The Rhetoric of Aristotle : with notes, and illustrated by parallel passages from Aristotle's other works, Cicero De oratore, & c. Quintilian, and various other authors

51쪽

RHETORICORUM LIB. I. 1. μηκέτι δυνασθαι θεωρεῖν 4κανῶς το πιληθες, αλλεπισκοτεῖν πην κρίσει δέον δυ A λυπηρον. B Περι μεν οὐ των αλλων, σπερ λεγομεν, δεῖ ςελαχίστων ποιεῖν κυριον τον κριτην περὶ δε του γεγονεναι η μη γεγονεναι η σεσθαι η μη σεσθαι, εἰναι η μη εἰναι, αναγκη επὶ τοῖς κριταῖς καταλείπειν o γα δυνατον αὐτα τον νομοθετην προ-

εξ του πραγματος τεχνολογοῖσιν σοι ἀλλαδιορίζουσιν, οἶον, τί δεῖ το προοίμιον η την διηγηροσιν χειν, καὶ των ἄλλων καστον μορίων ουδεν γαρ εν αὐτοῖς ἄλλο πραγματευονται, πλην πως

τον κριτην ποιον τινα ποιησωσι περὶ δε των εν-

τεχνων πίστεων οὐδεν δεικνυουσε τοὐτο δ εστιν 10 ὁθεν αν τις γενοιτο ενθυμηματικος Δια γαρ οὐ

το, της αὐτη ούσης μεθοδου περὶ τα δημηγορικα

κα δικανικα, και καλλίονος και πολιτικωτερας της

δημηγορικης πραγματειας ἴσης η της περι α συναλλάγματα, περὶ μεν κείνης Ουδεν λεγουσι, περὶ δε οὐ δικα ρεσθαι παντες πειρῶνται τεχνολο γε, οτι ηττόν εστ προ εργο τ εμ οὐ πραγ-

52쪽

6 ARISTOTELIS ματος λεγειν ἐν τοῖς δημηγορικοῖς, καὶ ηττον ἐστι κακοῖργον η δημCγορία δικολογίας, ἀλλα κοινο-

τερον ἐνταυθα με γαρ ὁ κριτης περὶ οἰκείων κρι- νει, στ οὐδὸν αλλο δεῖ πλην ἀποδεῖξαι τι οὐ- τως εχε ως φησιν ὁ συμβουλευων ε δε τοι δικανικοῖς οὐχ ἱκανον τωὐτο, ἀλλα προ εργο εστιν ἀναλαβεῖν τον ἀκροατην περι αλλοτρίων γαρ

χαριν ἀκροωμενοι, διδοασι τοῖς ἀμφισβητοῖσιν,

προτερον εἰπον, ὁ νομος κωλύε λεγε ιν ελ του πραγματος εκε δ αὐτοὶ οἱ κριταὶ τοὐτο τηροῖσιν

ἱκανῶς.

δειξίς τις τοτε γαρ πιστευομεν μάλιστα, τανἀποδεδεῖχθαι ὐπολάβωμενὰ εστι δ' ἀπόδειξις ρητο -

53쪽

RHETORI RUM LIB. I. 1. 7

μενος θεωρεῖν, ε τίνων και πῶς γίγνεται συλλο - γισμος, οὐτος καὶ νθυμηματικος αν εἴη μαλιστI, προσλαβων περι ποῖα τε εστ τα ἐνθυμηματα και

τινας εχει διαφορας προς τους λογικους συλλογισ- μους τ τε γαρ ληθες καὶ το μοιον τω ἀληθεῖ της αὐτης στι δυναμεως ἰδεῖν αμ δε καὶ ο ανθρωποι προς το ληθες πεφυκασιν ἱκανῶς, καὶ ταπλείω τυγχανουσι της ληθείας δι προς τα ενδοξα στοχαστικῶς εχειν του μοίως εχοντος ac προς την ἀληθειαν ἐστιν. τι μεν οὐν τα λτου πραγματος ο ἀλλο τεχνολογοῖσι, και διοτι

μῆλλον ἀπονενευκασι προς το δικολογεῖν, φανερόν. 12 ρησιμος δε εστιν η Pητορικη, δια το φύσει

