Rhetorica et Poetica

141쪽

προύπολαμβάνοντες, ιδ ουτω περὶ τήτων καθόλου λέγειν, υν τε δ εχει μία χ σιν το γνωμολογεῖν, καὶ ετέραν κρείττω ' Dia γαρ ποιεῖ τους λόγους. ῆθος δ' εχησινοι λόγοι, ε ἔσοι λέλη κ προαίρεσις. αἱ δὲ γνωμαι πασαι

τουτο ποιουσι δια το ἀποφαίνε θαι τον την γνωμην λεγοντα sκαθολου περὶ των προαφετων ως αν χρηςαὶ ωσιν αἱ ροί

μαι, καὶ χρηςοηθη φαίνεσθαι ποιούσι τον λέγοντα. περὶ - ἔν γνώμης, καὶ τ ες, καὶ πόσα εἴδη αυτης καὶ πως χρη ἡ αὐτη καὶ τινα φαεια εχει, ειρήσθω τοσαυτα. 22 Περὶ δ' εὐθυμημάτων καθόλου τε ais ore, τινα τροπον re δεῖ ζητεῖν, καὶ μετα ταλα τους τόπους ἄλλο γαρ εἶδος κατέρου μων άςίν. ἔτι με ἔν το ενθυμημα συλλογαμος τις ειν, εἴρηται πρότερον, καὶ πως συλλογισμός, καὶ τί διαφερει τω διαλεκτικων ἔτε γαρ πόρρωθεν ουτε πάντα δεῖ λαμβάνοντας συνάγειν ' τὸ μεν γαρ ἀσαφες δια scis 'κος το δε αδολεσχία δια το φανερα λέγειν. πιο γαρ iam καὶ τοῦ πβανωτέρους εἶναι τους ἀπαιδευτους των πεπαμ λυμενων - τοις χλοις, σπερ φαοὰν οι ποιηταὶ τους

απαιδευτου παρ οχλω μουσικωτέρως λεγειν is με γαρτα κοινα καὶ καθόλου λεγουσιν, οι δ' era ἴσασι, καὶ et Ia

-κσμένων λεκτέον, οἱον η τοι κρίνουσιν η ς αποδεχονται. καὶ τοῦτο δ οτι ἴτω φαάπαι, δηλον εἶναι η πασιν η τοις πλεροις καὶ ' μόνον συνάγειν - των ἀναγκαίων, αλλακαὶ - των ως επὶ το πολυ πρῶτον μεν ου δεῖ λαβεῖν asοτι περὶ ου δει λέγειν καὶ συλλογίζεσδαι εἴτε πολπικω λλπασμω εἴθ' οποιῶν, αναγκαιον καὶ τα τουτω χειν

υπάρχοντα, η πάντα η ἔνια μηδε γαρ εχων εὐάδενος αν χοις συνάγειν. λέγω δ' οῖον πως α δυναίμεθα συμ- βου υειν Αθηναίοις ει πολεμητών - πολεμητών, μη Mεχοντες τις η δυναμις αὐτων, πότερον ναυτικνη πεζικῆ καμφω, καὶ αυτ πόση, καὶ πρόσοδοι πίνες η φίλοι καὶ επι

142쪽

hoc ετ δε τίνας πολεμους πεπολεμηκασι καὶ πως, καὶ ταλλα τα τοιαυτα η ἐπαινεῖν, ε μη ἔχοιμεν την ν Σων λαμινι ναυμαχ, ν η την ε Μαραθωνι μάχην η - περ

Πρακλειδων πραχθεντα η ἀλλο τι των τοιουτων - γαρ των παρόντων δοκουντων παμειν καλων παινουσι παντες. μοίως δε καὶ ψεγουσιν - των ἐναντίων, σκοπουντες

