The resultant Greek Testament, exhibiting the text in which the majority of modern editors are agreed, and containing the readings of Stephens (1550), Lachmann, Tregelles, Tischendorf, Lightfoot, Ellicott, Alford, Weiss, The Bâle edition (1880), West

491쪽

γὰρ πάντας μῆ φανερωθῆναι δει εμπροσθεν του βήματος του ριστου, να κομίσηται καστος α δια του σώματος, προς γε αζεν, εἴτε αγαθον εἴτε φαυλον. Eιδότες υν τον φόβον του Κυριου ανθρώπους πείθομεν, ΙΘcῶ δὲ πεφανερώμεθα ελπίζω δε και εν ταῖς συνειδήσεσινυμων πεφανερῶσθαι. o πάλιν αυτους συνιστάνομεν Iaυμιν, ἄλλα ἀφορμην διδοντες υμιν καυχήματος περ ημῶν, θῖνα εχ qτε προς τους εν προσωπω καυχωμενους και μὴ νκαρδία cis γαρ ξέστημεν, Θεῶ εἴτε σωφρονουμεν, 3υμιν γαρ αγάπη του ριστου συνεχει μῆς κρίναι - 4τας τουτο, ὁτι εις περ πάντων ἀπέθανεν ἄρα o πάντες ἀπεθανον και περ πάντων ἀπεθανεν, ἴνα ι ζῶντες 5 μηκετ εαυτοῖς ζῶσιν ἀλλα τω περ αυτοῦ ἀποθανόντι καιεγερθέντι. Uστε μεῖς ἀπὸ του νυν ουδένα οἴδαμεν I 6 κατα σάρκα ει και γνώκαμεν κατὰ σάρκα ριστον, ἀλλανυν ουκετι γινώσκομεν. Qστε εἴ τις εν ριστω, καινη 7 κτίσις τὰ αρχαῖα παρῆλθεw δού γεγονc καινά. 18 δὲ πάντα εκ ου Θεου του καταλλάξαντος μῆς εαυτω διαXριστοῖ, και δόντος ἡμῖν την διακονίαν της καταλλαγης, ως τι Θεὸς η εν ριστω κόσμον καταλλάσσων αυτω, 9μη λογιζόμενος αυτοῖς τὰ παραπτώματα αυτῶν, και θεμε- νος εν μῖν τον λόγον θ καταλλαγης. περ ριστολου πρεσβεύομεν, ὼς του Θεου παρακα- ολουντο δι μῶν δεόμεθα περ ριστοῖ, καταλλάγητε τω Θεῶ τον η γνόντα μαρτίαν περ μῶν ὁμαρτίαν Ιεποίησεν, ἶνα μεῖς γενώμεθα δικαιοσυνη Θεο εν αὐτω. Συνεργοῖντες δε και παρακαλουμεν, εις κενον την χάριν

κουσά σου, και εν ῆμ α σωτηρίας βοήθησά σοι ἰδου νυν καιρος ευπρόσδεκτος, ιδο νυν μερα σωτηρίας), in 3

492쪽

διακονια ἀλλ' εν παντι συνιστάντες αυτους ς Θεοῖδιάκονοι, ν υπομονI πολλὴ, εν θλίψεσιν, ν ἀνάγκαις, ν στενοχωρίαις, ia πληγαῖς, εν φυλακαῖς, εν ἀκαταστα- σίαις, εὐκόποις, εν ἀγρυπνίαις, εν νηστείαις, Q ἀγνότη , εν νυκrει, εν μακροθυμία, εὐχρηστότητι, ν Πνεύ-

μενοι και επιγινωσκόμενοι, ἰς αποθνησκοντες και δουI ζωμεν ως παιδευόμενοι και μη θανατουμενοι, λυπουμενοι ἀει δε χαίροντες, ως πτωχοι πολλους δὲ πλουτι- ζοντες, ὼς μηδεν εχοντες και πάντα κατεχοντες.

