Selections from Lucian

111쪽

προ δου στὶ τοὐτο ς τὰ λφιτα πεπονηκώς. εἰ δε σοι καθευδειν διον, εγώ μεν συχάσομαί σοι καὶ πολύ ἀφωνότερος σομαι των bύων, συ δεορα, πως μη ναρ πλουτῶν λιμώττης ἀνεγρό

μενος.

MIN. 12 Zευ τεράστιε καὶ Ἐράκλεις ἀλεξίκακε, τί το κακον τουτ εστίν ἀνθρωπίνως ἐλάλησεν

δευτος ιναι μηδ' ἀνεγνωκέναι τα μηρου ποιηματα, asεν οἶς καὶ bo 'A χάλλεως Amro Ξάνθος μακρὰ χαίρειν φράσας τω χρεμετίζειν στηκεν εν μεσωτω πολεμω διαλεγόμενος, πη λα ραφωδῶν, αδεσπερ εγω νυν ἄνευ των μετρων, ἀλλα κώεμαντεύετο κεῖνος και τὰ μελλοντα προεθεσπιζε, o καὶ οὐδε τι παράδοξον δόκει ποιεῖν, ουδ' ὁ ἀκούωνεπεκαλεῖτο σπερ υ τον ἀλεξίκακον ἀποτρόπαιον πιούμενος το ἄκουσμα. καίτοι τί ἄν ποίησας, εἴ σοι της 'Αργους τρόπις λάλησεν, σπερ ποτε φηγος εν ωδώνη αὐτόφωνος μαντεύσατο, δε ει as βύρσας εἶδες ερπούσας και βοῶν κρεα μυκώμενα, ημίοπτα, περιπεπαρμενα τοις βελοῖς ς εγὼ δε Ἐρμου πάρεδρος δε λαλιστάτου καὶ λογιωτάτου θεῶν πάντων καὶ τἄλλα μοδίαιτος μῖν καισύντροφος ου χαλεπῶς μελλο εκμαθήσεσθαι την o

112쪽

ἀνθρώπων φωνην. εἰ δε εχ εμυθήσε ν πόσχοιό μοι, OUκ αν κνήσαιμί σοι την ληθεστερα αἰτίαν εἰπεῖν τῆς πρὸς μὰς μοφωνίας καὶ θεν πάρχει μοιούτω λαλεῖν. ΜΙΑ. 'A λ μ ονειρος καὶ ταυτ εστιν, ἀλεκτρυων ούτω πρός με διαλεγόμενος ; ειπε δ' ουν προς του Ἐρμου, ω βελτιστε, ὁ τι καὶ ἄλλο σοι της φωνης αἴτιον. ς δε σιωπησομαι, καὶ προς οὐδεν Ἀρω. τί ἡ χρη δεδιέναι τις γαμ ανι πιστεύσειε μοι, εἴ τι διηγοίμην ς λεκτρυόνος αυτο εἰπόντος ἀκηκοώς AAER. Aκουε τοίνυν παραδοξότατόν σοι ευοἶδ' τι λόγον, ω Μικύλε ουτοσὶ γa ὁ νυν σοι ἀλεκτρυὼν φαινόμενος oin 'γω πολλos ἄνθρω-

ΜΙΑ. Ηκουσά τι καὶ πάλαι τοιουτον ἀμελειπερ υμῶν, 'Aλεκτρυών τις νεανίσκος φίλος

γενοιτο τω Aρει καὶ ξυμπίνοι τω θεω και ξυγκωμάζοι καὶ κοινωνοίη πων χρωτικὼ Oπότε οὐνao πίοι παρα την 'Aφροδίτην μοιχεύσων ὁ Αρης, επάγεσθαι καὶ τον Ἀλεκτρυόνα, καὶ πειδήπερ τον Ηλιον μάλιστα φεωρατο, μη κατιδὼν ξείποι προς τον φαιστον, ξ προς ταῖς θύραις ἀπολείπειν

τρυόνα κaι προδοῖναι την φρουραν ἄκοντα τον δε Ηλιον λαθόντα επιστῆναι 'ρ Ἀφροδίτν και πω Αρει ἀφρόντιδι ἀνa παυομενω διὰ το πιστεύειν τον Αλεκτρυόνα μηνῖσαι ν, εἴ τις πιοι καὶ ἴτω ον so πιφαιστον παρ πιλίου μαθόντα συλλαβεῖν αυτούς

