장음표시 사용
611쪽
I. 5-I7.ῖνα διὰ τούτων γενησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως ἀποφυγόντες της ν τω κόσμω εὐεπιθυμία φθορας και αυτο τουτ δε σπουδὴν πῆσαν παρεισενεγκαντες επιχορηγήσατε εν p πίστει υμὼν την ἀρετήν, ε δὲ τη ρετὶ την γνωσιν,εν δὲ τη γνώσει την γκράτειαν, ε δὲ τ εγκρατεια την υπομονήν, ε δὲ τη πομονὴ την εὐσεβειαν, e δὲ τη ευσεβεια την φιλαδελφίαν, ε δὲ τη φιλαδελφία την ἀγάπην. ταυτα γαρ μῖν πάρχοντα και πλεονάζοντα υκ αργους ουδὲ ἀκαρπους καθίστησιν εις την του Κυριου μῶν Ἱησοῖ δειστο επίγνωσιν. Q γαρ μη πάρεστιν ταυτα τυφλός εστιν μυωπάζων, λήθην λαβων του καθαρισμουτων πάλαι αυτου μαρτιων. Διὸ ἀλλον, δελφοί, οσπουδάσατε βεβαίαν μῶν την κλησιν και κλογὴν ποιεῖσθαι ταυτα γαρ ποιουντες ου μ πταίσητε ποτε'
ουτως γαρ πλουσίως πιχορηγηθήσεται μῖν ἡ εἴσοδος εις II τθν αἰώνιον βασιλείαν του Κυριου μων και Σωτῆρος Ἱησοῖ ριστου. Διδ μελλήσω εὶ μῆς πομιμνήσκειν περὶ τούτων, a καίπερ εἰδότας και στηριγμενους εν I παρούσ9 ἀληθεία. δίκαιον δὲ γουμαι, φ οσο ειμ εν τούτω τω σκηνωματι, 3διεγείρειν μἀς εν πομνήσει, ειδὼς τι ταχινή εστιν Ἀη ἀπόθεσις του σκηνώματος μου, καθὼς και ὁ Κυριος μῶν Ἱησους ριστος δήλωσεν μοι σπουδάσω δε και κά- ξστοτε εχειν μὰς μετὰ την μην ξοδον την τούτων μνήμην ποιεῖσθαι. O γαρ σεσοφισμενοι μύθοις λκο- 6λουθήσαντες γνωρίσαμεν μῖν την του Κυριου μῶν η- σου ριστου δύναμιν και παρουσίαν, ἀλλ' πόπται γενη
θεντες της κείνου μεγαλειότητος λαβὼν γαρ παρὰ 7Θco Πατρὸς τιμὴν και δόξαν φωνῆς νεχθείσης αὐτῶ
612쪽
τοιασδε υπὸ της μεγαλοπρεπους δόξης, υτός σπιν I 8 ιός μου ὁ αγαπητός, ει ολεγὼ ευδόκησα και ταύτην την φωνην μεῖς κουσαμεν ξ Ῥανου νεχθεῖσαν συνΙ αυτω ὁντες ε τω ρει τω ἁγιω. Και εχομεν βεβαιότερον τον προφητικὸν λόγον, ω καλως ποιεῖτε προσεχοντες
ος λύχνω φαίνοντι εν αυχμηρῶ τόπω εω ου μερα διαυγάση και φωσφόρος ἀνατείλI εν ταῖς καρδίαις μων 2 τοῖτο πρωτον γινώσκοντες, ὁτι ἀσα προφητεία γραφης ν ιδιας επιλυσεως ου γίνεται o γαρ θελήματι ἀνθρωπουδενεχθη προφητεία ποτε ἄλλα υπὸ Iνεύματος Ἀγιο φερόμενοι λάλησαν ἀπὸ Θεολανθρωποι. 2 Ἐγcνοντο δὲ και ψευδοπροφηται ν τω λαω, ως και νυμῖν εσονται φευδοδιδάσκαλοι οἴτινες παρεισάξουσιν Ῥε- σεις ἀπωλείας, και τον ἀγοράσαντα αὐτους δεσπότην ἀρ- νουμενοι, πάγοντες αυτοῖς ταχινην ἀπώλειαν. και πολλοι ξακολουθήσουσιν αυτων ταῖς ἀσελγείαις, δι Ους
η οδὸς της ἀληθείας βλασφημηθθσεται και εν πλεονεξία πλαστοῖς λόγοις μῆ εμπορευσονται οἶς το κρίμαεκπαλαι υκ αργεῖ, και η πώλεια αυτ ον ου νυστάζει.
