장음표시 사용
501쪽
την πόλιν Δαμασκηνων πιάσαι με και διὰ θυρίδος ε 33 σαργάνI χαλάσθην διὰ του τείχους και εξέφυγον τὰς
Καυχῆσθαι δει, οὐ συμφερον μεν, λεύσομαι δε ει 12 οπτασίας και αποκαλύψεις Κυρίου oιδα ἄνθρωπον ν Xριστῶ προ τῶν δεκατεσσάρων εἴτε ε σώματι υκ οιδα, εἴτε κτὸς τοῖ σωματος ου οιδα, ὁ Θεὸς οιδενὶ, ρπαγεντα
ἄνθρωπον εἴτε ε σώματι εἴτε χωρις του σώματος ουκοιδα, ὁ Θcὸς ιδεν), G τι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ηκουσεν ἄρρητα ρηματα a υκ ξὸν ἀνθρώπω λαλησαι.
υπερ του τοιούτου καυχησομαι ' περ δὲ μαυτο ου καυχησομαι, εἰ μη εν ταις ἀσθενείαις. εὰν γαρ cλήσω καυχησασθαι, ου εσομαι ἄφρων ἀλήθειαν γαρ ερῶ φειδομαι δε, μη τις εις με λογίσηται περ ο βλεπε με η
διὸ να μη πcραίρωμαι, δόθη μοι σκόλοφ τῆ σαρκι, ἄγγελος Σαταν ἴνα με κολαφίζη, ἴνα μη περαίρωμαι.
υπερ τούτου τρις τον Κυριον παρεκάλεσα, ἴνα ἀποστη απ εμου και εἴρηκεν μοι, 'Aρκεῖ σοι η χάρις μου γαρ δυναμις εὐασθενεια τελεῖται. 4διστα ουν ἀλλον καυχήσομαι εν ταῖς ἀσθενείαις μου, να επισκηνώση π εμε δύναμις του ριστου δι ευδοκω ν ἀσθενειαις, εν Ιοὐβρεσιν, ν ἀνάγκαις, εν διωγμοῖς, εν στενοχωρίαις, περXριστου ταν γαλασθενω, τότε δυνατός ειμι.
502쪽
Ι λια αποστολων, ε κα ουδεν ειμι. τα μὲν σημεῖα τουαποστόλου κατειργάσθη εὐυμῖν εὐπάσ υπομονή σημει- Ι οις τε και τερασιν και δυνάμεσιν τι γαρ εστιν ὁ σ- σώθητε υπὸ τὰς λοιπὰς εκκλησίας, εἰ μὴ τι αυτὸς γὼ οὐ κατενάρκησα μων χαρίσασθέ μοι την ἀδικίαν ταυτην. 14 Ἱδο τρίτον τοῖτο τοίμως ἔχω λθειν προς μας, και οὐ καταναρκήσω ο γαρ τὼ τα ὁμοῦ ἀλλα υμας οὐ γαρ φειλε τα τεκνα τοι γονεῖσιν θησαυριζειν, ἀλλα οἱ I γονεις τοι τέκνοις γὼ δὲ διστα δαπανησω και ἐκδαπανηθησομαι υπὸ των ψυχων ἱμῶν, εἰ περισσοτερως
κατεβάρησα μας, ἀλλα πάρχων πανουργος δόλω ὁμῶς 1 ελαβον. μή τινα δν ἀπἐ αλκα πρὸς μας, δι αὐτοῖ18 ἐπλεονεκτησα μας παρεκάλεσα Τίτον, και συναπέστειλα τὸν ἀδελφόν μη τι ἐπλεονέκτησεν ὁμῶς Τιτος;
οὐ τω αὐτω νεύματι περιεπατησαμεν - τοῖς αὐτοις ἴχνεσιν I9 Πάλαι δοκειτε ὁτι ὁ μῖν ἀπολογουμεθα κατέναντι Θεοῖεν ριστω λαλοῖ μεν- τα δὲ πάντα, γαπητοί, υπὲρ τῆς 2 O μῶν οἰκοδομης φοβουμα γαρ μη πως ελθων Ἀολυς θέλω εὐρω μας, κἀγὼ ευρεθω μιν οἱον οὐ θελετε μ η πως ερις, ζῆλος, θυμοί, ἐριθεῖαι, καταλαλιαι ψιθυρι-2 σμοι, φυσιώσεις, ἀκαταστασιαι ah πάλιν ελθόντος μου
503쪽
ταπεινώσει με ὁ Θεός μου προς μῆς, καὶ πενθήσω πολλους των προημαρτηκότων καὶ μη μετανοησάντων επὶ I καθαρσία και πορνεία και ασελγεία ὶ πραξαν. Τρίτον τουτο ρχομαι προ υμῆς. επὶ στόματος δυο 13 μαρτύρων και τριων σταθήσεται παν ρημα. προείρηκα
και προλεγω, ως παρων το δευτερον κα ἀπων νυν τοῖς προημαρτηκόσιν και τοι λοιποι πασιν, τι εὰν λθω εις
ποιησαι μῶς κακον μηδεν οὐχ ta ημεῖς δόκιμοι φανωμεν, ἀλλ' ἶνα υμεῖς, καλον ποιητε, μεῖς δε ὼς ἀδόκιμοιωμεν. o γα δυνάμεθά τι κατὰ της ἀληθcίας, ἀλλα
μc υμεῖς δὲ δυνατοι τε τουτο και ευχόμεθα, τὴν μων κατάρτισιν δια τουτο αυτ απὼν γράφω, ἴνα παρων ομη ἀποτόμως χρήσωμαι κατὰ τὴν ξουσίαν ην ὁ Κύριος
εδωκεν μοι εις οἰκοδομὴν κα ου ει καθαίρεσιν.
Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, II το αὐτὸ φρονεῖτε, ειρηνεύετε και ὁ Θεὸς της ἀγάπης και chρήνης σται μεθ' υμων. ἀσπάσασθε αλλήλους ci 12 ἁγιω φιλήματι. ἀσπάζονται μὰ οι ἄγιοι πάντες.
504쪽
I M χάρις του Κυριου ησοῖ ριστο και η γάπη του Θεου καὶ η κοινωνία του Ἀγιο Πνευμ ατος μετα πάντων
Παυλο αποστολος, ου ἀπ ανθρωπων ουδὲ δι' ανθρώπου ἀλλα διαδεησοῖ ριστο και Θεο Πατρὸς του γει-
ραντος αυτο εκ νεκρων, και οἱ συλεμ οὶ πάντες ἀδελ-
φοι, ταις εκκλησίαις τῆς Γαλατιας χάρις υμῖν καιειρην ἀπο Θεου Πατρὸς και Κυριου μων Ιησοῖ ριστου,
του δόντος εαυτὸν περι ων αμαρτιων μῶν οπως ξεληται ημὰς εὐτολαιῶνος του νεστῶτος πονηρου κατὰ το θελη- μα του Θεου και Πατρὸς μων δόξα εις τους αιῶνας των αιώνων ἀμην. Θαυμάζω τι υτως ταχεως μετατίθεσθε ἀπὸ του καλε σαντος μὰς ε χάριτι ριστο ει ετ ον εὐαγγέλιον, ὁ Ου εστιν αλλο ει μη τινες εἰσιν οι ταράσσοντες μ.ας και θελοντες μεταστρεψα τω εὐαγγελιον του ριστου.
αλλὰ και εὰν μεῖς λαγγελος εὐουρανο ευαγγελιζηται ζυμιν παρ' ὁ ευθγγελισάμεθα μῖν, νάθεμα στω. ως προειρήκαμεν, και ἄρτι πάλιν λεγω, ει τις ἱμ ἀς ευαγγελι- 1 ζεται παρ' ὁ παρελάβετε, νάθεμα εστω ἄρτι γαρανθρώπους πείθω η τον Θεόν; η ζητῶ ἀνθρώποις ἀρεσκειν ει τι ἀνθρώποις ρεσκον, ριστου δουλος ου αν μην.
