장음표시 사용
291쪽
l qtiidam homo , iuxta id quod scripttim mini Euangelio , ac diceret ei O optime e respon-I dit ei: I ullus es optimus , ni solus Deus. l . Ch idam vero eorum Tertunt et O bone et Os ille respondit et I ullus es bonus , ns flusi Metis. Ex hac responsione puto, velles Apostatam euincere , Christum non esse Deum , quia visus est reprehendi se hominem illum, a quo vocatus fuerat optimus, vel bonus, cum nemo sit bonus, vel optimus, nisi solus Deus. Sed ex hoc loco maxime probatur diuinitas Christi. Cum enim non semel idem Christus seipsum bonum appellauerit, dicens : Ego sum Pascr bonus: nunc dum a steri t, nullum e sie bonum , nisi solum Deum , manifeste infert, se esse Deum . Et ideo adolescenti vocanti ipsum bonum , nec tamen credenti esse Deum, respondit :Cur me dicis bonum, cum nullus sit bonusnis solus Deus, & tamen non Credis me
esse Deum e Nec dicat Allias an aliud esse, bonum , absolute , & simpliciter; aliud vero Pasorem bonum : Nam homo . ille non dixit Christo simpliciter, o bone,3 3 vel,
292쪽
quid tam non tuum, qliam tu, se alicuius es, quod es p Idem potest hoc loco dici. Cum enim filius siticientia Patris, potest eodem modo dicere: Scientia mea non est mea: &propterea cum veritate asserere, se diem Iudicii nescire, &solum Patrem illum scire. Alios similes loquendi modos habemus in Evangelio, in quihus Christus videtur idem de se ipso assi mare, & negare. Subqciam his argumentis alia nonnulla , quae o sacris Scripturis desumpsit otii Alsabam Flius Iob, aposta- ta a Christiana fide , a quo Ahmed filius Abdalhalim sua arma accepit, ad oppugnandam Christi diuinitatem et quorum
293쪽
qtiidam homo , juxta id quod scripttim es in
Evangelio , ac diceret ei et O optime e respondit ei: I ullus es optimus , ni flus Deus. aeuidam vero eorum Uertunt et O bone et Ome respondit et Ii ullus es bonus , nis sius Deus. Ex hac responsione puto, velle Apostatam euincere , Christum non esse Deum, quia visus est reprehendisse ho- minem illum , a quo vocatus fuerat optimus, vel bonus, cum nemo sit bonus, vel optimus, nisi solus Deus. Sed ex hoc loco maxime probatur diuinitas Christi. Cum enim non semel idem Christus seipsum bonum appellauerit, dicens : Ego Plini Pascr bonus: nunc dum asserit nullum esse honum, nisi solum Deum , manifesto infert, se esse Deum . Et ideo adolescenti vocanti ipsum bonum, nec tamen credenti esse Deum, respondit :tar me dicis bonum, cum ntillus si banus nise solus Deus , & tamen non credis me
esse Deum e Nec dicat Alliasin i, aliud esse, bonum , absoluto , & simpliciter; aliud vero Pasorem bonum: Nam homo ille non dixit Christo simpliciter , . bone,.
294쪽
vel, o optime et sed o Magiser bone ; ut constat ex Euangelio. Secundum desumitur ex eo, quod in Symbolo Christus dicatur , sedere ad dexteram Patris, O iudicaturus esse homines in die INAcb. Ita igitur paralogigat ro, lina ela
Suadflae, qui sedebit ad iudicandum s etitum in die Iudici, ad dexteram Patris sui ,
est persuaa sub ens in e si suo, Osne dubio
295쪽
ese carpus iliud quod fuit in terra unIttim rem ditiinitate et iam disinctionem ponitis inter Detim, O inter illum et O partimini eum per aggregationem ambortim in caeo in duas personas disinctas, quartim Tnasedet ad dexteram alteritis rum quod es isdelitatis O idololatria scelas. Rhad se hic est tantum corpus vacvtim ditiinitate , qua es Uembum , qua redierit ad Deum , a quo primo aduenerat et iam recessit ab eo iuduitim su
premi dominb c seu diuinitatis , qtiod ei
Nimis crassi, ac prope pecuini ingenii est Athasan, qui putet sessionem Christi
ad dexteram Patris esse materialem , &non mystica ,& ut Arabes dicunt , assemilatam , seu metaphoricam . Non datur in Deo dextera , vel sinistra: & sedere Christum ad dexteram Dei, nihil aliud est, quam eundem, ut hominem, supra omnes tam Angelicas, quam humanas creaturas excellentissimum gloriae ,& maiestatis, potentiaeque gradum apud Deum obtinere . Caeterum Christus, ut homo, seu humana natura in
296쪽
