장음표시 사용
561쪽
μενος εμπλέκεται ταις του βίου πραγματείαις, ἴνα τω στρατολογησαντι ἀρεση εὰν δὲ και ἀθλγη τις, ου στεφανοῖται ἁ μη νομίμως ἀθλησa o κοπιωντα γεωργὸν δει πρωτον των καρπων μεταλαμβάνειν. νόει
ὁ λήγω δύσει γαρ σοι ὁ Κυριος συνεσιν, πῆσιν Μνημόνευε ησουν ριστὸν γηγερμενον ε νεκρων εὐσπερ- ματος Δαυεὶδ κατα τὸ εὐαγγελιόν μου εν ω κακοπαθω
μεχρι δεσμων ἁ κακουργος, ἀλλα ὁ λογος του Θεου υδcδcται δια τουτο πάντα υπομενω δια τους κλεκτούς IOῖνα και αὐτοι σωτηρίας τύχωσιν της ν ριστῶ ησοῖμcτὰ δόξης αἰωνίου Πιστὸς ὁ λόγος ει α συναπε II θάνομεν, και συνζησομεν εἰ πομενομεν, και συμβα- 2σιλεύσομεμ- ει ἀρνησόμεθα, κἀκεῖνος ἀρνησεται μας
ει ἀπιστούμεν, εκεῖνος πιστος μενει' ἀρνησασθαι γαρ αυ- 3σὸν οὐ δυναται. Ταυτα υπομίμνησκε, διαμαρτυρόμενος ενωπιον του Θεου ψλογομαχεῖν Vr οὐδε χρησιμον επι καταστροφὴ των ἀκουόντων. σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστησαι 5τω Θεω, εργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομουντα τον λόγον
τῆς ληθcίας. τὰς δὲ βεβηλους κενοφωνίας περιιστα- 6
σο επι πλειον γα προκοφουσιν σεβείας, και ὁ λο- 1 7γο αυτῶν γάγγραινα νομην ζει εστὶν μεναιος καί Φιλητός, οῖ τινες περ τὴν ἀληθειαν στόχησαν, Ι 8λεγοντες τὴν ἀνάστασιν δη γεγονέναι, και ἀνατρέπουσιντ ν τινων πίστιν. D μεντοι στερεος θεμελιος του Θεου I9ἐστηκεν, χων την σφραγῖδα ταυτην, Ἐγνω Κυριος τους Γν αὐαυτου, και Ἀποστήτω ἀπο αδικίας πας ὁ ὀνομάζων τ ονομα Κυριου V μεγάλI δε οικία οὐκ εστιν μόνον ac
562쪽
σκεύη χρυσὰ και αργυροὶ, ἀλλὰ και ξυλινα και οστράκινα, 2 και μὲν εις τιμὴν δὲ εις ἀτιμίαν. cὰν υν τις
εκκαθάρ εαυτον ἀπν τουτων, σται σκευος εις τιμην,
ηγιασμενον, εὐχρηστον τω δεσπότI, ις παν εργο αγαθον 2 2 τοιμασμενον. Τὰς δε νεωτερικὰς επιθυμίας φευγε, διωκε δε δικαιοσυνην, πίστιν, ἀγάπην, Ῥηνην, μετο- - 23 επικαλουμενων τον Κυριον καθαρῆς καρδίας. τας δε μωρας και παιδευτους ζητησεις παραιτου εἰδως τι
2 γεννῶσιν μάχας Iοῖλον δὲ Κυριου οὐ δει μάχεσθαι,
ἀλλα πιο ειναι γὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον,2 is πραυτητι παιδεύοντα τους ἀντιδιατιθεμενους - ποτε δωφαυτοῖς ὁ Θεος μετάνοιαν ι επίγνωσιν ληθείας,2 και ἀνανηφωσιν της το διαβόλου παγίδος, ζωγρημε- νο υπ' αὐτου ει το κείνου θελημα. 3 Τουτο δὲ γίνωσκε, οτι εν σχάταις μεραις ενστησον 2 ται καιροι χαλεποί εσονται γαρ ι ανθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, λαζόνες, περηφανοι, βλάσφημοι, γο- νευσιν ἀπειθεις, χάριστοι, ανόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπον- δοι, διάβολοι, κρατεῖς, ανημεροι, φιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς τετυφωμενοι φιληδονοι ἄλλον η φιλό- θεοι, χοντες μόρφωσιν ευσεβεια την δε δύναμιν
