장음표시 사용
341쪽
σύνθετος φανησεται, τεμνομενη εἰς ουσίαν και συμβεβηκός. p. i. 36:11ευστεον υν των προπετων Uιος Σοφια και AOγος κη- 2. ρυχθη του Θεοῖ πῶς τοίνυν στίν ς ε μεν ως ποιότης, εδείχθητο ἄτοπον - δε υτοσοφία ὁ Θεος, και το εκ τούτου ἄτοπον
342쪽
Ath. Exp. και Υἱὸς, ὰλλα o Πατηρ Πατηρ, και Υἱὸς Υἱός' ἔν δὲ ὁτιΥἱὸς τῆς Ουσίας του Πατρός ἐστι φύσει, ἴδιος πάρχων Aόγος
Θεου γεγέννηται. Ε δε φευγε τις το λεγειν γεννημα, μόνον δε λέγει πάρχειν τὸν Λόγον et ν τω Θεω, φοβηθήτω ὁ τοι - οῖτο μη, φεύγων το πο της γραφης λεγόμενον εμπεσ' εις ἀτοπίαν, διφυῆ τινα εισάγων τον Θεόν μη διδοῖς a ε της μονάδος εἶναι τον Δόγον ὰλλ' πλως κεκολλησθαι τω Πατρὶ Cp. iii , Λόγον δυάδα υσίας εισάγει, μηδετέραν της τέρας Ιατέρα τυγχάνουσαν. ο αυτ δε και περ δυνάμεως. aνερώτερον δ' αν τις ἴδοι τοῖτο ει επι Πατρὸς λάβοι' εἰς γα Πατηρ, και Cp. the Qui οὐ δυο, ἀλλ' εκ ου ενὸς ὁ Υἱος. Ωσπερ υν ου δυο Πατέρες,
ώδης ὁ Υἱός. Πρὸς Ἀρειαὶ ob δε νάπαλιν ρωπιὶ τέον τους με γαρ Σαβελλίζοντας ἀπο της περ υἱοῖ ἐννοίας ελεγκτεον, τους δε ρειαὶ Ους ὰπὸ της περ πατρός.
343쪽
σοφος, καὶ Ουκ ἄλογος πότερον λθεν σχηκὼς τὸν Λόγον καὶ την σοφίαν, η ἐξ εαυτου Ε μεν ουν ξωθεν, ἔσται τις ὁ προδεδωκὼς υτω, και πρὶν λοβεῖν σοφος και ἄλογος ει δε ζ
οτι ὁ ε τω εω Λόγος ου a εἴη κτίσμα ουδὲ κ του μηοντος' οντος δε ἄπαξ εν εω Aόγου, αυτὸς αν In Ἀριστὸς ὁ λέγων, Ἀγὼ ει τω Πατρι, και ὁ Iaτηρ εν μοι, ὁ δια τουτοκα μονογενὴς οῦν, πειδνουκ ἄλλος τις, αὐτos γεννηθη. Εἰς Ουτο Υἱὸς ὁ εστι Λόγος, σοφία, δύνaμις' ου γαρ σπινθετο εκ τούτων ὁ Θεὸς ἰλλα γεννητικός. Ωσπερ a τα κτίσματα isi. 66. Λόγω δημιουργεῖ ούτω κατὰ φύσιν της ἰδίας ουσίας εχει γεννηματον Λόγον, δι υ καὶ δημιουργεῖ, και κτίζει, καὶ οικονομεῖ ταπάντα. ω a Λόγω καὶ τὶ Σοφία τα πάντα γεγονε, και τὴ
345쪽
ειληφε. ΓΙάντα γαρ ὁσα λανθρωπος εἴληφεν, ὁ Λόγος λέγεται εἰληφέναι' να δειχθ ὁτι υκ αξιος ων ὁ ἄνθρωπος λαβεῖν ὁσονηκεν εις την αὐτοῖ φύσιν, ὁμως δια τον γενόμενον σάρκα Λόγον εἴληφεν 'Oθεν εόν τι λεγηται δίδοσθαι ' τω Κυρίω, 3 τι τοιου - τον νοεῖν δεῖ μη υτλώς χρη/ζοντι δίδοσθαι, ἀλλα τλὰνθρωπωδι του Λόγου Και a πας πρεσβεύων περ λλου, αὐτὸς την χάριν λαμβάνει, ου χρ)lζων, ἰλλα διατον περ υ πρεσβεύει. 7. Ωσπερ γαρ τὰς ἀσθενείας μῶν λαμβάνει υκ σθενων, p. n. 55:
θηναι χύτω τὰς ὰντι των σθενειῶν παρὰ Θεοῖ δωρεας πάλιν αὐτὸς δεχεται Ἀνα συναφθεὶς ἄνθρωπος μεταλαβεῖν δυνηθη. Λεγει oῖν ὁ Κύριος, πάντα ὁσα δέδωκάς μοι, δεδωκα αυτοῖς ' p. John
νων, καὶ βοηθούμενος, ευχαριστεῖ, Πατρι τα ημετερ ει εαυτὸναναφερων, και λεγων, παντα ὁσα δεδωκάς μοι, δεδωκα αυτοῖς.'