τί πάρχει τοιουτο αυτοῖς η δοκεῖ οπάρχειν, οῖον τι τους Ἱλλ ας κατεδουλωοαντο, καὶ τους προ τον βάρβαρον συμμαχεσαμενους καὶ α ρι υσαντας ηνδραποδισαντο Αἰγινητας 1li καὶ Ποτιδαιατας, καὶ ιο αλλα τοιαύτα, καὶ εἴ τι αλλο τοιουτον μάρτημα παρχει αυτοῖς. ως δ' ἀυτως καὶ οἱ κατηγορούντες καὶ οι ἀπολογούμενοι - των. παρχόντων σκοπέμενοι κατηγορου καὶ ἀπολογουνται. At δε διαφερει περὶ ' Αωαίων η Λακεδαιμονίων η ανθρωπου η θεοῦ ταὐτο1 ἀτο δραν καὶ γου συμβουλευοντα τω Ἀχιλλεῖ καὶ επαμi ζιετα καὶ ψεγοντα καὶ κατηγορουντα καὶ ἀπολογουμενονυπὲρ αὐτο τα παρχοντα Ἀκουντα παρχειν ληπτέον,2 ' Ac τουτων λεγωμεν παινουντε η μγοντες ει τι καλον si αἰσπου παρπιι, κατηγορουντες δ' η απολογουμενοι εἴ τι In δκαιον η αλκον, συμβουλευοντες δ' εἴ τι συμφέρον λαβερον. μως δε τέτοις καὶ περὶ πράγματος τουοῖν, οῖον περὶ δικαιοσυνης, ει ἀγαθον - αγαθον, - των παρχόντων ἡ δικαιοσυνη καὶ - ἀγαθω ,ς επειδη καὶ πάντες ἴτω φαινονται ἀποδεικνυντες, εα τε κριβωερον ΔΔ τε μαλακωτερον συλλογίζωνται ὐ γαρ ξ ἀπαντων λαμβανουσιν ἀλλ' - των περὶ εκἀςον παρχόντων, καὶ διατου λόγου δηλον τι ἀδυνατον ἄλλως δεικνυναι , φανερον ἔτι ἀναγκαῖον, σπερ εν τοις τοπικοῖς, πρωτον περὶ κωςον ἔχειν Θιλεγμενα περὶ - ενδ ομενων καὶ των ε 30 καιροτάτων, περὶ δε των ξ πογυίρυ γιγνομεν- οτειντο αὐτον τρόπον, ἀποβλεποντα μη εις ἀοριστα ἀλλ' εις

τα παρχοντα, περὶ ων ο λόγος, καὶ περιγράφοντας τι

143쪽

λεν δὲ κοινα με το ἐπαινεῖν τὸν Αχιλλέα τι άν - . πος καὶ οτι των μιθέων καὶ ιτι επὶ το Ἱλιον ἐστρατευ- σατο ταυτα γὰρ καὶ ἀλλοις υπάρχει ορο - ος δεν

κτεῖναι τον Ἀκτορα τον φιςον των Τρω- καὶ το Κυ-κνον, Os κωλυσεν παπας ἀποβαινειν ατρωτος ων, καὶ so' τι νευπατος καὶ - ενορκος ων πατευσεν, καὶ ο- αλλα

τοιαυτα. Ἀγμεν ἔν τρόπος της κλογης καὶ πρωτος τος τοπικος, τὰ - ποιχεῖα τῶν Ἀνθυμηματων λέγωμεν ςοιχεῖον δὲ λεγα καὶ τόπον οθυμήματος το - . πρωτον ν εἴπωμεν περὶ in ἀναγκαῖον ιπεῖν πρωτον ἔς γα ris i ενθυμημάτων εἴδη δυο ' τα με γαρ δεικτικα Ο οτιριν η οὐκ ες ιν τα δ' με πικα καὶ διαφέρει σπερ στοῖς διαλεκτικοῖς ἔλεγχος καὶ συλλογισμός. tim M τὸμεν δεικτικον ενθυμημα το νομολογουμένων συνάγειν, o ελεγκτικον το τα ἀνομολογουμενα συνάγειν. σπιδον 20μεν ουν ἡμῖν περὶ μοίσπων των εἰδων των χρησίμων καὶ αναγκαιων ἔχονται ι τόποι εξειλεν παι γὰρ α προτάσεις περὶ κἀςόν εισιν, ως εὐων δεῖ φέρειν τα νωμή- ματα τοπων περὶ ἀγαθοῦ η κακοῦ , καλοῦ η αισχρρυ ἡ δικαιου ἡ ἀδίκου, καὶ περὶ των λοῦν καὶ παμμάτων δειεξεω ,σαυτως λημμενοι ἡμῖν πάρχουσι πρότερον οι τ ποι. Ἀτι δ' αλλον τρόπον καθόλου περὶ ἁπάντων λάβωμεν,

καὶ πωμεν παρασημαινόμενοι τους ελεγκτικους καὶ τους αποδεικτικὰς καὶ τους των φαινομένων Ἀνθυμημάτων, ουκοντων δε ενθυμημάτων, πείπερ δε συλλογιαμων , -- Μθεντων δε τήτων, περὶ των λυσεω καὶ επςάσεων δορίσωμεν, πόθεν δεῖ προς τα ἐνθυμώματα φέρειν.

