The Rhetoric of Aristotle : with notes, and illustrated by parallel passages from Aristotle's other works, Cicero De oratore, & c. Quintilian, and various other authors

발행: 1836년

분량: 452페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

311쪽

RHETORICORUM LIB. II. 26. 245εχωμεν τι υ ουτως λελυται τι υ ἀναγκαῖον, καὶ τα πλείω καὶ πλεονακι ἄλλως εαν δε και τα

ππον οὐχ ομοιον, η υ ομοίως η διαφορα γε 14 τινα εχει. α δε τεκμηρια και τεκμηριωδη νθυμηματα κατα με το ἀσυλλογιστον υ εσται λυσαι δηλον δε και οὐθ' μῖν κ των ναλυτικῶν λείπεται δ' ς οὐχ υπαρχει το λεγομενον δεικνυναι.

Et δε φανερον κα ὶ τι παρχει, καὶ ὁτι τεκμηριον,αλυτον δη γίγνεται τοὐτο παντα γαρ γιγνεται

αποδείξει δη φανερα.

312쪽

M ARISTOTEI IS

μηματα εμπιπτει το δ αύξειν και μει οὐν ἐστινενθυμηματα προς το δεῖξαι οτι μεγα η μικρον, ωσπερ καὶ τι γαθον η κακον η δικαιον η ἄδικον, καὶ των ἄλλων τίουν. αὐτα δ εστ παντα περὶ α οἱ συλλογισμοι καὶ τα ενθυμηματα ωστ , εἰ μηδετουτων καστον ενθυμηματος τοπος, οὐδε το αύξειν καὶ μειουν. Oυδε α λυτικα ενθυμηματος εἰδος τι εστιν 3ἄλλο των κατασκευαστικῶν δηλον γαρ τι λυει

μεν η ὁ δείξας, η ὁ νστασιν νεγκών ἀνταποδεικνύουσι δε το ἀντικειμενον οἱον ει δειξεν τι

ἄν εἰη η διαφορα τοι αυτοῖς γα χρῶνται μ' φοτεροι ὁτι γαρ υκ εστιν, η εστιν, ενθυμVματαφερουσιν. M δ' ενστασις υ εστι ενθύμημα, ἀλλα, καθαπερ εν τοις τοπικοῖς, το εἰπεῖν δόξαν τινα, ε ης σται δηλον ὁτι υ συλλελογισται.

313쪽

RHETORICORUM LIB. II. 26. 2475 οτι ψευδός τι εἴληφεν. περ μεν παραδειγματων,

καὶ γνωμῶν, καὶ νθυμηματων, κα ὶ λως ων περιτην διάνοιαν, θεν τε εὐπορησομεν, καὶ ς αυταλύσομεν, εἰρησθω μῖν τοσαυτα Λοιπον δε διελ

θεῖν περὶ λεξεως, καὶ τάξεως.

315쪽

ΕΠΕΙΔΗ τρία ἐστὶν α δεῖ πραγματευθηναί

περ τον λογον εν μεν, εὐτινων αἱ πιστεις σονται δευτερον δε περὶ την λεξιν τρίτον δε πῶς Ρηταζαι τα μερη του λογου περ με των πίστεων εἰρηται και εὐποσων, τι εκ τριῶν εἰσι, καὶ αὐταποῖα, και δέ τι τοσαυτα μονα η γαρ τω αυτοί τι πεπονθεναι οἱ κρίνοντες, η τω ποιους τινας πο- λαμβανειν του λεγοντας η τω ἀποδεδεῖχθαι, πεί-

316쪽

250 ARISTOTELIS

θονται παντες Εἴρηται δε καὶ τα ἐνθυμηματα ποθεν δεῖ πορίβεσθαι ἔστι γαρ τα μεν εἴδη τωνενθυμημάτων τ δε τόποι. Ιερὶ δε της λεξεως:εχομενον ἐστιν εἰπεῖν ου γαρ ἀπο η το εχειν δεῖ λεγειν, αλλ αναγκη και ταυτα δε δεῖ εἰπών,

και συμβαλλεται πολλα προς το φανηναι ποιον

τινα τον λογον.

To μεν οὐ πρῶτον ζητηθε κατὰ φύσιν, περ aπεφυκε πρῶτον, αυτ τα πραγματα εκ τίνων χει το

πιθανον δευτερον δε το αὐτα τη λεξει διαθεσθαι τρίτον δε τουτων ο δυναμιν μεν εχει μεγίστην,ούπω δ επικεχ ιρηται, τα περὶ την ποκρισιν καὶ γαρ εις την Τραγικην και Ραψωδιαν ψε παρηλθεν υπεκρίνοντο γαρ αυτοὶ τας τραγωδίας οἱ ποιηται το3. Κατὰ φύσιν, A simila expression occurs in ille Poetius, Ch. I. αρξάμενοι κατα φύσιν πρῶτον ἀπὸ σων

πρωτων.

