Selections from Lucian

131쪽

θαλάττη εὐόρμω χρωμενης, και στρατιὰ ην πολλη καὶ ιππος συ κεκροτημεν καὶ δορυφορικον ουκολίγον και τριηρεις και χρημάτων πλῆθος ἀνηριθμον και χρυσος ο κοῖλος πάμπολυς και η ὁ λη τῆς αρχῆς τραγωδία πὰσα ες περβολην εξωγκωμενη, στε, ποτε προαιμι, ο μεν res λοὶ προσεκύνουν καὶ θεον τινα ορὰν ουτ και λλοι ετ αλλοις συνεθεον ψόμενοί με, ο δε και επιτα τέγη ανιόντες ε μεγάλω τίθεντο κριβῶς εωρακεναι το ζευγος, την φεστρίδα, το διάδημα, io

τους προπομπεύοντας, τους πομενους. εγω δεειδὼς πόσα με ηνία και στρεφεν κείνοις μεντης ἀγνοίας συνεγίγνωσκον, μαυτον δε λεουνομοιον οντα τοῖς μεγαλοις τούτοις κολοσσοῖς, ο υς

Φειδίας ἡ Μύρων δε Πραξιτέλης ποίησαν is

κἀκείνων γὰρ καστος κτοσθεν με Ποσείδῶν τις Ζευς εστι πάγκαλος, ε χρυσίου καὶ λεφαντος

ξυνειργασμενος, κεραυνον δε ἀστραπην δε τρίαινανεχων ν τῆ δεξια δε δε ὐποκύψας ἴδος τά γ' ενδον,δφει μοχλούς τινας και γόμφους καὶ λους διαμπὰξ dio

διαπεπερονημενους καὶ κορμούς καὶ σφῆνας καιπίτταν καὶ πηλὸν και πολλήν τινα τοιαύτην ἀμορφίαν ποικουροῖσαν ε λεγειν μυῶν πλῆθος

η μυ γαλῶν εμπολιτευόμενον αὐτοῖς νατε τοιουτοντι και βασιλεία στίν. 2525 MIX. οὐδεπω φησθα τον πηλον και τοὐς μοχλούς καὶ γομφους οἶτινες της ἀρχνὶς οὐδε την αμορφίαν κείνην την πολλην τις εστ, ῶς τό γε ξελαύνειν ἀποβλεπόμενον κa τοσούτων ἄρχοντα

και προσκυνούμενον δαιμονίως εοικεν κτοσθεν τῶ o

132쪽

κολοσσιαίω παραδείγματι θεσπεσιον γάρ τι καὶ τοὐτο ' δε α ενδον δη του κολοσσου λεγε.

παρα των συνοντων καὶ επιβουλάς, καὶ δια αὐταύπνον τε λιγον, ἐπιπολαιον κἀκεῖνον, και ταραχῆς μεστα νείρατα καὶ ννοίας πολυπλόκους καὶελπιδας ἀεὶ πονηράς, την ἀσχολίαν καὶ χρηματισμούς καὶ δίκας καὶ κστρατείας καὶ προστάγματα io και συνθηματα και λογισμούς ς φ ων οὐδε ναρ ἀπολαsσαί τινος δεος εγγίνεται, ἀλλ ανάγκηυπερ πάντων μόνον διασκοπεισθαι καὶ μυρία

εχ ειν πράγματα Ουδ a 'Aτρε δ' 'Aγaμέμνονα . . . 1 υπνος ἔχε γλυκερος πολλὰ φρεσιν ορμaίνοντα,

