장음표시 사용
201쪽
φdνω ποταμους πρι θαλάττης ρέοντας, ἐν τω καθ' εαυτιν ηρμοσμένω καὶ βεβηκύτι την ἡλιν ανυλαμβανουμενος καὶ ουπερειδων, ουπε σε τοῖςἐκεινωνυπωφερομένην πταισμασι τελέως ἐκχυθηναι καιτοι δόξειεν ἄν οὐ φω χαλεπιν ἀναι, di ἐν συμφοραῖς μεταεειρίσασθαι ταπεινὴν καὶ του φρονουντος πανωπης κατήκοον γενομένην - δι ευτυχίαν πηρομένω καὶ σπαργωντι δῆμm χαλινιν ἐμβαλεῖν, - ως κά θρασυτητος - δὴ μάλιστα φαινεται τρύπω Περικλης Ἀθηναιων περιγενύμενος lauti των --μαιοις συμπεσουντων ὁτε κακων ὁ μέγεθος καὶ πληθος, ἰσχυρουν τινα την γνώμην καὶ μεγαν δειονανδρα, τιν μ' σοχυθέντα, ηδ προωπον τους αντον λογισμοbpII. και --μεν π Περικλεους αλούση τηνNραν ς εστι κατάληφιν ἀντιθεῖναι, και η is' Ευμία τὰς περι καμπανίαν πόλεις ἐπιι αυτήν γε καπύην οἱ περ Φούλβιον καὶ Ἱππων πατοι κατε- σχον. - δε παρατάξεως Φάβιος ου φαινεται μάχη νενικηκώς, πλην α ης ἀνορύτερον ψήλασε θρίαμβον Περικλης δ' ἐννέα τρουπαια κατὰ γην καὶ κατὰ ἀχατταν στησεν ἀπντων πολεμιων. υ μην λέγεται τοιαbν πρῶρις Περικλέους οἴαν επραξε Φάβιος Μινουκιον ἐξαρπάσας Ἀννιβου καὶ διασώσας
εντελες στρατ εδον Ῥωμαιων καλον γαρ το εργον
και κοινον ανδρεως ὁμου καὶ φρονήσεως καὶχρηστοτητος. n.σπερ α πάλιν οὐδε σφάλμα λέγεται --. - , οἷον ἐσφάλη Φάβιος δια -- ων κατα-
202쪽
sτρατηγηθεὶς π Ἀννιβου λαβών μιν αυτομάτως
και κατὰ τυχην πελθέντα τοῖς μενῶς τον πολέμιον,
σάμενον, καν-ἀσαντα μέλλοντος, καὶ κρατησαντα συλλαβόντος Εἰ δἐ δει μ' ὀνον χρησθαι τοῖς πα-ρουσιν, αλλὰ καὶ τεκμαιρεσθαι περὶ του μέλλοντος ορ- τον παθιν στρατηγὸν Ἀθηναιοις μν, Περικλης προέγνω καὶ προεῖπεν, ἐτελεύτησεν ὁ πωλεμος πολυπραγμονουντες γὰρ πώλεσαν των δμωαμιπι Ῥωμαἔo δ παρὰ του Φαβίου λογισμους, ικπἐμφαντες ἐπὶ κανηδονίους Σκηπίωνα, πάντων ἐκρήτησαν, υτ η, σοφία δἐ τω στρατηγου καὶ
ἄνδρεια κατὰ κράτος νικησαντος τους πολεμέους. ra τε του μἐν τα πταισματα της πατριδος μαρτυρῶν, τε καλ- γνω, ὁ δ' υπι των κατορθωμάτων ἐλἐπε- σθαι του παντος ἐσφαλμενον Ἀση δ αμαρτια στρατηγου, κακω περιπεσεῖν μη προςδοκησαντα , καὶ κατορθώματος καιρον πιστια προέσθαι - γὰρ - ουκεν, πειρία, καὶ θράσος γεννα, καὶ θράσος σφαιρεῖται. παντα περὶ των πολεμικων.