505쪽
γὰρ γὼ παρα ἀνθρωπου παρελαβον αυτ οἴτε διδάχθην, ἀλλα δι' ἀποκαλυφεως ησουβριστου Mκούσατε γαρ 3την μὴ ἀναστροφήν ποτε ε τω ουδαῖσμ ω, τι καν' υπερβολὴν δίωκον ηὐεκκλησίαν του Θεοῖ και πόρθουν αυτ, in και προεκοπτον εν τωδεουδαῖσμω πὸ πολλοῖς ψσυνηλικιώτας ε τω γενει μου, περισσοτερως ζηλωτὴς
υπάρχων των πατρικων μου παραδόσεων Gτὐδὲ ἴδό- 13κησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ε κοιλίας μητρός μου καικαλεσας διὰ τῆς χάριτος αυτοὶ ἀποκαλυφαι τον ιδ 16αυτοῖ εν μοι, να υαγγελίζωμαι αυτον εν τοις εθνεσιν ευ-
θεως οὐ προσανεθεμην σαρκὶ και αἴματι oυδ ἀνῆλθον 17εις Ἱεροσόλυμα προς τους προ μου ποστολους, ἄλλα ἀπῆλθον εις Ἀραβίαν, και πάλιν πεστρεφα εις Δαμα
'Επειτα μετα ετη τρία ἀνῆλθον εις Ἱεροσόλυμα στορῆ- 18σαι Κηφῆν, και επεμεινα προ αυτὸν μερας δεκαπεντε. ετερον δὲ των ποστόλων ου ειδον ει μη ἄκωβον τον 9ἀδcλφὸν του Κυριου a δὲ γράφω μιν, δου νωπιον Oτου Θεοῖ ἔτι υ φεύδομαι. Eπειτα ῆλθον εις τα κλίματα Iτης Συρίας και της Κιλικιας. μην δὲ ἀγνοουμεν τω 2 2προσώπω ταις εκκλησίαις της ουδαίας ταῖς εν ριστω μόνον δε ἀκούοντες σαν τι -διώκων μῆς ποτὲ νυν 23ευαγγελίζεται θ πίστιν ν ποτε πόρθει, και δόξα 24ζον εν μοι τον Θεόν. Ἐπειτα δια δεκατεσσάρων τῶν πάλιν ἀνεβην εις Ἱερο 2σόλυμα μετα Βαρνάβα, συνπαραλαβων και Τίτον.
506쪽
2 ν ην δὲ κατὰ ἀποκάλυφιν και ἀνεθεμην αυτοῖς, ευαγγέλιον ὁ κηρύσσω ν τοῖς εθνεσιν, κατ ιδια δὲ τοι δοκου- σιV, μη πως ει κενον τρεχ η δραμον ἀλλ' Dδὲ Τίτος ὁ συν μοί 'Eλλην ν ηναγκάσθη περιτμηθῆναι ' δια δὲ τους παρεισακτους ψευδαδελφους, οἴτινες παρεισηλθον κατασκοπῆσαι την λευθερίαν μων ν χομεν εν ρι- στω ησοῖ, ἴνα μας καταδουλώσουσιν ις ουδὲ προς αν εἴξαμεν I ποταγp, ἴνα λαλήθει το ευαγγελίου διαμείνη προς μας 'Aπὸ δὲ των δοκούντων εινα τι ὁποιοι ποτε σα ουδέν μοι διαφέρει, πρόσωπον Θεὸς ἀνθρωπου λαμβάνει)-εμοι γαρ ι δοκοῖντες Ουδεν προσανεθεντο ἀλλὰ τουναντίον, δόντες ὁ τι πεπιστευμαι το ευαγγελιο της ἀκροβυστίας καθως Ιετρος της
περιτομης ὁ γαρ ενεργήσας Πέτρω εις ἀποστολην
της περιτομης νήργησεν και μοι ει τὰ θνη), και γνόντες την χάριν την δοθεῖσάν μοι Ἱάκωβος και Κηφας και Ἱωάννης, οι δοκοῖντες στύλοι εἶναι, δεξιὰς δωκαν μοι και Βαρνάβα κοινωνίας, ἴνα μεῖς εἰς τὰ θνη αυτοὶ δε εις
IO την περιτομήν μόνον των πτωχων να μνημονεύωμεν, και ἐσπουδασα αυτὸ τοῖτο ποιῆσαι. 1 'or δὲ ηλθc Κηφῆς εἰς Αντιόχειαν, κατὰ προσωπον I αυτω ἀντεστην, ὁτι κατεγνωσμενος ν. προ του γαρελθεῖν τινα απὸ Ἱακώβου μετα των θνων συνήσθιεν τε δὲ ηλθον, πεστελλεν κα ἀφώριζεν αυτὸν φοβουμενος
I τους ε περιτομης. και συνυπεκρίθησαν αυτ και ι
λοιποὶ ουδαιοι, ωστε και Βαρνάβας συναπήχθ αυτων II 4 υποκρίσει. 'A 'Vτε εἶδον ὁτι οὐκ ὀρθοποδουσιν προς την ἀλήθειαν του ευαγγελίου, ειπον τω Κηφα εμπροσθεν
507쪽
δ οτι υ δικαιουτα ανθρωπος ξ εργων νόμου, ἄν, διαπιστεως ησου ριστου, και μεῖς εις ριστὸν ησοῖν