144쪽

θροί - δὲ τίνας πολεμους πεπολεμηκασι καὶ πως, καὶ τἄλλα τα τοιαυτα η μαινεῖν, εἰ μὴ ἔχοιμεν την πα- λαμῖνι αυμαχίαν η τὸν ε Μαραθωνι μάχην η - πὲρ

Πρακλε α πραχθεντα η ἄλλο πι τῶν τοιουτων ἐκ γαλ των παρόντων si κουντων 1 πο-χειν καλῶν παινοῦσι πάντες. μοίως δε καὶ ψεγουσιν - τῶν ἐναντίων, κοποῦντες τι πάρχει τοιουτο αυτοῖς η δοκεῖ χάρχειν, οῖον τι τους Ἱλλυας κατεδουλωο αντο, καὶ τους προ τον βάρβαρον συμμαχεσαμενους καὶ ἀρι υοαντας ηνδραποα-ντο Αιγνητας lst καὶ Ποτιδαιατας, και ἔ- αλλα τοιαυτα, καὶ εἴ τι αλλοτοιούτοi ἀμάρτημα πάρχει αυτοῖς. ως δ' ἀύτως κώδει κατηγορουντες καὶ οι ἀπολογουμενο εκ τῶν παρυντων

σκοπήμενοι κατηγορου. καὶ ἀπολογοῦνται. A n διαφέρει περ Ἀθηναιων η Λακεδαιμον ν η ἀνθρωπου η θῶ ταὐτοis τοῦτο δραν καὶ γὰρ συμβουλευοντα τω Ἀχιλλεῖ καὶ ε μαντα καὶ ψεγοντα καὶ κατονουντα καὶ ἀπολογουμενον ὐπερ αυτου - πάρχοντα η δοκῶντα πάρχειν ληπτέον, ἶν' ἐκ τούτων λεγωμεν παινοῦντες η ψέγοντες ει τι καλον αισχρον πάρχει, κατηγορουντες δ' η ἀπολογίμενοι ει τι et δίκαιον vi αδικον, συμβουλευοντες δ' εἴ τι συμφέρον η βλαβερόν- ομοιως δε τύποις καὶ περὶ πράγματος ο ουν, οῖον περὶ δικαιοσυνης, ει αγαθον - ἀγαθόν, - των παρ- χοντων τῆ δικακιωνα καὶ λαγαθῶ. ως επειδη καὶ πάντες τω φαινονται ἀποδεικνυντες, εα τε ἀκριβέςερον An τε μαλακώτερον συλλογίζωνται si γὰρ ξ ἀπάντων λαμβάνου ἀλλ' in τῶν περι κἀςον παρυντων, καὶ διατοῦ λόγου δῆλον τι ἀδυνατον ἄλλως δεικνυναι , φανερονοτι ἀναγκαῖον, σπερ οὐ τοῖς τοπικοις, πρωτον περὶ μας ον εχειν ' εξειλεγμενα περὶ - ενδεχομένων καὶ των Ἀπιν καιροτάτων, περὶ δε των ξ πογυώ γιγνομενων ζητεῖντο αὐτὸ, τρόπον, ἀποβλεποντα - εις ἀόριστα ἀλλ' εkτα υπ-οντα, περὶ ων ο λογος, καὶ περι γράφοντας τι

145쪽

πλεῖς καὶ ἐγγυτα- του πράγματος Dis se γαρ αν

πλει ἔπιπα των παρχοντων, τοσουτῆραον λανυνακοσω δ' προτερον τοσουτε οικειότερα καὶ ηττον κοινά. λεν δε κοινὰ μεν το παινεῖν τον Ἀχιλλέα τι αν - . πος καὶ τι των μιθέων καὶ ρτι επὶ το Ἱλιον ἐστρατευ-

