Prodromus ad refutationem Alcorani. In quo per quatuor praecipuas verae religionis notas Mahumetanae sectae falsitas ostenditur Christianae religionis veritas comprobatur. In quatuor partes diuisus authore Ludouico Marraccio .. Pars tertia. In qua si

461쪽

es illa sententia . riui obedierit creatura alicui in transgressone legis divinae , idem a facit , ac si adoraret alium praeter Deum , o Ali hc explicant: Et non accipiant ali, alios in Dominos, praeter Tetim et ides, non comcedamus tamquam licitas res, quas Deus limcitas non scite neque prohibeamus eas, nisi Deus prohibuerit I neque exhibeamus Ulli praeter Deum subiectionem, O magniscentiam , qua convenit Deo. Hoc autem dicitur, qtita Iudaei, o Christant, concedebant, di prohibebant ad diAtim Pontificum, ct monachorum, id quod neque concesserat, neque prohibuerat Dens et O credebant necessarium si esse illis obedire et O ponebant in aquali gradti praeceptum O prohibitionem eoram cum praecepto, es prohibitione a Dei. Bene est , quod Mahumetus coniungit causam Christianorum , cum causa Iudaeorum: nam ita duos testes habet imis

pudentiae suae , & multiplicis mendacij sui . Etenim quandonam , vel Iudaei Pontifices suos, vel Christiani Monachos suos ita acceperunt in Dominos , MDe

Diuitiam brum Cooste

462쪽

3 5 Prodromi ad

Deo illos aequarent vel in cultu & ad ratione s vel in subiectione , & obedientia e Quandonam, vel isti, vel illi docuerunt populos, ut leges diuinas transgrederentur,& suas obseruarent Quandonam licitum fecerunt id, quod Deus illicitum pronunciauit; vel illicitum ,

quod ille concessit e Quando denique

vel Iudaei Eaerae diuinitatem tribuere rvel Christiani eodem cultu, quo Christum , aut Deum, Monachos suos honorauerunt

Caeterum non negamus, Christi xnos nam de Iudaeis nihil attinet ad nos, &sertasse non ini uria notat eos Mahu- metus, quod velint praeferri praecepta, Rabbinorum suorum praeceptis Dei, honorare, semperque honorasse Monachos, di multo magis Episcopos, & Antistites suos , de praesertim Romanum Pontificem, magno quidem honore, sed humano, & hieropolitico, non diuino: neque illos ut Dominos, vel Deos, sed ut Domini ac Dei vicarios, & Ministros asuoscere: quemadmodum Mahu-

di metani

463쪽

inetani olim Chaliphas suos, nunc vero

Ema mos , & Mophtinos venerantur .

Quod si aliqua illis exhibent, quae Deo

etiam tribuuntur, qualia sunt genua illis flectere, thuris iussitum praebere, & alia huiusmodi r Non propterea diuinitatem illis inesse existimant et nam multa Deo tribuuntur, quae etiam hominibus in Sacris Scripturis tribui non ignoramus, in quibus Reges, & Principes, Deorum, ac Dominorum nomine censentur, illisque non solum geniculationes, sed etiam totius corporis prostrationes absque ullo piaculo a fidelibus factas, & expresso adoratos fuisse Iegimus. Alcoranus ipse assirmat, Angelos, Dei iussu, adorasse Adamum; dc quia Eblis noluit illum adorare, severissimo punitum fuisse: neque

tamen Angeli Adamum, ut Deum, vel Dominum agnouerunt. Euiusmodi exterioris cultus signa, ex intentione exhi-hentium illa, atque etiam ex communi hominum usu,&aestimatione dignoscuntur , utrum ad cultum latriae Dei proprium spectent, an veris ad humanam E e tan-

464쪽

Prodromi ad

tantummodo venerationem . Sed harenimis trita sunt, &uniuersis hominibus

nota. V .

. Quod vero asseritur , Christianos agnoscere Monachos,seu Antistites suos, tanquam Dominos ac Deos , quia illis obediant dum aliquid contra Deum , &leges illius praecipiunt , impostura est, di mendacium apertissimum; nisi forte intelligat Mahumetus de quibusdam legalibus praeceptis mero ceremonialibus circa res indifferentes, quae Deus dedit Moysi pro Iudaeis in Pentateucho. Uerum haec non Monachi Christianorum, sed Christiis ipse , etiam ex confessione Nahumetanorum , abrogauit. Neque de hoc potest inter nos&Mahumetanos ulla esse dissensio , prauertim cum ipsi etiam pleraque Mosaicae legis pneceptaceremonialia reiecerint .

Denique, si ex eo quod Monachi de Episcopi ,& praesertim Pontifex Romanus, quaedam circa diuinas, seu morales leges , dubia vel obscura declarent, de interpretentur, e enset Mahumetus, illos

465쪽

concedere quod Deus prohibuit, & prohibere quod ille concessit: valde rudem, atque ignarum se esse demonstrat et cum non solum Christianis, sed etiam Iudaeis& caeteris Gentibus , atque etiam ipsis Mahumetanis commune iit, dubiorum, quae in legibus tam diuinis , quam humanis oriuntur, explicationem & solutionem ab ijs, qui Religioni rebusque sacris praesunt, requirere. Imo hoc precipitur ab ipso Deo in Pentateucho, Deuteron. cap. IT. his verbis: Si docile, O ambiguum apud te iudicium esse perspexeris interfanguinem O sanguine,causam ct cati-fam,lepra es lepram:&Iudicum intra portas tuas Gideris Derba Tartari: surge, ct ascende ad Ioctim,quem elegerit Dominus Deus tuus. Veniesque ad Sacerdotes Levitici generis , O ad Iudicem, qui fuerit illo tempore et quaeresque ab eis, qui indicabunt tibi iudic3 D ritatem , O facies quodcumque dixerint qui praesunt loco,quem elegit Dominus, ct documrint te iuxta legem eius, sequerisive senten

tiam eorum .