εἰναι κρειττω τἀληθη και τα δίκαια των ναντίων ωστε, εα μη κατα το προσηκον αἱ κρίσεις γίγνωνται, αναγκη δι αυτῶν ηττῆσθαι τοὐτο δ εστιν ιον πιτιμησεως Eτι δε προ ενίους οὐδ ει ν κριβεστατην χοιμεν πιστημην ραδέον ἀπ' εκείνης πεῖσαι λεγοντας διδασκαλίας γάρ στιν ὁ κατα την επιστημην Ἀογος τοὐτ, δε δεδυνατον,

tilian, II. 16. Cicero in prooemi de is common to ali. Scienita ciscussio Invent. I. I. an de nitore, lib. II. of hemisto or Geoloin appea onlypassim . to in Chemist in Geol t. The

54쪽

8 ARISTOTELIS

ἀλλ αναγκη δια των κοινων ποιώσθαι τας πίστεις καὶ τους λογους, σπερ καὶ ἐν τοῖς οπικοῖς λεγομεν περὶ της προς τους πολλους εντευξεως. 'Eτιδε τἀναντία δε δυνασθαι πείθειν, καθαπερ κί ἐν τοῖς συλλογισμοῖς, ου ὁπως ἀμφοτερα πραττωμεν,

ου γαρ δεῖ τα αὐλα πείθειν, ἀλλ' ἴνα μητε

λανθανθ πῶς χει, καὶ πως ἄλλου χρωμενOU Vδικαίως τοῖς λογοις αυτοις λυε ιν εχωμεν. Tῶν μεν οὐν ἄλλων τεχνῶν ουδεμία τἀναντία συλλογι- ρεταε η δε Διαλεκτικη H Pητορικη μοναι Οὐ-

το ποιοῖσιν ομοίως γαρ εἰσιν ἀμφοτεραι των ναντίων τα μεντοι ποκείμενα πραγματα υχ ομοιως

εχει, ἀλλ' αιε τἀληθη καὶ τα βελτίω p φυσει εὐσυλλογιστο τερα καὶ πιθανωτερα, ως ἁπλῶς εἰπεῖν. ΓΙρος δε τουτοι ἄτοπον ει τω σώματι με αισχρον

quia levi omina. V acad. IV. 2 6. I 2 ἀναναία δεῖ δύνανα Ἀπιιν JCiceio de Orat. III. l. V in aliquis ' extiterit aliquando qui Aristotelis' more de nanibus rebus in utram in te sententiana possit dicere, et in omni causit duas Contraria Ora- tiones, praecepti issius cognitis, ex- plicare,' SIC. I 2. Ἀμφοτερα εισι των ἐναντίων Di. e.

ταναντια συλλογιζονται.

55쪽

RHETORICORUM ILIB. I. l. 9μ δυνασθαι βοηθειν εαυτω, λογ* δ ου αἰσχρον 3 μἀλλον ἰδιον ἐστιν ἀνθρωπου της του σωματος 13 χρείας. Et δ τε μεγαλα βλαψειεν αν χρω-

αν τις φελησειε τα μεγιστα, Ῥωμενος δικαίως, και βλαψειεν, δίκως.

ἀφωρισμενου ' Ρητορικη, ἀλλα καθαπερ η Δια

λεκτικη, και τι χρησιμος, φανερον καὶ τ ου τοπεισα εργο αυτης, αλλα το ἰδεῖν τα παρχοντα πιθανα περὶ καστον, καθαπερ καὶ ε ταῖς αλλαις

οτι της αυτης το τε πιθανον καὶ το φαινομενονι δεῖν πιθανον, σπερ και επι της διαλεκτικης συλλογισμον τε και φαινομενον συλλογισμον ο γαρ

56쪽

10 ARISTOTE ILIS

σοφιστικος ου ει τη δυναμει, αλ εν η προαιρε - σει πλην ἐνταυθα μεν εσται ὁ μεν κατα την επι στημην, ὁ δε κατα την προαίρεσιν, ρητωρ εκε δε, σοφιστης με κατα την προαίρεσιν, διαλεκτικος δεου κατα την προαίρεσιν ἀλλα κατα την δυναμιν.