113쪽

vr ιβαλόντα και σαγηνεύσαντα τοῖς δεσμοῖς, παλαι πεποίητο ετ αὐτούς ἀφεθέντα δε- ἀφείθητον Αρη ἀγανακτῆσαι κατα του Aλεκτρυόνος καὶ μεταβαλεῖν αὐτον ε τουτὶ το ορνεον αὐτοῖς πλοις, δε ετ τγὶς κόρυθος το λόφον χειν ἐπὶ τὴ κεφαλη καὶ δια τοὐτο μὰς ἀπολογουμένους τω Aρει, τοὐδε οφελος, πειδαν αἴσθησθε ἀνελευσόμενον τον Πλιον, προ πολλο βοαν ἐπισημαινομένους την

δεναι.

ΑΛΕΚ 'Aκούεις τινα LIυθαγόραν Μνησαρχίδην is Σάμων ἰMIX. To σοφιστην λέγεις, τον ἀλαζόνα ος

ενομοθετε μητε κρεῶν γεύεσθαι μητε κυάμους εσθίειν, διστον μοὶ γοὐν φο εκτράπεζον ἀποφαίνων, ετ δε πείθων του ἀνθρώπους, ῶς προ οὐ o

lΠυθαγόρου Et φορβος γένοιτο γόητά φασι καὶ

τερατουργον τον ἄνθρωπον, - ἀλεκτρυών.

ρας, στε παs', γαθε λοιδορούμενός μοι καὶ ταὐταου ειδὼς οἷός τις η τον τρόπον. 5MIN. Tos αδ μακρω κείνου τερατωδέστερον, ἀλεκτρυων φιλόσοφος εἰπε δε μως, δε Μνησάρχου παῖ, πως ἡμῖν ἀντὶ μεν ἀνθρώπου ορνις, ἀντὶ δε Σαμίου Ταναγρικος ἀναπέφηνας ' ου πιθανα γαρταὐτα οὐδ πάνυ πιστεῖσαι Ῥάδια, Ἀπε καὶ βυ 46

114쪽

σιωπα ες πεντε λα ετη οἶμαι παρήνει, τερον δεκα παντελῶς παράνομοπι υ γαρ εχων ο τι σοι παραβάλοιμι, κυάμους θες, ῶς οἶσθα, εχων, κονκαὶ συ οὐδεν μελλήσας ἀνέλεξας αυτούς' στε εὐεὐσθαι σοι νάγκη καὶ ἄλλω εἶναι η Πυθαγόρα1 οντι παρανενομηκεναι καὶ το ἴσον σεβηκεναι κυάμους φαγόντα ῶς αν εἰ την κεφαλην του πατρος βεβρώκεις. AAER. οὐ γαρ οἶσθα, ω Μικύλε, τις αἰτία τούτων, οὐδε α πρόσφορα Ἀκάστω βίω Ἀγὼ δει TOT μεν ου ησθιον των κυάμων, φιλοσοφουν γάρ

νυν δε φάγοιμ αν, ορνιθικη γαρ καὶ ου ἀπόρρητος ημῖν ἡ τροφη. πλην ἀλλ' εἴ σοι φίλον, ἄκουε πως

εκ ΙΠυθαγόρου τοὐτο νυν ειμι, καὶ ε οῖοι βιοις πρότερον Ἀβιότευσα. καὶ ἄτινα πη μεταβολῆς et εκάστης ἀπολελαυκα. ΜΙΑ. Λεγοις ἄμ-ῶς μοι γε περηδιστον αν Oἄκουσμα γενοιτο, στε εἴ τις α εσιν προθείη, πότερα μὰλλον θέλω σου ἀκούειν τα τοιαῖτα διεξιόντος η τον πανευδαίμονα ονειρον κεινον αἴθις as ορῶν τον μικρον εμπροσθεν, ου οἶδα, πότερον ανελοίμηw ούτως ἀδελφα γοῖμαι τα σα τοις διστοις φανεῖσι, και εν ἴση μὰς τιμ ἄγω σε τε και το

πολυτίμητον νύπνιον.

