The resultant Greek Testament, exhibiting the text in which the majority of modern editors are agreed, and containing the readings of Stephens (1550), Lachmann, Tregelles, Tischendorf, Lightfoot, Ellicott, Alford, Weiss, The Bâle edition (1880), West

481쪽

ἀγνωσίαν γαρ Θεου τινες εχουσιν προς ει τροπqν μῖν λαλῶ. Ἀλλὰ ρει τις, Πῶς γείρονται οἱ νεκροί ποίω δε σύ- θματι ρχονται αφρων, συ ὁ σπείρεις ου ζωοποιεῖται, 6cα μη ἀποθάνI και σπείρεις, ου το σῶμα το ε 37νησόμενον σπείρεις, ἀλλὰ γυμνον κόκκον ει τύχοι σίτου τινος των λοιπων δε Θεὸς δίδωσιν αυτω σωμα α 38θως θελησεν, και κάστω των σπερμάτων διον σωμα.

o πῶσα σαρ η υτ σάρξ ἀλλὰ - μεν ανθρωπων 39ἄλλη δὲ σαρξ κτηνων, ἄλλη δε αρξ πτηνων, ἄλλη δὲ

ἐχθύων. και σώματα πουράνια, και σώματα πίγεια 4 ἀλλὰ τερα με η των ἐπουρανίων δόξα, τερα δὲ η των

πιγείων. ἄλλη δόξα ηλίου, και ἄλλη δόξα σεληνης, I

κα ἄλλη δόξα στερων' ἄστη γαρ στερος διαφερει ἐν δόξs Οἴτως και ἡ ἀνάστασις των νεκρῶν. σπείρε 42ται εὐφθορα εγείρεται εὐαφθαρσία σπείρετα εν ἀτι- 43 μία, γείρετα εν δόξI σπείρετα εν σθενεια, γείρεται c δυνάμει σπείρεται σῶμα ψυχικόν, γείρεται σῶμα 44

πνευματικόν. ει εστιν σῶμα ψυχικόν, στιν και πνευματικόν ουτως και γεγραπται, γενετο ὁ πρῶτος ἄν- 45θρωπος Ἀδὰμ εις φυχην ζῶσαw ὁ σχατος 'Aδὰμ cis πνcυμα ζωοποιοῖν. ἀλλ' ο πρῶτον το πνευματικόν, 46 ἀλλὰ το ψυχικόν Ἐπειτα το πνευματικόν ὁ πρῶτος 47 ἄνθρωπος κ γης χοῖκός, ο δεύτερος ἄνθρωπος ξ 0-

482쪽

5 Τουτ δε φημι, δελφοί, ἔτι σαρξ και αἶμα βασιλείαν Θεου κληρονομησα ου δύναταε, ἴδε η φθορα την ἀφθαρ- si σίαν κληρονομεῖ ἰδού μυστηριον μῖν λ ω πάντες

53 ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δε ἀλλαγησόμεθα - τό- μω, ε ριπῆ φθαλμου, εν ii σχάτη σάλπιγγι σαλ- ισει γαρ, και DP νεκροὶ γερθησονται ἄφθαρτοι, και 53 μεῖς ἀλλαγησόμεθα. δε γαρ το φθαρτον τουτ ενδύσασθαι ἀφθαρσίαν και τὸ θνητον τουτ ενδύσασθαι 54 ἀθανασίαν. ταν δε o φθαρτον τουτο ενδύσηται ἀφθαρσίαν και το θνητον τουτο ενδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενησεται ὁ λογος ὁ γεγραμ μενος, Κατεπόθη ο θάνατος ις, νῖκος Που σου, θάνατε, ο νῖκος που σου, θάνατε, 6 το κεντρον τὸ δὲ κεντρον του θανάτου ὁμαρτία

σθε, μετακίνητοι, περισσεύοντες ε τω εργω του Κυριου πάντοτε, εἰδότες τι ὁ κόπος μων Ου εστιν κενὸς εν

1 Περι δὲ της λογιας της εις τους γίους, σπερ διεταξαταις εκκλησίαις της Γαλατιας, ἴτω και μεῖς ποιησατε. κατα μίαν σαββάτου εκαστος μων παρ αυτ τιθετω θησαυρίζων ο τι α ευοδωται, να μη ὁταν λθω τότε λογίαι γίνωνται λαν δὲ παραγενωμαι, οἴ εὰν δοκιμάσητε, δι επιστολων τούτους πεμφω ἀπενεγκεῖν την χάριν μων