11 ὁ στόμα μων ἀνεωγε προ υμῆς, Κορίνθιοι, η καρδία

1 2 μων πεπλάτυνται o στενοχωρεῖσθε εν μῖν, στενο-

1 3 χωρεῖσθε δὲ ν τοι σπλάγχνοις μων. τη δ αυτην ἀντιμισθίαν ως τεκνοις λεγω πλατύνθητε και μεῖς. 14 Μὴ γίνεσθε τεροζυγοῖντες ἀπίστοις τίς γαρ μετοχη δικαιοσύνn και ανομία η τίς κοινωνία φωτι προς σκότος 15 τις δὲ συμφώνησις ριστοῖ προς ελιαρ η τίς μερὶς I πιστω μετὰ πίστου τίς δὲ συγκατάθεσις α is coi ucτὰ ιδώλων μεῖς γα ναὸς Θεοῖ σμεν ζωντος καθως. c ὁ Θεὸς τι νοικήσω ν αυτοῖς και ενπεριπατησω, και σομαι αυτων Θεός, και αὐτοι ἔσονται μου λαος.1 διὸ Ἐξέλθατε ε μεσου αυτων και ἀφορίσθητε, λεγε Κυ- ριος, και καθάρτου, ἄπτεσθε κἀγὼ εισδεξομαι μῆς, es και σομαι μῖν et Πατερα, και υμ εχ σεσθέ μοι εις ιους ' και θυγατερας λεγει Κύριος παντοκράτωρ. ταύτας ουν

493쪽

εχοντες τας παγγελίας, γαπητοί, καθαρίσωμεν αυτους ἀπο παντος μολυσμου σαρκος καὶ πνευματος επιτελουντες

ἄγιωσύνη εν φόβω Θεου. Xωρήσατε μας ουδενα δικησαμεν ουδενα εφθείραμεν, ουδενα πλεονεκτησαμεν. 'ρος κατάκρισιν λ γω

προείρηκα γαρ τι εν ταῖς καρδίαις μων στε εἰς το συνα

ποθανεῖν και συνζην. πολλη μοι παρρησία 0ς μῆς,

πολλη μοι καυχησις περ μων πεπληρωμαι γ παρα- κλησει, περπερισσευομαι I χαρ επὶ πάσa s θλίφει

Και γαρ ελθόντων μων εις Μακεδονία ουδεμίαν σχηκεν νεσιν η σαρξ μων, ἀλλ' εν παντι θλιβόμενοι εξωθεν μάχαι, σωθεν φόβοι ἀλλ' ὁ παρακαλων του ταπείνους παρεκάλεσεν μὰς ὁ Θεὸς εν ῆ παρουσία ιτου ου μόνον δὲ ν τ ρ παρουσία αυτου, ἀλλα και ν θ παρακλήσει η παρεκληθη φ' μιν ἀναγγελλων μῖν την μωνεπιποθησιν, τον μων δυρμόν, τον μων ζηλον περ μου, ωστε με μαλλον χαρηναι 'Oτ ει και λυπησα μας εν τῖεπιστολI, ου μεταμέλομαι, ει και μετεμελόμην βλεπω γὰρ υτ δε πιστολη κείνη ει και προς ραν ἐλυπησενυμας' νυν χαίρω, ουχ τι λυπήθητε, ἀλλ' oτι λυπή- o θοτε εις μετάνοιαν λυπηθητε γαρ κατα Θεόν, ἴνα εν μηδεν ζημιωθρτε ξ μων. γαρ κατα Θεὸν λυπη Oμετάνοια ει σωτηρίαν ἀμεταμελητον εργάζεται η δὲ του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται Qδο γαρ αὐτο II τουτο τὸ κατα Θεον λυπη ναι πόσην κατειργάσατο μῖν σπουδήν, ἄλλα ἀπολογιαν, ἀλλα ἀγανάκτησιν, ἀλλ φόβον, ἀλλα επιποθησιν, ἀλλα ζηλον, ἀλλ εκδίκησιν. εν

494쪽

I αρα ει και γραφα ὁ μῖν, ουχ νεκεν του ἀδικησαντος ουδὲ ενεκεν του ἀδικηθεντος, ἀλλ' ενεκεν του φανερωθηναι την σπουδVν μων την περ ημων προς μὰς ενώπιον του Θεοῖ. I Δια τουτο παρακεκλημεθα, επὶ δε I παρακλησει μων περισσοτερως μαλλον χάρημεν πι τη χαρ ΤΘου, τι