3. U δύναμιν μὲν χει μεγιστην, See Cicero de Oratore III 56. Actio, in suam, in dicendo una dominatur. Sine lis summus orator esSe in numero nullo potest mediocris, lihe instraactus, Summo Saepe Superare. ' Huic prinius dedisse Demosthenes licitur, cum rogaretur quid in di- cendo esset primum huic seminitas; huic tertius.V-Compare Quintilian, also De Insin Orat. XI. 3. Equidem vel inediocrem orationem Commen- datarn viriniis actionis, affirmaverim V plus habituran esse momenti, quam ' optimam eadem illi destitutam. Si - quidem et Demostlienes quid esset in tot dicendi opere primum, interrOP tius pronunciationi palmam dedit, D eidem soci indunt ac tertiunt locuna, donec ab eo Iaeri desineret, ut Jam videri posset non praecipuam sed solatia ' indicasse. . . . Et M. Cicero unam in 'iscendo actionem dominari puta.t. In noster par os in sanie oa liepronounces Actio tori, quasi vitam irationis. Aristocle, thou te cannot but alio v

it a latura vit, ratiae than an at ti- fletu aequisition. . . 3. Υπικοίνοντο γὰρ αὐτοι Pilitarchin vit. Solonis, p. 95. Ἐδεάσατο τον

317쪽

RHETOR L RUM LIB. III. 1.251

Art. Poet. 27 T. V Quae canerent: erentque perunctio Decibus Ora.

Whence Aristophanes calis the Tragi meis, τρυγοδαίμονες. Nubes 296.

' motus animi suurn tuendam a Lia - iura liabet vultum, et Onuna, et

gestum totumque corpus tornitiis, 'et rius totus vultus, InneSque OeeS, ut nervi in fidibus, ita sonant ut a ' moti animi quoque sunt pulsa. Aristolle, in hori, only mentions the paris necessary to the Delii ri ;Cicero to the Aetiori in generat, viii his termestra, latin Sermo corporis.' . 59. l Orat. III. Compare Quintilian on tho aine subjeci. D. XI. m. III. 'uin sit auteiri miti nis octio, ut dixi, in duas livisa paries, ' Oeem, gestumque quorum altero oculos, altera aures movet per quos duos sensus omnis ad animum tenetrat flectus, prius est de voce ' dicere, cui etiam gestu accornmoda- tur. atura vocis Spectatur quan- 'itate et qualitate,' S e. e. 4. Τοῖς μοις, Cicero de orat. III 57. aut voces, ut chordae, sunt intentae, quae ad quemque taC- tum respondeant, acuta, gravi S; ita, V tarda 'iRgna, Parvn. 4. 'Pυρμοῖς - προς ἔκαστα ' Theinfluence whicli the disterent Misaea - ures' xvere supposedo have onthe different passion os manicind maybo illustiatex froni various authors. Sees Athenaeus, XIV. I Caelius, Rhod. X. 3. Dortius nidentiae V largitor est, et castitatis effector; Pht yotus pugnas excitat, votumo furoris inflanimat; Eolius animi Menapestate tranquillat, Onanumqueo jam placatis attribuit Lydius intel- lectum olithisis acuit, et terreno desi- demo gravatis coelestiunt appetentiaui inducit Itonoruni operator ex initus. V 's also Aristoties Polities VIII. T. Εχει γαρ την αὐτην δύναμιν ἡ συγισσι

320쪽

252 ARISTOTELIS

σκοποὐσι, ταὐτὸ ἐστι μεγεθος, αρμονία, ρυθμος. Τα μεν οὐν θλα σχ'δο εκ των γωνων Obτοι λαμβανουσι καὶ καθαπερ κε μεῖρον δυνανται νὼν

των ποιητῶν ο ὐποκριτώ, και κατα τους πολιτικους

αγῶνας δια την μοχθηριαν των πολιτειῶν Oύπω5δε συγκειται τεχνη περ αυτῶν, πεὶ καὶ το περὶ την Ἀεζιν ὀψε προηλθε, και δοκεῖ φορτικον χιναι

κά Περι δε τῆς Δωριστι πάντες

ομολογούσιν, ως στασιμωτάτης ἴσης, καὶ μάλιστ eo εχούσης ἀνορεὼν .... φανερον τι σα Δωρια μέλη πρεπε παι

δεύεσει μαλλον τοῖς νεωσέροις. Eσι δ' εἰ si ἐσπι σοιαύτη σων αρμονιων ἡ πρε- πει ἡ ων παίδων ἡλικία, διὰ Q δύ

νασοαι κόσμον ἔχειν αμα καὶ παβείαν οῖον η Λυδιστι φαίνεται πεπονρενα μάλιστα των ἁρμονιων.

Plutarch, Erotie. II. αυτι ε ταΒακχικα καὶ Κορυβαντικα σκιρτήματα, σον ρυμον μεταβάλλοντες ἐκ τροχαίου, καὶ, μέλος ἐκ Φρυγίου, πραυνουσι καὶ καταπαύουσιν. Se also VIII. . ad

Τ δε σῆς κινήσεως τάξει Pυωδ ονομα ita σῆ δ' αἶ σης φωνῆς σου τε ξεος αμα καὶ βαρέει συγκεραννυμενων. Ἀρμονία

lii Politica contest an debates, thedeli ver os an Oratio has Teater influenc than ste Dialter an arguiment, o vingo in universa corruption os States. Compare . . Ch. . . See mole tes . . supra And Cic. orat Ch. 17.4. Κάςαπερ κεῖ Terenee, Phornito, Prolog. 9. Quod si intelligeret, cum stetit

Ch. S. Και σου - των ρυωων οἱ μὲν φορτικωτέρας ἔχουσι τα κινήσεις, εἰ διέλευρεριωτέρας Ando ain VIII. 6. Οὐ σῆς αὐτολμεταχειριζεται χάριν αρετης, ἀλλα της των ἀκουόντων ηδονης, καὶ σαύτης φορτικλ. Διότι α τα ἰλι ἱρων meινομεν άῖναι. ἀλλα Ῥητικω-

SEARCH

MENU NAVIGATION