Prodromus ad refutationem Alcorani. In quo per quatuor praecipuas verae religionis notas Mahumetanae sectae falsitas ostenditur Christianae religionis veritas comprobatur. In quatuor partes diuisus authore Ludouico Marraccio .. Pars tertia. In qua si

381쪽

quid de Sephiroth, de Deo; ita tamen ut omnia quae dicunt imperfectionem cadant supra Sephiroth : quae vero perfectionem, Deo tribuantur. Η net autem unionem aiunt esse omnium unionum perfectissimam: quae sano non podite st esse, ni si quae sit duarum naturarum in uno supposito . Ideo autem volunt Deum ita cum Sephiroth conglutinatum se i ste, ut ijs, tamquam instrumentis, uti

posset ad creationem , conseruationem , dc gubernationem rerum . Cum enim ad har C requiratur mutatio in operante ,

Deus vero sit immutabilis et oportuit ut ita ipse influeret in haec omnia, ut omnis mutatio, & imperfectio caderet in naturam Sephiroth. Asserunt pro exemplo: Quando radij Solis transeunt per diuersa vitra diuersorum colorum it e Xeunt va- rq inter se; sed tota varietas tenet se ex Parte vitrorum , curia Sol eodem modo omnes radios producat . Ita Deus in se manet semper unus &idem, licet operationes eius sint diuersae, &saepe etiam

oppositae: sed tota diuersitas & oppositio

382쪽

3 66 Prodromi ad

tenet se ex parte Sephiroth. IIoc thodo saluantur multa , quae in Scripturis dicuntur de Deo, minimoque illi conueniunt: ut quod doleat, irascatur, paeniteat, laboret, affigatur, &alia huiust , modi, quae cum de Deo dicuntur, semper cadunt super Sephiroth , per quas

Deus eadem patitur, vel operatur. Imomordicus tenent Rabbini, Deum ipsis Sephiroth vnitum, & velut inclusum , morari cum illis in captiuitate, quam Iudaei patiuntur,&cum ijsdem Iudaeis pati, di affligi: & asserunt testimonia Scripturarum , quibus hoc ipsum videtur non obscuro significari. II ac Iudaeorum doctrina , quamuis falsa sit, possunt Mahumetani intelligere,non esse impossibile, Christum Deum simul esse atque hominem, non solum in sententia Christianorum, qui id certissimo credunt; sed etiam Hebraeorum,quorum maiores expresso Messiae diuinita istem tribuerunt. Et recentiores , dum

haec de Sephiroth assirmant,hoc Christia nae fidei mysterium non esse impossibile

fateri coguntur. Ve-

383쪽

Verum ouid opus nobis est ad Thalm- distarum deliria ac fabulas recurrere iam superius diximus, saepe Deum in Sacris

Scripturis, ut hominem nobis repraesentari, de ea quae sunt propria hominis, nec Deo ullo modo conueniunt, exercere r& nihilominus ea ipsa Deo tribuuntur. Quid igitur repugnat, ne haec eadem illi tribuantur, sicut acteo, & phiniastico, ita humano corpori coniuncto e Neque enim quia huic hypostatice uniatur, non autem illi , ideo sequitur in Deo vlla mutatio , cum corpus ipsum mutatur. Denique cum Sacrae literae passim dicant, Deum habere manus, brachia, pedes, caput, oculos di aures, sedere, stare, ambulare, di alia huiusmodi facere, quae

sunt propria hominis , neque hae C,quamuis metaphorice dicta, Deum dedecere . existimentur : non potest ut error, vel absurdum damnari, si haec eadem propter unionem hypostaticam cum nutura bu- mana, illi tribuantur, quamuis non ab ipso, sed a natura humana, cui unita est,

exerceantur m . dii

384쪽

368 Malumetanorum quoque testimonio Christi dis

Caput Decimum octauum.

Ertum est, Mahumetanos uniuersaliter Christi diuinitatem negaret nonnulli tamen sapientiores inter eos , qui rem attentius considerauerim t,eandem asserere non dubitauerunt.