I ἀναπεπαυται το πνευμα αυτου ἀπο πάντων υμων οτι

εἴ τι αυτω περ μων κεκαύχημαι, ου κατpσχυνθην ἀλλ' ὼς πάντα εν ἀληθεία λαλησαμεν μῖν, ουτως και η καυ-I χησις μων Γη επι Τίτου ληθεια γενηθη. και τασπλάγχνα αυτου περισσοτερως ει υμῆς στὶν αναμιμνησκομενου την πάντων μων πακοην, ως μετὰ φόβου και 16 τρόμου δεξασθε αυτόν. χαίρω τι εν παντὶ θαρρω ν

δεδομενη εν ταῖς εκκλησίαις της Μακεδονιας οτι εν πολλη δοκιμη λψεως ἡ περισσει της χαρας αυτω και κατὰ βάθους πτωχεία αυτων περίσσευσεν εις τὸ πλουτος της πλότητος αυτων. Oτι κατὰ δυναμιν μαρτνω, και παρα δυναμιν αυθαίρετοι, μετὰ πολλης παρακλησεως οεόμενοι μων την χάριν και την κοινωνίαν τqς διακονιας της εις τους ἁγίους, και υ καθως ηλπίσαμεν, ἀλλ' εαυτοῖς δωκαν πρωτον τω Κυρίω και μῖν διαχεληματος Θεου ει το παρακαλεσαι μῆς Τίτον, να καθως προενήρξατο ουτως και επιτελεσn εις μὰς και θ χάριν ταυτην. ἀλλ' ἄσπερ εν παντὶ περισσεύετε, πιστει και λόγω και γνώσει και πάσa σπουδὴ και λεξ υμων ν μῖναγάπ9, ἴνα και εν ταυτ τI χάριτι περισσευητε.

495쪽

ου κατ επιταγην ἐγω, ἀλλα δια της τερων σπουδης

και τὸ της μετέρας γάπης γνησιον δοκιμάζων γινω-

σκετε γαρ την χάριν του Κυρίου μων ησοῖ ριστοῖ, ὁτιδι υμῆς πτώχευσεν πλούσιος ων, ἴνα μεῖς p κείνου πτωχει πλουτησητε. και γνώμη εν τούτω δίδωμι IO τουτο γαρ μῖν συμφερει, ἴτινες ο μόνον ὁ ποιησαι ἀλλα και τὸ θελειν προενήρξασθε ἀπὸ περυσι. νυν δὲ Iκαι τὸ ποιησαι πιτελεσατε ὁπως καθάπερ η προθυμία του θελειν, οἴτως και τὸ πιτελεσα εκ του χειν. E γαρ η Ia προθυμία πρόκειται, καθ εὰν εχI ευπρόσδεκτος ου καθοOυ εχει i γα ἴνα ἄλλοις ἄνεσις, μῖν θλίψις, ἀλλ' 13ε ἰσότητος Q τω νυν καιρω το μων περίσσευμα εἰς ψ τὸ κείνων υστερημα, να και τὸ κείνων περίσσευμα γενη- ται εις τὸ υμων στέρημα, ὁπως γενηται ἰσότης καθως 15 γεγραπται, - πολ ουκ πλεόνασεν, και ὁ τὸ λίγον

ουκ λαττόνησεν.

Xάρις δ τω Θε τω διδόντι την αὐτην σπουδην περ I6υμων ν η καρδία Τίτου, ὁτι την με παράκλησιν εδε- 7ξατο σπουδαιότερος δὲ πάρχων αυθαίρετος ξῆλθεν προς

ἔπαινος εν τω εὐαγγελίω δια πασων των εκκλησιων o 19 μόνον δε ἀλλα και χειροτονηθεὶς υπὸ τω εκκλησιων συνέκδημος μων ν η χάριτι ταύτ τη διακονουμενὶ υσημων προς την του Κυριου δόξαν και προθυμίαν μων στελλόμενοι τουτο, μη τις μὰ μωμησητα εν τη ἁδρότητι 2 ταύτp p διακονουμενI ὐφ' μων προνοουμεν γαρ καλὰ Που μόνον ενωπιον Κυρίου ἀλλα και ἐνώπιον ανθρωπων. Συνεπεμφαμεν δε αὐτοῖς τον ἀδελφὸν μων, ν δοκιμά- 2 2σαμεν εν πολλοῖς πολλάκις σπουδαῖον ὁντα, νυν δε πολύ

