Prodromus ad refutationem Alcorani. In quo per quatuor praecipuas verae religionis notas Mahumetanae sectae falsitas ostenditur Christianae religionis veritas comprobatur. In quatuor partes diuisus authore Ludouico Marraccio .. Pars tertia. In qua si

191쪽

x s Prodromi ad irae Ηamedi, filio Moliam medi, his ver-

attributa se est tamen vivens s sciens, potens, volens , audiens , Didens , loquens, per vim tam ,sientiam , potentiam , voluntatem, auditum , visum, sermonem, non per simplicem essentiam.

Per hoc manifestum est, Mahumeta nos legitimos ponere distinctionem rea lem inter attributa Dei, Ac eius essentiam. Nam si esset tantum distinetio rationis , vel per solum intellectum, approbarent sententiam Motagelitarum, quam tamen , ut falsam dc haereticam , rebeiunt. Porro idem est si dicas, Deum R. g. scire non per scientiam , sed per esse sentiam et ac dicere, Deum sci re per scientiam quae sit ipsa essentia. In hoc enim secundo modo dicendi solum potest coniscipi aliqua distinctio rationis inter essen. tiam

192쪽

tiam , di attributa. Si enim esset distinctio realis, iam Motagelitae conuenirent cum Sonnitis. Et ideo Sonnitae virumque dicendi modum aeque reijciunt . Porro si attributa Dei praedicta identificarentur cum illius essentiar male dicerent Mossem i, Deum velle, scire,evel posse per voluntatem , scientiarn , di potentiam, non per simplicem essentiam. Itaque velint, nolint, coguntur ponere in Deo dis ictionem veram & realem inter attributa, & essentiam illius. Magis ostenditur vis argumenti ex eo, quod Sonni, , seu Mosse mi Orthodoxi, eodem modo volunt subsistere in essentia Dei haec attributa, ac subsistat Alcorantis. Est enim fidei dogma inter eos, Alcoranum esse increatum, dc subsistere in essentia Dei, eodem modo quo subsistunt attributa. Ita Algagelus in Prota

fessione Fidei: Credere si n quit oportet de vi orano, d uia vales

M a ipsum

193쪽

Cumque competant illi ( id est Deo) hae

attributa s est tamen uiuens dis potens, volens , audiens , videns , loquens, per T, tam ,scientiam , potentiam , volantatem sauditum , Disum, sermonem, non per implicem essentiam . lPer hoc manifestum est, Mahumeta nos legitimos ponere distinctionem rea lem inter attributa Dei, dc eius essentiam. Nam si esset tantum distinetio rationis , vel per solum intellectum, approbarent sententiam Motagelitarum , quam tamen , ut falsam cae haereticam , rebeiunt. Porro idem est si dicas, Deum v. g. scire non per scientiam , sed per esse sentiam : ac dicere, Deum scire per scientiam quae sit ipsa essentia. In hoc enim secundo modo dicendi solum potest coniscipi aliqua distinctio rationis inter essen. tiam

194쪽

tiam, di attributa. Si enim esset distinctio realis, iam Motagelitae conuenirent cum Sonnitis. Et ideo Sonnitae virumque dicendi modum aeque reijciunt .

Porro si attributa Dei praedicta identificarentur cum illius essentiar male dicerent Mosse mi, Deum velle, scire, vel posse per voluntatem , scientia in , S potentiam, non per simplicem essentiam. Itaque velint, nolint, coguntur ponere an Deo dis ictionem veram di realem inter attributa, & essentiam illius. Magis ostenditur vis argumenti ex eo, quod Sonnitae , seu Mosse mi Orthodoxi, eodem modo volunt subsistere in essentia Dei haec attributa , ac subsistat Alcoranus. Est enim fidei dogma inter eos, Alcoranum esse increatum, &subsistere in essentia Dei , eodem modo quo subsistunt attributa. Ita Algagelus in Prota