483쪽

Μακεδsi ia διελθω Μακεδονια γαρ διέρχομαι προς ὐμ α δὲ τυχὸν παραμεν η και παραχειμάσω, να υμεῖς με προπέμψητε ο εὰν πορεύωμαι. ου θέλω γαρ μῶς αρτι εν παρόδω δειν ελπίζω γα χρόνον τινὰ ἐπιμεῖναι προς Ῥῆς, ὰ Κυριος πινέφI. επιμεν δε εν Ἐφεσω ἔως τῆς Πεντηκοστῆς θύρα γάρ μοι ἀνέωγεν

μεγάλη και νεργης, και αντικείμενοι πολλοί.

Γρηγορεῖτε, στηκ ετ εν I πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιου- 3

απαρχ της Ἀχα=ας και ει διακονίαν τοις ἄγλις ἔταξανεαυτούς D και μεῖς ποτάσσησθε τοῖς τοιούτοις, 6 και παντὶ τω συνεργουντι και κοπιωντι. χαίρω δὲ π 17τη παρουσία Στεφανα και Φορτουνάτου και Ἀχαῖκοῖ, οτι τὸ υμέτερον στέρημα ουτοι ἀνεπληρωσαν. ἀνέπαυσαν 18 γὰρ, εμον πνευμα και το μων. επιγινώσκετε ου τους

τοιούτους.

Ἀσπάζονται μῆς- εκκλησία της Ἀσίας. σπάζεται 19 ὁμῶς ν Κυριω πολλὰ Ἀκυλα και Πρίσκα συν τη κατοἶκον αυτῶ εκκλησία ασπάζονται μὰ οι δελφοὶ οπάντες. ἀσπάσασθε αλλήλους εν φιληματι γλ.

484쪽

Μ αρὰν ἀθά. in χάρις του λαγάπη μου μετα πάντων

Παυλος απόστολος ριστοῖ Ιησου δια θελγὶματος Θεου, και Τιμόθεος Ἀδελφός, 9 εκκλησία του Θεου η υσθεν Κορίνθω συν τοῖς άγιοι πῆσιν τοῖς ουσιν ν λI I Ἀχαία χάρις υμῖν και ειρηνη ἀπο Θεου Πανὸς μ.ὼν και Κυριου ησου ριστου. Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς και Πατὴρ του Κυριου μ ὼν Ιησοῖ Xριστου ὁ Πατὴρ τῶν οἰκτιρμων και Θεὸς πάσης παρα- κλήσεως, ὁ παρακαλων ημὰς επι πάσI I θλίψει μων, εις ὁ δυνασθαι μας παρακαλεῖν τους εν πάσὴ θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἡ παρακαλουμεθα αυτοι πωτου Θεου, ὁτι καθως περισσεύει τα παθηματα του ριστου ει ημὰς, ουτως δια του ριστο περισσεύει και ἡ παράκλησις ημων. εἴτε δὲ θλιβόμεθα, περ της μων παρακλήσεως και σωτηρίας εἴτε παρακαλουμεθα, περ της μων παρακλησεως V ενεργουμενης εν πομον V αυτων πα-

θημάτων ων και μεῖς πάσχ'μεν και η λπὶς μων βεβαία περ μων ειδότες τι ς κοινωνοί στε των πα-

485쪽

θqμάτων, ουτως και παρακλησεως. Oυ γαρ cλομεν μῆς ἀγνοεῖν, δελφοί, περὶ της θλίψεως μων της γενομένης ν η Ἀσια, τι καθ' υπερβολὴν περ δύναμινεβαρήθημεν, στε ξαπορηθῆναι μῆς και του ζημ ἀλλο αυτοὶ εν αυτοῖς τὸ ἀπόκριμα του θανάτου σχήκαμεν, να- πεποιθόrες μεν εφ αυτάς, ἀλλ' πὶ τω