496쪽

a σπουδαιότερον πεποιθησε πολλῆ τη ις ' ἀς. ιτευπὲρ Τίτου, κοινωνος μος και ει υμα συνεργός ειτε αδελφοι μων, απόστολο εκκλησιων δόξα ριστου. 24 τὴν ουν ενδειξιν της γάπης μων και Ιαῶν καυχήσεως

υπ- μων εις αυτους ενδεικνυμενο ει πρόσωπον τῶν κ- κλησιων.

in Περὶ μὲν γαρ της διακονίας της εις τους ἀγιους περισ- σόν ιμο εστιν τὸ γράφειν μιν οιδα γαρ χην προθυμίαν μων η υπὲρ ἡμῶν καυχωμαι Μακεδόσιν, ὁτι Ἀχα απαρεσκευασται απὸ πέρυσι και το μων ζηλος ρεθισεν του πλείονας επεμφα δε τους δελφους, ἴνα μὴ τὸ καύχημα μων τὸ υπὲρ ἡμῶν κενωθη ν τω μερε τουτω'4 ἴνα καθως λεγον παρεσκευασμενοι τε μ πως, ὰνελθωσιν συν μοι Μακεδόνες και ευρωσιν ὁ μὰς παρασκευάστους καταισχυνθωμεν μεῖς ῖνα, λεγωμεν μεις εν ῆ ποστάσει ταύτ9. ἀναγκαιον ου ηγησάμην παρακαλεσαι τοῖς δελφοῖς να προελθωσιν εις ἱμὰς και προκαταρτίσωσιν τὴν προεπηγγελμενην εὐλογίαν μων, ταύτην τοίμην εἶναι οἴτως ως εὐλογίαν και μὴ ὼς πλεονεξίαν. Toῖτο δέ, ὁ σπείρων φειδομενω φειδομένως και θερίσεt, και ὁ σπείρων π εὐλογίαις π εὐλογίαις κα θερίσει.

εκαστος καθως προIρηται τη καρδία μη εκ λύπης η ξ ανάγκης Ἱλαρὸν γαρ δότην γαπῶ ὁ Θεός. δυνατε δὲ

ὁ Θ cὸ πῆσαν χάριν περισσεῖσαι ει ὁμῶς, ἴνα ε παντὶ πάντοτε πῆσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς παν εργο αγαθόW καθως γεγραπται Ἐσκόρπισεν, δωκεν

τοι πενησιν η δικαιοσύνη αὐτοὶ μενε εις Οὐαιῶνα.

497쪽

ὁ δὲ πιχορηγων σπερμα τω σπείροντι και ἄρτον εις βρω- οσι χορηγησε και πληθυνε τον σπόρον μων, και αυξήσειτα γενηματα της δικαιοσύνης μων εν παντι πλουτιζό- Ιμενοι ις ἀσαν πλότητα, τις κατεργάζεται ι ημων εὐχαριστίαν τω c is ὁτι η διακονία της λειτουργίας 2

ταυτης ου μόνον εστὶν προσαναπληρουσα τα υστερηματα των γίων, ἀλλα και περισσευουσα δια πολλων ευχαρι-

στιων τω c is διὰ της δοκιμης της διακονίας ταύτης si δοξάζοντες τον Θεὸν επὶ τη ποταγη της μολογίας μωνεις τλευαγγελιον του ριστοῖ και ὁπλότητι της κοινωνίας ε ς αυτοῖς και εἰς πάντας και αὐτων δεησει περ μων ψε ιποθοί των μῶς δια την περβάλλουσαν χάριν του

Aυτὸ δ εγὼ Παυλος παρακαλλίμας δια της πραύτη 1Oτος και πιεικείας του ριστοῖ ὁ κατὰ πρόσωπον μενταπεινος εὐύμῖν ἀπων δὲ θαρρω εις ἱμὰς δεομαι δ το μη παρων θαρρησαι γῆ πεπ0ιθησε γ λογίζομαι τολμησαιεπί τινας τους λογιζομενους μῶς ως κατὰ σάρκα περιπα-τοῖντας Ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῖντες ου κατὰ σάρκα