II ερὶ δε αὐτης δη της μεθοδου πειρωμεθα λεγειν, 1

πῶς τε καὶ ἐκ τίνων δυνησομεθα τυγχανειν των προκειμενων πάλιν ουν, Τον ἐξ υπαρχης, ορισα- μενοι αυτην τίς εστι, λεγωμεν τα λοιπα.

57쪽

uHETOIRICORUM LIB. I. 2.

μιῆς ετερας εστ τεχνης εργον των γαρ ἄλλωνεκαστη περ ι το αυτη ποκείμενον ἐστι διδασκαλικηκα πιστικη οἱον Ιατρίκη περὶ γιεινον καὶ νοσε -

ρον, καὶ Γεωμετρία περὶ τα συμβεβηκοτα πάθητοις μεγεθεσι, και Αριθμητικη περ αριθμον, ομοίως δε καὶ αἱ λοιπαὶ των τεχρῶν καὶ επιστημῶν

η δε ητορικη περὶ του δοθεντος, ῶς εἰπεῖν, δοκώδυνασθαι θεωρεῖν το πιθανον διο καὶ φαμεν αυτηνου περί τι γενος διον ἀφωρισμενον εχειν O τεχνι

versari Rhetoricen putaverunt; quo- tim verius utriam sit, in eo loco qui hujus quaestioni propriUS St, ' dicam. Omnia suffecisse Oratorio videtur Aristoteles, cum dixit vini esse dicendi quid in itaque re possit esse persuasibile. - Cicero de Oratore, . 5. Quamobrem si inuis universam et propriam Orato- is vim definire Complecti lue vult, cis Orator erit, ne i sententia, qui, ' quaecumlue res inciderit quae sit ' dictione explicanda, nidenter et

' composite, et ornate, et memoriter

dicat, cum utinam etiam actionis dignitate. 'Dr. I 'hately sin laetoric, p. 2. It

includin in his realis miles sor

2. α ν δ πίσσεων Quintilian, I . l. lac prinia qui doni illa partitio alb

Aristotele tradita, consensuri sero omnium neniit, alia esse proba- tiones quas extra dicendi rationem 'acciperet Orator, alias quas ex causa 'ralleret ipse, et luodana modo ig- neret; leo que illa ἀτέχνους, i. e. inartificiales i lias Ἀντέχνους, I e.

58쪽

12 ARISTOTELIS

τεχνοι ατεχνα δε λεγω, σα μη δι μῶν πεπορισται, ἀλλα προύπηρχεν οἱον μαρτυρες, βασανοι, συγγραφαι, και σα τοιαῖτα εντεχ να δε οσα διατης μεθοδου καὶ δι μῶν κατασκευασθηναι δυνατόν ώστε δει τουτων τοῖς με χρησασθαι, τα δε

εὐρεῖν.Tῶν δε δια του λογου ποριζομένων πίστεων δτρία εἴδη εστίν αἱ μεν γαρ εἰσὶν ν φ θει του λεγοντος αἱ δε ε τῶ τον ἀκροατην διαθεiναι πως αἱ δε εν αὐτῶ τω λογω, δια του δεικνυναι η φαινε -

σθαι δεικνυναι Δια μεν ουν του θους, τανο

ουτω λεχθr ὁ λόγος στε ἀξιοπιστον ποίησαι τον

λεγοντα τοῖς γαρ επιεικεσι πιστευομεν ἀλλον

καὶ θαττον, περὶ παντων μεν πλῶς, εν οἱ δε τοακριβε μη στιν ἀλλα το ἀμφιδος εῖν, και παντε - λῶς δεῖ δε καὶ τοὐτω συμβαίνειν δια τον λογον,

artificiales vocaveratnt.' And Cicero Ialii motium voconitis. V Anci againde Oratore, II. 27 Ad probandum in B. II. de Orat. an hoc necesse,

