Xenophontis quae exstant opera, Graece & Latine, Volumes 7-8

521쪽

ται τοσαυτα, mr και πλουτεῖν σι δὲ πολ-

ἔφη, ο ρον δουλους τρέφει, ἐγὼ δὲ ἐλευθέρους.

Καὶ ποτερον, ἔφη, τους παρ' ero ἐλευθέρους in βελτίους αι η τους παρα Κεραμ ιμ υλας ι 'Εγὼ μιν ωμαι, ἔφη, τους παρὰ ι - ἐλευθέρους. -ουν, φη, αἰσχροιν τοι - απο τῶν πονηροέρων ευπορεῖν, σὲ δὲ πολ- λ βελτίους κοντα ιν απορίαις αι; ἡ

Δἴ, ἔφη, ο ρον γαρ χνίτας τρέφει, ἐγὼ δι

πα sint, in dives sit tumuli alens metuis, ne ob necessariorum inopiam omnes pereatis Quia prosecto, ait, servos alit is ego liberos ho--I . Utrem vero, inquit M ales, putas liberos, qui te-

In sunt, meliores esse, an emimonis servos Puto liberos qua me In sunt. Annon

igitur turpe est, uultiis, illum ToM. VIII. per homines viliores opibus amuere, te, qui multo melimes habes, inopia premi ' Minime, inquit nam ille artissees alit,aees ergo sunt, inquit, qu1 quid utile sacere possunt finis xime, ait. Ergo farina est utialis Ac vehementer quIdem.

Qui panes ' Nihilo minus.

Quid, ait, vostes viriles a Inu.

522쪽

καὶ πάντα ταυτα χρήσιμαλ Ἐπειτα, ἔφη,

liebres et tuniqu- et chlamydes et exornides t Admoduni, ait, utilia e in hae omnia. Iam . vero, inquit, qui tecum sunt, nihil horum possunt elaboretire t Immo vero, Bua, Mariator. Ergo tu moras Nausicydea facienda farina, quod uniun ex his est, non a luam seipsum et domosticos alere, sed praeterea multra sues, et ,- atque etiam luci ari tantum, ut saepius civitati sumptum suppe litet ribum pane faciendo saniarim omnem nutrire, et vivere lingiter Demeam Connensem. e sciendus chlamydibus: Menonem penulis Megarensium maximana pariem exorta lum

523쪽

ζεσθαι, α καλως ἔχει ἐγὼ Ἀλνυθέρους σικαὶ συγγενεῖς. Ἐπεις, ἔφη, τι ἐλεύθεροί τεισου καὶ συγγενεῖς Ῥι, οἴει χρῆναι αυτο

μηδὲν ἄλλο ποιεῖν, ἡ ἐσθίειν κω καθευδειν, τοτερον καὶ τῶν ἄλλων ἐλευθέρων τους ου ζῶντας ἀμεινω διάγοντας ορας, καὶ μαλλονιυὸαι νίζεις, τους, α ἐπίστανται δὴ μητρος το βιον, τούτων ἐπιμελομένους την - ἀργίαν και τὸν ριέλειαν αἰσθάν' τοῖς

ανθρωποι προς τε το μαθεῖν α προσηκει ἐφίστασθαι καὶ προς ' μνη νευειν α αν

eonfectione sese alere t Pr seeto, inquit: nam illi barbaros tuostam emptos habent, quos possunt cogere ad elabora dum quae res non est illis pro dedecore : ego aluein libenum et inter alios liberos homines, eos qui ita vivam comminus degere vides, selieioresque praedicas illis, qui eorum

Culaeam habent, quaecunque ad vitam utilia norunt ' An otium res homines et cognatos. Ergo, , et neglimntiam prodesse ani-

524쪽

σώζειν τα χρήσιμα προ τον βίον, δέλφαοντα, την M εργασίαν καὶ την ἐπιμέλειαν οιδε χρη rit ι; Ε λαθον δὲ α φης αυτας ἐπι