M a ipsum

195쪽

38 o Prodromi ad ipsum esse eternum, sub entem iv e sientia

Dei, neque ab ea diuidi, aut separari , dum in corda , Gel chartas transfertur. Atqui petimus a Sonnitis, utrum Alcoranus iste ideatis distinetus sit realiter ab ipsa ese sentia , nec ne e si non est realiter distinctus, ergo identificatur cum illa, &est ipsa mete sientia Dei, & per consequens est Deus; & tantum nomine, vel per ens rationis est, seu dicitur Alcoranus. Addo , non solum ab essentia, sed a caeteris etiam attributis, debere realiter distingui hunc Alcoranum: aliouuin vere dici poterit, illum esse potentiam , vel scientiam, vel auditum , vel visum Dei. Iluc accedit , quod licet Sonnitae pro haereticis habeant Saphatitas , Conueniunt tamen cum eis in hoc; quod omnia , quae de Deo dicuntur in Alcorano, ut audire, videre, sedere, habere manus , oculos, pedes, &c. dicantur de eo, eique competant proprie, &vere,

sed ratione prorsus disimili ac compe-tavi creaturis; in quo dissentiunt saltem a quibusdam Saphatitis Antrhopormo-

phitis

196쪽

. . i

-- , et videat fine pupillis , O

palpebris , ct audiat fine aurium meatu , quemadmodum sit fine corde , est molitur sine membris , O cim sine insertimentis ocum non sint similia attributa ipsius attris, butila creaturarum , nec essentia ipsus meu-

197쪽

iga Prodromi ad

tia creaturarum. Praeterea credendum es, quod Deus loquatvr , iubeari prohibeat, pr mittat , comminetur sermone aeterno sempia temo , qui subsimi in essentia eitis , nechmilis est sermoni creaturarum, nec consisti To-ce , oriatur e commotione aeris, S collisone corporum s neque litteris , qua frmen-ttir concursu labiorum, aut motione lingua.

Praeterea quod myses andierit sermonem Dei fine Toce, es literis , sectit vident Insit Antiam Dei fine subsantia, S accidente. Et paulo superius loquens de sessione Dei super Thronum , credendum esse ait ,

quem ipse intendit, fessone remota a containcta , ct insidentia, Ati Iacali, er eximalia in altero , locali. Itaque con cedunt Sonnitae, Deum audire , videre,

sedere , loqui, &c. per aliquid disti elum a simplici essentia. Atqui hoc, si

198쪽

bene res perpendatur , coincidit cum sententia mitiori Saphatitarum , quam tenuit Abul-hasan,alijque doctiores Na..humetanorum : imo Sonnitar ipsi tamquam orthodoxam profitentur, Dummodo enim nulla fiat comparatio, vel assimiliatio ad creaturas , intelligenda esse ad litera, quae de Deo Alcoranus habet , assirmant. Quomodo autem haec fieri possint, neque intelligunt, neque curiosius exquirunt. Dicunt enim steste Sciaher Settanto , quem citat Poko

hius in suis notis ad Abulpharegum,

eae dictamine iudicio ne intellectus , nullam rem e se similem Deo,nec Deum Tlli rei creata essesmilem. Quo posito, nihil aliud curabant, nisi firm iter eredere, T

sociuili , aut consortem, O nihil esses, id. Quamobrem refertur de Malec fita

199쪽

.IS Prodromi ad

lio Anas, quod dixerit, a

Quomodo Detissedeat super Thronum,ignetum es e sed hoc credere , e B vecessarium et euriosus autem de eo inquirere, haeressest. Dicant nunc nobis Mahumetani Son innitae, quid sint attributa ista in Deo, rea- Iiter distincta ab eius essentia, quamuis in illa subsistante sunt ne substantia, an accidens e Non possunt respondere , esse accidens; quia in predicta eorum fidei professione excluduntur a Deo accidentia i dicitur enim in ea et E LY. NMi sub unt in eo contingentia , neque adueniunt ei accidetitia a timo aliquid maius additur,nimirum crea

I, illum non esie subsantiam, neque subsisere in eo subsantia; et

neque esse accidens , neque sub Mere in eo a ridentiaΗoc autem est contra omnem

Philosophiam : quidquid enim est, vel

se est

200쪽

est substantia, vel accidens. Ergo si ista attributa non sunt in Deo accidens , in quo omnes conuenimus, erunt substantia. At nulla potest esse in Deo substantia, quae non sit identificata cum esseniatia alioquin Deus esset diuisibilis in partes et & preterea substantiae subsisterent in illo, quod est contra iam asserta i E go, velint , nolint , Mahumetani coaguntur ponere in Deo distinctionem realem inter attributa, oc essentiam, Acin ter ipsa attributa ad inuicem .,Atque ita si Christiani per eos sunt infideles , quia ponunt in Deo tres personas , seu promprietates, distinctas quidem realiter inter se , sed identificatas cum essentiari taut non resultet nisi unus Deus et quomodo non erunt magis infideles Mahu- metani, dum ponunt in Deo tot attributa realiter distincta inter se, & ab esse tia illius e hoc Sonnitis obij ciebant M tagelitae, prout refert Author libri . , uAlmanaleph his verbis e l