466쪽

Mespondetur Septima sit

moni circa cultum a Sacrarum Ima-

Vamuis, ut antea dixi, nihil in Alcorano contra Sacrarum Imaginucultum ijsdem a Christianis exhibitum , eX- preste reperiatur: Constat tamen Mahumetum, atque illius a

secta, eaerumdem Imaginum insensissimos hostes semper fuisse, quorum impietatis im iratore; fuerunt primo Leo I sau- vicus Indisserator de constantinus Co-pronymus ei traliud, ceterique illius aeta-

Caput Vigesimurn secundiam .

467쪽

tis Iconoctastae , contra quos Concilium generale Nicenum secundum celebratum fuit: deinde nouissimis his tempori-hus Caluinistae, & Sacramentarij, genuini Mahumetanorum filij, ac discipuli.

Hunc itaque cultum, tanquam idolola-.tricum, & a Deo prohibitum , Mahu- metus & Mosse mi Christianis obiiciunt. Verum neque idololatriam ullam continere , neque ex Dei vetito illicitum esse , imo di licitum , & bonum censendum, multis rationibus, & Mahumetanorum ipsorum testimon io facito probatur. Nullum porro potest argu me niu mase ferri, quo sacrarum Imagin ulli cultus, illicitus e sse leonu/ocatur. Eoqenim vel a iure naturae, vel a lege diuina petendum esset. Sed nullum naturae ius imaginum usum dictat esse rehciendum rimo oppositum docet. Videmus enim

primo, tam hominem,'uam caetera ani

malia, ad imitationem diad producti nem alicuius sibi similis naturaliter i clinari . Pictura autem , & sculptumo sunt quaedam praecipuae imitationis specte 3 cies:

468쪽

3 8 Prodromi ad

Uesi & inter artes illas enumerantur, quas naturae obseruatione ad publicum honum homines inuenere ; quamobrem nullo modo malae censeri debent. Praeterea nullus est, qui ignoret, ab ipso Ur his initio ad hanc usque aetatem , Datio nes omnes maiorum suorum, atque Illustrium virorum imagines, ac statuas e formare consueuisse et illud autem quod est apud omnes gentes usitatum , a C pro batum , neque conuinci potest esse malum s necesse est procul dubio a lumine naturae prouenire . Quod vero Iudaei,& Mahumetani imagines , quibus aliquando usi sunt, postea reiecerint, non

illis a natura dictatum , sed a propria superstitione persuasum fuit. Iluc aecedit, Ilistorias, quibus insignium virorum vitae, di res gestae ad viuum reseruntur , parum , vel nihil ab imaginibus distare . Natura demum ipsa in suis operibus, veluti scalpro, vel penicillo utitur ad exprimenda Dei optimi maximi praeclari sit ma attributa , di ad res superiores ac

469쪽

eaelestes inferioribus ac terrestribus assimilandas . - . Si vero de lege diuina loquamur, non solum ab ea imaginum usus non improbatur, sed etiam apertissimo comprobatur. Deus ipse imaginum se authorem ostendit, dum hominem ad imaginem disimilitudinem suam creasse perhibetur. Deinde, Exodi cap. as. ipse iussit fieri

simulacra Cherubim, super Arcam Te- flamenti. Et Numer. cap. 2I. Praecepit Moysi , ut serpentem aeneum e tarmaret didi in signum salutis coram Populo erigeret . Praeterea lib. 3. Reg cap. 6. T. Cherubim, boues, leones, &alia simu lacra voluit in Templo suo collocari .

Postremo tam Deus, quam Angeli, subvarijs formis, seu imaginibus, sese ho minibus conspiciendos in Sacris Scripturis frequentissimo exhibuerunt. i hciunt Mahumetani ta Iudaei, Dei Optimi Maximi vetitum de imaginibus, vel statuis faciendis, Exodi cap. ao. Noufacies tibi sculptili, ne e omnem finitit dinem , qua es in caelo de stiper, qua imae c

470쪽

d o Prodromi ad

terra deorsim , nec eorum quae sunt in aquis sub terra Respondetur primo, hic non prohiberi simpliciter imagines, sed idola , nempe figuras cuiuscumque rei , quae fiant ad tribuendum illis indebito diui

nos honores. Iloc patet ex verbis sequentibus: rion adorabis ea , neque cotis. Et ante verba precitata dixerat Deus et Non habebis Deos alienos coram me et de

statim sub cit: Non facies tibisculptile sSc. Porro Lec omnia pertinere ad unum idemque praeceptum de unico Deo Colendo, patet: quia alioqui , si praeceptum de non faciendis imaginibus, esset ali- . quid distinetum, iam non essent decem, sed undecim praecepta Decalogi . Clarius id patet ex cap. 26. Leuitici, ubi dicitur : Ego Dominus Detis deser et Non facietis Tobis idolum, es fictilptile, nec titti-Ios erigetis, nec insignem lapidem ponetis in

terra Tmra , ut adoretis enm et Ego enim

sim Dominus Denae Ceser. Et ex cap. q.

Deuterono j : rion vidistis aliquam smilituditum in die, qua sequuttis es dabo