καὶ aὐτ ρεγκόντων 'Aχ αιων πάντων λυπεῖδε τον μεν Λυδὸν tὸς κωφὸς ων, τὸν Περσην

δε Κλεαρχ'ος Κύρω ξενολογῶν, ἄλλον δε δέων

πρὸς πιυς πισι 'ων Συρακουσίων μοι νολογούμενος,

α και ἄλλον Παρμενίων παινούμενος καὶ Περδίκκαν Πτολεμαῖος καὶ Πτολεμαῖον Σέλευκος - ἀλλὰ κἀκεῖνα λυπεῖ, ό ρωμενος πρὸς νάγκην ξυνων και παλλακὶς ἄλλ* χαίρουσα καὶ ἀποστησεσθαί τινες λεγομενοι καὶ in η τετταρες των δορυφορωνα πρὸς ἀλληλους διαψιθυρίζοντες. τὸ δε μεγιστον,

ὁφορὰσθαι δεῖ μάλιστα τους φιλτάτους κἀξ κείνωναεί τι δεινὸν ελπίζειν ξειν ὁ μεν οὐν ὐπὸ os παιδὸς ἀπεθανεν εὐφαρμάκων, ὁ δε καὶ αυτὸς πὀτολερωμενου, τὸν δε ἄλλον ἄλλος ἴσως μοιότροπος

3 θάνατος κατελαβεν.

133쪽

εμοὶ οὐ πολύ σφαλεστερον σκυτοτομεῖν πι- κεκυφότα δε πίνειν ἀπο χρυσῆς φιάλης κωνειωη ἀκονίτω συνανa κραθεῖσαν φιλοτησίαν. O γουν κίνδυνος μοὶ μεν, εἰ παρολίσθοι το σμιλίον και ἁμάρτοι της τομῆς της επ' ευθυ. λίγον τι αἱμάξαιτους δακτυλους εντεμόντα οἱ δε si φής, θανάσιμαευωχουνται, καὶ αὐτα μυρίοις κακοῖς ξυνόντες. ει επείδαν πεσωσιν, ομοιοι μύλιστα φαίνονται τοῖς τραγικοῖς ποκριταῖς, ων πολλους ἰδεῖν στι oτεως μεν Κεκροπας δῆθεν οντας ἡ Σισύφους Τηλεφους, διαδηματα χοντας καὶ ξίφη λεφαντόκωπα και πίσειστον κόμην καὶ χλαμύδα χρυσόπαστοw ην δέ, οἷα πολλα γίγνεται, κενεμβατησας

δηλαδη παρεχε τοῖς θεαταῖς του προσωπείου μεν συντριβεντος αὐτω διαδήματι, μαγμενης δε της ἀληθοῖς κεφαλῆς του ποκριτο καὶ των σκελων επὶ πολύ γυμνουμενων, ς της τε σθῆτος ταενδοθεν φαίνεσθαι ράκια δύστηνα ντα καὶ των oκοθόρνων 'ν πόδεσιν ἀμορφοτάτην καὶ ου καταλόγον του ποδός. ρας, πως με καὶ εἰκάζειν

εδιδάξω δη se βελτιστε ἀλεκτρυών ς ἀλλα τυραννὶς μεν τοιουτον τι φθη ουσα. taetro δε δε κύων

εκείνην την διατριβην 27 AAEX. Μακρον τοὐτον ανακινεῖς τον λόγον καὶ ου του raρόντος καιροὐ πλην τό γε κεφάλαιον, οὐδεὶς οστις ου ἀπραγμονεστερος των βίων δοξε μοι οὐ ἀνθρωπείου μοναις ταῖς φυσικala επιθυμίαις so

134쪽

υμεῖς εννοεῖτε, οὐκ αν ἴδοις εν κείνοις.

τοσούτοις.

εστί μοι. . . .

απαντα υχ ορώμενος αυτός.