αυτης πνημενοι και τουτους ἀποτρεπου. εκ τούτων γάρ εισιν o ενδυνοντες εις τὰς οικίας και αιχμαλωτιζοντες
γυναικάρια σεσωρευμενα ὁμαρτίαις, αγόμενα πιθυμίαις ποικιλαις, πάντοτε μανθάνοντα και μηδεποτε εις - πίγνωσιν ληθείας ελθεῖν δυνάμενα. o τρόπον δὲ Ἱαννης και αμβρῆς ἀντεστησαν Μωυσει, ουτως και Ουτοιανθιστανται τη αληθεία, ἄνθρωποι κατεφθαρμενοι τον νουν, αδόκιμοι περ την πίστιν. ἀλλ' οὐ προκόφουσιν
563쪽
παθημασιν, οι μοι γενετο εν Ἀντιοχεια εν κονίω, νΛυστροις -ἴους διωγμους πηνεγκα, και εκ πάντων μεερύσατο o Κυριος και πάντες δε ι θελοντες ευσεβως Ia
θρωποι και γόητες προκόφουσιν επι το χεῖρον, πλανῶντες και πλανώμενοι. Q δὲ 1ἐν εν οις εμαθες και πιστω- 4
ς ειδὼς παρὰ τινων μαθες, και τι ἀπο βρεφους θ τὰ ιερὰ γράμματα ιδας τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν διὰ πίστεως της ν ριστῶ ησοῖ. πασα 16
γραφη θεόπνευστος και φελιμος προς διδασκαλίαν, πρὸς ελεγμον πρὸς πανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιο- συνθ P ἄρτιο τ ὁ του Θεοῖ ἄνθρωπος, προς-ἀν 7εργον αγαθον ξηρτισμένος. Διαμαρτύρομαι νώπιον του Θεοῖ και ριστοῖ ησου του μελλοντος κρίνειν ζῶντας και νεκρους, και τὴν πιφάνειαν αυτοῖ και τὴν βασιλείαν αυτου, κήρυξον τον λόγον, πίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ελεγξον, πιτίμησον, παρακάλεσον εν πάσn μακροθυμία και διδαχῆ. Qσται γαρ καιρος τε Η υγιαινούσης δεδασκαλίας υκ ανεξονται, ἀλλα κατὰ τὰς δια επιθυμίας εαυτοῖς επισωρεύσουσιν διδασκάλους κνηθόμενοι την ἀκοήν, και ἀπὸ μεν της ληθείας την ἀκοην ἀποστρεφουσιν επὶ δὲ τους μυ-
564쪽
σον εργο ποίησον ευαγγελιστου την διακονίαν σου πλη-
ροφόρησον. Ἐγὼ γαμήδη σπένδομαι, και ὁ καιρος της
ca αλυσεώς μου φέστηκεν τον καλον γοῦνα γύνισμαι, το δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετηρηκα λοιπὸν απόκειται μοι ὁ της δικαιοσύνης στέφανος, ο αποδώσει μοι ὁ Κυριος εν κείν τλημψα, ο δίκαιος κριτης ου μόνον δε μοί, ἀλλα και πασιν τοῖς γαπηκόσιν τηνεπιφάνειαν αὐτοῖ.9, Ι Σπουδασον ἐλθεῖν προς με ταχἐως Δημὰς γαρ με ἐγκατέλιπεν ἀγαπησας τον νυν αιωνα, και πορεύθη εις Θεσσαλονίκην, Κρήσκης ει Γαλατίαν, Τίτος ι Δαλμ.a-I τίαν Λουκας στιν μόνος με ἐμου Μάρκον ἀναλαβὼν γε μετα σεαυτοῖ εστιν γάρ μοι εὐχρηστος ἐς 12 διακονίαν. Tυχικον δε πεστειλα εις Eφεσον. I τον φελόνην ον ἀπέλιπον εν Τρωάδι παρα Κάρπω ερχόμενος φέρε, και τα βιβλία, μάλιστα τα μεμβράνας. 