203쪽
στρακον εκπεσύντας υλλ' η γε δυναμις μείζων του Περικλέους καὶ et κράτος. χθεν Ουδ υλλονεωσεν ἐνδυστυχῆσαι τη πύλει κακῶς βουλευσάμνον στρατηγον, αλλ' ὁ μουνος αυτον ἐκφυγών ολμίδης, πάι διωσάμενος βία, προσέπταισε Βοιωτοῖς οἱ δ'
Maio προσετιθεντο καὶ κατεκοσμουντο πώντες εἰς την
ἐκείνου γνώμην - μεγέθους αυτου της δυνώμεως. Φάβιος δ' ὁ καθ' ovetὐμασφαλὴς ὼν καὶ ἀναμάρτη τω, - πρός τι κωλύειν ετέρους ἀδυνώrω φαίνεται λειπόμενος. υ γαλαν τοσαὐταις συμφοραῖς ἐπρο-
σαντο Ῥωμαῖοι, Φαβίου παρ αυτοῖς, ον υ νησε
Περιαλέους, δυνηθέντος καὶ μην την γε προς χρηματα μεγαλοφροσύνην, ὁ μεν τω μηδἐν λαβεῖν παρὰτων διδύντων. ὁ δε τι, προέσθαι πολλὰ τοῖςδεομένοις ἐπεδείξατο λυσὰμενος τοῖς ιδίοις χρημασι τοῖς πιναλώτους Πλην τουτωμεν ου πολύς ην ἀσθμις, ἄλλ' oso ἔξ ἁλαντα Περικλης δ' οὐκ ἄν τάως εἴποι τις os καὶ παρὰ συμμ ων καὶ βώσιλέων ωφελεωθαι καὶ θεραπευεσθαι παρών, της δυνὰμεως διδούσης, ἀδωρύτατον εαυτδν καὶ κωθαρώτατον ἐφυλαξεν χρογων γε μην μεγέθεσι καὶ ναῶν, καὶ κατασκευαῖς οικοδομημήτων, ξ ων ἐκδσμησεν ὁ Περικλης τὰς - - νας ου αξιον ὁμου πάντα τὰ προ ων καισώρων φιλοτιμήματα της Ῥωμης παραβαλεῖν, ἄλλ' εξοχύν
204쪽
Ἀρτεμισιον ἐνωξ- ένων ησεν ' στερον δε μι--τοῖς μαχιμενος περὶ κορώνειαν απέθανε. To δ' 'ADιμώδου Περικλης καὶ ' ἐφρων οἱ Σανθιππου, προσηκοντες κατὰ γένος, μετωπευοα πεπαι δ'
καὶ φιλιας ου μικρὰ πρωίδων ἀπέλαυσεν εἴγε
2 ικιου με καὶ Θημοσθένους καὶ - ο καὶ Φορμιωνος, Θρασυβουλον τε καὶ Θηραμένους, ἐπιφανῶν ἄνδρων γενομένων κατ υτιν, ουδενος οὐδ' η μήτηρ νωοτος τέτευχεν, Ἀλκιβιάδου δε καὶ τιtθην, γένος ἀκαιναν, Ἀμύκλαν νομα, καὶ Ζώπυρον παιδαγωγιν ἴσμεν, ν τὸ μεν Ἀντισθένης,τι δε Πλάτων ιστουρηκε Περὶ μεν ουν του κάλλους ωλκιβιάδου υδεν - δει λέγειν, πλην τε καὶ παῖδα καὶ Mειρdκιον καὶ ἄνδρα, πάση συνανθησαν
205쪽
νηλώκει καὶ ωρ του σώματος, ἐράσμιον καὶ δυνπαρεσχεν ου γαρ - ευριπίδης λεγε, πάντων - των καλων καὶ - μοδπωρον καλύν στιν, ἀλλα
τουτο Ἀλκιβιάδη με ολψων ωλλων δι ευφώιαν καὶ ἀρετὴν σώματος πηρξε. η δε φωνὴ καὶ την τραυλύτητα ἐμπρεφαι λέγουσι, καὶ etv λάλω πιθα-
καὶ Ἀρειππος τον via του χλκιβιάδου σκώπτων Βαδίζει, φησὶ, διακεχλιδῶς, θοιμάτιον ελκων, Γλπως ἐμφερὴς τω πατρι μάλιστα διξειεν ειναι,
κλασαυχενεέεταί τε καὶ τραυλίζεται.