γουντες βουλεύοιντο περὶ σων ἐπιτηδείαν,

Toburque corporum; et ad Parandum in conservmulurn ea quae ad vitam utilia sunt: ne genium vero ac diligentiam nulli prinlesse putas Num ea, Mae dicis 1llas tenere, sic didicemini, ut nec ad unam utilia essent, dieque quidquan e mam facerent an e diverso, ut et siligenter in eis elaborarent, et utilitatem inde caperem Utro modo homines imsaniori uterentur, in otio M'gendo, an euriun iis ii eo 'do, quae expedianti utro nimis Maa sua melius praestarent,ai pereἡtur, an, in otio Muictu deliberent i Q

mea sententia, neque tu M illas siligis, neque illae te quod em esse tibi deminem existata , illae, quod

525쪽

θαι, κοὐ την προγεγονυῖαν χαριν Αειουσθαι.εα δε προστάτης ἐς οπως ἐνεργοὶ iam, συμεν ἐκείνας φιλησεις, ορων ωφελίρους νεαουτωουσας, ἐκεῖναι δὲ σὲ γαπη υσυν, αἰσθόμεναι χαίροντά σε αυταῖς. των δὲ προ

γεγονυιων ευεργειΠων λον μεμνημένοι, την

-- gramaei videant ex ius per dum est, ne et majus odium ominu et pras Rari t nil uatur. At a te mi aliis operas sinant, tu tui leni eas litiges, iis videbis ipsasty esse aniles et amabunt illae te eoatra, .hi aria ave prioriani iter cicio inciam voluptate recordantea, . gratiam eis partam auget his, ae deinde amicius is villari inque invicen assicieminLIam si turpe quid eis esset agendum, more potius esset ei genda. At vero oriant illae, ceu par est, quaecunque Vide tur mulieri Lonestissis esse, maximeque decora. Omnes, tis

526쪽

τερα γυναικὶ εἶναι, πίστανται, ως εοικε.

πάννε δ ἐπίστανται, ραστά τε καὶ τάχιστα, καὶ κάλλιστα, καὶ 1διστα ἐργάμ

ονται. ε 3 ου ἄκνει, ἔφη, ταυτα εἰσηγεῖ θαι αὐτοαῖς, οἱ σοί τε λυσατελεῖ κἀκείναις και ως εικος, ἡδέως πακούσονται. Ἀλλάνη σου θεους, ἔφη ο 'Αρίσταρχ ης, ουτω μοι δοκεῖς καλως λέγειν, ω Σωκρατες, στιπρόσθεν μεν ου προπιερλην δανείσασθαι, εἰδὼς

ροι δε ἀντὶ σκυθρωπων ἔσαν, καὶ αντὶ φορο

quae nomini, tum facillime, tum celerrime, tum eleg'ntissime, tum summa cum VolaPtate operantur. Ne cuncteris

igitur, inquit, ut ad ea si illis auctor, quae tum tibi turn illis expediunt in quo quidem, ceu par est, periubenter tibi

obtemperabunt. Profecto, inquit Aristarchus, taeni hi praeclare licere videris, si socrates, ut quum antea mutuari noluissem, quod scirem me absumpta mutuo datat eunia, non habitumina unde solverem; nunc nausi rideraria factumas in subeundas operarmui impensas. Inde comparata fuit linpensa emptae lanae; milieres inter opem prandebant, ac operis absolutis venabant item pri tristibus hilares erant; et quae prius suspectae invicem emit, uac

527쪽

- - κηδεμνα ἐφίλουν, ο δὲ ς ωφαλιριους ηγάπα. τέλος δὲ ἐλθων προς νον Σωκράτην,

χαίρων διηγεῖτο ταὐτά τε και τι αἰτιωνταιαυτον μόνον των ἐν τῆ οἰκία ἀργον ἐσθιειν. Καὶ δ Σωκράνης ἔφη, Εἶτα ου λέγεις αυ-

ταῖς τον του κυνος λόγον Φαδ γαρ, τε

ια Δία, εγω γάρ εἰμι ο καὶ μας αυσας

aliae alias suaviter intuebantur Aristarchum illae tanquam curatorem diligebant, ilia Aristarchus tanquam sibi utiles minat. Tandem ad Socratem quum accessisset, narrabat et haec cum voluintate, et Mod se solum inter ines in domo reprehenderent, ut qui otiosus ederet. Tum Socrates: Tu vero non

renis fabulam eis narra. Aiunt

enim, id temporis, quum Voce uterentur arsimilia, lixisse ad herum suum ovem: Facis sane mirmi iluiddam, qui nobis, lanas, agnos, caseum tibi suppeditantibus, nihil das extra id, quod e terra consequimur peani vero, tui nihil sile tibi

praebet, cibum illum communicas, quo ipse vesceris. At canem his auditis clixisse: Non ab re profecto. Nam ego . I.