σατο ταυτα γὰρ καὶ ἄλλοις. πάρχει ολλοχ, ς' ὐδενμαλλον Θοῶτος Ἀχιλλε επαινε η Διηι ν ἰλα δὲ α μηδενὶ ἄλλα συμβέβηκεν ἡ τῆ Ἀχιλλεῖ οἱον τὸ ἀποκτεῖναι τον Ἀκτορα τον ἔριςον των Τρω- καὶ το Κυ-κνον, ς κωλυσεν παντας ἀποβαίνειν τρωτος - καὶ σοτι νεωτατος καὶ - ἔνορκος ων πάτευσεν, καὶ ο- αλλα

τοιαύτα εις με ἔν τρόπος της κλογης καὶ πρωτος ἔπος ὁ τοπικός, τὰ - -οιχεῖα - ενθυμημάτων λέγωμεν 'ςοιχηῖον δὲ λ ω καὶ τοπον αθυμηματος το αυτο. πρωτον δ' εἴπωμεν περὶ in αναγκαῖον εἰπεῖν πρωτον ἔς γὰρ is τῶν ενθυμημάτων εἴδη δυο τα μεν γὰρ δεικτικά εον τι ιν η - ςιν, τα δ' ελεγκτικα καὶ διαφέρει σπερ vi τοῖς διαλεκτικοῖς ἔλεγχος καὶ συλλογισμός. ἔστι δε τὸμεν δεικτικον ενθυμημα το ε ομολογουμενων συνάγειν, o ελεγκτικον το τα ἀνομολογουμενα συνάγειν σπιδον 20μεν ουν μῖν περὶ κάπτων - ειδων - χρησιμων καὶ

αναγκαιων ἔχονται οἱ τόποι εξειλεγμεναι γαρ αἱ προτάσεις περὶ κἀςον εισιν, ως εὐων δε φέρειν τα ενθυμη- ματα τοπων περὶ ἀγας η κακου καλοῦ η αισχρου δικαίου η αδίκου, καὶ περὶ των θων καὶ παθημάτων και Μεξεων σαυτως λημμενοι - ὐπάρχουσι πρότερον οι το-ποι. Ἀτι δ' ἀλλον τροπον καθόλου περὶ ἁπάντων λάβωμεν, καὶ λέγωμεν παρασημαινόμενοι τους ελεγκτικὸς καὶ τους ἀποδεικτικὰς καὶ τους των φαινομώων Ἀνθυμημάτων, ουκοντων δε ενθυμημάτων, πειπε ὐδε συλλογισμων ἰηλ- Μθέντων δὲ νήτων, περι ων λυσεων καὶ evςάσεων διορίσωμεν, πόθεν δέ προς τα ενθυμηματα φέρειν.

146쪽

Ἐς δ δε μεν τοπος - δεικτα - - σαντίων 23 δεῖ - οπεῖν ' τῆσαν - το ναπτίον πάρχει, αναιροῦντα με εἰ μη παρχει, κατασκευαοντα δε ει πάρχει, οῖον τι το σωφρονεῖν ἀγαθόν το - ἄκολα ίνειν βλα- βυόν. ψ ς ε τῶ Μεσσηνιακῆ ει γαρ ὁ πόλεμος αἴτιος των παρόντων κακων, μετὰ της εἰρήνης δει πανορθω σε - εἴπερ γὰρ οὐδε τοι κακως δεδρακωινακουσίως δίκαιον ἰς οργην πεσεῖν, ουδ αν ἀναγκασθείς τις ευ δρέ'ν τινά,

πιθανά, μίζειν χρη σε και τοὐναντιον, .. απις αληθῆ πολλα συμβαίνειν βροτοῖς.

αλλος - των μοίων πτώσεων ' μοίως - δεῖ ὐπαρχειν is μῆ πάρχειν, οῖον τι το δίκαιον ου παν ἀγαθον - γαρ αν το δικαίως νυ δ' vi αἱρετο et δικαίως ἀπο νεῖδε Ἀλλο εκ των προ αλληλα εἰ γαρ θατερω-πάρ-

πιι το καλῶς η δικαίως ποιησαι, θατερω το πεπονθεν μκά - κελευσαι, και το πεποιηκσαι οῖον ως ο τελώνης

ad Διομεδων περὶ των τελων εἰ γαρ μαδ' ὐμῖν καρον τοπωλεῖν, οὐδ' ημῖν το νεσθαι ' και ει τω πεπονθότι τοκαλώ - δικαίως πάρχει, καὶ τῶ ποιήσαντι, κώ a πω

