장음표시 사용
321쪽
Θεσσαλονίκης. Ἐπειδὶ δε οἱ ριστομάχοι οὐδ' ἴτω καταδύονται, βούλομαι, καίπερ ειδὼς σκληροτερam exob a αυTOυς του Φαραὼ την aρδίαν, ρωτησαι πάλιν και περι τούτου vτ- παραδείσω πυνθάνεται ὁ Θεὸς λέγων. Ἀδaμ, που χις Gen. H. 9.εξετάζει δε και του Κάiυ Moy Aβελ ὁ ἀδελφός σου; Ib. v. . τοίνυν καὶ περὶ τούτου φατέ ς ε γορ γνοεῖν αυτον νομίζετε, και δια τοῖτο πυνθάνεσθαι Maνιχαίοις με non προσετέθητε CP. S. Aug. αυτῶν γαρ το τοιουτον τόλμημα ε δε φοβούμενοι φανερῶς Ad. . ὀνομασθηνa 3Iavιχαῖοι βιάζεσθε εαυτους εἰπεῖν, ὁτι γινώσκων πυνθaνεται, τί ἄτοπον η τί ξένον ὁρῶντες, υτ πεπτώκατε ει ὁ Υἱὸς εν id τότε ἐπυυθάνετο ὁ Θεὸς ὁ αυτὸς ἱδ και νυν σάρκα περιβεβλημένος πυνθάνεται τῶν μαθητῶν; ἄνθρωπος ει μη ἄρα ανιχαῖοι γενόμενοι μέμφεσθαι θελησητε και την τότε γενομενην προς τον Ἀδὰμ ερώτησιν θῖνα μόνον καὶ μεῖς νεα- Itb. E. νιεύησθε εν ταῖς κακονοίαις. a γαρ εν ὰσιν ελεγχόμενοι, τονθορύζετε πάλιν δι τ ειρημενον παρὰ του Λουκὰ, ω καλῶς 16.)μεν εἴρηται, κακῶς δε μεῖς διανοεiσθε T δε τοῖτό εστιν, ὰναγκαῖον παραθεσθαι, να καὶ ἴτως αυτῶν η διεφθαρμενη διάνοια δειχθη. 51. θησι τοίνυν ὁ Λουκὰς Και η σοῖς προεκοπτε σοφία Lulcet. 52. και ηλικία, και χάριτι παρὰ Θεω Ἀαι ἰνθρώποις. o μὲν
ουν ρητόν εστ τοῖτο επειδη δε και εν τούτω προσκόπτουσιν,
322쪽
ia ενθυμησιν ελθεῖν ανθρώπου δύναται ' πῶς η Σοφία ει σοφία προέκοπτεν η πῶς ὁ λλοις χάριν διδους καθως ὁ Παυλος, διὰ πάσης ἐπιστολης δι' αυτοὶ δίδοσθαι την χάριν et Thess sit. γινώσκων, φησὶν, m χάρις τοῖ Κυρίου μῶν In σου ριστοῖ
324쪽
53. Tίς δε εστιν ' λεγομένη προκοπη , καθὰ προ iii Oν, παρα της Σοφίας μεταδιδομένη τοῖς νθρωποι θεοποίη τις και χάρις, ξαφανιζομένης ἐν αυτοῖς της μαρτίας καὶ της ἐν αυτοῖς
φθορας κατα την μοιότητα καὶ συγγένειa της aρκος του Λόγου ; Osτω γαρ αυξάνοντος εν λικία του σώματος, συνεπεδίδοτο ἐν αυτω και η της θεότητος φανέρωσις, καὶ ἐδείκνυτο Cp. . . . παρα πασιν, ὁτι ναος Θεοῖ σπι, και εδ ην ε τω σώματι.
εμπροσθεν εἴπομεν. 54. Ουκουν σπερ προκοπτουσης ης σαρκος, λέγεται αυτος προκόπτειν δι την προς το σῶμα ἰδιότqτa, ἴτω και τ περιτον καιρον του θανάτου λεγόμενα, ο ταραχθῆναι, το κλαῖσαι,
17. χρη λαμβάνειν τὶ αυρο διανοία Aνω γαρ καὶ κάτω περιιόνrες, και ἄσπερ ἐκ τούτων την αἴρεσιν πάλιν συνιστῶντες, φάσκουσιν,
325쪽
λέγειν τουτον δειλιαν το θάνατον η τον αδην, ν χι πυλωροι Job xxxviii.