135쪽

παμ αλλον τινὰ των πλουσίων

MIK. οὐ μεν οἶν, ἀλλὰ παρὰ τον Σίμωνα, ς ἀντὶ δισυλλάβου τετρασύλλαβος δ πλουτήσας εἶναι ἀξιοι. καὶ δη πάρεσμεν επὶ τὰς θύρας. τί

AAER Ἐπίθες το πτερον επὶ το κλεῖθρον. MIX. δου δη. Ἀράκλεις, ἀναπεπταταιωσπερ κλειδὶ ἡ θύρα AAER. Ἐγo ες το πρόσθεν ορας αὐτοναγρυπνοὐντα και λογιζόμενον asMIK. ρῶ ' ία πρὸς ἀμαυράν τε καὶ διφῶσαν την θρυαλλίδα, και χρος δ' εστιν οὐκ οἶδ' θεν, ω ἀλεκτρυών, καὶ κατεσκληκεν λος,εκτετηκως ὐπὸ φροντίδων δηλαδη οὐ γαρ νοσεῖν

ἄλλως λεγετο. O

136쪽

ούτως ἔχει. ΣΙΜ. Οὐκουν τάλαντα τα μεν βδομηκονταεκεῖνα πάνυ ἀσφαλῶς ὁπο τὴ κλίνη κατορώρυκται καὶ ουδεὶς λως εἶδε, τα δε εκκαίδεκα εἶδεν, οἶμαι, Σωσυλος ὁ ἱπποκόμος πο si φάτνη κατακρύπτοντά με ὁλος γουν περὶ τον ἱππῶνά εστιν υπάνυ πιμελης ἁ λως οὐδε φιλόπονος ων εἰκος δὶ διηρπάσθαι πολ ω πλείω τούτων, ' πόθεν γαρ; ο ιβιος ταρίχους υτ μεγάλους φωνηκέναιχθες ελεγετο τὴ γυναικὶ λλόβιον εωνῆσθαι

πεντε δραχμῶν λων τἀμα ὁτοι σπαθωσι του κακοδαίμονος ἀλλ' οὐδε α εκπώματα εν ἀσφαλεῖ μοι ἀπόκειται τοσαὐτα Ἀντα δεδια γοῖν, μη Gis πορύξας τον τοῖχον φεληται αυτὶ πολλοι φθονοῖσι, και επιβουλεύουσί μοι και μαλιστα ογείτων Μικύλος. ΜΙΑ. Νη dia σοὶ γὰρ μοιος εγω καὶ τατρυβλία πο μύλης πειμι εχων. α AAEK. Σιώπα, ω Μικύλε, μη καταφωράσηπαρόντας μὰς. ΣΙΜ. Αριστον γουν ἄγρυπνον αὐτον διαφυλάττειν παντα περίειμι διαναστὰς εν κύκλω την οἰκίαν. τίς ουτος ; ορῶ σε γε δε τοιχωρύχε . . . μαα AP πεὶ κίων γε ν τυγχάνεις, ε εχει ἀριθμησωαυθις ἀνορύξας το χρυσίον, μη τί με πρωην διελαθεν. δο πάλιν εὐόφηκε τις ' π εμεδηλαδη πολιορκουμαι καὶ επιβουλεύομαι προς ἁπάντων. 'ros μοι το ξιφίδιον αν λάβω τινά . . . 3 θάπτωμεν αυθι το χρυσίον.

137쪽

30 AER. Toιαῖτα μεν σοι, ω Μικυλε, α Σίμωνος ἀπίωμεν δε και παρ ἁ λον τινά, εως ετ ολίγον της νυκτος λοιπόν ἐστιν.

ἡμῖν ἡ θύρα.

31 ΑΕΚ ρας Ἀπαγρυπνοῖντα και αὐτοὶ ὁποφροντίδων, ἀναλογιζόμενον του τόκους τοι δακτύ- is λοις και ηδη κατεσκληκότα, οὐ δεήσει με ολίγον πάντα 'αὐτα καταλιποντα σιλφην ' Vμπίδα χκυνόμυιαν γενεσθαι

ΜΙΑ. ρω κακοδαίμονα καὶ ἀνόητον ἄνθρωπον

138쪽

πασχητιασμόν τινα καὶ ἀσελγειαν οὐκ ἀνθρωπίνηπι την γυναῖκα δε τερωθι πο ου μαγείρου μοι χευομενην καὶ αυτήν. AAER o D Ἀθέλοις αν καὶ τούτων Ἀλη- 33 ρονομεῖν, δε Μικύλε, καὶ πάντα εχειν 'α Εὐκρά

τους ἰ

i τοιχωρυχεῖσθαι προς ων Οἰκετων.