στρατευόμεθα τα γὰρ ὁπλα της στρατείας μων οὐ

σαρκικά, αλλὰ δυνατὰ τω Θεω πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων), λογισμοῖς καθαιροῖντες και πὼν φωμα παιρόμενον κατὰ της γνωσεως του Θεοῖ, και αιχμαλωτίζοντες πῶν νόημα εις την πακοην του ριστοῖ, και ν τοί- μω χοντες κδικησαι ἀσαν παρακοην, ταν πληρωθγῆυμων η πακοή.Tὰ κατὰ πρόσωπον βλεπετε εἴ τις πεποιθεν αυτω Xριστοῖ εἶναι τοῖτο λογιζέσθω πάλιν φ εαυτοῖ, τι

498쪽

καθως αὐτὸς ριστοῖ ἴτω και ημεῖς. εάν τε γὰρ περισσότερόν τι καυχήσωμαι περ της ξουσιας ἡμῶν ης εδωκεν ὁ Κύριος εις οικοδομην και ου εις καθαίρεσιν ἡμῶν), υκ αισχυνθησομαι Dα μη δόξω ς αὐεκφoi βειν ὁμας δια των πιστολῶν. ὁτι Αἱ πιστολαὶ μεν, φησίν, βαρεῖαι και σχυραι η δὲ παρουσία του σώματος 11 ασθενης και ὁ λόγος ξουθενήμενος τουτο λογιζέσθω

ὁ τοιουτος, ὁτι ιοι σμε τω λόγω δι επιστολῶν απόντες, Ι τοιουτοι και παρόντες τω ἔργω οὐ γαρ τολμῶμενεγκρῖναι ἡ συγκρῖναι αυτους τισιν τῶν αυτοῖς συνιστα- νόντων Ἀλλὰ αὐτο εν αυτοις αυτοῖς μετρουντες καιI συγκρινοντες αυτοῖς αυτοις οὐ συνιασιν. μεῖς δὲ

Ου εις τὰ αμετρα καυχησόμεθα, αλλὰ κατὰ το μετρον του κανόνος ου μερισεν μῖν ὁ Θεὸς μετρου φικεσθαι χρι Ι και ἡμῶν. οὐ γὰρ Α μὴ φικνουμενο εις ὁμας περεκτείνομεν αυτους α ι γὰρ και ὁ μῖν φθάσαμεν εν των εὐαγγελι του ριστου oυκ εις, αμετρα καυχωμενοιεν ἀλλοτριοι κόποις, ελπιδα δὲ ἔχοντες, αυξανομενης της πιστεως ὁμοῦν, εὐίμιν μεγαλυνθηναι κατὰ τον κανόνα Ἀων Ι εις περισσειαν, εις τὰ περεκεινα ὁμοῦ εὐαγγελισα- σθαι, υκ εν ἀλλοτρι κανόνι εις τὰ τοιμα καυχησασθαι. 17, 18 ὁ δὲ καυχωμενος εν Κυρίω καυχάσθω οὐ γὰρ ὁ εαυτὸν συνιστάνων, κεινός εστιν δόκιμος, αλλ' ὁ ὁ Κύριος

συνιστησιν.

11 Oφελον νείχεσθε μου μικρόν τι ἀφροσυνης αλλὰ και

γὰρ ψιας εν ἀνδρι παρθενον ἁγνὴν παρα-ὶσα τω ρι-

499쪽

Ευα εν τὶ πανουργία αυτοῖ φθαρῖτα νοηματα μῶν ἀποτης ἁπλότητος και της ἁγνότητος της εἰς τον ριστόν. εἰ μεν γαρ ὁ ερχόμενος αλλον ησοῖ κηρύσσει ν ου 4εκηρύξαμεν η πνευμα τερον λαμβάνετε ο υκ λάβετε, ευαγγελιον τερον ο υκ δεξασθε, καλῶς ἀνεχεσθε. λογίζομαι γαρ μηδεν στερηκενα των περλίαν ἀποστό- λων. c δὲ και διώτης τω λόγω, ἀλλ' υ γ γνώσει ἀλλ' ὐπαντὶ φανερώσαντες ε πῶσιν εἰς μῆς. Η ἄμαρτίαν ποίησα μαυτον ταπεινων να υμεῖς φω- θητε, οτι δωρεαν το του Θεο ευαγγελιον εὐηγγελισάμην

υμῖν; Vλλας εκκλησίας σύλησα λαβων φώνιον προς

την μων διακονιαν και παρων προς μα και στερη- θcὶς υ κατενάρκησα ουθενός, το γαρ στερημα μου προσανεπληρωσαν οι αδελφοὶ ελθόντες ἀπο Μακεδονιας και εν παντι ἀβαμ εμαυτον μῖν τηρησα και τηρησω.