E γαρ ὁ Θεὸς αγγελων ἁμαρτησάντων υκ φείσατο, ἀλλα σειροῖς ζόφου ταρταρίσας παρεδωκεν εις κρίσι τη- ρουμενους' και αρχαίου κόσμου υκ φείσατο, ἀλλαοον Νῶε δικαιοσυνθ' κήρυκα φυλαξεν, κατακλυσμὸν κόσμω σεβων πάξας και πολεις Σοδόμων και Γομόρρας τεφρωσας καταστροφθ κατεκρινεν, πόδειγμα μελ- λόντων ἀσεβεῖν τεθεικώς, και δικαιον Λὼτ καταπονουμενον υπὸ η των ἄθεσμων ε ασελγεια ἀναστροφῆς
613쪽
ρρυσατο βλεμματι γαρ και κοI ὁ δίκαιος ἐνκατοι- κων εὐαυτοῖς μερα εὐημέρας φυχην δικαίαν νόμοις cργοις βασάνιζεν) οἶδεν Κυριος ευσεβεῖς κ πειρασμοφρυεσθαι, ἀδικους δε εις μερα κρίσεως κολαζομενους τηρεῖν, μάλιστα δε τους πισω σαρκὸς εὐεπιθυμία Ιομιασμοῖ πορευομενους και κυριότητος καταφρονουντας.
Τολμηταί, αυθάδεις δόξας ου τρεμουσιν βλασφημουν- τες Oπου αγγελοι ἰσχύ και δυνάμει μείζονες οντες II ου φερουσιν κατ αυτων παρὰ Κυρίω βλάσφημον κρίσιν. ουτοι δε A αλογα ζω γεγεννημενα φυσικὰ ει ἄλωσιν Iaκαι φθοράν, εὐοῖς ἀγνοουσιν βλασφημοῖντες ε τη φθορααυτων και φθαρησονται κομιούμενοι μισθον αδικιας 3ηδονην γούμενοι την εν μερα τρυφην, σπῖλοι και μωμοι, εντρυφωντες ε ταῖς αγάπαις αυτων συνευωχούμενοι μῖν,οφθαλμους χοντες μεστους μοιχαλίδος και καταπαύ- έστους αμαρτίας, δελεάζοντες ψυχὰς στηρικτους, καρδίαν γεγυμνασμενην πλεονεξίας χοντες, κατάρας τεκνα καταλείποντες ευθειαν ὁδον πλανθ θησαν, ξακολουθησαν Ιβτες ηἰδω του Γαλααὶτου Βοσόρ, ὁ μισθον αδικίας ηγά
πησεν ελεγξι δε σχεν δίας παρανομίας υποζύγιον 16
ἄφωνον εν ἄνθρωπου φωνI φθεγξάμενον εκώλυσεν την του προφητο παραφρονίαν. Oυτο εισιν πηγα ἄνυδροι, 17 και μίχλαι υπὸ λαίλαπος ελαυνόμεναι, οἶς ὁ ζόφος Ουσκότους τετηρηται 'περογκα γα ματαιότητος φθεγ- 8γόμενοι δελεάζουσιν εὐεπιθυμίαις σαρκός, ἀσελγείαις, τους
614쪽
ὀλίγως ποφευγοντας τους εν πλάν ἀναστρεφομενους, Ι ελευθερίαν αυτοῖς επαγγελλόμενοι, αυτοὶ δουλοι υπάρχοντες της φθορὰς ω γαρ τις ηττηται, τούτω και δεδούλωται. 2 E γαρ ἀποφυγόντες, μιάσματα του κόσμου επιγνύ- σει του Κυριου και Σωτηρος ησου ριστοῖ τούτοις δε παλιν ἐμπλακεντες ηττωνται, γεγονεν αὐτοῖς τα σχαταν χείρονα των πρώτων κρεῖττον γαρ ην αὐτοῖς η πεγνωκέναι την ὁδὸν της δικαιοσύνης, νεπιγνοῖσιν ποστρε- 2 2 α ε της παραδοθείσης αὐτοῖς αγίας εντολης συμβεβηκεν αυτοῖς το της ἀληθοῖς παροιμίας, Κυων επιστρεψας επὶ τὸ διον ξεραμα, καὶ, Yς λουσαμενη εἰς κυλισμὸν
βορβόρου. Ταυτην δ', αγαπητοί, δευτεραν μῖν γράφω πιστολην,