AAER 'A λα νυν μεν, μέρα γαρ δη ἀμφὶ τολυκαυγες αὐτό, ἀπίωμεν οἴκαδε παρ' μὰς ταλοιπα δἐ εἰσαυθις φει, ω Μικύλε.

139쪽

ΜΕΝ. Οὐκουν τρισχιλιο μεν ησαν ἀπο γῆς στάδιοι μέχρι προς την σεληνην, ὁ πρῶτος μῖν σταθμός τοὐντεῖθεν δε επὶ τον ἡλιον ἄνω παρα-

σα γαι που πεντακόσιοι το δ' ἀπο τούτου ες αυτον δη τον οὐρανον καὶ την ἀκρόπολιν την του

Βιος ἄνοδος και αὐτα γένοιτ αν εὐζώνω ἀετωμιῶ ἡμερας. EI IP. et ταὐτα προς αρίτων, ω Μενιππε, ἀστρονομεῖς. καὶ ἡσυχη πως ἀναμετρεῖς παλαι γαρ επακροωμαί σου ἀκουλουθῶν χλιους και io σελήνας, ετ δε α φορτικα αὐτα, σταθμούς τινας και παρασάγγας ποξενίζοντος. MEN. η θαυμάσης, ω ταῖρε, εἰ μετέωρα και διαερια δοκῶ σοι λέγειν ' το κεφάλαιον γαρ δὴ προς εμαυτον λογίζομαι της ναγχος ἀποδημίας. sETA IP. Εἶτα δε γαθε, καθάπερ ι Φοίνικες ἄστροις τεκμαίρου την δόν MEN O μα lata, αλλ' εν αὐτοῖς τοι ἄστροις εποιούμην την ἀποδημίαν.

140쪽

EI IP. ράκλεις, μακρόν τινα τον νειρον λεγεις, εἴ γε σαυτον λαθες κατακοιμηθεὶς παρασάγγας λους.

ΜΕΝ. Oνειρον γάρ, - τάν. δοκῶ σοι λεγειν ος ἀρτίως ἀφῖγμαι παρα του χιός EI AI P. Πῶς φησθα ς Μενιππος μῖν διοπετὴς πάρεστιν ξ υρανου ςMEN Καὶ μην Ἐγώ σοι παρ' ἰυτοδ ἐκείνου του πάνυ ιὸς κω τημερον θαυμάσια καὶ ἀκουσας io καὶ 4δώ εἰ δε πιστεῖς, καὶ ὐτο τοὐτο ὐπερευφραίνομαι το πέρα πίστεως εὐτυχεῖν.ETAI P. Καὶ πῶς αν ἔγωγε, δε θεσπεσι καὶ 'ολύμπιε Μενιππε, γεννητὸς αὐτος καὶ πίγειος ων ἀπιστεῖν δυναίμην περνεφέλω ἀνδρὶ καί, να is καθ' 'Oμηρον εἴπω, των οὐρανιώνων ἐνί αλλ' εκεῖνά μοι φράσον, εἰ δοκεῖ, τίνα τρόπον ηρθης

ἄνω καὶ πόθεν πορίσω κλίμακα τηλικαύτην τομεγεθος τα με γαρ ἀμφὶ την φιν υ πάνυ εοικας κείνω τω Φρυγί, στε μὰς εἰκάζειν καὶ α σε οἰνοχοήσοντά που ἀνάρπαστον γεγονεναι προς

et προς την ἄνοδον οἴτε της κλίμακος Ῥύτε παιδικα γενεσθαι το αετοῖ οἰκεῖα γαρ ην μοι τα πτερά.