Selections from Lucian

151쪽

ὐπο 0 γυναικος ἀναιρούμ ενον καὶ Αντίγονον μοιχ ευοντα του ιου την γυναῖκα καὶ Aττάλω τον

υἱον γψοντα το φάρμακον, τερωθι δ' υ Αρσάκην φονεύοντα το γυναιον καὶ το ευνουχον Αρβάκην ελκοντα το ξίφος επὶ τον 'Aρσάκην, Σπατῖνος δε Μῆδος κ του συμποσίου προς των δορυφόρωνειλκετο ξω του ποδὸς σκύφω χρυσω την φρύνκατηλοημενος. μοι δε τούτοις εν ῆ Λιβύο καὶ παρα Σκυθαις καὶ Θρaξὶ γιγνόμενα εν τοις io

βασιλείοις ν ορῶν, μοιχεύοντας, φονεύοντας, προβουλεύοντας, ρπάζοντας, πιορκουντας, δεδιότας,16 πο των οικειοτάτων προδιδομένους. και τα μεντων βασιλεων τοιαύτην παρεσχ ε μοι την διατριβην, τα δε των διωτῶν πολύ γελοιότερα καὶ γαρ αδ is κακείνους εώρων, Ἐρμόδωρον με τον 'Επικούρειον χιλίων νεκα δραχ μων πιορκουντα τον Στωiκονδε Ἀγαθοκλέα περὶ μισθου τω μαθητη δικαζόμενον, Κλεινιαν δε τον ήτορα κ του 'Aσκληπιείου φιάλην φαιρούμενον, τον δε Κυνικον ρόφιλον οεν - χαμαιτυπείω καθεύδοντα. τί γα αν τους ἄλλους λέγοιμι, τους τοιχωρυ χουντας, τους δεκα- μενους, τους δανείζοντας, τους ἀπατῶντας ολως γαρ ποικίλη και παντοδαπη τις ην ἡ θεα.ETAI P. Καὶ μην καὶ ταυτα, Ῥενιππε, καλῶς as εἶχε λεγειW εοικε γαρ υ την υχ Οὐσαν τερπωλην

σοι παρεσχ'ησθαι.

ΜΕΝ. Πάντα με εξῆς διελθεῖν, ω φιλότης,

ἀδύνατον, που γε και ρὰν αὐτα εργο ην ταμεντοι κεφάλαια των πραγμάτων τοιαυτα φαίνετο, o

152쪽

oἶά φησιν μηρος τα επὶ της σπίδος ου μεν γαρ ησαν εἰλαπίναι και γάμοι, τερωθι δε δικαστηρια καὶ κκλησίαι, καθ' τερον δε μερος θυετις, εν γειτονων δὲ πενθων ἁ λος φαίνετο καὶ ς τε μεν ἐς την Γετικην ἀποβλεψαιμι, πολεμοῖντας αν εώρων του Γετας τε δὲ μεταβαίην επὶ τους Σκύθας, πλανωμενους επὶ των μαξων ην ἰδεῖν μικρον δε επικλίνας τον φθαλμον επὶ θάτερα τους

Αἰγυπτίους γεωργουντας επεβλεπον, καὶ ὐ Φοίνιξ io δε νεπορεύετο καὶ ο Κιλι ελοστευε καὶ ὁ Λύκωνεμαστιγοῖτο καὶ 'Aθηναῖος εδικάζετο άπάντων 17

τούτων πο τον αὐτον γιγνομενων χρόνον, ωρα σοι ηδη Ἀπινοεῖν, ποῖός τις O κυκεων ούτος Ἀφαίνετο. δεσπερ αν ει τις παραστησάμενος πολλούς χορευτάς, is μὰλλον δε πολλους χορούς, πειτα προστάξειε τωναδόντων κύστω την συνωδίαν ἀφεντι ἴδιον δεινμελος φιλοτιμουμενου δη κάστου καὶ το ἴδιον περαίνοντος καὶ τον πλησίον περβαλεσθαι τῆμεγαλοφωνία προθυμουμενου αρα ενθυμη προς et διο οῖα γενοιτ πιν ἡ δη EI AI P. Παντάπασιν, ω Μενιτ re, παγγελοιος καὶ τεταραγμενη. MEΝ. Καὶ μην, ω εταιρε, τοιουτοι πάντες εἰσὶν οι επὶ γῆς χορευταὶ κἀκ τοιαύτη. ἀναρμοστίας et των ἀνθρώπων βίος συντετακται, οὐ μόνον ἀπωδαφθεγγομενων ἀλλα και ανομοίων τα χληματα καὶ