ποιήσαντι, καὶ τω πεπονθότι. 4ς δ' εν τουτω παραλογώσασθαι ει α δικαίως παθεν τι δικαίως πεπονθεν, αλλ' as πως - πο σοῦ. δο δεῖ σκοπεῖν χωρὶς ει αξας ο παθὼν παθεῖν καὶ ο ποιουσας ποίησαι, δα χρυσθαι ποτερος ἁ

μόττει ενίοτε γαρ διαφωνεῖ τὸ τοίλον κώὶ οὐδε κωλύει, ἄσπερ εν - Αλκμαίωνι τω Θεοδεκτου μητέρα ντην - ουτις ε γε βροτων; ηδ δ' ἀποκρινόμενος ἀλλαm διαλαβόντα χρη σκοπεῖν. ερομενη δὲ της Ἀλφεσιβοίας πως, πολαβών φησι την με θανεῖν κριναν, με δε μαὶ κτανεῖν' καὶ Δον η περ Δημοσθενους δίκη καὶ - ἀπ-

147쪽

--ἀντων Νικανορα επεὶ γὰρ δικαίως ἐκρειπαν ἀποκτει- να- λκαίως ἔδοξεν ἀποθανέ, καὶ περὶ τοῦ Θήβησιν αποθανοντος, περὶ ου κέλευοπ κρῖναι ει δίκαια ην ἀποθανεῖν, ως ου ἄδικον ον το αποκτεινα τον δικαίως αποθανόντὶ

ἄλλος - του ἄλλον καὶ ηττον, οῖον 'ει μηδ' οἱ θεοὶ sπάντα ἴσαπι, σχολη οἴ γε ανθρωποι '' ἀπο γάρ πιν, εἰ μαλλον ἀν πάρχοι μη παρχει, δηλον τι οὐδ' ηττον το δ οτι τὸ πλησίον ἀπτει ος γε καὶ τον πατέρα, - τύ, ει το ηττον πάρχει, καὶ το μα λον πάρχει, καθ οποτερον - δε δεῖξαι, εἴθ' eri πάρχει θ' οτι υ ἔτι id ει μησε ἄλλο μησε ηττον οθεν ἄμμι καὶ ο μώοικτρος παῖδας ἀπολέσας ποῦ τηρ' Οἰνευς δ' - οὐχ' νον 'E Ae κλεινον ἀπολέσας γόνοM' καὶ ori, ει μηδε η-

σευς δίκησεν, δ' Αλέξανδρος, καὶ εἰ μηδ' οἱ Τυνδαρίδας ουδ' 'Aλέξανδρος, καὶ εἰ Πάτροκλον Εκτωρ, καὶ Αχιλλέα g Αλέξανδρος καὶ ι μηδ' οι ἄλλοι τεχνῖται φαυλοι,Ἀδ'

ει φιλάσοφοι καὶ εἰ μηδ' οἱ πατηγοὶ φαυλοι, τι φῶ-'ται πολλακις, δ' οἱ σοφι- καὶ οτι 'ει δεῖ τον ἰδιωτηντης μετερας δόξης πιμελεῖ αι, καὶ μας της των Ἐλ-λπων ' ἄλλος - τοῦ του χρονον σκοπεῖν , οῖον, Ἱφικρά ad της ν τῆ προς ' μόδιον, τι εἰ πριν ποιησαι ξων της εικόνος τυχεῖν εὰν ποιησω, uri αν ποιησαντι δ' - οὐ δωσετε; μὴ τοίνυν μέλλοντες μεν πισχνεῖ θε, παθοντες δ' ἀφαιρεῖσθε ' καὶ πάλιν προς το Θηβαίους διεῖναι Φίλι-- εις την Ἀττικην, ἔτι ει πρὶν βοηθησα εις Φωκεῖς se αύπεσχοντο αν'ωτοπον ου εἰ διότι προειτο καὶ πιστευσερο λη πιν αλλος - των φημένων καθ' αυτοὐς προς το εἰπόντα διαφέρει nis τρόποs, οῖον avo Tm ω' επηο το φικράτης προς Αριστοφωντα, περάμενος εἰ προδοίη ἄν τα ναυς επὶ χρημασιν οὐ φάσκοντος δε m an α' εἶπεν - - ων ' ιςοφων - αν προδοίης, ε