εστιν ληθεια ριστο εν μοὶ τι η καύχησις αὐτ ου IOφραγησεται ις με εν τοῖς κλίμασιν της χαίας. Ii 11 τι ὁτι υ αγαπω μῆς ὁ Θεὸς οιδεν ' δ ποιῶ και 1 2 ποιησω, να εκκόψω την ἀφορμη των θελόντων ἀφορμην, ἴνα εν ω καυχωνται εἴρεθωσιν καθὼς και μεῖς o γαρ 13 τοιοῖτο ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματι - μενοι ει αποστόλους ριστου κα ου θαῖμα αυτυς γαρ ὁ Σατανα μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός.

ου μεγα ου ει και ι διάκονοι αυτο μετασχηματίζονται θὼς διάκονοι δικαιοσυνης ων το τελος σται κατὰ τὰ εργα

αὐτῶν.

Πάλιν ἐγω μη τις με δόξ αφρονα ειναι ει δὲ μηγε, 6kaνῶς ἄφρονα δέξασθε με, να κἀγὼ μικρόν τι καυχησω-

500쪽

17 μαι et λαλῶ, ου κατὰ Κυριον λαλῶ, ἀλλ' ὐεν αφρο-

πολλοὶ καυχωνται κατὰ την σάρκα, κἀγὼ καυχησομαι. 19 δεως γαρ ἀνέχεσθε των φρόνων φρόνιμοι οντες

2 ἄνεχεσθε γαρ εἴ τις μὰς καταδουλοῖ, ει τις κατεσθίει, ει τις λαμβάνει, ει τις παίρεται, ει τις ει πρόσωπον μῆς

2 δ ch. Κατὰ ἀτιμίαν ἐγωῶς τι μεῖς ησθενηκαμεν. εν ω δ αν τις τολμα, ε αφροσυνη λεγω τολμω κἀγώ. 22 βραιοι εἰσιν κἀγώ. Ἱσραηλειτα εισιν κἀγώ. σπερμαa Ἀβραάμ εἰσιν κἀγώ. διάκονοι ριστοῖ εισιν παραφρονων λαλῶ ὐπερ εγο εν κόποις περισσοτέρως, εν φυλακαῖς περισσοτερως, εν πληγαῖς περβαλλόντως, εν 24 θανάτοις πολλάκις. Qπὸ ουδαίων πεντάκις τεσσερά- 25 κοντα παρὰ μίαν λαβον, τρις εραβδίσθην, ἄπαξ λιθάσθην, τρις ναυάγησα, νυχθημερον εν τοῦβυθω πεποίηκα

, ὁδοιπορίαις πολλάκις κινδύνοις ποταμῶν, κινδυνοις I- στῶν κινδυνοις εὐγενους, κινδύνοις ξ εθνῶν κινδυνοις εν πόλει κινδύνοις εν ρημία, κινδυνοις εν θαλάσσn, κινδύνοις 2 7 εν ψευδαδελφοις, κόπω και μόχθω, εν ἀγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμω και δίφει, εν νηστείαις πολλάκις, εὐψυχει, και γυμνότητι χωρις τῶν παρεκτός, φεπίστασίς μοι 29 καθ' ημεραν η μεριμνα πασῶν τῶν κκλησιῶν τις ασθενεῖ, και υ ασθενῶς τις σκανδαλιζεται, και υκ γὼ

3 πυρουμαι; E καυχῆσθαι δει τὰ της σθενείας μου 3 καυχησομαι ὁ Θεὸς και Πατὴρ του Κυριου ησου οἶδεν, ὁ ν ευλογητὸς ι τους αιῶνας, ὁτι οὐ ψεύδομαι. 32 εν Δαμασκω ὁ θνάρχης Ἀρετα του βασιλεως φρουρε