115쪽

μάταια διaφυλάττεις κενην καί si ποιητικος λόγος, ἀμενηνην τινα εὐδαιμονίαν Π μνημη μετα διώκων ἰ

ε ἴσθι Η οφεως κείνης οἴτω μοι πολύ, μελι εν τοῖς φθαλμοῖς νειρος καταλιπων χροτο, ῶς μόγις ἀνοίγειν τα βλεφαρα υτ αὐτολες ἴπνον αυθις κατασπώμενα. οἷον γοὐν εν τοῖς σὲ τα πτερα εργάζεται στρεφόμενα, τοιοὐτον γάργαλον παρεῖχε

μοι τα ορώμενα. IO

AHER. ράκλεις, δεινόν τινα si τον ερωτα του νυπνίου, εἴγε πτηνὸς ν, ως φασι, και ρον εχων της πτήσεως τον πνον περ α σκαμμεναηδη πηδα και ενδιατρίβει ἀνεωγόσι τοῖς φθαλμοῖς μελιχ ρος ἴτω καὶ ναργης φαινόμενος ' θελω is γοῖν ἀκουσαι οἶός τίς εστιν ούτω σοι τριπόθητος ων. MIK. Ε τοιμος λεγειν. δε γουν το μεμνῆσθαι καὶ διεξιεναι τι περι αυτοὐ συ δε πηνίκα, Πυθαγόρα, διηγήσαν τα περι των μεταβολῶν ς oAAER 'Eπειδα συ, Ῥικύλε, παύση νειρώττων, και ἀποφησγ' ἀπὸ των βλεφάρων το μελι τονῖν δε πρότερος εἰπε, ῶς μάθω, εἴτε διὰ τωνελεφαντίνων πυλων εἴτε διὰ των κερατίνων σοι Oνειρος κε πεμπόμενος. 25MIX Οὐδε δι ετερας τούτων, ω Πυθαγόρα. AAER. Και μην Ομηρος δύο μόνας ταύτας

λεγει. MIN. E χαίρειν τον ληρον κεῖνον ποιητην οὐδεν εἰδότα νείρων περι O πενητες ἴσως νειροι o

116쪽

δια των τοιούτων ἐξίασιν, Δυς κεῖνο εώρα ουδεπάνυ σαφῶς τυφλὸς αυτος ωμ εμο δε διὰ χρυσων τινων πώλων ὁ διστος ἀφίκετο χρυσοῖς καὶ αὐτος και χρυσα πάντα περιβεβλημ ένος και πολύ ἐπαγό-

μενος χρυσίον.

ἀτεχνῶς γαρ εκ τῆς ἐκείνου σοι εὐχγης το Ἀνύπνιον καὶ μεταλλα λα χρυσεια κεκοιμησθαί μοι δοκεῖς.

ειπών ειτα το χρυσίον θαυμάζει, ε ποιων . . ., ἐν ἀρMy ευθος του βιβλιο .... κάλλιστόν τι ανά- is των ἁπάντων.

Ωριστον μεν δωρ ὁ δε χρυσος ἰθόμενον πυρεχτε διaπρεπε νυκτὶ μεγάνορος ξοχα πλούτου ἰ

λουσάμενον κειν κελευε την ἄραν επι τ δεῖπνον.

117쪽

MIK. Ἐπει δε δειπνησας πανῆλθον, κάθευδον εὐθύς τους κυάμους σοι παραβδεών, ἐτά μοι κατὰ

τον 'Oμηρον ἀμβροσίην δια νύκτα θεῖός τις ς

ἀληθῶς νειρος επιστας

AAER. α παρα τω Εὐκράτει πρότερον, ω Μικυλε, διήγησαι καὶ το δεῖπνον Io ε γενετο και ταε τω συμποσίω ἄπαντα κωλύει γαρ οὐδε αυθίς σε δειπνεῖν, σπερ νειρόν τινα του δείπνου ἐκείνου ἀναπλάττοντα καὶ ἀναμηρυκώμενον , μνημη ταβεβρωμενα. I MIX. Πιμην νοχλησειν καὶ ταυτα διηγουμενος 'επει δε συ προθυμῆ, καὶ δ λεγω ου πρότερον, Πυθαγόρα, παρα πλουσίω τινὶ δειπνήσας εν παντι τω βίω τύχη τινὶ γαθη εντυγχάνω χθες τω Εὐκράτει, καὶ γὼ μεν προσειπὼν αυτόν, σπερ 15 εἰώθειν, δεσπότην ἀπηλλαττόμην, ω μη καταισχυνοιμι αυτὸν ε τριβακω τω τρίβωνι συμπαρομαρτῶν,