τἀναντία κινουμενων, καὶ ταὐτον οὐδε επινοούντων,

3 ομοιοι πάντες δη σιωπῶντες, οὐκετι την συμμιγῆ

153쪽

19 EI AI P. 12 μακάριε Μενι re της παρa δόξουθίας αἱ δε γε πόλεις, προς Αιός, και ι ἄνδρες αὐτοὶ πηλίκοι διεφαίνοντο ἄνωθεν asMEN. ἐμαί σε πολλάκις δη μυρμηκων

ἀγορὰν εωρακεναι, τους μεν ειλουμενους, ενίους δ' ξιόντας, τερους δε πανιόντας αυθις εις την

πόλιν καὶ ὁ με τις την κόπρον εκφερει, ὁ δεύρπάσας ποθεν δε κυάμου λεπος δε πυροὐ μίτομον ο

154쪽

θεῖ φερων εἰκὸς δὲ εἶναι παρ' υτοῖς κατα λόγον

του μυρμηκων βίου καὶ οἰκοδόμους τινας καὶ δημαγωγούς και πρυτάνεις καὶ μουσικούς καὶ φιλοσοφους καὶ μην α γε πόλεις αὐτοῖς ἀνδράσι ταῖς μυρμηκιαις μάλιστα εωκεσαν. εἰ δε σοι μικρον δοκεῖ, παράδειγμα, το ἀνθρώπους εἰκάσαι Tη μυρμηκων πολιτεία, τούς παλαιούς μύθους επωκε γα των Θετταλῶ ευρήσεις γαρ τους Μυρμιδόνας, το μαχιμώτατον φυλον - μυρμηκων, ἄνδρας γεγονότας.

'Eπείδη β' υν πάντα ἱκανῶς εώρατο καὶ κατεγεγελαστό μοι, διασείσας εμαυτον ἀνεπτόμην

oi πω στάδιον ἀνεληλύθει και η Σελήνη γυναικεία 20 is φωνην προῖεμενη, Μένιππε, φησίν, ἴτως ναιο, διακόνησαί μοί τι προς τον d. Λεγοις αν, νδ εγώ βαρυ γαρ οὐδέν η μη τι φερειν δεη.LIρεσβείαν, φη, τινα ου χαλεπην καὶ δέησιν ἀπενεγκαι παρ Ἀμου τὸ Λιί ἀπείρηκα γαρ δη, a ω Μενιππε, πολλὰ καὶ δεινα παρα των φιλοσόφων ἀκούουσα, οἶς οὐδεν τερον εστιν εργο δε τἀμαπολυπραγμονεῖν, τίς εἰμι καὶ πηλίκη καὶ δι ντινα αἰτίαν διχότομος η ἀμφίκυρτος γίγνομαι. καὶ οἱ ,εν κατοικεῖσθαί με ηασίν, i δε κατόπτρουα δίκην πικρεμασθαι τ θαλάττy, οἱ δε ο τι ν

εκαστος πινοησy, οὐτό μοι προσάπτουσι. τα

155쪽

προαιρουμενοι. oin γὰρ ἱκανα χν αυτοῖς α περὶ αυτοίν εἰρηκασι του πιλίου λίθον αὐτον εἶνaι καὶ 2l μύδρον διάπυρον καίτοι πόσα γὼ συνεπίστaμαι αὐτοῖς α πράττουσι των νυκτῶν αἰσχρα καὶ κατά

