장음표시 사용
311쪽
εδείχθη λαβων γαρ ὰπώλεσεν. 'να δε αναφαίρετος η χάρις γένηται, και βεβαία φυλαχθη τοῖς ἰνθρώποις, δια τοῖτο αυτὸς
ιδιοποιεῖται γ ν δμιν, και λεγει ξουσίαν εἰληφεναι, οῦς ἄνθρω- p. c. 33-
τος, ἡνίει ἔχει, Θεος και λεγει, δόξασόν με, ὁ ἄλλους δοξα- ζων, να δείξ) οτι σάρκα ργηρουσαν εχ ει τούτων. Δι κὰκείν ς
λαβούσης, πείδη δε λαβουσα εν αυτ εσTι, και προσλαβων p. c. i. αυτην ανθρωπος γεγονεν, ὼς υτος εἰληφως λεγεται. 39. Ε μεν ουν, ως πολλάκις εἴρηται, ου γεγονεν ἄνθρωπος ὁ
εστι, δι' εαυτόν εστ λαβων καὶ δοξασθεις, καὶ ι κεῖνος κατὰ την θεότ τά εστιν οἰγιασθεὶς καὶ ἰναστὰς, ποία τοῖς ἀνθρώποις p. ii 41 67. εστιν ελπίς μενουσι γαρ ἄσπερ σαν, γυμνοὶ καὶ δείλαιοι, καὶ νεκροι Ουδεν κοινον εχοντες προς α δοθεντα τω ἱω. ιδε και πεδημει, καὶ γίνετο σὰρξ ὁ Λόγος ει μὲν is λάβὶ
ταῖτα, ἄπερ λεγε εἰληφεναι, κενος ην τούτων προ τούτου, ξαναγκης δε και χάριν μολογησε μὰλλον αυτος ω σώματι, ὁτι, οτε γεγονεν εις αὐτο τότε λαμβάνει ταυτα raρὰ του Ιατρος, μη εῖχε προ il εἰς την σάρκα καθόδου Και γαρ εκ τούτου βελτιωθεὶς φαίνεται μὰλλον αυτος δια το σῶμα, ' το σῶμα
313쪽
διαμείνη βεβαίως Και γαρ καὶ το raρὰ του Πέτρου λεγόμενον,
λεγομένων ἐνορῶντες, καὶ ως aλλότρια ταυτα Θεοῖ τυγχάνειοὶ τa, μη τὶ θεότqτι του Aόγου ταυτα λογιζώμεθα, αλλὰ mi ἰνθρωπότητι αυτοῖ Ε γὰρ και ἰ Λόγος σὰρξ ἐγένετο, ἀλλατης σαρκος ἴδια τὰ πάθη και ει η σὰρξ θεοφορειτα εν τω Λογω, ὰλλ η χάρις και η δυναμίς εστι του Λόγου α γοῆν ἔργα
314쪽
ουρανου καὶ γης Κυριος, δι' o τα πάντα γέγονε, κρίνεται παραυτοῖς περὶ μέρας καὶ ρας καὶ ὁ τα πάντα γινώσκων Αογος κατ'Jγορεῖται παρ υτῶν, ὼς γνοων περὶ μερα ς' a ὁ γινω- σκων Υἱος το Πατερ λέγεται ἀγνοεῖν μέρας ραν' ων τ αντις φρονέστερον εἴποι, ' ποίαν τίς τούτοις ξισώσοι μανίαν ς Διὰ του Aόγου γεγον τα πάντα, καὶ χρόνοι, καὶ καιροὶ καὶ Cp i. 8. νυξ, καὶ μερα, καὶ πὰσα η κτίσις καὶ ἰγνοεῖν ὁ δημιουργος τοποίημα λεγεται και υτὸς μεν υν ὁ ειρμος του ναγνωσματος δείκνυσιν εἰδεναι τον Υἱον του Θεολτην ραν, καὶ την μεραν, καν οἱ ρειανοὶ τη γνοία aταπίπτωσιν Εἰρηκως γαρ, υδε ὁ Υἱος,' διηγεῖται τοῖς μαθηταῖς τα προ της μερας, λεγων Marii id. Tάδε εσται καὶ τάδε, εἶτα το τελος. D δε α προ της μέρας λέγων οἶδε πάντως καὶ την μέραν, τις μετα τα προειρημένα
οἰκίαν η πόλιν τοῖς γνοοῖσι σημἶναι θέλων, τα μεν της οικίας η της πόλεως διεξίοι επειδὰν δε πόντα σημάνας λεγοι, Ela ευθυς η πόλις η η οἰκία ' οἶδε πάντως ὁ σημαίνων, ποῖ τε η οικία πόλις εστίν Ἀου a γαρ εἰ μη ἐγίνωσκεν εσημανετ προ κείνων, μη ποτε δι ἄγνοιαν η μακρὰν ποστηστὶ τους ὰκούοντας η υτὸς λέγων, λάθη καὶ περβιὶ το σημαινόμενον )ούτω λέγων ὁ Κυριος α προ της μέρας καὶ της ρας, οἶδενακριβῶς, καὶ ου ἰγνοεῖ, πότε η ἄρα καὶ Ἱμέρα νίσταται.
