The Rhetoric of Aristotle : with notes, and illustrated by parallel passages from Aristotle's other works, Cicero De oratore, & c. Quintilian, and various other authors

41쪽

πιλικίαι, Τυχαι

Τάξις,

47쪽

λεκτικκὶ ἀμφοτεραι γαρ περὶ τοιουτων τινῶν εἰσιν, κοινα τροπον τινὰ πάντων στὶ γνωρίβειν, καὶ ουδεμιῆς επιστημης ἀφωρισμενης. Διο καὶ παντες

' plane qui lem eadein stini, sed tarnen ' inter se pro proportione respondent.' Si oculum dicamus licet αντίστρο - φον menti, quod enim est animo cinens, id oculuin est in corpore. Sic

Plato de Repulat. VII. την μου -

σικην ait esse ἀντιστροφον της --

ναστικῆς. V Oinpare also Aristolle 'sPolities. IV. 6. Καὶ σὲ τέταρτον εἴδος

σῆς όλιγαοχιας τουτ εστιν αντιστροφοντα, τελευταίω m δημοκρατίας. Cicero

Orator a linitum, . 32. translates it Aristoteles principio artis R. lieto - ricae dicit illani quasi ex alter a iurae respondere Dialecticae.

48쪽

u ARISTOTE ILI:

τρόπον τινα μετεχουσιν ἀμφοῖν παντες γαρ μεχρι τινος καὶ ξετάζειν κα υπεχειν λογον, και ἀπολογεῖσθαι καὶ κατηγορ si ἐγχειροῖσι Τῶν μεν ουν 2 πολλῶν οἱ μὲν εἰκη ταυτα δρῶσιν οἱ δε εα συνη - θειαν ἀπ εξεως επει δ' ἀμφοτερως ενδεχεται, δηλον τι - αν αὐτα και οδοποιεiν. γαρ

ἐπιτυγχάνουσιν οἴ τε δια συνηθειαν, και οἱ ποταυτομάτου, την αἰτίαν θεωρεῖν ενδεχεται το δε τοιουτον δη πάντες αν ὁμολογησαιεν τέχνης εργον εἶναι. Νυν μεν ουν οι τα τεχνα των λογων 3l. Πάντες γαρ -υπέχειν λόγον, ... . The examination os an adversary' argilianent an supportis ne s

2. ικῆ IVithoiit melliod i. q. ἀπὸ ταυτομάσου in the fame section; ἀσέχνως opta. Elencia. Ι. 9.-Cicero de Oratore, II. h. 8. Etenim cum ' pleri lite texnere ac nullsi ratione cau- istis in foro distant, nonnulli autetia ' propter exercitationem aut propter consuetudinem aliquam callidius id faciant, non est dubium quin, si quis innimadverterit quid sit quare alii 'inelius quali alii scant, ut possit no- tare, δε C. Terenee, Andr. IV. 4,

mani sive ut Cleanthes voluit ars

est potestas viani ac ordinen esciens, esse certe viam atque ordinem in

cliene di sindo nemo dubitaverit, V&e. An in the sanie hap. illi in re alius se in artificialiter alius artificialiter gerat, in ea esSe artem et in eo quod qui didicerit melius Uriaciat quam qui non didicerit, SSe

2. δοποιεῖν. Cicero de Div. II. l. Si optimarum artiun Dias ti aderem civibus meis.

2. Τ σε τοιουτον δη πάντες τέχνης

'in autem ea, qua Obsei'vata sunt in usu ac ratione dicendi, haec ab ho- minibus callidis ac peritis animad- versa ac notata, vecti designata, ,enerit,us illustrata, parilibus distri- blita sunt, non intelligo quanaobrem

49쪽

συντιθεντες λιγον πεπορίκασιν αυτης μοριον αἱ γαρ πιστεις εντεχνον εστι μονον τα δ' ἄλλα προσ-