θανάτου ερρύσατο μας και ρύσεται εις ον ὴλπίκαμεν οτι και τι ρύσεται. συνυπουργούντων και μων περ IIημων τῆ δεήσει, ἴνα ε πολλων προσωπων το εἰς μας χάρισμα δια πολλων ευχαριστηθ9 περ μωVM α καύχησις μων υτ εστίν το μαρτύριον της 2 συνειδήσεως μων οτι εν ἁγιότητι και ειλικρινεία του Θεοῖ, ου εν σοφία σαρκικI ἀλλ' εὐχάριτι Θεοῖ, ἀνεστράφημεν εν τω κόσμω περισσοτερως δε προ υμας I3γα αλλα γράφομεν μῖν ἀλλ' - ἀναγινώσκετε η καιεπιγινώσκετε, ελπίζω δε οτι εως τελους επιγνώσεσθε καθως και επεγνωτε μας ἀπο μερους, τι καύχημα μων δεσμεν, καθάπερ και μεῖς μων, εν p μερα του Κυρίουὴμων ησου.

Και ταύτn p πεποιθήσει βουλόμην πρότερον προς θυμα ελθεῖν, να δευτερα χάριν σχῆτε, και δ υμων 16

διελθεῖν εις Μακεδονίαν, και πάλιν ἀπὸ Μ ακεδονίας ελθεῖν προς μα και υφ' μων προπεμφθῆναι ει τὴν Ἱουδαιαν.

τουτο ουν βουλόμενος μήτι ἄρα I λαφρία χρησάμην 17να βουλευομαι κατὰ σάρκα βουλεύομαι, να I παρ μοι

486쪽

εμ ου και Σιλουανου και Τιμοθέου, υκ γενετο Ναι και

ημῆς και δους το πραβωνα του Ινευματος εν ταῖς καρδίαις μων. et 3 Ἐγὼ δε μάρτυρα τον Θεὸν πικαλουμαι επι την μηνφυχήν, τι φειδόμενος μων ουκετι λθον εις Κόρινθον.2 4 οὐχ οτι κυριευομεν μων της πίστεως, ἀλλα συνεργοί εσμεν της χαρὰς μων τη γὰρ πίστει εστηκατε επι- να δε μαυτω τουτο, o μη πάλιν ν λυπὶ προς μὰς

2 λθc et γαρ εγὼ λυπω μῆς, και τις ὁ ευφραίνων με ει μη ὁ λυπουμενος ξ μου και γραφα τουτο αυτό, ἴνα μη λθων λυπην σχω ἀφ' ων εδει, ε χαίρειν πεποιθως επι πάντας υμῆς οτι η μη χαρὰ πάντων υμων στίν. εκ γαρ πολλης θλίφεως και συνοχης καρδίας γραφα μῖν δια πολλῶν δακρυων, ου ἴνα λυπηθητε, ἀλλα την ἀγάπην

E δε τις λελύπ'κεν ου εμε λελυπηκεν, ἀλλα ἀπο με- ρους, ἴνα μη πιβαρω, πάντας υμῆς. Qκανον τω τοιουτω η πιτιμία αυτ η υπὸ των πλειόνων ωστε τουναντίον μἀλλον ἡ μῆς χαρίσασθαι και παρακαλεσαι, μη πως τη περισσοτερα λυπn καταποθη ὁ τοιουτος διὸ παρακαλω

487쪽

γραφα, να γνῶ την δοκιμὴν μων, ει εἰς πάντα πήκοοίεστε. δε τι χαρίζεσθε, κἀγώ και γὰρ γὼ ὁ κεχάρι- οσμαι, ει τι κεχάρισμαι, δι' ' ἀς εν προσώπω ριστου, ἴνα μη πλεονεκτηθωμεν υπὸ του Σατανὰ ου γὰρ αὐτου Ιτα νοήματα ἀγνοουμεν. Ἐλθὼν δε ις θ Τρωάδα ει το ευαγγελιον του ρι- 2στοῖ, και θύρας μοι ἀνεωγμενης ν Κυριω, ou εσ qκα 3ἄνεσιν τῶ πνευματι μου - φνευρεῖν με Τίτον τὸν ἀδελφόν μου ἀλλα αποταξά ιενος αὐτοι εξῆλθον εις Μακεδονίαst. T is c Θεω χάρις τω πάντοτε θριαμβεύοντι μας εν ω 4Xριστω, και τὴν σμὴν της γνώσεως αὐτου φανερουντι δι' ἡμῶν ει παντὶ τοπω. οτι ριστου εὐωδια εσ μὲν ω Θεω βεν τοι σωζομενοι και εν τοις ἀπολλυμε,οις oἱς c 16 ὁσι γ εκ θανάτου ει θάνατον, οἱ δὲ ὀσμὴ εὐζωῆς εις ζωήν. και πρὸς ταῖτα τις κανος, οὐ γάρ σμεν ως οἱ πολλοὶ 17 καπηλευοντες τον λογον του Θεου ἀλλ ως ξ ιλικρινειας, αλλ' ο εκ Θεου, κατεναντι Θεολεν ριστί, λαλοῖμεν.