δε Μικύλε, φησι, θυγατρὸς τημερον εστιῶ γενέθλια καὶ παρεκάλεσα των φίλων μάλα πολλούς επε δε τινά φασιν υτῶν μαλακῶς εχοντα οὐχ oοῖόν τε εἶναι ξυνδειπνεῖν μεθ' ημῶν, συ ἀντ κείνου ηκε λουσάμενος, η μη ὁ γε κληθεὶς υθις εἴπηἀφίξεσθαι si νυν γε ἀμφίβολός εστι τοὐτο ἀκουσας εγὼ προσκυνησας ἀπηειν ευχόμενος ἄπασι θεοῖς ηπίαλόν τινα δε πλευρῖτιν ἡ ποδ γραν επι as πεμ γαι τω μαλακιζομένω κείνω, ου φεδρος εγὼ καὶ ἀντίδειπνος καὶ διάδοχος νεκλημην. καὶ τοαχρι του λουτρο αιῶνα μηκιστον τιθεμην συνεχες επισκοπῶν, ποσάπουν το στοιχεῖον - καὶ πηνίκα

ηδη λοὐσθαι δεοι κἀπειδή ποτε καιρὸς ἀφίκετο, o

118쪽

προς τάχος εμαυτον ἀπορρύψας ἄπειμι κοσμίως μάλα σχηματισμένος, αναστρεψας το τριβώνιον,ἄς επὶ του καθαρωτερου γένοιτο η ἀιαβολή κατα- 10 λαμβάνω τε προ ταῖς θύραις ἄλλους τε πολλους καὶ δὴ κἀκεῖνον φοράδην πο τεττάρων κεκομισμενον, με ποδειπνεῖν ἔδει τον νοσεῖν λεγόμενον, καὶεδηλου δε πονήρως ἔχων υπεστενε γουν καὶ ὐπεβηττε μυχών τι καὶ χρεμπτετο δυσπρόσοδον, ω χρος iλος ων καὶ διωδηκώς. ἀμφὶ ,α εξηκοντα io ετη σχεδόν ' λεγετ δε φιλόσοφός τις εἶναι των προς τα μειράκια φλυαρούντων ό γουν πωγων μάλα τραγικος η ες ὐπερβολην κουριων ' καὶ αἰτιωμένου δε 'Aρχιβίου του ιατροῖ, διότι οἴτως όχων ἀφίκετο Tα καθήκοντα, φη, ου χρη προδι is δόναι, καὶ ταὐτα φιλόσοφον ἄνδρα, καν μυρίαι νόσοιεμποδων στῶνται ' γήσεται γαρ Εὐκράτης περεωρὰσθαι πρὸς μων. υχεν ὁν, εἶπον εγώ, αλλ'

a χρεμψάμενος την ψυχην μετα του φλεγματος. εκεῖνος μεν οὐν πὸ μεγαλοφροσύνης οὐ προσεποιεῖτο ἀκηκοεναι του σκώμματος εφισταται δεμετ μικρὸν ὁ Εὐκράτης λελουμένος καὶ ἰδὼν τον

Θεσμόπολιν - τοὐτο γὰρ ὁ φιλόσοφος -κaλεῖτο - α χιδάσκαλε, φησίν, ε μεν ποίησας αὐτος κων παρ' μας, οὐ μεῖον δ' ἄν τι σοι εἴπενετο, καὶ ἀπόντι

γαρ παντα εξῆς πεστάλτο αν. και αμα ρογωνεσΠει χειραγωγων τον Θεσμόπολιν περειδόμενον και τοι οἰκεταις. εγὼ μεν οδ απιεναι παρεσκευα 113 ζόμην, ο δε επιστραφεὶς και επι πολυ ενδοιάσας,