δ' - φικράτησ; δεῖ δ' πάρχειν ἄλλον - δοκουντα

148쪽

ἀλκῆσαι κεῖνον ει δε - γελοιον ἄν φανείη, ει προς Ἀρ- είω κατηγοροῦντα τοῦτο τις εἴπειεν, ἀλλὰ προ απι-- et κατηγόρου Ἀλως γαρ βουλεται κατηγορῶν βελτίω εικα et φευγοντος τοῦτ' ουν ξελέγχειν - καθολου

δ' ἄτοπος κριν, ταν τις επιτιμῶ ἄλλοις α αυτος ποιεῖ si

σθαι ὁμοίως ε παθόντα σπερ καὶ κακως πάντες γαρουτοι ορισαμενοι καὶ λαβοντες το τι εστι, συλλογίζονται ras περὶ in λέγουσιν. αλλος - τοῦ ποσαχως, ιον Ἐν τοις -

καὶ α μὲν τα δύο ἀλί, τὸν λα- ο τριτον δ' ἀυτοί

φασιν. ἀλλος Ἀναγωγ , οῖον - της Πεπαρηθιας, στεα περὶ - τεκνων αἱ γυ-ῖκες παN- διορίοσι τἀληθές' τουτο μὲν γαρ Abrim Μαντία τω ρητο ἀμφισβητοῦντι προς το υἱον η μήτηρ ἀπέφηνεν, ἀτο ε Θήβη νδεσμωνιου και Ieτίλβωνος ἀμφισβητέντων η Δωδωνὶς απεδειξεν 'μμη, τονυιον, καὶ α τουτο Θετταλίσκον 'Iσμηνίου is 3ομιζον. καὶ πάλιν - του νόμου του Θεοδέκτ ει τεις κἄκως επιμεληθειν των ἀλλοτριων ἴππων ου παραδδο σχ τολοικείους, ast τοῖς ἀναπέψασι τὰ ἄλλοτρια ναυς' ἄν ti

149쪽

ομοίως φ ἀπάντων, και τοῖς κακως φυλαξ- - α τρίαν οὐ χρηστεον εο ν εις την οικείαν σωτηρίαν. καὶ ως ' κιδάμας, τι πάντες τους, ἡ τιμωGν Λάριοι γοῦν ' χρ οπιν καίπερ βλάσφημον -- τετιμήκασι, καὶ δει - ο ὐκ οντα πολιτην, καὶ Μυτιληναῖοι Σαπφὼ καί s r γυναῖκα ἔσαν, καὶ Λακεδαιμόνιοι Σίλωνα ων γερόντων ποίησαν κις φιλολογοι οντες, καὶ Ἱταλιωται Πυθαγοραν, καὶ Λαμψακηνοὶ Ἀναξαγορα ξένqν οντα, θαψαν

καὶ τιμωσιν τι καὶ νυν ' καὶ Ἀθηναῖοι τοῖς Σολωνος νο- μοις χρησάμενοι ευδαιμονησαν καὶ Λακεδαιμονιοι τοι Λυ- is κουργου, καὶ Θηβησιν ἄμα ι προ-ται φιλοσοφοι πεποντο καὶ εὐδαιμόνησεν πολις Ἀλλος - κρισεως περὶ του αὐτοῦ β ομοίου εναντίου, μάλις-μὲν σι πάντες καὶ ἀεί, ει σε es, οι γε πλει οι η σοφοι, η παντες η οι πλεροι, η αγαθοί ει αυτοὶ οι κρίνοντες, η υ ἀπδε- is χοντα si κρίνοντες, η οῖς - εῖον τε ναντίον κρίνει εῖον τοῖς κυρίοις, οῖς μη καλον τα εναντία κρίνειν, οῖο θεοῖς πατρι η δασκάλοις, σπερ το ει Μειλμίλν εἶπεν Αὐτοκλῆς, εἰ ταῖς με σεμναις θεαῖς Δανως ειχεν ν' είω