θη και οἱ δε περὶ μεν ενθυμηματων ουδεν λεγου - σιν, οπερ εστ σῶμα της πίστεως περὶ δε των ε ξω4τοὐ πραγματος α πλεῖστα πραγματευονται Διαβολη γαρ καὶ λεος, και οργη, καὶ τα τοιαῖτα παθητης ψυχης, ου περὶ του πραγματος εστιν, ἀλλαπρος το δικαστην' στ εἰ περὶ πασας η τας

κρίσεις, καθαπερ εν νέαις τε νυν εστι των πολεων

και μαλιστα ταῖς εὐνομουμεναις, οὐδε αν εἰχον 5 τι λεγωσιν. παντες γαρ, ο μεν οἴονται δεῖνο ἴτω τους νομους ἀγορευειν οι δε και χρῶνταί, και κωλυουσιν ει του πραγματος λεγειν, καθάπερ κί

3. Ο δι-οὐδε λεγουσιν, J Compare Quintilian, I . 8. vlae spealcing of the orator of his xv da Pars altera probationum quae est tota in arte, constatque rebus ad faciendam fidem 'appositis, plerumtu aut omnino neg- 'ligitur aut lovissime attingitur. 5. οἱ δε καὶ χρῶνται, Quintilian, II. 16. U Athenis quoque, ubi auctor mO- vere affectus veta batur. V5. Ἐν esίω πάγ J Ad extraneous matter xvas fori,id len in the Areopagus. Is Lupia de , yinna ς. f. D. Η δι

50쪽

4 ARISTOTEI, IS στρεβλον. τι δε φανερον τι του μεν ἀμφισβητουντος ουδέν ἐστιν ελ του δεῖξαι το πρῆγμα τι

εστιν η υκ εστιν η γεγονεν η υ γεγονεν εἰ δεμεγα η μικρον η δικαιον η ἄδικον, σα μη ὁ νομοθετης διωρικεν αυτον δηπου ον δικαστην δεῖ γιγνωσκειν, κα ου μανθανε ιν παρα των ἀμφισβητουντων. Μάλιστα ἐν ουν προσηκει, τους ορθῶς κειμενους νόμους, ὁσα ενδεχ εται, παντα διορίβειν αὐτους, καὶοτι ἐλάχιστα καταλειπειν επὶ τοι κρίνουσι πρῶτον μοῦν, τι εν λαβεῖν και λίγους αον η πολλους εὐφρονουντας καὶ δυναμενους νομοθετεῖν καὶ δικας ιν επειθ', αἱ μεν νομοθεσίαι εκ πολλου χρονου σκεψαμενων γίγνονται αἱ δε κρίσεις εὐυπογυίου ωστε χαλεπον ἀποδιδονα το δικαιον κά το συμφερον καλῶς τους κρίνοντας τ δε παντων με

μερος ουδε περὶ τῶν παροντων, ἄλλα περὶ μελλόντων τε και καθολο εστιν ο δ εκκλησιαστης κώδικαστης δη περὶ παροντων καὶ ἀφωρισμενων κρίνουσι προς ους καὶ το φιλεῖν δη καὶ το μισεῖν καὶ τὶ ἰδιον συμφερον ηυνγηρηται Oλλακίς, πιστε5. Κανίνι στρεελον P Lucreti iis latis used ille sanie si ualle. Deniquo ut in fabrica, si prava St eoeula prima, mormaque si fallax rectis regionis bus exit,

omnia mendose fieri atque Obstipa necessum est, 'race. B. IV. 5l6. 6. Οὐδέν εστιν Se ἔργοs.7.' EDd γυίου Εκ τού παράχρημα. Extemporaneous.7. ἐκκλησιαστης καὶ θικαστηςJ See h. n. g. 2. 7. Συνηρηται πολλάκις Sallust in Caes. U Omnes homines, Patres Con- scripti, qui de relbus duibus Consultant, 'ab odio, anticitia, Irunt lite naisericor- dia, Vacuos esse decet. Haud tacite 'animus enim providet, ubi illa offi- ciunt. 7. οσσι μηκε τι δυνα σραι Arist. Polit II l. 12. Ἀλλα μὴ ἐσάγονταί γε