119쪽

ἔστιὰσθαι, Δ συ χωρα εχοις. σβειν οὐ μάτην λύκος χανων παρα μικρόν, αἰσχυνόμενος τι δόκουν sἐξεληλακεναι του συμποσίου το παιδίον του Εὐκρατους κἀπειδη κατακλίνεσθαι καιρος ην, πρῶτον μεν ἀράμενοι νεθεσαν τον Θεσμόπολιν ου απραγμόνως μα d. πεντε ἐμαι νεανίσκοι εὐμεγέθεις ὐπαυχενια περιβύσαντες αὐτω πάντοθεν, Δ διαμένοι οε τω σχγηματι καὶ ἐπὶ πολύ καρτερεῖν δύναιτο. εἶτα μηδενος ἀνεχομένου πλησιον κατακεῖσθαι αυτοῖεμε ποκατακλίνουσι φέροντες, ῶς μοτράπεζοι εἴημεν τοὐντεὐθεν δειπνοῖμεν, A JΠυθαγόρα, πολύοψόν τι καὶ ποικίλον δεῖπνον ἐπὶ χρυσοὐ πολλο is καὶ ἀργύρου καὶ ἐκπώματα ην χρυσὰ καὶ διάκονοιῶραῖοι καὶ μουσουργοὶ καὶ γελωτοποιοὶ μεταξυ καὶολως δίστη τις ν η διατριβη πλην αλλ' εν μεελυπει οὐ μετρίως, ὁ Θεσμόπολις ἐνοχλῶν καὶ ἀρετήν τινα πρός με διεξιὼν καὶ δαύσκων, δε αἱ oδυο ἀποφάσεις μίαν κατάφασιν ἀποτελοῖσι, καὶ ς εἰ μερα στί, νύξ υκ εστιν, νίοτε δὲ καὶ κέρατα

εφασκεν εἶναί μοι. τοιαὐτα πολλα οὐδεν δεομένω προσφιλοσοφῶν συνείρει καὶ πετέμνετο την εὐφροσύνην ου εῶν ἀκούειν των κιθαριζόντων ἡ δόντων as τοιοῖτο μεν σοι, δε ἀλεκτρυών, το δεῖπνον.

επε συνεκληρώθη τω ληρω κείνω γέροντι.

120쪽

ἀποθνήσκειν, εἶτα προσκαλεσαντά με και διαθήκας θεμενον εν αἶς ο κληρονόμος ην ἁπάντων εγώ, μικρον ἐπισχόντα ἀποθανεῖν ἐμαυτον δε παρελ- θοντα ς την οὐσιαν το μεν χρυσιον και το ἀργύριον εξαντλεῖν σκάφαις τισὶ μεγαλαις ἀεναόν τε καὶ πολύ επιρρεον τα δ' αλλα, την ἐσθητα καὶ

τραπεζα και εκπώματα καὶ διακόνους, πάντα - ,Δς το εικος, εἰναι. ειτα ξηλαυνον επὶ λευκου

ζευγους ξυπτιάζων περίβλεπτος ἄπασι τοῖς ρωσι, καὶ πίφθονος. καὶ προεθεον πολλοὶ καὶ προι τ-πευον, καὶ εἶποντο πλείους εγω δε την σθητα τηνεκείνου χων καὶ δακτυλίους βαρεις σο εκκαίδεκαεξημμενος των δακτυλων κελευον στίασίν τινα λαμπραν εὐτρεπισθῆναι in ποδοχην πων ψίλωπι iue οι δε ώς εν νείρω εικός, δη παρῆσαν καὶ τοδεῖπνον ἄρτι σεκομίζετο καὶ ὁ πότος συνεκροτεῖτο. εν τούτω οντα με και φιλοτησίας προπίνοντα ν χρυσαῖς φιάλαις κάστω των παροντων, δη του

πλακοὐντος ' εσκομιζομενου ἀναβοήσας se ἀκαίρως et συνετάραξας μεν ἡμῖν το συμποσιον, ἀνετρεψας δετὰς τραπέζας, τον δε πλουτον κεῖνον διασκεδάσας υπηνέμιον φερεσθαι παρεσκεύασας αρά σοι ἀλόγως ἀγανακτησαι κατα σου δοκε τριεσπερο αν δέως

ετ εἶδον τον νειρόν μοι γενόμενον.

Ω Μικύλε, και μόνον Οὐτο - ἄπαντος θαυμάζεις καὶ γ' εὐδαιμον εἶναι το πολύ κεκτησθαι χρυσίον ἰ