장음표시 사용
63쪽
RHETORICORUM LIB. I. E. 15 Tῶν δε δια του δεικνύναι η φαίνεσθαι δεικνυ-
ναι, καθαπερ καὶ , τοῖς Διαλεκπικοῖς το μεν παγωγ εστι, το δε συλλογισμος, ο δε φαινομενος συλλογισμος και ενταυθα μοίως χει εστι γαρ τομεν παραδειγμα παγωγη, το δε ενθυμημα συλλογισμος καλῶ δ ενθυμημα μεν ρητορικον συλλο γισμον παραδειγμα δε, παγωγην ρητορικην. ΓΙαντες δε α πιστεές ποιουνται δια του δείκνυ ναι, παραδειγματα λεγοντες, η νθυμηματα, καὶ παρα
s εἰναι. ις δ εστ διαφορα παραδείγματος καὶ ν- θυμηματος, φανερο εκ τῶν Τοπικῶν κε γαρ περὶ συλλογισμοὐ καὶ επαγωγης εἰρηται προτερον, ὁτι o με επὶ πολλῶν καὶ ὁμοιων δείκνυσθαι, τι
64쪽
16 ARISTOTELISρίκης καθαπερ γα και ἐν tala ε δικοῖς εἰρηται,
και ἐν τουτοις μοιως ἐχει εισὶ γαρ αἱ μεν παραδειγματωδεις ρητορεῖαι, αἱ δε ενθυμηματικαι καιρητορες ομοίως οἱ μεν παραδειγματωδεις, οἱ δε εν- θυμηματικοι πιθανοὶ μεν ουν οὐχ ηττον οι λογοιο δεα ων παραδειγματων θορυβοὐντα δε μὰλλονο ενθυμημαTικοι.Tην δ' αἰτίαν αυτων, καὶ πῶς κατερ χρVσTεον, Ilερουμεν πιστερον νυν δε περὶ αὐτων τουτων μῆλ-
λον διορίσωμεν καθαρῶς Eπεὶ γαμ το πιθανον
ἐστιν η Καλλια, ἀλλα τί τω τοιωδε η τοίς τοιοῖσδε τουτο μεν γαρ ἐντεχνον, το δε καθ' καστον απειρον καὶ ου επιστητον ουδε η Ρητορικη τοκαθ' καστον ενδο ζον θεωρησει, οἱον Σωκράτει Ι retria, ἀλλα το τοιοῖσδε, καθαπερ καὶ ' Διαλεκτικη καὶ γαρ κείνη συλλογίρεται, υκ ε ων τυ-
used in ille fame sense subsequently D. I. Cla. 10 Εσσι δ' ἡ μὲν ἐπαγωγηB. II. ch. 20. εἰσὶ γ οἱ λόγοι δημη- πιθανωτερα καὶ σαφεστέρα καὶ κατα τὴν γορικοὶ καὶ ἔχουσιν αγαρον σοῖτο αἴσρησιν γνωριμωτέρα, και τοῖς πολλοῖς 10. Ἐν σοῖς Μεροδικοῖς .l alii irpa κοινόν- ὁ ο συλλογισμος βιαστικωτερος, tis is quoted ',3 Diogenes I aeri in και προς τους ἀντιλογικους ἐνεργέστερος.
65쪽
λευομεθα, και εχνα μη χομεν, καὶ ε τοις τοιου - τοις κροαταῖς, ο ου δυνανται δια πολλῶν συν
οραν, οὐδε λογίρεσθαι πόρρωθεν βουλευόμεθα δε
περὶ των φαινομενων ενδεχεσθαι αμφοτερως ἐχειν περι γαρ των δυνατων αλλως ij γενεσθαι Ἀσε- σθαι i χειν χυδεὶς βουλευεται, οὐτως πολαμβα- 13νων οὐδε γαρ πλεον 'Eνδεχεται δε συλλογίζεσθαι και συνάγειν τα με ε συλλελογισμενων
προτερον, τα δε ε ἀσυλλογίστων μεν δε ομενων δε συλλογισμοὐ δια το μη εἰναι ενδοξα ανάγκηδε τουτων το μεν εἰναι χυεπακολουθητον δια
I l. Φαιν ται γαρ αττα και τοῖς
respe t Logica disse Donnesthetorical propositions that the formae reser sol elyto argumentation the lalter o delibe
poses thena O. 13. Ἐκ συλλελογισμένων πρότερον. J
Fror the conclusion o fornier finlogisnas, the mathematical process. See Cicero Tusc. Iathematicorun iste uio est, non Philosophoriim; nam Geometrae cum aliquid docere ' volunt, si quid ad eam rein pertinet 'eorum quae ante do ueriant, id sumunt ' pro Oncesso et probato illud modo 'explicant, de citio ante nillil scriptum ost Philosoplai quamcunque rem ' habent in manibus, in eam quae On- veniunt congerunt Omnia, etsi alio Q loco dispitiata sunt. 13. Ἐξ ἀσυλλογίστων μεν, δεομένων os συλλογισμού διὰ το μη ἴναι ἔνδοξα li. e. Frona propoSition hicli appear
66쪽
το μηκος ὁ γαρ κριτης πόκειτα εινα ἄπλους ὰ ταδε μη πιθανα, δια το μη εὐομολογουμένων εἰναι μηδ' ενδόξων ωστε ἀναγκαῖον το τε ἐνθυμημαεινα και το παράδειγμα περὶ των ἐνδεχομενων ως τα πολλὰ ἔχειν και αλλως το μεν παράδειγμα επαγωγην το δ' ενθύμημα συλλογισμον και ξολίγων τε, καὶ πολλάκις Ἀλαττόνων A