14 λcξανδρος ὁ χαλκευς πολλά μοι κακα νεδείξατο ἀπον δώσει αὐτω ὁ Κυριος κατα τα ἔργα αὐτου et και συφυλάσσου, λίαν γαρ ἀντέστη τοις μετέροις λογοις. 16 Ἐν τῆ πρώτη μου πολογία ουδείς μοι παρεγένετο, ἀλλοI πάντες με εγκατέλιπον Ῥη αὐτοῖς λογισθcis ὁ δῆΚυριος μοι παρέστη και νεδυνάμωσέν με, ἴνα δ εμου oκηρυγμα πληροφορηθ5 και ἀκούσωσιν πάντα τα ἔθνη και 18 ἐρύσθην εὐστόματος λέοντος. ρύσεταί με ὁ Κύριος
565쪽
Ασπασαι Πρισκαν και Ἀκύλαν και τον νησιφόρου I9οικον Eραστος incινεν ἐν Κορίνθω Τρόφιμον δὲ Οἀπελιπον εν Μιλήτω ἀσθενουντα. σπουδασον προ ει 2 Iμωνος ελθεῖν. ασπάζεταί σε υβουλος και Πουδης και Λινος και Κλαυδία και οἱ ἀδελφοι πάντες. o Κυριος μετα τοῖ πνευμ ατος σου. η χάρις μεθ' υμων. 2 2
Παυλος δουλος Θεοῖ, αποστολος δὲ ησου ριστου κατα πίστιν κλεκτων Θεοῖ και επίγνωσιν ληθείας της
δὲ καιροῖς διοις τὸν λογον αὐτολεν κηρυγματι ο επιστευ- θην γὼ κατ επιταγην του Σωτηρος μων Θεοῖ Τίτω γνησί τε κνω κατα κοινὴν πίστιν χάρις και ειρην ἀποΘco Πατρὸς και ριστου ησοῖ του Σωτῆρος μων. Τουτου χάριν ἀπελιπόν σε ε Κρήτa, ἴνα τὰ λειποντα επιδιορθωσI, και καταστήσIς κατα πόλιν πρεσβυτερους, ως εγώ σοι διεταξάμην ει τις εστιν ανεγκλητος, μιας γυναικὸς ἀνήρ, τεκνα εχων πιστά, μη εν κατηγορία σωτίας η ἀνυπότακτα. δει γὰρ τὸν πίσκοπον ἀνεγκλητον pcιναι, Θεοῖ οἰκονόμον, μη αυθάδη μη ὀργιλον μὴ πάροιi ον, .h πλήκτην, λαισχροκερδη, ἀλλα φιλόζενον,
566쪽
φιλάγαθον, σώφρονα, δικαιον, ὁσιον, γκρατη ἀντεχόμενον του κατὰ την διδαχὴν πιστου λόγου, να δυνατὸς ὐκαι παρακαλειν ν τ διδασκαλια λυγιανούσ και τοῖς αντιλέγοντας ελεγχειν. IO Etσιν γὰρ πολλο ανυπότακτοι, ματαιολόγοι και φρενα- II πειαι, μάλιστα ο εκ τῆς περιτομης, ους δει πιστομίζειν οἴτινες ὁλους ικους ἀνατρεπουσιν διδάσκοντες α μὴ Ia δε αισχρου κερδους χάριν ειπεν τις εὐαυτῶν διος
αυτῶν προφήτης, Κρῆτες αε φευσται, κακὰ θηρία, γαστε-I3 ρες ἀργαι ἡ μαρτυρία αὐτη στὶν αληθής δι δε αιτια ελεγχε αυτους ἀποτόμως, ἴνα ὁγιαινωσιμεν I πίστει, μη προσεχοντες Ἱουδαῖκοις μύθοις και εντολαῖς ανθρώπων I ἀποστρεφομενων την ἀλήθειαν. πάντα καθαρα τοῖς καθαροῖς τοι δε μεμιαμμενοι και ἀπιστοις οὐδὲν καθαρόν, αλλὰ μεμίαντα αυτων και ὁ νους και ἡ συνείδἹσις. I Θεὸν ὁμολογουσιν εἰδέναι, τοις δὲ ργοις πνουνται, δελυκτοι ὁντες και πειθεῖς και προς παν εργο αγαθον αδόκιμοι.