νεφος χνεκαλυ λύμην, ἔνα μη δείξω τοῖς πολλοῖς γεροντας ανδρας βαθεῖ πώγωνι και ἀρετη ἐνασχη-μανοὐντας o δε οὐδεν ἀνιασι διασπαράττοντες με is τω λόγω καὶ πάντα τρόπον υβρίζοντες ' ὀστε νητην Νύκτα πολλάκις βουλευσάμην μετοικησαι τι πορρωτάτω, ἔν αυτῶν την περίεργον αν γλῶτταν διεφυγον μεμνησο τοίνυν 'αὐτα τὰ ἀπαγγεῖλαιτω dia καὶ προσθεῖναι δ' τι μη δυνατόν εστί μοι oκατα χωραν μενειν, ην μη που φυσικούς κείνους επινίφ και οὐ διαλεκτικούς πιστομίση καὶ την Στοαν κατασκάψ καὶ την 'Aκαδημίαν καταφλεξn καὶ παύσην τας Ἀν τοῖς περιπάτοις διατριβάς

156쪽

καθεωρὰτο, a την γῆν δη ἀπεκρυπτον. λαβὼν ο τον λιον εν δεξια, δια των ἀστερων πετόμενος τριταῖος ἐπλησίασα τω οὐρανω, καὶ το μεν πρῶτονεδόκει μοι, ῶς εἶχον ευθύς εἴσω παριεναι ' Ῥαδίως γαρ μην διαλαθεῖν τε ε ἡμισείας ν ἀετος, τον δὲ ἀετον πιστάμην ε παλαιου συνήθη τω διί υστερον δε λογισάμην si τά χιστα καταφωράσουσί με γυπος την τερα πτέρρογα περικείμενον. ἄριστον ὁ κρίνας το μη παρακινδυνεύειν κοπτον io προσελθών την θύρaν υπακούσας δε ο Ἐρμης καὶ τουνομα εκπυθόμενος ἀπρει κατα σπουδὴν

φράσων τω G, καὶ μετ ολίγον εἰσεκλήθην πάνυ δεδιὼς καὶ τρεμων, καταλαμβάνω τε πάντας ἄμα συγκαθημενους, ουδ αυτούς ἀφρόντιδας υπετάραττε is γὰρ ψσυχὴ το παράδοξόν μου της επιδημίας, καὶοσον οὐδέπω πάντας ἀνθρώπους ἀφίξεσθαι προσεδόκων τον αὐτον τρόπον πτερωμενους. δε Ζευς 23

aci τίς πόθεν εις ἀνδρων, πόθι τοι πόλις, δε τοκρος

εγω δε, τοὐτ ηκουσα, μικροῖ μεν ξεθανον ποτου δεους, ειστήκειν δε μως ἀ χανης και πυ της μεγαλοφωνίας εμβεβροντημενος χρόνω δ' εμαυτον ἀναλαβων ἄπαντα διηγούμην σαφῶς ἄνωθεν ἀρξά-as μενος, ῶς επιθυμήσαιμι τα μετεωρα κμαθεῖν, ῶς ελθοιμι παρὰ τους φιλοσόφους, ῶς τἀναντία

157쪽

περι και Ἐφιάλτου, που καὶ Μένιππος τολμησενες τον οὐρανον ἀνελθεῖν ς ἀλλα νυν με επὶ ξενίασε καλουμεν, αἴρων δε εφη, περὶ ν κεις χρηματίσαντες ἀποπέμψομεν. καὶ ἄμα εξαναστας εβάδιζε ες το πηκοώτατον του υρανοὶ καιρος 24 γαρ ην επὶ των εὐχων καθεζεσθαι μεταξύ τε προῖων ἀνεκρινε με περὶ των ε τη γὴ πραγμάτων,

τα πρωτα μεν κεῖνα, πόσου νυν ὁ πυρός εστιν o

ώνιος π της Ελλάδος, καὶ εἰ σφόδρα μων

περυσι χειμων καθίκετο, καὶ εἰ τα λάχανα δεῖται πλείονος πομβρίας ' μετὰ δε ηρώτα, εἴ τις ετιλείπεται των ἀπο Φειδίου, καὶ δι' ην αἰτιανε λίποιεν Αθηναιοι τα ι σια τοσούτων των is καὶ εἰ το 'Oλυμπιειον aὐτω πιτελεσαι διανοουνται, και ει συνεληφθησαν οι τον εν ωδώνη νεὼν