U. ' η ς ἄντου πολλὰς μεν - ον, - ώκις ἐν πράγμασι με λοις καὶ τύχαις πολυτρὁποις, ανομωτητας πρ4 abia καὶ μεταβολὰς ἐπιδειξατο. ωὐ- δῶ πολλων-ντων καὶ μεγάλων παθων ἐν ἄν- τώ τι φιλύνεικον ἰυ διατον ην, καὶ is φιλδπρωτον, ως δηλουν ἐστι τοι παιδικοῖς ἀπομνημονευμα- σιν - μενσαρ του παλαιειν πιεζούμενος, περ του ιιὴ πεσεῖν ἀναγαγών πρις ὁ στόμα τα --- τον πιεζουντος, lo ην διαφωνεῖν τὰς ἀρας. με - τος δε την λαβὴν ἐκείνου, καὶ ιπόντος Λάκνεις, ω'-ιμήδη, καθάπερ αἱ γυνωῖκες οὐ πωγε εἶπεν, α - οι λωντα - δε ιιιαρι ων -- ν
206쪽
ἀστραγάλοις ἐν τω στενωπου' της δε ολης καθήκουσης εκ ανῶν. ἀμαξα φορτιων ἐπηει Πρῶτον μεν ουν ἐκέλευε περιμεῖναι τόν ποντα - ζευγος
υπεπιπτε γὰρ η βολὴ τη παριδροτης -ἀξης. πει μέν- δε δι ἀγροικίαν, ἀλλ' ἐπώγοντος, Μεμ. ἄλλοι πυῖδες διέπον, ὁ δ' χλκιβιάδης καταβαλών - στόμα πρωτου ζεύγους, καὶ παρατεινας
εαυτδν, ἐκέiευεν Ουιως, εἰ βούλεται, διεξελθεῖν, ωστε τον μεν ανθρωπον ἀνσκρουσαι τι ζευγος απισω, δείσαντα, τους δ' ἰδόντας ἔκπλυγῆναι καὶ πιτὰ βοης συνδραμεῖν πως αυτύν. Enia δ' εις - μανθάνεινηκε, τοῖς μεν αλλοις ὁπήκουε διδασκώλοις ἐπιεικως, et δ' αὐλῶν φευγεν αγεννες καὶ ἀνελεύθερον. Πλήκτρου μεν γαρ καὶ λυρος χρησιν Ουδεν ουτε πήματος, ο υτ μορφης ἐλευθέρι πρεπουσης διαφθείρειν, πιυλοὐ δε φυσῶντος ἀνθρώπου στδματι καὶ τοὐς συνήθεις αν πάνυ μύλις διαγνωνω τι πρωπον. Eτι δε την με λυραν - χρωμένω συμφειν σεσθαι καὶ συνρδειν, τον δ' αυὶδ ἐπιστομίζειν καὶ ἄποφρώττειν ἐκάστου τήν τε φωνὴν καὶ τον λθον ἀφαιρουσον. 4,Aυλειτωσαν ουν, εφη. Θηβαιων παῖδες - γὰρ ωασι διαλέγεσθαι. u δε τοις
ἄντα παίζων - καὶ σουδάζων ο Ἀλκιμώδης αλτει τε του μαθήματος ἀπεπνησε καὶ τους ἄλλοι
τυ γὰρ διῆλθεν ὁ λdro εις τους παῖδας - εἶ
207쪽
πών ' εἰ μεν τέθνηκεν, μέρα μιν διὰ τι κηρυμα
φανε-θαι πρότερον ' εἰ- σῶς ἐστιν. σωστον ἄλτω ὁ λοιπον βίον σεσθαι ' καὶ τι των ἀκολου- θοὐντων τινὰ κτείνειεν εν si Σιβυρτιο παλαιστρα ξυμ πατάξας Ἀλλὰ τούτοις μεν οὐκ ἄξιον ἰσως πιστωειν ω γε λοιδορεῖσθαἰ τις αυτ δε ε ραν
IV. Ηλ δε πολλων καὶ γενναιων ἀθροι μνων
καὶ περιεποντων - ωμεν αλλοι καταφανεῖς σαν την
λαμπρουτητα της ρας ἐκπεπληγμένοι καὶ θεραπε οντες ' ὁ δε Σωκράτους ερως, μερο μαροὐριον ν της αρετης κανευφουῖα του παιδους' ην ἐμφαινομένην - ενδε καὶ διαλάμπουσαν ἐνορων, φοβούμενος ἐτὐν πλῶτον, καὶ τ αξιωμα, καὶ τὸν προκατ λαμβάνοντα κολακείαις κα χἁρισιν ἄστῶν κροὶ ξένων καιξυμμώχων κλον, Ῥοος ν ἀμμειν και μ' περιορεν, - φυτον ἐν νθει τὸν οἰκεῖον καρπον ἀ- λλον και διαφθεῖρον Οὐδένα γαρ η τώχη περιέσχεν ἐξωθεν καὶ περιέφραξε τοις λεγομένως ἀγα θοῖς τοσου -ν, - ἄτρωτον ud φιλοσοφίας γενέσθαι, κω