ε αις διεγείρω μων ε ὁπομνησε την εἰλικρινη διανοιαν, μνησθηνα των προειρημενων ρημάτων υπο των αγίων προφητων, και η των αποστόλων υμων ντολης του Κυρίου και Σωτηρος τοῖτο πρωτον γινώσκοντες, ὁτι λεύσονται επ' σχάτων των μερων ε εμπαιγμον εμπαῖκται κατα τα ἰδια επιθυμίας αυτων πορευόμενοι, και λε- γοντες, Πολεστιν λεπαγγελία της παρουσίας αυτοὶ ἀφ' ης γαρ ι πατερες κοιμηθησαν, πάντα ἴτω διαμενε απ' ἀρχης κτίσεως Λανθάνει γαρ αυτους τοῖτο θελοντας,οτι πανοι σα εκπαλαι και γ εξίδατος και δι' δατος
συνεστῶσα τω του Θεου λόγω, G ων ὁ τότε κόσμος
υδατι κατακλυσθεὶς πώλετο οι δε νυν πανοι και η γη τω αὐτω λόγω τεθησαυρισμένοι ισὶν πυρι τηρούμενοι εις μερα κρίσεως και απωλεια των ἀσεβων ανθρώπων.
615쪽
'Eν δὲ τοῖτο, λανθανετω υμῆς, αγαπητοί, ὁτι μία με- ρα παρα Κυριω ς χίλια ετη και χίλια ετη ς μέρα μία. ου βραδυνε Κυριος της επαγγελίας, ως τινες βραδυτητα ψηγουνται, ἀλλα μακροθυμεῖ εις ὁμας, μη βουλόμενός τινας ἀπολεσθαι ἀλλα πάντας ει μετάνοιαν χωρησαι ήξει io δὲ μερα Κυριου ς κλεπτης, εν οὐρανοὶ ροιζηδον
παρελεύσονται, στοιχεῖα δε καυσούμενα λυθησεται, καὶ γηκα τα εν αὐτI εργα κατακαησεται Tούτων ουτως πάν- II των λυομενων ποταπους δει ὁπάρχειν μὰς εὐάγίαις ἀναστροφαῖς και εὐσεβείαις, προσδοκωντας και σπεύδον Iaτας θ παρουσίαν της του Θεοῖ μερας, δι ην ουρανοι πυρούμενοι λυθησονται και στοιχεῖα καυσούμενα τηκεται; καινους δε υρανους και η καινην κατὰ το πάγγελμα 3αυτου προσδοκωμεν εν οἶς δικαιοσύνη κατοικεῖ. Διό αγαπητοί, ταυτα προσδοκωντες, σπουδάσατε ἄσπι- 4λοι και ἀμώμητο αὐτω ὁρεθηναι εν ειρην9. και την Sτου Κυριου μων μακροθυμίαν σωτηρίαν γεῖσθε, καθως και λαγαπητος μων δελφος Παυλος κατα την δοθεῖσαν αὐτω σοφίαν γραφεν μῖμ ως και εν πάσαις πιστο- 6λαις λαλοῦν εν αυταῖς περ τούτων ε αἶς εστιν δυσνόητα τινα, α ι αμαθεῖς και στηρικτοι στρεβλοῖσιν, ω και τὰς λοιπας γραφας, προς την οἱα αυτων ἀπώλειαν. cῖς 17ουν, γαπητοί, προγινώσκοντες φυλάσσεσθε να μη τητων ἀθεσμων πλάν συναπαχθεντες εκπεσητε του ἰδίου
στηριγμου αυξάνετε δε ε χάριτι και γνωσε του 8Κυριου μων και Σωτηρος ησοῖ ριστου αὐτω ἡ δόξα
616쪽
' ην ἀπ ἀρχῆς. ἀκηκόαμεν. εωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς μων ο θεασάμεθα και α χεῖρει μων ψηλάφησαν, περ του Λόγου της ζωῆς και ἡ ζωὴ φανερώθη, καιεωράκαμεν α μαρτυροῖμεν και ἀπαγγελλομεν μῖν την λην την αιώνιον, ἡτις ην προς το Πατερα και φανερώθη is ), ο εωράκαμεν και ἀκηκόαμεν, ἀπαγγελλομεν κα υμῖν, να και μεῖς κοινωνίαν εχητε μεθ' μων και γ κοινωνία δε ἡ μετέρα μετα του Ιατρος και μετα του ἱoλαυτοῖ Ἱησοῖ ριστοῖ και ταυτα γράφομεν μεῖς