autem duplex est oratori sui ecta P ut is qui nolbis causam adjudicaturiis ' materies; una eariam aeriim quae V sit aut inclinatione voluntatis pro- non excogitantur ab Oratore, sed, pendeat in nos, aut defensionis argu- in re positae, ratione tractantur; at mentis uiducatur, aut animi perino- ter quae tota in disputatione et 'ione cogatur. arolimentationes Oratoris mollocata . χεῖ δε σοῖτο συμβαίνειν δια τον est.' λόγον ur opinion o ille spealcer's 2. Τοῖς δν χρησασραι τα ε εὐρεῖν 4 Inorat shoiit be focine horti his i. e. O aceo arno late O Our purpOSe Speech, no stoin an previ ous suppo- the πίστεις ἀτέχνους, ando inveni Sition vitii res ardo his charactor: the ἐντεχνους beCRuSe thi la ira elevant to the , t os 3. Teia 'δη στίν J Cicero de Ora RhetoriC. A the sanae iniecit is cleariore, II. h. T. est rati omnis stat a preconceived de of the probit dicerusi tri bus ad persuadendula re os lae Spealce must necessarii give bus est nixa ut probemus Vera SSe additional vel glato manu parta ap- , quae defert uatis ut OnCiliemu pertaining to the nrt.-Compare r. V nobis eos cliti audiunt ut antinos Vliately's lietoric, p. 6. aliough eorun a 'IOIneumque causa postu Virtite, in ille good reputation it

59쪽

RHETORICORUM LIB. . . Sἄλλα μη δια το προδεδοξάσθαι ποῖον πινα ναι τον

ῶς ουδεν συμβαλλομενην προς το πιθανον αλλα σχεδον, ς εἰπεῖν, κυριωτατην χει πίστιν τλῆθος. 5 Δια δε των ἀκροατῶν, ταν εἰς παθος πο ου O-γου προαχθῶσιν ου γαρ μοιως ἀποδιδομεν τας κρίσεις λυπουμενοι κα χαίροντες, η φιλοῖντες καὶ μισοῖντες προς καὶ μονον πειρῆσθαι φαμεν

πραγματευεσθαι τους νυν τεχνολογουντας περιμεν οὐν τουτων δηλωθησεται ,αμ έκαστον, τανss περὶ των παθῶν λεγωμεν. At δε τῶν λογων πιστεύουσιν, ταν ἄληθες η φαινομενον δείξωμεν κ τῶν περὶ καστα πιθανῶν Eπε δ αἱ πιστεις διατουτων εἰσὶ φανερον τι ταυτα τρία εστ λαβεῖν του συλλογίσασθαι δυναμενου, και οὐ θεωρησαι

60쪽

14 ARISTOTE ILIS

περὶ τα θη καὶ περὶ τας ἀρετας, καὶ τριτον του περὶ τα πάθη, τί τε καστον εστι των παθῶν, και ποῖόν τι, καὶ κ τίνων ἐγγίγνεται και πῶς ωστε συμβαίνει την Ρητορικην οἱον παραφυες τι της Διαλεκτικης εἰναι καὶ της περὶ τα θη πραγματείας, ἡ δίκαιον εστι προσαγορευειν Ιολιτικην διο καὶ ποδυεται πο το σχῆμα το της Ιολιτικῆς ἡ Ρητορικη καὶ οἱ ἀντιποιουμενοι ταυτης, α μεν

δι παιδευσίαν, τα δε ι ἀλαζονιαν, τα δε ι ἄλ

λας αἰτίας ἀνθρωπικας εστ γαρ μοριον τι τῆς διαλεκτικῆς καὶ μοιωμα, καθαπερ και ρχομενοι εἴπομεν περ οὐδενος γαρ ρισμενο ου δετερα αυ- των στιν πισTήμη πως χει, ἄλλα δυναμεις τινες

του πορίσαι λογους. Ιερὶ μεν οὐ τῆς δυναμεως αυτων, και πως χουσι προς ἀλληλας, εἴρηται σχε- δον ἱκανῶς.

III. 2. οἱ γαρ διαλεκτικοι και σοφισταὶ το αυτ μεν πιδύονται σχῆμα σωφιλοσοφω. T. Καὶ οι ἀντιποιουμενοι. The ellipse, os courge, b : Καὶ οἱ ἀντιποιούμενοι ταύ- σης ὐποθύονται π το σχῆμα o της

Πολιτικης, τα μὲν κ . . .

T. Δυνάμεις τινὲς σου πορισαι λόγους. J