επιστευσαμεν ιν δικαιωθῶμεν εὐπίστεως ριστου καιουκ εξ εργων νόμου τι εξ εργων νόμου ου δικαιωθήσεται πῆσα σάρξ. ct δὲ τουντες δικαιωθῆναι ν ριστω 7ευρεθημεν και αὐτοι μαρτωλοί, αρα ριστὸς μαρτίας
διάκονος μη γενοιτο. ει γαρ α κατέλυσα ταυτα πάλι 18
ὁ δὲ νυν ζω ἐν σαρκί, εν πίστει ζω τῆ του ιοῖ του Θεου του ἀγαπησαντος με και παραδόντος αυτὸν πὸρ μου. ου αθετῶ την χάριν του Θεου ει γὰρ διὰ νόμου δικαιο- 1συνη, αρα ριστὸς δωρεα ἀπέθανεν. Ω νόητοι Γαλάται, τίς μας βάσκανεν, ἶς κατ i 3φθαλμους ησους Ἀριστὸς προεγράφη εσταυρωμένος; τουτο μόνον θέλω μαθεῖν φ υμῶν, ξ εργων νόμου το Πνεῖμα λάβετε λελακοῆς πίστεως, Oύτως ανόητοι
εστετ ναρξάμενοι Ινεύματι νυν σαρκι επιτελεισθε τοσαῖτα πάθετε εικῆ ει γε και εικῆ Q ουν ἐπι ρη- , γοῦν ὁ μῖν ὁ Πνευμα και νεργων δυνάμεις εν μῖν, ξ
στευσεν ω Θεω, και ἐλογίσθη αὐτω εις δικαιοσυνην. Γινώσκετε ἄρα Οτι οἱ εκ πίστεως, ουτοι υιο εισιν Ἀβραάμ.
508쪽
προῖδουσα δὲ η γραφη τι ε πιστεως δικαιοῖ τα ἔθW ὁ Θεός, προευηγγελίσατο τω 'Aβρααμ τι 'Eνευλογηθήσον-
τα εν σοι πάντα τα θνη. στε οι κ πίστεως υλο-IO οῖνται συν τω πιστω Ἀβραάμ. 'Oσοι γὰρ ξ εργων νόμου εἰσίν, υπὸ κατάραν εἰσω γεγραπται γαρ ὁτι Ἐπι
κατάρατος πας ος ου εμμενε πασιν τοι γεγραμ μενοις V
I τω βιβλίω του νόμου του ποίησα αυτά. τι δὲ ννόμω οὐδεις δικαιουται παρα τω Θεω δῆλον τι D δίκαιος II κ πίστεως ζησεται ὁ δὲ ν - ος οὐκ εστιν εὐπίστεως,1 ἀλλ' D ποιήσας αὐτὰ =ὶσεται εὐαυτοῖς. ριστὸς Lu ας ξηγόρασεν της κατάρας του νόμου γενόμενος υπ- μων κατάρα τι γεγραπται Ἐπικατάρατος πας ὁ Ι κρεμάμενος π ξυλου ἴνα εις ab θνη φευλογια του 'Aβρααμ γενηται ν ριστω ησου, να την παγγελιαντου Πνείματος λάβωμεν δια της πίστεως. 13 Ἀδελφοι κατὰ ἄνθρωπον λεγω ὁμως ἀνθρωπου κεκυ-I ρωμενην διαθήκην οὐδεις θετεῖ -- διατάσσεται. τω δὲ Ἀβραὰμ ερρεθησαν αι παγγελίαι, και τω σπερματι αὐτου. οὐ λεγει, Και τοις σπέρμασιν, ως επὶ πολλῶν, αλλὼς φ' νός, Και τω σπερματί σου, ὁ εστιν ριστος. 17 Ουτο δὲ λεγω διαθήκην προκεκυρωμενην υπὸ του Θεουν μετὰ τετρακόσια και τριάκοντα ετη γεγονὼς νόμος ουκ18 ἀκυροῖ εἰς τὸ καταργησαι την παγγελιαν. ει γαρ κνόμου κληρονομια, οὐκετι εξ επαγγελίας τω δὲ Ἀβραὰμ 19 δι επαγγελίας κεχάρισται ὁ Θεός. Τι υν ὁ νόμ ος τῶν παραβάσεων χάριν προσετεθη, ἄχρις ο ελθὶ τοσπερμα- πηγγελται, διαταγεὶς δι' ἀγγελων ν cfρὶ go cσίτου ὁ δὲ μεσίτης νὸς οὐκ στιν, ὁ δὲ Θεὸς εις
509쪽
ἐστιν. oῖν νόμος κατὰ των παγγελιῶν του Θεου 2 Iμη γένοιτο - γαρ εδόθη νόμος ὁ δυνάμενος ζωοποιησαι, ὁντως εὐνόμου αν ν η δικαιοσύνη. ἀλλὰ συνεκλεισεν an γραφη τὰ πάντα υπὸ ὁμαρτίαν, ἴνα λεπαγγελια ἐκ πι- στεως ησοῖ ριστοῖ δοθη τοῖς πιστεύουσιν. LIρὸ του δὲ λθεῖν την πίστιν υπὸ νόμον φρουρούμεθα a 3συνκλειόμενοι ις την μελλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθηναι.