208쪽
ακουσαι του νουθετουντος καὶ παιδευοντος, --
209쪽
πυσων πλήρεις τὰς τραπεζας, ἐκήλωσε o παῖδας τὰ ημι δα ντας οἴκαδε κομιζειν προς αδεουν. εἰσελθεῖν δ' υκ ἡ σεν, αλλὰ ταυτα πράξας - με των συν ξένων δυσχεραινύντων, καὶ λωγdντων, ς βριστικως καὶ περηφάνως εἴη τω υνυτω κεκρημένος ὁ ἀλκιβιάδης ' πιεικῶς μεν ου' ὁ Ἀνιτος νη, και φιλανθρώπως - γα ἐξην αὐ- τε λαβεῖν --- τώτων μῖν τα Mis καταλέ
V. ω- δἐ καὶ τῶ ἄλλοις ἐρασταῖς κρητο πλην ἔνα μετοικικον ἄνθρωπον, - φασιν, ου ποuὰ κεκτημένον, ἀποδύμενον ει πάντα, ααὶ et συνωχειν εις -τον στατηρας τω 'Aλκιβιάδη προσφέροντα, και δεδμενον λαβεῖν, γελάσας καὶ ησθεὶς ἐκάλεσεν ἐπὶ δῶπνον. Ἐστώσας δε καὶ φιλοφρονηθεὶς, τ et χρυσίον ἀπέδωκεν αὐ- και προσέταξε τῆυστεραι τους ωγουμένους τὰ τέλη τὰ δημύσια ταῖς τιμαῖς περβάλλειν ἀντωνουμενον παραιτουμ νον δε - ἀνθρωπου διὰ το πολλων ταλάντων Lναι την νὴν, πειλησε μαστιγώσειν ει μη ταυταπράττοι καὶ ναρ ετ χανε εγκαλῶν τι τοι τελώναις διον χωθεν ουν προελθών ὁ μέτοικος εις ἀγορὰν ἐπέθηκε τρώνη τάλαντον Ἐπεὶ δ' οἱ τελῶναι συστρεφωενοι καὶ ἀγανακτουντες ἐκέλευον ὀνο-ζειν ἐγγυητ , ου αν ευρύντος, θορυβουμένου του ἀνθρώπου και ἀναχωρουντος, στὰς ὁ Ἀλκιβώδης ἄπωθεν, προς τους αρροντας, ' ἐγράφατ, φη, εμος φίλος ἐστιν ' εγγυωμι. ναυτ
210쪽
ἀκουσαντες οἱ τελωναι, ἐξηπορηθησαν. Eta τες νὰρ αεὶ ταῖς δευτεραις ναῖς χρεωλυτεῖν τὰς πρῶ- τας, οὐχ ἐώρων αυτοῖς απαλλαγὴν οἶσαν του πράγματος Ἐδεδν- δη του ἀνθρώπου ἀργύριον δι- δοντες - ὁ δ' - ώδης ουπιεῖα λαβεῖν Δαττον --
του Σωκράτους, καὶ δραπετεύων ἀτεκνως ἐκυνηγεῆτο, ὁ μουνον ἐκεῖνον εχωναδ αιδεῖσθαι καὶ τώ φοβεῖσθαι, των δ' αλλων ὁππορον Ἀμεν ουν κλεάνθης λεγε. 'δν ἐρώμενον φ ἔαυτου μεν- των ωτων κρατεῖσθαι, τοῖς δ' ἀννερασταῖς πολλὰς λαβὰς παρέχειν ἀθέκτους ἐαυτω την γαστέρα λέγων, καὶ τὰ αιδοῖα, καὶ τον λαιμ6ν. ἄλκιμώδης δ' ην μεναμέλει και πρις δονὰς αγώγιμος η γὰρ -δμυκυδια λεγομένη παρανομια εἰς is σωμα της διαίτης, ποφίαν τοιαώτην διδωσιν. υ μην αλλὰ μαλλον αυτου της φιλοτιμίας ἐπ Μανδρονος καὶ της φιλοδοξιας οἱ διαφθείροντες, ἐνέβαλον ου καθ' ωρα εις μεγαλοπραγμοσὐνην, ἀναπειθ ντες, -