σεσυληκότες επε δε περὶ τούτων ἀπεκρινάμην, Εἰπε μοι, Μενιπιτε, φη, περὶ δε μογοι ἄνθρωποι τίνα γνώμην χουσι ς Tisa, φην, δέσποτα, δε την oεὐσεβεστάτην, βασιλεα σε εἰναι πάντων θεων ἰΠαίζεις εχων, φη. το δε φιλόκαινον αυτῶνακριβῶς οἶδα, καν μη λεγης. ην γάρ ποτε χρόνος,οτε καὶ μάντις εδόκουν ὐτοῖς καὶ ιατρος και

καὶ ωδώνη τότε και η Πῖσα λαμπρα και περίβλεπτοι πὰσιν ησαν, πο δε οὐ καπνοῖ των θυσιῶν οὐδ' ἀναβλέπειν μοι δυνατόν χ ο δε εν o

158쪽

ἐν Περγάμω δε το ἰατρεῖον Ἀσκληπὰς και τοΒενδίδειον γενετο ε Θράκη και το 'AνουβGειον εν ιγύπτω καὶ το Ἀρτεμίσιον εν 'Eφεσω, επὶ ταὐτα με ἄπaντες θεουσι καὶ πανηγυρεις ἀνάγουσικaὶ κατομβας παριστασιν, με δε σπερ παρηβηκοτα κανῶς τετιμηκέναι νομίζουσιν, αν διαπεντε λων τῶν θύσωσιν εν υλυμπία τοιγαρουν ψυχροτέρου- αν μου τους βωμούς ἴδοις των, Πλάτωνος νόμων δε των ρυσίππου συλλογισμῶν.

χωρίον ενθα δει αὐτον καθεζόμενον διακοὐσα τωνευχῶν. θυρίδες δε ησαν ξῆς, ποις στομίοις τῶν φρεάτων εοικυῖαι πώματα χουσαι, καὶ παρ' κάστη is θρόνος κειτο χρυσοῖς. καθίσας οἶν εαυτὸν επὶ της πρώτης ὁ Ζευς και ἀφελὼν το πῶμα παρεῖχε τοι εὐχ ομενοις εαυτόν ηύχοντο δε πανταχόθεντης γῆς διάφορα καὶ ποικίλα. συμπαρακύψας γαμ καὶ Ἀυτὸς Ἀπηκουον ἄμα τῶν χυχῶν. ησανα δε τοιαίδε, 's κεὐ βασιλεῖσαί μοι γενοιτο δαεῖ, τα κρόμμυά μοι φῖναι καὶ τα σκόροδα ω θεοί,

τον πατερα μοι ταχεως ἀποθανεῖν ' ο δε τις ανεφη Eἴθε κληρονομησαιμι της γυναικός, εἴθε λάθοιμι επιβουλεύσας τω ἀδελφώ, γενοιτό μοια νικῆσαι την δικην, στεφθῆναι τα λύμπια τῶν πλεόντων δε ὀ με βορεα ηύχετο πιπνεὐσαι, δε νότον ' ὁ δε γεωργὸς τε Γετόν, ὁ δε κναφεύς ηλιον. πακούων δε ὁ Ζευς καὶ την εὐχην κάστηνακριβῶς ξετάζων ου πάντα πισχνεῖτο,

159쪽

τας μεν γα δικαίας των εὐχων προσίετο ἄνω διατο στομίου και ἐπὶ τ δεξια κατετίθει φέρων, τὰς δε ἀνοσίους ἀπράκτους αὐθις ἀπεπεμπεν ἀποφυσῶν κάτω, να μηδε πλησίον γένοιντο τουουρανου. ἐπὶ μιας δε τινος ευχνὶς και ἀποροὐντα saὐrον θεασάμην ' δυο γαρ ἀνδρων τἀναντία ευχομενων και τὰς ἴσας θυσίας πισχνουμένων υκ εἶχεν ποτέρω μὰ λον πινεύσειεν αυτῶν, στε δητο 'Aκαδημαiκον κεῖνο πεπονθε καὶ οὐδέν τι