1ουδαιος οὐδε Ελλην, υκ ενι δουλος ουδὲ λεύθερος ουκεν ἄρσεν κα θηλυ πάντες γαρ υμεῖς ει εστ ενἈριστω
εστε, κατ επαγγελίαν κληρονόμοι.
Λεγω δε, εφ' ὁσον χρόνον ὁ κληρονόμος νηπιός εστιν, ουδεν διαφερε δούλου κύριος πάντων ων, ἀλλα πῖ επιτρόπους στὶ και οικονόμους ἄχρι της προθεσμίας του πατρός. oύτως και μεῖς, τε με νηπιοι, υπὸ τὰ στοιχεια του κόσμου με δεδουλωμενοι Gτ δὲ ηλθcν το πληρωμα του χρόνου, ξαπεστειλεν ὁ Θεὸς τον ιδναυτοῖ γενόμενον ε γυναικός, γενόμενον πῖ νομον, ἶνα τους υπὸ νόμον εραγοράσ9, ἴνα την ιοθεσίαν ἀπολάβωμcν 'Oτι δε εστ υ hoc ξαπεστειλεν ὁ Θεὸς το ΙΠνεῖμα του ιο αυτο εις τὰς καρδίας μων κρῆ ν, 'Aββὼ Iατήρ. Qστ ουκετι ει δουλος, ἀλλα ιός c δὲ ιός, και κληρονόμος διὰ Θεοῖ.
510쪽
Ἀλλα τότε μεν ου ειδότες Θεὸν δουλευσατε τοις φυσει μὴ ουσιν θεοῖς νῖν δὲ γνόντες Θεον, μαλλον
δὲ γνωσθεντες πο Θεοῖ, πῶς πιστρέφετε πάλιν επι ταασθενη και πτωχα στοιχεια, ις πάλιν νωθεν δουλευσαι io θελετε; φερας παρατηρεῖσθε και μηνας και καιρους II και ενιαυτους φοβουμαι μῆς, πως εικῆ κεκοπίακα εἰς μῆς.
I4 τῆς σαρκος ευηγγελισάμην μῖν τὸ πρότερον, και τον πειρασμον μῶν ν η σαρκί μου υκ ξουθενήσατε υδὸεξεπτυσατε, ἄλλα Αὐαγγελον Θεο εοεξασθε με, ς ρι-I στον ησουν πο ουν ὁ μακαρισμος μῶν μαρτυρῶ
γαρ μῖν οτι εἰ δυνατὸν τους οφθαλμους μῶν ξορύξαντες 1 ἐδώκατέ μοι. ωστε χθρος μῶν γεγον ἀληθεύων 17 μῖν Ζηλοῖσιν μὰς ου καλῶς, αλλὰ εκκλεῖσαι μῆς I θελουσιν, ἴνα αυτους ζηλοῖτε. καλον δὲ ζηλούσθαι νκαλῶ πάντοτε, και η μόνον εν ω παρεῖναί με προ υμῆς. Ι τεκνα μου, ους πάλιν διν μεχρις ου μορφωθs ριστος
λάξαι την φωνην μου, τι ἀπορουμαι λυμῖν. 2 1 Λεγετέ μοι, οι πο νόμον θελοντες εἶναι τον νόμον ουκὶ ἀκούετε, γεγραπται γαρ τι Ἀβραὰμ δύο υἱους εσχεν,2 ενα ε της παιδίσκης και να- της λευθερας. ἀλλ' ὁ με ε της παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγεννηται, ὁ δὲ ε της 24 ελευθερα διὰ της επαγγελίας. ἄτιν εστιν ἀλληγο-