528쪽

'Υπο - την κατάλυσιν οὐ πολέμου, s ,

sum, qui vos apsas e Moat, ut neque sario ab hominibus auferamini, neque a lupis rapiamini. Vos quidem certe, nisi pro vobis ego excubarem, ne pastum quidem habere possetis, veritae sessicet ne periretis. Atque hoc modo perhibetur, oves ipsas concessisse, ut canis potiori conditione maeretur. Itaque tu etiam illis dicito, te avitis instincustodem esse, cu laesae a nemine secure suam ter pie suas opera obeunta vivam . 8. Quuia aliouando sodalem alium veterem Iongo ex inter

vallo videret Unde nobis a des ait, Eutheres sub enimbolli mi Socrates, inquit, Peregrinatione; nunc ex ipso loco. Quando enim eum

21- Atticae sita praedis mi

529쪽

μηδεν ἔχονται, ἐν ον α δανειζοίμη . Καὶ

ναι μισθου σα ἐπιτηδειοι ἐργάζεσθαι , ἀτον ι . ἔφη, οὐ πολυν χρονον Κώ Μν, , , ταν γε πρεσcυτερος γένν', δηλον τι ὸαπάνης - λησ1', μισθον si οὐδείς σοι

Aλω λέγεις, ἔφη. Οὐκουν, ἔφη, κρεῖττόν

-ea mihi quidquam reli--- com Iam domi degens ex Raee rutandis operis setiunumerare. Et Metur hoc mihi me re, quam aliquem gare morialiun praeseman in nihil habemn super quo mutuMer. At iani lii P 13 3, isquis eo us tibi suffectum ut, ut vietum pro mercede barando viar Profreto non diu, in ivit. Itaque quum conMnueris, ait, sumptu tu qui in ei bis, ait nemo em merce in pro corporis la ri-b is peri leti sere Mis, i quat Ergo Praestat, It ea isti , e n tibi senueris massiciant; et locuplete quodam convento, qui eoadjutore lassi mat, operibus ipsius prae Luctus congerere, facultates

530쪽

κέGι, καὶ προGλθοντα - των λείονα χ ρέματα κεκτημένων, ω εο κάνω του συνεπιμε- λη μένου, ἔργων τε ἐπιστατούντα, καὶ συγκηδείοντα καρπους, καὶ συμφυλάττοντα τηνουσίαν, ωφελουντ ανσωφελεῖσθαι; αλεπῶς

ναιμι Και μὴ οἴ γε ἐν ταῖς πόλεισι προστατευοντες, καὶ των δηροκτίων ἐπιμελομμνω, ου δουλοπρεπέστεροι ἔνεκα τούτου, αλα ἐλευθεριώτεροι νομίζονται πιλως μην, φη, Σώκρατες, το παίσιον ει ναί τινι οὐ πάνυ 'οσιεμαι Και μην, ἔφη, Ευθηρε, ο πάνυ γε ἀλόν εστιν ευρεῖν εργον, ἐν ω υκ αν τις

αἰτίαν εχ ηι χαλεπον γαρ υτω τι ποιησαμ

ωστε μηδεν ἀμαρτεῖν, χαλεπον δε καὶ αναρο

ab illo vicisin adjuveris. Ego

vero, mi Somites, inquit, aine servitutem perferre Posiam. Atqui civitatum praesides P Dblicarumque rerum curatores, non idcirco magis serviles, sed magis liberi existimantur. Innino, mi S rates, ait, non aia

noduae velim alicui me culpabilem esse. Atqui, mi Euin re, inquit, non facile reperiri potest opus, in quo non aliis culpetur. Est enim dissi illa, sic aliquae agere, ut nillil de linquas: quod si etiam inrectat, in judicem non iniquiminiadere dissicile est. Nam et in illis iamnunc operari lici' by COOste