26 πεῖχεν τι και διεσκέπτετο. επε δε κανῶς εχ ρημάτισε ταῖς εὐχαῖς, επι τον ξῆς μεταβας θρόνον και την δευτέρa θυρίδα, κατακύψας τοις ορκοις σχόλαζε και τοῖς μνύουσι χρηματίσας

δὲ καὶ τούτοις καὶ τον Ἐπικούρειον Ἐρμόδωρον is επιτρίψας μετεκαθέζετο επι τον ξῆς θρόνον κληδόσι και φήμαις καὶ οἰωνοῖς προσέξων εἶτεκεῖθεν επι την τῶν θυσιῶν θυρίδα μετήει VP ῆς

καπνος ανιὼν ἀπηγγελλε τω ι του θύοντος εκάστου οἴνομα ἀποστας δὲ τούτων προσέταττε oτοῖς ἀνέμοις και ταῖς ραις, α δεῖ ποιεῖ Σήμερον παρα Σκύθαις Γέτω, παρα Λίβυσιν ἀστραπτέτω, etra Ελλησι νιφέτω, συ δὲ Ο Βορέας πνεὐσονεν Λυδία, συ δὲ ὁ Νότος συ χίαν ἄγε, ὁ δε Ζέφυρος το 'Aδρίαν διακυμαινέτω καὶ τῆς χαλάζης sοσον μέδιμνοι χίλιοι διασκεδασθητωσαν ὐπὲρ

Καππαδοκίας.

27 πάντων δὲ δη σχεδὸν αὐτω διωκημένων

ἀπηειμε ες το συμπόσιοπι δείπνου γαρ δη καιρος η καί με ὁ Ἐρμης παραλαβδεν κατέκλινε παρα o

160쪽

τον Πὰν καὶ τον Κορυβαντα και τον Aττιν καὶ τον Σαβάζιον, τους μετοίκους τούτους καὶ

ἀμφιβόλους θεούς. καὶ ἄρτον δ η ημήτηρ

παρεῖχε καὶ ιόνυσος οἶνον καὶ Ἀρακλῆς κρεα και μύρτα ἡ 'Aφροδίτη καὶ ὁ Ποσειδῶν μαινίδας.

ἄμα δε καὶ της αμβροσίας μεμα και του νεκταρος παρεγευόμην ὁ γαρ βελτιστος Γανυμηδης ποφιλανθρωπίας, εἰ θεάσαιτο ἀποβλεποντά ποι τον lata, κοτύλην α δε καὶ δύο του νεκταρος νέχει μοι io φερων ο δε θεοί, A VOμηρος που λεγει, καὶ αυτὸς οἶμαι καθάπερ εγὼ τἀκεῖ τεθεαμενος, ἴτε

σῖτον δουσιν ἴτε πίνουσιν αἴθοπα οἰνον, ἀλλατην ἀμβροσίαν παρατίθενται καὶ του νεκταρος μεθύσκονται, μάλιστα δε δονται σιτούμενοι το εκ 1 των θυσιῶν καπνὸν αυτη κνίση ἀνενηνεγμενον καὶ

το ιμα δε των ἱερείων, ὁ τοῖς βωμοῖς οι θύοντες περιχεουσιν. εν δε τω δείπνω ὁ τε Απόλλωνεκιθάρισε καὶ ὁ Σειληνὸς κόρδακα δερχήσατο καὶαι Μοῖσαι ἀναστῶσαι της τε πισιόδου Θεογονίας zo θσαν ἡμῖν καὶ την πρώτην δην των μνων των Πινδάρου κἀπείδη κόρος ην, ἀνεπαυόμεθα, ῶς εἶχεν καστος, ἱκανῶς ὁποβεβρεγμενοι.

ο ἀνελογιζόμην γαρ πολλα μεν κα ἄλλα, μὰλλονδε κεῖνα, πῶς εν τοσούτω χρόνω Απόλλων Ουφύει πώγωνα η πῶς γίνεται νύξ εν οὐρανω, του ηλίου παρόντος ἀεὶ καὶ συνευωχουμενου τοτε μενου μικρόν τι κατέδαρθον χωθεν δε διαναστας i3 Ζευς προσεταττε κηρύττειν Ἐκκλησίαν. κἀπειδη 29