Christo, est procul dubio distincta a natura diuina et & Persona diuina in Christo est realiter distincta a Persona Patris: neque in hoc ulla continetur infidelitas, aut idololatria. Postremo respondemus diuinitatem nunquam recessisse a corpore,aut anima Christi: ac propterea Christum n nn quam amisisse iudicium supremi Dominu , ut male arguebat Athasan,
qui si bonus Theologus , & Christianus
fuisset, non ita facito Mahumetanica libertate inescatus , ad Saracenicam superstitionem desciuisset . Tertium Argumentum ex eo conficit Allia sani, quod cum Christus, ut refert S. Matthaeus cap. 16. venisset in Vibem Caesareae Philippi ,. dc ibi interrogasset
discipulos seos, quem dicerent homines esse filium hominis; respondit ei Petrussiquem vocat Principem Apostolorum :Tu es Christus mitis Dei viui . . seu ut habet S. Lucas cap. v. Tu es Christus Dei eidque Christus summopere probauit . Ita igitur parat illat Apostata :
297쪽
prdlata a discipuli, qui erat Princepi inter eos s es approbauit ea Chrinus,assereni illum non protulisse ea , nis per diuinam re-nelationem . Nos vero nunquam negabimus
Cobis, illum esse Christimo neque refugimus dicere , in idiomate Uesilao vocandum esset Ilium per misericordiam , ct adoptionemo setiam non obctante hac diuerstate , qua apparet inter duo Euangelia. Sed hoc est praeclarissimum testimonium diuinitatis Christi et neque refert quod Euangelistae in verbis Petri referendis non sint uniformes, dummodo nulla in re sibi aduersentur, vel unum neget, quod alter assirmat: hoc enim in Sacris literis frequentissimo contingit.
298쪽
Infra videbimus quantum haec Petri responsio confirmet Chri sti diuinitatem . Argumentatur quarto ex duabus Euangeli j historiis, quarum prima habetur Matthaei cap. i q. ubi cum Petrus petij
seta Christo, ut concederet sibi super aquas ambulare, super quas videbat eum incedere, Christus illi annuit. Sed cum carpisset super undas gradi, ventorum vi ingruente, caepit mergi. Christus vero manu sustinuit eum , redarguens defectum fidei illius, ob quem ita periclitatus fuerat. Hinc concludit Apostata r
Per hoc manifese apparet defctus potentia in Christo , cum non potverit perfecte praestare id, quod ab eo Simon Cephas possitatierat. Secunda refertur a Sancto Marco cap. s. ubi homo quidam attulit filium suum (non filiam ut scribit Alliasin daemoniacum ad Christum . Cum autem ipsum non inuenisset, rogauit discipulos eius, ut a daemone liberarent eum , sed non potuerunt. Hinc concludit et o
299쪽
nem ab ea. Inserens ex hoc etiam, eundem potentiae defectum in Christo,quod non potuerit tribuere perfecte discipulis suis eam potestatem patrandi miram cula , quam intendebat Verum sponte , & maligno caecutit homo impius,dum tribuit potentiae Christi defectum illum , quem Euangelistae manifes h decIarant fuisse fidei Petri, de
caeterorum discipuIotum. Quemadmodum enim Deus ita vult homines saluare, ut ipsi mala opera iugiant , ac bene ope rentur , rei teque credant: nec argui potest defectus potentiae in Deo, si hi male operantes, fidemque deserentes pereant, quos ille , quantum in se erat, cupiebat di volebat salvos sieri r ita Christus, ea conditione miracula patrare decreuerat, saltem in aIiquibus casibus , ut ij pro quibus patranda erant , haberent fidem iqua si caruissent, ex desectu ipsorum di
300쪽
non ex Christi impotentia, miracula non fiebant. Innumera sunt , quae Deus in Sacris literis promittit se facturum , quae tamen minime facit ob defectum condi tiCntim appositarum,ex parte hominum: neque tamen inde ulla Dei impotentia, aut defectus vllus potest deduci . Quintum Argumentum desumit ex eo, quod refertur Matthaei Cap. a o. ubi matri filiorum Zebedaei postulanti a Christo , ut concederet silijs suis primas sedes. nempe ad dexteram & ad sinistram si iam , in Regno suo s respondit ipse : Sedere ad dexteram meam , dei sini-sram, non es metim dare Tobis, sed quibus paratum es a Patre meo. Ηoc loco ita argumentatur homo vesanus rit imeta mi a isto