κάτω δουναι δίκην, Μιξιδημώ - ου η σπερ Σαπφω, am

εταφος μων Ἐφη 'ομὲν τοῶτον ' λεγων τον Σωκράτην.καὶ Ηγησιππος ε Δελφοῖς πηρωτα το θεόν, πρότερον α πημενος 'Oλυμπίασιν, εἰ αὐτω αὐτὰ δοκεῖ απερ τὼ πατρί, ως αἰσχρον ον ταναντία ἀπέῖν. κά περὶ της 'Eλε- ς ως σοκράτης γραψεν οτι πουδαία, εἴπερ Θησευς εκρινεν καὶ περὶ Αλεξάνδρου, is αἱ θεαὶ προεκμναν, καὶ περὶ Εὐαγγου, ἔτι σπουδαῖος, σπερ Ἱσοκράτης φησίν ' L mvων οὐν δυστυχη si πάντας τους ἀλλους παραλιπων, ε Εὐαγορα ηλθεν. ἀλλος - των μερων, or περ εν τοῖς το

150쪽

πικοῖς, ποία κίνησις ἡ ψυχη εδε γα νῆα παροίλιγμα

- τοῦ Σααρατους τοῦ Θεοδεκτου 'εὰ ποῖὸν ιερον ησέβηκεν; τίνας θεῶν ου τετιμηκεν οῦν ἡ πολις νομιζει;' ἄλλος, πειλῆ- των πλεί- συμβαινε - θ' -εσθαι τι τὼ αυτιλαγα- θου καὶ κακόν, - του ἀκολουθὼ τος προτρεπιε η ἀποτρεπειν καὶ κατηγορεῖν η ἀπολογεῖσθαι καὶ επαινε, η ψπειν. οῖον τη παιδευσε το φθονεῖσθαι ἄκολουθεῖ κακόν, το δε σχφον Hναι ἀγαθον ' ἡ τοι, δεῖ παιδευεσθαι, φθονεῖσθαι γαρ ἡδεῖ δεῖ μεν ου παιδευεσθαι, σοφον γὰρ εἶναι δεῖ is τώ ς

UA- ερον ἡ Καλλιο του τεχνη προσλαβῶ- καὶ το διπατον καὶ ταλλα,- έρηται. - ος, ταν περὶ δυοῖν καὶ ἀντικειμένοιν προτρεπειν ναποτρέπειν δεη, καὶ - προτερον εἰρημένω τρόπω - ἀμφοῖν χρησθαι διαφέρει δέ, τι κεῖμεν τα τυχόντα ἀντιτίθεται, ἐνταυθα - τἀναντια- οῖν 1s ἱερεια - εἴα τον si δημηγορεῖν ' ἄν με γαρ, εφη, ταδίκαια λεγης, ο ἄνθρωποί σε μισέσυο ιν εαν δὲ τα αδκα,

ο ειοί δεῖ μεν ου δημηγορεῖ ,. μεν γὰρ τα δίκαια

λεγης, οἱ θεοί σε φιλησουσιν, εὰ δε τα αλκα, ο αν ποι τουτὶ δ' ε' ταυτο τῶ λεγομενω το ελος πρίασθαι ad καὶ τοὐς αλας καὶ ἡ βλαισωσις οὐτ' εσπόν, τα λοινεναντίῶν ἱκατέρω ἀγαθον καὶ κακον eo ται, ναντια κοὐ τερα κατέροις ἄλλος, πειδη ἡ ταυτὰ φανερως παι ἀσικαὶ φα ς, ἀλλἀ φανερως με τὰ δίκαια καὶ τα καλὰ επαινοῦσου μαλι , ἰδία δε α συμφεροντα μαλο βήλον-

ώται, εὐνήτων πειρασθαι συνάγειν θάτερον των γὰρ παραδοξων ουτος ο τοπος κυριωτατός εστιν ἄλλος - του ἀναλογον αὐτα συμβαινειν οῖον ο φικράτης τον 2ναυτοῦ νεωτερον οντα τῆς λικιας, τι μεγα - , λειτουργεῖναναγκαζον των , ειμεν τι ει τους μεγαλους των παιδων ἄν-3οίρας νομιζουσι, τους μικρους των ἀνδρων παῖδας εἶναι ψηφιούνται. καὶ Θεοδεκτης - τω νομω, τι πολπας μεν

πο-ῖσθε του μισθοφόρους, οῖον Στράβακα καὶ Καρίδημον