τ τηνικαῖτα και ὰνθρωπίνως εἰρησθαι γέγραπται ταυτa. με- λει, περι υ γέγραπται ταῖτα, αυτὸς γειρε τον Λάζαρον κνεκρων, κώ τυ δωρ οἶνον πεποίηκε, και τω εκ γενερος τυφλω
326쪽
eto Divine auditunau properties III. 56.
c. 4:li. 22. εσμεν, μίa ὁραν την θεότητα καὶ τ ιδιον της ουσίας του Πατρος ακούοντας δε ἔκλαυσε, και τὰ μοια, ταῖτα του σώματος ἴδια λέγειν, μάλιστα υτι εν ἐκατέρω τούτων χουσι την
327쪽
ραχθ', ου ην ο Λόγος, ν Λόγος στὶν ὁ κλaίων καὶ ταρασσό c. s. a. μενος, ἀλλα τλὶς σαρκος ἴδιον η τοῖτο ε δε καὶ παρεκάλεσε παρελθεῖν το ποτηριον ου ηὐ θεότης η δειλιῶσα ὰλλα της
ἔμπροσθεν εἰρημένα, καίτοι μηδὲν πάσχοντο- ὰπaθης γαρ η ὁ . Aόγος εἰρηκασιν δμως οἱ εὐαγγελιστα ταῖτα Ἀπεὶ καὶ ἄνθρωπος γέγονεν ὁ Κύριος, καὶἰς παρὰ ἀνθρωπου γίνεται καὶ λέγεται
και ἄν ἄνθρωπος λεγε την τοιαύτην φωνην Και αμφότερα παλιν παρὰ Ου αυτοῖ λεγετο, ἴνα δείs ὁτι Θεος ηὐθελων μεναυτὸς γενόμενος δε ἄνθρωπος εῖχε δειλιωσαν την σάρκα, δι' Pip. c. Apta
328쪽
τουτο ποιν αφανίσας, a 'paλέον τον ἄνθρωπον πάλιν πρὸς του θάνατον κατασκευάση Ἱδου γουν πραγμα παράδοξον ὰληθῶς ova κατα δειλίαν λαλεῖν νομίζουσιν LX, ριστομάχοι, Oυτος τ' νομιομένη δειλια αὐὐαλεους καὶ ἰφόβους τους ὰνθρωπους κατεσκευαρεν οἱ γοῖν μακάριοι πόστολοι με αυτον ουτως κτων τοιούτων φωνῶν κατεφρόνουν του θανάτου, ως μηδε φροντί- Acts iv. 9; v. ζειν των ἀνακρινόντων αυτους, ὰλλα λέγειν, Ιειθαρχ εῖν δεῖ Θεω μαλλον ἰνθρώποις' o τε ἄλλοι γιοι μάρτυρες υτως εθά φουν, ως μὰλλον νομίζειν αυτους - λην μεταβαίνειν, De Incarn.29 θάνατον πομένειν. IΠῶς ουν υκ ἄτοπον των με θεραπόντων
δειλιαν, δι' o κἀκεῖνοι του θανάτου κατεφρόνησαν Ἐκ δε της των γίων μαρτύρων καρτερικωτάτης προθέσεως και νδρείας δείκνυται, ως ου ην η θεότης δειλιῶσα ὰλλα την μῶν δειλίαν Tim. i. o. v aφαιρούμενος ὁ Σωτηρ. Ως γαρ του θάνατον θανάτω κατηργησε, καὶ ἰνθρωπίνως πάντα ταίνθρώπινα ουτω τη νομιζομένη δειλια ην μῶν δειλία ὰφ yρεῖτο, καὶ πεποίηκε μηκέτι φοβεῖσθαι τους ὰνθρώπους το θάνατον. Ελεγεν οὐ ταυτα καὶ αμα Cp. c. a. ποίει Ἀνθρώπινα με γa ην το λέγειν, ' παρελθέτω τοποτηριον, καὶ, ιν τί με εγκατέλιπες ' θεῖκῶς δε ὁ αυτος εποίει τον λιον κλείπειν, καὶ τους νεκρους εγείρεσθαι. Πάλιν Jolin xii et . τε λέγων ἁνθρωπίνως, νυν η υχη μου τετάρακται, Ἀλεγε Ib. x. 18. και θεῖκῶς, άουσὶν χω θεῖναι την ψυχην μου, καὶ ξουσίαν εχω πάλιν λαβεῖν αυτην. TO μεν a Taράττεσθαι της σαρκος ἴδιον ν τ δε ξουσίαν χειν θεῖναι καὶ λαβεῖν, τε βουλεται, την ψυχην, ουκέτι τουτο ἴδιον ὰνθρώπων, ἀλλ της του Λόγου δυνάμεώς εστιν. Avθρωπος γαρ υ κατ ιδίαν ξουσίαν, ἀλλανάγκη φύσεως καὶ μη θέλων ἀποθνησκει' ὁ δε Κύριος, ἀθανα-