3. ίνος υν νεκεν, γινώσκων, ου εἶπε φανερῶς τότε τοῖς μαθηταῖς, ουδενός εστ περιεργάσασθαι, α σεσιώπηκεν αυτός. Rot n. i. q. a εγνω νουν Κυρίου η τίς σύμβουλος αυτοῖ γένετο '
315쪽
σκει, οῦς δε ἄνθρωπος, ὰγvosi' ai θρώπου γαρ ἴδιον το ἀγνοεῖν, και μάλιστα αὐτα. Ἀλλα και τουτο της φιλανθρωπίας ἴδιον του Σωτηρος Ἐπειδ)j a γέγονεν ἄνθρωπος, ου επαισχύνεται δια την σάρκα την γνοουσαν εἰπεῖν, χυ οιδα, ιν δείξη τι,
316쪽
γ ου δοκεῖτε ρα ὁ Υἱὸς Ουἰνθρώπου ρχεται δι' μας γὰρ κὰγ γενόμενος ὼς ἡμεῖς, ειπον, ουδὲ ὁ Υἱός. Ἐδει δὲ,
317쪽
46. Και την κατὰ τὰς παρθένους δε μοίωσιν εἰρηκως, φανερώτερον πάλιν δειξε, τίνες εἰσὶν οἱ ἀγνοοῖντες την μέραν και
μ τοι AOγος εστι, και aυτός εστιν ὁ ερχόμε ς, και αυτος κριτης, ait xl. 3. και αυτος ὁ νυμφίος, ιδε πότε και ποία ρα ἔρχεται, και πότε μέλλει λέγειν, Ἐγειραι, ὁ καθευδων, και ἀνάστα εκ τῶν νεκρῶν, Eph. v. 14.
καὶ τῶν μαθ/ὶ τῶν πυνθάνεται ελθὼν εἰς τα μέρη Καισαρειας, Mari. xvi. 3
318쪽
καίπερ ειδὼς και πρὶν ποκρίνασθαι τον ΙΠέτρον Ἐι γαρ ὁ ΓΙατηρ ὰπεκάλυφε τὸ Πέτρω περι δεν ὁ Κύριος - πυνθάνετο, Mati xi. 7. δῆλόν εστιν τι διὰ Ου Υἱου γέγονεν η ἀποκάλυψις' ουδεις'
47. 'Iκανὰ μὲν Ουν ταυτα πρὸς ελεγχθον αυτων βουλόμην δε ρωτησαι, να και οἴτω εχθροὶ μαλλον ηὐὰληθείας δεικνυ- ωνται καὶ ριστομάχοι ὰπόστολος ἐν τη δευτέρα προς Cor. H. a. Κορινθίους πιστολy γράφων φησὶν, οιδα ἄνθρωπον εν
319쪽
θείας. ἘνἈμφοτεροις μῖν το χρησιμον φύλαξεν ὁ Σωτήρ
ει α τα μεν πρωτοῖ τέλους ὰπαντωντα δεδηλωκεν, rva μη, ως εἶπεν αυτος, ξενισθῶμεν μηδε χροηθῶμεν, γινομένων αυτῶν Mari xxiv. 6.ὰλλα a εκ 0ύτων το μετὰ ταῖτα τέλος προσδοκῶμεν περ δε
320쪽
49. ιδεν aρα Υἱος, Αογος ἄν τοῖτο γαρ λέγων ε σημαινεν, o τι Ἀγω οιδα, ἰλλ' οὐκ εστ ιν μῖν γνῶναι δι' υμὰς γαρ a ει τω ρει καθημενος σαρκικως εἶπον, ἰυδε ὁ Υἱὸς ιδε,' δια τουμῶν καὶ πάντων συμφέρον συμφέρει γαρ ἡμῖν και περὶ τωναγγελων και περὶ του ἱου ἴτως κοῖσαι, δι τους σομένους Cor. i. m. μετὰ Taυτα πλάνους, ἴνα κaν ἰς ἄγγελοι μετασχηματίσωνται δαιμονες, a περι λὶς συντελείας επιχειρὶ σωσι λεγειν, μηπιστευσητε, ὼς ἀγνοουντων υτῶν 'A δὲ και ὁ Αντίχριστος μεταποιησας αυτον λεγχ', Ἐγώ εἰμι Ἀριστος, ' a πειράσγὶ και υτος περὶ τῆς μέρας και συντελείας λέγειν, προς το πλα- σαι τους κούοντας εχοντες μῶς παρ μου την φωνην, ὁτι χὐδε ὁ Υἱος, ' μηδε κείνω πιστεύσητε. 'Ἀλλως τε οὐδε ειδεναι παλιν πότε το τέλος, 3 πότε τοῖ τέλους Ἱμέρα συμφέρει τ0ῖς ἰνθρώποις, να μη γνόντες, καταφρονηταὶ το μεταξυ χρόνου γενωνται, περιμένοντες τὰς εγγυς οὐ τελους μέρας τότε γαρ μονον ἐαυτῶν ἐπιμελεῖσθαι προφασίσονται. Δι τουτ και Toεκαστου τέλος το θανάτου σεσιώπηκεν, να μη προφάσει της γνώσεως φυσιωθέντες οἱ ανθρωποι ἀμελεῖν ἐαυτῶν πλ στον ἄρξωνται του χρόνου Ἀμφότερα δη ουν, και το καθόλου τελος, και λέκαστου πέρας κρυψεν φ' μῶν O Aόγος και γαρ καὶ ε τω καθόλου το εκάστου τέλος εστι, και ν τω κάστου τέλει το καθόλου συνάγεται), rva, ὰδ 3lλου ai του οντο καιέει προσδοκωμένου, καθ' hμέραν c. καλούμενοι προκόπτωμεν τοῖς ἔμπρο-