ελαττόνων. An Olbviolis difficilli o cur in is passage froin ille introductionis the word πολλάκις, an it lias even led sonae conamentator to anassertio stat the stat, lislied opinion xvitii regard to the natui os nilayinem, is incorreet. Is the ver es-
40nce and lis ferentia principi e say
sistin πολλάκις λελαττόνων η ἐξ νυ ὁ πρωτος συλλογισμός ferirentes of
se ver paris o propositions than 'lie origina foran o Syllogistit; ' viii ii implies ilia sonaetiines lais is
συναγαγεῖν ς εἰς βραχυτατα, α, φράζειν τι μάλισ r ἐν λιγοις τοῖς
όν-ασι And Pthini illis interpretationos the diffistuli is confirimed by tarther
ἀτελης ξ εἰκότων και σημείων. Quintilian saysos it in iis logical ionification, B. V. h. 0. Alii Aetoriciam
syllooisuiunt, alii imperfectum syllo- ignaum vocaverunt quia nec dis- tinctis nec toti lem partitius con- cluderetur; quod sane non utique ab oratore desideratur.' Au aDin, E. V. Ch. 14. EntiiDDema ab aliis V oratorius syllogismus, ab aliis parS dicitur syllooismi, propterea quod isnlogismus utique conclusionen et propositionem liabet, et per omneSU partes efficit quod proposuit; nthy-
naenia tantiani intenti in intelligi con- tentiam sit.
sideration of the sui secta generallyxvithin the province of Rhetoric, a disserent vi ex laas been talcen by sonae
67쪽
πρῶτος συλλογισμος. αν αρ γ τι τουτων γνωριμον, ουδε δεῖ λεγε ιν αυτος γαρ τουτο προστέθη- σιν ὁ ἀκροατης οἱον, τί Δωριευς στεφανίτηναγῶνα νενίνηκεν, ἱκανον εἰπειν τι λυμπια νενίκηκε το δε, τί στεφανίτης τα λυμπια ουδε δεῖ
προσθεῖναι γιγνωσκουσι γαρ παντες.
14 Ε πεὶ δ' ἐστὶν λίγα με των ναγκαίων, εὐωνοι ητορικοὶ συλλογισμοι εἰσι τα γαρ πολλα, περιων αἱ κρίσεις καὶ αἱ σκεψεις, ενδεχ τα καὶ ἀλλως
εχειν περὶ μεν α πραττουσι, βουλευονται καὶ σκοποῖσι τα δε πραττομεν παντα τοιουτου γε-
νους εστί καὶ οὐδεν ως πος εἰπεῖν, ἐξ νάγκης
δεχόμενα ἐκ τοιουτων ναγκη ἐτέρων συλλογί - σθαι τα δ' αναγκαi ἐξ αναγκαίων - δηλον δ' ημῖν και τουτο ἐκ των Ἀναλυτικῶν φανερον, τι, ε ών τα ἐνθυμηματα λεγεται, τα μεν αναγκαια εσται, τα δε πλεῖστα δε ἐπὶ το πολυ λεγεται γαρ ἐνθυμηματα ἐξ εἰκοτων καὶ ε σημείων στὰ όν-
sexu iter o the subjeci vir that der scinterpretation is inphilosophicat. Enthonem and Syllo sin domo disse Suidas definitio is his Ἐνς ημα
68쪽
μεν γαρ εἰκος ἐστιν AH ἐπὶ το πολυ γιγνομενον
ουχ ἁπλῶς δε, καθαπερ ορίζονταί τινες ἀλλὰ το
14. Ἐκάτερον ἐκατεραι ταυτὸ ε αι JThe argumen is that sine Enthy- mem a re forme o Proposition in contingent or in ne eSsar matter; and that εἴκοτα an σημεῖα, areolie ' coinponent partam Enthymems cit solio us that the εἴκοτα TH σημεῖα unust be the sanie vitii Proposition in contingent anxii neceSSar Imalter. Vl5. To με γαρ εἰκός ἐστιν - Tων εσημείων κ . . . D lae Εἴκος is a Proposition in contingent in alter, I, ut implying a genera piobabiliti . Or ex an pie, matres teneritis auiant lilberos. UU Fortes creantur sortit, his et bonis. V
Qui tini et in culpsi est. Tlie lalter instanc ive find applied tolli particular eas in Tere nee Phorna. I. 4, 28. an si senserit te timidum pater eqse arbitrabitur ' Conamentisse culpam. Sese r. nain. II. 29. σο μεν εἰκός