Θεος, ἀπὸ του σώματος χωρισθῆναι, καὶ τουτο παλινέναλαβεῖν, Pq. xv. τε βούλεται. Περὶ τούτου καὶ Δαβι ψάλλει χυ εγκατα-
ἰδεῖν διαφθοράν. Επρεπε a φθαρτην ἴσαν την σάρκα μηκέτι κατὰ την αυτης φύσιν μένειν θνητην, λλα δια τονενδυσάμενον αυτην Λόγον ἄφθαρτον διαμένειν. D. γαρ υτος, γενόμενος εν τω μῶν σώματι, ταχμῶν εμιμησατο, Οἴτως μεῖς
329쪽
ὁ Λόγος και υτε κώλυε τους επιβουλεύοντας, υτ εξεδίκει κατα των ναιρουντων, καίπερ δυνάμενος, ὁ ἄλλους κωλυσας ὰποθανεῖν, καὶ ἀποθανόντας ἐγείρας εκ των νεκρῶν ἰλλ' ηνείχετο πάσχειν το ἴδιον σωμα Δι τοῖτο a καὶ ληλυθεν ως c. 31, 34. προ ἐπον, va σαρκὶ πάθη, και λοιπον καὶ ἀπαθης καὶ aθάνατος η σὰρξ κατασκευασθn και ira, καθως πολλάκις εἴπομεν, ω εις αυτον της βρεως και των γινομένων θανόντων, μηκέτι των
τον vaισχύντουν, ω ὰνθίστασθαι και τοῖς βουλομένοις πεπτωκότας υτους ἐγώραι, και μὰλλο εχθρους γεισθαι τους νουθε-τOυντας αυτους εἰς ευσέβειαν Ἀλλ' ς εοικε, πονηρον ὰ ἱρετικος δεηθως, και πανταχόθεν ἐστὶν εχων διεφθαρμένην την καρδία εις σέβειαν. δοῖ a επι πασιν ἐλεγχόμενοι, και δεικνῖ μει ι πάσης συνέσεως ἔρημοι, υκ αἰσχυνονται ἰλλ' ωσπερ η λεγομένη παρὰ τοῖς Ελληνων μυθοις δρα το θηρίον,αναιρουμένων των προτέρων ἄφεων, ἄδινεν ετέρους φεις, φιλονεικοῖσα προς το ἀναιρουντα τ)ὶ των ἐτερων προβοληὶ τον αυτον τρόπον καὶ οἱ θεομάχοι καὶ οἱ θεοστυγεῖς, σπερ δραι, την φυ ην πίπτοντες εφ' ἶς προβάλλονται, ἄλλας φευρίσκουσιν Ιουδαῖκὰς και μωρὰς εαυτοῖς κζητησεις και σπερ . et . εχθραν την ἀληθειαν ἔχοντες επινοοῖσι καινότερα οπως μὰλλον Xριστομάχους αυτους δι πάντων ἐπιδείξωσι. 59. ετὰ γαρ τους τοσούτους κατ αυτῶν λέγχους, εφ' οἶς και ὁ διάβολος αυτὸς ὁ τούτων πατηρ προαπει ὰν πηλθενοπίσω, πάλιν ω ὰπ στρεβλης της καρδίας αυτῶν πινοοῖντες a
330쪽
γογγύζουσι, ast τοῖς μὲν ψιθυρίζουσι, τοῖς δε, ως κώνω ες, περιβομβοῆσι λέγοντες ' Εστω, ταυτα ἴτω ερμηνεύετε, και Cp. c. 7. νικὰτε τοῖς λογισμοῖς καὶ ταῖς ἀποδειξεσιν ἰλλα δεῖ λέγειν βουλησε καὶ θελησε γεγενησθαι τον Υἱον τοῦ του Πατρος.'Κa εν τουτω γαρ πολλους ὰπατῶσι, προβαλλόμενοι το βουλημα Cp. S. Ignat. καὶ το θέλημα του Θεοῖ. Toῖτο δε ει μέν τις των ὀρθῶς πιστευ-