ἀναγγελλομεν μῖν οτι ὁ Θεὸς ως εστιν και σκοτία ν αὐτῶ υκ εστιν ουδεμία. Ἐὰν εἴπωμεν τι κοινωνίανε με με αυτου και ν τω σκότει περιπατωμεν, ψευδό- μεθα και υ ποιοῖμεν την ἀλήθειαν εὰν δὲ ν τωφωτι περιπατωμεν ως αυτός εστιν ν τω φωτί, κοινωνίαν
εχομεν με αλλήλων και το - Ἱησοῖ του ιο αυτοῖ καθαρίζει μῶς ἀπο πάσης μαρτίας. εὰν ειπωμ εν τι ἁμαρτίαν Ου εχομεν, αυτους πλανωμεν και ἡ λήθεια ου εστιν ν ἡμῖν. εὰν μολογωμεν τας αμαρτίας ἡ φων, πιστός εστιν και δίκαιος, ἴνα φῆ μῖν τα ὁμαρ- IO τιας και καθαρίση μα ἀπο πάσης αδικίας. cὰν ἴπωμεν τι οὐχ ἡμαρτήκαμεν, ψεύστην ποιοῖμεν αυτον και ὁ
2 Tεκνια μου, ταῖτα γράφω μῖν να μὴ ἀμάρτητε. και
617쪽
αυτοῖ ν τω φωτι μενει, και σκάνοαλον οὐκ εστιν ν αυτω. ὁ δὲ μισων τον ἀδελφὸν αὐτου τη σκοτία στὶ και εν II τ σκοτία περιπατεῖ, και υ οιδεν που πάγει, τι σκοτία τύφλωσεν τους οφθαλμους αυτου.
Γράφω μιν, τεκνία, οτι ἀφεωνται μῖν, ὁμαρτίαι διὰ iam ὀνομα αιτου γράφω μῖν, πατερες, ὁτι γνώκατε 3τον, ἀρχῆς γράφω μῖν, νεανισκοι, ὁτι νενικηκατε τον πονηρόν. γραφα μῖν, παιδια, τι γνώκατε τον Πα- 4τέρα γραφα μῖν, πατερες, ὁτι γνωκατε τον ἀπ αρχῆς. εγραφα μῖν, νεανίσκοι, ὁτι σχυροί στε καὶ ὁ λογος του Θεο εν μῖν μενε καὶ νενικuκατε τον πονηρόν. is
618쪽
αγαπατε τον κόσμον μηδε τα- τω κόσμω εάν τις αγαπῶτον κόσμον Ου εστιν φαγάπη του Πατρο εν αυτω. I 6 τι παν το ε τω κόσμω ἡ ἐπιθυμία της σαρκος και ἐπιθυμία των φθαλμων και ἡ ἀλαζονεία του βίου, υκ I εστιν ε του Πατρός, ἀλλ εκ ου κόσμου στίν. και ὁ κόσμος παράγεται και η ἐπιθυμία αυτου δὲ ποιων ὁ θέλημα του Θεου μενε εις τον αιωνα. 18 Παιδια, σχάτη ἄρα στίν, και καθως κούσατε τι αντίχριστος ερχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοι γεγόνα-
εστιν ἡ παγγελία ν αὐτὸς πηγγείλατο ἡμῖν, την ζωὴν
, την αιώνιον. Tαυτα γραφα μῖν περὶ των πλανών-2 7 των Ῥας και μεῖς τὸ χρῖσμα ὁ λάβετε ἀπ α Ουμενε ελυμῖν, κα ου χρείαν εχετε να τις διδάσκγ υμας ἀλλ' A τὸ αὐτο χρῖσμα διδάσκει μας περὶ πάντων,
619쪽