Ἀρχόμεθα πάλιν αυτους συνιστάνειν ἡ μὴ χρὴ μεν

οῦς τινες συστατικων επιστολων προς ὁμῶς η ξ υμωνοη πιστολὴ μων μύς στε, νγεγραμμεν εν ταῖς καρ- διαις μων, γινωσκομεν και ἀναγινωσκομένη υπο πάντων ανθρωπων φανερουμενοι τι εστ επιστολὴ ριστου διακονηθεῖσα φ' μων, νγεγραμμεν ου μελανι αλλὰ Πνευμ ατι Θεου ζῶντος ου εν πλαξὶν λιθίναις ἀλλ' υπλαξὶν καρδιαι σαρκίναις. II εποίθησιν δὲ τοιαυτην εχομεν δια του ριστο πρὸς τον cόν οὐχ ori ἀφ' εαυτὼν κανοί σμεν λογίσασθαί τι ς ξ αυτῶν, ἀλλ'

488쪽

ἱκανότης μων ε του Θεοῖ θ και κάνωσεν μὰς διακόνους καινης διαθήκης, ου γράμματος ἄλλα πνεύματος τὸ γαρ γράμμα ἀποκτέννει, το δε πνευμα ζωοποιεῖ. ιδ η διακονία του θανάτου γράμμασι εντετυπωμένη λίθοις γενήθη εν δόξI, ωστε μὴ δύνασθαι ἀτενίσαι τους υἱους Ἱσραὴλ ει το πρόσωπον Μωυσεως δια την δόξαν του προσώπου αυτο την καταργουμένην, πως οὐχι μὰλλον η διακονία του πνεύματος ἔσται ν δόξης ει γαρ τὶ διακονία τ' κατακρίσεως δόξα, πολλω μῆλλον Io περισσευε η διακονία της δικαιοσύνης δόξη. και που δcδόξασται τὸ δεδοξασμένον εν τούτω τω μέρει εἴνεκεν

II της περβαλλούσης δόξης. εἰ γαρ τὸ καταργούμενον δια δόξης, πολλω μὰλλον τὸ μενον εν δόξI.

Ι2 χοντες οὐ τοιαυτην ελπι6 πολλη παρρησία χρω-I μεθα, και υ καθάπερ Μωυσῆς τίθει κάλυμμα επι τὸ πρόσωπον αυτοῖ, προς τὸ μη ἀτενίσαι τους υιους 'Iσραὴλ I4 εις τὸ τέλος του καταργουμένου ἀλλ' ἐπωρώθη ται Ouματα αυτωW ἄχρι α τη σήμερον μέρας τὸ αὐτὸ κάλυμμα επι τὶ αναγνώσει της παλαιὰς διαθήκης μένει, μὴ ἀνακαλυπτόμενον ὁτι εν ριστῶ καταργεῖται. 13 ἀλλ' ἔως σήμερον, ἡνίκα ἄν ἀναγινώσκηται Μωυσῆς, κά-I λυμμα επι την καρδία αυτων κεῖται. ἡνίκα δε ἄν ἐπι-I στρέφ9 προς Κυριον, περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα. Q. Κυριος ὁ Πνεῖμά εστιν ου δε τὸ LIνεῖμα Κυρίου, λευ-