ἐστι πρότασις ενδοξος α γαρ ως ἐπιτοπολυίσασιν υτ γινομενον τούτο ἐστιν εἴκος' οἰον τ μισεῖν του φρονουντας η τ φιλεῖν
σου ἐρωμένους. COImpare Dr. diately's Rhet. p. 39, 40. The Σημεῖον is a Proposition in neces-Sar matter πρότασις ἀποδεικτική. r. Analbet ibid. and wlii licinipli es a conis elusion a solio in horn it,
NecesSaril vlien it scalle Lalam τεκμήριον, o In fallit te Sign. The generi nante os σημεῖον, heu, oui preliend the two species Q. The τεκμηριον fiere lae inserene is neces-Sar an may beeso catly drawn in thesi rs figureri 2 Tile ἀνώνυμον σημεῖον, vliere the inserenc is no logical, and whicli impli es th prelare o more than postibilui'. I e have an ex ample giveni facti os me ollier tvvo figures, Aristocle' Logi has ibiit three, Analyt. Pr. I. p. 4 5, 6. for vla teli se g. l8.6 inis Chapter. Cicero translate εἰκος by the word 'verisiniisse. V Quintilia calicit ire- ΝΟ necessarii lien it is called the σημεῖον ανώνυμον, or adibi si n. dilbilo, V V. 0. and Da alces a laree sol division os t. I lie a1ne author also utentions . . that the σημεῖον hasbeen variousi rendered by Latin writers, Signum Oeant σημεῖον, quan- quam id quidam indicium, quidam oesti hin nominaverrunt; nec defue- runt etiam qui notaui appellarunt. in. r. Vliately' Rhet. p. 42.
particular case o vllicli it is applied, as an universab to particular, iras a Vliole to a pari, i. e. it is not
69쪽
16 μέρος Των δε σημείων το μεν ουτως χει, s τῶν καθ' καστον τι προς το καθολου το δε ως των καθόλου τι προς το κατὰ μερος τουτων δε TO μεν ἀναγκαῖον, τεκμηριον το δε μ' ἀναγκαῖον, νωνυ- 17 μόν εστι κατὰ την διαφοράν. Ἀναγκαῖα μεν ουν λεγω, ε ων γίγνεται συλλογισμος διο και τεκμη - ρων το τοιουτον των σημείων στιν Oταν γα μηενδεχεσθαι οἴωνται λῖσαι το λεχθεν, τοτε φερειν οἱονται τεκμηριον, ς δεδειγμενον κώ πεπερασ- μενον το γὰρ τεκμαμ καὶ περας αὐτον εστ καταI την ἀρχαίαν γλῶτταν ' Εστ δε των σημειων τομεν ως το καθ' καστον προς το καθολου, δε οἱον εἴ τις εἴπειε σημεῖον εἰναι, ὁτι οἱ σοφοὶ δι-
Froni Universata Particular. o seor Genus to Species the σημεῖον ἀνώνυμον rad Me.
Fror Particular to Universat, o hom Species omen . Logical ly
l6. Τούτων ε το μεν αναγκαῖεν. J' That ne vilicii is iecessari in iis ci fere e. V The fame tua curacyis Mund in ille definition Os σημεῖον, Pr Anal. II. 29. Σημεῖον δὲ βούλεται
εἶναι προτασις ἀποδεικτικη χ αναγκαῖα
70쪽
καιοι, Σωκρατη γαρ σοφος ην καὶ δικαιος τουτομεν οὐ σημειον εστι λυτον δε καν ἀληθε τὶ τοειρημενον ἀσυλλογιστον γαρ τ δε οιον ει τις ειπε ε σημεῖον τι νοσεῖ, πυρεττει γαρ η εTOκενοτι γαλα εχει, ἀναγκαῖον οπερ των σημειων τεκμηριον μονον εστι μονον γαρ, αν ἀληθες γη, λυτον εστι το δε ς το καθολου προς το κατα μερος
ναι, πυκνον γαρ ἀναπνεῖ λυτον δε καὶ οὐτο, καναληθες se ενδεχ εται γαρ καὶ μη πυρεττοντα πνευ στίαν. 1 μεν Os εἰκος εστι, καὶ τι σημεῖον καὶ τεκμηριον, καὶ τι διαφερουσιν, εἴρηται με καὶ νυν
μὰλλον δε φανερῶς καὶ περὶ τουτων, καὶ δια τίν
αἰτίαν τα μεν ἀσυλλογιστα εστι, τα δε συλλελογισμενα εν τοῖς ναλυτικοῖς διωρισται περ αυτῶν. ΓΙαραδειγμα δε, τι μεν εστιν παγωγη, καὶ I9περὶ ποῖα παγωγη, ειρηται εστ δε OUT ως μερος