δαξεν μῆς, μένετε εν αὐτω. Και νυν, τεκνία, μένετε βεν αὐτω P εὰν φανερωθὶ σχωμεν παρρησίαν και μηαἰσχυνθωμεν - αυτοῖν ν η παρουσία αὐτοῖ ἐα 20ειδητε ὁτι δικαιος εστιν, γινώσκετε τι και πῶς ὁ ποιῶν την δικαιοσυνην ξ αὐτοῖ γεγέννηται. Iδετε ποταπην ἀγάπην δέδωκεν μιν ὁ Πατὴρ να c 3κνα Θεοῖ κληθωμεν και σμεν. δια τοῖτο ὁ κόσμος ου γινώσκει μῆς, τι οὐκ εγνω αυτόν. αγαπητοί, νυν τέκνα Θεοῖ ἐσμέν, κα ουπω φανερωθη τί ἐσόμεθα. οι- δαμεν οτι εὰν φανερωθὶ ομοιοι αὐτω ἐσόμεθα, τι φό- μεθα αὐτὸν καθώς εστιν. και πὰς ὁ χων τὴν ελπιδα ταύτην επ' αὐτω ἄγνιζε εαυτὸν καθως κεινος αγνός εστιν. Πας ὁ ποιῶν τὴν ὁμαρτίαν και τὴν ἀνομίαν ποιεῖ, και η αμαρτία στιν φανομία κα οἴδατε τι κεῖνος ἐφανε- ou θη τας αμαρτίας Dp και αμαρτία εν αὐτω οὐκ ε- στιν. 'ας ὁ αὐτω μένων ου ὁμαρτάνει πῶς ὁ α 6μαρτάνων οὐχ ἐώρακεν αυτον ουδὲ εγνωκεν αὐτόν. Τεκνία, μηδεις πλανάτω μὰς ὁ ποιων την δικαιοσυνην δίκαιος εστιν, καθως κεινος δικαιος στιν ποιων τὴν ὁμαρτίαν εὐτου διαβόλου στίν ὁτι ἀπ' ἀρχόμ ὁ διάβολος ἁμαρτάνει. εις τουτο φανερωθη ὁ ιὸς του Θεου, ἴνα λυση τὰ εργα του διαβόλου.
Πας ὁ γεγεννημένος εκ ου Θεου μαρτίαν ου ποιεῖ, ιὁτι σπέρμα αυτο εν αὐτω μένει και ου δύναται ὁμαρτάνειν, ὁτι εκ ου Θεου γεγέννηται. εν τουτω φανερά οεστιν τὰ τέκνα του Θεοῖ και τὰ τέκνα του διαβόλου πῶς ὁ μη ποιων δικαιοσύνην οὐκ εστιν ε του Θεοῖ, και ὁ μη
620쪽
I αγαπων τον ἀδελφον αυτου. τι αυτ εστὶ η αγγελια ην κουσατ α ἀρχης, ἴνα ἀγαπωμεν αλληλους Ι ου καθως Κάιν κ του πονηρο η και σφαξεν ον αδελφον αὐτοῖ και χάριν τίνος σφαξεν αυτόν τι τα εργα αυτοῖ πονηρα ν τα δε του αδελφοῖ-υτοῖ δικαια.
I Μὴ θαυμάζετε, δελφοί, ει μισεῖ μὰς ὁ κόσμος.
14 μεῖς οἴδαμεν οτι μεταβεβήκαμεν ε του θανατου εις την ζωήν, oτι ἀγαπωμεν τους δελφούς. ὁ η γαπων μενει 1 ε τω θανάτω. πας ὁ μισων τον ἀδελφον αυτου ἀνθρωποκτόνος στω και οἴδατε τι πας ἀνθρωποκτόνος υκ 16 xc λην αἰώνιον εν αὐτ μενουσαν. Ἐν τουτ εγνίκαμεν την ἀγάπην οτι κεῖνος περ ημων την φυχην αυτουεθηκεν και μεῖς ὀφείλομεν περ των αδελφων τὰς ψυχὰς I θεῖναι. ος δ' αν εχη τον βίον του κόσμου και θεωρIτον ἀδελφον αυτου χρείαν εχοντα και κλείση τα σπλάγχνα αυτου ἀπ' αὐτοῖ, πως φαγάπη του Θεοῖ μενε εν αὐτοῦ;
I τεκνία, μη ἀγαπωμεν λόγω μηδε η γλώσση, αλλὰ ν
εργω και ἀληθεία. i Και εν τουτω γνωσόμεθα oτ ε της ληθείας σμεν,2 και εμπροσθεν αυτου πείσομεν τὰς καρδίας μων ο τι εὰν καταγινώσκη μων η καρδία, οτι μείζων στιν ὁ Θεὸς ν της καρδίας μων και γινώσκει πάντα. Ἀγαπητοί, ἁνη καρδία μη καταγινωσκ ημων, παρρησίαν χομεν προς