De his ita scribit Ismael filius Aly,in cap., o et De commemoratione Gentis Asemorum et tabo i d. adl catal, Ioh --l eo t

385쪽

bros Philosophorum, o commisitierunt fermones ta m sermonibus suis , Ex hii-buertirat tres novas opiniones, quarum prima fuit, fabilire sententiam de Chrisi diuinitate, dixerunt futurum esse Didicere creaturarum in novi modie. Idem confirmat Scia her Settanius, relatus a Gregorio Abul-Pharego in Ilistoria sua de diebus Arabum . Imo addit Ebnol-Κestaus , illos existimasse, Christum esse Deum, sed nouum, & recentem, & a Deo aeterno distinctum. Neque vero magnum, aut mirum est,

si hi tribuant Christo diuinitatem , cum alij et iam alijs eam attribuant. De his

386쪽

3po Prodromi adita scribit idem Ismael ibidem :

387쪽

Porro Galata, seu Galienses ( idest Excedentes sunt uti, qui excesserunt modum

in veneratione suorum Antiritium , itant attribnerint illis diuinitatem , O exemerint

eos e numero creaturarum s nuncsimilem , facientes creaturam Deo , nunc Deum crea-

ttirae. Inter hos sunt Sebai, cfecta Abdasiah FIb Seba, qui dixit ad Ab et Tu es tu et ides, Tu es Deus. Et sequuti sunt elim plurimi, qui tenebant sententiam de transatione particulae diuinitatis in Aniisites successores ipsius Ab . Ex his etiam sunt Albanenses

xta alios , Tu ensis qui praeferebat Alym Propheta Aahumeto , se vocabat eum D um , O existimabat ilium esse , qui mis

A a a rat

388쪽

3γx Prodromi ad

rat Mahumetum . Ut Tocaret homines ad sequendum ipsum Aldim et sed Mahumetum obtrusisse seipsum pro Ab. Et docata fuit

etiam hae secta , Dhamiensium s inter quos quidam tribuebant tam s Rahumeto , quam Ab diuinitatem s in qua tamen primas pamtes Mahumeto concedebant et Et hi Vocati sunt imienses s inter quos quidam dixerunt , Gabrielem erram, dum an nunciavit Legationem sMahumeto nam missus fudirat Ut an nunciaret eam Ab et sed errauit etiam in Ab, quia Mahumetus es Ab erant inter se magis smiles, quam corvus cortio.

uamobrem hi Cocati sunt Gorabita id est Coruini , inter quos quidam attribuebant diuinitatem quinque Personis gloriosissimis inempe Mahumeto , Aldi, Phalemae , Hasaxo, o Hostino et O asserebant hos omnes quinque e rem Gnam. Quamuis autem Mahumetani has opiniones unpuersaliter non probent: sufficit tamen nobis, fui Serlures, & quidem doctrina praecellentes inter eos , qui diuinitatem cum humanitate in eodem homine personaliter, seu in una personas unitam fuisse, &conse-

389쪽

quenter uniri posse assirmauerint. Neque vero negare hoc idem poterunt Mosse mi ipsi Sonnitae, seu Orthodoxi, si grauissimis rerum suarum Authoribus fidem habendam esse existiment . Refert enim Alimed filius Abdal-llatim in sua Apologia pag. mihi

sa g. id quod , ut ipse inquit et, Misa, iam

e . . v.

narrauit Anbar Abu-Naim, Abul-Scelch, ct alii eae authoritate Ebn-Abas Doet ris inter eos irrefragabilis authoritatis A a 3 Deum

390쪽

Deum legasse ad Prophetam suum Mah

mettim , quemdam ex Angelis una cum Gabriele. Dixitque Angelas ei et Deus dat tibi optionem , ut eligas , utrum velis esse homo propheta, an Angelas propheta. Tunc Ma- . hvmetus conversus es ad Gabrielem, tamquam consilium eius circa hoc petiturus .fabriel Gero innuit ei manu sua, ut sese humiliaret . Respondit itaque Angelo et Nequaquam: sed ero homo propheta. Reserunt hoc Albasciaritis , S Albacharius in sua m-soria. Peto hic a Doctoribus Mossemis squa ratione poterat Mahumetus Angelus fieri 3 An ita , ut ipse non remaneret omisnino, totusque destrueretur: an vero ita,

ut aliquid de eo superesset e Si primum et nimis stultus fuisset Mahumetus eligendo destructionem sui ipsius. Quid enim profuisset illi esse Angelum, si nihil de

hac re erat scaturus, vel fensurus, non magis, quam si asinus faetus fuisset Si vero remansurus erat Mahum eius; qua Tatione poterat etiam esse Angelus, de cognoscere se esse simul Angelum , di Mahumetum e Certe non alio modo, nisi

ut vel