2 ab δὲ λάλει α πρεπει λυγιαινούσ5 διδασκαλια' πρεσβύτας νηφαλιους ιναι, σεμνούς, σώφρονας, γιαι- νοντας θ πίστει, τῆ αγάπE,' υπομονa πρεσβύτιδας ωσαύτως εν καταστήματι εροπρεπεῖς, μη διαβόλους, μηδε οιν πολλω δεδουλωμενας καλοδιδασκάλους, Dα σωφρονίζουσιν τὰς νέας φιλάνδρου ειναι, φιλοτεκνους, σώφρονας. ἀγνάς, οἰκουργους, αγαθάς, ποτασσομενας τοις διοις ἀνδράσιν, ἴνα μη ὁ λόγος του Θεοῖ βλασφημῆ-
ται τους νεωτερους σαύτως παρακαλει σωφρονεῖν 7 περ πάντα σεαυτον παρεχόμενος τύπον καλων εργων, ν
567쪽
τη διδασκαλία ἀφθορίαν, σεμνότητα, λόγον γιn ἀκα
τάγνωστον ἴνα ὁ εξ εναντίας εντραπλμηδεν χων λεγειν περὶ μων φαυλον. δούλους διοι δεσπόταις ποτάσσεσθαι, ν πῆσιν ευαρεστους εἶναι, μναντιλεγοντας,μη νοσφιζομενους, ἀλλα πασαν πίστιν ενδεικνυμενους ἀγα- Oθην ιν την διδασκαλίαν την του Σωτηρος μων Θεου
Ἐπεφάνη γαρ ἡ χάρις του Θεοῖ σωτηριος πῆσιν ἀνθρώ- II ποις, πα δεύουσα μῆς, ἴνα ἀρνησάμενοι την ἀσεβειαν Iaκαι τα κοσμικὰς επιθυμίας σωφρόνως και δικαίως καιευσεβως ζησωμεν εν τω νυν αἰωνι, προσδεχόμενοι την 3μακαρία ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεου και Σωτηρος μων ησου ριστου, oς δωκεν 4εαυτον περ ημων, να λυτρώσηται μας απὸ πάσης ἀνομίας, και καθαρίσn αυτ λαὸν περιουσιον, ζηλωτην κα- λων ργων Tαῖτα λάλει και παρακάλει και λεγχε θμετὰ πάσης πιταγης. μηδείς σου περιφρονείτω. Yπομίμνησκε αυτους ἀρχαῖς ξουσίαις ποτάσσεσθαι, πειθαρχεῖν, προς παν εργο αγαθὸν τοιμου ειναι μηδεν βλασφημεῖν, μάχους ιναι, πιεικεῖς, πασα ενδεικνυμενους πραύτητα προς πάντας ανθρώπους ημεν γάρ ποτε και μεῖς νόητοι, ἀπειθεῖς, πλανώμενοι, δουλεύοντες επιθυμίαις και ηδοναῖς ποικίλαις, εν κακία και φθόνω διάγοντες, στυγητοί, μισουντες αλληλους. ὁτε δε η χρηστότης και η φιλανθρωπία πεφάνη του Σωτηρος μων Θcoῖ, oυ εξ εργων των ε δικαιοσυν α ποιήσαμεν ημεῖς ἄλλα κατὰ το αυτοῖ λεος σωσεν μὰς διὰ λουτρου παλινγενεσίας και ἀνακαινίσεως ΓΙνεύματος Αγίου,
568쪽
6 ου ξεχεcν φ' μας πλουσίως δια ησου ριστοῖ του Σωτηρος μων, la δικαιωθεντες τεῖ κείνου χάριτι κληρονόμοι γενηθωμεν κα ελπιδα ζωης αιωνίου Πι- στος ὁ λογος, και περὶ τουτων βούλομαί σε διαβεβαιουσθαι,
ιν φροντίζωσιν καλων ργων προ στασθαι ι πεπιστευκότες Θεω ταυτ εστιν καλα και φέλιμα τοι ἀνθρώ- ποις μωρας δὲ ζητησεις και γενεαλογια και ἔρεις καιμ α νομικας περὶ στασο εισι γαρ νωφελεῖς και μά-IO ταιοι αιρετικον ἄνθρωπον μετα μίαν και δευτερα νου-Ι θεσίαν παραιτου, εἰδὼς οτι ξεστραπται ὁ τοιουτος και ὁμαρτάνειαν αυτο κατάκριτος. I a 'Oταν πεμφω Ἀρτεμα προ σε Τυχικον, σπουδασον ελθειν προς με ει Ν κοπολιν κει γαρ κεκρικα παχει-i μάσαι ηναν τον νομικον και Ἀπολλὼ σπουδαίως I πρόπεμψον, να μηδεν αυτοῖς λείπa μανθανετωσαν δὲ
και ι μετεροι καλων ργων προ στασθαι εἰς ας αναγκαίας, ρείας, ἴνα μη σιν καρποι. I 'Aσπάζονταί σε οἱ μ ετ ε μου πάντες ἄσπασαι τους φιλουντας μας εν πίστει. H χάρις μετα πάντων υμων.
