σοφων οτι εἰσιν μάταιοι. στεμηδεὶς καυχάσθω ν ἀνθρώποις πάντα γὰρ μων στίν, a cis Παυλος εἴτε Απολλως εἴτε Κηφῆς, εἴτε κόσμος ιτεζω εἴτε θάνατος, εἴτε νεστωτα εἴτε μελλοντα, πάντα

και οικονόμους μυστηρίων coi ὼδ λοιπον ζητcῖται εν τοις οἰκονόμοις να πιστός τις ευρεθη. μοὶ δὲ εις ελάχιστον εστιν ἶνα φ' μων ἀνακριθνὴ υπ ανθρωπινης 4 μερας ἀλλ' ουδὲ μαυτον ανακρίνω οὐδε γὰρ μαυ- τω σύνοιδα, ἀλλ' υκ εν τούτω δεδικαίωμαι ὁ δὲ ἀνακρί-

νων με Κυριο εστιια στε μὴ προ καιρου τι κρίνετε, εως, ελθI ὁ Κυριος ὁ και φωτίσει τα κρυπτὰ τοῖ σκότους και φανερώσει τὰς βουλα των καρδιων κα τότε ὁ επαινος γενήσεται κάστω απὸ τοῖ Θεοῖ. Ταῖτα δέ, δελφοί, μετεσχημάτισα εις μαυτον και

459쪽

Απολλων δι' μῆς, ἴνα εν μῖν μάθητε το μη περ αγεγραπται, να- εις περ του ενὸς φυσιουσθε κατὰ τουετερου τις γάρ σε διακρίνει τί δε ἔχεις ὁ Ου ελαβες;

κεκορεσμενοι στε, δη πλουτήσατε, χωρις μῶν βασιλευσατε και ὁφελόν γε βασιλευσατε, να και μεῖς μῖν συνβασιλευσωμεν. Δοκῶ γαρ ὁ Θεὸς μὰ τους ἀποστολους ε ατους ἀπέδεξξενῶς πιθανατίους τι θεατρονεγενηθημεν τω κόσμω και ἀγγελοι και ἀνθρώποις.

ημεῖς μωροὶ δια ριστον, μεῖς δὲ φρόνιμοι ν ριστω Ιοημεῖς ασθενεῖς, μεῖς δὲ σχυροι ὁ λεις ενδοξοι, μεῖς δὲ

ἄτιμο 'i, αρτι ἄρα και πεινῶμεν κα διφῶμεν II

και γυμνιτευομεν κα κολαφιζόμεθα και ἀστατουμεν

κα κοπιῶμεν εργαζόμενοι ταῖς διαις χερσιν λοιδορούμε- aνο ευλογουμεν διωκόμενοι ἀνεχόμεθα δυσφημουμενοι I3παρακαλουμεν. ως περικαθάρματα του κόσμου γενηθημεν, πάντων περίφημα εως ἄρτι. Oυ εντρεπων μῆς γράφω ταυτα, ἀλλ' ὼς τεκνα μου ψαγαπητὰ νουθετῶν εὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγους χητε ξεναριστῶ, ἀλλ' ου πολλους πατερας εν γὰρ ριστω η- σου δια του ευαγγελιο εγὼ μας γεννησα. παρακαλω 16ουν μῆς, μιμηταί μου γίνεσθε δια τοῖτο πεμφα μῖν 7

Τιμόθεον, ς εστιν μου τεκνον ἀγαπητον και πιστὸν νΚυριω ὁ ἱμας ἀναμνησε τὰς ὁδους μου τὰς ναριστῶ Ἱησοῖ, καθὼς πανταχου, πάσ9 κκλησία διδάσκω.υ μ η ρχομενου δε μου προ υμῆς φυσιώθησάν τινες Ι 8ελευσομαι δε ταχέως πρὸς μὰς, ὰν ὁ Κυριος θελησI, 9

460쪽

και γνωσομαι υ τον λόγον τῶν πεφυσιωμενων ἀλλα την

ητις υδ εν τοις θνεσιν, στε γυναικά τινα του πατρος εχειν. και μει πεφυσιωμενοι στε, και υχ μαλλον επενθησατε, ἴνα ἀρθη κ μεσου μων ὁ ο εργον τουτο

ποιησας; εγὼ μεν γαρ απῶν, σώματι παρὼν δε τω

πνεύματι, δη κέκρικαῶς παρὼν τον ουτως τουτο κατερ- γασάμενον εν τω ονοματι του Κυριου μῶν ησου, συναχθεντων μῶν και του μοῖ πνεύματος συν p δυνάμει του Κυριου μῶν ησου, παραδουναι τον τοιουτον τω Σατανα ει ολεθρον της σαρκός, ἴνα το πνευμα σωθρ ν

τὴ μέρα του Κυριου Ἱησου . οὐ καλὸν, καύχημα υμὼν οὐκ οιδατε ὁτι μικρὰ ζύμη ὁλον το φύραμα ζυμοῖς εκκαθάρατε την παλαιὰν ζύμην, ἴνα τε νεον φύραμα, καθὼς στε ἄζυμοι. καὶ γαρ το πάσχα μῶν τύθη ρι- στός' ἄστ εορτάζωμεν η 'I παλαια μηδε εν

μn κακίας και πονηρίας, ἀλλ' εν ἀζύμοις ειλικρινεια καιαληθείας. Eγραφα μῖλεν τὶ πιστολη, συναναμίγνυσθαι πόρ-IO νοις οὐ πάντως τοι πόρνοις του κόσμου τούτου, τοι πλεονεκται και ἁρπαξιν η εἰδωλολάτραις, πει φεί-

II λετε ἄρα κ του κόσμου ξελθε νυν δε γραφα μῖν μ' συναναμίγνυσθαι, εάν τις αδελφὸς νομαζόμενος τὶ