346쪽
228 Arians and Marcellians compare IV. V.
το ἔν εις δύο διγ ρηται, νάγκη σωμα εῖναι το διαιρεθεν, aι μηδέτερον τέλειον, μέρος γὰρ κάτερον και οὐχ ὁλον - δε τοc α εν διώνυμον, Σαβελλίου το επιτήδευμα, τοὶ αυτὸν Υἱον καιΠατέρα λέγοντος, και ἐκάτερον ἰναιρουντος, ἴτε μὲν Υἱὸς, τον
347쪽
IO. hi δε υτ δυο στὶν ὁ ΓIaτηρ καὶ Υἱος, ἀκουων τις διαβάλλοι, ὼς δύο θεῶν καταγγελλομένων τοιαυτα γάρ τινες εαυτοῖς ναπλάττονται, καὶ υθέως γελωσιν, ἔτι ρ δύο θεους λέγετε ) λεκτεον προς τους τοιούτους Ε ὁ Πατέρα καὶ Υἱον γινώσκων δυο θεους λεγει, ρα καὶ τον λέγοντα ἡνα, αναιρῶν τον Υἱον, καὶ Σαβελλίζειν. ι γαρ ὁ λέγων δύο ' Ελληνίζει, ουκουν, λέγων έν Σαβελλίζει. Toῖτο δ ου ἔστι μὴ γένοιτο, αἰ σπερ ὁ λέγων 'ΙΠατέρα καὶ Υἱo δυο εν Θεον λέγει,ούτως ὁ λέγων 'ἔνα Θεον δυο φρονείτω Ιατέρα καὶ Υἱον εν Cp. Qui eun-
διδόασιν. μεῖς γὰρ πολλάκις καὶ σιωπωντες μεν ενθυμούμενοι δε ενεργουμεν, στε α κ της νθυμήσεως καὶ ιδωλοποιεῖσθαι τον δε εο σιωπῶντα μεν ἀνενέργητον, λαλοῖντα δεισχυειν αυτον βούλονται εἴγε σιωπων μεν ους δύνατο ποιεῖν,
λαλῶν δε κτίζειν ρξατο. Ερέσθαι γαρ υτους δίκαιον ει Λόγος, ε τω Θεω ν, τέλειος ην, ἄστε καὶ ποιεῖν δύνασθαι. Ε μεν ουνέτελγὶς ν ε Θελὼν γεννηθεὶς δε τέλειος γέγονεν, ημεῖς αἴτιοι της τελειότητος αυτοῖ, εἴγε δι' μὰς γεγέννηται δι' tu si . ημὰς γαρ καὶ το δύνασθαι ποιεῖν προσείληφεν Ε δε τελειος η εν Θεω ἄστε καὶ ποιεῖν δύνασθαι, περιττη η γέννησις αυτοῖ εδυνατο γαρ καὶ ε Πατρι ων δημιουργεῖν ἄστε η υ γεγέννηται, η γεγέννηται Ου δι' μὰς, ἀλλ' ὁτι ει ex os Πατρός εστιν. m γα γέννησις αυτο ου την μῶν κτίσιν δείκνυσιν, δελα τω εκ Θεου ειναι η γὰρ καὶ προ της κτίσεως ημῶν. Nic. r.
348쪽
νηθη, και εὶ τω γε γεννησθαι υτον κτίσθημεν, και η γεννήσει αυτου συνεστηκεν η κτίσις, ανατρέχει δε ιι α ' ὁπερ πρότερονην, πρωτον μεν ἔσται πάλιν μ' γεννώμενος ὁ γεννηθείς. ιγαρ η πρόοδος αυτου γέννησίς εστιν η ναδρομη πάλιν παῖλατης γεννησεως γενομένου γαρ υτο ε τω Θεω, σιωπὶ σειπάλιν ὁ Θεός. Ε δε σιωπησει, σται περ ιν σιωπῶντος αὐτοῖ, συχία, και υ κτίσις παυσεται ρα η κτίσις. Ω σπεργa προελθόντος του Λόγου γέγονεν η κτίσις, και πηρξεν, c. 14, 25. υτ παλινδρομουπος του Λόγου, υχ παρξε η κτίσις. Tίς
349쪽
εκτείνεται καὶ αυτ μὲν ἔστι, πλεον δε υδεν η πάθος ἡπομένει. Ε τοίνυν η μονας, τλατυνθεῖσα, γέγονε τριας, η χε μονάς εστιν ὁ Πατὶ ρ τριὰς δ Πατηρ, Υἱὸς, αγιον Πνευμα, πρωτον
πάλιν Κορίνθιοι καὶ στενοχωρουμενοι, υκ ἄλλοι τυγχανον, ἰλλα πάλιν ησαν Κορίνθιοι, υτως ει ὁ Πατηρ πλατυνθη εἰς τριάδα, η τριὰς πάλιν εστιν ὁ Ιατηρ μόνος. ο αυτ δε πάλia φησὶν ' καρδία μῶν πεπλάτυνται' και ὁ Νῶε λέγει, Π, tr. Πλατ ναι ὁ Θεὸς τω Πάφεθ ' η υτη a καρδία και λαυτος Gen. ix
350쪽
τριάδα την μονάδα ἀπαντησει Ἐπειδ δε ι τοῖτο λέγοντες τολμῶσι διαιρεῖν Λόγον και Υἱὸν, και λεγειν ἄλλου μεν εἶναι
Λόγον, ειτα τον Υἱόν φέρε, και περι τούτων ἴδωμεν. Εστι I. δε τούτων διάφορος η τόλμα. οἱ μὲν γαρ τοι ἄνθρωπον, ν 2. ἀνέλαβεν ὁ Σωτηρ, αυτον G αι τον Υἱον λέγουσιν - δε τοσυναμφότερον, τόν τε ἄνθρωπον και τον Δόγον Υιὸν τότε γεγε- 3 γ νησθαι, ὁτε συνήφθησαν χλλοι δέ εισιν οἱ λέγοντες, αυτὸν