569쪽
Eυχαριστοῦ τω Θεω μου πάντοτε μνειαν σου ποιουμενος
επὶ των προσευχων μου ἀκούων σου την ἀγάπην και την πίστιν ν εχεις προ τον Κυριον ησοῖ και εις πάντας τους γιους, oπως η κοινωνία της πίστεως σου ενεργης γενηται εὐεπιγνώσει παντος αγαθου του εὐημῖν
σιν επὶ τs γάπὶ σου, τι τα σπλάγχνά των αγίων ἀναπεπαυται δια σου, δελφε.
Διδ πολλην ναριστῶ παρρησίαν χων πιτάσσειν σοι τὸ ανηκον δια την ἀγάπην μαλλον παρακαλω, τοιοῖ 9τος ων ως Παυλος πρεσβυτης, νυν δε και δεσμιος ριστοῖ Ἱησου παρακαλω σε περὶ του μοῖ τεκνου, O IOεγεννησα εν τοις δεσμοῖς, ονήσιμον o ποτε σοι Ιἄχρηστον νυν δε σοι και μοι υχρηστον, O ἀνεπεμ- 2φά σοι αυτόν, τουτ εστιν τα μα σπλάγχνα et ἐγὼ 3εβουλόμην προς εμαυτον κατεχειν, να περ σου μοι διακονο εν τοις δεσιμοις τογευαγγελίου χωρις δε της σης ψγνύηχης ουδεν θελησα ποιησαι, να- ως κατ ανάγκην τὸ αγαθόν σου ἀλλὰ κατα κούσιον τάχα γαρ διὰ ξτοῖτο εχωρίσθη προς ραν , αιώνων αὐτον ἀπεχ9ς ουκέτι ς δουλον, ἀλλα περ δουλον, ἀδελφον ἀγαπητόν, 6 μάλιστα μοί, πόσω δὲ ἀλλον σοι και εν σαρκὶ και νΚυρίω oυν με χεις κοινωνόν, προσλαβο αυτον 7ὼς μ έ. c δέ τι δίκησεν σε η φείλει, τουτο μοι I 8
570쪽
τίσω Πνα, λέγω σοι τι και σεαυτόν μοι προσοφεί- et λεις. ναι, δελφε εγώ σου ὀναίμην εν Κυρίω ἀνά- 2 παυσόν μου τα σπλάγχνα εν οιστω. IΠεποιθως τῆυπακοῆ σου ἔγραφά σοι, εἰδὼς οτι και υπερ α λεγω ποιη-Za σεις. ἄμα δὲ και τοίμαζε μοι ξενίαν Ἀλπίζω γαρ τι δια των προσευχων μων χαρισθησομαι μῖν. 23 Ἀσπάζεται σε παφρὰς ὁ συναιχμάλωτός μου ναρι- a στω Ἱησοῖ, Μάρκος, ρίσταρχος, Δημας, Λουκας, οἱ συνεργοί μου. et M χάρις του Κυρίου μων Ιησου ριστο μετα του
ΙΠολυμερως και πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοις πατράσιν ν τοις προφηταις π εσχάτου των μερων τούτων λάλησεν ἡμῖν ν ἱω ον θηκεν κληρονόμον πάν-
των δι' ου και ποίησεν του αιωνας' O ων ἀπαύγασμα της δόξης και χαρακτηρ της ποστάσεως αυτο ψερων τε τα πάντα τω ρηματι της δυνάμεως αυτου, καθαρισμον των μαρτιων ποιησάμενος κάθισεν εν δεξια της Μεγαλωσυ εὐυφηλοῖς, τοσούτω κρείττων γενόμενος των αγγελων οσω διαφορωτερον παρ' υτους κεκληρονό- μηκεν νομα Τίνι γαρ ειπεν ποτε των αγγελων, ιός