, θήρία hμεις δε πάντες, ἀνακεκαλυμμένω προσώπω την

δόξαν Κυριου κατοπτριζόμενοι, την αυτὴν εικόνα μεταμορ-

489쪽

φουμεθα απὸ δόξης ει δόξαν, καθάπερ απὁ Κυριου Πνευ

Δια τουτο εχοντες τὴν διακονίαν ταύτην, καθως λεη- σθημεν ου κακουμεν ἄλλα ἀπειπάμεθα τα κρυπτα τῆς αἰσχυνης,, is περιπατου ες ε πανουργία μηδε δολοῖν- τες τον λόγον του Θεου ἀλλα τη φανερωσε της ληθείας συνιστάντες αυτους προς πασαν συνείδησιν ανθρώπωνενώπιον του cου E δὲ και εστιν κεκαλυμμενον τὸ ευαγγελιο ημῖν, ε τοι ἀπολλυμ ένοις στιν κεκαλυμ- μενον εν οι ὁ Θεὸς του αιῶνος τουτου τύφλωσεν τὰ νοθματα των πίστων εις τὸ μη αυγάσαι τον φωτισμον του ευαγγελίου της δόξης του ριστου, ς εστιν εικὼν του

Θεου ob γαρ αυτους κηρύσσομεν ἀλλα ριστὸν η υν Κυριον εαυτοῖς δὲ δουλους υμὼν διαδεησουν. G r 6ὁ cὸς δειπών Ἐκ σκότους βοῦς λάμψει ος λαμψεν εν ταῖς καρδιαις μῶν προς φωτισμυν της γνώσεως της δόξης

του Θεολεν προσώπω ριστου. Ἐχομεν δὲ τον θησαυρον τουτον εν στρακίνοις σκευε-

σιν, να η περβολη της δυνάμεως η του Θεου και μη ξημὼν εν παντι θλιβόμενοι ἀλλ' ο στενοχωρουμενοι,

ουκ γκαταλειπομενοs, καταβαλλομενοι λλ υκ ἀπολλύμενοι, πάντοτε την νεκρωσιν του Ιησο ε τω σώματι ο

490쪽

μα της πίστεως, κατὰ το γεγραμμένον, 'Eπίστευσα, διὸ ελάλησα, και μεῖς πιστευομεν δι και λαλουμεν' 14 ειδότες ὁ τι ὁ γείρας τον Κυριον ησοῖ και ημὰς συνI5 ησοῖ γερεῖ και παραστήσει συν μῖν. τα γαρ πάντα δι' υμῆς, ἴνα η χάρις πλεονάσασα δια των πλειό,ων τὴν ευχαριστίαν περισσεύσχ εις τὴν δόξαν si Θεοῖ. 16 ιδ υκ εγκακουμεν ἀλλ ει και ὁ ξω μων ἄνθρωπος διαφθε ρεται, ἀλλ' ὁ σω μων ἀνακαινουται μέρα και

II μέρα το γαρ παραυτίκα ἐλαφρον τῆς θλίψεως μων καθ' υπερβολην εις υπερβολην αἰώνιον βάρος δόξης κατερ- I γάζεται μιν, . σκοπουντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα ἄλλα τα μὴ βλεπόμενα τὰ γαρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τα δὲ μὴ βλεπόμενα αιώνια. οἴδαμεν γαρ τι ἄν ὶ

επίγειος μων οικία του σκηνους καταλυθθ, οικοδομην κΘεολεχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον εν τοις Ουρανοῖς. και γὰρ ν τουτω στενάζομεν, το οἰκητηριον μων το ζ ουρανου πενδυσασθαι πιποθοῖντες εἴπερ και ενδυ- σάμενοι ου γυμνοι ευρεθησόμεθα. και γὰρ οἱ οντες ντω σκήνει στενάζομεν βαρούμενοι, φ ω ου θέλομεν κδύσασθαι ἀλλ' πενδυσασθαι, να καταποθρ- θνητον πο

τῆς 6, ς. ὁ δὲ κατεργασάμενος μὰς εἰς αυτ τουτο Θεος, ὁ δους μῖν τον αρραβωνα του Ινεύματος Θαρ-

ρουντες ουν πάντοτε, και ειδότες τι ενδημουντες ε τω

σώματι εκδημοῖμεν ἄπο ου Κυριου διὰ πίστεως γὰρ

περιπατουμεν ου διὰ εἴδου,), θαρρουμεν δὲ και ευδοκοῖμεν ἄλλον κδθμησα ε του σώματος και ενδημησαι προς το Κύριον. διὸ και φιλοτιμούμεθα, εἴτε ενδη-